Lögberg - 02.01.1913, Síða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. JANÚAR 1913
3
Skemtiferð til Gimli.
27. júlí 1912.
Þennan tilgreinda mánaSardag
tók eg mér skemtiferö til Gimli,
ásamt dóttur minni og fóstur dótt-
ur. ViS lögöum af staö frá Sel-
kirk siöla dags á laugardag meö
einni hraölestinni sem um sumar-
timann flytja fólk daglega fram
og t'l baka, milli Winnipeg og
sumar heimilanna viö Vatnið.
Clandeboy.
Lestán er eftir fáar mínútur
komin til Clandeboy; ])artpr af
þeirri bygö er nærri 40 ára gamall
og liggttr á niilli tveggja lækja
sem renna norður í lækinn Nettle-
creek; þar vorum viö nokkrir Is-
lendingar í vistum hjá bændum,
tíma af sumrinu 1877, kaupgjald
var 8 dollars um mánuöinn. Ak-
itryrkja var þá byrjuð þar, sumir
ltændur slótt akra. sina meö eins-
konar orfi fCradlej en fæstir
brúkuöu Reapers.
Sumir af þeim gomlu bændum
eru enn á lífi, og búa á sömu
stöðvum. En synir þeirra sem
látnir eru búa á löndum feöra
sinna. George Kingsbury sem
var einn af bændum bygöarinnar,
hann lézt fyrir tveimur árum, dó
barnlatis, og eft'r lét mikinn auö
og gott heimili ,handa konu sinni.
Hún býr alein, hefir af lifandi
skepnum í kringum s g aöeins
nokkra alifugla, er sínk og kvaö
ekki tima að sjá af centi. sér til
þæginda. I seinni tiö hefir bygö-
in færst út vestur á við, og fáein-
ir íslendingar fluttu þangað fyrir
nokkrum árum frá Dakota, en
ertt nú vist allir farnir þaöan aft-
ur. Komyrkja er aðallega stund-
uö í bygðinni, svo er smjörgerð-
arhús viö járnbrautarstööina, en
engn kornhlaða hefir verið bygö,
heldttr er kornið selt á járnbraut-
arvagna.
Afrani til Gintli.
Áfram brunaði lestin og fór
fram hjá næstu brautarstöð viö
Clandeboye, sem heitir St. Louis,
og stendur á bakka Nettlelækjar.
Þar út í vesturátt kvaö vera
bændabygö og akrar. En meö-
fratn járnbraut nni frá Nettlelæk
til Winnipeg Beach sést ekki yrkt
íand; sami hrikalegi skógurinn og
í gamla daga og orðinn víöa forn-
fálegttr. Þegar kemur aö vatn'nu
fara aö sjást hin fögru sumar-
heimili.
Viö vatns enda, suðvestur horn
þess, bjó Bóluárið Englendingur
sem Tarsus hét; var sagt að hann
hefði veriö mentaður en tók til sam-
fylgdar viö sig Indiána konu og
settist aö í óbygötim. Hjá Tarsus
vorum við feröamenn vanir aö
hafa áningarstöð í gamla daga og
hafa dagverð. Lestin nam stað-
ar fáe'nar mínútur á Beach, hélt
svo áfram meö miklum hraöa.
Mér var litið út um gluggann
og sá þá Viðinestangann ("Willow
point) og þá rétt þar á eftir rann
lestin inn á G'mli brautarstöðina.
Þegar viö komum út á pallinn sá-
um viö mann sem við þekturn.
hinn alkunna framkvæmda mann
Tryggva Ingjaldsson. Hlann
kvaðst vera i vinnu, og var ekk-
ert tækifæri að tala við hann, og
svo sáurn við annan kunnugan,
Ólaf Pétttrsson fasteignasala frá
Winnipeg. Hann kom þaðan
með sömu lest og við, og fylgd-
umst við með honum til foreldra
hans, hjónanna Péturs Björnsson-
ar og Margrétar. Þ.att fluttust
11 Gimli fyrir rúmu ári, vestan
úr Vatnabygðinni í Saskatchewan;
þau eiga snoturt heimili, en eins
og eg sakna þau Vatnabygðarinn-
ar. Eg var hjá þeim um nótt'na.
