Lögberg - 22.08.1912, Blaðsíða 1

Merkið flutningsseðla yðai r:
SH!P TO Ft. William cr Port Arthur
ADVISE
ALEX. J0HNS0N & co.
GRA N COMMISSION MERCHANTS
242 GRAIN EXCHANGE, - WINNIPEG, MAN.
ÍSLENZKIR BÆNDUR
Mér þaetti vænt um, ef þér vilduÖ fela mér
að sclja kornbir>;ðir yðar á komandi hausti.
Eg get útvegað yður hæsta verð á öllnm
korntegundum. Eg skal annast sem bezt
flokkun og sending korntegundana til hafn-
arstaðar.
ALEX. JOHNSON & CO., Winnipe?, Man
25. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 22. ÁGÚST 1912
NUMER 34
RÁÐHERRA ÍSLANDS 1 ANNAÐ SINN
Sir Wilfrid kemur
vestur.
;s;.v
Hannes Hafstein, ráðherra.
Kr. Jónsson ráöherra tilkynti 25.
þ. m. í báöum deildum þingsins.
að hann heföi meö sunskeyti frá
konungi kvöldiö áður fengiö lausn
frá ráðherraembættinu og sam-
kvæmt því viki hann þá sæti.
Hannes Hafstein gekk síðan að
ráðherrasæti og las símskeyti, er
han-n einnig hafði fengið kvöldinu
áður frá konungi, þar sem hann
var útnefndur ráöherra:
“'leg udnævner Demi til Islands
Minister fra imorgen at regne.
Cristian R”.
I
Ávarpaði hann jafnframt þmgið
með ræðu sem hér fer a eftir:
“Þegar eg. satnkvæmt þessari
skipan, tek aftur sæti i þessum
stól, geri eg það í fullu trausti
þess, að sá hugur hafi fylgt svari
meiri hluta þingsins við eftir-
grenslan fráfarandí ráöherra fyrir
skemátu, aö hann aö sjálfsögðu
vilji styðja hia sama, sem hann
veit og vissi, að er aðaláhugamál
mitt nú. þ. e.: reyna eftir megni
að vinna aö því, er miðar til að
efla frið í landinu, ekki aðgerða-
leysisins og kyrstöðunnar frið,
heldur frið til þróunar og starfa.
Það eru ekki aðeins skóglendum-
ar okkar, sem þurfa friö til þess
að gróðurinn verði ekki tómar
kræklur. Þjóðlifið þarfnast hans
vissulega ekki si'ður. Þjóðin hef-
ir ekki efni á þvi, að önnur hönd-
in rífi niður það, sem hin byggir.
Horfumar eru að ýrnsu leyti
ískyggilegar, ef ekki breytist von
bráðar til batnaðar. Fjárhags-
ástandið er þvi miður alt annað
en gott. Eg á þar eigi aðeins við
fjárþörf og fjárþröng landsjóös,
þó að hún sé svo rnjög brýn og
þarfnist bráðra bóta, heldur og
sérstaklega við peninga- og láns-
trausts-ástand landsins yfirleitt.
Úr f járþröng landsins má| biæta,
að minsta kosti í bráðina, með
nýjum lögum og auknar tekjur
honum til handa, og eg treysti
því, að þó að skiftar hafi verið
skoðanir um, hverjar leiðir til
til þess séu heppilegastar, þá muni
takast að ná samkomulagi á þessu
þingi um eitthvað það, er bæti
úr bráðustu þörf, enda sést það
þegar á framkomnum framvörp-
um, að ýmsir háttvirtir þingmenn
hafa hug á þvi, að ráða fram úr
vandræðunum, og eg get þeSS
með þakklæti.
