Lögberg - 30.05.1912, Síða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. MAÍ 1912.
Herjað á ræningja.
Eg lét þá færa hann úr munkakápunni og setti
sterkan' vör8 um hann. Þai5 var nú komiC fram
undir morgun og varS eg að hugsa skjótt fyrir hvaS
gera skyldi. Aumingja Bartinn og Englendingar
hans höfiSu falliC í gildru þessa bragðarefs; eg varij
aS fá þá lausa, ef hægt væri. Þar næst var hin aldr
aöa frú La Ronda. HvaS klaustrið snerti, þá var
ekki til að huysa, aC taka það úr því fantarnir vissu
um ferðir okkar. Alt var nú undir því komií, hve
mikils þeir mátu fyrirliSa sinn, og málalokin riSu á
því,hvemig eg héldi á því eina; spili. Eg skal nú
segja ykkur hve djarflega og hve kænlega eg beitti
því.
Rétt í lýsinguna lét eg lúðursveininn blása til
brottferðar og reið út úr innisgarSinum meS alla
mina menn og út á flatirnar fyrir klausturhliSi.
Fanga minn hafði eg í miSjum hópnum á hestbaki og
bundinn Svo vildi til aS eitt einstakt tré stóS rú.n;;
byssuskotajtngd frá .sjálfu höfuSjx>rti klaustursins,
og þar lét eg nema staSar. Ef þeir hefSu opnaB
hliSin og gert útrás á okkur, þá hefSi eg ekki veriS
lengi aS hugsa mig um aS gera áhlaup á þá; en þeir
létu múrana gæta sín eins og eg hafSi búist viS,
stóSu upp á þeim og sendu okkur óþveginn tóninn.
Sumir skutu af byssum sínum en hættu því brátt, er
þeir fundu aS þær drógu ekki til okkar. ÞaS var
hin skringilegasta sjón aS sjá þann hrærigraut af
herklæSum, frönsk, ensk og portúgölsk, riddara- fóta
og stórskotaliSs-klæSi, en allir görguSu til okkar og
skóku aS okkur hnefana.
Eg ætla aS láta1 þaS vera, aS rostinn lækkaSi i
þeim, þegar eg opnaSi fylkinguna og lét þá sjá hvem
viS höfSum á okkar valdi. Þeir steinþögnuSu um
nokkrar sekúndur, en eftir þaS lustu þeir upp ópi
miklu og gauluSu af ilsku og reiSi. Sumir stukku
fram og aftur um múrana, eins og vitlausir menn.
Hann hlýtur aS hafa veriS merkilegur maCur, þessi
fangi okkar, aS ná slíkum tökum á þessum óþjóSa-
lýS.
Eg hafði reipi meS mér, lét slá því yfir eina
greinina á trénu og renna snöru á annan endann.
Papileíte tók lykkjuua og mælti til fangans meS upp-
gerSar hæversku:
“Viltu leyfa mér, monsjör, aS leysa af þér háls-
klútinn 7’
“Ef þú ert alveg hreinn um hendurnar,” svaraSi
hinn spaklega og hýrlega, en allir skellihlógu.
Þegar þeir á klausturveggnum ,sáu snöruna um
hálsinn á foringja sínum, ýlfruSu þeir ákaflega.
Því næst var blásiS í lúSur, klausturhliSunum var
hrundiS upp og komu þar út 3 menn hlaupandi meS
hvita dúka í höndunum. Eg lét lúSursvein minn
veifa hvitum klút til þeirra á móti, en sendi engan á
móti þeim, heldur beiS þeirra þar sem eg var, eins
og mér væri um og ó, enda þótt. hjartaS berSist í
brjóstinu á mér af gleði yfir aS sjá áhuga þeirra
Marskálkurinn sat á hestinum meS snöruna um háls-
inn og glotti rétt sem hann hefSi leiBinlega gesti, en
vildi af kurteisi ekki láta þá sjá, aS honum leiddist
þeir. Ef eg væri i slikri raun staddur, sem mar-
skálkurinn var þá, þá kærSi eg mig ekki um aS bera
mig betur en hann gerSi, og er þá mikiS sagt.
