Lögberg - 21.10.1909, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. OKTÓBER 1909.
i£oabeig
er eefiS fhvern fimtodae ’af The ILBgbere
Printiuc *■ Pabliíhine Ce.. llöe«ilt!. a8 Cor.
William Ave. oe Nena St.. Winnipee. Man. —
Kostar $a.oo nm árið (á Islanditö kr.i. Bore-
ist fyrirfram. . Ein11ök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Löebere
Printine & Publishine C».. (lncorporated), at
Cor. William Ave. & Nena St.. Winnipee.
Man. — Subscriptjoe'price *2.oo oer year, pay-
able in advance Sinele copies s cents.
3 BJÖRNSSON, Edltor.J
J ,A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Auglýsin =»ar. — Smáauelýsinear ettt
Skifti 25centfvrii i Wml. Á stœrri auiiK-siníí-
um um leneri títna. afsláttur eftir'samninKÍ.i
BiSstanaskfftl kanoendajverður^aS til-
kynna skrifle«a ok geta un fyrverandi bústað
iafnframt.
Utanáskrift tii afereiBslustofu blaBsins er:
Tbe LÖGBERG PRTG. dt PL'BL. Co.
Wtnnipeg, Man.
P. O. Box 3084.
TELEPHONE 22 l.
Utanáskrift til ritstjárans or :
Editor l.öjtber*.
p. 0 Box :mo t. Winmipvo. Mam.
Samkvæmt landsliíeum er uppsöen kaupanda
álblaBi Óeild nema hann sá skuldlaus peear
hann seeir upp. — Ef kaupandi. sem er í Skuld
viB blaBiB. flytur vistferlum án þess aB til-
kynnai heimilisskiftin. þá er þaB fyrir ddm-
stólunum álitin sýnílee sönnun fyrir prettvís-
leeum tileanei
för meíS sér nýjar annir og nýja'aö viS eilífa þrosktm hjá guSi. Og j En jafnvel á því eigum vér enga ^ stillingu en nú er farin aS ein
samræmi
heimting frá guSi. SamanburS-, kenna rit hans.
björg, nýja sorg og nýja gleSi. hygg cg aS {>etta sé
Þeim mun skemra verSur og til viS guSs orS.
næsta hausts, þegar blíSviSrin og Miskunnarverk var þaS af guSi,
stillurnar koma og friSur og ró rík'aS taka börn Kanverja til sín, —^algerlega út i hött. Sá samanburS
ir þeg&r því er líkast sem náttúr-' hvernig sem þau fóru úr heimin-, ur getur eigi á öSru bygst en
• -- um. Og sá dauSdagi, aS falla! þeirri kröfu, aS gitS hljóti aS misk
fyrir sverSseggjum var þeim eigi
tilfinnanlegri, nema síSur sé, en
aS deyja á sóttarsæng. HvaS þeim
viSvíkur’ var eigi afleiSingin af
verktyn ísraelsmanna tilfinnan-
an kasti mæSinni eftir sumarstrit
iS — eins og þreyttur maSur.
------o______ ______
Mótmœli og skýringar.
ur séra Friðriks á börnum Kan-j Enginn krefst neins annars en
verja og öSrum herBinigjum er því^aS hann haldi skoSunum sínum
fram. En til bins má mælast, aS
hann ræSi þau meS þeirri alvöru
og virSing, sem kristin trú, — og
unna öllum á sama hátt. Hver af,i rauninni öll trúarbrögS — æfin
'oss getur heimtaS slikt?
í vortt smáa þjóSfélagi
vér þess varir
Tafnvelllega verSskulda. Og eg má fuil-
ver&um vissa hann um, aS sú aðferS er
aS drottinn notarjhoniim vænlegri til sigurs en nokk
ýms óllk meStil viS andlega sjúk-,ur önnur,— og góSum dreng sam-
The DOMINION RANK
SELKIRK CTIBOIÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
í Heimskringlu frá 16. Sept. þ. 'legri en dauSinn æfinlega er. Og (únga. Saga mannkynsins bendir |boSnari.
a hiS sama. Og samt telur sera j
FriSrik þaS ómögulegt, aS guS j
hafi á þennan hátt miskunnaS j
fjá. hefir séra FriSrik J. Bergmaim }>ó deyja menn í heiminum þann
jritaS deilugrein eina, mjög langa dag í dag.
