Lögberg - 07.05.1914, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. MAI 1914
Barnabálkur.
Soga jarSarinnar handa börnum.
Saga jaröarinnar er enn þá
undrunarverðari heldur en leyni-
lögreglusögumar, sem talaö var
um í síðasta blaði; og hún er líka
mörgum sinnum skemtilegri, og
um fram alt er hún langtum upp-
"byggilegri og fallegri. Þegar
menn fóru fyrst að rannsaka sögu
jarðarinnar, urðu þeir varir við
margt, sem þeir ekki skildu —
miklu fleira en þeir ekki skilja nú
— og samt er það margt, sem þeir
«nn ekki skilja. Þá var líka ýmis-
legt, sem þeir misskildu. Þeim
fanst sumt vera afarauðskilið, en
fundu það út, eftir langan tima,
að þeir höfðu skilið það alveg
■öfugt. Þ'að versta var það, að
þegar þeir skildu eitthvað öðruvísi.
en það var, i raun og veru, þá
gátu þeir ekki komist lengra áfram
að rannsaka sögu jarðarinnar, fyr
en þeir voru lausir við þennan mis-
•skilning.
Hugsaðu þér að þú ætlir tipp á
loft og inn í svefnherbergið þitt,
og i staðinn fyrir að stíga í neðstu
tröppuna i stigann, sem liggur
upp á loftið, stigir þú í efstu tröpp-
ttna á stiganum, sem liggur ofan
í kjallarann. Þú sérð það glögt,
að hvað rösklega sem þú heldttr
áfraxn að ganga niður kjallarastig-
ann, J)á kemst 'þú aldrei upp á loft
með því móti, og aldrei inn í
svefnherbergið. Þú nefir byrjað
rangt, og þess vegna kemst þú
lengra frá því rétta, sem þú held-
ur lengra áfram, þangað til þú
sér að þú ert að villast og snýr við
í rétta átt. Það var eins með
mennina, þegar þeir byrjuðu að
læra sögu jarðarinnar. Þeir gátu
ckki gjört að því; þeim sýndist
það og fanst vera rétt, sem þeir
voru að gjöra, þeir vissu ekki bet-
ur. Þéir voru skynsamir menn, og
treystu þvi að þeir væru að gjöra
Tétt; þeir héldu því áfram, en því
lengra sem þeir komust, því erf-
iðara varð fyrir þá að skilja það
sem þeir ætluðu að rannsaka.
Nú var það náttúrlegt, að þeir
menn, sem fyrst reyndu að þekkja
eðli og sögu náttúrunnar, byrjttðu
að byggja á þremur eða fjórum
atriðum, sem þeir þóttust alveg
vissir um að skilja og vita hvernig
væru. Eitt var það, að þótt jörð-
in væri með hólum og dölum,
iautum og lægðum; þótt sumstaðar
væri ttpp i móti og sumstaðar of-
an t móti. þá fanst þeim það nátt-
úrlega sjálfsagt, að yfir höfuð
væri jörðin flöt. - Mishæðimar,
hólarnir og dalirnir sýndust ekki
vera annað en óslétta, eins og til
dæmis getur verið á bolta eða
hnykli. Þeir sáu það, að hversu
langt sem gengið var, þá
snéri höfuðið altaf upp og fætum-
ir altaf niður; maður kom aldrei
að neinum takmörkum, þar sem
maður dvtti út af, og tnanni. fanst
eins og maður gengi altaf í beinni
línu, en ekki í sveig eins og til
dæmiá fluga, sem gengttr t kring
um bolta.
Það voru menn því alveg sann-
færðir ttm, að jörðin væri flöt; hún
var heljarstórt svæðij' sem breidd-
íst i allar áttir, og við lifðum ofan
á henni.
Svo fóru menn að hugsa um
ýmislegt fleira í sambandi við
jörðina, og svo fundu þeir það út,
að þegar niður i jörðina kom, þá
var hún l»eit eins og logandi eldur.
Hvemig haldið þið að þeir hafi
fundið það út ?