Þeir voru skringilegir aS líta, þessir sendiherrar.
Einn var portúgalskur í dökkum riddarabúningi,
annar franskur á laufgrænum sjassöra-klæSum, ensá
þriSji var enskur stórskotaliSi, mikill vexti, á bláum
herklæðum, gulli lögSum. Þeir kvöddu á hermanna
vísu allir þrir, en fransmaSurinn hafði orS fyrir
þeim.
“\’i5 höfum 37 enska dragúna á voru valdi. Ef
Marskálkurinn mælti til hennarj
“Þessum herra er ákaflega hugar haldiS um aS
flytja þig þangað sem þú færð aldrei aö sjá mig
framar. ^ú ert sjálfráS aS segja til þess, hvort þú
vilt heldur fara meS honum eSa vera hér kyrr hjá
mér.”
Hún trítlaði þangað semi hann sat á hestinum
og mælti til hans:
“Minn elskaði Alexis! Eg skal aldrei viS þig
skilja!”
Hann leit við mér meS hæSnisglotti og mælti:
“Eftir á aS hyggja, þá hefir þér orSiS mismæli
hvað eftir annað, ofursti sæll. ÞaS er engin per-
sóna framar til meS nafninu hertogaekkja af La-
Ronda. Þessi kona, sem eg ínú hefi þann sóma
að sýna þér, er konan min elskuleg, Mrs. Alexis
Morgan — eða á eg aS segja; Madame la Maréchale
Millefleur?”
Þá var þaS að eg sannfærSist um, að eg ætti
hér viS hinn sniðugasta og hinn samvizkulausasta
mann, sem eg hafði nokkurn tíma hitt fyrir. AS
sjá þessa vesölu gömlu1 konu fylti mig undrun og
viðbjóSi. Hún stóS frammi fyrir nonum og ein-
blindi á hann meS elskufullri aSdáun, rétt eins og
liSsmannsefni á keisarann.
Eg tók til máls aS lokunum og sagCi:
“Veri það svo! FáiS mér dragúnana, svo eg
komist burt sem fyrst.”
Þeir riðu út af klausturportinu með öllum
vopnum sínum og þá lét eg taka snöruna af mar-
skálkinum.
“Vertu nú sæll, minn kæri ofursti,” mælti hann.
‘ Eg er hræddur um að skýrslan verSi hálf sköllótt,
sem Massena fær hjá þér um erindislokin; bótin er,
að hann hefir svo mikiS aS gera núna, eftir því Sém
eg heyri sagt, aS hann hefir engan tíma til aS hugsa
um hana. LeyfSu mér að segja þá meiningu1 mína,
að þú hefir losaS þig úr vandræSunum meS meiri
skörungsskap en eg ætlaSi þér. Eg býst ekki viS, ^aS
mér sé unt aS gera þér neitt til greiða áSur en viS
skiljum?”
“Eitt geturBu gert fyrir mig.”
“Og hvaS er þaS?”
“AS gera útför hins enska fyrirliða og manna
hans svo virSulega sem þér er unt.”
“Því lofa eg þér.”
“ASra bón hefi eg.”
“Þú þarft ekki annað en nefna hana.”
“AS þú fáir þér hest, takir þér sverS í hönd og
eigir leik viS mig hérna á flötunum, þó ekki sé nema
í fimm mínútur.”
“Sussu, sussu,” svaraSi hann. “Þar af hlytist
eitt af tvennu: annað hvort myndi eg stytta þitt
framavænlega æviskeiS, ella verSa að kveSja konu-
yndið mitt fyrir fult og alt. Slik bón er hranaleg,
þegar maður er 1 fyrstu sælu hjúskaparins.”
Eg skipaði riddurunum í fylkingu og sneri á
brott.
“ViS sjáumst seinna!” kallaði eg til hans, “og
og skók að honum sverSiS. “Þú skalt ekki sleppa
svona vel í næsta sinn!”
“FarSu vel! þangaS til við sjáumst næst,” svar-
aði hann. “Þegar þú ert orSinn leiður á keisaran-
um, þá skal þér æfinlega heimil vjst með marskálk-
inum Millefleurs.”