Næsti dagur var sunnudagur
28. júlí. Eg haföi verið staddur á
Gimli seinast um þann tíma árs
fyrir 35 árum, 29. júli 1877. Mik-'
inn part af deginum notaði eg til
að ganga um bæ;nn og yfirlíta
hann; við feðginin gengum meö-
fram Vatninu yfir í suður enda
bæjarins og námum þar staöar.
Það er þegar þangað er komiö,
lirífandi og fagurt útsýni að horfa
yfir Gimlibae um þann tíma árs,
Vatniö að austan spegilfagurt og
slétt þegar logn er.
Bæjarplássiö þar sem ekki
standa hús á. er einn fagur völlur
og slá bændur nokkuð af honutn
þar sem kennir lægöa og gras-
gefnast er, og fá þar af tööu e'ns
og á íslandi. F.n litið er um jarð-
cpla og matjurta garða á Gimli,
þó ofurlítið sé hún að aukast. Nú
má þó heita aö allir trjástofnar
séu horfnir svo auðvelt væri að
plægja. En svo er e'tt sem evkur
gildi Gimlibæ: þaö eru hinir fögru
gosbrunnar sem veita nægilegt
vatn allan árshr'nginn í gegn.
Svo hefir verið mikið unnið að
því að hafa sem fullkomnasta
sumar skemtistöð á Gimli. Mjög
fagur skemtigarður er í norður-
horn: bæjarins, svo eru baðhús
við Vatnið með þeim þægindum
sem sú skemtan heimtar, þvi
vatnið er rækilega notað á sumr-
um til böðunar. 1 suðurenda
bæjarins er munaöarleys’ngjahæli
handa börnum. IIús á Gimli lita
laglega út. Kirkjur eru tvær. á
aöra lúterskur söfnuður, en hina
Únítariskur. Tvö stræti liggja
eftir bænum í suður og norður.
Vatn'ð hefir brotið af suður end-
anum af þvi sem er næst þvi. En
svo má telja skipalendingar
bryggju út i vatnið sunnarlega í
bænum.
I suöurenda bæjarins er heim-
li sem kallað er á Akri og bjó þar í
gamla daga Jón Jónsson frá
Munkaþverá og gaf hann jörðinni
nafniö. Jón flutti þaöan áriö 1879
til Norður Dakota. Nú á jörðina
og býr þar, ekkja. Benedikts sál.
Jónassonar. Hann er látinn fyrir
tveimur árum; var einn af mínum
beztu kunningjnm á fyrstu árum
mínum i Ameriku. Hann fluttist
frá íslandi vestur um haf árið
1874. Til Nýja Islands 1875, Dá
Ontario, svo til Norður D^kota.,
þegar burtflutningur hófst úr
Nýja íslandi og bjó nokkur ár
myndarlegu búi í Garðar bygð.
vestur undir Pembina fjöllttm, og
fór svo þaöan vestur til Alberta,
en undi þar ekki lengi og hvarf
austur til gömlu átthaganna og
settist að á Akri.
Viö heimsóttum ekkjuna og tók
hún okkur mjög vel. Hún heitir
skímarnafni sínu Anna Una
Torfadóttir fædd og upp alin
framan af æskuárum sinum á
Sandbrekku i Hjaltastaðaþnghá.
Frám undan heitnili hennar ligg-
ur ])jóðvegurinn suður eftir bygö-
inni og eftir honum er talsiminn
lagður alla leið frá Winnipeg til
Gimli. Mrs. Jónasson gekk meö
okkur suður eftir veginum á móts
við þar sem heitir, aö Vigttr, þar
bjó á gömlum dögum Vigfús Sig-
urðsson bókbindari, seinna bóndi
i Eyford bygö í Norður Dakota.
Hann er nú látinn. a móts við
Vigur fyrir vestan veginn hýt á
Grímsstöðum. Þar bjó Grímur
Einarsson frá Klausturseli á Jök-
ttlsdal, se nna stórbóndi í Gardar-
bygð N. D. Hanti ei nu og látinn.
Nú var liðið á dag og snérttm
við t'l baka og lcvöddum Mrs.
Jóuasson og héldum vestur til
hjónantia Péturs og Margrétar
þaf sem við bjuggum meðan við
vorum á Gimli.
Um kveldið komum v;ð i skemti-
garðinn; þar var nóg aí fjöri og
glaðværð bæði í danssalnum og
úti \yrin; þar sá eg manti sem eg
þekti sem var útlendingur e ns og
eg. Páll Jóhannsson ('colonel Paul
Johnson) frá Mountain N. D.
