Lögberg - 18.11.1909, Blaðsíða 4

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 18. NÓVEMBER 1909.
LÖGBERG
geílð út hvern fimtudag af Thk L<x;-
BBRO PRINTING <Sr PtlBI.ISHINO Co.
Cor. William Ave. Nena í.t.
WlNNIPltt., - MaNITOba
S. BJÖRNSSON, Editor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Utanáskrift:
The UglHTg l'riutiim & TbWínIiííuí
1». O. Itox rtOMl WI.NMI'M
t’tanáskrift rits ‘tSrr.r:
Fiitor Los.'Imtt
!■ o: Wi.N.Mi-ix;
l’HONK main 321
I 0.
j þó söfnutSurinn finni til þess og
j vilji nú votta það við þetta tæki-
færi, aö liann hafi mjög mikið
að þakka þeim manni, sem strax í
I byrjuti tók ag sér aC veita honum
! forstööu og um leiS tók upp á sig
I alt erfiSiS og stríSiS, sem því hef-
. ir veriS samfara. Manninum, sem
j staSiS hefir viS stýriS í fjórSung
aldar og aldrei talaS æSru orS né
uin fyrir þetta tækifæri.
Undir lxirðum voru enn
flutt
\ inir iians allir hafa ástæSu til. sem hann vikii kalla “gleði sina
aS vera stoltir af þvi, aS vita, aS og heiSurskóróou’’. Þ.essi orS
ckkert er Jiægt aS finna i ölltt gæti hann tekiS sér i munn, þvi aS nokkur erindi. Fyrstur talaSi sera
þvi nrkla verki. er hann ekki sér miklu mciri maSur fPáll post-: Rúnólfur Marteinsson, þá fkitti
stendur viS tjann dag i dag. Ekk-'j uli) hefbi fariS þeim orSum um jjón Ritnólfsson kvæSi þaS, er
ert erindi er hatin ltefir flutt, sem söfnuS sinn.
aS eins af stefnunni sent þar ræS-( Ýms fleiri fögttr árnaSarorB
ur verSur séð frá hvaða tíma það mælti hann til Fyrsta lút. safnað-
hann hafSi ort fyrir þetta hátíSa-
hald, og prentaö er hér í blaSinu;
þá talaSi næst Sigtr. Jónasso 1
j samvefuárunum tuttugu og fimm.
I En nú er ekki tími til þess. ÞaS
eitt skal tekiS fram, aS alt þaS,
: >em i sambandi stendur viS starf
ihans fyr.r þenna sotnuS, slær
i fögrum og ánægjuríkum blæ yfirj SkáldiS Goethe sagSi
þær endurminningar. : sinn skáldiS Schiller:
Óþarft er aS eg taki þaS fram j aS cins hristir tréS, hrynja full- endingu
hér, aS séra Jón Bjarnason er fyr- j þroskuS epli niSur alt :
ir löngu nafnfrægur maSur fyrir hann.”
Thc DOMINION BANK
SEI.KIKK CTlBDIii.
AUs konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjöösdeildin.
TekiP við innlögum, frá $1.00 að npphaeð
og þar yfir Hæstu vextir borgaðir tvisvar
sinnumáári. Viðskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinn
Bréfleg innleggog úttektir afgreiddar. ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótnr innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenu, sveitarfélög,
skólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjirum.
d. GRISDALE,
bankastjúrl.
er. | ar og óskaSi, aS kristna trúin ætti ( þingmaBur, þá séra N. Steingrím-
Övæginn i ri,ti hefir hann þótt þar sem lengst öruggan reit, og.ur Thorláksson og Magnús Paul-
látiS undan síga þó öldurnar hafi 'og þunghöggur, en ckirengshragSi næst henni hiS göfuga móSurmál j son. Milli ræSanna voru sungmr
risiS háar og geigvænlegar. ! hcfir liann aldrei beitt andmáls- okkar — íslenzkan. I islenzkir þjóðst ngvar.