Allir saman skipstjórar.
þú grandar marskálkinum okkar, þá máttu reiSa þig
á, a? þeir skulu allir verSa hengdir á klausturveggn-
um.”
“37!” kvað eg. “ÞiS hafiS 51.”
-cftir-
W. W. JACOBS.
“Hann er skotinn,” segir Pétur Russet.
“LýgurSu því,“ svaraði Sam, en sneri sér þó
ekki viS.
“ÞaS verSur ljóta ákoman, á hans aldri,” segir
sá rauði.
Sam þagSi viS og fór hjá sér, eins og hann
hefSi eitthvaS á sinninu. Fyrst gáSi hann út um
gluggann, raulaði svo vísustúf, en á endanum leit
hann upp á þá báSa á víxl framúrskarandi óhýrlega
og tekur upp hjá sér tannbursta, vafinn inn í papp-
írsblað, og fer að bursta á sér tennurnar.
Þegar Rikki fékk málið, þá segir hann:
“Skotinn er hann.”
“Ellegar geSveikur,” segir Pétur. “Hvort ertu,
Sam ?”
Sam lézt ekki geta svaraS fyrir tannburstanum,
°& Þegar þaS var búiS, þá fékk hann dúndrandi
tannpínu og settist út í horn og hélt höndunum um
kjálkana, gugginn eins og eymdin uppmáluS. Þéir
fengu ekjri orS úr honum, þangað til þeir báSu hann
að koma út meS sér; þá sagðist hann ætla aS fara aS
hátta. Tuttugu minútum seinna kom Pétur Russet
aftur eftir pípunni sinni og þá var hann farinn.
Hann reyndi aS leika það santa kveldiS eftir, en
hinir voru ekki á því og héngu heima við þangaS til
hann varS vondur og sagðist furSa sig á hvaS for-
eldrar rauSa Rikka hefSu veriS að hugsa, líka lézt
hann vera viss um, aS Pétur Russet væri umskifting-
ur, honum hefSi verið stoliS úr vöggunni og sjóveik-
ur api látinn í staðinn; og meS þaS setti hann upp
húuna og rauk út. Þeir eltu hann báSir, en þegar
hann hélt upp að missiónar-húsi og fór inn meira aS
segja, þá sneru þeir viS og héldu sína leiS.
Þeir töluSu sig saman það kveld og næsta kveld
fóru þeir út á undan og földu sig á næsta götuhorni.
Svo sem tíu minútum seinna kemur Samúel kallinn
með svoddan asa, eins og lestin hans væri aS fara,
og kýmandi með sjálfu msér að hafa losast' við þá!
Á horninu á Commercial Road stanzaði hanu og
keypti hnappagat í jakkahomiS, og þá varð rauSi
Rikki svo hissa, aS hann kleip Pétur Russet til þess
að vera viss um, aS hann væri ekki aS dreyma.
Samúel stikaði nú beina leið meS dampinn uppi,
lieldur betur, þangaS til hann sneri til hægri og allar
götur ofan þaS stræti og gaut hornauga til hnappa-
gatsins alla tíð, og loksins hvarf hann inn í búðar-
holu. Þeir rauði Rikki og Pétur Russet biðu eftir
honum á næsta horni, þangaS til biSin varS svo löng
að þeim fór að leiSast, svo læddust þeir og gægSust
inn um gluggann.
Þetta var bókabúðar hola, meS fréttablöSum og
einskildings barnaglingri og þess háttar, en hún var
mannlaus, eftir þvi sem Rikki gat séS fyrir Póliti-
tíSindunum og tvennum pípuröðum. Þeir stóSu
þarna góSa stund með nefin á rúSunum og vissu
ekki, hvað aí Sam var orðið, en þá kom strákur og
fór inn í búðina og þá fór þá aS gruna hvaS Sam
hefSi. fyrir stafni.
Þegar dyraklukkan hringdi, þá opnuSust stofu-
dj r í afturvegg búSarinnar, og kom út holdugur og
fyrirtaks laglegur kvenmaSur um fertugt. Hún ýtti
Pólití-tíSindunum frá með höfSinu og þreifaSi eftir
barnaglingri 1 glugganu meS annari hendinni.