Til og frá á jörðirtni eru holur,
helzt ttppi á fjallatindum. Þau
fjöll, sem þessar holur hafa, eru
kölluð sérstöku nairti. Þ‘au ertt
kölluð eldfjöll og holurnar eldgíg-
ir. Stundum fer eldfjall að gjósa
og spýtir upp heilmikilli leðju hátt
í loft, í gegn um eldgígina. Alt
það sem kemur þannig ttpp er
sjóðandi heitt, og með því kemur
heljarmikið af svörtum reyk. Það
sýndist því líklegt að, það sem
kallað var “undirheimar”, það er
að segja neðan við jarð^rflötinn,
væri ákaflega heitt; helzt að þar
væri alt vellandi og sjóðandi altaf.
Nú þóttust menn hafa komist
svo langt að geta skoðað jörðina
sjálfa; horft upp i himininn, og
haft dálitla hugmynd um “Undir-
heimana”.
En mest af þessu var tóm vit-
leysa, og því meira pem menn þótt-
ust finna út og bygðu á þessu, því
lengra komust þeir frá sannleik-
anum, og þvi fleiri hégiljur bjuggu
þeir sér til.
Þeim gat ekki sýnst annað, en
að jörðin væri fl'öt, okkur sýnist
það líka ; og þeir voru líka eðlilega
alveg vissir um að hún væri kyr
og hreyfingarlaus. Við finnum
ekki að jörðin hreyfist undir fót-
unum á oklcur. Við getum varla
hugsað okkur að hún færist til. Ef
við lítum “upp” í himininn og
Meiri ágóði — Minna verk.
FULLKOMID HREINLÆTI
1 þessum atriðum skarar Magnet skil-
vindan fram úr þegar rún er borin sam-
an við allar aðrar skilvindur.
Þrettán ár stöðugt að búa til Magnet
skilvindur og alt af náið samband við
fólkið í Canada. Árangur: Mjólkin er
skilin nákvæmlega og fult traust bænda-
fólksins. Fólkið og verkfræðingarnir
mæla með Magnet skilvindu einum
munni og staðfesta alt það er vtjr segj-
um henni viðvíkjandi.
Þessi þrettán ára reynsla hefir fram-
leitt vél, sem öllum öðrum véium tekur
fram eftir dómi griparæktarmanna, og
þeir mæla með því sem bezt- reynist fvr-
ir minsta peninga og minst verk.
LESI?) pETTA:
“fetta er því til sönnunar, aS eg hefi reynt MAGNET skilvinduna,
til þess a8 finna út, hversu vel hún skilur mjólkina og einnig til þess aS
komast aS raun um hversu mikið verk hún getur gert. Eg reyndi MAG-
NET vélina fullkomlega, og get vitnaB þa8, a8 hún er hin bezta rjóma-
skilvinda, sem eg hefi nokkru sinni þekt. Eg mæli sterklega meS henni
viS hvern þann er skilvindu ætlar aS kaupa, og get fullvissaS hann um aS
hann fær þar beztu tegund skilvindu.
(UndirritaS) H. A. SHAW.
Rjómabúskennari Saskatchewan-
stjórnarinnar, 29. Júll 1907.
f þessum atriðum skarar MAGXET skilvindan fram úr öðrum: Hún
hefir tvístudda skál, sterk ferhjrningsstig, skiljara í einu lagi, skilur en
skilur ekki eftir, er hæg og llðug, liægt að iireinsa hanu. hefir sterk og,
stinn uppihöld. Alveg örugg. Skrifið eftir síðasta verðlista.
The Petrie Manufacturing Co., Limited
Vaneoúver. Calgary. Kegina. Winnipeg. Hamilton. Montreal. St. Jolm
horfum nákvæmlega á stjörnurn-
ar öðru hvoru í nokkra daga og
nætur, þá sýnist okkur þær koma
upp frá jaðrinum á jörðinni í
þeirri átt sem við köllum austur.
Svo sýnist okkur eins og þær fær-
ist eftir himninum vestur á við og
loksins hverfa niður fyrir utan
jaðarinn á jörðinni hinum megin,
þar sent við köllum vestur.
Við sjáum að sólin gerir þetta
á hverjum degi. Á morgnana sjá-
tim við hana í austri, hún færist
vestur eftír himninum og hverfur
svo í vestri á kveldin.
