Lögberg - 28.08.1913, Qupperneq 7

LöGBERG, FIMTUDAGINN 28. Agúst 1913.
7
Alþýðuvísur.
Von.
Ljóss af runnin helgri hæð,
1 hyggjugrunni aö skarta,
kærleiks-brunna öflug æð
frá alverunnar hjarta.
Á miskunar hlutverk hlý
heit hvar buna tárin,
'balsam unaðs blandar í
blóöug muna-sárin.
Huldri bliSu huggar sál
hrynur kvíSaveggUr
höls yfir stríSan báruál,
hrú hugsmíSa leggur.
StöSug leiSarstjarna vor
stríSsins eySir hörku,
Birtir leiS og léttir spor
lífs yfitt eySimörku.
í unaSblandin sólarsöfn
sortanum andláts breytir.
Fyrir handan dauSans dröfn
dýrSarlandi heitir.
2. Ágúst 1913.
Huld.
HeiSraSi ritstjóri Lögbergs!
'ÞaS var vegna þess aS eg
gleymdi aS segja nokkuS i síSasta
hréfi mínu, aS eg sendi þér svona
fljótt Iínu, og þá er fyrst aS biSja
þig aS leiSrétta orSiS “flæktist".
sem átti aS vera fluttist, seinast
þegar eg sendi þér vísur eftir Sig-
urS heitinn Víglundsson. Svo ætl-
aSi eg aS þakka Dakota Islending
fyrir vel ritaSa og skemtilega rit-
gerS, þá er birtist í Heimskr. fyrir
tveim vikum síSan og hann nefndi
“Á viS og dreif’’. Mest haf.Si eg
gaman af aS sjá hann koma meS
eina hendingu úr visu eftir ónefnt
skáld, eftir aS hafa dregiS mynd
upp af einum okkar mikilhæfustu
andlegu leiStogum, þar sem liann
var búinn aS setja hann á eitt
þetta óttalega mikla „ginnunga
gap”, sem fyrir koma í hugsana
hætti vorra breisku meSbræSra
hverra höfuS eifjinleikar einkan-
lega eru: hroki, yfirdrepsskapur
og stefnuleysi. NorSan viS þetta
óttalega gil eSa ginnungagap, er
hýsna dökk mynd upp dregin af
skáldinu á Sandi, en sunnanviS er
mynd skáldsins björt og hrein.
BáSar þessar myndir af hinu
góSa skáldi eru eigin handaverk
hins nefnda leiStoga vors. Fleira
er gott og skemtilegt aS lesa í
grein þessa Dakota Islendings.
GerSu svo vel og sendu mér fáar
línur, þegar þú sérS línur þessar.
Jón Gottskálkson hét maSur sem
átti heima á Skaga viS SkagafjörS,
hann var náttúrugreindur og vel
góSur hagyrSingur, sem sýnishorn
set eg ])essar vísur;
Slag fær bygSin inna enn
agar stygSa blandiS,
á snaga ódygSa sundur senn
sagast trygSa bandiS.
Þessa kvaS hann í tilefni áf þvi
aS kærastan hans var í þann veg-
inn aS snúa til fulls viB honum
bakinu og yfirgefa hann.
Og þessa vísu kvaS hann viS
sama tækifæri:
Margt er fár i heimi hér
hart nær fárast geBsmunir,
hjartað sára skurðí sker
skarta tár á vöngum mér.
Og um veðrið kvað Jón eitt sinn
þessa:
Niða þoka felur frón
frið er lokin tel eg sjón,
hriðin strokar, hélar Jlón,
hýða rokur selalón.
<0g eftirfylgjandi heppilegu vísu
kvað hann. Visan lýsir tækifær-
mn:
•Hafsteinn er að fara á flot
fiskjar til sem aðrir.
Eru sveigðar undir brot
ála súlu fjaðrir.
Hafsteinn var fóstri frænku Mrs.
Th. Guðmundsson að Red Deer.
Jæja herra ritstjóri, bara lítið
eitt eftir að segja núna. Eg las
Eimreiðina hér um daginn og duttu
mér þá þessi stef í hug:
Ný guðfræði brúna blökk
byggir veginn pretta.
Hafi Valtýr þýða þökk
þann fyrir dóminn rétta.