En því að eins þolir þjóðin aukn
ar álögur, að hún geti neytt
krafta sinna og notað auðsupp-
sprettur sínar. Hvervetna blasa
við nýjir möguleikar, arövænar
leiðir til sjós og lands. En aflið
til að hagnýta þær er langt frá
því að vera nægilegt. þó að sist
sé fyrir það að synja, að tals-
verðu hefir verið á orkað síðari
Svo er ráö fyrir gert, að að Sir
Wilfrid Laurier leggi at stað frá
Ottavva í næstu viku og fari alla
1 .0 til Victoria, B. C., til þess að
vera á skógverndunar fundi sem
þar verður haldinn. A leiðinni til
baka er búist við, að hann komi
við i helztu bæjum i Alberta, Sas-
katchewan og Manitoba, en áætlun
um ferð hans er ennþá ekki fast-
ákveöin. Þegar, hann er heim
kominn úr því, ferðalagi og búinn
að hvíla sig, mun hann leggja upp
á ný í feröalag um Ontario, og
".eðal annara skoða með eigin aug-
.n þjóðbrautina fN. T. R.J á
beim slóðum.
en ruddi sér ekki rúm sem ræðu-
maður, heldur var penninn hans
bezta vopn. Hann var á bezta
aldri og átti mikið eftir ógert, að
þvi er menn vonuðu.
Tveim dögum síðar dó i Winni-
peg séra Thomas Hart D. D.. sem
stofnaði Manitoba College ásamt
Dr. Bryce árið 1871. og var þar
kennari alla tið síðan í gömlu mál-
unum; hann var vetri meir en
hálf áttræður, maður fastlyndur
og drjúgur og hæglátúr.
Hvaðanæfa.
Akragróði.
árin. Peninga vantar, lánstraust
vantar, islenzk verðbréf eru orðin
óseljandi á útlendum markaði, og
samhygð með menningar- og fram-
fara-viðleitni þjóðarinnar sýnist
þverrandi. Hvers vegna? Eg er
sannfærður um, að það er ekki of-
sagt, að ein af aðalástæðunum til
þess sé sundrung, deilur og flokka-
drættir í landinu inn á við, sam-
fara óloknum deilumálum út á við,
sem veikja öryggistilfinninguna og
vekja óhug, auk þess senn slíkt
atveg ómó'tmælanlega dregur úr
menningarstarfi þjóðarinnar og
þar með heftir eitt aðalskilyröið
fyrir þvi, að geta fengið nægt
veltufé, sem sé: menninguna, sem
til þess þarf, að kunna að hagnýta
sér lánstraust réttilega.
Það er sannfæfing mín, að eitt
af þvi allra fyrsta, sem gera þarf
til þess að ráða bót á þessum
meinföngum sé það, að fá sem
fyrst viðunanlegan enda á deilu-
máli voru við bræðraþjóð vora,
Dani, úm samband landanna, sem
svo lengi hefir dregið hugann frá
öðrum opinberum málum, og á
siðustu árum því miður orðið að
eldsneyti i innanlandssundrung og
baráttu; þess vegna virðist mér
þetta þing ekki mega luða svo, að
ekki sé eitthvað aðhafst i þá átt-
ina, að taka aftur upp samninga
um sambandsmálið. En skilyrðið
fyrir þvi, að þeir samningar geti
orðið upp teknir með von um
góðan árangur, er það, að vér
sameinum kraftana allir, er ekkj
viljum skilnað eöa skilnaðargildi,
svo að vér getum haft nýja trygg-
ing fyrir þvi, að málið fari ekki
i mola í höndum vorum. Slíka
try?b'n& þarf eigi aðeins gagnvart
meðsemjendum vorum, Dönum,
sem ella mundu ófúsir til nýrra
Einni stjórnardeildinni í Ottawa
er ætlaö aö safna skýrslum um at-
vinnuvegi landsins. Þaðan er ný-
lega út komin skýsla um. uppskeru
horfur um alt land, og segir að
þær séu mjög góðar. Hausthveiti
i Ontario og Alberta er undan-
tekning. með því að veturinn var
í harðara lagi, en hausthveiti er
sáð í 7 percent af öllum ökram í
Canada. Vorhveiti er vænlegast í
British Columbia og Prince Ed.
Island, og allgott alstaðar annars-
staöar, en lakast í Quebec. Hafr-
ar. bvgg og rúgur, flax og “’mixed
grains” er í bezta lagi nálega aj-
staðar, en rýrast í Quebec. Buck-
wheat og Corn sömuleiðis, lakast í
Ontario og Quebec, vegna kulda
og rigninga framan af sumri. Róf-
ur, kartöflur og mangolds hafa
vaxið vel nærri alstaðar nema i
Quebec. hey og smári sömuleiðis,
bezt þó á sléttunum og í Brit. Ool.
