Lögberg - 02.02.1911, Síða 2

2.
LÖGBERG. FIM-TUDAGINN 2. FEBRÚAR 1911.
Ivanhoe.
Fyrir nokkru var gefin út is-
lenzk þýíSing- af hinni ógætu skákl-
sögu “Ivanhoe”, eftir Sir Walter
Scott. íslenctingar hafa oft kvart-
að yfir því, og 1 mörgum tilfellum
réttilega, að ekki væri valiS af
betra taginu þegar 'enskar skáldi-
sögur væm þýddar. í þetta sinn
verður þaö ekki sagt. Nærri heil
öld er liöin sí'ðan Scott ritaöi Iv-
anhoe ,en alt af selst hún, eins og
reyndár allar ihans skáldsögnr.
Allur þorri fólks virðist halda
meira upp á hana, en hinar sög-
urnar eftir hann; og þa'ðl er spurs-
mál, hvort þeir yröu ekki fleiri
en færri af enskum mönnum, sem
nefndu Ivanhoe, ef þeir væm
beönir að nefna uppáhalds stcáld-
söguna sína.
Ivanhoe er ekki sýnishorn
enskra skálctsagna eins og þær
gerast nú. Hún er ljómandi sýn-
ishorn af sögum Sootts, og Scott
veröur naumast borinn saman viö
aöra skáldsagnahöfunda. Ekki af
því að hann sé svo langt yfir þá
hafinn, en vegna þess ’að hann
haföi sérstaka aðiferð við að semja
sTinar skáldsögur.
Þessi aðferð lá aðallega í þvi,
hvernig hann valdi sér efnið. Að-
alþráðurinn í nærri öllum sögum
hans er dreginn úr viðburðum í
sögu Skotlands eða Englands. T.
a. m. er Jakob I. og tímabil hans
lýst mjög nákvæmlega í sögunni
“The Fortunes of Nigel”, Ehsa-
bet drotningu i “Kenilworth”,
Maríu Stuart og baráttu hennar í
“The Abbot”. Inn í aðalefniö
fléttar hann þjóðsögur og munn-
mælasögur, sem eiga við það sér-
staka tímabil, og þetta 'hefir eng-
inn gert eins vel eins og Scott.
Með þessu móti gerir hann sög-
urnar miklu alþýðlegri. Til dæm-
is er “Robin Hoodi” (Hrói Hött-
ur Jlátinn koma við söguna Ivan-
hoe. Ensk alþýða þreytist aldrei
á að heyra hans getið, og les með
áfergi allar sögur af honum þci
ósannar séu frá upphafi til enda.
Sagan Ivanhoe gerist á dögum
Richards I. (Ljónshjartaj. Hann
ríkti frá 1189 til 1199, eða rúmum
100 árum eftir að Norðmenn
lögðu England undir sig. Megn
fjandskapur ríkti enn milli Norö-
tnanna og Engilsaxa, og kom það
hatur hvervetna fram í orðum
þeirra og verkum. Norrænu ridd-
ararnir bygðu sér rammgerða
kastala og héldu sveitir vopnaðra
manna; þegar minst varði réðust
þeir á hinn engilsaxneska bænda-
lýð og rændu og brendu bú þeirra.
Lögunum var lítið framfylgt, sér
staklega þegar Norðmenn áttu
hlut. Richard var að eins fáeina
mánuði á Englandi, úr Jæssum tiu
árum sem hann rikti. í fjarveru
Richards ríkti John prinz, bróðir
hans; hann var enn verri en allir
hinir norrænu ræningjarnir til
samans. Norðmenn og Engilsax-
ar unnu í brclðerni að því að, of-
sækja Gyðinga og útrýma þeim úr
lanclinu. Þegar Ridhard var
krýndur var mikið um dýrðir, eins
og lög gera ráð fyrir; þótti því vel
til fallið, að leyfa alþýðunni að
jafna um sakir við Gyðinga. Það
tækifæri var þegið með þökkum,
og voru Gyðingar drepnir hvar
sent þeir fundust.