Réttu máli fer ei frá
frændur elskanlegir!
Eimreið lesið, lítið á
hvað lærdómsmaður segir.
Virðingarfylst
Sv. Símonsson.
Draumvísur.
Undanfarið hefir töluvert verið
ritað og rætt um drauma, þótt
litlu verði nær . I fornritum vor-
um, ekki sizt í Sturlungu, er mik-
ið af draumvísum, helzt þá fyrir
viðburðum. Og vist er um það
að vísur geta menn gert í svefni.
Eg set hér til athugunar tvær
draumvísur, er mér hafa borist
nýskeð. Báðar eru andlegs efnis
um daúðann og annað líf, svo sem
flestar þær vísur.
Bóndi úr Rangárvallasýslu skrif-
ar mér, að hann hafi dreymt að
h'ann saéi bát svífa vestur y,fír
Reykjavíkurhöfn, sat einn maður
á bátnum- og söng svo að þrumdi
í loftinu:
Þ|á skrugga dauðans skellur á,
hún skýr þau orðin segir,
og þrumar hátt svo heyra má
á harma og sorgar vegi:
Þín maður gæta ætíð átt
og þig í tíma búðu brátt
mót dauða og dómsins degi.
Hin vísan er vestan af Barða-
strönd. Þar sytigur kona upp úr
svefni upphaf af versi, en hættir
fyrir ekka. Þ.á er hana að dreyma
aö fóstri hennar, löngu dáinn, hag-
yrðingur, hafi farið með vers um
stúlku 8 vetra, sem konan hafði
mist í mislingunum síðustu þá um
veturinn, og sungu þau saman
versið, og hljóðaði það svo, og
hafði hún numið:
Hún er nú sæl, því frelsi er fengið,
fyrir guðs tignar háum stól;
helstríðið dauðans gegnum gengið,
gleðinnar heldur eilíf Jól,
útvöldum með i engla krans,
umvafin höndum frelsarans.
Maðurinn sem mér ritar heyrði
á þetta í baðstofunni, og skrifaði
versið eftir konunni strax um
morguninn.
—N. Klb.
I almanaki Þ jóðvinafélagsins
fyrir þetta ár eru margar og góð-
ar alþýðuvísur, er forseti félagsins,
landskjalavörður dr. phil. Jón
Þjorkelsson, hefir safnáð. Meðal
þeirra eru þessar:
Vísa um Grímsey.
Hún er öll til enda streingd,
átján hundruð faðma á leingd,
til helftar breið, á þverveg
. þreingd, —
þessit valda björgin spreingd.
Drangey.
Eftir Ólaf Sigurðsson Drang-
eyjar-sigamann, um i75°-
Úr hörðu grjóti og linum leir með
list og framann
það var mönnum gagn og gaman
að guð hefir hnoðað Drangey sam-
an.
Laufás.
Eftir Magnús Ólafsson i Laufási
dáinn 1636.
Laufás minn er listabær, —
lukkumaður sá honum nær, —
einkanlega, þá aldin grær
og alt á móti manni hlær.
Um Bjarnarfjörfi á Ströndum.
fEftir Leirulækjar-Fúsa, dáinn
sá næstþyngsti Hálfsterkur, hinn
þriðji Hálfdrcettmgur og hinn
minsti Amlóði. Útræði er nú fyrir
löngu Iagt niður í Dritvik, en stein-
arnir eru þar enn á Djúpalóns-
sandi og liggja við bergstall þann,
er hefja skyldi þá upp á. Hinn
1. Júní 1906 vógu þeir Helgi óð-
alsbóndi Árnason í Gíslabæ á Hell-
isvöllutn, Jón sonur hans og Pétur
Pétursson frá Malarrifi steina
þessa, eftir tilmælum frá Land-
skjalasafninu, og reyndist þá
þyngd þeirra þessi:
Fullsterkur var 310 pund.
Hálfsterkur var 280 pund.
Hálfdrættingur var 98 pund
Amlóði var 46 pund.
1727).
Bjarnarfjörður er suddasveit, —
sízt má eg þeirri hæla;
Óðinn valdi í þann reit
alla landsins þræla.
Landsgagn á Reykhólum.