Ótahnargs væri aS minnast! frájinann sinn. Þau brögS kann liann Þá mintist hann á aS þessi dag-j SamsætiS, sem í voru um fjógur
ekki. : ur, 15. Nóvember, væri sér minn- hundruB manns, stóB fram undir
En skýr og sannfærandi hefir [ isstæSur ekki sízt vegna þess, aS j miSnætti, og er óhætt aS segja að
hann líka þótt, og meS þeim allra hann væri giftingardagur sinn; j þaS hafi veriS eitt hiS vandaSasta
orðhögustu, sem íslenzka tungu þrjátíu og níu ár væru liBhi síSan og veglegasta, sem haldiS hefir
rita t óbundnu máli. hann hefSi kvænst sinni góSu j veriS hér í bæ meSal íslendinga
um vin 'konu, er veriS hefSi sér mestur m lang;an tíma, og á bæSi safnaS- (1)V> aB ómögulegt var aS ná í góS-
Ef hann styrkur í lífinu næst guSi. A6 j arnefndin og kvenfélag'.S, sem, an eldiviB. ViSur vor er sá bezti,
þakkaSi hann fulltrúum j fyrir þessu gekst, beztu þakkirjsem til er á markaSnum og lang-
kring um' safnaBarins og öllum fyrir alla þt fyrir skyldar. ódýrastur. \ ér höfum eik, sem er
' En alúSarhugurinn sém kom í j betri en kol, en verSiB á henni er
Eitt sjálfsmorðið enn.
Ekki vegna ástbrigSa, heldur af
Heiðurssamsœtiö. að vera einhver allra mesti prédik-
Svo má líka að orði kveða um
miklu velvild og ástúð, sem sérl
hefði verið sýnd á umliðnum tíma. Ijós, bæði hjá þeim sem ávörpuðu langtum lægra en á kolum. Máske
HátíSarhaldið, til minningar
ari og rithöfundur vorrar íslenzku séra JÓ11. því aö snjöllustu hugsan-! og eigi sízt síðasta vottinn, sem heiðursgestinn. og hjá öllum hin- Þer truið oss ekki! Komið þa sjálf
, þjóðar, hvar sem Ieitaö er. Þetta'ir og skáldlegar samlíkingar virB- fram hefði komið i sömu átt nú í um, sem þarna voru saman komn- 'r.og raun vitm U?s tysir
■um 25 ara prestsþjonustu sera ‘ > veri6 tekiö fram. og ast hlaupa upp í fangið á honum, kveld. jir. bar þess órækan vott, hve inni- \m°g f >er verzlið v.« oss. Lat-
Jons Bjarnasonar i Fyrsta lut-jþa^ af mönnum sem alls eUri' og málið er honum leikur. j Næst las Dr. B. J. Brandso i, lega kær séra Jón Bjamason €r 1« oss færa ySur he.m sannmn um,
erska sofnuði . Wmmpeg, hofst yera grun’aísir um, að segja Og lengi munu þau þykja, epl- upp bréf frá forscta kirkj.u<félags- þessu fólki, óg hve ant því er umja* ver stondum viB orS vor
kirkjunm siBasd manudagskveld neitt oflof. j in sem hann hefir hrist af trénu, ins.-séra Birni B. Jónssyni, til séra að syna honum verSugan sóma. J* &L' ?HNN’
klukkan atta. ASsokn var mikil.j eins ogþa6 hefir veriS mik-'vel þroskuS, hreinleg og ómaökl Jóus Bjarnasonar og Fyrsta lút.l ------o------- Q^'ty Wood Dealers,
ils vert og uppbyggilegt fyrir sniogin. Hugsanirnar, sem penni safnaSar, svo hljóBandi;
aS hafa um öll Fans og tunga hafa flutt, rntmu j
Kirkjan alskipuS niSri og uppi sat
og nokkuS af fólki. Tveir prest-
ar aSkomnir voru þar staddir, séra
N. Steingrímur Thorláksson og
séra Rúnólfur Marteinsson.
