Lögberg - 25.12.1913, Page 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25. DESEMBER 1913.
T
HVER SEM KYNNIST ÞESSU TÆKIFÆRI, GRÍPUR AND- ANN Á LOFTI. KINLOCH PLACE KINLOCH PLACE er umtalslaust sú bezta fasteign sem nú er til boða í Winnipeg, borg- inni sem mun hafa míljón ibúa eftir næstu tíu árin. Kinloch Place munu allir hyggnir menn, sem peningahafa, kjósa sér. Afhverju> Af því að Kinloch Place er við Main St., 132 fet breitt, og verður asfaltað og tvLett teinum
bifreiðar braut og ágætlega hentugar vagnaferðii. — Kinloch Place liggur vel setta skemtigarði Winnipeg borgar. einnig nálægt hinu nýja Sýningarsvæði er borgin hefir keypt fyrir meira en miljón dala. Kmloch Place er fast v ð bann atað og er þvi ákjósanlegur staður til bústaðar. — Byggingaloðir í Kinloch PLice eru þurrar og liggja hátt, ódýrari en áiíka eignir nálægt Winnipeg og seldarmeð vægari kjörum. Orvalslóðir kosta S1 75.00, $10 í peningum og $5 á mánuði. Finnið oss viðvíkjandi tilboðum vorum til sölumanna. SC0TT HÍLL& C0., 22 Canada Life Bldg., W.peg, Fón M. 666 við Strathcona Park, hinum fegursta trjá- Sendid midann i dag SCOTT HILL & CO., Winniseg An þess cg sé i nokkurn máta skuldbundinn, þá sendið niár xver nieð myndom oc uppdrátt Kin- loch'Place. Nafn •••• Heimili
Söguþáttur Rögnvaldar hins
halta.
Eftir Gisla Konráðsson.
5. kap.
Tzdstrav systkivanna og dauði Jóns
og borbjargar.
Aö lyktum komu nú menn að þvi
heiti'ð var, frá Hafrafellstungu, til
að færa líkin til kirkju, tóku þeir
með sér Jón og Þordýsi, en sögðu
að Rögnvaldttr og Þorbjörg yrðu
eitthvað að flakka meðan lífið ent-
ist; grétu þau þá sárlega þenna að-
skilnað og grátbændu þá að lofa
sér kyrrnm að lúra, unz að deyja
fergi, nema ef jæir vildu taka með
sér Þórdýsi, en svo varð að vera,
sem fyrir þá var lagt, fluttu þeir
þá Jón og Þórdýsi með sér að
Hafrafellstungu og dó Jón þar litlu
síðar af grasaliminu, en Þórdís var
einhversstaðar niðursett, lifði hún
af og varð fulltiða og fluttist aust-
ur á Land. En það er af hinum
eldri systkinunum að segja. Rögn-
\aldi og Þorbjörgu, að þau róluðu
í ráðaleysi af stað, eftir að Rögn-
valdur hafði týnt saman það sem
fémætt var i bænum og kontið því
undir lás, tók hann með sér lykla
þá til voru og litinn k:stil með
smáplöggum þeirra Þorbjargar,
neyndist hún þá ófær t’l að bsra
sig og gafst bráðum upp, bar hann
hana þá með hvíldum, því hann
fór í fullutn mætti frá Skógum,
þó nú væri liann mjög linaður
fyrir hungrinu, drógst hún og lít'ð
áfram stundum á milli, komust þau
með þessum hætti þrjár bæjarleið-
ir um daginn og náttuðu sig i
Sandfellshaga; tórðu þar 4 tnenn
og ein kviga tneð merkuniyt í mál,
voru þau Rögnvaldur nærð þar
um kveldið með litlum sopa af
ljósu vatnsblandi og svo um morg-
uninn t-ftir. Þaðan drógust þau
að Þverá, var þar kona ein með
hami að öllu bjargþrota, er á lífi
drógst, lágu þatt þar mni næring-
arlaus. Morguninn eftir var á
veður gott með froststirnngi,
dimmu nokkurri og flögraði úr
drífa; gekk Rögnvaldur þá afsið-
is til bíenar og að ráðfæra sig við
guð, er jafnan var siður hans, síö-
an hann komst i vandræði þessi
og bað þess gttð að leiðbeina sér
þangað er hontim sýndist, hvort
heldur væri til lífs eður dauða;
fanst Rögnvaldi að hann styrkjast
hvert sinn við bænagjörð sina.