Fyrst héldu menn að sólin væri
eldur, og hann væri slöktur á
hverju kveldi með því að láta hann
fara ofan í sjóinn, alveg eins' og
við getum slökt ljós með því að
láta það ofan í vatn. Svo héldu
menn að hún færi á einhvern yfir-
náttúrlegan hátt undir jörðina i
gegn um “undirheima”, þar héldu
þeir að kviknaði altaf á henni aft-
itr og svo kæmi hún næsta morg-
un. Hvemig sem það var skýrt
að sólin sloknaði á kveldin og lifn-
aði aftur á inorgnana, þá voru
menn alveg vissir um það, eins og
okkur sýnist vera enn, að hún kom
upp á hverjum morgni, fór vestur
eftir himninum á daginn, og hvarf
niður fyrir jaðarinn á jörðinni á
kveldin.
Þegar maður kom fram, sem
sagði að jörðin hrevfðist, en sólin
ekki, þá þótti það svo mikil vit-
leysa að það var hlegið að því og
haldið að maðurinn væri ekki með
öllum mjalla.
“Ef jörðin er stór hnöttur eða
bolti” sagði hann, “þá getum við
lagt af stað frá einum bletti og
haldið áfram í sömu átt og komið
svo á sama stað aftur.”
En nú var sá partur af heimin-
um, sem menn þektu þá, ekki nema
örlítill blettur; um alt hitt vissu
þeir ekkert. Þess vegna sýndist
það svo heimskulegt, að hægt væri
að leggja af stað frá einum punkti
og fara altaf í sömu átt og koma
með því á sama punktinn aftur.
éEramh.j
Dagarnir.
Hefurðu nokkurn tíma séð Mr.
og Mr. Dag? Þau eru þörfustu
verur, sem þú getur mætt, þó þú
leitir með logandi ljósi alt árið um
kring, frá nýjársdegi til gamla-
ársdags. Þau eru lang þörfustu
þjónar mannanna, og koma meiri
vinnu til leiðar, en nokkrar aðrar
verur á jörðinni.
Það er bezt að lýsa fyrir þér
heimili þeirra. Þaú eiga heima í
húsi með sjö herbergjum, það hús
heitir “VTika”. Það er i götu, sem
heitir “Mánaðarstræti”. Þessi gata
er ein af tólf, sem liggja í gegn
um bæinn “Árborg”, en sú borg
er í hinu merkilega landi, sem
heitir “Tími”. Við skulum skygn-
ast inn í húsið og skoða þessi sjö
herbergi. Mr. Dagur á heima í einu
herberginu, Mrs. Dagur í öðru og
börn hennar fimm sitt í hverju.
Það er að eins þunt þil á milli her-
bergjanna, það þil er búið til úr
“Svefni” og þau tala hvert við
annað í gegn um talsíma, sem er
kallaður “Draumur”.
Eins og fyr var sagt, er Mr.
Dagur í einu herberginu, það er
herhergið. sem fyrst er komið inn
í. Hatín vinnur minna en aðrir á
heimilinu, en er Jxí alls.ekki iðju-
laus. Hann fer í messuskrúða og
heldur guðsþjónustu, og hann
verður að sjá um hvíld og skemtun
handa öllu fólki jarðarinnar. Hann
er ' heimilisfaðirinn og heitir
“Sunnudagur”.
“Komdu sæll, Mr. Sunnudagur!
hvemig líður þér? Mér þykir
gaman að finna þig! Og það þykir
öllutn öðrum líka. Fólki þykir ejíki
eins vænt um neinn á þínu heimili,
eins og þig sjálfan. Eg vona að
J>ér þyki vænt um að sjá mig líka.
Eg kom með svolítinn hnokka með
mér, sem langar til að vita hvernig
þú hlaust nafnið Sunnudagur, og
heyra eitthvað af æfisögu þinni.
V'iídir þú gjöra svo vel og tala við
okkur svolitla stund?”
“Heyra hvernig eg fékk nafnið.
Já, Jiað væri nú löng saga að segja
frá því. En ef þessi litli vinur
þinn er áfram um það, þá skal eg
fara stuttlega yfir söguna.
Fyrir löngu, löngu, sáu menn
ekkert eins dásamlegt og vissu ekki
af neinu eins hátíðlegu og gagn-
legu og sólinni. Þeir höfðu það í
eðli sínu, sem kallað er trúar þörf;
það er að segja, þeir höfðu þá til-
finningu, að það væri eitthvað til
meira, sterkara ogheilagara en þeir
sjálfir Eitthvað sem þeir ættu
að óttast, bera lotningu fyrir og
tilbiðja. Þeim sýndist sólin vera
merki um þetta, og þeir tilbáðu
hana eins og guð. Sólin varð
þannig sýnileg ímynd guðs.
