Lögberg - 28.03.1912, Blaðsíða 1

Grain Commission Merchants
-- 20 1 GRAIN EXCHANGE BUILDING -
Members Winnipeg Grain Exchange, Winnipkg
I
ISLENZKIR KORNYRKJUMENN
Sendið hveiti yðar til Fort William
eða Port Arthur, og tilkynnið
Alex Johnson £» Co.
3ol GKAIN EXCHANQE, WlNNlPEG.
Fyrsta og eina íslenzka kornfélag í Canada.
25. ARGANGUR |
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 28. MARZ 1912
j NÚMER 13
Frá Manitoba-þingi.
Á fylkisþingi hefir margt sögu-
legt gerst' þessa daga. Þingmenn
hafa verið önnum kafnir, aö rann-
saka fjármeSferð og fjáreySslu
: -'-narinhar. Þá hefir þaI5 veriö
mikiS verk. aí5 róta upp í fóna-
málinu og reyna aö fá eitthvert vit
út úr þeirri flækju. Það var tíl-
iaga liberala í upphafi, að halda
tekjum og útgjöldum fónanna sér,
og slengja þeim ekki saman við
fylkissjqð og því viturlega ráði
fylgja þeir enn með miklu kappi.
Mr. Norris bar upp þá tillögu, að
láta þann sjóð, sem stjórnin segir
að fónakerfinu fylgi, ganga til
þess að bera afborgun og starfs-
rækslu fónanna, en leggja ekki skatt
á almenning til þeirra hluta. Því
fylgdi T. H. Johnson með kröft-
ugri ræðu, sem leiptraði af fyndni
og hnittyrðum. Lítið verður um
vörn af hendi ráðgjafanna, nema
stóryrði og ókvæðisorð.
Annað stórmálið stjórnarinnar
er það, að stofna eina nefndina
enn til þess að líta eftir þeirn
nefndum sem stjómin hefir sett
til þess að “stjórna” talsímiunum
og þeim fáu kornmyllum, sem
fylkið hefir eignast og stórtapað á.
í þá nefnd á að skipa einn mann,
og er sagt að gæðingurinn Sanford
Evans, sá er harðast sótti að koma
rafmagnsfélags eignunum á bæinn
fyrir geypiverð, — eigi að fá þann
bita. Nærri má geta, hvort liann
verður magur.
Þessi eini maður á að hafa svo
mikil völd að engum hans úrskurði,
athöfn eða framkvæmd má
bnekkja, með dómi eða á neinn
annan hátt. Hann á að vera ger-
samlega einvaldur og emraða, eins
og keisarinn sálugi í Kína og Sol-
dáninn í Miklagarði. Það er svo
hjákátleg embættisstofnun, að slíks
eru engin dæmi um víða veröld, á
þessari þjóðræðisöld. Rússar hafa
sett sínum keisara skorður, völd
Soldánsins eru komin í hendur
þings, einvald Kína keisara er at'-
tekið, en þá rís upp illyrða kernp-
an Roblin og hrópar til hins hlust-
andi heims: “Einveldi er sú bezta
stjórn sem til er, ef sú stjórn er
góð!” Og jafnskjótt lætur hann
framkvæmd fylgja orði og setur
upp í Manitoba það gífurlegasta
einræði, sem enginn getur komið
lögum yfir. Það er engin furða
þó að Roblin vor yrði æfuc þegar
Mr. T. H. Johnson skaut að þess-
um mökkurkálfa, — því að svo má
þetta einvaldsskrípi nefnast að því
leyti til, að hann verður vitanlega
eins og vax í liöndum stjómarinn-
ar, þó að enginn annar geti komið
lögum yfir hann. Það var heldur
ekki furða þó að Mr. Roblin gripi
til gífuryrða í vöminni, því að
annað var ekki til ,að verja þetta
viðrini.
Þriðja stórmál er fyrir fylkis-
þingi liggur, er það, að veita raf-
magnsfélagi MacKenzie &
Manns’ mjög svo aukin réttindi ,til
skaða fyrir Winnipeg borg.