þenna söfnuS, ao naia um ou — *“Y*, “““* ...j MÍnneota, Minn., 15. Nóv 1901;. j Austurríkisstiórn ætlar -iS faral
þcssi ár haft slíkan kennimann, þá leng' mmna á djupan skilnmg,' . | AUs™rr>K»stjórn ætlar ^ larai
Fréttir.
; Horni Princess og Alexander ave.
Tals.: Main79i, Winnipeg.
sannfæring og
er ekki síSur þess aS geta, hve ó-j sterka
„ . „ „ , . „ . ,segjanlega mikiS hefir mátt læra hjarta.
ByrjaS var meB þvi aS syngja , 0 .... < , . „ , .
, . J , ; . , i af hans hreina hfi og kristilegu! Þegar eg var staddur 1 Reykja-
sálminn nr. 421. Því næst las séraj
N. Stgr. Thorlaksson upp biblíu-
hreint T'! sera Jóns Bjarnasonar, og
Fyrsta liVterska safnaSar
í Winnipeg.
sjálfsafneitun.
aB selja radíum til lækninga og tekin gild og í hans staS eigi aS
1 tilrauna. NýskeS er sem sé kom-. skipa Markoff lierforingja, og er
iS töluvert af óhreinsuSu radíum; honum treyst til ^að halda Finnum
Vinarborgar frá Joachimstadt.!sem fastast í heljargreipum Rússa.
vík á síBustu íslandsferS minni, j Þar eð Fyrsti lúterski söfnuBur jtfl v maroorear ™ Joacn,msra^
UtH ncr nii.ianirt t,i iv:.-1 , i Eftir hálfan-mamnS verður buiB
ícafla og flutti bæn. AS því búnu' Unf fer fra,þvi’ f l)ess‘ * "!,.'1,angt ta’ VÍC kandidat WinniPe& heldur Þessun? de?! aB hreinsa þaS og verBur þá að I fréttum frá North Carolina er
6 - -i uSur hafi nokkurn timá launaS Harald Nielsson, sem er orBinn fagnaðar-hátíS ttl að I 1 ^ 1 .......
mi.nnast i mjnsta kostj hæg.t ag sefja eitt þess getiö, aö prófessor Eowe,
gramm af þessu dýra efni, sem alt hmn alkunni loftfari og vísinda-
Tóhánnesson saml^fmuna o^ba/ð ■ Presti sinum eins °£ heföi átt aS PrcstUr n“- Hneigðist talið aB tuttugu og fimm ára prestsþjón-
Íestina velkomna með nokkrum vera’ A« hann hafi metiS og virt málum okkar Vestur-Islendinga ustu-afmælis séra JónsBjarna-
hlýlegum orSum. SiSan kvaddi starf hans’ alít f nær sanni’. Þ.vi f einkum ,aS séra J- B. og sonar, leyfi eg mér *6 votta söfn-
hann söngflokkinn til aS syngja fl%rSa b°r« Þa var nylegakom-(uS.numog prestmum hjartanleg- - sem áSur fyrrr var selt fyrir' ina á loftfari án þess aB endur-
eitt lag og því næst flutti W H jangnablik hefir honum dottiB í.mn ut fvrirlestur hans AS Helga- an samfognuB Hins evangehsk-1 y ? \ ................. . _
af er aS hækka í verSi. SérfræB-, maSur, haldi því fram aS auSiB
ingar segja aS milligramm af radi muni aS komast umhverfis jörS-
Paulson aSalræSuna, sem haldin1 huF aS ti! væri Presfur 1 verö}d- j Séra H. N, haf8i lesiS luterska kirkjufélags íslendinga í ^igju^^óna'r dolb Sitéfi^jálfúfbftfar^lmíB-
e • • • k •* f • mni, sem tekiS gæti viS starfi sera írlestuinnn og lauk a hann mesta Vesturheimi og bera fram i nafni ___ •_ JT. J
Hann talaði hugnæn,t jg snjalt Jfll,.s P’jarnasonar a« skaSlausu i lofsorlli | kirkjufélagsins hugheilar lukku-
ncr fAmct KU i! r>'nr Penna sofnuS. j Þo hafSi hann þaS aB athuga. oskir sofnuBi og presti til handa.
erindi og fórust orS hér um bil á
þessa leiS:
Ræða W. H. Pauisons.