Svo þegar tímar liðu, og fólkið
varð vitrara og menn og konur
Iærðu meira um guð, þá héldu
þeir áfram gömlu hugmyndinni og
kölluðu hvíldardaginn Sunnudag.
Þ’eir tilbáðu ekki sólina lengur, en
þeir skýrðu fyrsta daginn í vik-
unni og létu hann heita í höfuðið
á sólinni. Svona var það að eg
fékk nafnið “Sunnudagur” —
Sunna þýðir sól og Sunnudagur er
sama sem sólardagur. — Þá þótti
fólkinu vænt um mig, því eg gaf
því hvíld og ánægju og skemtanir,
og þannig gekk það um marga
tugi alda. Svo þegar tímar liðu,
fór fólkið að hafa mig til ýmislegs
annars. Það gjörði mig að sorg-
ardegi, í staðinn fyrir gleðidag.
Rörnunum var bannað að leika
sér; bækur og leikföng voru lokuð
inni í skápum og niðri í kistum,
eins og eitthvað sem skaðlegt væri,
og öllum minum dýrmætu stundum
var eytt í ánægjuleysi og alvöru.
Fólkinu fór að verða illa við mig,
Jiað sagði að eg væri leiðinlegasti
dagurinn í allri vikunni. Það var
alt'af að eta, til þess að stytta sér
stundir og át sér til óbóta, það
geispaði hvað í kapp við annað af
leiðindum. Nú nýlega hefi eg
sagt því að höfundur trúarbragð-
anna sagði að fólkið væri ekki
skapað fyrir hvíldardaginn, heldur
væri hvíldardagurinn skapaður
fyrir fólkið. Það skilur það ekki
alveg enn þá hvað Jietta þýðir.
Sumt af því lætur eins og óhemjur
og sleppir sér á sunnudögum; það
lætur eins og það sé ekki með öll-
um mjalla; það hefir farið of
langt ,í hina áttina og ekki kunnað
sér hóf. En það lagast bráðum;
lagast smátt og smátt. Fólkið lær-
ir áður en langt líður að nota mig
til hvíldar og upplyftingar fyrir
sál og líkama á skynsamlegan hátt
og siðlegan. Þá fer því að þykja
reglulega vænt um mig aftur.”
Næst skulum við koma inn í
herbergið hennar Mrs. Dagur.
Ferming.
Síðastliðinn páskadag 12. Apríl,
voru þessi ungmenni konfermeruð
og tekin til altaris í Lundar-kirkju
af séra Jóni Jónssyni.
Svcinar •
Daniel J. Lindal, Otto Arthur
O. Johnson, Valter Friðrik G. K.
Breckman, Guðmundur Kristján
G. K. Breckman.
Stúlkur;
Lilian Chr. Breckman, Sigriður J.
Johnson, Hanna Kristmundsdóttir
Goodman, Guðrún Ágústa H.
Mattews, Jónína Ingibjörg Júl.
Eiríkson, Vilhelmin S. Oddson.
í Vestfold skólahúsi 26, Apríl.
Sz’dnar:
I
Bjami J. Goodman, Jón Hannes
F. Þorgilsson, Albert F. Þorgils-
son, Þórður V. Thordarson, Jó-
hannes B. Sigurðson, Emest Glad-
stone Þ. Eiríkson.
Stúlkur:
Guðrún Soffía Björnina A, M.
Freemann, Margrét J. Goodman,
Emilia Elisa Á. M. Freemann,
Adda Súsanna Á. M. Freemann.
Öll vom börn þessi spurð í tvo
mánuði l/2 mán. i senn á hvorum
stað.
Virðingarfylst
Lundar 29. Apríl 1914.
Rev. Jón Jónsson.
Sonarminni
eftir Guðmund Erlendsson.
Fæddur 28. Eebr. 1883.
Dáinn 19. Des. 1914.
Eldþrungnu á ísaláði
Alinn eg var í fyrndum.
Snævum undi höklum háum,
Hranna við gjálfurs drunur.
Und hlíð með blómum björtum
Og bragandi norðurljósum.
..itó’.
Hlaut eg arf fornra feðra,
Ferðast og sigla víða.
Með erlendum þjóðum þreyta
Þrekið og hvers kvns starfa.