Yfirleitt eru uppskeruhorfur tald-
ar í góðu meðaílagi um alt land
nenaa i Ouebec, en þó að meðal-
tali rýrari en í fyrra.
Booth látjnn.
A þriöjudaginn lézt að heimili
sinu nálægt Lundúnum hinn nafn-
togaði “'General” Booth, sá er
stofnaði Hjálpræðisherinn. Hann
var að missa sjón og lét skera fí
auguri til lækningar sér, siðan
hljóp igerð í sárið, er varð að
dauðameini. Hinn látni var kom-
inn á riiræðisaldur, fæddur 1829,
tók prestsvigslu hjá Methodistum
fyrir 62 árum, en tók það upp
löngu síðar að ganga úr þeirri
þjónustu og ná tökum ái hinum
vesalasta og bersyndugasta lýð
með þeim ráðum, sem nú eru al-
þekt orðin um allan heim. Hann
fékk stórmikið fé til “herferðar”
sinnar með samskotum guð-'
hræddra, aðferð hans var svo ný-
stárleg, svo vel fallin til að vekja
eftirtekt og svo snúðug og röskleg
framkvæmdin, að fylgismönnum
hans fjölgaði brátt. Félagsskapn-
um skipaði hann á hermanna vísu,
sem alkunnugt er, en sjálfur tók
hann æðstu völd og réði öllu inn-
an hersins eins og einvaldur páfi.
Englendingan telja hann með
mestu skörungum sínum að fornu
og nýju í: kirkjulegri starfsemi.—
„ „ , ,, , EftirmaðUr; hans er talinn vís að
tilboða. heldur serstaklega vegna veröa sá, sem ge ie ,hefir r^stur
sjalfra vor, svo að vér c'gum honum a5 völdum ; nálega þrjátíu
það ekki á hættu, að sigla n.al-
um til nýs skipborts eftir á, er
v iðunanlegu samkomulagi væri
náð; því þá væri ver farið en
heima setið. —Þess vegna gleð-
ur það mig mjög, að svo' m.trgir
háttvirtir þingmenn af báðum
aðalstjórnmálaflokkum landsins
og utan- flokka hafa lýst því yfir
fyrir skemstu, að þeir, 1. þeim til-
gangi að tryggja framgang nvrra
samninga milli Islands og Dan-
irierkur um samband landanna,
vilji ganga í föst samtök um að
virna að þvi, að leiða sambands-
málið sem fyrst til sæmilegra
lykta, eftir atvikum með þeim
breytingum á frumvarpinu 1908.
sem ætla megi að verði til þe^s,
að sameina sem mestan ]x)rra
þjóðarinnar um málið og jafn-
framt meg’r" vænta samkomulags
um við Danmörk.
Eg treysti því, að ]iessi samtök
komist á og nái tilgangi sínum, að
tryggja framgang þess máls, sem
er eitt höfuðskilyrði fyrir heii-
brigðum vexti, hagsæld og sjálf-
stæðri menning þessa lands. L'ógr.
ár, og heitir Bramwell Booth.
Tveir kennarar kallaðir héðan.
Það slys vildi til nálægt St.
Thomas, Ont., að Próf. G. J. Blew-
ett druknaði er hann var að baða
sig fram undan sumarbústað sín-
um á vatnsbakkanum. Kona hans
horfði á, skaut út báti og reri
þangað sem hann hvarf, en það
var um seinan. Hann náðist eftir
fjórðung stundar, en lífganir
reyndust árangurslausar. — Próf.
Blewett var kennari við Wesley
College í Winnipeg í 3 ár og með-
an hann var hér í bæ gaf hann út
bók sína “The Nature and the
Study of the Vision of God”, og
varð frægur fyrir um alt landið.
Er sagt að þar fari saman frábær-
lega skerpuleg og ljós hugsjón og
hin snjallasta framsetning. Eftir
það þótti hann fremstur allra rít-
höfunda í sinni grein i þessu landi.
Hann var lærður í heimspekí í
mörgum frægum háskólum. tók
svo prestsvigslh hjá Methodistum,
—Col. Hughes, herná'aráð-
herra lands vors, hélt ræðu ný-
lega i Vancouver, og hélt þar vit-
anlega fram stórum framlögum til
brezka flotans úr landsjóði Can-
aöa. Það var eitt Uræöu hans,
að Þýzkaland hefði boöist til að
hætta vígbúnaði, ef Bretland vil li
láta af hendi nokkrar af nýlendum
sinum og selja í hendur Þyzka-
landi, þetta þykja mikil tiðindi, ef
sönn væru, en enginn hefur enn
fundizt, er vildi leggja trúnað á
þessa fáránlegu sögn.