.. (Eftir Eirík Sveinsson, nálcegt
1855;-
Söl, hrogn-kelsi, kræklingur
kvönn, egg, dúnn, reyr, melur,
kál, ber, lundi, kolviður,
kofa, rjúpa, selur.
Stíblan.
Eftir Pál Pálsson, prest á
Knappstöðum Thomasson.
Gróa fíblar fróni á,
fæst þvi ríblegt heyið;
ó, hve líblegt er að sjá
ofan í Stíblu-greyið!
Látra-Björg kom á bæ, og varð
barni felmt við að sjá hana. Hún
var “stórskorin og tröllsleg”:
Get eg, aö eg sé Grýlan bama
af guðunum steypt í manna líki;
á mig starir unginn þarna
eins og tröll á himnaríki.
Kvöldvaka.
Kvöldúlfur er kominn í Gvönd,
konurnar vöku herða,
stýrir í augun, stirðnar hönd,
stafirnir skakkir verða.
Vakan & Hólum í Hjaitadal
í tíð Gísla biskups Magnússonar
ú 1755—1779) og Hálfdanar skóla-
meistara Einarssonar.
Hálfdan kembdi í holunni,
húsfreyjan var að spinna,
biskupinn svaf á sænginni, —
sitt hefir hver að vinna.
Stematökin í Dritvík.
I Dritvík undir Jökli var fyrr-
um útræði mikið. Árið 1763 voru
þar 35 formenn fyrir skipum, og
274 hásetar alls á þessum bátum
samtals. Fram um miðbik 19. ald-
ar var enn sóktur mjög sjór úr
Dritvík, og menn reru þar víðs,
vegar að. Þegar landlegudagar
voru, höfðu vermenn sér það til
skemtunar, að þreyta aflraunir á
steintök, og koma steinum upp á
mjaðmarháan bergstall. Voru
steinar þessir fjórir, allir misþung-
ir; hét hinn þyngsti Fullsterkur,.
Þá H. Hafstein var kjörinn ráð-
herra í fyrra skiftið, og Mr.
A. Skagfeld að Hove frétti það.
datt honum í hug þessi vísa:
Liðugt snýst þitt lukku hjól,
lífs í tafli vertu klókur.
Sittu heill á háum stól
Hannes! íslands gleði hrókur.
Síðastliðið vor var herra Andrés
Skagfeld að láta vinna að veginum
í austurparti Coldwell sveitar, en
svo stóð á, að herra V. Guttorms-
son póstmeistari að Oak Point,
bar að vinna þar í hans umdæmi.
Spyr hann þá Mr. Skagfeld hvað
hann eigi að gjöra, en eins og
kunnugt er er Mr. Skagfeld vel
hagorður og svaraði honurn með
þessari gamanvísu:
Viltu Fúsi verða trur,
og velta streng af plógi?
Uú átt að skera þyrna úr
þéttum mannlífs skógi.
Þá svaraði Mr. Guttormsson;
Ó, það er stöðug hjartans einlæg
ósk mín ein
að eiða mætti eg til þess lífs míns
dögum
að rækta skóg, og grös, sem græða
mein
og gullin blóm, á mannlífs bruna
flögum.
Utan á böggul er Mr. Skagfeld
sendi jdóttur sinni til Winnipeg,
þá hún í fyrsta skifti yfirgaf föð-
urhúsin, witaði hann eftirfarandi
stöku:
Víða snara vel er lögð,
svo veiðast eitthvað kynni.
Varast skaltu vélabrögð
sem verða á götu þinni.
Vor.
(Eftir “Óðni”.J
Björtum faldi bárur skarta,
blika svell á jökulfellum;
ellihamnum kvistir kasta,
klæðast kvistir blómaslæðum;
syngur f,oss i klettaklungri,
kliðar lind í grænum randa.
Vceru ei nætnar vetrarsorgir '
vorsins yndi hvergi \fyndist.
Gstr.
Visa Eyjólfs.
Það var um þingtímann, sum-
arið 1905, er Rangvellingar voru
á leið til Reykjavíkur á bænda-
fundinn fræga, að Eyjólfur kvað
vísuna. Hann var staddur við
ölfusárbrúna ásamt ýmsum fleir-
um, er þeir komu þangað. Segir
þá einn þeirra, er þar var fyrir,
við Eyjólf, að nú skuli hann út-
vega honttm vel í staupinu, ef hann
komi með eina vel smellna vísu
um þetta tækifæri. Segir Eyjólf-
ur þá óðara við manninn:
“Hvoru megin ertu?”