Vestur í álfu atti
Örskreiðum flausturhesti.
Bygðir þar nam sem bóndi,
Bjó fleirtigi vetra.
Svanna eg svásan átti,
Syni fleiri og dætur
Einn var minn ættar laukur,
Örendan fold sem geymir.
“Kallið” ef kjósa mætti
Kosið eg hefði bana,
En arfinn íturfríði
Alheill nú stæði á gmndu.
II.
Römm eru örlög, rammir dómar
Röðuls und hveli og hnatta f jöld
Mér dísir kveða dauðans hljóma,
Dáins sonar við hinsta Icvöld.
Eg askur skelf í eyðimörku
Aldinn, feyskinn, við grafar barm.
Rénaður kjarkur, rúinn hörku
Með rauðan, þrútinn og grátinn
hvarm.
Hvers skal eg gjalda, guð eilífur,
Glófögrum sneiðast ættar meið?
Mín æfi burt í sorgum svífur
Sé eg ei lengur blysin heið.
Hann ættar var dýrsta von og vilji,
Valinn drengur og augnaljós
Standa hann kunni storm og bylji,
Styðja alt gott, sem átti hrós.
Fræklega völlinn fram á sótti,
Fuilhugi, og dirfska bjó í lund.
Bifaðist lítt þá blés mót ótti,
Bölsins nomir þó reistu mund
Kaldrana él þó kylja ylgdi
Og köppum mörgum þætti um nóg.
Hann stýrði beint og stefnu fylgdi
Um storskeflurok, á lífsins sjó.
Frjálslyndur var og vinafastur
Vinsemda naut þar kyntur var.
var.
Orðprýði sýndi, aldrei hastur;
Einlægur, traust því fjöldans bar.
Vandastörf hann af hendi inti
Heiðurs naut þar sem starfað var.
Skyndilega skeið hans linti
Skjótlega dauða hans að bar.
Undir nafni föður þess látna,
Erlendar Erlendssonar á Hálandi.
K. A. Benediktsson.
íslenzk kona myrt.
Seattle, Wash. 25. Apr. 1914.
Skömmu fyrir miðnætti föstu-
dagskveldið 24. Apríl, vildi sá
hörmulegi atburður til hér i Seattle,
að ung íslenzk kona, Axelina,
dóttir hinna vel þektu hjóna, Thor-
grims Arnbjamarsoivu og konu
hans Solveigar, var særð kúlu í
hjartastað, svo hún beið bráðan
bana af. — Illivrkið framdi mað-
ur hennar Boyd T. Read, sem svo
eftir að hörfa frá unt nokkur skref,
framdi sjálfsmorð, með því að
skjóta sjálfan sig nálægt hjarta-
stað; dó liann um þrem klukku-
stundum síðar. —
Hin látna kona hafði verið gift
manni þessum einungis um tveggja
mánaða tíma; þetta kveld var hún
stödd að heimili foreldra sinna
(6753 2Öth Ave, N. W.J hér í
borginni. Var hún nýkomin heim
með föður sínum, þegar banaskot-
ið reið af í gegnum gluggann á
herbergi því, þar sem hún var
stödd; féll hún niður í arma
íoreldra sinna og var þegar örend.
Morðinginn var maður um 32
ára að aldri, amerískur að ætt og
uppruna, vann hann í þjónustu
sporvagnafélags þessa bæjar; ann-
ars er mér lítið kunnugt um æfi-
feril hans. — Hin dána kona var
einungis 26 ára að aldri, mjög
mynlarleg, eins og hún á ætt til og
einkar vinsæl í hóp eldri, sem yngri.
— Hún fluttist vestur hingað fyrir
11 árum síðan með foreldrum sífi-
um frá ríkinu Michigan, en þar
hafði fjölskyldan búið um allmörg
ár. —• Heimili þeirra hér er viður-
kent myndar- og gestrisnisheimili.
— Engin sýnist vera ástæða fyrir
því, að ódæðisverk*þetta var fram-
ið. Maðurinn sýnist hafa þjáðst
af ástæðulausri afbrýðissemi, sem
leitt hefir til brjálsemi, bar jafnvel
á slíku þegar skömmu eftir brúð-
kaupið og kvað svo ramt að, að
hann hafði í heitingum við konu
sína nýgifta; höfðu foreldrar henn-
ar jafnvel grun um þaS, að hún
væri í hættu stödd, gættu því allr-
ar varúðar og tóku hana heim til
sín. Við þvi bjuggust þau ekki,
að levnst yrði að henni á slíkan
hátt.