—Mulai Hafið heitir soldán í
Morocco, sem nú er úr landi far-
inn og seztur að i Frakklandi meö
stórum launum úr ríkissjóði
Frakklands.
-Lögmaður einn er nýdauður i
Ottawa og gaf McGill háskóla 60
þús. dollara eftir sig.
—Stúlka frá Seattle gekk á fjall
og hrapaði úr efsta tindi þess;
liún kom niður í gil, 500 fetum
neöar og brotnaöi hvert bein i lík-
ama hennar.
—Sprengikúla sprakk í einum
stað i Tyrklandi og fórust við það
50 manns; Tyrkir grunuðu Bul-
gariumenn um spellvirkið' og réð-
ust á kristna msnn; stóð þá or-
usta í sjö stundir og varð mikið
mannfall af kristnum mönnum.
—Julius Kovacz heitir þingmað-
urur einn á Ungverja þingi, hann
skaut þrem skotum á forsetann,
greifann Tisza óg síðan skaut hann
sjálfan sig og særði nujdu sári.
Hann var tekinn fyrir dóm, þegar
hann var gróinn og syknaður
vegna brjálæðis.
—' Maður var stunginn af bý-
flugum í Vancover, fluttur rænu-
laus á spitala, og þar dó hann eft-
ir tiu daga legu. Hann fekk rænu
aöeins stutta stund allan þann
tíma. Þetta er talið svo fágætur
atburður. að varla era dæmi til.
— Piltur liggur á spitala i Port
Arthur: hann var að veiða
squirrels með bræðrum sínum og
var skotinn i kviöinn.
— Komið er það fram, sem
getið var til i síðasta blaði voru,
að' ekki nmndi líða á löngu áður
hækkað væri flutningsgald um stór-
vötnin. er skipin væru kornin í
hendur stórgróðafélags. Flutn-
ingsgjald á korni er þegar fært upp
um 2þý c'ent á hvert bushel, og því
er spáð að gjaldið komist upp i 3
cent áður en lýkur í haust.
— Maður fátæklega klæddur
kom inn í skrifstofu félags nokk-
urs r Toledó, Ohio, kvaðst vera
sendur frá embættismanni félags-
ins að sækja böggul og framvísaði
miða um það. Enginn var í skrif-
stofunni nema féhirðirinn; hann
stóð í kompu afgirtri með stálvír,
tók miðann frá manninum, skelti
kompu sinni í lás og gekk í næsta
herbergi að leita að bögglinum.
Þegar hann kom aftur, sá hann
mannirn skriða út úr virklefanum
uif dálitla opnu baka til, vildi þá
hafa hönd á honum, en hinn flýði
og fór í hvarf á augnabliki. Um
1000 dollara hafði hann tekið með
sér í ávísunum og peningum.
Skömmu seinna kom sá, er sent
hafði manninn, kvað hann hafa
komið til sin hlaupandi með lúk-
urnar fullar af peningum, fengið
sér ioo' hundrað dali og beðið hann
að skila félaginu þeim. Þjófur-
inn hefir ekki sést síðan.
— Rifið var nýlega hegningar
húsið í London Ont., þar fannst
þá snara sú er brúkuð var við
htng ngar sakamanr.a, síðan ár:ð
1868, er maður var hengdur þar
á gálga fyrir ab drepa frænku
sína. þar fannst og húfa svörtog
strengir. er 'höfð voru við aftök-
urnar fyr á tíðum.
—Brunnur einn. í Tripolis var
rannsakaður nýlega og fannst
morandi af taugaveikis gerlum
JtaJir kenna Tyrkjum að þeir
hafi meö vilja eiirað brunninn.
—Þing Breta kemur saman á
ný þann 7. Okt., og verður þá
samþykt til fullnustu heimastjórn-
ar frumvarp íranna svo og lögin
um að afnema rikiskirkju i Wales
og enn fremur að leyfa verka-
mannafélögum að brúka sjóð sinn
til að launa fulltrúum sinum á
þingi.