Ilann var að sjá Gimlibæ, hafði
ckki komiö þar í 33 ár.
Næsta morgun lagði eg með
fósturdóttur m'nni af stað he’m-
leiöis, með annari morgunlest. En
dóttir min varð eftir á Gimli til að
skemta. sér yfir dag'nn. Við fór-
um af þar sem stanzað var skamt
frá þar sem heitir á Lundi, og
jhe'msótti eg þar gamlan kumr'ngja
I og sveitunga konu minnar sálugu;
Jón Einarsson frá Víðinesi í
I llerufjarðarhrepp. Á Lundi bjó
i fyrrum Kristján Jónsson frá Héð-
inshöföa, nú i Baldur Argyle.
Hann mun hafa kallað he'milið
eftir bæjarnafni langafa bróður
sins, Björns Jónssonar í Lundi.
Jón Eiríksson hefir búið á
Sandi í 25 ár og búnast vel; af
hre ntt landi út frá húsinu mun
hann eiga frá 25 til 30 e' rur,
hefir fyrrum sáð ýmsum korn-
tegundum þar i, en í srinni tíö
hefir hann ekki plægt akurinn, en
brúkað hann fyrir engi. En svo
cr auðvelt að plægja það land
upp 11 kornyrkju hvenær sem vill.
Jón er heppinn veiðimaður, fær
net sitt fult þegar hann leggir
j þaö. Þau hjón eru nú vel sjötug
að aklri. en ern svo efnum bú:n
að þau geta lifað rólegu lífi þaö
sem eftir er, og gleyma heldur
ekki aö rétta börnum sínum hjálp-
arhönd.
Eft r að eg var búinn að hvi'a
I mig og hressa hjá Jóni, geng im
j við Anna 1 tla tnin ofan aö vatni
og suður með því til Beach. Mik-
iö af leiðinn gettgur maður e'tir
og fram hjá þverstrætum favenu-
esj og nöfn’n letruð á hornum,
líka sér maður gosbrunna sem til-
lieyra sumarhe;milum 1 em frá
Bræðraborg af og til sjást suður
til Beach.
Þegar við komum þangaö var
þar m kill fólksf jöldi fyrir bæöi
i landi og út í vatninu, og það aö
skemta sér sent bezt það gat. og
sýnd'st vera, að þvi fólki þétti
eins vænt um Vatnið og vatna
dísinni Undinti hef’r þótt. Aðal
skemtun þess fólks sem í landi
var. var i róltt floftsverilu).
Við snérum fljótt til baka; mér
fanst okkur vera þa-na ofauk:ö
Á le:ðinn: norður hitti eg mann
sem mér var málkunnugur suöur
í Dakota fyrir mörgum árum síð-
att, Þorstein Jónsson Mjófjörð,
greindur maður og skemtinn við-
tals.
Timinn leyfði mér ekki að
skoða m:g lengur um í bygðinni,
svo næsta dag hélt eg heim til mín
til Selkirk.
Vestur Selkirk í desembermán
uði 1912.
Thorleifur Jackson.
Búnaðarhættir á íslandi
Svo segja kunnugir menn, aö
skuldir séu miklar 1 Arnessýslu,
einkum við bankana, en fari aftur
minkandi eftir því sem austar
kemur.
Ertt að mörgu leyti eðlilegar á-
stæðttr til þess aö skuldir hlutu að
myndast þar. Þegar jarðskjálft-
arnir gengu 1896 þurfti að byggja
upp alt í einu, og eðlilega voru
fáin svo við því búnir, að þeir
kæmust hjá því að taka lán. Það
var heldttr eigi aðeins að bygt
væri upp í staö þeirra húsa, sem
fallið höfðu, og betur og dýrar,
bæði bæjarhús og penngshús,
heldur var þá einnig farið að
byggja hús, sem eigi höfðtt áður
verið, svo sem heyhlöður. Hefir
því stöðugt haldið áfram síöan,
svo að nú eru hlööur alstaðar
komnar og víða fyrir alt heyið.
Auövitað ertt byggingar gjörðar
fyrir það, að þær þykja borga sig,
en þær gjöra það ekki alt í einu,
og beinn framleiðslu auki fæst
ekki ineð þeim, til að borga höf-
uðstól þann, sem í þeim liggur.