Stjómin fylgdi málinu fast, fyrir
munn Collin -H. Camipbeirs, en
bæjarstjórn brá við með þing-
manni Vestur Winnipeg, og
barðist á móti þvl. Svo er nú
komið, að bæjar- og sveitar-fél-
ög verða að fara auðmjúkan bónar
veg að stjórninni til að fá rétt til
þess að keppa við auðfélög um
starfrækslu á almennings eignum,
ellegar kaupa hina dýmstu lög-
menn til þess að berjast 4 móti
þeim lagafrumvörpum sem hún
flytur, bæjarfélögum í óhag og
einstökum ríkismönnum og auð-
félögum í hag. Svo langt er
komið stjóm lands og lýða í Mani-
toba fylki.
Gegndarlaus fjáreyðsla, frá-
munalegt dugleysi og ráðleysi á
stjóm almennings eigna, afskap-
leg fylgispekt við auðvaldið og
ódæma kúgunar viðleitni við al-
menning.
Islendingar! Burt með smala-
takka auðvaldsins! Burt með
kógara almennings! Burt með
sóara fylkisfjár!
Verkfallið.
Af verkfalli kolanema á Bret
landi er það fyrst að segja, að
sætbir eru enn þá ekki á komnar
ar með verkamönnum og náma-
eigendum. Stjórnin hefir gengið í
milli, eða allra helzt ráðaneytis-
forsetinn Asquith, óg haft með
þeim marga sættafundi. Hafa
verkamenn slakað til eitthvað, og
margir námaeigendur, en nokkrir
þeirra eru þverbrotnir og vilja
í engu slaka til. Jafnframt þessu
liefir stjórnin lagt frumvarp fyrir
þingið til að lögbjóða kröfur
verkamanna hinar lægstu, á þann
hátt, að vissir menn í hverju hér-
aði skuli tiltaka lægsta kaup verka
rnanna, en svo er gert ráð fyrir, að
það verði ekki minna en það sem
verkamenn fara fram á, eða dbllar
og kvart fyrir fullorðna menn sem
vinna neðan jarðar og 50 cent fyr-
ir unglinga. Gegn þessu frumvarpi
lagðist Balfour af hendi conserva-
tíva, og er svo að sjá af síðustu
fregnum, að stjórnin muni taka
það aftur.
Af því mikla tjóni, sem verk-
fallið veldur, ganga margar sögur.
Þeim verksmiðjum fjölgar dag-
frá degi, sem loka verður af kola-
leysi, skipum sömuleiðis, sem kom
ast ekki úr höfnum, svo og jám-
brautalestum sem hætta að ganga
af sömu ástæðu. Hvervetna missa
menn atvinnu, svo þjúsundum;
skiftir daglega og eru flestir svo
staddir, að ekki mega við því að
tapa eins dags kaupi. hvað þá
meiru. Er svo sagt, að mikil neyð
sé meðal manna víðs vegar um
Bretland. Um 50 miljónir dollara
er sagt, að verkfallið kosti i vinnu-
tapi á hverri viku. Allmargir kola-
nemar hafa neyðst til að _ byrja
vinnu á ný en allur fjöldinn held-
ur þó fast við kröfur sinar. Róst-
ur hafa orðið á nokkrum stöðum,
en hermenn gæta allra stærstu
námastöðvanna í Englandi og
Wales og halda fólkinu i skefjum.
Það hefir siðast gerst i málinu.
að ráðgjafar fengu verkamenn og
vinnuveitendur á fund á þriðju-
dagsmorgun. Eftir fárra mínútna
viðtal gengu námaeigendur af
fundi og höfnuðu öllu samkomu-
lagi. Gekk Asquith þaðan rakleið-
is á þingfund og tjáði þinginu, að
engin von væri um sættir og skor-
aði á þá að láta ekki sitt eftir
liggja að afstýra þjóðarböli og
þeirri hættu sem öllu landinu stæði
af verkfallinu. Var þá samþykt
áður umgetið frumvarp stjórnar-
innar nálega í einu hljóði, með því
að Unionistar greiddu ekki at-
kvæöi og frumvarpið þegar sent
til lávarðadeildar. Lávarðar skutu
jafnskjótt á fundi og samþyktu
frumvarpið við fyrstu umræðu og
er sagt að það verði að lögum á
fimtudaginn. En ekki verður verk-
fallinu slitið fyrir því. með því að
langan tima mun það taka að koma
sér niður á verkalaunin i hverju
héraði landsins.