Rögnvaldur var fríður maður
sýnum, snarvitur og skjótur til úr-
ræða, lágur vexti og þreklegur. all-
fjörugur að eðli, glaðlátur, þýð-
lyndur og brjóstgöður, vel var
hann og hraustur að heilsu.
Hugsar hann nú ráð sitt. Þau
höfðu komið framan Axarfjörð,
að austan liggur fjallvegur mikill
til Þistilf jarðar, að honum er
Gnúpasveit, þangað var langur
vegur þeim ófær, og þau þar mjög
öllu ókunnug, en að vestan var
skemst til bygða að sjá, í þá átt
vom Skógar, og þangað lék lion-
um helzt hugur á að komast með
systur sína, ef Þórunn mætti að
nokknt Iikna henni, hvað sem af
sér yrði, en á var ein á þeirri le'ð
er Brunná heitir, á alllítil, en að
likindum þá í litlum vexti þvi kul-
ið var; réðu þau helzt af að ráöa
til árinnar og vita ef þeim mætti
nokkuð að ferju verða yfir hana.
Sjá þau þá að áin var skolug, af
vexti þeim er áður hafði í henni
legið, var þá vatnsþungi i henni,
en hvergi mann né hest að fá til
fararbeina. Veður þá Rögnvaldur
fyrst yfir ána með kistilinn og til
baka aftur, var áin þá á bonum
i mitt læri. nema stökkáll í lænni
miðri tók honum i bróklinda, nær
hestlengd rúmri að breidd og graf-
ist í vextinum með lítilli sand-
bleytu. Nú tekur hann systur sína
á bak sér, var hiin þá svo mátt-
vana, að hún orkaði ei sem þurfti
að halda sér á honum, varð hann
svo að halda vinstri hendi aftur
fyrir bak sér, um knésbætur henni,
en staf hafði hann t hægri hendi
er vissi undan straumnum, til að
styðjast við; veðttr hann nú út í
ána alt að álnum, en er i hann
kont þar straumurinn var harðast-
ur, og áin tók honum á síðtt, tók
hún í föt mærinnar á baki honum
því dýpra sökk hann nú í bleytuna,
en áður en hann var latts, og ork-
aði nú ei að vaða viðstöðulaust
áfram, féll hann nú á grúftt, reist-
ist þó enn við nokkuð svo og i
þeim svifum beit hann tönnum í
hempuermi liennar vinstri, en
svamlaði tneð hinni vinstri hendi
ýmist í vatninu eða með botnin-
um, en hægri stjakaði hann sér
áfram tneð stafnum; en straumur-
inn er belgdi upp pils hennar og
hempu, bar þau á skakk yfir ána,
svo landi fengu þau náð, en þó sem
nauðulegast. En þótt að hún væri
að mestu þurr fyrir ofan m'tti,
netna á handleggjimum, var hún
þó svo stirð og kalsa, að hún untti
eigi ein standa hvað þá ganga, því
svo hafði kuldi og hræðsla að
henni þrengt, að nær var hún
máttlaus; bar hann hana þí í
skjól upp að steini nokkrttm skamt
frá ánni, skynti sér siðan af öllum
mætti fram að Vesturhúsum, stutta
bæjairleið, til að fá henni komið
heim að bænum, en et var þá karla
heima á bænum, því bóndinn hafði
á brottu gengið þegar um morgun-
inn, en brátt voru vonir hans heim.