^yfígiogakostnaður þarf þvi ætíð
að dreifast á nokkuð langan tíina,
ef hann á ekki tyð verða að skulda-
bagga. Um sömu mundir og mest
var bygt, fóru margir bændur að
kaupa ábýli sin, og fjölgar nú
jörðttm þeirn óðum, sem eru í
sjálfsábúö. Aður vortt bændur
flestir le:guliðar, og jarðimar í
höndttm fárra ríkismanna eöa
vissra ætta.
Fyrir aldamótin var verzlun ó-
hagstæð. Sauðfjármnflutnings-
bannið á Englandi hafði lamandi
áhrif á verzlunina, og allar land-
afurðir vont í mjög lágu verði.
En þá réðust bændur i aö stofna
rjómabúin. t>cgar þau fóru að starfa
ntcð góðtim árangri lifnaði yfir bú-
skapnum. Samhliða komu akbraut-
irnar og vagnaferðir hófust; urðtt þá
samgöngur miklu léttari og greiðari.
Áriö 1886 var byrjað að leggja ak-
brautina frá Reykjavík austur í Ar-
nessýslu. Sumarið t8oi var Ölvesár-
brúin fullgjör og opnuð til umferðar.
Árin á eftir var lagður vegur austur
vfir ölvesið og Hellisheiði, svo að ár-
ið 1895 var kominn nær óslitinn vagn-
vegttr' frá Reykjavik austur yfir öl-
vesá. Næstu ár kom svo Flóavegur-
inn og Þjórsárbrúin.
Síöan hafa svo þessir vagnavegir
aukist, t. d. með Eyrarbakkabrautinni
og brautinni austur Holtin. Er nú far-
ið meö kerrur austan úr Kljótshlíð
bæði til Reykjavíkur og Eyrarbakka,
en tilfinnanlegt er brúarleysið á Rang-
ánum fyrir þá Austverja.
Fyrstu árin voru brautir þessar ekk-
ert notaðar til vagnaferða, og klyfja-
flutningurinn gamli hélzt. Kom enda
styrkbeiðni til alþingis, til að reyna að
reyna að láta vagna ganga eftir þess-
ari braut, sem búið var að gjöra fyrir
héröðin austan fjalls, og vænst var
, o mikilla framfara af á allan hátt.
En svo fóru einstöku menn að fara
með vagna um brautina til Reykjavík-
ur, og flytja þangað alla þungavöru;
en verulegt skrið komst ekki á vagna-
sturinn fyrr en með rjómabúunum.
Þau fengu sér strax vagna,' til að
flytja sn jörið á til Reykjavíkur, og
síðan tók hver af öðrum upp sömtt
flutningsaðferð. Nú er svo komið,
að farið er nteð vagna — tvihjólaða
aö vísu — um alt Suðurlands-undir-
lendið, þar sem mögulegt er að koma
þeim við. Eins og gefttr áð skilja,
I eru svo öll þatt tæki. sem til aksturs-
| ins þurfa, orðnir algengir búshlutir á
I hverjum bæ.
Rjótrabúasnmlögin urðu strax við-
j tækur félagsskapur, sem náði til flest-
allra bænda. En þeim verður ekki lýst
| érstaklega hér, enda hafa bændur
• ögtt þeirra bæði í Búnaðarritinu og
j Frey. En um það bar kunnugum
mönnum saman, að ekkert heföi eins
^reitt úr viðskiftum og bætt búskap
bænda. Smjerið var áðttr varla telj-
j andi sem verzlunarvara. Með rjóma-
búunum kont bæði framleiðsluauki, og
bætt var treð hærra verði Þau veittu
! penmgastraum inn í landið, og það
| gerði bændttm mögulegt að velta stór-
| "m Pnum, n» hafa handbæra borgun á
bissum tímuni.
Riómabúin mttndtt því talin stærsta
j 'tigiö í búnaðarframförum Sunnlend-
inga um aldamotin og hafa þeir, sem
rnddtt þeirri hugmynd braut, ttnnið
sunnlenzkum búnaði hið mesta þarfa-
verk. Þar herir Sigttrður Sigurðs-son
ráðanautur verið bæði brautrvðiandi
oít le:ðbeinandi og ntá óhætt fullyrða,
að í þvi efni eigi Sunnlendingar hon-
um niikið að þakka.