íslenzki hópurinn hérna saknar
og syrgir hina látnu konu, og sam-
hryggist af einlægu hjarta með
hinum syrgjandi ættmönntim henn-
ar og góðti foreldrum, yfir þessu
hty'ggilega tilfelli.
J. B.
Hvaðanœfa,
Kýlapest hefir gengið i Havana;
ekki þó skæð eða hættuleg.
Mútumál mikið og víðtækt hefir
staðið yfir í Japan; höfðu hátt-
standandi menn þegið mútur af
rafmagnsfélagi í Þýzkalandi, en
glæpurinn varö uppvís. Yama-
moto stjórnin varö að fara frá
völdum vegna þessa máls, og er ný
stjórn sezt á laggimar 1 staðinn.
Shigenobu Okuma heitir sá, sem
nú er stjórnarformaður.
Kosningar stóðu yfir í Svíþjóð
frá 27. Marz til 7. Apríl. Fram-
sóknarflokkurinn hafði áður 101
þingmann, en nú 74; Ihaldsflokk-
urinn hafði áður 65, en hafa nú 81.
Jafnaðarmenn höfðu 64, en hafa
nú 76. Aðalmálið við kosningarn-
ar voru auknar hervamir gegn
Rússum.
Selveiðaskip frá New Found-
land er talið víst að hafi farist með
allri áhöfn. Voru á þvi 173 manns.
Skip var sent til þess að leita að
því, en kom jafnnær eltir tveggja
vikna leit.
17. Apríl reyndi brjólaður mað-
ur í New York að skjóta á bæjar-
stjóranti Mitchell, þegar hann var
að fara upp í bifrieð sína fyrir
framan bæjarráðshúsið. Maður-
inn hét Malouey. Skotið kom ekki
í bæjarstjórann, heldur í Frank
Polk lögmann, sem einnig var í
bifreiðinni; fór }>að í gegnum
hökuna á honum og braut úr hon-
um nokkrar tennur, en bati er
honum talinn vís.
Heimsókn.
Þriðjudagskveldið 21. Apríl s. 1.
söfnuðust nokkrir vinir Karolinu
Dalmans saman á heimili hennar á
Ingersoll stræti, og afhentu henni
að gjöf vandaðan legubekk.
Gunnlaugur Johannsson var
leiðtogi flokksins og var glatt á
hjalla um kveldið — rikulegar
veitingar frambomar, og allmarg-
ar ræður fluttar.
O. S. Thorgeirsson afhenti gjöf-
ina, og auk hans tóku til máls:
Ásmundur Johannsson,
Magnús Magnússon,
Friðrik Sveinsson,
Bjami Magnússon,
Mrs. Sigríður Sveinsson og
Ámi Eggertsson o. fl.
Ræðurnar leiddu Jtað í ljós, að
Karolína á miklum vinsældum að
fagna. Var minst ljóðagerðar
og rithæfileika hennar — og fé-
lagsyndis — bjartsýnis og glað-
lyndis, er ætið hefði einkent hana
og sem héldi lienni síungri í
anda, þó likaminn hrörnaði.
Allmargir í hópnum voru fé-
lagssystkini hennar í Goodtempl-
ara reglunni, og mintnst ljúfrar
samvinnu i þeim málum — og ósk-
uðu henni langra lifdaga og allr-
ar blessunar á komandi ámm.
Karolína þakkaði gjöfina og
vinahótin — afbað lofið — í stuttri
en laggóðri ræðu, eins og henni er
lagið. —
Menn skemtu sér svo langt fram
á nótt og þótti betur farið en heima
setið.
