Lögberg - 21.11.1912, Side 6

LÖGBERG FIMTUDAGINM
21. NÓVEMBER 1912.
María
EFTIR
H. RIDER HAGGARD
Loks komuin við þangað, sem María stóS í hópi 1
Búanna, er ailir dáSivet aS henni. Hún var kbedd i 1
fallegan hvitan kjól úr ódýru, en smekklegu efni; á I
“eru nokkrar gimsteina- eSa gullstáss-búðir hér út t
óbygðum Hringur er hringur, jafnvel þó aS hann
væri tekinn úr reiðbeizli. Við skulum ekki hafa
frekari orS um þetta. BiS'ð þið nú ofurlítiS; eg er
að hugsa um að segja fáein bænarorS upp úr mér,
| en ekki upp úr bókinni þeirri arna, sem er illa prent-
; uS, svo aS eg get ekki les’ð hans. Krjúpið þiS nú
j niSur bæSi; hitt fólkið má standa, af því aSi það er
svo mikiS döggfall á.jörSinni.”
\rrouw Prinsloo datt 1 hug. aS þetta mundi ekki
fara vel með nýja kjólinn sem María var i, svo að
henni liugkvæmdist að draga diskaþurkuna sina upp
úr rúmgóða svuntuvasanum og skjóta henni tvibro.t-
inni saman undir huén á Maritf. Þvi næst lagði
ef þú vissir eitthvaS. En nú verðurðu að fara. Það
er veriS að kalla á þig. Komdu María, við skulum
fylgja honum af stað.”
Svo fylgdu þær mér þangað seml félagar mínir
biðu á hestbaki, og komum viS rétt nógu snemma til
að heyra ávarp Ret'efs til flokksins, eða öllu heldur
siðustu orSin sem hann sagSi:
“Vinir minir”, mælti hann, “við erum að leggja
af stað í mikilvægan leiSangur, og vona eg að við
komum aftur úr honum meS heilu og höldnu. Eigi
að síSur er þessa lands fólk litt siðað og ferSalög
eigi hætíuleg hér. Þessvegna vil eg mælast til þess,
að þið senr eftir verðiS haldið saman, en dreifist ekki
sinn i hverja áttina, svo að ef eitthvað kemur fyrir,
í as tözm uj. Aití rfit 2íl avifflnaffla ® ^
hófðinu bar hún blóm^veig, sem stúlkurnar i tja c , aftur hókina og bar fram þá barnalegu en al- ]>á getið þ'ð sem verðiS eftir varið tjaldstaöi okkar.
staönum höföu fléttað handa henni, þæt em st , varJegU sem eg greini hér á eftir, þvíaS þ6 und- I Kf karlmennirnir verða hér kyrrir þá þarf fólkið
nú á bak v.ð hana. ! arlegt niegi viröast er hvert orð í henni mér í fersku j enga villimenn að óttast, og nú kveS eg ykkur í guðs
minni; af því að hvert orð i henni var ekki skráð i nafni. Komið bræður, látttm okkur leggja af stað!”
Nú stóðum viö hvort frammi fyrir öðru. . ViS
litum hvort framan í annaö, og úr augum he.mar | ^ heldur var talaS útúr hans heiðvirSu og |
skein ást og blíöa. Eg var í hálfgerðum vandræS- j
Þar á eftir varð ofurlítil bið meðan bændurnir
. j trúuðu sálu þá hafði ræða hans rnikil og ógleyman- voru að kveðja konur sínar meö kossi og böcn sín
um. Þaö fann eg vel, að eg átti eutíivað að sefÍa'j jeg úhrlf ] lonum fórust orð á þessa leiö: og systur. Eg kyáti Mariu. fleygði mér einhvern
en atti bágt með að koma f\ 1 ii mi^, 01 ð . svo að eö : Sem ert uppi vfir okkur; ]iú sem alt sérð veginn á hest ntinn, og liley]tti af stað með tárin í
sagöi glaðlega Góðan daginn , .>g við ]iet'a toku allii ert ,lieö Qhhtir þegar viS fæöumst. ]>egar við g'ft- j augunum, þvi að mér féll þessi skilnaður þungt.
