Lögberg - 11.12.1913, Blaðsíða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN .11 Desember 1913.
Fátæki ráðsmaðurinn.
Saga eftir
OCTAVE FEULLET.
Eg er orðin s(vo óskaplega þreytt á allri þeirri
andstygf), og þó að þér vilduö leggja drengskap yöar
svo sem aöalsmaSur viS því, aS þér hafiS sagt satt,
þá hafíð þér þó fariS svo ómannúSlega að ráSi yðar,
og höggvið svo ódrengilega nærri mannorSi yðar, aS
þét hafiS enga heimild til aS ímynda ySur, aS eg gæti
trúaS ySur — og eg trúi ySur heldur ekki!
vilst í skóginum. LátiS menn strax fara af staS aS
leita hennar!
De Bévallan skipaSi aS leggja á hesta þegar í
stað.
Eg lét fyrst eins og eg vildi fara i le:tina, en
þæði læknirinn og frú Laroque aftóku þaS með öllu;
eg lét því tilleiðast að fara aS hátta, enda þurfti eg
þess meS.
Eftir aS Desmaret hafSi bundið um handlegginn,
ók hann af staS með frú Laroque, sem sjálf vildi íara,
og ætlaSi að bíða í Elfarturninum, meSan de Bévallan
væri aS láta leita þar í gre'ndinni.
Klukkan rétt aS kalla tiu kom Alain gamli inn
til min og sagSi mér að ungfrú Margrét væri fundin.
Hann skýrði mér nákvæmlega frá því, hvernig
við Gros-Het, er fæstum var kunnugt um. ÞaS hefSi ekki aS eins getaS orSiS mér til hagsmuna,
Hann halði Lgt svo undir viS m?g, að eg skyldi þetta skjal, ef það hefSi verið latið óeyS lagt, heldur
koma á sinn fund um nóttina, og hann beiS mín aS °S systur miuui> ^m mér er trúaS fyrir; þama bauðst
v • , , • 1 1 1 1 * -11 auður hancla henni, svo aö eg hefi að þessu leytl stuöl-
eins, en ætlaoi ao sigla heim til Frakklands, meo oll „ . . v A e. . *
ö ao ao þvi, aö steypa henni 1 fatækt.
sín skip, er eg væri kominn. Alt þetta er mér fyllilega ljóst, en eg hefi komið
En á leiSinni til skips hans, var eg svo óheppinn í veg fyrir að tvær göfi’gar konur þurfi að bug-
aS lenda í klóm Englendinga. ast undir býrði glæps, sem þær hafa enga hlutdeild
Þessir ódrengir buðu mér strax aS kjósa um tvo átt í. Eg finn gerla. að ]>egar þannig stendur á, þá
kosti, annaShvort aS verSa skotinn, ellegar að láta upp-
hefir maSur heimild til að fara ofurlítiS á bak við
lögin.
Ef eg hefi drýgt lögbrotsverk, þá verS eg og eng-
Eg átti bágt með aS hafa stjóm á sjálfum mér. | l,a5 atvikaðist aS ungfrúin hafSi lokast inni, að und-
og greip um hendur hennar með ákefð; var þá sem jaöteknum þeim atriðum, sem engum öSrum voru kunn,
hún sefaðist heldur. íeu mér °S heuui'-'
— Aumingja Margrét .... hlustið þér nú á mig!
YSur sjkjátlast ekki, þar sem ])ér.gáfuS í skyn að eg
vildi eiga yður, því að eg ann yður af öllum huga.
Aldrei 'imynda eg mér aS nokkurt karhnannshjarta.
hafi haft aS geyma innilegri. óeigingjarnari eSa helg-
ari ást. En þér elskið mig eigi síður .... Þér elskiS
mig, Margrét, og þó kveljið þér nvg til dauða! Þér
voruð að tala um að traðkaS væri á helgustu tilfinn-
ingum manns! .... Hvemig haldið þér aS þá meS-
ferð ætti að nefna, sem þér hafiS beitt gagnvart mín-
uin tilfinningum? En fariS með þær eins og ySur
sýnist.....
En um mannorS mitt er öðru máli að gegna, það
á eg algerlega sjálfur .... þaS er öldungis óflekkað
.... og það skuluð þér innan skamms verða aS játa.