Á Þýzkalandi heldur verkfallið
áfram og er sagt, að 300 þúsundir
manna hafi lagt niður vinnu. Róst-
ur hafa þar orðið og upphlaup
æði víða.
I Bandaríkjum horfir til stríðs
me ðvinnumönnum í kolanámum
og eigendum námanna. Þeirra
samningum um verkakaup er lok-
ið með þessum mánaðamótum,
og hafa margar tilraunir verið
gerðar til þess að koma sér saman
um nýja, en ekki tekist. Verka-
menn halda fram kröfum um
meira kaup, en hinir neita og fer
nú alt í þverúð með þeim. Æski-
legt er það vitanlega talið af flest-
um, að kaup verkamanna verði
hækkað, strið og deilulaust,' með
þvi að almenningur verður að bera
kauphækkunina hvort sem er, og
tapið líka sem af ver'kfallinu hlýzt,
ef til þess kemur.
—Við fjöllistaskólann í Kaup-
mananhöfn treysti einn stúdentinn
sér ekki til að taka próf, þó timi
væri til þess kominn, og fékk svo
annan til að “ganga upp” fyrir
sig. Prettunin komst upp meðan
á prófinu stóð, og fengu báðir al-
varlega ofanígjöf hjá stjóra há-
skólans.
Námuslys.
Nálægt bænum Welch í Vestur
Virginia í Bandaríkjum, varð slys
i kolanámu á þriðjudaginn.af
sprengingu. Að verki voru í nám-
unni 100 menn, komust 11 þeiria
upp úr henni, sem næst voru op-
inu og lézt þó einn þeirra, þegar
upp kom. Hinir. sem neðar voru,
89 að tölu létu allir lífið. Náman
hafði verið skoðuð nokkrum dög-
um áður af þar til settum mönn-
um, og úrskurðuðu þeir. að engin
hætta væri að vinna þar, en það
reyndist á annan veg. Þrjátíu og
þrjú lik bafa fundist niðri í nám-
unni.
Þjóðerni og brennivín.
Félagið "Þjóðemið” hélt skemti-
samkomu þann 22. \larz í borðsal
King Edward Hotel að Winnipeg
Beach. Skemtun var fjölbreytt og
tókst eftir vonum: upplestur Mr.
M. Hjörleifssonar tókst vel; ræða
J. Kjernesteds var aðallega um
"að menn ættu að koma saman til
að hlæja, tala samam og kyssast”,
og drekka áfengi, hefði Jón mátt
bæta við, því á þeirri samkomu
voru menn helzt til ölvaðir. Einn
landi var barinn til skemda af kyri-
blending, er var auðsjáanlega und-
ir áhrifum víns; við öðru er ekki
að búast, þegar Hotel eru höfð
fyrir samkomustað, og það er von-
andi að “Þjóðemið” hafi svo mikla
sóma og siðferðis tilfinning, að
halda ekki fleiri samkomur á
vínsöluhúsi; því J>ó peningalegur
gróði sé mikill, þá eru svona sam-
komur ekki þjóðerniselgur gróði
að sama skapi.
JPfóffemisvtnur 6 Beach.
Tollabyrðin.