Hinn kvaðst vera gagnstæðrar
skoðunar við þá, sem hér væru á
yfirreið út af ritsímanum.
Kveður Eyjólfur þá vísu þessa
umsvifalaust:
íslands meðan almúginn
á hér skatta’ að gjalda
ritsíminn og ráðgjafinn
ríki um aldir alda.
Einn hinn helzti í bændahópnum
var þáverandi sýslumaður Rang-
vellinga, Einar Benediktsson. Hann
heyrði, er Eyjólfur kvað vísuna
og einnig um tildrögin. Þjótti
honum vísan vel kveðin, og bætti
Eyjólfi nokkuð til i verðlaunun-
um. M.
þvi verki fram til hausts. Vatns-
afl úr Víkurá er notað til raflýs-
ingarinnar.
Bjargtangavitinn nýji var tendr-
aður í fyrsta sinn á föstudaginn
var. Hann er úr járni, rauðmál-
aður með hvitu belti, og stendur
utarlega á töngunum. Það er
blossaviti með sjónarlengd 13.5
sml. Stjórnar hann sér sjálfur og
er ekki vitjað nema endrum og
eins.
Reykjavík 4. Ágúst.
Rikarð Jónsson myndhöggvari
hefir dvalið í kaupmannahöfn síð-
an haustið 1908. Fyrst gekk hann
á teikniskóla 3 vetur og vann að
tréskuröi á sumrum, einnig lærði
hann þá málmstungu, fsýnishorn
af henni sendi hann á iðnsýning-
una hér 1911J.
Tvo síðastliðna vetur hefir hann
gengið á listaháskólann i Kaup-
mannahöfn, áður hetir hann um
tíma verið hjá Einari Jónssyni frá
Galtafelli við myndasmiði. I vet-
ur lauk R. J. fyrra prófi við há-
skólann, ásamt 3 öðrtun nemend-
um, ('aðrir 3 stóðust ekki prófiðj,
hlaut hann einn verðlaun, er veitt
voru við prófið, var þaö fyrir
mynd, er hann hafði gert, af
“dansandi skógarmanni”. Slík við-
urkenning frá listaprófdómendum,
er meira virði en lofgrein eftir
einhvern. sem hefir aðeins ímynd-
að vit á listasmíði.
Rikharð hefir af eigin kröftum
brotist áfram, svo langt sem hann
er- kominn á listabrautinni, hann er
fátækur og af fátækum kominn,
sem ekkert hafa getað styrkt hann
til námsins. Á sumrum og milli
námstíma á vetrum hefir hann
orðið að vinna fyrir lífsnauðsynj-
um sínum. Geta víst allir skilið
hvílíkum erfiðleijkum það hefir
verið bundið, að verða að inn-
vinna sér daglegt brauð og stunda
námið samtímis. Nú á meðan
hann dvelur hér í bænum vinnur
hann af kappi að myndagerð fyrir
ýmsa. Rikharð er líklegur til að
verða landi voru og þjóð til mik-
ils sóma; væri því ilt ef hann sök-
um fjárskorts ekki gæti leitað sér
þeirrar fullkomnunar í list sinni,
sem hann þráir.
Reykjavík 5. Ágúst.
I dag lagði upp landveg heim til
sin sín Jón bóndi Hannesson á
Undirfelli í Vatnsdal. Með honum
fór mágkona hans, ungfrú Stein-
unn Bjarnadóttir, nýkomin frá
Vesturheimi, eftir 13 ára dvöl í
Chicago. Með þeim fór Ásmund-
ur Jóhannsson, Vesturíslendingur,
með frú.
—VSsir. '
Reykjavik 6. Ágúst.
I gær dóu: Guðlaugur sýslum.
Guðmundsson á Akureyri ('kl.
1,40‘J eftir langa vanheilsu, og
Ólafur Arinbjarnarson verzlunar-
stjóri í Vestmanneyjum.
^[ARKET pjOTEL
Viö sölutorgiö og City Hall
$1.00 til $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
Coast Lumber
Yards Ltd.