Þessum flokkaskiftingum og
brotum 'á landslögum lýsir sagan
nákvæmlega. í byrjun sögunnar
sýnir höfundurinn lifanðarhætti
engilsaxnesku óðalsbændanna þar
sem hann lýsir Rotherwoo l, heim-
ili Cedrics. Riddaraskapur aldlar-
innar er sýndur i frásagninni um
burtreiðarnar við Ashlby-cle-la-
Zonche. Hjátrúnni er lýst i rétt-
arhaldinu yfir Rebekku. Þessar
og aðrar lýsingar á þvi helzta í
sögunni eru í nánu samræmi við
sannleikann. í orðum og verkum
Richards konungs ketnur fram göf
uglyndið og karlmenskan, sem
hafa einkent hann í sögu landsins.
John prinz er sýndur með tvö-
fclduina og ódygðir, sem einkenna
illmenniði, og engin saga getur
gert of mikið úr jtegar á hann er
minst. Þaö eru jtessar nákvæmu
lýsingar, sem gera sögur Sicotts
að fræðibókum um leið og j>ær
skemta.
Fyrsta skáldsagan hans, “Wav-
erley”, var gefin út í þreni bindum
áríð 1814. Tvö siðari bindin voru
rituð á þrem vikum, og þó gat
höfundurinn ekki varið til j>ess
nema kvöldunum. Ivanhoe birtist
í Des. 1819; einnig í þrem bind-
um. Hvert bindi var selt á hálft
pund sterling og seldust 12,000 í
eintök á mjög stuttum tíma; hver ;
útgáfan rak svo aðra. Hingað til j
hafði efnið í sögum hans verið
dregið úr viðburðum í sögu Skot- !
lancls. Nú breytti hann um og 1
sótti efnið i Englandssögu. Fáir
imynduðu sér að skáldinu myndi
takast eins vel með þessa bók ein?f
og hinar. En Scott sýndi að hann
gat verið hvorttveggja: Englend-
ingur og Skoti. Bókin var rituð
á sex vikum eða þar um; af þessu
má sjá, hve hann var fljótur að
rita. Hann hélt hiklaust áfram
eins og hann væri að skrifa eitt-
hvað, sem hann (hefði lært; og
þurfti fátt að lagfæra þegar hann
las handritin yfir á eftir. Auðvit-
að breyttist þetta eftir að hann
misti heilsuna.
Hin íslenzka þýðing á bókinni
er að mörgu leyti góð, og verðL
skuldar þýðandinn þakklæti fyrir
að gera J>eim íslenzkum bókavin-
um, sem ekki geta notið hennar á
frummálinu, mögulegt að kynna
sér þessa bók á eigin móðurmáli
sínu.
Aö tvennu má aðallega finna
viö þýðinguna.
Fyrst er þýðingin á nöfnunum.
Til dæmis er nafnið “Ivanhoe ’
útlagt “ívar Hlújárn”. 1 Nafninu
hefir auðsjáanlega verið skift i
tvent: “Ivan” og “hoe”, það fyr-
nefnda svo útlagt sem “Ivar”, og
hið sí'ðara sem “Hlújárn”. Það
viröist nokkuð langt gengið að
gera annan helming nafnsins nor-
rænan en hinn aö jarðyrkjuáhaldi.
Fáir munu kannast við Briau de
Bois-Guilbert sem Brján frá Bósa-
giljum”, og þá kannske færri vHS
Maurice de Bracy sem “Breka”.
Þessi útúrsnúningur á nöfnunum
er alt annað en viðfeldinn.