öldungaráð Canadaþings hefir
sett nefnd til þess að rannsaka
hver áhrif það mundi hafa að létta
tollum af varningi sem Bandaríkja
menn og Canadamenn kaupa hver-
ir af öðrum. Fyrir þeirri nefnd
hafa vitni borið ýmsir merkir
menn úr Vestur-Canada, og koma
þau öll i einn stað niður. Banda-
ríkin, segja þeir, geta ekki kept við
okkur hér að því leyti að við fram
leiðum betri landbúnaðarv’örur,
betri hesta, betra heiti. betri
gripi — og fólk, sem stendur þeim
ekki að baki. Canadamenn geta
kept við hverja sem vera skal um
víða veröld, ef ekki er lagður
steinn í götu þeirra af landstjóm-
inni. Ef við fengjum að standa
jafnt að vígi eins og aðrir, fyrir
tolla-álögum. þá höfum við enga
ástæðu til að óttast samkepni við
nokkra þjóð. v Og ef bændur í
Canada geta það, þá ættu verk-
smiðjueigendur og auðfélög að
geta það engu síður.
Vestanmenn setja sig hvergi úr
færi, að berjast á móti tolla ber-
serkjum og auðkýfingum, sem
leggja þunga byrði á þá, til þess
að þeir geti rakað saman auð og
lifað i allsnægtum.
Orðhákar í embættum,
-Canada hefir vafalaust frek-
ari orðháka í háum embættum.
heldur en nokkurt annað ríld 5
viðri veröld. Hér í vom fylki er
fólkið orðið þessu vant og virðist
ekki kippa sér upp við, að stjóm-
endur þess brúka því verri munn-
söfnuð, sem þeir duga ver til að
stjórna. Frá ráðgjöfunum í Ott-
awa er almenningur þessu óvanur
fyr en í ár, að conservatívar kom-
ust að. Er skemst á það að minn-
ast, að hermálaráðgjafinn nýi, Col.
Sam. Hughes, skrifaði bæjarstjóm
inni í Moose Jaw svo dónalegt
bréf, að þingmaður bæjaiins, Mr.
Knovvles, varð að kvarta undan
ruddaskap hans á þingi. Þess
þarf varla að geta, að hann kunni
sig ekki svo vel, að afsaka klúr-
yrði sín, þó öllum þingheimi of-
byði . Það er ekki nóg með, að
conservatívar hér í landi hafi tekið
upp stefnu conservatíva flokksins
á Englandi. sem er flokkur auðfé-
laga og ríkisbubba, heldur virðast
þeir hafa tekið sér til fyrirmyndar
skrílblöð þess flokks, sem vitan-
lega eru stóryrtari og klúrari í
orðum en nokkur önnur málgögn.
Fiskiveiðar í Noregi.
Við Lófót í Noregi ligggja nú
16 gufuskip og 92 seglskip til fiski
veiða. og er veiðin stunduð frá
þeim á bátum, er Norðmenn kalla
"doriur”. Þrjú þúsund. farkostir
ganga þar til veiða þessa vertíð, en
norðan frá Finnmörk og suður
fyrir Stavangur er svo mikil fiski-
ganga. að um miðja vertíð var
kominn fimrn; sinnum meiri fiskur
á land heldur en alt árið í fyrra.
Þegar síðast fréttist, vfer komin
hálf þrettár.da miljón fiska á land
í Noregi og var rúmur þriðjungur
þar af hertur. Síldarveiði er sögð
þar i meðallagi.
Dæmdar
hafa verið mjög margar af þeim
konum, er fóru herferð nióti búð-
argluggum í London í þvi augna-
miði að afla sér kosningaréttar.
Sumar fengu fjögra mánaða fang-
elsi upp í misseri en öllum var
slept, sem iðruðust verka sinna og
lofuðu að gera ekki ilt af sér oft-
ar. Ódæmt er enn sakamál 4
hendur forsprökkum þessara upp-
hlaupa og ófundin er enn sú stúllea
sem einna mest bar á og nú er á
flótta einhvers staðar, og felur sig
til þess að komast ekki í réttvís-
innar hendur.
Járnbrautarslys
Slys hafa orðið á brautum C. P.
R. þessa viku meir en nokkru sinni
áður. í Ontario urðu tvö slys
með manntjóni, annað á fimtudag-
inn og hitt á sömu slóðum á laug-
ardaginn var. Tvær lestir rákust
á, er önnur kom að vestan með
ýmsan varning, hin að austan með
farangur og gripi iun •' tjenda.
