Lögberg - 14.05.1914, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN ÍA. MAl 1914
3
Heilbrigði.
Reglur fyrir berklaveikt fólk.
Framh.
16. ForSastu alla óþarfa á-
reynslu, bæöi andlega og líkam-
lega. Foröastu að tala um mál-
efni, sem koma þér i geöshrærnigu.
Hlauptu a’.drei og lyftu aldrei
neinti þungu. Reyndu aldrei neitt
á þig þegar þú ert þreyttur og
aldrei svo mikiö að þú verðir
þi*eyttur (ef þú geturj. Foröastu
að svitna mikið.
17. F>egar þú gengur á móti
vindi eöa ekur i kerru eöa bifreið,
þá ættirðu aö hafa munninn aftur
og þegja, og vera viss um að þú
andir í gegn um nefiö en ekki með
munninum.
18. Þaö er gott að ganga á
hverjum degi. Bezt er aö ganga
fyrst upp í móti, ef því verður viö
komið, því þá verður gangurinn
auöveldari ofan i móti aftur, þeg-
ar þú ferð áð þreytast.
19. vendu þig á það að anda
djúpt, og láttu læknirinn þinn segja
þér og sýna hvernig þú átt að
anda. Andaðu altaf með nefinu,
aldrei með munnimtm.
20. Vertu aldrei þar sem sterk
gola er fdraught), forðastu alt ryk
og raka; gættu þess að hafa hreint
loft. Loft er nálega altaf slæmt
í leikhúsum eða öðrum stöðum,
þar sem fjöldi fólks er saman
kominn; forðastu það.
21. Þegar kalt er, skaltu gæta
þess að hafa hlýtt í herberginu
þar sem þú klæðir þig. Ef þú
sefur í tjaldi þegar kalt er, þá láttu
kveikja upp eld áður en þú ferð
á fætur. Ef þú sefur á svölum,
þá láttu renna rúminu þínu inn i
hlýtt herbergi áður en þú klæðir
þig þegar kalt er, eða farðu sjálf-
ur inn og gjörðu það eins fljótt
og hægt er, og gæt þess að vefja
vel utanum þig á meðan, einhverju
þykku og hlýju. Ef þú sefttr í
gluggatjaldi þá lokaðu glugganum
og bíddu þangað til lterbergið er
orðið vel hlýtt, áður en þú klæðir
þig. Venjulega er bezt að fara
ekkert út á vetrtim, fyr en klukku-
tima eftir sólaruppkomu, því veðr-
ið er þá oftast kalt fyrir þann
tima. Ef þú gætir alls þessa, þá
slær ekki að þér.
22. Reyndu að hafa vald á
hóstanum. Reyndu að hósta al-
drei nema þegar þú finnur að þú
þarft að hrækja.
23. Það eru gerlar í hrákanum,
og þeir ent hættulegir. Vertu þvi
varfærinn með liráKann; bezt er
að hrækja altaf i eitthvað sem hægt
er að brenna, helzt bréf. Hirðu-
leysi í þessum atriðum verður alt-
af einhverjum að tjóni og getur
orðið mörgum að glötun. Það er
líka nauðsynlegt fyrir þann sem
veikttr er að brenna hrákann sjálfs
sin vegna, því annars geta sömu
gerlarnir komist að honurh aftur,
og aukið veikina. Vertu sérstak-
lega gætinn ef þú hefir sár eða
skurð einhversstaðar, því komist
gerlar að því, þá getur þar byrjað
tæring. Það er ekki varlegt að
hafa vasaklút til þess aö hrækja
í, þvi það getur orðið tit þess að
tæringin kornist i nefið.
24. Þegar þú ert inni, þá ltræktu
altaf i hrákadall með vatni i með
einum tuttugasta parti af karból-
sýru (t. d. 19 matskeiðar af vatni
og eina af karbólsýru). Þegar þú
ferð eitthvað, þá hræktu í tuskur,
og hafðu þær í leðurtösku, þangr
að til þú kemur heim og getur
brent þær. Kvenfólk ætti að hafa
sérstakt hólf í töskum sinum fyr-
ir þessar tuskur og gæta þess að
þær kæmu aldrei við neitt annað.
25. Allir hrákadallar ættu að
vera byrgðir, því annars geta flug-
ur auðveldlega sezt á þá, sezt srð-
an á mat eða matarílát og borið
þannig á milli gerlana eða sótt-
kveikjuna.