—-Uppreisn er í Nicaragúa i
Suður Ameriku. uppskerubrestur
og fjárþröng og stafar af þessu
almennt hallæri um allt landið
—Atta ára gamalt barn datt i
Bowfljótið' hjá Calgary, sem er
mikið og straumhart vat ’.sfall.
Margt fólk sá slysið en öllum
féllust hendur þartil faðir þess
fleygði sér í ána og náði barninu.
Þegar þeim fleygði fram fljótið,
náði hann í pípu, sem*lá yfir ána
og hélt sér þangað til streng var
komið til hans og hann dreginn í
land: barnið var rænulaust, en
var lífgað af læknum.
—Þaö skeði , nálægt Grand
Forks, N.D., að ungur maður um
tvítugt tók hesta frá vagni og
reið til hesthúss; þeir tóku á rás
og datt maðurinn af baki. Fótur
hans festist í aktygjunum og drógu
hestarnir mannin á hlaupunum
tvær rnílur vegar, svo, að hann
var stundum á lofti. en stundum
komti niður höfuð hans og herð-
ar. Hann var löngú dauður þeg-
ar hestarnir náðust.
—átórbóndi nálægt Mortlach,
Sask.. ók með sonarsyni sínum
ungum þegar hestamir fældust;
meiddist bóndinn ! til ólífis en
pilturinn var óskaddaðirr.
—í Ontario varð' maður fyrir
eimlest og dó samstundis; harin
hafði tvo um áttrætt.
Stór opinverk standa til í
Quebec; þar á að byggja skipa-
briggju fyrir 1 miljón da!a og
aðra i Victoria, B.C ..fyrir sömu
upphæð. Tilboðum í þau verk
veitt móttaka til 3. september.
HÁLFA ÖLD I HJÓNABANDI
Marteinn Jánsson.
Guðrún Jónsdóttir.
IJr bænum
1 Herra Kristján Benediktsson
kaupmaður frá Baldur var stadd-
ur hér í bænum í vikunni í verzl-
unarerindum.
í nýkomnii; bréfi frá herra A._
S. Bardal útfararstjóra segir, að
hann muni leggja af stað frá Is-
landi heimleiðis méð 'konu og dótt-
ur 21. þ. m. Viðdvöl höfðu þau
ætlað að hafa í Lundúnum, svo að
ekki er alveg vist hve nær þeirra
er von til Winnipeg.
Á öðrum stað hér i blaðinu aug-
lývsir Success Business College
að haustkenslu tímabil þess byrji
bráðlega. Skóla þessum hefir ver-
ið haldið við í þrjú ár hér í Winni-
peg og þótt hepnast vel. Siðast-
liðið ár vora nemendur við skól-
ann 840, og greiðir hann fyrir
nemendum sínum og stuðlar að
því að koma þeim í góða stöðu.
Bæði karlar og konur keppa nú
við að tryggja sína jarðnesku
framtíð með einhvers konar “busi-
nessi”, og þekking til þess er
hvergi hægra eða betra að afla sér
en með því að ganga á Business
College hér í Winnipeg. Skrifið
eftir upplýsingum til skólans og
verða yður sendar' þær ókeypis.
Minning gullbrúðkups þeirra
heiðurshjóna Marteins Jónsson-
ar og Guðrúnar Jónsdóttur var
haldin á heimili sonar þeirra.
Próf. R. Marteinssonar, þann 1.
Ágúst, en 31. Júli var brúðkaups-
dagur þeirra, sem áður er um
getið. Wndamenn þeirra koniu
þangað þann dag, þar á meðal
Bjarni sveitarskrifari i pifrastar-
sveit og sonur hans,'svo og Dr. og
Mrs. Jón Bjarnason, en af öðrum
gestum voru viðstaddir, P. S. Bar-
dal. H. S. Bardal, J. B. Skaftason
og kærir fornvinir þeirra hjóna,
þau Eyjólfur Eyjólfsson og Signý
kona hans og Björg systir hennar.