Þeirri sem að vestan kom. hafði
verið skipað að biða á hliðartein-
um þangað til hin færi fram hjá,
en þeirri skipun gleymdu eða mis-
skildu lestarstjórar og héldu á-
fram. Mættust lestirnar nokkr-
um mínútum síðar, báðar á hraðri
ferð, brotnaði þar fjöldi vagna í
mola og alt sem í þeim var, og
jafnvel brautarhryggurinn tættist
sundur niður að jafnsléttu, svo að
þar er stórt skarð í hann. Þrír
lestarmenn fórust þar og einn
bóndi, er fylgdi gripum sínum á
leið til heimilisréttarlands síns hér
vestra; þeir voru fáir, sent með
lestunum voru, og meiddust allir
mikið. Annað tjón af slysinu er
mjög mikið.
Á Soo braut þessa sama félags
vildi til það slys á þriðjudags-
morgun, að fólksflntningslest
hrökk af teinum og slösuðust 15
farþegar meira og minna. Þegar
lestarstjóri fann að togreiðin hrökk
út af, við það að teinn brotnaði
undan henni, þá reyndi hann þeg-
ar að stöðva lestina ,og var búinn
að taka skriðinn af þegar hinir
vagnarnir runnu yfir skarðið. Er
það þakkað snarræði hans, að ekki
varð manntjón.
Friftur í Kína.
Hinn nýi forset,i Yuan Shi Kai
hefir unnið embættiseið sinn, sór
hann það við “hið kínverska þjóð-
veldi”, að vinna að gagni lands og
lýðs og leggja niður völd, þegar
þjóðþing, er til skal stofnað á
þessu ári, vilji svo vera láta. Hon-
um er nú hægra um vik um land-
stjórnina, síöan hann fékk nokk-
urn hluta af láni því er stórveldin
útveguðu honum, en alt um það
vilja peninga menn ekki sleppa því
nema með samþykki þingsins í
Nankin. Engin tíðindi hafa bor-
ist af hryðjuverkum síðustu dag-
ana og af herferð Mongóla norðan
úr landi> til liðs við keisara, virðist
nú engin kunna að segja. Eng-
inn var viðstaddur þegar Yuan
sór eið sinn, af útlendra þjóða full
trúum, nema fulltrúi Bandaríkja,
og þykir þaö gefa bending um,
hverjum Yuan treystir bezt til
liðveizlu.
Elis G. Thomson og kona hans
komu hingað í vikunni alfarin frá
Gimli, og ætla til Vancouver að
setjast þar að.
Af stríðinu.
Af hinni ósögulegu styrjöld
milli Tyrkja og ítala segir fátt, þó
til vopnaviðskifta hafi komið með
þeim i Tripolis nálega á hverjum
degi. Bardagi stóð með þeiin ný-
lega i lieilan dag á hæðum nokkr-
um. Féll þar drjúgum lið af báð-
um. en þó meir af Aröbum og létu
þeir undan síga að lokum. Italar
brúka flugvélar til njósna. Ein
sli-k flaug yfir einar stöðvar Araba
fyrir skömmu, og lét detta sprengi-
kúlu í herbúðir þeirra, og drap
hún tólf menn og særði enn fleiri.
Ekki sakaðist flugvélin af skotum
Araba. ítalir hafa sent menn í
landeignir Englendinga, suður og
vestur af Egiptalandi, til þess að
afla sér málaliðs til hernaðar, en
verðtir litið ágengt. Sjófloti íaliu
liggur í Grikklandshafi og sitnr
um Dardanella sund og skip
Tyrkja: sá heitir hertoginn af
Abrtizzi er ítalska fotanum stýrir
og hleypti hann flota Tyrkja fram
hjá sér og hlaut af mikla óvirðing.
Uppreisn í Mexico.
Þar hefir ófriður magnast stór-
kostlega á skömmum tíma og
horfði jafnvel til þess um stund,
að Madero mundi fá hin sömu
forlög og svo margir aðrir, sem
þar hafa forsetar verið á undan
honum, að vera rekinn úr landi.