185 Lombard St. Tals. M. 765
Sérstakir Talsímar
fyrir hvert yard.
LUMBER
YARDS:
1. St. Boniface . . M. 765
eftir sex og á hclgidögum
2. McPhilip St. . . M. 766
3. St. James . . . M. 767
Aðalskrifstofa . . . M 768
Fluttur!
Vegna þess aö verkstæö-
iö sem eg hef haft aö
undanförnu er oröiö mér
ónóg, hef eg orðið að fá
mér stærra og betra pláss
sem er rétt fyrir norðan
William, á Sherbrooke.
Þetta vil eg biðja viö-
skiftamenn mína að at-
huga.
G.L.STEPHENSON
‘ The Plunber”
Talsími Garry 2154
885 Sherbrook St., W’peg.
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A FYJtSTA FARRÝMI...$80.00 og upp
A ÖÐItU FARRÝMI.......$47.50
A pRIHJA FAIÍRÝMI.....$31.25
Fargjald frá Islandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri....... $56.1«
“ 5 til 12 ára......... 28.05
“ 2 til 5 ára.......... 18,95
“ 1 til 2 ára.......... 13-55
“ börn á 1. ári........... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor H. S. BARDAL
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til íslands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
864 Main St., Wlnnipeg. Aðalumboðsmaður Tegtanlands.
Þeir hittust fyrir skömmu, Krist-
ján Ásgeir Benediktsson og Odd-
björn Magnússon og bað Oddbjörn
hinn að gera fyrir sig visu. Krist-
ján kvað:
Sárin blæða sollin flest
svalköld mæða að hjarta legst,
árin fæða illan gest,
elli skæð því veldur mest.
Frá íslandi.
Reykjavik 3. Ágúst.
Garðaprestur er skipaður 30. f
m. séra Árni Björnsson á Sauðár-
krók frá síðastliðnum fjrdögum
að telja.
Raflýst verður í haust Vík; í
Mýrdal. Halldór rafmagnsfræð-
ingur fór áleiðis þangað í gær með
Ceres ^til Vestm.J og starfar að
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Korni Toronto og Notre Dame
Phone :
Qarry 2988
Helmllís ,
Garry 899J
Undlr nafnl stúkunnar “Skuldar”
tU bræðranna.
Þú hefir að því unnið eið
til enda mér að vera tryggur.
Eg vil þinn skjöldur vera í neyð,
ef víkurðu út af réttri leið.
Leiðin sú er ljós og greið
til lasta þar sem snaran liggur-
Þú hefir að því unnið eið
til enda mér að vera tryggur.
Þegar brennur brjóstið þreytt,
Bakkus hlær að þinum raunum.
Þér unað veitir ekki neitt,
ef ei um boð mín hefir skeytt;
þá er skini’ í skugga breytt,
því skelfur þú, ert hlaðinn kaunum.
Þegar brennur brjóstið þreytt,
Bakkus hlær að Júnum raunum.
Láttu ei sjá þig, sonur minn,
sitjandi á knæpum inni,
þar eitrið brýzt í æðar inn,
er þar tæmdur vasi þinn;
veiztu’ ei það, að vínsalinn
verður sæll af glópsku þinni?
Láttu’ ei sjá þig, sonur minn,
sitjandi á knæpum inni.
Gleymdu ei þeim gefna eið:
til grafar mér að vera tryggur,
þótt eitur-salinn sitji að seið
og séu oft ljón á þinni leið;
mundu að sú er gata greið,
til glötunar sem niður liggur.
Gleymdu ei þeim gefna eið,
til grafar mér að vera tryggur.
Ragnh. J. Davíðsson.
Átt þú heima í Selkirk
eða Brandon?
í Lögbergi dags. 14. Ágúst s. 1.,
reyndi eg að kveða niður slúður-
burð frú S. P. Jphnson, er varð
til fyrir hjálp ritstj. Heimskringlu
þ. 7. þ. m. og var borinn til sýnis
út um borgina, vafinn innan í
Heimskringlu.