Herra forseti!
Háttvirtu vinir!
Tilefni þessa samkvæmis þarf' máls
ara virSi únzan. Enn hefir ekki tUm, er hann telur aS mörgu leyti
fundist meira af radíum til vis-Jfremra zfoppelins loftförunum.
MótstöBumenn hefir séra J. B.jaS erindi þaS hefSi ekki átt aS Fyrsti lúttrsfi söfnuSur í Winni I indaIe§Ta rannsókna um gervallan MeSal annars er sagt, aS loftfar
átt, en aldrei óvini. Strangur hef-;V*fera flutt á kirkjuþingi. ViS hvert peg.—I fjórðung aldar hefir þú eim
ir hann þótt í kenningum og fast- annaS tækifæri, utan kirkju, hefSi fyrir guSlega náS notiS leiSsagnar;1
heldinn við trúarlærdóminn. En þaS átt mæta vel viB. þíns mikilhæfa og elskaBa kenni-i .
um einlægni hnns t flutningi þess Hvcrjti eg svaraSi séra H. N. föðurs. Allan þann tinia hefir þú . ,. *. 1 ai a 1 voru 1 ^tokk'
hefir aldrei neinn efast. kemur ekki þessu máli við. En hér veriS fyrsti og fremsti söfnuSur mi P' 'n nnmgar um
,, Sara bin „ M«r Sm Trt Lntaen og falt
iGustafs Adolfs konungs 1632.1
pundi.
en eitthvaS fjórSi partur úr J T-°wes geti boriS átta tonna þunga
eSa þremur tonnum meiral en loft
: far Zeppelins, og geti haft sig á
móti hvössum vindi meS 25 mílna
hraSa á klukkustund.
ekki neinnar útskýringar viB frá HörS hefir baráttan veriS og' skal eg taka þaS fram, aS eg þyk- kirkjufélagsins. Saga þín er
nier. ÞaS er öllum, sem hér eru ströng. Hún hefir oft líkst því, ist hafa þekt séra J. B. aS því, aB a5 niiklu leyti saga kirkjufélags-
saman komnir, kunnugt, aS þaS er'sem væri maSur staddur út á reg- þaS, sem honum finst hann ekki ins og saga kirkjufélagsins saga
haldiS til minningar um 25 ára in hafi í röst , þar sem straumar mega segja á kirkjttþingi, mun þin.
prestsþjóíiustu séra Jóns Bjarna- eru óreglulegir og koma úr öllum honttm finnast hann hvergi mega bræðrasöfnuSirnir
sonar hjá þe,ssum söfnuSi. . áttum. Þá er vandi aS stýra dg' segja.
TilhlýSilegra hefSi víst þótt, aS J halda stefnu. ( Málefni þaS, sem hann er aS þakkir fyrir liðna tíð og biðja guS
þessi minningarhátíS hefSi veriB i Þeir sem nokkurn tíma hafa j flytja, gildi ]>ess og sannfæring aS blessa þér framtíSina.
haldin mer þeim degi á árinu, sem sett sig inn í þaS, hverjar muni hans fyrir þvi, er honum víst fyrir j Séra Jón Bjarnason. — Kirkju
liann tók viS embætti hér, sem var
á áliSnu sumri áriS 1884.