í hópnum aö hlægja nema Vrouvv l’rinsloo, hún
VEGGJA gips.
Hið bezta kostar yður ekki
meir en það léiega eða
svikna.
biðjið kaupmann yðar utn
,,Empire“ merkið viðar,
Ceinent veygja og finish
plaster — sem er bezta
veggja gips sem til er.
Eigum vér að segja yð-
ur nokkuð uin ,,Empire“
Plaster Board—sern eldur
vinnur ekki á.
Dr. R. L. HUKGT,
Member of the Royal College ofSurgeon?
Eng., útskrifaður af Royal College of Phys-
icians, Loudon. Sérfræðingur í brjóst-
tanga- og kven-sjúkómum. Skrifstofa:
305 Kenöedy Bldg., Portage Ave. (á móti
liatons). Tals, M. 814. Tími til við als,
io-i2, 3-5, 7-9.

THOS. H. JOHNSON og *
HJÁLMAR A. BERGMAN, |
íslenzkir lógfræBingar,
Skiiifstofa:— Room 811 McArthur
Buiiding, Portage Avenue
Ákitun: F. o. Box 1056.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
| Dr. H. J BRANDSON $
Ofhce: Cor. ''herbrooke & William
T'ki.i;i>ik»k gakki 1120
Officb-T/mar: 2 3 og 7 - 8 e. h.
hrópaSi:
“HafiS þ'5 nokkurn ttma séð annaS eins flón?
og nú gat jaínvel María ekki stiit sig um aö brosa.
Rétt á eítir sáum við Pétur Retief konta i háum
st'gvélum og þykktun reiðfötum. 1 Iann rétti fíla- ]
hyssuna, sem hang hélt á aS einufn sona smtla, og ,
umst og þegar við deyjtim, og þú sem ert með okkur Þegar eg hafði jafnaS mig dálitið, leit eg um öxl yfir
tim alla eilífS ef við gerum ]iaS sem okkur ber aS ] að tjaldstaðnum, sem nú var kippkorn burtu. (Þar
gera hér í lífinu, heyr þú þá bæn. sem við berum nú : virtist alt vera kyrt og hljótt, og þó aS tnorgungolan
j frant. Blessa þú drottinn þenna mann og^essa konu, | væri komin hvíldi yfir tjaldstaðnum dökk móða en
er koma nú fram fyrir ])ig til aS vinna sitt hjúskap- sólin varjiaSi b’r.tu sinni á hvíta toppa tjaldanna og
arheit. GefðU þe'm guð, aS elska hvort annað, alt 1 fólkiS sem var þar á reiki fram og aftur.
til æfiloka, hvort sent lífsleiö ]ieirra verður löng eSa Hvernig liefði það getað gizkaS á. a5 innan lít-
Einungis búið til hjá
Mcmitoba Gypsum Co.Ltd.
Wmnipeg, Mumtoba
dró síSau vandneðalega bok upp úr va a sinunii, og | sl<dnim_ j hhúu og Strígu j meSlæti og mótlæti í auöi 1 ils tima mundi þessi völlttr allur verða lagaður blóSi?