.... Og fullvís þess þori eg að segja, aS þér munuS
gráta mig ef eg bíS bana .... en ef eg kemst lífs af,
ætla eg aldrei, — þó aS eg elski ySur af öllu hjarta,
og þó að þér bæöuð núg grátandi á knjánum — aS
giftast yður, fyr en þér eruS jafnfátæk mér, ellegar
eg orðinn eins rikur og ]>ér eruS. BiöjiS guð svo aS
gera kraftaverk, því að nú er þess þörf!
Um leið hratt eg henni ómjúklega frá glugga-
Litlu síSar kom læknirinn og staðfesti söguna, og
]>ar á eftir frú Laroque, og varð er næsta feginn, er
eg sá, að enginn hallarbúi hafSi hinn minsta gmn um
leyndarmál okkar Margrétar.
Um ilóttina haföi eg rnegna hitasótt og í óráðinu
var ég alitaf aS ])reyta hiS háskasamlega stökk úr
turnglugganum; en ])ó að eg gerSi það í huganum
skátt, hvar flutningsskipa-flotinn væri. Ef eg gerSi
það, var mér ennfremur lofað því, aö fá að halda ;nn annar ag bera ábyrgðina! En þessii barátta hefir
óskertri, sjálf >m mér til handa, þeirri miljón, sem eg orðið mér ot'urefli .... eg get ekki meira.
hafði fengiS fyrir plantteiginn, og hafði á mér þegar
eg var tekinn l öndum.
Eg var ungur aS aldri .... freistingin var mikil
.... aS hálfri stundu liSinni var Thétis skot'n í kaf, \
öll skipin klófest og de C'hampcey særður til ól'ifis.... |
Svo leið heilt ár; þennan tíma naut eg hvorki
svefns né matar og lá viS aS eg gengi af v'tinu
XIV. KAPÍTULI
4. Október.
Laubépin kom loksins í gærkveld.
Hann kom snöggvast inn 11 mín og heilsaði upp
Eg ásettii mér þá að láta bannsetta Englendingana a mig; en það lá iba á honum; hann var stuttur 1
...... . , . u • u cx u 1 spuna og óánægður, og talaðj að eins f e n orð um
gialda iynr þær samvizku-pislir, sem þeir hefSu bak- . 0
, , , giftinguna, sem til stæði.
að mér, cg eg mátti trautt undir risa. j — f>etta er einstaklega vel til fund'ð samband,
Eg fór til Guadeloupe, skipti þar um nafn og mjög jafnt á komið meö báðum 'hjónaefnum, og aö
varði mesltum hluta þess fjár, er eg hafS' aflaS mér því er óviðkomandi fól: má sjá, þá hljóta þau aS
meS röngu, til aS útbúa briggskip, til að herja á Eng- veröa einVar hamingjusöm.
hvaö eftir annaö öldungis eins, gat eg ekki felt m:g 1 l^ndinga. óska ySur rókítrar uxtur’ v uur minu; — og
v , • .. . „ v . , , , . | . „ , , v , nú fer eg beiint til hallarinnar, til að gera nauðsynleg-
vrð hm longu loftkost, sem eg varS að taka; mer fanst i I fimtan ar hefi eg reynt aS afma með minu , , . v , . , , .v .:'
0 | b j an undirbunmg að þeim forms-atriSum, sem ætlast er
eins og tekiS væri fyrir kverkarnar á mer, eg greip blóði og þrfrra, þann blett er eg í breyskleika setti á jjj aS rySjj hjótiaefnunum hamingjubraut.
andann á lofti og komst við það til ráðs aftur. tana ættar minnar; og þó aS mestur hluti auSs mins, A morgun kl. eitt, er ætlast til að fólk komi sam-
Loks tók að birta af degi, og þá færðist værS yfir sé aflaSur i he'Sarlegum bardögum, þá er þó stofnféS an í dagstofunn', til að v^rSa viSstatt undirritan samn-
mik. ; fengið með svikum. ingsins.