Það mun hafa bjargað lionum, að
Taft forseti bannaði með samþykki
þingsins, að selja uppreisnarmönn-
um vopn frá Bandaríkjunum, og
lagði við 10 þúsund dollara sekt
og 2 mánaða fangelsi ef út af væri
brugðið. Uppreisnarmenn höfðu
safnað 4 miljónum dala í sjóð og
söfnuðu málaliði i ákafa, en sá
heitir Orozco, er helzt hefir for-
ustu fyrir þeim; og er ærið harð-
fengur. Hann hefir gefið út aug-
lýsingu um það, að hann skuli taka
af lífi Madero og alla hans ætt-
ingja, ef þeir komist á hans vald.
Svo er sagt. að bráðlega muni til
skarari skríða og vænta menn höf-
uðorustu rnilli liðsafla beggja
áður en langt um líður.
Hvaðanæfa.
-—Stúlka nokkur syngur í einu
helzta leikhúsi í Parísarborg, þíð
°í? Þæ&- Henni þótti ekki nóg um
sig talað upp á síðkastið, svo að
hún tók það ráð, að fá sér maura-
bú og hafði þau í stássstofu og
gestastofu sinni, og hafði það sér
og gestum til forvitni og skemtun-
ar, að horfa upp á athafnir maur-
anna. Þeir störfuðu að klefasmiö,
öfluðu matar, mötuðu unga sína
og háðu orustur eins og þeirra er
siður. Stúlkan hafði sitt fram;
blaðamenn komu hlaupandi og
hvert blað ,sem nokkurs er metið,
flutti myndir af henni og maura-
búum hennar— Margt hafa stúlk-
urnar tekið upp á til þess að vekja
umtal. Dæmi eru til þess, að þær
hafa borið lifandi skelpöddur í
hárinu, apaketti á öxlunum og
jafnvel lyngorma.
—í Toronto skeði það á fimtu-
daginn, að kona nokkur, Mrs. Orr.
háttaði börn sín þrjú, tók svo
skrúfjárn er hún hafði fengið að
láni, og opnaði gaspípu, lagðist svo
niður hjá bömunum og beið dauð-
ans- Þau mistu öll lífið. Bréf
fanst eftir hana til konu er fæst
við andatríiar kukl, og bjó í því
sama húsi. Sagði Mrs. Orr í bréf-
inu, að hún hafi ekki séð glaðan
dag síðan hún komst í kynni við
hana og kukl hennar. Rannsókn
er hafin um þetta efni.
—Dr. Tuffier heitir nafnkend-
ur sáralæknir í París. Hann hefir
gert tvent sem nú er orðið frægt,
annað það. að hann tók hælbein
úr fæti, er nýlega hafði verið tek-
inn af stúlku, og setti það í olboga-
lið á ungum manni, er skemdur
var. Síðan er nú meir en ár og
er maðurinn nálega alheill. Hitt
sem hann gerði var það, að hann
skar upp olbogalið, er skemdur var
af “tubercolosis”, og skóf skemd-
ina af liðamótunum. Siðan tók
hann brjósk af Ieggjarbeini, er
tekið hafði verið af öðrum manni
fimm dögum fyr, og græddi svo
liðinn. Þetta gerðist fyrir 14 mán-
uðum og er nú maðurinn alheill.
—Alþekt blað í London segir
frá því, að þaðan séu að leggja
upp tvær hefðarmeyjar að leita að
földuni fjársjóðum á ey einni í
Suðurhöíum. Þær hafa leigt lítið
gufuskip til fararinnar af rikis-
nianni einum, sem og verður í
ferðinni. Fjársjóðurinn er margra
miljóna virði sagður og grafinn í
jörð af sjóræningjum, en skýrslu
úm alt þetta segir sagan, að þær
hafi fundið í British Museum. —
Stjórnin brezka á eyland þetta, og
sendi hún þangað mann með þess-
um stúlkum i fyrra sumai'- Þær
voru þar þá í fimm vikur. að leita;
að því búnu fengu þær leyfi
stjórnarinnar til að “ganga í háug-
inn” gegn því að greiða þriðjung
■hins fundna fjár í ríkissjóð.