opnaði hana þarsem heyvisk .íafði verið 1 ’s,ö nul 1 ^ fataek:t. (áefðu þe’m að uppfræöa böm sín i þinu ! Tíver hefð: getað gizkað á. að þessir vagnir yröu inn-
',‘a^a' . jojtði. gefðu þeim velvekl og .virSing' allra sem þekkja j an lítils tíma allir saxaðir spjótalögum, og að flestar j
^ivona hafið ]>ið nu hljott um ykktn og mu j j-)au (>g gefgu þe.im aS lokum eilífa sáluhjálp fyrir I konurnar og börnin, sem þarna vortt stödd munclu
el't.r þvi, aS þe»sa stund ei eg meir en maSur í vertt j frelsarans, drottins vors Jesú Kr'ists. GefSu ! liggja dauS og limlcst þar á sléttunni svo aS hrylli-
þeim unað, ánægjunnar ef þau eiga að vera samvist- i legt var aS sjá? Þvi var miöur aS Búarnir, sem
um. Láttu þatt jafnan muna hvort annað, ef. þau áttu bágt tneð að þola stjórn annat'a yfir sér,'o'g
þttrfa að skiljast að. Ef annað verður að fara héS- : treystu sinni dómgreind altaf bezt, hlýddu ekki skip-
an af jörðu og deyja, þá láttu droittinn hitt sem eftir j tmtrm Retiefs um að halda sarnan. Þeir fóru sinn i
liíir bíSa vonglatt samfunda binumegin og beygja sig j hverja áttina að skjóta veiðidýr, en skyldtt fjölskyld-
unclir hans vilja og geyma ]iað þeirra sem þú tek- ur sínar eftir varnarlausar.. Þannig hittu Zúlúarnir
SKRlFlb EFTIR BÆKLINGI VOKUM YÐ-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERÐUK-
i
Heimili. 620 ■V! cDermot Ave. 4.
TF.LEPHONE GARRY íliil
Winnipeg, Man, f
legum skdningi. Eg er prestur og þaö er nokkuð
annaS, og af því að eg höfðingi hér og herdeildar-
foringi, og æSsta embættisvald í öllum greinum, þá
ætla eg með guS.s hjálp aö vigja þessar persónur til
hjónabands. Enginn vkkar sem hér er skal eft r
þetta leyfa sér, aS bera brigSur á, að þau séu rétti-
lega gi/t því aS þau eru þaö, eða verða það.”
Nú
ur, 1 ]>inni verndarhendi. Ó, drottinn þú sem sér og á tjaldstaöinn þegar þe r komu.
Nú þagnaði hann, þvi að hann vai orSinn móður aö ve;st aua hhltj. láttu lif þessara tveggja leiðast eftir
tala, en aheyrenchunir hróptiSti a hollenzku . Ifeyi . jdrm e:lífa visdóntsráSi, og láttu þeirn skiljast. að
I stóö, þvi aS ég var ekki nógu nærr’ I Lalstead til aS
j lieyra hvaö sagt haföt veriS. Innan skamms kom
! samt einhver og var ]>aS enginn' annar en Hernan
Pereira.
TTann kom til okkar og fylgdtt lionum nokkrir
Zúlúar, eins og hann væri foringi þar; hann var feit-
ur og hraustur og enn ásjálegri, en hann hafði nokk-
urn tíma veriö. Þegar hann sá Retief tók hann ofan
og rétti fram höndina vingjarnlega í kveðju skyni,
Or. O. BJOS2N&ON ;
Oííice: Cor. Sherbrooke & VN illiam •
rFLFFHONEi GARRY ZliZto
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Hkimili: 8C6 Viotor Strket
TuivEPHONE: garry 703
Wimiipeg, Man.
<•
(•
<•
•)
c»
•)
(•
(•
(•
•>
(•«««««««««««««««««»% «»«» •
tala, en áheyrendurnir hrópuðtt
heyr!” Retief hélt áfrant:
"Eg aSspyr þig ttngi maður, og þig unga stúlka
hvaö þú heitir?”
“Vertu ekki að spyrja neinna óþarfa bjána
spurninga, höfðingi", gall A rouvv Prinsloð við; “þú
veist upp á hár. hvaS þau heita.'
“Vitaskuld veit eg það, kona góð '. svaraöi hann.