Til Eyjólfs leitu'ðu þau fyrst, er
þau komu til Winnipeg og dvöldu
á heimili hans urn eins árs skeið.
og hafa siðan haldið Þyggri vin-
áttu við Eyjólf og þau öll. Það
skygði á þennan vinaiuna, að 1
hópinn vantaði húsmóðurina, sem
gengið hefir tengdaforeldritm s.n-
um í dóttur stað. Mrs. R. Marteins-
son var nýlega farin heiman til þess
að leita sér heilsubótar og ga‘t
ekki verið viðstödd. — Samsætið
byraði með guðsþjónustugerð;
hélt Dr. Jón ræðu til gullbrúð-
hjónanna, og afhenti þeim pen-
ingagjöf frá ýmsum vinum þeirra,
fjarstöddum og nærverandi. En
þar næst var setin veizla. Gull-
bráðguminn er hrumur orðinn,
en brúðurin ern og létt á fæti,
þó orðin sé nálega hálfníræð.
Hún er fædd 17. Alarz 1828;
var faðir hennar Jón prest-
ur Bergsson á Hofi i Álftafirði,
en móðir Rósa dóttir Brvnjólfs
prests í Heydölum, er siðar giftist
sér Bjarna Sveinssyni, og er það
hin nafnkenda Heydalaætt. Þ111
eru systkin sammæðra, Guðrún og
Dr Jón Bjarnason, en Eirikj’.
bókavörður í Cambridge og Guð-
lún eru bræðrabörn og er það
prestaætt mikil og alkunn á Au>t-
uriandi, i báöar ættir.— GuHb úð-
guminn er fæddur 20. Júlí 1832.
að Keldhólum á Völlum, sonur
Jóns Marteinssonar, er þar bjó aill-
Höfn komst hann í kynni við Jón
Sigurðsson forseta, og hélzt þeirra
kunningsskapur alla tið upp frá
því, og skiftust bréfum á. sem enn
eru til, eins og sjá má af bréfa-
safni Jóns, sem gefið var út í fyrra.
Safnaði Marteinn fyrir hann hand
ritum og fágætum 'bókum um alt
Austurland og tók vináttu hans í
móti, því að forsetanum þótti um
fáa hluti vænna en fágætar bækur
íslenzkar.
Þau Marteinn og Guðrún gift-
ust fjóram árum eftir útkomu
hans, á Stafafelli, hjá móður brúð-
arinnar og stjúpa. Eftir það voru
þau eitt ár á Keldhálum, bjuggu síð
an á Stafafelli í fimm, en síðan 13
ar á Gilsárteigi i Eiðaþinghá. Þar
mistú þau þrjú böm sín á einum
v'etri, dóttur, er hét Rósa Ingi-
björg. og Jóna tvo, en áður höfðu
þau mist son, er og hét Jón; hið
fimta barn mistu þau fyrsta árið,
sem þau voru í Winnipeg. dóttur
16 ára, er hét Ragnhildur, áttu þá
ekki annað eftir af börnurn sínum
en þá tvo sonu, sem nefndir voru,
Bjarna og Rúnólf.
Tvö árin seinustu, sem þau voru
á íslandi bjuggu þau á Eyvindará,
brugðu ]iar búi og héldu til Win-
nipeg árið 1883, dvöldu þar eitt
ár, en síðan 22 ár í Breiðuvík í
Nýja Islandi. Upp frá þvi hafa
þau átt heima hjá syni sinum,
Próf. Rúnólfi.
Marteinn stundaði srníðar heima
á Islandi, jafnhliða búskap i sveít.
\Tarð honum löngum ervitt um
fjárhaginn, en þó voru þau hjón
jafnan vel metin og frábærlega
vinsæl. Þau bjuggu lengst um i
þjóðbraut, en höfðu þann gamla
íslenzka sið, að taka öllum jafnt
og öllum vel; er það gönml saga
úr hverri sveit á Islandi. að lítið
bú fær ekki staðist þá rausn, þeg-
ar barnahópur er annars vegar, e 1
víst má margur mjnnast slíkra
staða méð hlýjum hug og þakk-
læti, fyrir aðdáanlega góðvild hús-
bændanna. Þau Marteinn og
Guðrún bjuggu lengst af undir
Síðastliðinn Júlimánuð borgaði
New York Life, lífsábyrgðarfé-
lagið $2,127,647.66 fyrir 688 dauðs
föll meðlima sinna og $2,717,805.-
23 til lifandi félagsmanna sam-
kvæmt samningi við þá. En á
sama tíma bættust félaginu 8.000
nýir félagsmenn, svo að ekki er
skarð fyrir skildi hjá Nczv York
Life.
an sinn búskap. velmetins bónda, Vestdalsheiði, við kaupstaðarleið
Ragnhildur Finnbogadótt.f hct,úr Héraði til Seyðisfjarðar, og frá
.1
kona Jóns og móðir Martei
hjá ]>eim ólst hann upp, þitii
hann réðst 22 ára gamall til /óm
gulþsniiðs Sigurðssonar á Hroilds-
stoðum í Vopnafirði, að læra guil
smiði, og lauk pvi á þrem vetrum.