'og leiSinlega. Hefir þaS augsýni-' Kn hvaS verkinu sjálfu viSvík-
|lega vakaS fyrir höfundinum, aS ur, þá hélt eg því frarn, aS gttS ] ^'rnum Kanverja, vegna þess aS
' tilgreina sem flest, er hann ætlar^eigi rétt á aö skipa hvaS sem hon-.| hann hafi eigi á sama hátt hjálp-
! aS nota megi til aS vekja móthug'um þóknast og vér getum eigi um
j gegn kirkjufélagi voru ; aS því þær skipanir dæmt, því þaS er eng j
hefSarverki er J>ar svikalaust inn nema guS, sem sér, hvaS bezt i
junniS. !hentar fyrir alla tilveruna.
H. J. Leó.
Sk
uggi.
Sparisjóðsdeildin.
TekiP viö innlögum, frá $i.oo að upphæfl
og þar yfir Hæstu vextir borgaöir tvisrar
sinnumáári. Viðskiftum bænda og ans-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinb
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. ósk-
að eftir bréfaviðekiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruð og einstakliuga með hagfeldun
kj irum.
J. GRISDALE,
hnnkaNt iórl.
Haustveðráttan.
í orSi kveSnu er áminst gretn1 Vér getum því ekki tekiS
stiluS til hr. FriSjóns FriSriksson-, nokkra frásögn um skipanir cSá
ar, enn i ra/uninni er hún ádeilu-jverk guSs og haldiS því fram, aS
grein á móti öllum, sem eitbhvaB, hún sé föIsnS eSa óekta vegna
trúarlegs eSlis, liafa ritaS í síSasta þess eins, aS oss virSist þetta
árgang Sameiningarinnar, þar á hefSi átt öSruvísi aS vera
meSal þeim, sem ritar þessarlþvi staShæfum vér, aS vér sæjum
línur. eins vel og guS sjálfur, hvaS bezt
mótmælir sam-
Eg hlýt þvi aS taka til máls. | hentar. Og þvi
Því mér er boriS á brýn, aS skýr- vizka mín og reynsla. Og þaS
ing sú, er ég gaf fSam. 24, 4T á eins fyrir því, hvaS sem tilfinn-
frásögunni um sigurvintningar i ingarnar segja.
Kanaanslandi sé En
“Þetta er sú langbezta haust-
veSrátta, sem eg man eftir,” verS-
ur mönnum nú daglega aS orSi, j hrekja
og þaS er og sannmæli. ÞaS hef-
ir veriS einstak.Iega iblítt tíSarfar
síSastliSna tvo mánuSi, votviSra-
ísraelsmanna í
“ibetur löguS til aS svifta kristna [ FriSrLk segir:
menn trú sinni en styrkja hana.”
Vel getur veriS, aS mér hafi
miSur tekist en skyldi. Um þaS
svo kastar tólfunum. Séra
“Og guS fremur
þetta miskunnarverk á þessum
hópi heiSingjaibarna, en lætur
milliónir heiSingja, já, bilíónir og
skal eg ekkert þnátta. Hins veg-jtrilíónir, vaxa upp um allan heim
ar er þaS víst, aS eigi tekst aS frá byrjun veraldar án þess aB
rök, þótt ófullkomlega j vinna slíkt miskunnarverk á þeim,
kunni frá þeim aS vcra gengiö, aff rin's til aff steypa þeim í eilífa
meS háðinu einu. Gildir þaS jafnt 'ófarsœld." *.
