Lögberg - 31.12.1914, Side 3

I
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 31. DESEMBEIi 1914.
I landnámsferð.
[Gömul kona í Bandaríkjum all-
fræg þar af ræöum sínum og ritum,
hefir nýlega birt kafla úr æfisögu
sinni. Hér skal birtur sá, er hún fór
til heimilisréttarlands föbur síns.
Foreldrar hennar voru innflytjendur
frá Englandi og höfðu átt við nokk-
ur efni að búa í því landi. Settust
fyrst að eystra í Bandaríkjum, þar
sem þá var aðal bygðin, en fluttust
seinna vestur á bóginn, eftir miðja
næstliðna öld.]
“Meðan við vorum í Lawrence,
Mass., tóku sig saman allmargir af
bæjarbúum, að hefja landnám vestur
í landi, þar sem þá hét og heitir enn
Kansas, og urðu þeir til aS stofna
bæinn Lawrence í þvi riki. Eg man
vel eftir því uppnámi, sem bæjarbúar
vora í, er þessir menn lögðu af stað,
og virtust allir lita svo á, að þeir
væru' að kveðja mannheima fyrir
fult og alt. Vinir þeirra þóttust
kveSja þá hinstu kveSju, enginn
þóttist mundu sjá þá aftur og minn
litla koll svimaSi, er eg reyndi aS
gera mér í hug fjarlægS þess staSar,
er þeir ætluSu til. Eg komst aS
þeirri niSurstöðu, aS hann væri á
hjara veraldar, v'iS endimörk heims-
ins, og mér þótti sem vel gæti fyrir
komiS, aS þessir djörfu langferSa-
menn féllu út af jörSinni, út í loft-
geiminn. Fimtíu árum síSar átti eg
tal viS stúlku frá California, sem
kvartaSi dálítiS yfir þvi, hve tilbreyt-
inugalítil sú veSraátta væri, þar sem
sólin skini á hverjum degi og grös
blómguSust alt áriS. “En eg átti
inadælli tilbreytingu aS fagna i
fyrra,” mælti hún. “Eg dvaldi eystra
allan veturinn.”
“í New York?” spurSi eg.
“Nei,” svaraSi sú frá California,
“í Lawrence, Kansas.”
Af engu hefi eg orSiS þess eins
vel vís, hversu gömul eg er orðin,
eins og af þessu svari. AS slik
breyting skyldi v'erSa um mína æfi,
er mér aS minsta kosti finst ekki
löng, beit þá alt í einu á mig, þar til
eg athugaSi, hversu glæsilega höfSu
ræzt vonir þessara frumbýlimga í
Lawrence.
ÞaS var mikil bylting og breyting
á ævi okkar, aS flytjast til Michigan.
1 Lawrence, Mass., vorum viS i fé-
lagsskap hinna helztu manna, þó aS
foreldrar okkar væru fátæk, og nærri
hinum helztu atburSum, sem í land-
inu gerSust. í Michigan var þá lít-
il eSa engin mannabygS, og viS börn-
in vorum þaS gömul, aS viS fundum
sárt til mismunarins.
FaSir minn var einn af þeim
mörgu ensku innflytjendum, sem
tóku rétt til landa í skógunum í
norSurhluta Michigan, meS þeim
gamla, góSa ásetning, aS stofna þar
nýlendu. Enginn þeirra manna
hafSi nokkra þekkingu á búskap af
eigin reynslu. Þeir voru bæjarmenn
eSa iSnaSarmenn og þektu ekkert til
sveitalifs eSa búskapar starfa. Þeir
héldu beint þangaS, sem skógarnir
voru þykkastir, í staS þess aS setjast
aS á hinni frjósömu sléttu, er lá auS
og beiS eftir mannshendinni, og
þeir bættu því ofan á þetta óráS, aS
fella strax þau tré, sem fegurst
voru og dýrmætust, í staS þess aS
lofa þeim aS standa. Þannig var
“birdseye maple” og aSrar fagrar og
dýrar viðartegundir högnar i eldinn
eSa hafðar í úthýsi og óvandaSa
bjálkakofa, og hinu dýrmætasta, sem
á jarSeign þeirra fanst, þar meS
spilt og eySilagt.
FaSir minn og elzti bróSir fóru á
undan okkur til Michigan og tóku
þar heimilisréttarlönd. Þeir hjuggu
rjóður í skóginn, hæfilega stórt fyr-
ir vænan bjálkakofa aS standa i, og
reistu þar kofann. AS þvi loknu
kom faSir minn aftur til Massachus-
etts og tók til iSju sinnar, sem prent-
sveinn, ásmt tveim bræSrum mínum.