En þótt aðaláherzlan ltafi verið lönð
á smjerframleiðshtna, hafa Sunnlend-
ingar jafnframt hugsað um, aö giöra
■’ér sem mest úr öðrum afurðum hú-
fjársms. Sláturfélag Sttðurlands hef-
ir haft kjötverkun og kjötsölu bænda
"-eð höndum og stórbætt þann mark-
að. en svo skildist okkur þó. að bænd-
ur værtt eigi jafntryggir þeim félags-
skap og ætla mætti.
Samvinnufélagsskapur er mikill
austan fjalls. Auk rjómabúannna og
Sláturíélagsins eru þar þrjú kaupfé-
lög nteð fjölda meðlitna og mikilli við-
skiftaveltu. Félagsverzlun Sunnlend-
inga cr að sitmu lcyti komin lengra og
í eölilegra horf en alntent gjörist hér
á landi, t. d. að því leyti að hún er
nteiri peningaverzlun — vöruskifta-
verzlunin er að þoka.
Við gátum þess um Norðlendinga,
aö þeir verzluött tneira en heppilegt
væri. Má vel vera, að sarna megi
segja utn Sunnlendinga. En það
hyggjum við að óhætt sé að fullyrða,
að þeir ertt hinum frentri í að bjarg-
ast við sína eigin framleiðslu, og sem
dænti þess nægir að ntinna á hina
almenntt garöyrkjtt og að sauðfjár-
málnyt er víðast stunditð. Engu að
síöttr leggja þeir áherzlu á sem jafn-
asia frantleiðslu landbúnaðarafurða til
aö verzla með. Kattp erlendrar mat-
vöru og drykkjarfatiga munu því
minni sunnanlands en noröan. Aftur
á móti er aðkevpt byggingarefni meira
og mun þvt bera nokkuð að sama
brunni með vörttkaupa- reikninga
bænda í báðttm stööunum.
Þó að svo megi heita, að bændur
stundi hinar sömtt greinar landbún-
aðarins í sveitum þeim sem við fórttnt
um, er það misjafnt á hverja þeirra
er liigð mest áherzlan — hver situr í
fvrirrúmi. Aðallega skiftist fram-
leiðslan í fjórar greinar:
rt Framleiðsla ætijurta fgarðyrkjaj
2. Framleiösla mjólkur fnautpen-
tngsrækt, fráfærur).
3. Framleiðsla kjöts fsauðfjárrækt,
dilkarj.
4. Framleiösla vinnuafls (hestarj.
•í þætti þessum hefir veriö gjörð nokk-
ur grein fyrir framleiðslunni í hverj-
tim landshluta, sem hér ræðir um, en
i fátn oröttm mætti einkenna hana
þannig: að á Norðurlandi er aðal-
áherzlan á framleiðslu kjöts og vinntt-
afls, í Borgarfiröi er hún nokkuð jöfn
t öllum greintun, en á Suðurlandi
austan fjalls er mjólkurframleliðslan
í fyrirrúmi. Geta mætti þess einnig
Itér í ]>essti sambandi, aö á Suðurlandi
er allvíða alifuglarækt. svo sem hæns.
Svínarækt á stöku stað — helzt t sam-
bandi við rjómabúin eins og t. d. í
Birtingaholti og á Hvanneyri. Á
Hvanneyri hefir Halldór skólastjóri
vanið uxa við vinnu í stað hesta, og
er okkttr eigi kunnugt ttm að aðrir
hafi reynt þá aðferð ntt á seinni ár-
unt.
Áður en við lögðurn í förina höfött
Búnaðarfélagið og Ræktunarfélagið
sent út prent’uð skýrsluform til bænda
þeirra, sem við heimsóktum og ýmsra
fleiri í sönnt hérttðunt. þar sent spurt
var unt byggingar á jörðum, jarða-
raunir urn nytjurtir.
Stöövarnar á Þingvöllum og við
Rauðavatn ertt eingöngu trjárækt-
arstöðvar. á Akureyri er starfað að
hvortttveggja. Það viröist ýmislegt
benda á, að trjárækt sé fult sva attð-
veld á Akureyri, sem nokkursstaðar j
sttnnanlands, enda voru vttis útlend tré |
þar {troskamest. Trjáræktarstöðvarn- j
ar á Þingvöilum og við Rattðavatn |
eru ungar. Hefir Rauðavatnstöðvar!
áðttr verið minnst. A Þingvöllum má
sérstaklega benda á efnilegar furu- |
plöntur. Útlendir teinungar virðast í
yfirleitt eiga örðugt uppdráttar i j
fyrstu; standa þeir þá oft t stað árum j
saman, en vaxa síðan allskjótt, ef þeir
á annað borð kotnast úr kreppttnni.