Ætlaði Rögnvaldur þá strax til
baka að deyja með systur sinni
ellegar upp yfir henni, en konur í
Yesturhúsum hindrttðu hann, og
fór önnur þeirra er gangfrárri var
að vitja Þorbjargar, og fann hana
örenda undir steininum. 1 því b li
kom og bóndi heim og bar ltkið til
bæjarins, en lét afklæða Rögnvald
er kominn var að bana sökum
hungttrs harms og vosbúðar, og
þekja hann í rúmi. En fyrir því að
ekkert var að næra hann á, var
sent frarn að Skinnastöðum og
beðið um næringu handa honum;
hélt þá Skinnastað Vigfús prestur
Björnsson prests frá Grenjaðar-
stað, er átti Guðlaugu Andrésdótt-
ttr frá Bústöðum, voru böm þeirra
mörg; en til næringar Rögnvaldar
var þaðan lítil byggbrauðskaka
send þurr, lifði Rögnvaldur þó af
um nóttina, og skreið daginn eftir
fram að Skinnastöðum, en ei
fékk hann þar að gista, en
litil máltíð var honum gefin
af hrognkelsahvelju og öðm
þesskyns beinahrafli, heimtaði rg
Vigfús prestur af honum alla lykla
þá er voru til á Gilsbakka, þorði
Rögnvaldur ei annað en sleppa
þeim; fékk hann Gg aldrei svo
tnikið sem hársvirði eftir foreldra
srna, og ætlaði hann að það sem
gengið hefði af útfararkostnaði for-
eldra sinna og systkini Jóns og Þor-
bjargar, hefði verð gefið með
Þórdýsi; en fylgja lét prestur
Rögnvaldi vfir Sandá, svo hann
skreiö um kveldið að Skógttm. En
svo voru þá harðindin mikil, að
þeir fáir er halda máttu lífi í
skylduhjúumi sínum, gátu þó flestir
engu miðlað, og þó svo hefð' gert
verið, mundi engi eða fæstir þurfa-
nenn, að neinu nær vera, því svo
var ærinn fjöldi þeirra er flökk-
ttðu. ^
6. kap.
Rögni'cddur fer í vist, hann hrapar.
Rögnvaldur kemur nú i Skóga;
hafði Þörgrímttr bóndi verið úti
staddur og sá til ferða Rögnvaldar.
lét hann þá eigi Rögnvald þurfa
húsa að biðja, og kallaði honurn
mál á hvild og hressingu. Þórunn
húsfreyja tók við honum báðum
höndunt og nærði hann sem gæti-
legast, á mjólk og unglamba kjöti,
er hann þar nú 3 eða 4 daga. Þar
kom }>á bóndi og kona hans, er
vom á seinustu búferlaferð frá
Bakka á Vestursandi upp að
Daðastöðum i Gnúpasveit, bóndi
sá var þá kallaður vel fjáreigandi,
en þótti heldur sínkur og harðbýll
við hjú sín, varð honum því illa til
hjúa, hafði þá og nýlega látist hús-
karl á vist með honum, sá eini er
hann hélt, úr hor. Var nú Rögn-
valdur tekinn að hressast, svo að
Þorgrínntr skipar honum að slást
1 för með bónda þessum upp vfir
sandinn, en raunar hafði hann
vistað Rögnvald á laun með bónda
þesstim; verður Rögnvaldttr því
enn að fara allnauðugur frá Skóg-
um, gaf Þórunn honum þá viku-
forða af mat með sér. Þegar hann
hafði verið eina nótt á Daðastöð-
ttm, býðttr bóndi honum að velja
ttm tvo kosti, að hafa sig á brottu,
ella að vistast hjá sér til að geyma
kvikfé sitt um stimarið, að hvorki
stryki né misti máls, voru það 2
kýr og rttmar 60 sauðkindur;
kjöri nú Rögnvaldur heldur kyr að
vera, því óvanur var hann ver-
gangi, og ólatur maðtir hvað sem,
iðja skyldi. Situr hann nú að
hvortttveggju um daga til fráfærna
en eftir það gerist ásauðurinn afar
óspakur, svo að Rögnvaldur varð
yfir að vaka dag og nótt í hálf-
an mánuð, svo ei fékk hann hvíld-