Svo hefir köflum verið slept úr
hér og þar. Sérstaklega úr 21. og
23. kapítulanum. Á þessu hefði
ekki borið eins mikið ef t. a. m.
um langdregnar lýsingar á stöðum
hefði verið að ræða. En hér er
felt úr samtölum, einmitt þar sem
ekkert má missa sig. Þaf sem
Cedric er að tala við Athelstan,
eða öllu heldur við sjálfan sig í
Torquilstone kastala, er hlaupið
yfir mest af lýsing hans ál vitök-
unni sem sendimenn Tostigs hlutu
hjá Haraldi konungi — svari kon-
ungs til þeirra alveg slept úr, og
eins lýsingunni á því, íhvernig
Norðmenn unnu kastalann (Tor-
quilstone) af Engilsöxum. Eng-
inn gat lýst þessu með eins mikilli
tilfinning eins og Engilsaxi,, og
enginn Engilsaxi J>ar jafnast við
Ceóric. Scott lætur lunderni per-
sónunnar koma fram jafnt i orð'-
um hennar og verkum, og j>ess-
vegna má ekki fella úr samtölum.
Það sem einum kann að finnast
litilvægt, getur öðrum fundist
merkilegt.
Þessir kaflar eru svo stuttir, að
bókin hefði ekki orðið mikiði
stærri þó að þeir hefðu fylgt með.
Þessar úrfellingar geta því varla
verið sparnaðarspursmál, hvorki á
tíma né peningum. Liklegt er, að
þýðandinn hafi ekki haft góðan
frumtexta.
Þriátt fyrír þetta, er bókin vel
[>ess virði ,að hún sé keypt og
lesin. Hún kostar að eins einn
dollar, og er það mjög sanngjarnt
eftir þvi sem verð á islenzkum
hókum gerist.
Golden Inn Café. Miss Nobody from Starland”, sem Ieikiö verður í Walker leikhúlsi alla víkuna frá 6. Febrúar.
Fréttabréf úr Alberta
Landgönguleyfi í
Canada.
Undanþágur frá landtökugjaldi
Innflutningalögin i Canada mæla
svo fyrir, að hver maður eða kona
eldri en 18 ára, sem kemur til
Canada á tímabilinu frá 1. Marz
til 30. Okt., skuli hafa í eigu sinni
minst $25.00. En börn og ung-
Tindastóll, 19. Jan. 1911.
Veðrátta hefir verið indæl hér
í alt haust og vetur, fram að 28.
Des.; siðan hefir hún verið eins
og segir i gömlum vísuparti eftir
St. G. St.
“Eyðiflag er akurrein,
íss um haga skafin,
vindar naga visna grein,
vetrar bragur hafinn”.
Margan dag siðan um nýár hefir
okkur þótt vetrarbragur Tál veðr-
áttunni, frosthörkur suma daga
alt að 44 gr. fyrir neðan zeró;
fannkoma aldrei rnikil, enn ekki
nema brúklegt sleðafæri; frekar
vindasamt og J>ar af leiðandi
berangur; sumir dagar hafa verið
bjartir og blfðir, auðvitað, hér í
‘Sunny Alberta’, og frost að eins
frá 8 til 16 stig fyrir neðan frost-
punkt. Viða hér í kringum mig
mátti heita að nautgripir kæmu
ekki á hús og hey fyr en um nýjár,
sérstaklega hjá innlencVum mönn-
um.