Tilraunir um nytjarækt hafa aöal-!
leg snúist unt garðjurtir og grasteg- |
undir af útlendu fræi. Hefir og tals- j
vert verið athugaður mismttnur hús- |
dýraáburðar og unnins ábttrður frá j
útlöndum.
Allar eru tilraunastöðvarnar ttngar
og revnslulitlar, og verður því lítið
hægt að segja unt árangur tilrauna
jteirra. Elztar og stærstar eru þó
stöðvarnar á Akttreyri og í Reykjavík.
Á hvorugum staönum er land betur
fallið til ræktunar en almennt gerist.
Ættu þvi þær jurtir, sem þar vaxa,
að þrífast víðast hvar á landinu.
En efasanit mttn það vera, hvort
tilraunastöðvarnar gjöra sér nægilegt
far ttnt að sýna, hvað hægt er að rækta
til hagsmttna eöa prýði með litlum
efnutn og vanalegum ástæðum bænda.
Hitt sýna þær miklu framar, hvað
gera má með nægum f járafla og jarð-
yrkjufærum.
Tilræði við Yamagata.
Þau tiökast orðið í Austur-1
löndum hin breiðu spjótin. Ná- i
lega í hverju ríki í Asíu hafa I
. 9 •*
Iandstjórnarmenn sætt tilræði á
þessu ári, forsetinn i Kína, land-1
stjórinn i Korea og varakóngur I
Breta á índlandi. A aðfangadag}
jóla reyndi maður til að ráða af
dögum prins Yamagata, einn hinn |
frægasta af landstjórnarmönnum
i Japan; hann hefir lengi haft
hæstu völd í þvi landi og meðal
bætur, búpeningshald og afurðir, ! annars lagði hann ráðin á í ó- I
vinnuafl og verkfæri og fleira. Form I friSnum v;ö Rússa. Moröinginn
þesst var ovtða butð að fylla ut, þeg-1 ........... ®
ar við fórum um, en bændur vorn! ini) á heimili þessa prins,
beðnir að gjöra þaö þegar haustaði
að, og senda þær að Hólum til Sig-
ttrðar skólastjóra. Var búizt við, að
upp úr þeim mætti fá mjög fróðlegt
yfirlit ttm þaö, sent eftir var spurt.
En skýrslur þessar hafa komið svo
slitrótt og vantar svo mjðg úr sumum
sveitum. að við hyggjum varhugavert
að gjöra útdrátt úr þeim, sem við
liöfunt uttdir höndunt — getur hugsast
að menn rnyndi sér rangar skoðanir | ----
unt héritðin, sökum ]>ess hve misjafn-1 í einurn bæ suðtir í Illinois stóð
| lega er svarað. pl gifting og vortt allir gestir
Þratt* fyrir þetta sem hér er sagt,
alvopnaður, en náði ekki að koma
fram morðinu, með því að þjónar j
hlupu á hann og tóku hann.
Ófrétt er, hvað honttm hcrir
gengið til þessa illræðis áforms.
Stjúpi kom óboftinn.
hafa þó skýrslur þessar gefið oss
| ýmsar bendingar við samning ritsins.
Auðfundinn er munur áhuga á naitt-
! peningsrækt syðra og nyrðra. Þarf
| ekki annað til sönnunar en, að sunn-
: lenzkir hændur gátu flestir skýrt frá
nythæð kúnna og fitumagni ntjólkur,
en áreiðanleg vitneskja um slikt er
sialdgæf á Norðurlandi. Þó getutn
við sagt og af nokkurri þekkingu, að
mjólkurafurðir nautpenings munu
vera líkar viðast hvar á ferðasvæðimt.
Kennir þar fram að meðferðin og
fóðrjþ er að mestu leyti hið sama.
Aftur á engiti tegund húsdýra okk-
ar við eins misjöfn kjör að búa og
sauðféð. Þar er líka mestur nntnur á
afurðum og tilkostnaði.
Auðséð er á fjárhúsalagi Sunnlend-
inga, fénu sjálfu, og óvissu bænda utn
afurðir þess, að áhuginn er víðast lít-
ill á sauðfjárræktinni. Vitneskja um
sauöfjárafurðir er aftur einna léttast
að fá hjá Norðlendingum.