“en eg verð nú að lata sem eg v.ti það ekki. Þykist
þú vera fróðari t lögttnum heldur en egEn heyrið
þiS? Hvar er Henri Marais ”
Nú var Marais ýtt t'ram úr hópnum, og stað-
næmdist hann hjá okkur: með einkennilega starandi
augnaráöi; og byssuna í hend nni, því að hann var
ferðbúinn eins og hinir.
“TakiS þið af honum
livað sem ])ú lætur frani v ð ]iau koma, er þeim fyrir
beztu. Því þú er.t algóður skapari, sem óskar börn-
uni })inum góðs en ekki ills. og lætur þeim í té hin
æðstu gæöi aö lokúm, ef þau treysta þér á nóttu og
I.itlu síSar er eg varö ofurlítiö viðskila viS, fé- en Retief tók ekki j hana
laga mína' heýrði eg að einhver reið til min; eg sá ' «.ÞÚ ert þá húr ennþá, Hernan Pereira,” sagði
að ]iaS var I lenri Marais. j hann kuldalega. “Viltu gera svo vel aS segja mér,
d>a ertu nú orS nn tengdasonur minn, Allan. livað það á að þýða aö við skulttm eiga að leggja af
sagði hann. “Hver mundi hafa ímyndaS sér það ? i okkwr vopnih hér ?”
.Mér sýnist þú ekkert líkttr nýgiftum manni, því i "TConungurinn hefir skipaS mér að
degi og alla tima. Lát engan ntann dirfast að að- að það er ekki régluleg gifting þegar maðurinn yfir- ! tok Hernan til ntáls.
segja
'skilja þdu, setn þú hefir nú sameinað, drottinn al-
máttugur faðir okkar allra. Amen.”
Þannig bað hann og alhr áheyrendurnir sögðti
"Aauen", af hrærðum hjörtum, nema Henri Marais,
sem snéri sér ttndan og gekk hurttt;.
“Jæja", sagði Retief og strauk af sér svitann meS
treyjuerminni, ]>ib vérSið siðustu persónurnar. sem
gelur konu sína eftir eina klukkustimd, Kannske að j "SkipaS ]>ér að segja, herra Pereiral. Ert þú
þið verð S aldrei reglulega gift, því aS guö sent gefur ! ],a ]*jónn þessa svertingja? En haltu áfram.”
tengdasyrti. getur líka kipt þeint burtu, einkum ef "Aö enginn megi konta inn í girðing hans nema
hann ltcfir ekki stofnaö' til hjionaf>and9ins. .E:! j hann sé vopnlaus ”
qui vivra vrrra! qui v'rura vcrra! sagði hann, og greip “Jæja farðu þá og segðu þessttm konungi að
ti! frönskunnar ens og alt af þegar hann varð ! okkur langi ekkert til að koma inn fyrir hans girð-
hnerðtir; þvínæst keyrði liann hest sinn sporum og ingu. Eg er kominn með nautgripina, sem hann fékk
I Dr. W. J. MacTAVISH 1
íjjÍ Office 724J Aargent Ave. 3
ÍTelephone -Vherbr. 940.
I 10-12 f. m. 8
i Qffice tfmar - 3-5 e. m 'í
1 ( 7-9 e. m. |
S — Heimili 467 Toronto Street — 3
® WINNIPEO fl
Ctelephone Sherbr.
432
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
byssuna fyrst",
Þéssu var hlýtt. ‘ Jæja. Henri Marais, viltu gefa
þessum manni dóttur þina?”
“Nei”, svaraði Marais lágt.