Nú loksins, eftir 22 ára dvöl
hér í þessari bygð, sá eg í haust
menn vera að undirbúa vegstæði
undir járnbrautar lagningu ; fer
hún allnærri landi ]>ví, er Olafur
Olafsson, Alaskafari, tók fyrstur
íslendinga, rétt á skakk yfir vatn,
sem j>eir ætla að þurka upp, og
nú er kallað Burnt Lake, skamt
austan við land er Indriöi Reinholt
tók, og átti, en seldi fyrir nokkr-
um árum. Þaðan liggur brautin
norður að fiskivatni því, sem við
gömlu landnámsmennirnir hér
höfðum okkar fiskiver fyrstu ár-
in. Nú er þar að! myndast 1*er,
1 og þar koma saman ibæði Alberta
R. járhrautar-
Þaðan
lendingum. Voru þau gefin sam-
an af séra Pétri Hjálmssyni. —
Síðan hélt allur hópurinn inn til
“Fensala”, sem er fundarhús,
danssalur og nokkurslkonar !bæj-
arhöll Markervilltíbúa, hvar í einu
geta setið um 80 manns að snæð-
ingi, og þess utan stór matreiðslu-
stofa. En j>etta kveld reyndist
salurinn of lítill; J>ar þurfti að
tví eða þrí setja að sögn kunnugra
manna; voru þar saman komnir
um 20O manns. Veizla var hin
veglegasta og veitingar stórhöfð-
inglegar. Margt var J>ar af sem
næst ahslenzkum réttum: feitt
sauðakjöt, þótt það væri ekki úr
hinum forna Bárðardal, alifugla-
kjöt af ýmsum tegundum, ]*á
nautakjöt með öllum Ijúffengustu
réttum nútiðarinnar: eplum og
aldina ávöxtum frá Califomia,
lieitt og kalt límonacle á reiðum
höndum fyrir hvern sem vildi,
alla nóttina, en kaffi og krydd-
kökur ‘pie’ og ‘púddingar’ að dag-
verði árla morgtms áður menn
fóru heim til sín. Skemtanir um
nóttina voru hinar fjörugustu,
undir stjórn séra Péturs Hjálms-
sonar, er kom fram eins og sönn-
um Norðurálfu mentamanni
Grasvöxtur var tæplega i með-' mikinn áhuga á að koma upp húsi
allagi síðastliðið sumar, en af því þessu, sem sýndi sig í framkvæmd
að engjar voru þurrar, engjamark
allmikið, því lágt var í Manitoba-
vatni og nýting góð, varð heyfeng
ur í betra lagi.
Uppskera á komtegundum mun
yfirleitt hafa orðið í tæpu meðal-
lagi; hinir miklu þurkar og hitar 1
Júlímánuði drógu úr }>roska korn-
tegundanna, einkum hveitisins.
Nýting korntegundanna var hin
bezta. Haustið var þurviðrasamt
góðviðrasamt. Um
um og fjárframlögum, en ekki í
ráðagerð og orðaskvaldri. Fyrsta
samkoman, sem haldin var í hús-
inu nýja, var haldin 1. Jýth, sem í
daglegu tali er kölluð “Fyrstijúlí”
eða “Fyrsta-júlí samkoma”, J>ó
oftar hið fyrnefnda. Samkoma
J>essi hefir verið haldin að “Herði-
breið” á hverju ári síðan 1903, að
J>ví ári meðtöldu.
Á samkomunni 1, Júlí s.l. var
lingar, fró. 5 til 18 ára, verða að
hafa $12.50; en J>eir, sem koma á [ Central og C. N.
tímabilinu frá 1. Nóv. til seinasta ; félögin með brautir sinar.
Febrúar, verða að hafa ihelmingi ætla þau að halcla styztu leið norð-
meira, eða $50.00 og $25.00
En undanþágu frá þessu gjaldi
fá l>eir, sem nú skal greina:
(a.) Innflytjandi, sé hann karl-
maður, sem er ráðinn í vist við
sveitavinnu, og hefir efni á að
komast þangað, sem hann fær at-
vinnuna, eða
b) Innflytjandi, sem er kven-
maður, er að fara til að taka við
starfi sem hún er ráðin til við inn-
anhússstörf, og hefir efni á að
komast þangað, eðá
(c) Innflytjandi, hvort sem er
karl eða kona, sem telst undir ein-
hverja J>á grein, sem hér fer á
eftir,, og ætlar að setjast að hjá
einhverju námenni sínu, sem
nefnt er hér fyrir neðan og er
fært og fúst til að sjá fyrir inn-
flytjandanum, og hefir ráð á að
komast til áfangastaðárins
I) Kona, sem er að fara til
manns síns,
II) Barn á leið til forledra sinna
IIIJ Bróðir eða systir á leið til
brðður.
IV) Yngri systkini á leið til
giftra eða ógiftra systkina,
(V) Foreldrar á leið til sonar
eða dóttur.
Á }>essu má sjá, að allmargir
eru undanskildir þessu landtöku-
gjaldi.
vestur gegn um hin mestu kola-
lönd, sem til eru 1 Allberta, til
“Ýellow Head Pass” í Kletta-
fjöllunum.