Þa var Marteinn hálf þrítugur er
hann fór til Kaupmannahafna: að
fnhkomna sig í iðri sinni og tik
þar sveinspróf eftir emn vetur, elskufullrar
hélt að því búnu heim aftur. 1 ] ellinni.
þeim tíma miinu margir Héraðs-
menn, sem nú era rosknir, muna
eftir hjónunum í Gilsárteigi. — [
Breiðuvík vann Marteinn mikið
að þvi að ryðja skóg og rækta
land, og siðan þau hjónin létu af
búskap, hafa þau notið þess, sem
öll gamalmenni óska sér,: að vita
böm sín væn og vel metin og njóta
umhvggju þeirra í
Taugaveiki allmögnuð hefir
gengið hér i bænurn undanfarinn
hálfan mánuð, Að vísu er þetta
taugaveikistíminn hér i Winnipeg,
en svo mikið kvað að sóttinni, _að
einhver óvanaleg sýkingar-upp-
spretta þótti. Reyndist svo og
vera við rannsókn, og mal'öi veikin
borist í mjólk frá einum mjólkur-
manni hér utan við bæinn. Er
sagt, að verkamaður þess mjólkur-
manns hafi haft sár á höndum,
sem taugaveikisgerlar hafi verið í.
og þaðan hafi sýkin borist í mjólk
ina, því að þessi sári maður hafði
mjaltað kýrnar. Var hann jafn-
skjótt tekinn griðalaus og sótt-
hreinsaður niðri á City Hall og
sóttvarnir og hreinsanir nauðsyn
legar gerðar á heimili mjólkur-
mannsins. Þykir líklegt að með
þessu sé náð fyrir aðal uppsprettu
sýkinnar hér í bænum í þetta sinn.
Nokkrar meinlegar prentvillur
hafa slæðst inn í hið fagra og
skáldlega íslandsminni, sem Lög-
berg birti nýlega eftir herra Sig-
urjón Berg\dnsson, Brown P. O.
Meðal annars stendur í vísunni:
íslands kjarni á sér "von” í stað-
inn fyrir “vor”. ísland á miklu
meira en von, það á sér vor, fram-
tíðarvor í verkum allra umbóta-
nianna”, segir höfundurinn í bréfi
til vor. Víðar eru prentvillur í
greininni, svo sem “blámóða nátt-
úrunnar” fyrir nœturinnar. Blá-
fjall teigt hclct tindinn. fyrir hœsta
tindinn. Þetta biðjum vér lesend-
ur að athuga um leið og vér þökk-
um höfundinum fyrir fyrnefnt er-
indi. sem hann hefir leyft Lög-
bergi að flytja, og vildum gjarnan
fá að birta fleira eftir hann síðar.
Væntanlegur er í dag hingað til
bæjar B. B. Olson með hóp inn-
ílytjenda; hafði þetta fólk lagt af
stað- frá Reykjavik snemma í þess-
um mánuði.
Mr. Carl O. Steinsen, Gunnar
Thordarson, Winnipeg, Carl Hans-
son frá Seyðisfirði. Mrs. Christo-
pher Johnson.
Ef enginn gefur sig fram að
hinu síðasttalda bréfi innari
skamms, þá verður það afhent
póststjórninni sem óskilabréf.
Verkamenn austan úr fvlkjum
eru sem óðast að þyrpast vestur
um þessar mundir. Þeir skifta
þúsundum sem þegar hafal farið
um hér í Winnipeg á vesturleið.
Mesta ágætistið hefir verið und-
anfarnar vikur. Þurkar og hrein-
viðri flesta daga, og hvergi spurst
að frost hafi gert skaða á upp-
skera fram að þessum tíma.