26. Hvert sem þú ert yeikur eða
ekki, þá hræktu aldrei á séttarnar.
27. Rendu aldrei niður hráka.
Hafðu aldrei sama vasaklútinn til
þess að þurka þér um nefið, setn
þú hefir til þess að þurka þér um
munninn eða hrækja í. Hafðu alt-
af klút eða tusku fyrir munninunt
þegar þú hóstar eða hperrar. Kystu
aldrei neinn á munninn og leyfðu
engtim að kyssa þig.
28. Hreyfðu rúmföt þin og öll
önnur föt þin, sérstaklega vasa-
klúta, eins lítið og þú getur þegar
það er þurt og óhreint. Láttu
það undir eins ofan i vatn, þegar
það er orðið óhreint og hafðu það
þar þangað til það er þvegfð.
29. Rezt er að hafa ekkert
skegg, en ef það er, þá láta það
vera eins stutt og hægt er.
30. Þvoðu þér altaf vel um
hendurnar áður en þú snertir á
nokkrum mat.
31. Borðaðu breytilega fæðu,
svo sem kjöt, fisk, ávexti og jarð-
arávöxt, mikið af nýmjólk og nýj-
tim eggjum, smjöri og súpu, saxað
kjöt er ágætt. Borðaðu ekki illa
bakað brauð, brauðskorpur og
steikt brauð meltist vel og gefur
góða næringu.
32. Borðaðu seint, tygðu vel,
drektu i litlum sopum; drek'tu ekki
mikið af neinu meðan á máltíð
stendur eða rétt á eftir; haltu
tönnunum hreinum og í góðu lagi.
33. Drektu aldrei neitt áfengi,
án þess að þér sé sérstaklega ráð-
lagt það af lœkni þínum. Borðaðu
ekki mikið af sætindum né steikt-
um mat.
34. Drektu sem mest af góðu
vatni á milli máltiða, en ekki með-
an þú ert að borða.
35. Brúkaðu ekkert tóbak í
neinni mynd; tóbaksreykur er sér-
staklega skaðlegur.
Minningarljóð
eftir Freystein Jónsson
F. 2. Júní 1848. D. 17. Mars 1914
Hinstu tökin Helja spennir,
Heimtar feigð á sérhvem mann.
Hver er þá sem þjóðráð kann?
Ævisunna syás und fennir,
Sælan gistir kaldan rann.
Enginn kongur feigð kann fjötra,
Fögur snót né rauðagull,
Dauðans allir drekka full.
Undir fótum grundir gnötra,
Ganga lifs þá mæld er full.
Eldibranda roðinn rýkur
Reynslunnar um stunda bil,
Þar til lilýtur hinztu skil.
Strá i vindi flögrar, fýkur,
Fjarri hvíld og sólaryl.
Einn er fallinn íslands niðji
Yfir borð i dauðans haf;
Um það vitnar skrift og skraf.
Þegnar sofna, þjóð þó iðji
Þokar tíminn öllu í kaf.
Fremst í röð var Freysteinn metinn
Fólki af, sem þekti bezt.
- Liður tíð og sólin sezt.
Síðstu hefir fetað fetin.
Foldin hýsir nýjan gest.
Alinn var i Ámesþingi,
Ættarstofn var góður þar.
Hjarta trútt og hreysti bar:—
íslenzkum úr ættarhringi,
Út urn lönd og breiðan mar.
Vatnsleysu- við -strönd og stöðvar
Stýrði gnoð á úfinn mar,
Öldur hófust hnarr-reistar.
Karlmenska og kappa vöðvar
Komu oft í mannraun þar.
Ei skal lof um garpinn glymja.
Gröf því hylur kaldan ná.
Ofar leiftra ljósin há.
Enn við strendur íslands rymja
Áratogin þung í sjá.
Vildi sigla, Vinland skoða,
Valda storð, er Leifur fann.
Þangað fýsir margan mann.
Atlanzhafs um bratta boða
Bramlar knör með mannfjöldann.
Á Iand er stigið, lýðir dreifast.
Leita að nýjum sælustað.
Lögin öllum leyfa það.
Kynjalestir hvása, hreyfast,
Komið er lengra en út á hlað.