Þetta var rétt eftir }>éV, en það
eg ætla að gefa saman í hjónaband. ÞaS er erfitt hleypti frá mér, áöur en en gat svaraS. mig tij a8. sækja, og eg fús til aö afhenda bonunu þá
jverk leikmanni, sem á bágt rneS að lesa prent. Nú Þá fann eg aö eg hataSi Henri Marais meir en | hvar sem hann vill. en við ætluni ekki aö leggja af
s ; skuIiS þið kyssast, því að það er rétt og góöur siðtir.” nokkurn annan mann sem eg þekt:, og jafnvel meir ' okkur vopnin til þess.”
etiet" ■ það gæti fartð svo. að skotiS hlypi at henni, Viö kystumst nú en allir áhorfendurnir lusfu upp en Hernan frænda lians. Fyrst datt mér i hug aö Nú' varð heilmikil rekistefna; sendimennirnir f
og trullaði athofnma eða gei S. einhverjum s aða. ármtðarópi. ríða til Retief og segja honum frá jæssu. en: svo i fóru og komu, aftur og komu með þau skilmæli, að j jj
ÞaS er að eins halí klukkustund þangað til pegar eg hugsaS; mig betur um. hætti eg við það. því Díngaan ætlaði að taka á rnóti Búununi á stóra dans- ^
við leggjum af stað, Allan, sagSi Retief og ítok upp að eg vissi hæSi að Marais var varla með sjálfum sér. vellinum í miðju þorpinu, og hann leyfði þeim að \
stóran silfúrúrs-klump á stærð við hvitrófu ; “en og í annan stað var hann hvergi betur kominn en með hafa með sér byssurnar. því aö hann liefði gaman af
Vrouvv Prinsloo segir að liún liafi unthrbúið ykkur okkur. En ]>að eru. nú e'nmitt hálfvitlausu hienn-! að sjá, hvernig þeir skytu með þeim.
stendur ekki á ne nu, ]>ví að hún er nú oiðin invn ug hrugkaUpStlláltig } tjaldinu þarna, svo að bezt er fyrir j irnir, sem erií hættulegustu vitfirringarnir.
og getur íaðið »éi sjáif. Er Húm þaiV ekki ffcnvi vkkur ag skreppa ]>angaS inn nú strax.” Haiis liaföi heyrt á samræðu
Marais. Sta.du ekki þama e.ns og glópur. heldur -|>ví næst fóruni viS inn í tjaldið, og var þar bú- j vissi vel hvaö honum leiS
svaraöu mér; ei hún ekki oröin myndug nú. ' inn viöhafnarlaus en góð máltíð, og borSuSum viS j og ]>egar hann kom
Eg býst við'því, svaraöi liann lágt eins og áöur. meg ánægju eins og nýgift fólk gerir. Margir Búar hljóöum:
Heyri ]>að ])a allir. sem hét eru við stadd.r, að , komu inn og drukku niinni okkar. þó að Vrouw “Baas, eg er hræddur uni aS gamli baasinn sé j
þessi stúlka er fullmyndug, og vill giftast jæssum [Jrins]00 hefgj sagt þéini að það væri óviSeigandi. meö höftiðveill og varla einfær. Hann er líkastur j
stendui ! 1.1 ekki svo. pn Henri Marais kom ekk; til aS drekka minni okkar. ! þvi, sem hann sé ráðinn i ]>ví aö gera einhverjum ilt; j “Nei”. svaraði hann, “en þeir hafa stafi í
•hvernig lízt þér nú a baas, ef eg léti skotið hlatipa úr | höndum, sem geta komið að haldi úr því að þessir
.3 Dr, Raymond Bt ovvn, I
*
SérfræSingur í augna-eyra-nef- og
háls-sjúkdómum.
Við riðum svo áfram og bárum okkur eins vel
°ljkar Marais, og j 0g við gátum, og þegar við komum á dansvöllinn,
hann herti a hest sinurn : sáum við ]>ar standa þúsundir hermanna, með blakt-
samsíða inér sagði hann í laguni andi fjaðraskúfum, i skipulegum fylkingum, en alla
óvopnaða. i
“Sjáið þið nú til,” sagði Hernan við Retief,
er iikastui* í "þeSsir menn hafa engin spjó.t.”
En skamt var komið ]>egar alger þögn varö,
því að Retief var illa bóklæá eins og fleiri Búar, og
sagði þá alt í einu:
"’Nú verður einhver að hjálpa mér til að komast ^
fram úr þessum torlesnu orðum.”