ir né svefn þá stund alla, nema
þegat mjaltað var á málum, en
stðan spektist þaö nokkuð, svo að
heyvinnu gat hann gengið mála á
tnilli. Vel líkaði bónda starl hans,
og hélt hann sæmilega um sumarið,
en um veturinn við lakari kost, stóö
Rögnvaldur þó dag hvern að fé
hans, hvernig sem veður var, alt
ef ratljóst var. Það var einhvem
dag á jólaföstu um veturinn, að
bóndi skipaði Rögnvaldi að beita
fénu í Valþjófsstaðafjall, var
þangað alllangt að reka; veður var
kalt og drifandi, en hjam yfir alt
það snær lá á. Fjall það er með
lausagrjóts rindum og grasi á milli
í lágunum, en nú var yfir alt hjam-
að, svo hvergi mátti spor á festa,
en að ofan var móhellu belti, ineð
lausri eggjagrjóts möl, er hnm var
úr ærum ógönguhömrum, þeim e-r
efstir eru fjallsins. Beitir Rögn-
vallur fénu i fjallið tun daginn þar
honum þotti hagi beztur, en fyrir
því hann misti frá sér hund sinn,
gekk honum seinlega að hóa fénu
ofan úr fjallinu er kvö’.da tók, vrar
það þó ofan komið er myrkva tók,
jókst þá og fjúkið,—nema tveggja
lamba var vant, er uppi stóðu und-
ir hömrunum; vildi hann fyrir
hvem mun ná þeim, því aldrei áð-
ur hafði honum sauðar vant verið,
frá þv t að hann tók við fjár-
geymslu hjá bónda j.yfirgefur hann
féð við fjallsræturnar og gengur
UPP grjótrinda einn, að næst léti
stefnu til lambanna, því á hjami
var honum skóbroddalausum með
öllu ófært; tókst honunf áfram og
upp að komast unz kom að móhell-
unni, var þar svo bratt að ei mátti
ganga nema á fjórum fótum, með
þeim hætti komst hann upp und:r
hamrana til hliðar við lömbin, skríð-
ur hann nú með klettunum og komst
fyrir þau. og hafði hvorki handa
né fóta festi, nema smásteina er
niður höfðu frosið við helluna,
Var þetta hin mesta glæfraferð.
Kom nú svo að hann sá tvísýni
áfram að halda og vill nú aftur
snúa, en þegar losnar stemmoli sá,
er hann lafði á, hrapar hann þeg-
ar é>ðfluga eftir fjallinu, vissi hann
það síðast til sín, að honum kast-
aði sem köggli ýmist að eða frá
fjallinu, en það hafði honum til
lífs og lima verndar orðið, að hann
hrapaði eftir fönn milli rindanna,
e-lla myndi hans bein ekkert heilt
verið. En það varð að lyktum að
hann raknaði við, niður á undir-
lendi i náttmyrkri, vissi hann ekki
hve lengi hann hefði í óviti legið,
vill hann þá upp standa en má það
eigi fyrir svima ærnum, lagðist
niður aftur og freistaði þrem eða
f jórum sinnum að ganga. Tók hann
l>á ráð það að skriöa er hann fékk
ei gengið, komst hann við það að
h:num næsta bæ, og var þaðan
fylgt heim til Daðastaða, var hús-
Ixindi hans ei hýr heima fyrir, er
hann vissi að alt féð vantaði. En alt
fanst það heilt að morgni Þegar
Rögnvallur settist að, bar hann ei
af sér fyrir merslis vrrk og sviða
í höfði og öllum líkama stnum,
því alt bólgnaði og svall er frá leið,
lá hann í rekkju i hálfan mánuð i
eymslum þessum, þó varð hann
heill af þvt að lyktum, nema að
jafnan sundlaði hann síðan ofan
fyrir bratt að horfa, liann kvaðst
og aldrei jafn m'nnugur né svo
vel gáfum farinn, en þótti þó hafa
slíkt siðan í góðu meðallagi.
7. kap.
Rögnz'aldur kemur enn í Skóga og
zistast f Presthóla.