ÍT
ALLAN LINE 1
Konungleg Póstgufuskip
Frá Montreal Frá Halifax
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
Á FYRSTA FARRÝMI.......$80.00 og upp
Á Öí)RU FARRÝMI... ....$47.50 og upp
Á pRIr)JA FARRÝMI......$81.25 og upp
Fargjald frá fslandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri................... $56.10
“ 5 til 12 ára....................... 28.05
“ 2 til 5 ára ....................... 18,95
“ 1 til 2 ára........................ 13-55
“ börn á 1. ári....................... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferÖirnar, far-
bréf 0g fargjöld gefur umboÖsmaður vor, H. S. BARDAL,
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
384 Maln st„ Wlnnipeg. Aöalamboöanmðar
Þegar þér þarfnist byggingaefnis eSa eldiviðar
þá Ieitið til
D. D. WOOD & SONS,
-------------LIMITED------------------
Verzla meÖ sand, mulin stein, kalkstein,
límstein, plastur, tægjuplastur, brenda
tígulsteina, brendar pípur, sandsteypu-
steina, rennustokka úr gipsi, jarðrennu-
steina, allskonar kol, eldiviÖ og fleira.
Talsímar: Garry 2620 eða 3842
skrifstofa: (]orí [(oss 0g Arlington Str.
LeikKúsin.
‘Evelyn Nesbit Thaw, sú kona
sem mest hefir verið talað um allra
kvenna, verður á Walker leik-
húsinu þrjá fyrstu dagana af
næstu viku (eftirmiðdagsleikur á
þriðjudag og miðvikudagj. Mrs.
Thaw kemur hingað beint frá
Lundúnaborg, þar sem hún hefir
komið fram í allra trægustu leik-
húsum.
Mrs. Thaw hefir í för með sér
stóran flokk ágætra leikenda.
Sætasala byrjar kl. io á föstudag-
inn.
Mrs. Thaw kom fram á ensku
leikhúsi fvrir 4 mánuðum undir
öðru nafni en sínu, og vann sér
samstundis mikla frægð. Þaðan
fór hún til New York, og mætti
þar sömu viðtökum. Hlaut hún
þar meira lof og aðsókn, en dæmi
höfðu verið til.
Þetta verður eina tækifærið að
sjá Mrs. Thaw hér. Hún fer
undir eins aftnr til Evrópu.
Þegar Laurence Irving kemur
aftur til Winnipeg 18. Maí. verð-
ur hann hér vilcutíma. Hann sýn-
aldri. Ætt hans er eg ekki fær um
að rekja, en það eitt veit eg. að hann
átti sett sína að telja til bezta fólks í
báðar ættir, föðurætt hans af Vtst-
urlandi en móðurætt úr Húnavatns-
sýslu. Hann var tvigiftur; áriS
1863 gekk hann að eiga fyrri konu
sína, önnu Elísabet Bergsteiusdótt-
ur frá Bergvaði í Fljótshlíð. Þeim
varð 11 barna auðið, hvar af 2 Jóu í
æsku, 9 náðu fullorðinsaldri; 2 af
J)eim varð hann á bak að sjá fyrir
fáum árum: Ólafur trésmiður dó í
Winnipeg 1907 og Guðrún dó á ís-
landi I9°9- bæði gift; af sjö börnum,
sem eftir lifa, eru 3 í Ameríku:
Bergsteinn trésmiður t Winnipeg ó-
giftur, Guðrún Kristíana gift H. O.
Hallson við Silver Bay, og María
Guðbjörg gift S. Baldvinsson við
Narrows, Man. Hin fjögur á ís-
landi: ólafur, Kristían og Jóhanna
María öll gift, og Jóhann Páll ógift-
ur. Fyrri konu sína misti Bjöm ár-
ið 1881, hverrar hann sárt saknaði;
ir nýju leikina “Typhoon” og “The
Importance of being emest”.
Fyrri leikurinn hefir auðvitað ver-
ið sýndur hér, en má. þó heita nýr
fyrir Winnipegbúa. Mr. Irving
er einn allra fremstur meðal leik-
enda.
DANARFRF.GN.
Nýdáinn er í Skápadal við Pat-
reksfjörð á íslandi öldungurinn
Björn Þorleifsson, nær áttræður að
hún var myndarkona í hvívetna, ein-
læg trúkona, vel greind og hvers
ma"ns hugljúfi sem henni ‘kyntist.
Nokkrum árum siðar gekk hann að
eiga seinni konu sína Guðbjörgu
Jónsdóttur, sem nú lifir hann; }>eini
varð ekki baraa auðið. Björn sál.
var mjög vandaður maður, greindur
vel og listasmiður, J>rekmaður mik-
ill, mælti aldrei æðru orð, hvað sem
á bjátaði; trúmaður var hann, trygg-
ur í lund. staðfastur og gætinn.
Blessuð sé hans minning!
Vinur hins látna.