32G Sonierí»et Bldg.
Talsfmi 7262
Cor. Donald & PortageAve.
Heima kl. io—i og 3—6.
*l V/1" V V 1
&
S

J, H, CARSON,
Manufacturer of
ARTIFICIAL LIMBS, ORTHO-
FEDIC A PPLl ANCEiS, Ti usses
Phoue 0426
357 Notre Dame WINNIPEa
byssunni minni óvart; þú veist að við svertiiigjar er7 i nienn eru svo margir aS hundrað eru um hvern einn
unga manni, sem hjá henni
Jú, svaraði Maria. Þannig leið ]>essi hálfa klukkustund og helzt til
Jæja, þá ei ekk, annað en aS bvija <t athöfn j og vig gátum ekkert orð talaS saman e:n i
inni, og því næst opnaði hann bokina, sem hann \ai j næðj Síðan þegar eg sá að Hans beið með hestana. um orðlagðir fyrir að fara kæruleysislega með skot- j af okktir."
með og t k að lesa eða ollu heldur stauta hjonavtgslu- tók eg. \ianil afsiöís og benti fólkinu að þoka frá. vopn. Það mundi losa Marais við áhyggjur og j xu var nautahjörðin rekin í tveim röSum fram
Elsku konan mín". sagði eg. "Þetta er nokkuð I he labrot, og bæði þú og Missie María mundu veröa j hjá hópi manna á miöjum vellinum og síSan, út unti
e nkennileg byrjun hjúskaparlifs, en það er ekki hægt óhultari á eftir. Þú mundir 'ekki veröa sakaður ! hhgiö aö haka tik |Þegar nautin voru komin sína
við því að gera. neitt um slíkt og ekki eg heldur, því aö liver getur ■ ]e:g nálguðumst viö þennan mannahóp, og þekti eg
Nei, Allan , svaraði hún, ])að ei ekki hægt við , gert við óhöppunum. Skot hleypur oft af byssum ; ])ar á meðal feita skrokkinn á Dingaan, semi klæddur
þvi aö gera, en eg óska þér góðrar ferðar af öllu : þegar minst varir, og maðui- vildi sizt. 1 var , perlUmöttul. Við röðuðum okkur í hálfhring
. . hjarta. Eg er samt óttalega lirædd við Dingaan, og "Skammastu bur.tu," svaraði eg. En ef skotið j f,rammi fyrir honum, en hann hugði að okkur mjög
11 at / ^ ^ * ,■ • jct" e’ttkva® I<enu,r fyrii þig, þá dey eg úr-^org. lieiði nú hlaupiö þá úr byssu Ilans ímynda eg mér ( vandlega. Loks kom hann auga á mig, og sendi
mer x> ína. þv i a lann VlSM a * ara" nlUn' 1 c '"Hversvegna ætti nokkuð aS koma fyrir mig? að þaö hefði bjargaS mörgtmi mannslifum. einn ráögjafa sinn til mín-og skipaði mér að túlka
lijalpa sér og sagoi: VTið erum vel bún!r að vopnum og Dingaan er okkur "
"Þú hlýtur að vera vej að þér. Allan, af því að vinveittur a5 því er vi5 vitum )>e7jt_"
þú ert prestssonur. Lestu þangað til að; þú kemúr ] ,,, , „ ,,— X\ III. KAPÍTLLI.
A. S. Bardal
843 SHE RBRGOKE ST.
selnr líkkistur og annast
jm öi.arir, Allnr útbún-
aOur sá bezti. Ennfretn-
ur selur bann allskonar
minnisvarfia og legsteina
TaJs G ai-r.fr 2152
að þýSingarmesta staðnum, og þá skal eg taka við;
þetta kemur alt í sama stað niSur og er fullkomlega ;
lögmætt.”