Þegar líða tók á veturinn, vildi
hreppstjóri Gnúpsveitunga láta
húsbónda Rögnvaldar sleppa hon-
um um vorið, og taka aftur full-
roskinn mann þar af sveit, þvi
fjöldi þeirra var þar á flakki, cn
Rögnvaldur utan sveitar, lét bónli
sér það lynda og tók nú húskarl í
stað Rögnvaldar, sögðu menn að
hann svelti hann í meira lagi, og
dattður var hann fyrir jól hinn
næsta vetur. Þaðan leitaði nú
Rögnvaldur á sveit sína Axarf jörð,
og fór ofan að Skógum hrna fyrstu
viktt fyrir hvitasunnu, var hann
þar 3 eða 4 nætur. Þegar fyrir
hátiðina lætur Þorgrímur byrja
vallarvinnu, segir þá húsfreyja
Rögnvaldi að fara með til vinn-
unnar og fær honum verkfæri.
Þau Þorgrímur höfðu eitthvað
sarnan rætt fyrir hátiðina um vist
Rögnvaldar og þótti henni ei ó-
vænt, að svo mundi ráðast um það
sem hún vildi, hversu lítt sem
bóndi jafnan tók á því, að láta
hana nokkru ráða, en er Rögn-
valdur hafði litla hrið að verki
verið, kemur Þongrímur þar að og
skipar honum að hætta verki.
Rögnvaldur gengur heim og segir
húsfreyju orð bónda, en hún
kvaðst nokkru bær um það að ráða
og bað hann enn taka til verknaðar;
“þvi fái eg ekki þessu ráðið, skal
Þorgrímur einhverju sinni gjalda
einræðis sins og illgirni við mig,
fæ eg honum þar er þú ert hollara
hjú en hvert annað, sem hann held-
ur'’. “Gera má eg það eitt sinn
að orðum þinum’’. segir Rögn-
valdur, “en eigi lízt mér einn veg
og )>ér, að þið bóndi deilið kappi
um vist mína, hversu gott sem mér
þykir iræð þér að vera, skal ei þvi-
líkt vandræði af mér standa, mun
og einhver nýta vinnu m'tna áður
langar stundir líða, svo eg fari eigþ
við /vonarvöl, og heldtir geng eg
héðan þegar í dag, en að bónda
mislíki stórum til þin minna
vegna.” Gengur Rögnvaldur að
svo mæltu út á túnið og tekur til
verks; innan stundar kemur bóndi
á ný og ávarpar hann nokkrum
óþægðar orðum, og tekur af hon-
um verkfærið, snýr Rögnvaldur
við það heim til bæjar og kveður
Þórunni, en hún lét i malsekk
hans forða viku tíma, fram yflr
hátiðina, skilja síðan og var báð-
um þungt. Gengur hann nú upp að j
Akurseli og var þar hvítasunnu-
dag kyrr, annan dag fór hann með
tiðamönnum að Skinnastöðum,
baðst þar gistingar að vettugi eftir
messu, fór hann þvi þaðan. Nú
hélt. Stefán prófastur Þorleifsson
Presthóla V Gnúpasveit, merkur
tnaður og lærður á þeim dögum.
mælti hann á latínu ei síður en á
tslenzku, skáld, en kappgjam og
einarður, og lét ógjarna hlut sinn
fyrir neinum manni. Bjó þá á
móti honum Stefán prestur Láms-
son Scheving er átti dóttur hans
og var aðstoðarprestur hans, var
hann tnaður hógvær og glaðlátur
og fór vel á með þeim mágum,
fékk hatm og Presthóla eftir
Stefán prófast. Rögnvaldur kom
þar heim þriðja dag hvítasunnu og
fær gist:ngu hjá prófasti, dagmn
eftir bað prófastur harn að ganga
með þingboð út á Melrakkasléttu,
því tími var naumur orðinn til
þingsins, en sveitir strjálbygðar,
svo tvisýni var á að boðið kæmist
í tíma á skotspæni; 15 voru bæir
á þeirri leið i eyði sökum harðæris.