Klukkan átta kom ungfrú de Porhoét ijnn til i Þcgar eg kom til Frakklands, hniginn að aldri, E" þakkaði guði fyúr, að mér var hlift við þei’-ri
mín ; hún settist á stól viS rúmið mitt með prjóna sína. 1 forvitnaSist eg um Champcey d’ Haute ive-æ t:na. •
Dr.R. L. HURST,
Member of í^oyal Coll. of Surgeona
Eng., útskrifaður af Royal College of
Physicians, London. SérfræBingur í
brjóst- tauga og kven-sjúkdómum —
Skrifst. 305 Kennedy Bldg, Portage
Ave. (á móti Eaton’s;. Tals. M. 814.
Tími til viðtals, 10-12, 3-5. 7-9.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMÁN,
fslenzkir lógfræBingar,
Skrikstofa:— Room 811 McArthnr
Building, Portage Avenue
ÁKITUN P. o. Box 1056.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
ÓLAFÚR LÁRUSSON
,.°g
BJORN PÁLSSON
yfirdómslögmenn
Annast lö f æðisstörf á Islandi fyrir
Ves ur-lsl ndinga. Utvega jarðir og
hus. Spyrjið Lögberg um okkur.
Reykjavik, . |ceiand
P. O. Box A 41
Þar sat hún allan daginn, og tók á móti gesitum,
sem komu aS heimsækja mig.
Næst á eftir minni gömlu vinkonu, kom frú Eg biS börn min fyrirgefningar!
Laroque að finna m:g; hún bauS mér góSan dag með \ lifanda lifi hefi eg ekki haft kjark til aS meS-
hlýju handtaki, og sá eg um leiS, aS tár hrundu nið- ganga þetta frammi fyrir þeim, en eftir að eg er
ur kinnar henni. , dauður, er þeint í sjálfsvald sett, að snúa aS því ráði,
Skyldi dóttir hennar hafa sagt henni upp alla þessu viSvíkjandi, er eg tjái þeini hé'r, sem samvizk-
söguna? an býSur þeim.
LTngfrú de Porhoét tjáSi mér, aS gamli Laroque j AS eíns einnar bónar vildi eg biSja þau: ÞeS
sálarkvöl, vegna handleggsbrotsins, aS vera viðstödd-
um þessa hótiSlegu athöfn.
Sú ætt bjó þá viS mikinn atið óg í bezta gengi, j?g var önnum kafinn viS að skril’a systur minn’,
— og þagSi eg því yfir núnu örourlega leyndarmáli. sem eg hefi ásett mér að vígja liéSan af allar m’rnar
hugsanir og krafta, þegar þau Laubépin og ungfrú
Porhoét komu inn til mín.
Laubépin hafði kynst vinkonu minni í sínum tíSu
ferðum 11 hallarinnar, og lært aS meta hennar miklu
og góðu kosti. HafSi þvj tekist vinátta með þessum
öldruðu manneskjum, sem Desmaret læknir er altaf
að narrast að.
Eftir aS þau höfðu heilsað mér með mestu virkt-
i)r H. J BRANDSON
Office: Cor. *herbrooke & William
TBLEPUONE GARP.y :ti>0
Officb-Tímar: 2—3 oj; 7 8 e. h.
Heimili: 776 VctorSt.
THI.KPHONE garrv »ai
Winnipeg, Man.
kistunm og *okk upp aefstaha ft'ð; e^ ^6' ^^ jheffii legis frá'þvi dagirm "fvrir. Hann er óhjákvæmilegt, aS ófriður komf upp,' milli Frakka ur’ settust Þau á Iregindastólana, scm eg bauS þeim
mer raSagerS, er eg var fastraðinn 1 að framkvæma. | _ *> & ' „J ,,,, og tóku svo til aS virða mig fyrir sér með hát.Slegri
Eins og eg hefi tekið fram fyr, náðu efstu lim jhaf51 fengr5 he>labIoð-fall. og Englendmga, þvi aS þær þjoð.r ala oslokkvand. ánægju
eikartrjánna, er uxu í borgarsíkinu, upp undir neSstu Hann var oröiun máttlaus og talinn í mikilli jhatur hvor t:l annarar. Hlýtur því til þess að draga, _ Jæja> þa8 er þá víst búið spurði eg.