Rikki tók vel eftir henni meS öSru auganu , en meS
hinu þóttist hann vera aS skoSa tóbaksílát í ’gluggan-
um. Þegar hnokkinn kom.út, þá fóru þeir Pétur
inn.
\ iltu gera svo vel og selja mér tóbakspípu ?’
segir hann meS hýrubrosi, sem maður segir; “leir-
pípu, þá beztu, sem þú hefir.”
KvenmaSurinn setti fyrir hann fullan stokk að
velja úr , og rétt i þvi hefsKPétur Russet upp úr
eins manns hljóSi, því hann hafSi alla tiS glápt inn
um stofugættina, á fót með illa reimuSu stigvéli, sem
i sást gegn um smuguna, og þá segir hann:
“Hæ! Sæli nú!”
HvaS gengur ár" segir kvenmaSurinn og litur
“Allir sjómesn skamma sjóinn,” mælti nætur t
vörðurinn og setti á. “ÞaS er mannsins náttúra, að
“Fjórtán voru drepnir áSur en þeir vrSu hand- ^,e^vnda mér,f. Þeir nöldri á Pétur-
teknir.. nuddl Petta> af ÞV1 aS Þeiy ekki annaS gert. ‘ Þennan fót ætti eg aS þekkja.” segir Pétur og
“Og fyrirliSinn ?” ÞaS eru ,ekki mdr& verk a landi. sem sjómaSurinn glápir enn; og rétt þegar orSin skruppu út af
,T_ .. , , ,. v • , _ getur tekis aS sér. OP- bau landverk sem o-erast nnnm. á Iwniim Kí ííí...: .. . . v
“Hann vildi ekki selja af hendi sverS sitt og

VECCJA CIPS.
Hið bezta kostar yöur ekki
meir en það lélega eða
svikna.
Biöjiö kaupmann yöar um
,,Empire“ merkiö viöar,
Cement veggja og finish
plaster — sem er bezta
veggja gips sem til er.
Eigum vér aö segja yö-
ur nokkuö um ,,Empire“
Plaster Board— sem eldur
vinnur ekki á.
Einungis búiö til hjá
Manitoba Gypsum Co.Ltd.
Wmnippg, Manitoba
SKRIFK) f.ftir bæklingi vorum yð-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERÐUR.

Dr. R. L. HURST,
Member of the Royal College of Surgeoos,
Eng., útskrifaOur af Royal Collegeof Phys-
icians, London. SérfræSingur í brjóst-
tauga- og kven-sjúkómum. Skrifstofa:
305 Kennedy Bldg., Portage Ave. (á móti
Eatons). Tals, M. 814. T£ni til viBlals,
10-12, 3-5, 7-9.
| THOS. H. JOHNSON og
I HJÁLMAR A. BERGMAN, |
íslenzkir lógfræOiogar,
® S-krifstofa:— Room 811 McArthur ^
t., Building;, Portage Avenue * £

áritun: P. o. Box 1056.
Telefónar: 4503 og 4504. • Winnipeg
Dr. B. J.BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
Tmpsosi: GARRY 320
Office-Tímar: 2 — 3 og 7—8 e. h.
Hkimiu: 620 McDermot Avk.
TELEPHONI! gaerv 321
Winnipeg, Man.
,J Dr. O. BJORNSON £
Office: Cor, Sherbrooke & William
rv-i.,;t.„0MI:, garrv 3Si» ®
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
engin griS selja né taka. Okkur var ekki um aS
kenna. ViS ætluSum aS taka hann lifandi, ef
mögulegt hefSi veriS.”
Aumingja Bartinn minn! Eg hitti hann ekki
nema tvisvar á lífsleiðinni, en þó féll hann mér svo
vel í geð, aS mér þótti vænt um hann. Mér hefir
jafnan síSan veriS hlý’tt til Englendinga sakir þessa
getur tekiS aS sér, og þau landverk, sem gerast
svo sem eins og næturvarSar-staSan, til dæmis aS
taka, — þau útheimta góða vitnisburSi og gáfur, sem
fáum eru gefnar.