Fór nú Rögnvaldur sem fyrir
liann var lagt, og kemttr aftur að
Presthólum eftir 3 daga; biður
prófastur hann þá að fara á vist
til sín, tók Rögnvaldur því heldur
seinlega, því hann hafði spurt að
prófastur hafði ráðið tvo menn til
sin, hvern eftir annan, þetta sama
vor, og rekið báða burt aftur, sinn
fyrir hverja vangá, og hé'.t Rögn-
valdur að vera mætti að sér mundi
likt af reiða, en lét þetta þó vera
sem prófastur vildi. Að þrem
dögum liðnunt fékk Rögnvaldur
orðsending frá Þorkeli' i Þóntnn-
arseli í Yestursanli, vel fjáreig-
andi manni og góðirni dreng, um
það að fara á vist til sin; vildi
Rögnvaldur gjaman þvi boði sæta,
en fékk sig eigi lausan, og varð við
svo btúð að standa. Hafði Þor-
grímur auðgi beðið Þorkel að taka
Rögnva'd, og sagt hann afburða
röskvan og drenglyndan og kvaðst
af striði einu við konu sina, hafa
synjað honum vistar.
—Pramh.
Ellivísur.
Sá aldraði maður í Upham, N.D.,
sem þessar vísur hefir gert, er
blindur, en þó em t anda og tekur
karlmannlega við ellinni. “Eg gerði
vísur þessar að gamni tpínu”, segir
hann, “og mega þær heimfærast upp
á sjálfan mig.”
Fúnum velt eg fótum á
og fálma eftir vegi,
utnskifti kann engin sjá
á nótt eða degi.
Sjötíu og niu æfiár mít^ eru talin,
skrokkurinn er vel til valinn
að vera t skauti moldar falinn.
A áttunda áratuginn ört fer
brölta;
minn enn gjörir skrokkur skrölta,
skjögra, fálma, sitja, rölta.
Jón S. Víum,
Dropinn.
Hann stóð svo einmana og storm-
inum kveið,
að stráinu kropinn.
Hann hafði’ ekki orðið á ljósgeisl-
ans leið,—
litli regndropinn.
r
Hanjn draup þama niður á strá-
skygðan stað
og stóð þar ófundinn;
geislanna drotning ei gætti’ honum
að
er gekk hún um lundinn.
Hann gat ekki hreyft sig hann gat
ekki spurt—
gleymdur af vinum;
En hví kom ei geislinn að bera hann
burt
tneð bræðrunum hinurn?
Og draunteyga kvöldið brá dulrúna
hring
uin drapa-legg grannan,
og húmþrttngnir skuggamir krupu
í kring,
hver eftir annan.
Sofnaður þröstur sig hjúfraði á hlyn
og höfði draup smári,
en einmana dropinn, sem aldrei sá
skin,
að daggar- varð -tári.
Huld.
Saltgerð við Reykjavík.
Lögin um einkaleyfi Páls Torfa- j
sonar til þess að vinna salt og
fleiri efni úr sjó hér við land, eru
nú staðfest. Lögrétta hefir átt tal
við hann og fer hér á eftir útdrátt- ,
ur úr því, sem hann sagði um mál- j
ið.
Hugsunin er, að vinna saltið og '
önnur efni úr sjónunt með fossa-
afli. sem breytt er í rafmagn. Með
þvi eru skilin að efni sjávarins í j
vatnsefni og súrefni og þau svo!
hvort um sig notuð til þess að fella
saltið og önnur efni úr sjónum.
Helntingur framleiðslunnar eru
önnur efni móti saltinu. Hiti og
afl ent altaf í hringferð þannig, að
þar sem ncnn annars telja 100
hita- eða afleiningar þurfa til fram-
kvæmda, ntunu hér nægja 5—7.
Reykjavík þarf nú 24 þús. tonn
af salti um árið, og það er helm-
ingur, eða þar um bil, af öllu því
salti, sem landið þarf í heild sinni.