Hann líktist móðurinni fljótt í
því að hafa munninn fyrir neðan
nefið. Þetta er útdráttur úr ræðu
hans: “Mamma segir mér að
kunngjöra að til sé kona í Wpeg
er heiti • Sveinbjöírg Sveinsdóttir,
hún er 83 ára, heilsulaus aumingi
og ónýt til alls; hún á engan að er
vill hjálpa henni, en hún er fljót
á fæti og sér ljómandi vel, og
prjónar og spinnur á rokk, en fólk-
ið sem hefir litið eftir henni, hef-
ir rekið hana úr húsum sínum af
því hún borgar ekki húsaleigu. Það
þarf ekki að hjálpa henni mikið,
aðeins til að borga eða tryggja
húsaleigu hennar fyrír dálítinn
tíma, það er alt —; annars er hún
vel fær um, að sjá fyrir sér sjálf
með spuna og handavinnu. Næst
skorar hann á alla að gefa nokkur
cent, og sé tnarnma “ready” að taka
við því öllu og gefa kvittun á þann
hátt að auglýsa öll centin og einn-
ig þá er gefa”. Þletta er aðal efn-
ið í ræðu útburðarins i Heims-
kringlu 7. þ. m., og er þetta vitn-
að og undirritað sem rétt, af frú
Johnson. Þjegar eg las þetta þá
datt mér í hug fyrirsögn þessarar
greinar; hér er ýmist sagt að
Sveinbjörg sé hjálparvana aum-
ingi eða að hún sé alfær um að sjá
um sig að öllu leyti, nema með þaC
að borga húsaleigu, og er þá til í
það jafnvel, ef einhverjir aðrir
vilja byrja, fyrir dálítinn tima —
eftir þessu bulli að dæma. En
það sem aðallega liggur á bak við
þetta alt, er að reyna að koma því
inn hjá lesendunum að eg hafi
rekið þennan áttræða aumingja út,
þegar henni lá sem mest á hjálp,
af þvi hún gat ekki borgað húsa-
leigu. Finst ykkur, lesendur góð-
ir, það vera sennilegt að eg hafi
gert þetta, eftir að hafa haft
Sveinbjörgu í níu siðastliðin ár
húsum míntim án nokkurs endur-
gjalds? Eg beygi mig undir dóm
ykkar ókvíðinn. 1 grein minni
síðasta Lögbergi, lýsti eg frú Sig
urlaugu Johnson fara með örgustu
ósannindi og lýsi því enn yfir hcr.
Eg bjóst við að hún mundi biðja
fyrirgefningar á slysni sinni, við
fyrsta tækifæri. en annað verður
ofan á — annað slúður-afkvæmi
keniur á kreik í siðastliðinni viku.
— sama móðir og sami faðir —
talið vafalaust, að minsta kosti
kom það í sömu Heimskringlu
umbúðunum — og var borið út á
sama hátt og það fyrra. Efni þess
er það, hvað mig snertir, að ekki
ætli frú Johnson neitt aftur að
taka af því er hún hafi ákært mig
LUMBER
8 A 8 H , DOORS, MOIJLDINti,
CEMENI oq H X RDWALL PLASTER
Alt sem til bygginga útheimtist.
National Supply Co.
Horni McPhilips og Notre Dame Ave.
Talsímar: Garry 3556
“ 3558
WINNIPEG
The Birds Hill
Búa til múrstein til prýði utan á hús.
Litaður eftir því sem hver vill hafa.
Skrifstofa og verksmiðja á
horni Arlington og Elgin
WINNIPEG, - - . MANITOBA
D. D. Wood, Manager
Fón Garry 424 og 3842 Hver múrsteinn pressaður
heyrslu yfir kerlingunni.
Hér með er umræöum um þetta
mál lokið frá minni hendi, hvað
engi sem frú Johnson og Gunnl.
Tr. þóknast að halda áfram
að unga út. — Endirinn verður þvi
svona, að frú Johnson kemur út
með sín eigin ósannindi, í sinn
hlut, og það hangir viö hana, eins
lengi og hún tekur það ekki aftur.
En eg stend uppi ósærður af at-i
lögum hennar, þó hún hafi nýja
Hkringlu ritstjórann til að halda
skildi fyrir sig.
Páll Sigfússon.