Reginsléttu rekkar námu,
Rík var fold, en lækja fá.—
Fjöll þar ekki brosa blá.
Aurafáir ýtar kvámu,
Afl var nóg, en reynsla smá.
Stælt var mund og stórir hugir,
Stefnan sú: að berjast vel,
Hræðast aldrei hagl né él.
Iðja ströng og efldir dugir
Æfðu gamalt víkings þel.
Risu skjótt upp blóma bygðir,
Bæir, akrar, gripafjöld.
Þá var komin uppgangs öld.
Fljóð og menn ei fundu hrygðir
Fjórðungs- þar um -aldar kvöld.
Einn af frægstu firðum þarna
Freysteinn metinn Jónsson var,
Félagsskapinn fýsti þar
Ótrauður til vegs og varna
Valinkunna orku bar.
Syrgir hann ekkja, synir dætur,
Sveitin fríð og vandalið.
Harmur er um sjónarsvið.
Þó dimtni oft um dag og nætur.
Drottinn öllum gefi frið.
Kr. Á. Benediktsson.
Vélskipið Hera.
í 83. tbl. ísafoldar í fyrra er ná-
kværn lýsing á vélskipi því, er
Garðar Gíslason kaupm. lét smíöa
í háust í skipasmiðju völundar hér
í bSepum.
Skipið hljóp af stokkunum í
Október, en hefir síðan legið hér
á höfninni.
Nú stendur til, að Breiðfirðing-
ar leigi það til vöru og mannflutn-
inga á Breiðafirði í sumar og er
Sæm. kauprn. Halldórsson frá
Stykkishólmi -hér staddur nú til' að
gera leigusamning.
í gær fór Hera reynsluferð til
Hafnafjarðar og hafði Garðar
kauprn. boðið all morgum Reyk-
víkingunt með, meðal annara rit-
stjóntm öllum, kauptnönnum
nokkrum. smiðum skipsins o. fl.
Voru farþegar eitthvað 20—30.
Var haldið til Hafnarfjarðar í
bezta veðri. Skipið þótti öllum hið.
snotrasta og vandaðasta.
Það óhapp vildi til rétt við
Gróttu, að smáhlutur í vélinni bil-
aði og varð að stöðva skipið til að
gera við. En að þvt loknu var far-
ið með fullum hraða til Hafnar-
fjarðar, — og í gærkveldi kom
Hera aftur til Reykjavikur.
Vonandi verður Hcra frjósöm á
þá lund, að mörg önnur vélskip,
smiðuð af islenzkum höndttm fari
á eftir.
Það væri iðnaði vorum sómi og
allri þjóðinni stór-nytsamt.
—Isafold.
Skíðaferðin.
Skiðafélagið stóð fyrir skíðaferð
i páskafriinu, eins og áður er getið,
undir leiðsögn Múllers verzlunar-
stjóra. Með Heru var lagt af stað
héðan kl. if/2 á skíðadagsmorgun
og lent undan Fossá við Hvalf jarð-
arbotn kl. 7. Hafði orðið nokkur
töf á leiðinni sökum ólags á gang-
vélinni og hefði þeim félögum þótt
hún ill, ef ekki hefði verið þar
urmull af selum að skoða, sem lék
sér umhverfis skipið.
Syfjaðir og sjóveikir gengu þeir
á land, voru þeir 12 í flokknum.
Þó var ekki hvíld tekin, heldur
farið á skíðin og haldið upp með
Þrándarfjalli og upp á Kjöl. Fóru
þeir upp á hæsta hnúkinn, sem er
787 stikur eða um 2,400 fet að
hæð. Útsýni er þar stórfagurt og
vítt og naut þess þó ekki til fulls
að þessu sinni.
Sér þaðan til Vestmannaeyja,
Vatnajökuls, Heklu, Eiríksjökuls
og Snæfellsjökuls, en Þingvalla-
sveitin liggur þar útbreidd, sem
fyrir fótum manns.
Erit þaðan 10 rastir til Þingvalla
og var það ein samfeld skíða-
brekka. Hér var ekki annað að
gera en að standa á skíðunum og
láta þau bera sig áfram á fleyings-
ferð, hverja röstina af annari. Er
þetta svo stórkostleg skíðabrekka,
að önnur eins er ekki til um endi-
langan Noreg, og má nærri geta
að gaman hefir verið að líða þar
um eins og hugur manns. í Þing-
vallasveit skiftu þeir félagar sér
niður á bæina og voru 4 á hverj-
um, en höfðu þó áður sameigin-
legan gleðskap á prestssetrinu og
var þar dans stiginn fram á nótt.