A. C. R. félagið er að láta byrja
á brúarsmíði yfir Red Deer ;tna
um 8 til 10 mfílurí austur af Sól-
heima pósthúsi. Þar vonast menn
eftir stöð og bæ, hvað sem verður.
Skemtanir hafa verið margar og
skemtilegar á Markerville, ]>ótt
smábær sé, 15 nulur frá næstu
brautarstöð, Jiennan vetur. Woocl-
men of the World fél. hafði ára-
móta samkomu og clans, er þíótti
ágæt sitinar tegundar. 13. Jan.
Reyndu þar tveir landar og einn
hérlendur maður frá Markerville
glímu iþróttir sínar við einn hér-
lend'an glimtikai>pa, er heima á í
Innisfail og orðlagður ghmumað-
ur. Markerville piltaniir stóð'u
sig vel, Jx>tt þeir færu ekki sigri
hrósandi af hólminum í fyrsta
sinn. Má vera þeir geri það ann-
að eða þriðja sinn ,ef ]>eir æfa
sig og halda áfram og uppgefast um
ekki, ]>ótt við sér meiri menn sé
að eiga.
Þann 17. þ. m. hélt hr. Helgi
Benediktson Bardal ibrúðkaup sitt.
Gekk hann að eiga ungfrú Sigur-
laugu Jónsdóttur Húnford. Hjóna
vígslan fór fram í islenzku kirkj-
unni að Markerville fyrir fullu
húsi af prúðibúnu fólki, flest ís-
°g goðviðrasamt. Um miðjan ( að venju mælt fyrir minni Canada,
Ðesember brá til harðinda með minni íslands og minni Vestur-
allmiklum snjóburði og miklu íslendinga. Auk þess fleiri ræðu-
frosti. Sú veðrátta hélzt til árs-' höld. Ræðumenn alls 6, karlar og
loka. I konur. Það var til nýlundu á sam
Það sem llðið er af Janúarmán- komu J>essari að tvær ungar stúlk-
uði (ign) hafa verið stöðug harð ur, skólakennarar, héldu sína ræð-
indi; mikrl snjókoma með hörku- una hvor; mælti önnttr fyrir minni
frosti daglega. Stundum norðan íslands en hin fyrir minni Canada,
byljir. j og sagðist báðum vel og töluðu
Fiskaflinn í Manitobavatni hef- góða íslenzktt. Máske við hérna
ir verið með minna móti 'i haust, séum, kvenfrelsismenn ? en ekki
enda ekki gefið að vitja um netin, tölum við samt ntikið um það, að
og það dögttm saman fyrir kafaldi við sétrm það. Á milli ræðínanna
og harðviðrttm. Verð á fiskinum var söngur.
fremu^ gott. j eftir ræðtthöldunum reyndu
Síðastliðið ár hafa bygðarbænd- ungu mennirnir sig í fótboltaleik,
: ur atíkið talsvert við akra sína, og “baseball” og að síðustu var dans
Danir jafnt sem Islendingar. \ð I ., A joladagskvöldiö var haldin
- - - - stnnt, Jtannig að ekkt hefir alstað- jólatréssamkoma að Herðibreið;
ar náðst vatn, Jiar sem grafið hef- konttr bygðarinnar gengust fyrir
ir veriö, eða réttara sagt borað samkomtt J>essari, sem var hin
eftir vatni, ]>ó með æmum kostn- myndarlegasta.
aði og fyrirhöfn. Þrátt fyrir J>etta
hefir boruðum brunnttm, sem vatn
fæst úr, fjölgað að mun i bygðinni
hið liðna ár.,
Af félagsmlálefnum hér er J>aS
að segja, að lestrarfélagið og safn-
aðarfélagið halda áfram starfsemi
sinni, bæði með góöum hag; hið
síðastliðna ár, og svo blættist eitt
félagið við: í siðastliðnum Maí-
J>ví búnu tók ttnga fóíkið við.
Skemti ‘J>að með dansi, söng og
hljóðfæraslætti til dags.
Margar verðmætar gjafir J>láðu
brúðhjónin, með velvildarhttg og
heillaóskum bygðarmanna.