Svo fór eg aö lesa, og las, hamingjan veit hvern-
“Eg veit ekki, en eg heyri
Eg sté þvi af haki og gekk til hans ásamt meö
að Hernan
i Pereira sé hjá Zúlúunum og hann hatar þig.”
“Hann ætti að gæta að sér, |>ví aS honum verður
nú ekki hlíft lengur ef liann sýnir sig í nokkru svik-
Samningunnn.
Retief, Thomasi Halstead og nokkrum helztu mönn-
um úr hópi Búanna.
“Sakubona ýgóöan dagj Macumazahn”, sagöi
h'erð okkar til Umgungundhlovn gekk mjög vel j Dingaan. “Mér ]>ykir vænt um, aö þú komst, af
. . , ... - ræS-i,” svarabi eg því aS gremja min óx gegn honunt; °£ s'-v sa'aust- Þegar við áttum svo sem hálfa dag-j hvi a5 eg ve;t a5. þfi flytur orð nifin lygilaust; þú
. 4 , u., . • , ei* ee minntist alls hins illa, sem hann hafði komiíS ! 1 Mikla poips pa raknmst við-a lijoröina, sem ert einn af hjóö Georgs, sem eg elska, en Ihomasi
... k* a KFummgunum ^, fyn, hjona.'nm skyld, . 6 ' vi6 hö(í„m nás úr hö„dum s,ko„yAi þv, aS grip. I • JJ þ • ,5 ha„„ sé lika
leggja; þa fekk eg Ret.ef bokma. . p . . ,, _ irnir höfðu veriö reknir hægt og hvíldir ve'l, til þess
“Já, það er ekkert að klóra s:g fram ur þessu, ’ I Korndu hmgað \ rouw I nnsloo , sagði eg og
sagcði hann benti gömlu konunni að koma, “og hlustiS þiö María
'Nú, nú, Allan. viltu taka þessa stúlku sem hjá nu báSar á mig. Ef eg skildi senda ykkur boS rneS
þér stendur fyrir konu? Svaraðu með þvi að skrifa
nafn þitt inn í eiðuna sem er látin! standa fyrir því
hér í bókinni.”
að! þeir litu sem bezt út þegar komiS væri með þá.
Retief var líka áfram um að við afhentum þá sjálfir.
• , , , ,, „ , , , a, i VTið rákum þessa miklu hjörð á undan okkur —
emhverjum. sem ykkur er ohætt að treysta, þa ætla r J
eg býst við að nautin hafi ver'ö um fimm þúsuncl —
eg að biðja ykkur að muna mig um það að fara eftir
þvi, sem eg legg fyrir; og ef eg t. d. segði ykkur að
Eg játaði spumingunni, sem síðan var borin upp ] %‘ja ykkur eitthvað. að láta ekki bregðast að
fyrir Maríu og svarað af henni á sama hátt. ; ?era þnð.
“Nú. jæja þá er nú þetta búið, því að eg ætla
ekki aö þreyta ykkitr með löngum bænagerðum; eg er
“Það er svo sem sjálfsagt að við gerum það,
svaraði María og brosti, “eg er nýbúin að vinna eið
og komum til Mikla staðar um hádegi laugardaginn
3 Febrúar, ojpdrifum nautin þá inn i stóra gripakví
i þar. “Síðan sprettum við af hestununi og snæddum
j miðdegísverð und'r mjólkurtrjánum tveimur, sem
stóðu viS hliðið þar sem viS höfðum kvatt Dingaan.