Verði saltgerðarstöð sett upp ann-
arstaðar hér við land en 'i nánd við
Reykjavtk, þá kostar flutningur-
inn á saltinu hingað, ásamt útslcip-
un og uppskipun, 3 kr. á tonn, eða
um 70 þús. kr. á ári. Það verður
að Hkindutn ódýrara, að flytja afl
til Reykjavíkur til framleið lu
saltsins, en saltið sjálft. Reykia-
nesskaginn liggur og bezt við hér
á landi til saltgerðar, þar sem hann
liggur út t efnaauðugasta hluta
golfstraumsins. Af þessu kvaðst
hr. P. T. hafa hugsað sér, að mest-
ur hluti saltframleiðslunnar verði 't
nánd við Reykjavík.
Það, sem þarf af sjó á ári til
þess að v:nna úr nægitegt salt
handa íslandi, eru 2,2 milj. kúb'k-
metra, sem Hér við Reykjanesskaga
gefa 83 þús. tonn af föstum efn-
utn, þar af rúm 50 þús. tonn af
altilbúnu salti.
Útbúnaðurinn kostar, eft:r áætl-
un, sem enn hefir ekki orðið hrak-
in, rúml. 6oö þús. kr., eða álika
og 3—4 botnvörpuskip. Allur
.kostnaður á ári við reksturinn er
áætlaður 300—330 þús. kr. Saltið.
sem vinst, má ráðgera að verði 50
þús. tonn og áætla verðið á tonni
16 kr. í stað þess, að það er nú selt
hér út úr húsi á 30 kr. Þar eru
þá fengnar 800 þús. kr. árstekjur.
En hin efnin; joð, brom, bór og
málmefni eru reiknuð að minsta
kosti eins mikils v:rði og saltið.
Kveðst herra P. Torfason því ekki
geta betur séð, en að fyrirtækið sé
þess vert, að rnenn veiti þv't at-
ltygli. Og ekki ætti það að vera
lítils virði fyrir sjávarútveginn, ef
saltið félli i verði um nær helming.
Hugsunin er, að títvega fé til
fyrirtækisins erlendis. Hugmyndin:
er of ný til þess, að menn fest’ hér 1
á henni þá athygli, sem vert væri, '
segir hr. P. T. En fyrir því kveðst
hann vilja berjast, að hann og þeir
menn hérlendir, sem með honum
vinni, haldi helmingi árangursins 4 ■
móti þeirn, sem féð leggi fram,
hverjir sem það verða. Hugsar
hann sér, að þafa alt, sem fyrirtæk- '
ið snertir, tilbúið þannig, að hann
geti lagt það fram fyrir þing og
ahnenning næsta sumar.
—Lógrétta.
R0B1NS0N
Kvenbúnmgur
Haustkápur ungra stúlkna
$4.50
YfirKafnir úr kloeði handa
kvenfólki, verð . . . $10.00
Svört nærpib úr moire,
heatherbloom og satin, 36
til 42 þml. á lengd . . $1.25
Hvítar treyjur, fyrirtaks
vel sniðnar og saumaðar,
úr bezta efni......$2.50
Náttklæði úr bezta efni,
vel sniðin og saumuð 85c.
Drengja-buxur af ýmsum
lit og gerð á
29c, 55c og i5c
R0BINS0N *£?•
Konungsgjöfin.
.Ezti prestur eða páfi þeirra i
Thibet kallast Dalai I^ama og hefir
engu minni völd tneðal sinna lands-
manna, heldur en páfinn í Rótn
mtrðal kristinna manna. Englend-
ALLAN LHNE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland.
til til
Liverpool og Glasgow. Glasgow
FARGJOLD
A t’VltSTA PARRÝMI......«80.00 og upp
A ÖÐRU FARRÍMI...............$47.80
A pKIÐJA FAIÍRÝMI............«31.25
Fargjald frá íslandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri............. $56.1®
“ 5 til 12 ára................ 28.05
“ 2 til 5 ára.................. 18,95
“ 1 til 2 ára .............. 13.55
“ börn á 1. ári.................. 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufusldpaferðirnar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor, H. S. BARDAL,
horui Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem anuast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
364 Main St., XVInnipeg. Aðalumboðamaður Teataniands.
MENN Ó8KAST
til að læra ð stýra og gera við gas
tra tois og bifreiðar. Þeir sem eru
át.ærðir hjá oss fá $3 til $9 á dag. —
Ráðningar aðferð vor er svo fullkom-
in að vér getum útv-gað Iæri.-veinum
vorum góða atvinnu, þegar útlærðir
eru. Vér kennum líka Plumbing og
Bricklaying o.fl. Vér kennum með
því að lát» mennina beita vélunum
pg líka með skriflegri tilsögn. Skri -
ið strax eftir skýrslu með myndum.'