1 a hættu. að annaðhvort svelgi þeir oss eða vér þá! — Jú, það er bú S, svöruðu þau bæSi einum
k Sg‘ ... . . ., . v ,raon Pes>svegna hafi veriS fastráðið, að brúðkaupiS Ef þessi ófriður verður á æfidögum barna minna, munni.
. IeS s •amnu a sv.pu nrnm o - mur a< < ag I ^ fram ^ ^ , þy} eSa barnabarna, beiSist eg þess, aS þau gefi rikinu — Og gekk þaS vel?
aS mer broddana a lengstu trjagre.nunum og , hafsi veris sent eftir Laubépin. ÞaS er búist korY5«u aI1rJ j*öin’ SVO S£m btma *’! ba'^’ “ Já- ágætlega, svaraði ungfrú de Porhoét.
ut um gluggann um leóð. j / , , , ! en lati gjofmn’ fylgia aS eins eitt skilyrði, þaS, að — Ja, þaS gat ekki betur fariS, bætti Laubep n
í sömu andránni heyrði eg ógurlegt neySar-óp á ' lS a5 lann omi 1 dag fra aris» °g a morgun kvað h^n skujj lleita a Savage” og aS Bretagne-búi skuli viS. Svo þagnaSi hann andartak og mælti siSan:
bak viS míe ocf aS kallaS var til nún og eg nefndur |e &a aS undirnta hÍónabauds'samniri&iun’ vera skipstjóri hennar. | Bévallan riddari er farinn t l f jandans!
f . , í Pnr lipfi cpfiX imni nntrl/ror HnH/ncfi
skirnamafni minu, Maxime.
_ 1-fvi------:v if UUgllUOU UTg | w * ] J
, v .„ . 1 „ . r • *.,. t-„; sinna, eg muni fá hifaveiki af því, og muni sjá eftir |1 &rotinm • '
beygðust mSur a v:S, eins< langt og þær naSu, þvi Richard Savage, kallaður Laroque
næst heyrSi eg ömurlegt brak; þær brotnuðu fyrir nl sCinna'
þyngslum likama mins, og eg stevptist til jarSar meS
miklu falli. i
Or. O. BJ0RN80N
Office: Cor. Sherbrooke & VI illiam
•'EI.EPHONEi GARRY
Office tíraar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimi i: Ste 7 KENWOOO AP T’S.
Maryland Street
1FLKFIIONE, GARRY T63
Winnipeg, Man.
Og Helouin litla er á lelðinni til sama staSar,
. . , 1 við aS skrifa, en læknirinn segir mér, að þaS sé fá- jlendingana. munu bein mín titra af gleði og fögnuði hélt ungfrú de Porhoét áfram.
Greinarnar, sem eg hafð, gr.piS 1, bognuSu og _____ „ _ ., . . K ., || rröfinni! . I - En herra m'nn sæll og góður, 'hvemig á eg
aS skilja þessar fréttir, sem þiS færiS mér? spurði eg
Þær endurminningar, sem vöknuSu hjá mér, víð aiveS forvi5a’ .
, . , „ f v — ÞaS skal eg segia yður, vinur minn, svaraði
lestur þessarar jatnmgar, toku af allan efa um, að : , , . _ ■ ,v , , , , ,
Laubepin. Þessi raðahagur var afar-hagkvæmlegur,
hun væn areiðanleg. , * . .,,, . , ,
. . , fv. , . f..„ , . . 'og rsfS sjalfsagt orSrð hjonaefnunum næsta ham-
Margsinnis hafði eg heyrt foSur minn mmnast . . , ., ■ °, , ., ,1 , . , , .