“Stundum kemur það fyrir, að þeir fá skiprúm>
á landi. Egí þekti einn sjómann, sem varS slátrari,
og seldi ket, og gekk prýðilega þangaö til pólitíiS tók
hann. Annan mann þekti eg, sem hætti viS sjóinn
vor-
unum á honum, þá færSist fóturinn úr stað og faldi
sig undir stól. “Þetta er minn ganili góSi vimir.
Samúel Small; er ekki svo?”
"Svo þú ert kunnugur skipstjóranum?”
“Skip ?-” segir Pétur. “Skípst'.-? Ó-já; hann
er, ef satt skal segja, bezti vinurinn sem eg á.”
“Nei. er það virkilega?” saoór lowrmn*:,,-;.
fantar sögSu, heldur sendi eg Papilette inn í klaustr-
iS meS einum þeirra. en hélt hinum tveimur hjá mér
á meSan. Hann kom aftur og staSfesti þessa rauna-
sögu af eigin sjón. Nú var að hugsa fyrir þeim,
sem eftir lifðu.
“ÞiS seljiS af hendi þessa 37 dragúna, ef eg
gef leiðtoga vkkar lausan?”
“Tíu skaltu fá.”
“Upp meS hann !” mælti eg.
“Tuttugu!” kvaS sjassörinn.
“Ekki eitt orS framar! HerSiB aS honum snör-
segir rauði Rikki.
“Hann gerði mér þann greiSa, að lána mér tvær
krónur hérna á dögunum, og þær ætlaði eg aS borga
honum.”
blöSum á veggjunum og rósastömpum á arinsill-
unni yfir glóSinni, svo og svæflum og stólum.
Eftir þaS virti hann Mrs. Finch fyrir sér og hugsaSi
meS sér aS hún væri laglegur kvenmaður.
“Þetta er eitthvaS annaS en veltast út á rúmsjó
með illa artaBa og þrjózkufulla háseta, Small skip-
’erra,” segir hann.
“MikiS er aS sjá hvernig hann stjórnar þeim,”
segir Pétur viS Mrs. Finch. “Alveg er hann eins og
ljón.”
“Eins og grenjandi ljón,” segir Rikki og leitj á
Sam. “Hann veit ekki hvaS þaS er aS hræfcast.”
Sam fór aS. verSa brosleitur og Mrs. Finch
horfSi á hann meS hýrusvip, svo aS Pétur, því hann
hafði líka virt hana fyrir sér og stofuna sömuleiðis
meS sama þankagangi og rauSi Rikki, hann fór aS
hugsa, aS þeir væru aS fara götu-feil, svo hann segir
og hristi höfuðiS:
“ÁSur en hann fór að eldast og fitna, aS segja,
þangað til fanst ekki maður á við hann.”
“ÞaS hailar af hádegi fyrir okkur öllum ein-
hvem tima,” segir Rikki og hristi líka höfuSiS.
“Eg þori aS segja aS þaS balir á honum eitt
eða tvö árin tii,” segir Pétur meö grandgæfilegri yfir-
vegun.
“MeS góðri meðferð,” segir Rikki.
Samúel ætlaði aS segja eitthvað, en stilti sig í
tíma. “Þeir eru að gera að gamni sínu,” segir hann
viS Mrs. Finch og reyndi aS brosa. “Mér finst eg I
standa upp á mitt hiS bezta enn þá sem komið er.”
Hún svaraSi, aS hver manneskja gæti séð þaS, |
sem hefSi opin augun, og leit síSan á ketilinn, sem |
suðaði á arninum.
“Eg vænti, að þaS sé ekki til neins að bjóða !
herrunum kókó?” segir hún og sneri sér aS þeim.
Þeir Rikki og Pétur svöruðu báöir, aS þeim
þætti sá drykkur betri öllum öðrum, svo hún tók upp
bolla og undirskálar og tinstokk meS duftinu, en
Rikki tók ketilinn og helti í bollana á meöan hún
hræröi j, og Samúel gamli varð að horfa upp á þetta
og gat ekkert aS gert.
“Ekki get eg a& þvi gert, að mér finst skrítið
segir RíkarSur,
þegar Samúel tók við sínum bolla.