En næst bezti tími hefir veriS
Prófessor Arthur Everton í
Söngflokkar og hljóSfæraleikend- Jjommerville, N. J., er ákræSur
A þessari stundu horfa allir f 1 Stokkho,m; ®?fm,WlTst snman fyrir aS hafa valdiS dauBa manns
asöfnuSirnir til þín í anda, frammi fynr stJornarbyggmgim-, nokkurs, Simpsons aB nafni, meS
amgleB j as't* ” meS þér,’'votta “‘þé7 Unum Þfan 1 skrúB-1 dáleiBsk.,^ Everton þessi hafSi áS-
gongu til torgsins þar sem stand-; ur att heima her t Wmmpeg á
mynd Gústafs er. Þar-vonui sungn- j Young stræti. Fyrir sex árum fór
ir krertistu þjóSssöngvar Svía. 1 hann til New York og tók aS gefa
JV. 11 1*111 * UCXUj IIVLI lal UlUUl M j 1 *» J'**t V* iivwuui * 1 L * ** | wW** J f* U J \mf if ft • I\* * 1 Hlt f v* • « _ • 'V J*1 'v 1 m . . (
hafa veriS tilfinningar Mósesar j mestu, cn ekki hitt. hvar hann er félagiS, sem þér stofnuSuS og frí ‘ mn efc ll’n..Strætn ^ar 1 ?rend!sl^ V1 a ei sum' 'verton ha 81
Nóvember 1909, er sextíu og
fjögurra ára aldursafmæli heiS-
ursgestsins sjálfs, og þrjátíu og
niu ára giftingar afmæli hans og
frú Iyáru konu hans.
þegar hann kom ]>ar aS, sera fólk staddur og hverjir á hann hlusta. upphafi veg^ veittuS forstöSu, og, . ‘ . ° '
hans hafSi veriS narraS út í þá Sannleikurinn á alstaSar rétt á ySar forsjá hlýSir enn í dag,! 1 ar a inu sto '
valinn, meS því að halda þessa há- heimsku, aS fara aS tilbiSja gull- -ér. ÞaS. sem móti honum stríSir. kirkjufélagið, sem elskar ySur og
tiS nú, þvi daguri'nn r dag, 15. jkálf í stað guSs ísraelsmanna,; hvergi. þér elskiS, samgleSst ySur hjart-
' þeir geta líka skiliS, hve sárt séra Frá því skýra . oklcur stjörnu- anlega á þess>uim degi. í fjórSnng
Jóni Bjarnasyni muni mörgum, fróSir menn, aS eftir aS stjömurn- aldar hafiS þér í drottins nafni
sinhum hafa orS'S aS blæSa á ar sem sjást frá jörS vorri, hafa veitt forstöSu stærsta söfnuSi
undanfömuan árum. j liSiS undir lok, sjáist geislinn frá kirkjufélagsins. Yfir mikiS og
‘En sízt vil eg tala um svefn þeim um margar aldir, því svo dýrlegt verk fáiB þér nú aB líta.
Tuttugu og fimm ár, heill ald-jviS þig.” lengi sé hann á leiSinni gegn um Drottinn hefir veriS meB ySur og
arfjórSungur, er feikna-stór teig-j Um stríS ætti nú ekki að tala á. ljósvaka rúmiB. Stjörnur fæSast styrkt ySur á oft erfiSri IeiS. Verk
ur á vangi tímans. ÞýSingarmik-j þessari gleSihátíS, sízt í því skyni og stjörntir deyja. Menn fæSast þaB, er þér hafiS unniB, mun
ill kafli i sögu hverrar þjóSar ogjaS kvarta. Því i stríSinu hefir og menn deyja. standa um ókomnar aldir. Sú
þýSingarmikill kafli í sögu hvers;séra J. B. vaxiS og fyrir stríSiS Séra Jón Bjarnason deyr eins iimbun, sem öllu er æSri, veitist
einstakhngs, sem aniiars nær þvíjhefir þessi söfnuSur vaxið. Vi8,og aSrir menn. ySur nú, því til yðar talar Meist-'
aB eignast svo langa sögu. stríSiS hefir kærleikurinn milli En langt' mun líSa þangaS til arinn og segir: “Ve! hefir þú
ÞýSingarmikiIl kafli mun hann prests og safnaSar orSiS mestur síSasti geisl'nn frá hans fagra gjört, dyggi og trúlyndi þjónn”.