, , r -Z v •, •„ mg.u-drjugur, ef hjonaband væri hagsmuna-fyrir-
a þann atburS 1 æf. foSur sins, meS mikillæti og °J. . 1’ ,J
...v. , tæki e.ngongu; en nu vúl svo til, aS þaS er það ekki.
soknuði, er skjal það gremdi fra, sem eg hafði nu ^ „ , . , ,, . •
, i * i -v o- • * ° , • ÞaS var þvi skylda min, ur þvi aðstoSar mmnar var
nyskeS lesiS. Sa var mununnn, að ættmEnn mimr , , v, J ’ ,
ætluSu, aS Richard Savago - eg kannaðist vel v'S !°shaS a« kynna mer hjartalag personanna, og sam-
nafniS - hefSi beSið bana í sama svikaflóSinu, eSa Jæmi hindartars þe.rra, um le.S og eg tok t.l grema
óhappinu, er riSiS hafSi Thetis aS fullu. En hitt larma a astan • •
Ikom engum til hugar, aS 'hann hefði verið upphafs- ’egar ra upp a í a i eg eng ve<ur a þvi,
ímaður aS þvi svikræSi. a5 engum væri fftmg'u glrudarra5' hvorkl mmul
Nú skildist mér líka til fulls, hið einkennibga agætu ymkonu fru Laroquc, ellegar hinm astuðlegu
tmrrii Ki-itXih* itíi haIimI i n'Xiief 11 /arr fruiTn’HCTii xr Tmrn_
Eg inrynda mér aS mýrlendur jarðvegurinn hafi
dregiS úr fallinu, þvi að eg fann, að eg hafði komist
lífs af, en aS eg hlyti þó aS hafa beinbrotnaS.
Eg hafði lent með handlegginn á steinröS og
XIII. KAPITULI.
3. Október.
ÞaS er engu likara, en að djöfullegt vald hafi sett
kendi. svo mikils verkjar i honum, aS eg féll í ómegin. |s* M mark °g mið» aS finna upp á þv'i að leggja til
Eg raknaði viS vonum bráSar og heyrði Mar- ! ski(ftis tilfinningalíf mitt og samvizku, í þær einkenni-
, , . r. , c , ,f- „ legustu og grimmúðugustu eldraunir, sem huesast
grétu þá hropa yfirkomna af skelfmgu: & 6
__ Maxíme, Max’ime! HafiS meSaumkvun með geta’
Af því aS Laubépin kom nú ekki í morgun, hefir
Dr. A. Blöndal,
806 Victor St.,
á horni Notre Dame Avenue
TalsímiGarry 1156
Heima kl. 2 til 4 og 7 til 8 e. h.
Vér leggjum sérstaka áherzlu A &8
selja rriefu;1 eftir forskrlptuin lækna.
Hin heztu meðCJ, sem hægrt er atS ffc,
eru notuð eiugöngu. pegar þér komI5
með forskriptina til vor. meglð þéf
vera viss um að fá rétt það sem ieekn-
írinn tekur til.
COLCLEUGH & CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke S*.
I none. Garry 2690 og 2891.
Giftingaleyfisbréf seld.
mér í guðs nafni, og fyrirgefið mér! Fyrirgefið mér! j
„ , . , ,\ . . :, c. r, r ; 5 ifrú Laroque dottið í hug aS senda til mín, til þess atferli gamla farmannsins. gagnvart mér, þó að mér
fc* ««*».*. f*tur og ja8 fi Jljá mér upplý8ingar Vi5vlkjandl hjónabands. : brfM þótt |,a« kynlegt, o8 ekki g,.a5 á«a» mig á
gluggakistunni. Eg sa hana glogt 1 tunglsljosinu. , .. . , . því áður, hvað hann var óframfærnn við mig og
Hún var hattlaus og utið hartS þyrlaSist t.l tyrir . r s i s vejttl mer þo nana eftirtekt. Faðir nunn hafði altaf
kveldgohmni; hún hélt sér fast i gluggakistuna og
horfði angurmædd ofan 1 dökka síkislægðina.
— YeriS þér óhrædd, kallaði eg upp t'l hennar.
Mér hefir ekkert hlekst á. VeriS þér rólegar í svo
sem eina eða tvær kulkkustundir á meðan eg ríS til
hallarinnar, og þér megiS reiSa yður á, aS eg skal
halda því leyndu, sem hér hefir gerst; og bjarga
mannorði ySar, eins og eg hefi nýskeð bjargaS núnu
eigin mannorði.
MeS miklum erfiðismunum komst eg upp á sík-
isbakkann og fór aS leysa hest minn.
Mér tókst að binda um handlegg minn meS vasa-
klút, en handlegginn gat eg ekkert hreyft og hafði
miklar þrautir i honum.