um þessa deiloi sem aSrar. Snú-j ITve nær skyldi séra FriSrik
laust, staSviSri legnst af, notaleg um oss svo ag efninu. jskiljast þaS, aS hér er um annaS
hlýindi fram í þenna mánuS og| Fg hafSi ásamt öSru haldisjaö ræSa en háar tölur, hvaS vel
lítill skaSi orSiS aS næturfrostum. | fram eftirfylgjandi atriSum: !scm þær láta í cyruan hans? Hve
ÞaS hefir helzt þótt aS tíSinni í
haust, aS þurkar hafi veriS full-
miklir og fyrir þá sök sléttueldar
orSiS skaSvænlegri. ÞaS hefir
kveSiS æSi mikiS aS {>ein), bæði
hér norður á milli vatna og vestur
í fylkjum. Ýmsir hafa orðið fyr-
ir tilfinnanlegu eignatjóni af eld
1. Að guS væri aS öllu le>ti svojnær skyldi liann hætta þeirri í-
hátt upp hafinn yfir sjónarsviS .Wkyggilegu aSferS, aS leika meS
og skynsemi mannanna, aS öllum ^ilfinnmgar manna í !staS þess aS
væri ofætlun aS dæma um ráSstaf, rökræSa mál?
ekkert til í
Tölurnar eru
upp tilfinning-
anir lians; aS þaS, sem oss mÖQix-
umim virtist grimdarlegt, gæti ver
iS miskunnarverk í hans aujrum,
Um fjolda gerir
•þessu sambandi.
notaSar til aS æsa
sem alia hluti þekti til hlítar.—Til <ar manna. Hann um þaS; ef hon
um þessum og eru því miSur sum-lÞcss tel eg mig hafa fullan rétt, «m virSist þaB réttmæt og drengi-
•--->------ « l-:_ hæSi frá sjónarmiSi skynseminnar1 h'g' aSferS, þá er sjálfsagt, aS
og heil. ritningar, hvort sem séra hann beiti henni. Bn “prinsípiS”
FriSrik kann aS vilja mótmæla því,cr hiS sama, um hvaS marga eSa
eSa ekki. ’ 'fáa sem er aS ræSa. En hitt skal
ir meSal landa vorra í þeim 'Iiójjí
Þetta má telja til ókosta er af tíS-
arfarinu hafa leitt aS nokkru leyti.
En kostir þess ihafa veriS miklir
svo sem fyr var á bent og yfir
höfuS er varla hægt aS hugsa sér
öllu ánægjulegra veSráttufar held
ur en veriS hefir á þessu hausti.
ÞaS hefir veriS haft aS viS-
kvæði af ýmsum löndum vorum,
er miSur hefir falliS dvölin hér og
tíSarfariS, aS “hér ýmist brynni
maSur eSa frysi.”
Eigi verður þetta meS sannind-
um heimfært upp á hausttíSina
eSa vortíSina í Canada. I haust
hefir jafnaSarlegast veriS hrein-
viSri, úrkomur litlar.hæfilegur hiti
um daga en svalar nætur. Og
þannig er haustveSráttu hér í
landi háttaS aS öllum jafnaSi. AS
öllu samtöldu virSist hausttíSin
vera einna skemtilegust árstíð-
aiina hér eins og mörgum hefir og
fundist víSar. Þá eru hér staS-
viSri tíSust, vegir góSir yfirferS-
ar, sumarönnum lokiS, vetrarforSi
kominn í garS, hjörg í bæ og
“bleikir akrar og slegin tún.”
» Og míkil er hún björgin, sem
borist hefir aS sumum bæjum hér
2. Eg benti á, aS hinn eilífi lög- séra FriSrik aldrei liSast mótmæla
gjafi væri engum cg engu háSur Hust, aS eigna mér orð, sem eg
nema sinum eigin eiginiegleikum,
—og þá skildum vér aldrei til hlít-
ar. \rill séra FriSrik neita því?
3. Eg hélt því fram, aS }>etta
líkamiega Kf vort væri hverfandi aS halda
atriSi í samanburSi viS vora eilífu
tilveru, og cg trySi því, aS drott-
inn hagaSi áhrifum sínum á menn
ina meS tilliti til þess, aS þeir eigi
eilífa tilverti í væodum. ÞaS virS-
ist mér ibezt í samræmi viS eigin-
legleika hans og þörf mannauna,
aS svo miklu leyti , sem eg
skiliS.