“HvaS?” segir Sam fokvondur;
. f
») Heimili: 806 VlCTOR STREET jj
fo TBMPIIONEi garrv T03 S
\ Winnipeg, Man, %
,SV8.®Æ#
........rtifivirmnriimu i
Dr. W. J. MacTAVISH I
Office 724J Yargent Ave.
Telephone SKerbr. 940.
Office tfmar
l 1«-12 f. m.
] 3-6 e. m.
( 7-9 e. m.
— HeimiLi 467 Toronto Street £
WINNIPEG |
TELBPHONE Sherbr. 432,
fflBMW MMWIBMM HMM
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKN/R.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave 8t.
Suite 313. Tals. main 5302.
Jth. JÍÍL Jlk Jtfe jMt JÉÉL
Dr. Raymond Brown,
Sérfræðiogur í augoa-eyra-Def- ©g
hál©-sjákdðmum.
<$26 Somerset Bldg.
Talsími 7282
Cor. Donald & Portage Ave.
Heima kl. io—i og 3—6,
J, H, CARSON,
Manufacturer of
ARTIFÍCIAL LIMBS, ORTHO-
PEDIC APPLIANCES, Trusses.
Phone 8426
357 Notre Dame WINNIPE«
una
V’
eg- má vera svo djarfur að spyrja.,,
Small kafteinn, segir kvenmaðurinn og ýtti j 4<Af því eg hefi vanalega séð þig drekka úr
upp stofuhurðinni. "Hér eru menn, sem vilja finna j flösku hingaS tit,” segir Rikki.
“Nei, nú skal eg —” segir Samúel og stóð upp
Þ«g"
<( . sagir kvenmaðurinn.
. _____ .......-----------0_ ----- J-----. - t , höfum þurft að finna hann og veriö að gáTx -já Kjp- drekka kókó skioærra ”
eina vtnar. Vaskari mann og ófimari við sverS hefil0S glfhst þvottakonu; eftir tæpra sex mánaöa sam- ^ honum núua lengi nokkuð ” -------- g ’ P
eg aidrei hitt fyrir. t veru 1 hjónabandinu, þá dó hún, svo hann varð aS
Vitaskuld reiddi eg mig ekki á þaS, sem þessir hrökklast út á sjóinn aftur, manngarmurinn.
“Einn var þaS, sem altaf skammaSi sjóinn
fjarskalega, og þaS var hann Samúel hérna stutti,
sem þeir kalla. Eg ætla eg hafi minst á hann ein-
hverni tima, svo þú kannast viS hann. Þegar hann
var búinn aS vera svo sem hálfsmánaöar tíma 1 landi
og búinn aö sólunda missiriskaupi, þá var ljótt að
heyra til þess manns. Hann spurði okkur þá stund-
um aS því, hvaS um sig mundi verða í ellinni, en við “Jæja,” segir hann og gat varla komiS því út
svöruSum honum því, að hann mundi aldrei ná mr sér. “Hvernig líður ykkur?”
neinni elli, ef hann héldi svona áfram, og þá rauk “Sæmilega, þakka þér fyrir, skip’erra,” segir
hann upp og kallaöi okkur öllum þeim nöfnum, sem j Rlkkl glottandi; “og hvernig hefir þú haft það allan
hann náði til með tungunni. þennan eihfðar tíma?”
“Alla! Aíla!” kveinaSi bófa fulltrúinn, er hann ÞaS var í einn tima, að hann var á milli skipa Hann rétti honum hendina og Sam tók í hana,
sá snönina ríöa aö svíra marskálksins. meö Pétri Russet og rauða Rikka, og þá lét hann eins °f> Þarnæst heilsaöi hann Pétri meS handabandi, en
“MeS hestum og herklæBum?” og hann væri orSinn geggjaSur út úr þessu. Hann Pétur gat ekki komiS upp einu orSi fyrir hlátri.'