Af því að glaða tunglskin var, gekk mér auS-
veldlega aS rata og eftir tæpa klukkustund var eg j
kominn heim.
hefir veriS skýrt frá.
sagt, aS eg væri lifandi eftirmynd afa míns, og þennan
var
um um nokkra daga, svo að eg hefi beSiS frú Laroque
aS senda mér öll þau skjöl og einkaskírteini, sem
tengdafaSir hennar á, því aS mér var nauðsynlegt að
kynna mér þau grandgæfilega, til þess að geta gefið
'þær upplýsingar, sem eftir var æskt.
Mér voru }*gar í staS sendar tvær skúffur, full-
ar af skjölum; hafSi þeim verið náS meS leynd út úr
herbergi gamla Laroque, meSan hann svaf, þvi aS
hann hefir mjög strangar gætur á skjölum sínum.
í fyrsta skjalaböglinum, sem fyrir mér varS,
rakst eg á ættarnafn, sem kom hvað eftir annað fyrir,
og vakti þaS forvitni mína til muna. ,
SkjaliS var á þessö. leiS;
Til barnanna minna!
Nafn þaS, sem eg nefnist, er ekki mitt rétta nafn.
... . . , , , FaSir minn hé<t Savage. Hann var verkstióri á
Eg heyrði að Desmaret lækn.r var mm 1 dag- . , . J
x ^... ^ jplant-teig a Sainte-Luc.e, en svo heitir ey nokkur, er
jþá var t.ndir forræSi Frakka, og eign auðugrar ættar
frá Dauphine, en ættin hét Champcey d’ Hauterive.
ÁriS 1793 andaSNt faðir minn, og þó aS eg væri
þá á ungum aldri, tók eg að erfðum það traust. er
Champcey-ættin hafSi borið til föSur míns.
I lok þessa atburSaríka árs, unnu Englendingar
þessar nýlendur af Frökkum, eSa réttara sagt, þágengu
hinir sviikulu nýlendumenn Englendingum á hönd.
Markísinn af Champcey ýjacques AugusteJ, sem
ekki var þá búinn að fá tilkynning frá þjóSþinginu,
hafði á hendi skipstjórn á freigátunni Thetis, er um
þriggja ára skciS hafði veriS á sveimi um höfin þar í
grend.
Þegar augljós var orðin hættan, sem yfir vofði,
liafði eg fengið skipun um, og ])að fyrir æði löngunt
tíma, að selja plant-teiginn, er eg stýrSi eftir andlát
föður míns. Var mér sagt að taka hvaða tilboði, sem
í hann kæmi.
Eg er neyddur til að vera kyr i mínum herbergj- ættarsvip hefSi veslings öldungurinn séð, þó að hann hrn®guminn aSalsmaður
ungu brúður, né velviljuSustu og tryggustu vinum
í stuttu máli, engum öðrum en brúSgumanum sjálfum,
en um hann hef:r mér aldrei getað þótt sérléga vænt.
Eg skal viSurkenna þaS, að á þessari síSustu at-
hugasemd á ungfrú de Porhoét sök, og að vísu er
væri orSinn sljófur og ellihrumur.
Eg var í allmiklum vanda staddur, eftir aS eg
hafði lesiS þetta skjal.
Mér var ómögulegt aS bera neina þykkju til hins
ógæfusama manns, er hafði afplánaS synd sina rræS
æfilangri i.Srun, örvænting og hatri gagnvart þeim,
er höfðu komið honum til að fremja glæpinn.
Miklu fremur lá mér viS aS dáðst að, og verSa
snortinn af þeim ákafa, er andaSi móti mér úr þess-
um rinum, skráSum af manni^ sem tiæSi var lögbrots-
maSur og hetja.
Nei, setjum þar snyrtimenni 1 staSinn, skaut
ungfrú de Porhoét inn i meS alvarlegum svip.
— Látum það gott heita, sagSi Laubépiln, én hann
er sú tegund snyrtimenna, sem mér verSur ekki að
skapi. .
— Ekki mér heldur, sagSi ungfrú de Porhoét.
f’að voru einmitt þess kyns herrar, sem vafasamt orS
fór af, er undir leiSsögn hertogans af Chartres, gerS-
ust hvatamenn aS konungs-úrskurðinum.