Daginn eftir var haldið upp á
Mosfellsheiði að sæluhúsinu, en
þar skiftist liðið. Sjö þurftu til
Reykjavikur beina leið til að gegna
föstum störfum sínum á laugar-
daginn, en fimm voru ekki svo við
bundnir og héldu þeir til Kolviðar-
hóls og gistu þar, en komu degi
síðar til Reykjavíkur.
Veður höfðu þeir félagar hið
hagstæðasta alla ferðina. Á Mos-
fellsheiði fengu þeir byrvindi svo
mikið, að þeir gátu siglt með
skiðaseghtm sínum nteð þriggja
mílna 'hraða. Mest frost fengu
þeir um hádegisbilið á skírdag, var
það 7 stig á Celsius.
Þeim ber öllttm saman um, er
þessa ferð fóru, að hana vildu þeir
ekki ófarna fyrir nokkum mun,
hún var í alla staði svo skemtileg
og hressandi. 30—50 pund höfðu
þeir að bera hver, var það matur og
aðrar nauðsynjar, en engum þótti
þung byrðin, þó sumir værtt þeir
óvanir skíðaferðum.
Sólbrendir komu þeir lteim, eins
og þeir hefðu dvralið í hitabeltinu.
.Éfintýri gerðust tnörg á ferð-
inni, sem gera förina enn skemti-
legri i endurminningunum. Síðast
var þeim til nýbreytni að sjá hrein-
dýr á Mosfellsheiði, voru þau tvö
og ekki nema um 300 stikur frá
leið þeirra.
Þess má geta að Norðlendingur
einn var í förinni, og hafði hann
norsktt skiðin sem hinir. Hugði
hann ekki gott til í fyrstu, en fljótt
sá hann að þetta var miklu betra
farartæki, eh hann hafði áðttr vatt-
ist. Stafirnir tveir langtum þægi-
legri og frjálslegra að ganga við
þá, en að sveigja sig til hliðar eft-
ir einum staf, og sagðist hann ekki
taka upp aftur sína fyrri aðferð.
í fyrra fóru 3 slíka- páskaför, nú
eru fjórum sinnum fleiri, og von-
andi fjórfaldast hópurinn enn að
ári, sem fylkir sér undir leiðsögn
v'ors ágæta og ötula skíðaferða-
frömuðar, Múller verzlunarstjóra.
(Vísir).
• Hagstofa íslands
er nú tekin til óspiltra málanna við
sín störf. Þrír menn starfa þar
daglega, hagstofustjórinn Þor-
steinn Þorsteinsson cand. polit.,
Georg Ólafsson cand. polit. og
Pétur Hjaltested cand phil.
Tvær vélar hefir hagstofan keypt
setn aldrei hafa verið til hér á
landi fyr. Önnur er samlagning-
arvcl, er lagt getur saman alt að
10-ciffruðum tölum. Hin er marg-
földunar- og deilingarvcl. Eru
þetta hugvitssmíðar svo' merkileg-
ar, að aðdáun hljóta að vekja
hvers þess sem sér.
Ekkert er eins þreytandi eins og
samlagnitig langra dálka með há-
um tölum og skekkjur jafnan við-
búnar, ef mannsheilinn er einn um
það, en vélarnar eru með þvi
dvergasmiði, að þær hringja ef
farið er að gera vitleysur. — Vér
trúum eigi öðru en að slíkar vélar
sem þessar mundu hin mesta ger-
semis-búbót bæði bönkum og ýms-
+♦»♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+ ♦
Væringjarnir.
Vort land er í dögun af annari öld.
Nú rís elding þess tíma sem fáliðann virðir.
— Vor þjóð skal ei vinna með vopnanna fjöld,
en nteð víkingunt andans, um staði og hirðir.
Vort heimslíf er tafl fyrir glöggeygan gest,
þar sem gæfan er ráðin, ef leikurinn sést —
og þá haukskygnu sjón ala fjöll vor og firðir.