V ið sögðum áður, að varla gæti ó-
líkara land undir bú, en þar sem för
okkar var hafin, og þar sem sveigt var
til heimferðar. Viljum við snúa lítið
eitt að því atriði aftur
komnir og hiðu eftir presti. Þ;á
kom þangað vaðandi og alvopn-
aður stjúpfaðir brúðarinnar og
tók þegar að skjóta. Gestirnir
tvístruðust í einu vetfang', kona
aðkomumanns, sem Belder hét,
komst út ttm bakdvrnar undan
skotum hans, móðir hennar,
tengdamóðir Belders þessa, 68
ára gömul kona, flýði upp á loft ■
og lokaði að sér; hann skaut inn
um dyrnar, fimm skotum, og
komst hún út um glugga við það, !
að hún fékk skot í kviðinn. Brúð-
hjóna efn n lokuðu sig inni i
öðrum klefa og komust út um
glugga slysalaust. Nú kom hóp-
ur Iögreglumanna; Belder gekk út
í dyr og skaut á þá, en þeir skutu
á móti og særðu hann, til ólífis
að haldið er. Ekki gugnaði hann
við sárið, heldur vildi verjast þar-
Nóröur-Þingeyjarsýsla og Rangár- til iiann var tekinn með brögðum.
vallasýsla mynda fullkomna mótsetn-! Tengdamóðir hans er sögð dauö-
mg í búnaði. önnur hefir sauðlönd ' ,
ágæt, og einna vænst fé sem til er hér | V°na' “ Þe-3r alt þetta Var af’
á landi, og veðrátta er þar hörð. lítiö staöiö, kom prestur og gaf saman
ræktað land og lítil ræktunarskilyrði. j brúðhjónin.
Hin hefir aftur sauðlönd léleg og|
einna rýrast fé, setn við höfum heyrt I " ------------
um getið. Veðursæld er þar og létt l qi • ' 1,' ]
aö rækta landið, enda sveigist búnað- i OKip 1 I13SK.&.
urinn að því, aö þar verði lifað að | ------
mestu á ræktuðu landi, er tímar líða.
Milli þessara andstæðu landbúnað
OLL
SÖGUNAR
MYLNU
TÆKI
Nú er tími til
kominn, að panta
sögunar áhöld til
að saga við til
vetrarins.
TMB MEOB EUREKA PORTABLB SAW MILL
Monnted _ , on whefh, for saw-
46 in. x i6ft. and ub*
öer. Tbis ' mi*I is eseasily mov-
ed »s a porta-
í thresher.
THE STUART MACHINERY
COMPANY UMITED.
764 Main Sl, - - Winnipcg, Man
EDDY’S ELDSPÝTUR ERU AREIÐANLEGAR
ÞEGAR kveikt er á Eddy’s eldspýtum pá kviknar
altaf fljótt og vel á þeim og brenna meö stööugum,
jöfnum loga.
ÞŒR frábæru eldspýtur eru geröar úr ágætu efni
tilbúnar í beztu vélum undir eftirliti æfðra manna.
EDDY’S eldspýtur eiu alla tiB tueCþeirri tölu, sem ti) cr tefcio
og eru seldar af beztu kaupmoDnum alstaðar.
THE E. B. EDDY COMPANY, Limited
HUII, CANADA. Búa líha til fötur, bala o. fl.
¥ímmahŒ TREYJA Og buxur
Vér höfum stórmikið af gráum, brúnum, bláum og köflóttum
fatnaði. Enginn vandi að velja hér. Prísarnir eru sanngjarnir
---------$11, $12, $14, $16, $25------------
Venjift yður á að koma til
WHITE & MANAHAN
500 Main Street,
ÚtibÚHverzlun 1 Kenora
WINNIPEG
♦ ♦+♦++-+♦+++♦+♦■+♦+♦+♦+♦+-♦■+-♦-+♦+♦+++♦+♦+♦++++ t ( f *■++++
| Dominion 6ypsum Co. Ltd. I
+
+
+
Aðal skrifstofa 407 McArthur Bldg.
Phone Main 1676 - - P. 0. Box 537
Hafa til sölu;
,Peer!ess‘‘ Wood-fibre Plastur, „Peerless“ Hard-wall, plastur +
,Peerless“ Stucco [Gips] „Peerless“ Ivory Finish +
,Peerless“ Prepared Finish, „Peerless“ Plaster of Paris J
CASKIE & CO.