Ur bænum
Ilerra Björn Líndal er staddur
hér um þessar mundir.
Það má heita frásagnar vert að
Th. Oddson & Co., fasteignasalar,
hafa leigt helminginn af 4. lofti
er snýr út að Portage avenue, í
hinni nýju stórbyggingu Sterling
bankans á homi Smith street og
Portage ave. Þeir búast við að
vera komnir í þessa nýju og skraut
legu skriftsofu um 1. Maí.
Herra A. S. Bardal skrapp suð-
ur til Emerson nýskeð. Þar í
grend, við Leteliier P. O.. keypti
hann tvo gæðinga afþragðsfallega,
sem ráða má af þvi, að þeir höfðu
unnið verðlaun fyrir prúðleik sinn
á sýningu hér i fylkinu. Þeir eru
5 vetra gamlir og hinir beztu grip-
ir. Ekki vildi herra Bardal segja
hvað hann hafði gefið fyrir þá, en
trúað gætum vér því, að þeir hafi
orðið nokkuð dýrir.
Herra P. P. Jökull frá Minne-
ota, Minn., var hér staddur í vik-
unni. Hann sagði alt bærilegt að
frétta að sunnan nema tíð í kald-
ara lagi eins og hér. Engir farnir
að sá í hans bygðarlagi þegar hann
fór af stað, og una bændur þvi
illa. Sáning byrjar vanalega mán-
uði fvr hjá þeim heldur en Canada
mönnum. Alsánir akrar í Minn-
eota um þetta leyti í fyrra.
Mrs. Th. Stuart frá Melville,
Sask., er hér í kynnisferð í bæn-
um. Hún dvelur hjá Mr og Mrs.
M. Paulson á Beverley stræti. Þær
eru systur Mrs. Stuart og Mrs.
Paulson.
Herra G. S. Breiðfjörð frá
Churchbridge var hér staddur í
verzlunarerindum þessa viku. Mr.
Breiðfjörð er að byrja harðvöru-
verzlun í búð Arnason and Sons í
Churchbridge. og rekur hana und-
ir sínu nafni frá þessum mánaða-
mótum. Mr. Breiðfjörð er uppal-
inn í þvi bvgðarlagi og er vel þekt-
ur þar um slóðir. Hann óskar við-
skifta landa sinna og annara bygð-
armanna. Verzlið við Breiðfjörð.
landar góðir, hann mun gera eins
vel við ykkur og nokkur annar.
Mikið fjör er sagt í fasteigna-
verzlun í Selkirkbæ og hækka lóð-
ir þar óðum í verði að því er sagt
er. Maður nokkur kevpti þar
fjórar lóðir í fyrra fyrir $1,000. en
vom boðnar í þær nær $4.000.
Liberal klúbburinn heldur fund
í kveld TimtudagJ. Tveir góðir
prisar verða gefnir í verðlavm.
Komið og keppið um þá. Snemma
og allir. B .F.
Lögberg óskar að fá 4 drengi
til að bera blaðið út um bæinn.
Hentugast væri að einn þeirra ætti
heimili austan við Agnes stræti,
annar austan við Beverley stræti,
þriðji vestan við Beverley stræti
og sá fjórði fyrir norðan Notre
Dame Ave.
Þetta bitnar á W.peg.
Mikil gremja er hér í bænum út-
af athæfi stjórnarinnar í því máli,
sem hún sækir svo kappsamlega,
að auka réttmæti rafmagnsfélags-
ins, Winnipegborg til skaða. Fjölda
margir merkir borgarar hafa látið
gremju sína í ljós út af því.
Alex. Macdonald, fyrrum borgar-
stjóri, segir svo, að hann geti ekki
greint með vissu, hve langt félag-
ið færir sig upp á skaftið í þessum
kröfum sínum, en hitt sé alveg
vist, að það biðji um langt um
meira en það kæri sig um að fá,
muni svo slalca til í samningunum,
og fái svo á endanum einmitt það
sem það hafi sókst eftir. Mr.