Svo fangvíð sig beygja hér fjói og vík
inót fjarlægu ströndunum, handan við sæinn;
en verin fábygð og vetrarrík,
byggja Væringjans krafta við háfjalla blæinn.
Hann stendur hér enn, sem hann stóð hér fyr
rfteð stórgerðan vilja, þögull og kyr
og langferðahugann við lágreista bæinn.
— Til auðs og til vegs rís hið ættstóra blóð
um æskunnar gullvægu morgunstundir.
Frá haugunum eldir af gamalli glóð,
eins og giitri þar baugur við feðranna mundir.
Og börnin þau rétta sig limalöng,
því litla stofan er orðin svo þröng,
og ntálmraddir eggja þau moldunitm undir.
En dalinn þau muna, með hamra og hlíð
og hljóntandi fossa og ilmviðsins runna.
Og handan þess alls skín svo fræg og svo frtÖ
vor fortíð í sjónhring blóðleitra unna.
Það sólarlag er þeirra árdegis ljós,
þar á ttpptök vor framtíð og hnígandi ós,
þar skal yngjast vor saga við eldforna brunna.
Þá var hæverskan manndáð, ei hógværð né fals
þá var hirð hér urn bændur; það saga vor geymir.
A gullöld hins prúða og hoska hals
spurðust héðan þær fregnir sem álfan ei gleymir.
Þá nefndist hér margur til metnaðs og hróss
frá Miklagarði til Niðáróss.
Þá stóð hámenning íslands sem æskuna dreymir.
Hún er stjarna vors fólks gegn unt skugga og ský.
Hér skín hún á miðdjúpi Atlashranna.
Já, volduga norrænan vaknar á ný
af vörum og hjörtum íslenzkra manna.
Þá orðið, sem geymt var í bók og í brag
verður borið hér frant upp í lífsins dag,
skal heimurinn þjóð vora sjá og sanna.
Vor heiðni er liðin. Alt hefir sinn dag.
En t Hávanna svip skin þó eilífa myndin.
Hvert vé rís til guðs — sent bjó loftsins lag
frá Libanons hlíðum á Öræfa tindinn.
Og dökni Væringi’ i suðrænni sól
ber hann sinni’ undir skinni sem norðrið ól,
og minnist að hpirna er lífstrúar lindin.
t auðnanna hljóði og dulardóm
eru drættir i Væringjans anda ristir;
en heimurinn kallar hann háum róm
til þess hróps, þar er ^einastir oft verða fyrstir.
Hans dagvtr er seigur og djúp er hans úð;
þegar drengurinn gengur i höfðingjatw búð
muntt r;etast hans dnutntar tim dáöir og listir.
En heirn snýr hans far. Á þeint hug eru’ ei brigð.
Þvi hélt hann út snemma að fyr mætti lenda.
Hans þroski er skuldaður bernskunnar bygð,
þvi ber hann um seglin. þá rétt er að venda.
I glauminunt öllunt hann geymdi sín sjálfs.
Hann var góðvinum hollur, en laus þó og frjáls.
Svo skal Væringjans lag alla veröld á enda.
Sé eyjunni borin sú fjöður sent flaug
skal hún fljúga endur til móðurstranda.
Því aldrei skal bresta sú trausta taug,
sent ber tregandi heimþrá hins forna anda.
Vor landi vill mannast á heimsins hátt,
en hólminn á starf hans, líf hans og mátt —
og í vöggunnar landi skal varðinn standa.
Lundúnum, Október 1913.
+
♦
+
+
X
X.
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
i
X
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
+
X
+
+
t
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
X
X
♦
Kinar Benediktsson.
—Skírnir.
♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+
ttni stórverzlunum. Og verðið eigi
svo geypilegt að ókleift sé að afla
sér þeirra. Samlagningarvélin
kostar um 800 kr., htn um 400 kr.
—(tsafoldj.
Jarðrœktarfélag Reykjavíkur.
Sjðastliðinn laugardag (11. Apr./
var haldinn aðalfundur í jarðrækt-
arfélagi Reykjavíkur. Félagsmenn
eru 61. Margir þeirra hafa ekk-
e’rt land til að vinna á og sumir eru
búnir að koma öllu sínu landi í
góða rækt. 27 félagsmenn höfðu
árið 1912 unnið hálft þriðja þús-
und dagsverk.