Að ntorgni hins 18. þ.m. andað-
ist að heimili sonar sins Stephans
G. Stephansonar skálds, ekkjan
Guðbjörg Hannesdóttir frá Reykj-
arlióli í Skagafirði, Wáöldruð
kona og virt og elskuð af öllum,
er nokkur náin kynnf höfðu af
henni, bæði heima á Fróni og hér
i álfu; bókfróð, víðlesin og minn-
ið með afbrigðum, viðfeldin og
skemtileg r viðræðúm. Sá, er rit-
ar ]>esar línur, 'hefir átt marga á-
nægjustund í viðræðu með henni,
hin síðastliði'n 20 ár, og nú sfðast
í hennar ströngu banalegu; en
sálin var þá jafn björt og ung sem
fyr, undir hennar silfunhvítu
hærtun. Hún verður jarðsett í
heimilisreit dóttur sinnar og
tengdasonar, Mr. og Mrs. Chr.
C'hristinssonar, er býr á næsta
landi við mág sinn St. G. St. hér
í bygð.
Að svo mæltu brýt eg saman
bréfmiða þennan með heillaóskum
til allra kunningjanna um gott og
hagsælt ár, er nú fer í hönd.
/. Björnsson.
Eitthvað hefir verið unnið að
þvt síðastliðið sumar að byggja
■ veg undir Oakland járnbrautina,
milli Portage la Prairie og Mac-
inac; vegarlagning }>essi var gerð
í tsh. 17 og 18 W., en jálrn hafa
engin verið lögð á brautina, þa'ð
mér er kunnugt.
Með braut þesari er að risa upp
Úr Big Point kygð.
WilcI Oak, 14. Jan. 1911.
Það er orðið æði langt stðan að
íréttabréf héðan úr Big Point-
bygð hefir sézt í vestur-isl. blöðun
um. Kunna ]>ví ýmsum mönnum
að þykja þessar lfnur eftir sig
kveðnar. “En við öllu verður
ekki séð”, og ]>ar með er formál-
anunt • lokið.
Hið nýliðna ár (ig\o) hefir
verið bygðarmönnum héma nota-
sælt og affarasælt.
Heilbrigði góð og manndauði
Ktill.
mánuði kom hr. Arinbjörn Bardal kauptún hér um bil 4 mílur
hingað út og stofnaði hér Góð- vesrur f*"a postbúsinu Wild Oak.
templara stúku, sem nefnist '“Vor- ^að heitir Langruth. Þar er þeg-
blómið”. í stúku Jæssari eru um ar komin ein verzhtn, dagverðar-
40 manns, karlar og konur; megn- kus °& fúein fleiri hús. Þar kvað
ið af |)ví ungt fólk, og hefir þann- eí§'a að verða járnbrautarstöð, en
ig náð allgóðri útbreiðslu; eftir ekki er Þar annað bygt enn þá, en
útlitinu að dæma mun félagsskap- Paliur að ferma og afferma
ur J)essi eiga góða framtið fyrir va&ua við, og hring járnbrautar-
höndum, enda óska bygðarmenn sP°r-
J>ess alment, eins ]>eir menn, sem
ekki eru í stúkunni.
í jsíðastliðnum Júnimánuði var
bygt nýtt samkonnthús á sama stað
^og hitt, sem rifið var, og bygt var
1903. Samkomuhúsið heldur nafni
J>ví, er hið fyrra hafði og nefnist
“Herðibrerð". Hið eldra sam-
komuhús var bjálkahús, en ]>etta
nýja er timburhús, úr söguðum
við; myndarlegt tilsýndar, að
stærð (aðalhúsiðj 46x24 fet, vegg
hæð 12 fet, þiljað í hólf og gólf
með steingrunni og stein reykháfi.
Við austurenda aðalhússins er út-
bygging með skáþaki, að stærð 24
ag 12 fet, einnig á steingrunni.