Dominion Hotel
523 MaJnSt.
Winnipeg;
Björn B. Halldórsson, eigandi
P. S. Anderson, veitingam.
BifreiS fjrrir gr.ti
Simi Main 1131. * DagafmSi $1.2)
Sambandið við Dani.
hreinn og beinn og skorinorður. Mér
fanst hann nellemanhkari sjálfum
Nellemann í því, að Danajöfur mætti
hvergi setja sitt konungsnafn á skjal,
nema undir væri þá lika ráðgjafi tneð
ábyrgð fyrir dönsku þingi. Virtist
mér hann sjá ýmsa agnua—frá dönsku
sjónarmiði—á somskiítum vorum ís-
lendinga við hinn sameiginlega kon-
ung, og vera næsta óliklegur til að
vilja slaka meira á klónni. En þvi
bætti hann við, að yndi íslendingar
ekki samþúðinni, væri sjálfgefið, að
þeir væri lausir úr henni þegar þeir
vildi, og mætti síðan binda bagga sína
á þann hátt, sem þeim bezt líkaði.
Þaft væri mjög þýðingarmikift fyrir
sambandið milli þjóðanna, ef slík orð
væri opinberlega töluð af þeim sem
hafa stjórnarvöldin og ábyrgðina t
Danmörku- Sambandið væri þá al-
frjálst mál, og ættum vér Islandingar
þá alveg um það við sjálfa oss, hvort
vér vildum halda í það eða ekki, leng-
ur eða skemur.
Og þégar sambandið er alfrjálst,
uppsegjnlegt á báðar hliðar, eru allar
likur til þess að staðið geti, meðan
sanda vill, ófriðar og ónotalaust meðal
þjóðanna.
Og eigi er minna i það varið, að
frelsið og ábyrgðin fulla kendi oss
sjálfum gætni og varfærni, og þessu
mikla alvörumáli yrði síður misbeitt
i heimaskærum vorum.
Og vandfarin er hún, og vísast
Einhver, sem héðan ritar í “Pólitík-
ina” dönsku, sýnir hinu litla N. Kbl.
þann sóma, að víkja að oröum sem
þar hafa staðið, og bætti því við, að
ritstjóranum væri heldur gjarnt til að
fara út i alvarleg mál-
Hann á ekki annars staðar inni en
hjá sjálfum sér, ritstjórinn sá, og hon-
urn finst svo mikið andlegt geta verið
og þurfa að vera í þessu sem kallað
er veraldlegt, og þykist þá líka eigi
síður verða var við veraldlegt í því
sem andlegt nefnist, og veit því ekki
altaf vatnaskilin.
En hvað um það; ritstjórinn á
kannske þarna kost á að koma einni
hugsun sinni til danskra lesara með
hjálp hins ókunna fregnritara; og
væri það vel:
Eg á fáeina bréfavini í Danmörku,
danska menn, og við einn þeirra, sem
er töluvert ritandi, og það einmitt um
íslandsmál, og það af góðri skynsemd,
hefi eg tvisvar eða þrisvar alið á þvi,
og talið mig færa góð rök fyrir, að
bezta ráðið til að treysta sambandið
nú um sinn, væri það, að hin máttar-
minni þjóð ætti það víst, að hún væri
laus úr öllum tengslum við hina mátt-
armeiri, hvenær sem hún vildi það
heldur kjósa. En þessi vinur minn í löng, leiðin fram undan til siðferði-
Danmörku hefir eigi komið þessu að.jlegs og efnalags þroska.—N. Kbl.
svo eg viti. -----------
Það er enginn vegur, að hér geti
þrifist sambandsfylgi í landinu, með-
an þverhandarskugga ber á frá
dönsku kúgpinarvaldi, er kynni að
vilja halda oss nauðugum.
Það skilur hver Islendingur.
í þingmannaförinni til Danmerkur
1906 heyrði eg skýrast um það tala
um, því gantla Sveinbjörg hafi' ráðaneytisformanninn danska, sem nú
staðfest það alt í sín eyru og Gunl.
Tr. líka, er þau héldu síðustu yfir
er. Átti eg einmæli við hann eitt
— Slys varð með undarlegu
móti í Edmonton. Maður var að
hreinsa skambyssu er kona hans
kom að kveðja hann, hann tók
handleggnum urn hálsinn á henni,
með skambyssuna í hendinni, reið
þá skotið af í 'hnakkann á konunni
og féll hún örend í faðm bónda
kveklið. Virtist mér maðurinn mjög sins.