Auk venjulegra félagsmála komu
fratn tvö nýmæli á fundinum.
Var annað þeirra þess efnis, að
nauðsynlegt væri að friða lönd
bæjarmanna fyrir hinum sívaxandi
ágangi sauðfjár hér í bænum, og
varð niðurstaðan sú, að félags-
stjórninni var falið að snúa sér
með málið til nefndar þeirrar inn-
an bæjarstjórnarinnar, sem fjallar
um væntanlegar breytingar á lög-
reglusamþykt bæjarins. Er tilætl-
unin sú að sauðf járeigendum í bæn-
unt t’crði framvegis gert að skyldu
að gæta sauð.fjár síns á sama hátt
og mönnuni er nú skylt að sjá um
hesta sína, og ábyrgjast að þeir
geri ekki usla á annara löndum.
að viðlögðum sektum. Taldi fund-
uxnin nauðsvnlegt að lönd bæjar-
manna væru friðuð alt árið fyrir
sauðfénu til þess að gera þeiu, sem
vilja, kleyft að stunda hér trjárækt
og blómrækt kringum hús sin, sem
ekki er aðeins til unaðs og skemt-
unar fyrir þá, sem við það fást,
heldur og til stór prýði fyrir bæinn
i heild sinni, auk þess sem það er
mjög þýðingarmikið fyrir skóg-
ræktarmálið að æskulýður bæjarins
geti alist upp við trjárækt i heima-
húsum.
Hitt nýmælið, sem á góma bar
á fundinum, var um mótorherfi og
aðrar líkar jarðvinnuvélar.
Eftir tiokkrar umræður urðu
þær lyktir á því máli, að tími þótti
vera kominn til að leita sem ýtar-
legastra upplýsinga um þessi ný-
tiskuverkfæri í jarðræktinni. Færi
svo að ráðlegt þætti að fá einhver
slík verkfæri hingaö til lands, létu
ýmsir fundarfnenn í ljósi, að þeir
væru því meðmæltir að félagið
verði alt að 1000 kr. til slíkra fram-
kvæmda, með þvt að einstökum
mönmtm væri 'það ofvaxið, en
nauðsyn mikil á þvt að málinu væri
sint.
Stjórn félagsins endurkosin;
Einar Helgasön, Eggert Briem,
Pétur Hjaltested. Endurskoðend-
ur sömuleiðis endurkosnir, þeir
Jón Jensson og Sighvatur Bjarna-
son. ,
Mælingamaður jarðabóta út-
nefndur af bæjarstjóm samkvæmt
tillögu Búnaðarsambands Kjalar-
nesþings, Gtsli Þorbjamarson.
ÓI-ögrétta).
Róstur miklar hafa átt sér stað
i kojanámu héraði i Norður
Colorado. Hefir herlið verið kall-
að út og liafa sprengivélar verið
notaðar til matinskemda; yfir 100
manns hafa þegar mist lífið; þar
á meðal margar konur og böm.
F.r þctta alt út úr verkfalli, sem
hepar hefir staðið vfir í R mánuði.
Trygging fyrst
er liin gullna regla nú*á dögum, og þess vegna
ættir þú að skifta við matvörusala.nn, sem læt-
ur vörur þínar í
EDDY’S ANTICEPTIC brjefpoka
Eddy’s pokarnir eru bæði sterkir og heilnæmir.
Þeir rifna ekki þegar verst gegnir, svo vörurn-
ar hrynji út úr þeim í allar áttir.
Áður en þú girðir grasflötinn þinn
ætt'irðu aS fðna til okk-
ar og láta umboSsmann
koma heim til þln og
sýna þér allar þær teg-
undir sem við röfum.
G6S girðing borgar sig
betur en flest annaS er
þú getur lagt peninga 1:
ekki einungis aS það
fegri heldur eykur og
verSmæti eignarinnar.
VerSskrá vor og sýnis
bók kostar ekkert.
The Manitoba Ancor Fence Co., Ltd.