Þetta hús er stindur þiljað í tvö
hcrbergi; er annað þeirra eldhús,
en hitt reykingarherbergi. Hús
þetta nnin hafa kostað um $700,
auk efnis þess, sem notað varð úr
gamla húsinu, sem var allmikið,
og vinnu Jæirrar er bygðarmenn
gáfu bæði við smíði og aðflutning
á efni. Nam vinna sú alls 200
dagsverkum. Bygðarmenn sýndu
Til Langruth kemur nú járn-
brautarlest einu sinni í viku, hún
kemur nú á mánuclögum.
.Þessi eina verzlun sem í Lang-
ruth er, er eign íslendinga, það
eru þrir ungir menn í félagi, allir
hér úr bygð: Björn Sigfússon
Björnson, sonur Sigfúsar Bjöms-
sonar úr Norðfirði í Norðurmúla-
sýslu, og tveir synir Jósefs Helga-
sonar af Langanesi, Frímann og
Soffonfas Helgasons.
Þeir Einar og EyvindUr, synir
Friðriks Eyvindsonar frá Útey 1
Laugardal í Árnessýslu, sem búa
skamt fyrir norðan Westbourne,
keyptu síaðstliðið vor gufuketil til
að nota við plægingu. Með katli
þessum Qg 6 plógum aftan í hon-
um, hafa þeir þegar plægt allmikið
af landi, mestmegnis hjá sjálfum
sér og föður sínum. Hér norð.ur
í Big Point bygð plægðu þeir 40
ekrur hjá Ingimundi Olafssyni á
Iandi sem hann hefir nýlega keypt
hér vestan við skóginn.
í haust notuðu J>eir bræður ket-
il J>enna til að knýja áfram þreski-
vél. Þeir unnu með tveim þreski-
vélum siðastliðið haust, bæði með-
al íslendinga og enskumælandi
manna.
Jón Þórðarson frá Mársstöðum
á Akranesi, bóndi hér i 'bygð,
keypti í haust eða sumar sem leið
Jireskivél, sem knúin er áfram af
gasöhnvél. Þrekivél þessa átti áð-
ur Jón Halldórsson úr Vatnsdal,
sem nú er fluttur héðan til West-
bourne. Með vél þessari þreskti
Jón bæði hjá bændum hér í bygð
Jg vtðar, að sögn utn 20,000 bush.
af ýmsum komtegundum. Síðari
hluta þreskitímans stjórnuðu tveir
synir Jóns þreskivélinni, ]>eir
Tómas og Þórður, eftir það mað-
ur sá, er tjórnaði vélinni framan
af slasaðist við það að vinna við
vélina, og sem getið var um t
Lögbergi. Maður sá, er meiddist
við vélina, Jóhann Arnór Jóhanns
son, ungttr og efnilogur ibóndi hér
í bygð, skagfirzkur að ætt, er nú
á góðum batavegi; farinn að geta
unnið ýms heimilisstörf.
Á siðastliðnu vori var grafreit-
ur bygðarinnar stækkaður og girt-
ur með járnvírneti, ag lancls-
blettur sá, sem hann er á, keyptur
handa bygðinni til þess að vera
grafreitur framvegis.
24. Jan.-—Veðríð er dálítið Ibetra
nú tvo ríðustu dagana. Hinir aðr-
ir undanfarandi dagar af Jjanúar
einn samfeldur harðindabálkur.
Máske að tíðin fari nú að skána.
Hér er nú samandregið það
sem eg 1 svipinn man að segja
fréttnæmt héðán. Bréf þetta er
nú orðið i lengra lagi, og endast
með því að óska Löghiergi “árs og
friðar.” A.
Karlmanna varningur
og fatnaður
Búðin sem öllum geðjast. Keynið NÆRFÖT frá oss.
Ábyrgst þau hlaupi ekki.
VERÐ Á NŒRFÖTUM $1.00 til $5.00
Vér höfum aðeins beztu tegundir. Einkasala á 20. aldar
BRAND FATNAÐI.
Gerið yður að venjn að fara til
WIIITE AND MANAIIAN LTD.
500 MAIII 9TREET, - WIN|«IPEC.
.... rr..