Þeir voru farnir aS sjá, aS mér var ekkert gam- fór að spara skildinga í staðinn fyrir aC brúka þá, “Þetta eru gamlir og góSir vinir. mínir Mrs
an í hug. j og keypti blaðiS i þrjá morgna i röS og las auglýs- u ” —-
“MeS öllu tilheyrandi,” svaraði sjassörinn fýlu- J ingarnar til þess aS vita, hvort hann fyndi ekki góS-
‘af hverju, ef
Samúel gamli leit viS, og ef hægt hefði veriS að
reka í gegn meö augunum sem menn segja, þá heföu
þeir dottið dauðir niður á samri stundu.
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
^sebir líkkistur og annast
om út.'arir. Allur útbún-
aOur sá bezti. Ennfretn-
nr selur hann allskonar
minnisvarOa og legsteina
Tals G m-rjr 2152
S. A. SIQURD80N
Tals. Sherbr, 2786
lega.
eg-
‘Og hertogafrúna La Ronda þar á ofan,” mælti
En þar var þyngra fyrir. Þeir létu sig ekki á
því, hvemig sem eg hótaði. Við hertum aS snör-
unni. ViS teymdum hestinn af staS undan, honum.
ViS gengum svo nærri lífi marskálksins sem þorandi
var. Ef öndin skyldi skreppa úr honum íj þeim
svifum, þá voru dragúnarnir 37, sem eftir lifðu,
dauðans matur. Því varS eg aS þyrma lífi mar-
skálksins; þaS var mér eins dýrmætt og þeim.
“LeyfiS mér aB geta þess, kvaS marskálkurinn
hýrlega, “aB þiS getiS komiS á mig riðusótt meS
þessu lagi. Finst þér ekki þaS vera heillaráS, aS láta
frúna sjálfa skera úr þessu deilumáli. Hvorugur
okkar mundi verða ti! þess aS gera á móti , vilja
hennar í þessu efni eða öSru, þaö þori eg aS segja.”
Þetta sýndist ágætlega vel til falliS, og eg greip
feginshendi viS þessu úrræSi, eins og þiS getiS skil-
iS. Tiu mínútum síSar stóS hún frammi fyrir okk-
ur, hin tígulegasta kona, meS gráar fléttur undir
skuplunni og gul í framan eins og gullpyngjan, sem
h!ún átti.
an samastaö handa hraustbygðum, vel innrættum
manni, sem væri ekki meir en svo gefiS um strit-
vinnu.
ÞaS komst svo langt. aS hann dró sig eftir einni
vistinni, og hann var ekki frá þvi, eftir þvi sem hann
sagði sjálfur, aS hann hefði fengiS ádrátt, ef ekki
hefðu sjötíu og níu aðrir komiB þar um leiS og hann.
En glóSarauga hafði hann upp úr þvi, og annaB
ekki, þaS eg vissi til, fyrir. aS hrinda manni, og
næstu dagana var hann svo veikur á sönsunum, aS
hann var verri en enginn aS vera meS fyrir hina tvo.
Eftir þetta fór hann einförum í þrjá eSa fjóra
daga og þá sáu þeir Pétur alt í einu stóran mun á
honum. Hann fór aS verSa 1 góSu skapi og jafnvel
glaBur. Hann ansaði þeim alminlega þegar þeir töl-
uöu til hans og eitt kvöldiS þá lá hann fram eftir öllu
og blistraði grínlög þangaS til Pétur og rauði Rikki
fóru báðir ofan og í hann. Rétt á eftir keypti hann
sér nýtt hálsband og fallega húu og þvoöi sér tvisvar
sama daginnn, og þá var þaS, aS þeir spurSu hvor
annan hvaS stæði til, og þar næst spurðu þeir hann
sjálfan:
“Til?” sagði Samúel. “Ekki neitt.”
svo aS kókóiö heltist ofaft í keltu hans.
“Sódavantsflösku,” segir Pétur og drepur titl
inga framan í Rikkatil aS fá hann rólegan.
“Já, vitaskuld; það var þaS sem eg meinti.”
Karlinn þurkaöi kókóiS af hnjánum á sér og
talaöi ekki orö frá vörum, en vestið hans gekk inn og
út svo aS Pétur fór aS kenna í brjósti um hann.
“Ekkert er á viö það,” segir hann viS Mrs.