ætíS, þessi síSasti atdarfjórSung-, og kærleikuirinn innbyrSis hjá Hfi hVerfur úr sögu vorrar kæru, Alt fólk safnaSa vorra biSur góB-
ur, þykja í sögu vor Vestur-j söfnuSinum sjálfum. ! íslenzku þjóSar. an guS aS blessa ókomnar æfi-
var harSlega bönnuS meSan á há- j veriS aS dáleiSa fyrnefndan Simp-
son á leikhúsi í Sommerville, en
Stolypin forsætisráSlierrann á
Rússlandi, færBi keisara nýskeS
umsókn frá landstjóranum á Finn-
landi, þar sem hann segir af sér
embætti símiL ÞaS er ekki taliS
neitt vafamál, aS umsókn sú verSi
•fékk ekki vakiS hann. MeS sjúk-
linginn var fariS á spítala er Ev-
erton hafSi gefist upp viS aB
vekj’a hann og þar dó hann. Dá-
leiSarinn verSur nú látinn mæta
fyrir rétti og sakaSur um mann-
dráp.
íslendinga.
Svo aB fyrir stríSiS er langt uni
Og þýSingarmikill hlýtur hannjnieiri ástæSa til að þakka heldur
aS sjálfsögðu aS þykja
þenna söfnuS, því heita má.
; stundir ySar, varðveita heilsui yS-
Þá afhenti forsetinn séra Jóni ar, lengja lífdaga ySar og gefa
fyrir en undan þvi aS kvarta. silfureski í bókarformi, hinn virSu vður heilagan anda til æfiloka.
aS á j Séra J. B. hefir orðiS að stríSa 'legasta grip. Á lokinu var upp- #Vi''ðingarfíylst ög bróSurlegast.
honum hafi gjörst öll sú saga, jgegn allskonar öfgum. /Estum hleypt mynd af Fyrstu lútersku Björn B. Jónsson.
sem söfnuSurinn á til í eigu sinni. jöfgum úr vantrúaráttinni, og kirkju, og auk ártalanna 1884—
ó- 1909 var þetta grafiS neSan vík
Þegar -þessi söfnuSur lítur til þröngsýnum ofsatrúar-öfgum
baka yfir þá örðugu leiS, gæti teljandi myndum.
hann víst tekiS undir meS skáld-j Sumir segja, að liann hafi
inu og sagt um leiSina, aS hún breyzt. Um þaS deili eg ekki hér.
hafi veriS “auSug af mótlæti, Þetta er enginn kappræðufundur. f lúterska soinuSi
iuðug af synd”, og þá líka vissu-1 Einhvern tíma kemur sú tíð, aS f
iega fylgt skáldinu lengra og bætt allir munu viðurkenna, aS dásam-
við: “en auSugust þó af guðs lega hafi hann haldið strikinu.
miskunnar lind”. ÞaS sem hann sagSi fyrir
jmynd kirkjunnar:
SÉRA JÓN BJARNASON
frá
í Winni-
pcg til þakklátrar endurminning-
ar um 25 ára prestsþjónustu hans”
Fleiri árnaSaróskir höfðu séra
Jóni borist meS símskeytnm þerma
, dag. Um þessa vitum vér, sem
símuðu honum heillaóskir sínar:
Árni FriSriksson, Vancouver, B.
C,; Fr. Bjarnason, N. Battleford:
Sask.; Mr. og Mrs. John Peter-
son, Montevideo, Minn.; séra H.
Eski þetta var utan mim skraut- J- Leó, Dongola, Sask.
Ekki getur þessi söfnuður litiB fjórSungi aldar myndi hann eins ritaS ávarp frá söfnuðinum til Milli þátta skemtiskrárinnar
til baka yfir aldarfjórSunginn án segja nú, væri sömu viðfangsefni séra Jóns. ÁvarpiS las upp FriB- söng söngflokkurinn.