4. Eg sýndi fram á, að siSferS-
isástand Kauverja og trúarhrögS
hefSu veriS svo, aS börn af þeirn
fædd hefSu hlotiS aS alast uj>p í
aldrei hefi talaS eSa ritaS. Aldrei
hefi eg ritaS þau orS, er eg hefi
einkent hér aS ofan.
Mig hefir aldrei þaS óvit hent,
því fram að tilgangur
«r þaS jafn-i
tpð öllum öSruon. ÞVílik rökfræði. j Margir skuggar eru á lífinu, og
GuS ler ekki takmarkaður. Ekki mikiS þarf aS vinna, til þess aB
jheldur meS tilliti til aS-fækka skuggunum. En enginn
ferða þeirra er hann beitir vinnur aS þvi miskunnarverki,
viS manukyniS, En séra FriBrik nema hann sjái skugjfana, finni
virðist álita, aS hunn viðhafi ná- til þeirra, sé illa viS þá, og finni
kvæmlega sömu aðferS viS alla til meS þeim, sem skuggamir
menrr. Annars er þessi framsetn- liggja ,á.
ing' svo nauðalík þeirri, er R. G. J Því miSur eru menu til, sem
MeS' Ingers°H stundum viðhafSi, aS eg ekkí aB ejps láta sér standa á sama
hryggist yfir því aS sjá hana í um skugga þá, sem kvelja aSra,
ritverk eftir íslcnzkan guSfræB- heldur eru Hka þeir til, sem virð-
ingj en Ingersoll er þó í vantrú ast eins og liafa ánægju af aí
sinni hreinskilinn. jhæta skugga á skugga ofan.
MeS þessu er þá aðal atriSi j Eg er riú aS hugsa um einn sér-
þess, sem okkur séra FriSrik aS stakan skigga. Hann hefir lengi
þessu leyti ber á milli, sett fram legiS í mannlífinu, svartur og öm-
fyrir íslenzka lesendur aS nýju. urlegur. En unniS hefir veriS og
En úr þvi eg tók til máls á ann- er enn unnið drengilega aS því, aB
aS horS, þá nota eg tækifæriS til lyfta honum af því. Vinna sú hef-
aS minnast á annaS atriSi. l>aS ir blessast, og er aB blessast ein-
er hártogun séra FriSriks út af lægt betur og hetur. Og óSum
greininni “Bölbænirnar í DavíSs fjölgar þeim, sem taka höndum
sálmum” ('Sam. 24, 4.). Þrátt fyr saman og vinna aS því verki.
ir þaS aS séra FriSrik sjálfur hef-j Skugginn, sem eg á viS, er
ir a prenti látiS þaS í ljós, aS skugginn af vínverzluninni og af
kirkjufélagið trúi ekki bókstafleg- drykkjuskapnum í heiminum. Og
um innblæstri, — þrátt fyrir þaS vinnan, sem eg á við, er hindindis-
þótt núverandi forseti kirkjufélags starfiS. En þrátt fyrir þaS alt, er
ins hafi látiS sömui skoSun í ljós, samt skugginn enn þá mikill.
og séra FriSrik viti ofur vel, aS Og átakanlegastur er skugginn
liann aS því leyti fer meB rangt sá á heimilunum og börnunum,
mál, ber hann þaS engu aB síSur ekki .bara heimilauna vegna og
blákalt fram, aS um þaS sé nú bamanna — og er þaS þó full-sárt
barist vor á meðal. “Orðin eiga aS hugsa til þess, hve mikiB þar
aS vera töIuB af himni, töluS af er tekiS út vegna þessa sktigga —,
föSur drottins vors og frelsara helchir lika vegna mamifélagsins
sjálfiim , segir hann. HvaB oft &jálfs. ÞVí yitanlega leggur
skyldi þurfa aS endurtaka mót- skugga út frá slíkum heimilum og
mæli á móti þeirri kæru? Og viB út yfir mannfélagiS. Og börnin,
liana er svo 5 rauninni alt háðiB sem alast upp i slíik'Uim skugga,
tengt. verSa oftast skugga-berar, í staS
Einnig yeit séra FriSrik ofur þess aS vera Ijós-berar, eins
\el, aS kristin kirkja viSurkeruiir, þau eiga aS vera.