Manufacturers of furs and fnr garments.
Loðskinnaföt vel til búinn og sérkenni'eg í stfl. Póst-
pöntunum sérstakur gaumur gefinn. Mr, Donald Caskie
gætir persónulega að hverri pöntun. Ef ir sjálfmælis
leiðarvísi vorum getið þér valið það sem yður þóknast,
hvar sem þér eigið heima. Vér erum alþektir sem á-
reiðanlegir loðskinnakaupmenn.
Skrifið til vor eftir hverju sem yður vantar, viðvíkj-
aodi loðfatnaði, hvort he'dur er viðgeið cða nýtt, og vér
munum svara spurning yðar samstundis.
Caskie & Co.
Baker Biock, - 470 Main St.
— Einn daginn var maður kval- og telur lögreglan líklegt, aö h fnd
í inn til dauðs í skrifstofu s'nni um og afbrýði hafi ráð ð illvirk:nu.
j hábjartan dag i Chicago. Margar
j aðrar skrifstofur voru alt um-
Á aðfangadag var rok meðíram ilverfjs j þeirr' bygg:ngu, en eng-
arhéraöa liggja svo önnur með enn I austurströnd Bandarikja og bylur. | inn varð morðsins var fyr en eftir
n4 óhættnsaegja að^eí hefir t’ii sín! Þa rak Sk P a knd ‘ sandinn 1; á- Vikadrengur var á skrifstof-
New Jersev. L m 6o farþegav ! unni Qg segir svo fraj ag þegar
voru með skipi því, og voru send- hann fór til matar um hádeg ð
ir allskonat faikostir til björgun- voru þar komin karlmaður og
* * !ar’ tollbátar og björgunarsnekkj- kvenmaður, en þegar bann kom
... ..... , , , ur’ að bjarSa’ en svo rnikill var aftur voru þau horfin en hús-
verið^starfað6 áð rannsó^kmm’ ‘JoTsT,! bylur^nn’ aö Þenn gekk erfitt að | tóndi hans lá dauður á gólfinu,
hver nýbreytni væri heppilegust fyrir - nna skipiö. Þó tókst það að i svo hryllilega útleikinn, að varla
jarðrækt íslendinga. Hafa þær rann-|''lokunum og náðust allir farþegar ■ eru dæmi til. Var auðséð að hann
.sokntr aðallega fartð fram a ttlfauna- |lejhr d hhfj Hræðsla var mikil befð' ver'ð kvalinn til bana og
stoðvunurn svonefndu. Vtð saum til-:. . ii c
raunastöðvar á átta stöðum: Akur-1 l3€lrra a nleÖal áður hjálpin kom :keflaSur fyrst’ sv0 ekl<1 SM n
Níu manns eru tekin föst,
karlmenn og kvenfólk.
bæði
ágætis nokkuð. Og alstaðar sér ferða-
•naðurinn dæmi þess að lifa má góðu
Itfi á landi hér — en veldur hver á
’ieldur.
eyri Æsustöðum, Blönduósi, Þing-jog höfðu margir legið á hnjánum
heyrast liljóðin. Maðurinn var
demanta sali og hafði einhver mök
með því a^jvjt5 ræn:ngja, og er mælt, að hann nafnfrægur málari,
völlum, Rauðavatni, Reykjavík, Sel-, fyrir sér,
fossi og Efra-Hvoli. ...
Starfsemi þessara stöðva má skifta j 1 :tan:c slysið var þeini í fersku ihafj komið sumum þe:rra í sv->rt-
í tvennt: tilraunir um skógrækt og til- j minni. ihol ð. Kvenmaður var í spilinu
— Maðtrr fé!l ofan um stromp-
;nn á Chateau Frontenac, sem er
liótel C. P. R. félagsins i Q-ebec,
173 fet, og var hvert bein í hon-
um brot ð þegar n:ður kom. Hann
var að verki við reykháf þann úr
stáli, sem þar er verið að smiða.
— Maður seldi rjóma í borg-
inni, þynnri heldur en t Itekið er
í he'lbrigðis samþykt'nni. Hann
var dæmdur 5 100 dala sekt, með
því að þetta var hans þriðja brot.
Maðurinn er bónd' i St. Norbert.
— Dauður er
Frakklandi
Debadle að
nafn;; sá málaði helzt orustur og
vígaferli.