Henry og Beaeon Streets Phone: GaiTy 1362 WINNIPEG
Sveitarfélagið á Gimli- Sala fyrir
ógreidda skatta,
Santkvæint skipun sveitarstjórans í Gimli hreppi, undirritaðri af hon-
unt og með innsigli téðrar sveitar 30. Apríl 1914, þar sem mér er falið að
innheimta ógreidda skatta af ýmsum landeignum og kostnað, sem það hefir
í för með sér, þá leyfi eg mér hér með að kunngjöra, að nema því aö eins
að sagðir skattar séu greiddir mun eg selja landeignir þær, sem skattamir
eru óborgaöir af, til greiðslu sköttum og kostnaði við innheimtu þeirra, á
opinberu uppboði, sem fram fer 17. Júní 1914, klukkan 2 e. h. í sveitarráðs-
húsinu á Gimli.
LÝSING Sc: Tp. Rg. Ekr. Skuld Kostn. Alls
SE qr . . . 32 18 4e 148 $ 60.63 $0.50 $ 61.13
NE qr 22 18 3e 160 46.05 .50 46.55
SW qr ... 23 18 3e 160 45.08 .50 45.58
SE qr . . . 23 18 3e 160 36.61 .50 37.11
SW qr . . . 27 18 3e 160 43.92 .50 44.42
SW qr . .. 10 19 3e 160 40.47 .50 40.97
SW qr . . . 15 19 3e 160 51.91 .50 52.41
SE qr . . . 31 19 3e 160 74.21 .50 74.71
N hf of. NW ar.. . 18 20 4e 80 34.78 .50 35.28
NE qr . .. 31 20 4e 160 61.57 .50 62.07
SE qr . . . 8 21 4e 160 119.87 .50 120.37
NW q . .. 35 20 3e 160 58.12 .50 58.62
SE qr 2 21 3e 160 106.02 .50 106.52
S hf. of S hf. .. . 9 21 4e 124 40.66 .50 41.16
S hf. of S hf. ... 1 21 3e 160 98.95 .50 99.45
LONI BEACH
LÝSING Skuld Kostn. Alls
Lot 18, block 1, plan 891 . . $17.06 $0.50 $17.56
Lots 2 and 3, block 4, plan 891 . 37.83 .50 38.33
Lots 12, 13, 14 and 15, block 2, plan 1227. .. . . 19.28 .50 19.78
Lot 16, block 2, plan 1227 . 41.48 .50 41.98
Lot 23, block 2, plan 1227 4.49 .50 4.99
Lot 34, block 2, plan 1227 . 5.77 .50 6.27
Lot 20, block 3, plan 1227 6.10 .50 660
Lot 21, block 3, plan 1227 . 8.88 .50 9.38
Lot 23, block 3, plan 1221 8.88 .50 9.38
Lot 4, block 2, plan 1872 . 25.34 •50 25.84
• BOUNDARY PARK
LÝSING A Skuld Kostn. AUs
Lot 2, block 4, plan 729 .. . $19.77 $0.50 $20.27
Lot 7, block 4, plan 729 .. . 19.66 .50 20.16
Lot 8. block 5, plan 729 .. . 117.14 .50 117.64
Dagsett á Gintli, 9. Maí 1914.
E. S. JÓNASSON,
Fjármálaritari.

I

Olöf Sveinsdóttir,
Mary Hill, Man.
DÁIN 27. OKT. 1913
Alt’ er hljótt; nú hvílir þú í gröf,
hjartans móðir! lífs míns bezta gjöf;
;tð eins lifa orðin þín og-verk,
endnrminning sigurblíð og sterk.
Sé eg enn í anda liðinn dag,
æsku minnar sól og gleðihag;
þegar fyrst eg bjó við 'barminn þinn,
brosið þitt var eini geislinn minn.
Hrein sem dögg á dýrri vorsins rós,
djúp sem hafið, skær sem morgnns ljós,
föst sem bjargið, eilíf, helg og há
hjarta þínu lýsti ástin frá.
Þú varst trygg, með traust á lífsins sól,
trúin gaf þér huggun, frið og skjól;
liver, sem þekti þig á tímans braut,
þinna hlýju kærleiksverka naut.
Börn og vinir blessa æviskeið;
björt er minning eftir gengna leið;
yfir leiði ljóma verkin þín,
íjós er gegnum stríð og söknuð skín.
Minning þín er minnar æfi ljós,
móðurtrygðin ódauðleikans rós.
Þó að gröfin kylji þögult hold,
hljómar sálin yfir duft og mold.
Fyrir hönd Mrs. S. Sigurðsson, Mary Hill,
dóttur hinnar látnu.
M. M.