að guðleg opimberun hafi smá- Presturinn Loui's Albert Banks
skýrst gegn um aldirnar þangaS talar um þennan skugga á böm-
til hún kemur skýrast fram í per- tinum á þessa leið:
sónu frelsarans. ÞaS þarf eigi aS “Kvöld eitt, skömnnt eftir ^S bú
esa ritninguna oft til aS sannfær- iS var aS kveikja stræta-ljósin,
___ ast urn slíkt. En meS þessu er sást móSir ein á gangi meS lítinn
guSs sé aS steypa mönnum í eilífa neitaS.Þy>. a« opmbemn guS- dreng við hliS sér á stræti í borg
ófarsæld. Og þó aS séra FriSrik ,5™ sanninda og guSlegur inn- einni. ÞaS'var auðséS á henni, aS
I astur se í hverju oröi ritning’ar- hún var undir áihrifum víns; en
mnar. Barn er okki fullorðinn þaS var líka eins bersýnilegt, aS
maSur, samt er þaS mannleg vera bamiS var áhyggjufult út af
1 veruslegum akilningi, eins þegar henni mömimi svnni og vildi
þaS er í vöggunni. Ljós dýrSar hjálpa henni. Hún skjögraSi á
jafn-hjart í gangstéttinni og drengtirinn ótt-
orSum hans aðist aS hún myndi hrökklast út
ÆTtti þá þdnt, sem ant er vn
börnin, og ætti feBrum og mæöc-
um aS láta sér standa á sama, þótt
vínverzlunin haldi áfram ai
teygja sig út yfir bömin me§
krumluna Ijótu og svörfcu, sem 4-
valt leggur af ógurlegasta skugg-
ann? Ættu þeir og þau ekki a#
vinna met5 brennandi áhuga fyrfr
því, aS komið sé í veg fyrir aS þai
ódáSaverk sé framiS?
Svo mrffist þaff.
■—Framtlffin.
og
eigni mér þau orS,
ósatt fyrir því.
Mér vitanlega eig.um vér hvorki
rétt á aS halda því fram, aS “bilí-
__f ónir þær og trilíónir”, sem séra
fæjEriSrik talar um, sé skilyrBislaust drottins skln el&'
fordæmdar eSa ihinu, aS þær sé hjarta DaviSs eSa í
siSIeysi og syndum. Eg hygg eg
hafi aS ]>vi leyti rétt fyrir mér.
skilyrSislaust hólpnar orSnar.
En þaS kennir kristin kirkja, j
aS lífssamharul viS Jesúm Krist sé °g rit
nauSsynlegt til frelsunar. Hvort upplýst
jeins og í sál frelsarans og ræSum. af henni, svo aS hann hljóp á vixl
En þaS sannar eigi aS DavíS til beggja hliSa viS hana, til þess
hans hafi ekki veriS aS stySja hana og vama því, aB
af anda drottins. Höf- hút> lenti út fyrir. Eitt skiftiS varS
guS af mildi sinni veitir þeim þaS imdur Sameiningar- greinarinnar hann fyrir henni, og henni gramd-
f já nokkum annan hátt en oss dg- áminstu heldur því fram, aS ef ist og ætlaBi aS berja hann ;en þó
hverju er villan fólgin, ef eigi er j'um vér ekki rétt á aS ákveða neitt þa® ljós guSlegrar vizku og kær- tárin kæmu i augun á honum, héit
um. Um þaS er oss, mér vitan- leika sæist eins skýrt í ritum Da- hann sarrrt áfram, dyggur viS verk
lega ekkert opinberaS, og ágizk- Vlí5s eins °g i ræðum og dæmuim sitt, aS hjálpa henni mömmu sinni.
rik neiti því, aö þaS sé -tniskunnar- anir eru lítlls virSl- En eitt vitum frelsarans, —ef eigi væru í hinu Og svona sáust þau halda áfram,
verk af guði, ætiS og æfinlega, er ver; “GuS er réttlátur, og dæmir fyrtalda menjar mannlegs ófull- hann á víxl viB sína hvora hliB
hann veitir syndugum og óf-uil- alla 1X161111 hlutdrægnislaust, laun- komleika aS öðrum þræSi, — þá hennar, til þess aS hún dytti ekki,
svo?