Omar School of Trades & Arts.
483 Main Str., Winnipog
Beint & móti City Hall.
I kulda, snjó, bleytu
Þúaundir manna hafa nú
hlýjan fótabúnað til að verj
ast kuldanum en það eru
LUMBERS0LE STlGVÉUN
Þú aettir að ganga i hópinn strax
ALIAR
Stœrdir
fyrir karla
konur og
unglinga.
AHirmad
sama verdi
Fóðrað-
ir m e ð
bykk-
um ffók
a. Biðj-
ið um
þáfbúð
unum.
ekki,
The SC0TT1SH WH0LESALE
SPECIALTY C0.
263 Talbot Ave., Winnipe*
306 Notre Dame Ave. 2 mín. frá Eaton
^ iS229
Pelivered free
Skrifið osa ef þeir fást
Fluttur!
Vegna þess aö verkstæö-
iö sem eg hef haft aö
undanförnu er orötö mér
ónóg, hef eg oröiö aö fá
mér stærra og betra pláss
sem er rétt fyrir noröan
William, á Sherbrooke.
Þetta vil eg biöja viö-
skiftamenn mína aö at-
huga.
G.LSTEPHENS0N
‘*The Pltmber'’
Talsími Gairy 2154
885 Sherbrook St., W’peg.
ingar hafa sama sem slegiö eign
stnni á landiö og vilja hafa íbúana
sér vinveitta og einkttm höfuöprest
þeirra. Honum sendi nýlega kon-
ungur vor góöar gjafir, í kistli af
dýrum við, kolsvörtum, fóöruöum
hvítu silki, gulli lögöum, meö hjör-
um og lás af dýrum málmi. í
kistli þeim var bikar mjög fallega
gerður, og diskur, hvorttveggja af
gulli, myndir konungshjóna í gitll
utngerö, allar peningam>-ntir, sem
nú gilda á Englandi, en umhverfis
standa fjögur ljón úr sktrasta gtilli,
gerö eftir þe:m sem standa á
Trafalgar torgi í Lundúnum. Söö-
ull fylgdi gjöfinni og ábreiöa, for-
kunnar vel geröir gripir og þarmeö
þaö sem mestri furöu þótti sæta,
það var nýjasta útgáfan af “Ency-
clopedia Britannieu". Gjafirnar eru
nú á leiöinni til Lahssa, þarsem
þessi prestahöföingi á heima.
— Nýlega er látinn á John
Hopkins spítala t Baltimor Caillard
ofursti, sá er eintta mestan þátt
hefir átt i aö stjórna grefti Pan-
ama skurðarins, einkanlega aö því
leyti, aö útrýma þar drepsóttum og
gera verkamöttnutn vært aö hafast
þar við. Hann var iæddur í
Garolina ríki, af frönskum ættum.
VÍN TIL JÓLANNA SKULUÐ ÞÉR
KAUPA HJÁ
CITY LIQUOR STORE
Þeir eru AreiSanlegustu kaupmenn
í Vesturlandlnu. Hrrr riaska alveg
elns og hún er sögð. Prfsar alt af
sanngjarnir.
Gæðin ern ábyrgst og gretð vlð-
sklftl. Sendingar afgreiddar f blfrefð
um allan bæ.
Fóntð pantanir tímanlega og forð-
íst ösina.
THE CITT LIQUOR STOBE
388-310 N0TRE 0AME fVE. Telophone: Carry 2286
“Vér höfum ttl sölu bað be«ta, sem allar þjöðtr b.r. m
sðtu af vlnurn og áfengi.
i