Macdonald vill að borgarstjóri og
bæjarstjóm kalli saman borgara-
fund þegar í stað, til þess að mót-
mæla, og ef stjórnin lætur sér ekki
segjast, heldur geri hvað hún get-
ur til þess að skerða rétt borgar-
innar til hagsmuna fyrir alþekt
auðfélag, þá sé sjálfsagt að taka
til örþrifráða og láta hendur
skifta.
Bæjarstjórn hefir fengið lög-
mennina Isaac Campbell K. C. og
A. Andrews til þess að glima'við
félagið frammi fyrir þeirri þing-
nefnd, sem hefir málið til með-
ferðar. Stendur daglega miki!
rimma þeirra á milli annars vegar
og Colin Campbells hinsvegar og
þeirra lögmanna, sem félagið hef-
ir fvrir sig. Borgarstjóri og bæj-
arráð fer og þangað og hlustar á
með athygli á það sem fram fer.
Borgarar ættu að sinna þessu máli:
það snertir hag hvers einstaks bæj-
arbæja og borgarafélagsins í heiU
sinni. Gleymum þvi heldur elcki.
að þetta er eitt vitni um stefnu
conservatíva í þjóðmálum—: að
láta auðvaldið styðja sig til valda
og styðja svo auðvaldið af alefli,
þegar þeir eni kosnir í völd.
Mrs. Frank G. Jónannsson
I á t i n .
Mrs. Frank G. Jóhannsson and-
aðist 9. Marz að Svold, N. Dak.
Banameinið var brjóstveiki, sem
hafði þjáð hana um mörg ár. Hún
var jarðsungin hinn 13. s. m. í
grafreit Hallson-safnaðar.
Mrs. Jóhanneson hét að skirn-
arnafni Ingibjörg og var dóttir
Guðna Tómassonar ýThompsons)
og eiginkonu hans á Svold; en
giftist Frank G. Jóhannssyni I-
Jan. 1905 og átti með honum eitt
bam, sem ásamt föður sinum lifir
hana. — Alt hafði ver.ið reynt til
að lækna hina látnu; meðal annars
fór maður hennar, sem er verk-
vélafræðingur, með hana suður til
St. Paul og vann þar fyrir þeim
mikla kostnaði, sem þurfti til þess
að halda hana á spitala fyrir
brjóstveikt fólk nálægt St. Paul;
svo hjúkruðu henni aðstandendur
með samvizkusemi og nærgætni.
Móðir hennar var hjá henni lengi
Mrs. F. G. Jóhannsson.
síðasta timann; hjálpaði hún með
dygð og þolinmæði tengdasyni sín-
um, og er hann henni mjög þakk-
látur fyrir það; en ekkert dugði,
sjúkdómurinn herjaði og sigraði
þrátt fyrir alt, sem gjört var.
Hin unga látna kona lætur eftir
sig eiginmanninn í djúpri sorg og
litla fagra stúlku. Hún var vel
gefin og vel að sér um margt;
vildi fegin gera öllum gott; en
kraftarnir til alls brugðust; bæði
leið hún sökum sársauka líkamans
og svo líka af þvi, að hinn skæði
sjúkdómur eyddi öllum sálarkröft-
um. En með þolinmæði og án
þess að kveina tók hún hlutskifti
sinu; og hughraust og treystandi
frelsara sínum gekk hún i dauð-
ann. Þetta segja þeir ,sem hana
þektu og voru með henni daglega,
og þetta er gott mannorð, sem lif-
ir í endurminningunni eftir að hún
er hnigin til moldar. Fjöldi fólks
fylgdi henni til grafar- Péturs-
kirkja var við það tækifæri full
af kunningjum og vinum lengra
og skemmra að, og sást þar hve
vinsæl og vel metin kona þessi var.
—Auk eiginmannsins og dóttur-
innar lifa hana gamlir foreldrar
og tvö systkin.
Blessuð endurminning.
X.