Nú hygg eg eigi, aS séra FriS-
í landi á þessu hausti, og þaS jafn-i]fomnu,m mannj ^ sjna 0„ ejj;ft ar hiS góSa, en hegnir hinu illa.” væri fyhsta ástæða
_M._1 ’____ 1____1- _____ 6 T—. _• 1 x/ , ^ Oíl______ U-T_ -
til aS skoBa þar til þau hurfu. En er þau fóru
vel meSal ýmsra landa vorra. Og'jjf Rjgj heldur hinu, aS guS Eyrir mitt leyti er eg fús á að Sálmana “eina stóra háskalega fram hjá einum strætislampanum,
fyrir hana ættum vér aS vera! stjómi svo öflum náttúrunnar, aS treysta réttlæti hans, fyllilega og tygi.” MeS öSrum orSum: aS hjá var tekiS eftir því, aS skuggi af
Gísli Sæmundsson Borgfiörih,
Dáinn 26. Ágúst 1909.
27 ára gamall.
Vér óBfluga berumst af örlaga-
1 straum,
og allir aB siðustu rata
aS takmarki sama í daglátadraum,
þótt dulin sé framtíBar gata.
Ei unt er aB skilja þá alræBis-
stjórn,
er uppkveBur síSasta dóminn,
og kaldlyndum dauSanum færir
aS fóm
hin fegurstu æsTculífs blómin.
Mig furSar ei, vinur, þótt sakn-
aSar sár
þér svíði og 'blæ’Bi til hjarta,
þinn Ijúfasti ástmögur lagSur er
nár, 1
sem leizt eiga framtíS svo bjarta.
Já, burtu var brifinn þinn hjart-
kæri son
á heiSskírum æskunnar degi,
þitt augnaljós sætast, þín indæl-
ust von
á ellinnar hrjóstuga vegi.
í sannleika hefir þú mikils í mist,
svo má þér í veröld ei ibætast,
en þegar þiS finnist í friðarins
vist
mtm fáriS og böliS upp rætast.
Hve fallvalt er veraldar indæli alt,
því óSar en varir hér tíSum
fær slegiS oss hörmunga hregig-
viSriS svait,
svo hryggileg áföll vér bíSum.
Hann Gísli, vors þjóBemts gim-
steinn var hreinn,
var gildur i orBi sem verki;
hann gekk fram meS einurS og
gekk œtiS beinn
und göfugu drengskapar merki.
Hans æfi varB skammæ, en auBnu
rík þó,
svo alþýSu hylli sér vann hann,
meS karlmensku jafnan hann
sigldi sinn sjó
því sjálfstæSiS hallkvæmast fann
hann.
Hann vann hér af kappi, hann
vann sér inn frægS,
hann vann meBan til entist dagur,
en hataSi dáSleysi, Jiræsni og
slægS, V.
þakklátir. Enginn ætti heldur aB
furSa sig á því þó aS þeim himtm
sömu þyki vænt ttm landiS, sem
hún sé verkfæri í hans hendi til aS óhikaS, og þaS eins fyrir þeim engum gæti samkvæmt hlutarins .móSurinni féll á drenginn. Þeim,
kalla menn burt úr heiminum. |“trilfónum”, sem séra FriSrik tal- eðli ljós guðs skiniB jafnbjart og sem sá þaS, fanst þaS atriSi vera
Enda eru mýmörg söguleg rök ar um- hjá guSi sjálfum, frelsara mann- ljóst dæmi þýðingar hins sorglega
þeir fá björgina af, og mikla tíS fyrjr him, sj«artaída; hitt er einn-j En um Kanverja höfum, vér anna- Ef því Sálmarnir eigi bæru. atburSar. ÞaS er enginn skuggi
á eftir til aS gleSja sig á og njóta!ig. j samræmj viS gttðs orS og þær frásagnir, aS þeir VOru mjög nein merkl manvlegs ófullkom- jafn svartur og voBalegur á æsk-
fengsins og búa si(g aftur undir aS I ken;ing j|<ristinnar kirkju ‘ " ’ ..................|j---
Suðurheimskautið
fundið.
afla annars meira síSar.