þess meS þakklæti aS minnast fyrir hendi. Fyrsta fyrirlestur jón FriSriksson, en það hafði Þegar hér var komið samsætinu
þess. aS mikil og auSsæ hefir sinn á kirkjuþingi, sem prentaSur, skrautritaS F.R.Johnson í Seattle. bauS forseti safnaSarins gestunum
handleiSsla guSs verið á þeirri hefir veriS, flutti hann á Moun- FaS er birt á öSrum staS í blaSinu. a® ganga ofan í sunmudagsskóla-
leiS. tain í N. Dak., sumariS 1888, fyr- Séra Jón þakkaSi meS nokkrum salinn og þiggja veitingar og fór,
Þessi söfnuSur hafSi lítil efni ir tuttugu og einu ári. Upp frá orSum fyrir þá velvild og þann Þa?5 sem eftir var af skemtiskránni
til aS setja saman meS. Enga því hefir hann veriS stöSugt rit- heiSur, sem sér væri sýndur. Þó Þar fram.
kunnáttu, enga fjármuni, litla og andi og flytjandi opinber erindi, kvaSst hann finna glegst til Þess> ‘ ^ar Þar sezt a® ágætis veiting-
veika trú, og helzt ekki neitt nema sem nú eru á prenti víSsvegar í er söfnuSurinn væri aB sæma sig um, myndarlega fram bornum, og
dálitið af vilja. 'ihöndum almennings, þar á meSal og þakka sér, hve sig hefði margt salurinn smekklega skreyttur meS;
ÞaS er því ekki nema eðlilegt, húspostillan, “Giu-Sspjallamál.” á skort í þjónustu þessa safnaSar, bláiutn, rauSum og hvítum dregl-
Til séra Jóns Bjarnasonar.
bimm sinnum fimm hafa vorin,
frjóvængjum lífmagna borin,
komiS og sáSlöndin gullaxi glóS.
Fimm sinnum fimm hafa jólin
írumbyggja ljómaS upp bólin,
meðan oss leiddi þín leiSsögn góS
♦
Forustulausir vér fórum:
fráviltir sauðir vér vórum,
tvistir og dreifðir með þunga þrá.
Mintist þá guð vor í mildi,
margfalda þörfina skildi —
gaf oss þig. forvörðinn fríðasta, þá
Þökk er oss kært nú að kvaka:
kært líka með þér að vaka
'aldarfjórðungsins efstu stund,
líta’ yfir leiðina farna;
landnámið þessara barna,
líka hve drottins er máttug mund.
•
Þökk fyrir sigur og sóma:
sjálfsfórnar-dæmin, er ljóma
gullstöfuS nú þínu nafni frá.
Fornheilög óSuI vors anda
óbrotgjörn lengst munu standa;
varSi þau guS og þín hyggjan há.
Jón Runólfsson.
SXUVDID BCTTEUTI
abrím>ar3tö»vnn'™. heldur sendiö oss þær. - Vér fyl*jum nákvæmle*H umboöi - sendum
I '« , a m*_r .L líium meö aákvæmni eftir tegundunum— útvej<um hæsta verö, komurast fljót-
II ‘ «• V|' ■,5e?Iln?a3eo<Jln8ai'. Vér höfum umboösleyh erum ábyrgöarfullir og á-eiöanledir í
na staoi. bpyrjist fvrir nm oss í nvða deild Umon BanW n j u*7 • •« u /m - » . , , 5
níuari upplýsingum til vor Þaö mun borga sig. °f Canada 3em er Ef þér 01g‘ö hve‘U Ul a° 30,11,3 þí skr,fið eft,r
7oo-7oB®rain Cfxíhangr, ðSinnipfg, (Jlanaba.
THOMPSON SONS & COMPANY
COM M ISSION MERCHANTS