, „ . Eftir miðdegisverð komu til okkar sendiboðar
ekki nógu mikill prestur til að flytja þær. Nei, bíð- l>v< að vera þer hlyðin. • | meg Qrg ffá konunginum> hann vi]di finna okkur;
um við; eg gleymdi nokkru. Hefurðu hring Allan?” ] “Og það skal eg líka gera, Al'an,” svaraði Vrouw í me5 þeim konii Thomas Halstead Qg sag5i hann Retief
r>1 ^ /vl -L. r. C Tx-*tj r\ 3C A rF C /1 rv, 1 Cl , « WVZlX A -5C. t, , . , , .. «. a
að við yröum að skilja all vopn ef'tir hjá farangri
Eg dró af hendi mér hring sem móðir min hafði ! Prinsloo, “ekki af því að eg sé bundin með e'ði til
átt — eg býst við gif.tingarhring ömmu minnar og j að gera það, heldur vegna þess aS þú ert vitur mað-
setti hann þó að hann væri mjór og slitinn á baug- j ur, og eg veit að maður minn og synirl munu gera
fjngur Maríu á vinstri hönd. Eg ber þenna sama það hka. En þó get eg ekki skilið hversvegna að
hring nú er eg skrifa þetta.
“Þetta hefði átt að vera nýr hringur,” tautaði
Vrouw Prinsloo. í
“Hvað ert þú að grípa frammí”, hrópaði Retief;
þú munir þurfa að senda okkur skilaboð nema þú
vitir eitthvað, sem okkur hinum er hulið,” sagði hún
íbyggin. “En nú segir þú að svo sé ekki; nú það
er samt ekki líklegt að þú þegð'r um það við okkur
okkar, af því að það væri á móti lögum ZúIúaj að
nokkur maður kætni vopnaður fram fyr'r konunginn.
Retief tók þessu illa, en þá skirskotuðu sendiboðarnir
því til min, hvort þetta væri ekki satt.
Eg kvaðst ekki liafa verið nógu leng: meðal
Zúlúa til þess að vita um þetta. Nú varð þ;ign með-
an sent var eftir vitni. Þá vissi eg ekki hvað til
sonur Georgs.”
“Æ.I” tautaði Retief; það er svo að sjá, semi þið
Englendingar séuð jafnvel hér metnif meir en við
Búar.”
Síðan gekk liann fram og heilsaöi konunginum
með' handahandi; þeir höfðu sézt áður eins og les-
aranum er kunnugt.
Því næst hofst indaba eða samræða, sem eg
hirði eigi að greina hér, af því að hún snertir þessa
sögu ekkert. Nóg er að geta þess að þegar Dingaan
hafði þakkað Retief fyrir að hafa komið aftur með
nautin, s'purði hann hvar Sikonyela væri, höfðinginn,
sem hefði stolið þeim, því að hann ætlaði að drepa
hann. Þeg^r að hann heyröi aö1 Sikonyela væri í
hans eigin landi, varð hann, eða lézt verða reiður.
Þar næst spurði hann hvar væru þessir sextíu hest-
ar, sem við hefðum tekiö af Sikonyela, því að hann
fDingaanJ vildi fá þá.
Retief klóraði sér í höfðinu og spurði Dingaan
hvort hann liéldi að1 liann væri hálfviti, og færi að
gefa honum hesta, sem hann ætti ekkert i. Hann
sagði að búið væri að skila Búunum' hestunum, því
Sikonyela hefði stoliö þeim frá þeim.
8. A. 8IGURD8QN Tais Sherbr, 2786
S. A. SIGURÐSSON & CO.
BYCCIfiCAN|E^IN og FASTEICNASALAR
Skrifstofa: / Taisími M 44*3
510 Mclntyre Block. Winnipeg
OWEN P. HILL
SKRADDARl
Gerir viB, hreinsar og pressar föt vel
og vandlega.
LátiS mig sitja fyrir nœstu pöntun.
Get sniðiB hvaða fiík sem veraskal
meO hvaða sniði sem vill. Á-
byrgist að farí vrl og frá-
gangur sé vandaður.
522 Notre Dame. Winnipeg
Phonc Oarry 4346.
— fratnaður sóttur og sendur —
McFarlane
Cairns
Beztu skraddarar
Wirnipeg-borgar
t 335 Notre Dame Ave.
4»
t
Rétt fyrir vestan W.peg leikhús
Xf-f *+*********************