Já, ef þeir hefðu ekki gert annað en það, þá
Dr. W. J. MacTAVISH
Offick 724J -Sargent Ave.
Telephone Vherbr. 940.
Office tfmar | 3-6* j m.’
' 7‘® e. m.
Heimili 467 Toronto Street -
winnipeg
telephonk Sherbr. 432.
stofunni og hraðaSi mér þagnaS. Ennfremur
þar fleira fólk og var kvíSasvipur á hverju andliti.
í því að eg kom inn, sagði eg glaSlega:
— Hesturinn minn fældAt skuggann sinn, lækn-
ir góSur, og setti mig af sér; eg er hræddur um, aS
vinstri handleggurinn hafi brákast. ViljiS þér ekki
lita á meiSslið?
— Brákast! endurtók læknirinn, þegar hann var
búinn aS leysa til handleggsins — þér eruð handleggs-
brotinn, lierra Ódiot.
Frú Laroque, hljóSaði upp yfir sig, færði sig nær
mér og sagði: >
—■ Þetta er ljóti óhappadagurinn!
hefSi veriiS liægt aS fyrirgefa ])eim, svaraSi Laubépin
Hvernig átti eg að fara meS þetta ógurlega leynd- imær®aHeSa’
1 — Jæja, vtS komum okkur ekkt saman um þetta at-
riði, svo liklega er bezt fyrir okkur að hverfa frá því,
og víkja aftur aS efninu. HaldiS þér nú áfram aS
segja frá.
—Já. það skal eg gera. Jæja, þegar eg sá að
undirbúningurinn undir brúSkaupiS var langlíkastur
jarSarfarar undirbúningii, þá fór eg aS httgsa upp
eitthvert he'Sarlegt og löglegt ráS til þess, að koma
armál ?
Mér flaug þaS strax í hug, að nú væri þeirri
hindrun rutt úr vegi, er aSskildi okkur Margrétu, og
’að auSurinn, sem áSur hafði hamlaS þvi, aS við mætt-
unt. njótast, væri nú orðinn að tengi-bandi, okkar í
milli, með því aS eg var eini maSurinn í víSri veröld,
er gat gert hann, að rétanætri e:gn hennar, meS þvi
að njóta ltans ásamt nteS hEttni.
Eg lét eins og mér kæmu þær fréttir mjög
óvænt pegar augijós var orðtn hættan, sem yfir vofði, hær niundu fyrstar mauna verða til þess að
°Væn ' _ hafði eg fengið skipun um, og það fyrir æði löngunt ámæla mér og segja:
- Jæja, hvaS fleira hefir gerst af óhöppum? tína, aS sejja p]antJteiginrl) er eg stýrgj Bftjr an(]]at — Hversvegna sögSuS þér okkur ekki frá þessu,
- Eg rr hálf-h^dd ,,m aí d<thva6 hafi fWnr m!ns Var mér a« taka hvad, Ultosi, M H T ' - ., k,
fynr dottur mina. Hun for heöan af staö rröandi } hann kæmi Xei, það skal aldrei veröa! Ef eg ma raða, skulu
klukkan þrjú, og er enn ókontin og nú er klukkan / . .. jþessar göfugu konur aldre' þurfa aS finna blygðitnar-
... Nóttina milli 14. og 15. Nóvember 1793, fór eg ; roða leggja um vanga sína. ltvorki nú eSa nokkru
senn atia. , t f , t ...
jeinn a bati fra oddanum á Mame-au-Sable og meö sinm siöar.
leynd burt frá Sainte-Lucie, er óvinirnir höfSu þegar í Kg vil ekki kaupa hamingju mína meS auðmýk- 1
náð á sitt vald. j ing þeirra.