Finch; hann hélt sér að'sódavatni og mjólk, skip-
’errann, og þess háttar suMi, og upp á þann máta
náði hann 1 skip áSur en hann varö myndugur.”
“Er þaS satt?” sagðj Mrs. Finch.
Hún brosti viS Sam l’engi og vel, svo aS) Pétri
varS órótt á ný og datt í hug aS hann hefSi máske 322 MBinSt-
hrósaS honum of mikiS.
“Vitaskuld er langt síöan þetta var,” segir hanin.
“Mörgum, mörgum árum áöur en þú fæddist,
kona góS,” sagöi Rikki.
Gamli Sam ætlaði aS segja eitthvaS, en sá þá, aS
Mfs. Finch líkaSi þetta vel, svo hann hætti viS.
ÞaS sótti samt hastarlega í hálsinn á honum, svo aS
Rikki dunkaði hann í bakiS og sagði'honum aS vara
sig að fá ekki lungnakvefið aftur. Nú, þó hann væri
fokvondur þorSi hann ekki aS segja neitt, meS því
hann var hræddur um aS þeir mundu koma upp um
hann hjá Mrs. Finch, aS hann væri ekki skip’erra;
en samt gat hann varla ráðið viS sig, þegar Pétur
gaf honum þaS ráS, aS láta fóSra vestiS sitt meS
rauSu flóneli. Þeir stóSu viS, þangaS tii mál var
aS loka og voru þá búnir aS koma sér svo vel í
mjúkinn, aS Mrs. Finch sagði sér þætti vænt um aS
J. J. MYER8
Tals. Ft.R. 958
SICURDSON & MYERS
Finch,” segir kallinn og gefur þeim aSvarandi augna-
gotu, “RikarSur skip’erra og Russet skip’erra, þeir
elztu og beztu kunningjar, sem nokkur maSur hefir
nokkurn tíma átt.”
“Rikki skip’erra ætlaði aS borga þér tvær krón-
ur sem þú átt hjá honum,” segir Pétur smiltrandi.
(( Hananú, segir Rikki einsog þaS kæmi á hann;
svei því ef eg hefi annað en hálft pund sterling í
gulli.”
“Eg get skift þvi fyrir þig, sir,” segir Mrs.
Fmch. “Kannske þiS vilduS fá ykkur sæti rétt á
meSan ?”
Rikki þakkaði henni fyrir og þeir báSir, Pétur
og haim tóku sér sinn stólinn hvor frammi fyrir eld-
inum og fóru aS spyrja Samúel hvernig hann væri
til heilsunnar og hvaS hann hefSi hafst aö síöan þeir
sáust seinast, og þar fram eftir götunum.
“Og þú þektir hann aftur á fætinum; aö hugsa
sér Þa®!” segir Mrs. Finch þegar hún kom meS smá-
peningana.
“Þann fót þekki eg hvar sem er,” segir Pétur
og tók vel eftir hvernig Rikki lézt fá Samúel dalinn,
og Samúel lét rétt eins og hann tæki viS honum.
Rikki skoSaði sig um í stofunni. ÞaS var .____________7_________ _________o______ „vvi ivviii ______
allra hýrlegasti staður, þó smár væri, meS mynda-1 sjá þá aftur hvenær sem þeir vildu líta inn til hennar.
BYCCIBCAIVIENN og F/\STEICN/\SALAP
Skrifstofa: Ta!símiM446
510 Mclntyre Block. Winnipeg
Njótið heimilis þæginda
Eignist rafmagns vél sem
þvær og vindur þvott. Kost-
aöeins eitt cent um tímann,
meBan hún starfar og gerir
þvottadaginn aö frídegi. Sjá-
iö hvernig húu vinnur.
GAS STOVE DEPARTMENT
Winoipeg Electric Raílway Co,
• Phone M»ln 25aa
A. 8. BABDAL,
selui
Granite
Legsteina
alls kcnar stæröir.
Þeir sem aetla sér aö karp-
LEGSTEINA geta þvl fengiö þK
meö mjög rýmilegu veröi og ætta
aö senda pantanir sem til
A. S. BARDAL
843 Sherbrooke St.
Bardal Block
I