—Nei ekki enn þá, en vér höf-
uin fundiS nýtt ráS til aS birgja
spiltir nienn og börn þeirra, al- leikai væru þaS sterkar likur fyrir unni og skuggi drykkjuskaparins., viSskiftavini vora aB þeim góða
Vel skil eg sársaukann, sem æ-'ment talaB, hefSu því híotiS aS Þvh að þeir væru ekki^ verk Da- Og aldrei er skugginn sá skelfi- eldivið, sem þeir hafa veriS aS
Og þó aS öllum sé Ijóst, að nú! tíS er dauSanum samfara; eins fylgja dæmi feSra sinna. Líkurn- V1®s- Þetta skildist mér vera aS- legri en einmitt þá, þegar móSirin svjpast eftir löngu áður en þeir
fer sá tími í hönd, er óblíSa nátt-1 hitt, að menn kveljist af sorg eft- ar 'benda sterklega í þá átt. Sú al-innihald þess hluta þeirrar varpar honum á barniS sitt.” • fóru aS hugsa um suSur eBa norS
úrunnar lætur hitrast á sér bera,'ir ástvini sína látna. Þau merki spilling er merki þess, áS þeir sem gfeinar, sem séra FriSrik hæSist Sá sem hugsar tim aumingja ur heimskautiS. Engin þörf er á
þá þykir manni nú vænt um hvern'sjást hvert sem litiS er. En öll sú þjóS höfðu glata'S sjálfum sér, — aS, og þessu er eg hjartanlega hömin og skuggann þennan skelfi ag “finina” oss. ÞaS hafa þús-
hlíðviSrisdaginn sem drottinn gef- heiskja, sorg og eymd er í mínum brugðist hinu bezta í þeim sjálf- samþykkur, sent og hinu öSrtt, er lega, sem þau kveljast undir, get- undir hvítra manna fundiS oss, og
ur, og vita þaS til víss um leiS og! augum sem hverfanda atriSi í um. Getum vér álitiS, aS guS var aSal-efni þeirrar greinar. ur ekki látiS sér standa á sama um enginn vafi er á því, aS vér stönd-
munjsamanburSi viS dýrSina drottins, geri kraftaverk til aS hjarga for- Annars væri þetta efni í lengra hann. né um verzhvn þá, sem veld- um vjg |0f0rS vor. ReyniS oss og
sem í vændum er. MeS því geri hertum mönnunn? En því trúi eg mal- e11 efT hefi nú tíma til aS rita. ur skugganum; því engum, scyn (]æmjj5 sjálfir.
eg, mannlega talaS, ekki lítiS úr fastlega, aS guS bjargi þeim, sem AS endingu vil eg mælast til hugsar um þetta, gefcur dulist þaS,
mannlagri sorg og böli, enda væri leitar hans í einlægni hjarta síns. Þess. a® séra FriSrik ræSi þessi aS frá þeirri verzlun leggur skugg
mál, —hvort sem hann hugleiBir ann hann kalda og ömurlega á
menn njóta hans, aS þeim
skemra verðttr vetrarríkiS — rik-
ið har sem viS Canadabúar sitjum
fmsnir!! — og þeim mun skeínra
verStir ti! næsta vors og sumars^jþað meira en meðal tilfinningar-
jnS — sum^rsins meS allan hrun- leysi. Engu aS síSur er þaS í mím
annM — sumarsins, sem hefir í 'um augum sem ekki neitt, sé miS-
J. & L. GUNN
*JLeturbreytingin gerS af mér. greinar mínar eSa annara manna, he:mili og böm; og aS þau, aum-
H. L. — með nokkuB meiri alvöru g ino-ja börnin, líSa mest.
Cor. Princess St. & Alexandra Ave.
Tals. Main 791 WINNIPEG