Eg hafðt meS mér . enskum bankaseðlum og gulli lves]ings ökhinglirjnn fer aldrei aS ljósta því upp -
það fé, sem eg hat’ði fengiS, er eg seldi plantteiginn. j þaS er ekk' til lengur----eldurinn hefir eytt þv'! ,
De Cliampcey hafði sakir kunnugleika sins ' þar 1 Eg hefi íhttgað vandlega þetta spor, sem eg hefi j
viS eyna, leikið á enska varðskipið og lá i leynivogi |nu fii'rfst a® sti£a-
\ itanlega var leyndarmál þetta ekki mitt; eg annaShvort de Bevallan ttl aS sleppa tilkall, tú ungfru
hafði af stakri tilviljun komist að því; þessvegna Margretar, ellegar að fa hana t.l aS segja sk.LtS y.S
bar mér víst sannarlega, aS vekja ekki máls á þessu, j'hauu’ . Sn stefua mm ,var ekkl a5 ems lo&Iefa rett'
heldur aS láta skjalið koma réttum hlutaðeigendum í mæt'. he dor °g Sjalf0g\ mcS þvi a5 de Bevallan
hendur, þegar h.n ákveSna stund 11 þess væri komin. haf6li nota5 ser «yusluleysi miuuar go«n vinkonu fru
En meSan á þeirri 1ÚS stæSi, gat þaS gerst. er ckW; : Laroque, og feng S hana t.l, meS t.lst.ll. logmanns her
yrði afturtekiS! A meðan á þeirri bið stæði, mundu a næstu .Srosum- aí5 veita ser ymsa- alveg ohæf.lega
þau bönd knýtt, er ekki yrði auðiS að leysa, og ör- ■ agsmuul’ , .
lögin kollvarpa ást núnni og vonum og steypa mér i al- . An l>ess a5 fara ut fyrir h*f,1eg takmork, tokst
gera örvænting' jmer aS breyta sammngnum bysna m.k.S, en ymislegt
‘ Og alt þetta átti eg að þola, þó að eg þyrftil ekki var búi5 a5 semJa um á5ur ti:1 fulls- svo a5 Þar um
annáð en segja eitt einasta orð, til aS koma '. veg var5 eugn l^kað. En samt sem aSur var samn.ngur-
fvrir þaS! Og dagmn sem sannleikur þessi kæmi í 'nu svo a^ng.legur fyr.r de BeVallan, að ef hann
ljós og hyldi andlit tveggja veslings kvenna blygðun- lhe 5! J0"* flnlf^an aStarh^. fl1 bru5ar Sinnar- Þa
arroða mundi eg kannske verða að bera sömu byrði hef6* hann hæ^a &eta5 latl5 ser samutug>uu ve!
harma og örvæntingar.
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG
Portage A*e., Cor. Hargrave St
Suite 313. Tals. raain 5301
| Raymond Brown, l>
%
I
►
I
i
I
Sérfræöingur í augna-eyra-nef- og
háls-sjúkdómum.
«S26 Somerset Bldg.
Talsími 7282
Cor. Donald & PortageAve.
Heima kl. 10— 12 og 3—5
lvnda.
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
selnr líkkistur og annast
am Uix-arir, Allur ðtbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur bann allskonar
minnisvarCa og Iegsteina
Ta s He mili Qarry 2161
» OfTice „ 300 ogr 378
— Eg hitti ungfrú Margrétu ....
— Nú, hvar? Og hvenær? FyrirgefiS herra
Ódíot, ntæður ertt allra mannfeskja eigmgjarnastar.
— Eg fann hana á að gizka kl. fimm. ViS rið-
umst þá hjá, og sagðist hún vera aS hugsa um að
fara til Elfarturnsins.
— Til Elfarturnsins! Þá hlýtur hún að hafa
Eg hefi brent erfSaskrá, mikilvægt ættarskjal.
Lögbergs-sögur
FÁST G E F I N S MFÐ ÞV[
AÐ GFRAST KAUPANDIAD
BLAÐINU. PANTIÐ STRAXI
g. *- 8IOUWD8QN Ta]s Sherbri 27
S. A. S1GURÐSS0N & C0.
BYCCIflCAKlEJiH og F/\STEICN^SAtAR
Skrifstofa:
208 Carlton Blk.
Talsími M 4464
Winnipeg
Bettes Co.
Penin<rar Iánaðir um stuttan eÖ
langan tíma. Mortgagea og Agree
ments keypt. Eldsvoða ábyrgÖ.
333 Mkin Street