Skönimu síSar lögSum viS upp meS
móSur okkar, eg, tólf ára gömul,
systur mínar tvær mér eldri, og yngsti
bróSir okkar, átta vetra, aS vinna á
landinu, svo aS rétturinn héldist, en
faSir okkar og tveir drengir ætluSu
aS senda okkur þaS af kaupinu, sem
afgangs yrSi hjá þeim.
Eg man erm þá hv'ert viðvik, sem
fyrir kom á ferSalaginu gegnum ó-
bygSirnar. Þá náSi jámbraut ekki
lengra vestur en til Grand Rapids,
Mich, og leiSina þaSan um hundraS
mílur, fórum viS á fjalavagni, mest-
megnis unt þétta og götulausa
skóga. Elzti bróSir okkar, James,
kom á móti okkur til Grand Rapids,
meS farkost þann, er þá kallaSist
j “lumber”-vagn, en engu var hann
I likari en þeim, sem notaSir eru viS
rreslingu í bæjum. Systur mínar og
eg gutum til hans óhýru auga og
snerum okkur tafarlaust burt; okkur
leizt svo illa á hanre, aS viS neituSum
aS sitja í honum á leiSinni gegn um
bæinn. í staS þess fórum viS af staS
fótgangandi og reyndum aS láta eins
og viS ættum ekkert viS hann skylt,
og stigum ekki upp í þaS ófagra á-
hald fyr en bæjargöturnar voru langt
BRETAB f SKOTGRÆFUM
feesl mynd er af fremstu fylkingum Breta 1 skotgröfum t Belglu. peir
tveir menn, sem næstir eru lesendunum á myndinni. stjórna vélabyssum,
en þær hafa reynst mannskæðar á hæfilegu færi
Vargöld
Komin versta vargöld er, \
vopnast sérhver drengur.
Altaf, heimur, fram þér fer.
FurSa er hvaS þér gengur.
Vígs um engi hamast her,
hnigur einn af tveimur.
Grimdin foma enn iþá er
í þér, gamli heimur.
Fossar blóS um flamska lóS
fellibyl í randa.
KúlnaflóSiS kæfir þjóS.
Kirkjur í báli standa.
Undan grimmum fleinafund
flýja börn og mæSur.
ASrir kvíSa hverri stund.
Hver er sá, sem ræSur?
Drottinn hissa horfir á
heims aSfarir tryltar.
Djöfsi segir drýldinn þá:
dável gengur, piltar!
HerSiS á að höggva og slá
hina smærri niöur.
þiS skuluS hjá mér hita fá
og hvaS sem líkar ySur.
SjóSiS stál og bræSiS blý,
branda reiSi mundir,
látiS hvína kúlum i.
KveðiS þiB, púkar, undir!
Fljótt þann grun eg fékk á mig,
fyrst aS vanstu tveimur,
aS eg fengi unniS þig
eitt sinn, gamli heimur.
Bakkus og hann Mammon minn
mér hafa dyggir þjónaB.
Flestir þeir, sem hafBi hinn,
hafa vitlaust prjónaS.
A þvi beint eg byggi von,
bezt þó Jöpum tryöi,
aS Vilhjálmur minn Vandalsson
verði mér aS liSi.
Þér skal, Villi, þakkir tjá,
þú ert skárri smalinn,
Atla var þér ekkert hjá
en þó röskur talinn.
Ef þú vinnur, Vilhjálmur,
verSur smátt um friSinn.
o" þá verS e<>- einvalduf
eftir tíma liBinn.
Þér nmn fara, fylkir, hjá
fátt í handaskolum.
Nú skal kasta eldinn á
olíu, viS og kolum.'’
Þá er blaSiS enda á,
óBardísin fagnar.
Læsi eg minni ljóBaskrá.
LifiS þiS heilir. bragnar!
J. J. D.
að baki okkar. Vagninn var troS-
fullur af sængurfatnaSi og matvæl-
um. Engan húsbúnaS fluttum viS
meS okkur, hann skyldi smíða eða
kaupa, þegar til sveitarjarSarinnar
kæmi; en ekki var rúm fyrir okkur
öll í vagninum, og urSum viS börnip
aS ganga til skiftis- James gekk alt
af og teymdi hrossin þá sjö daga,
sem ferSin stóS.
MóSur minni, sem aldrei var
hraust, mun hafa liðið illa í þessari
ferS, þó aS ekki léti hún á því bera.
ViS börnin höfðum margt að stytta
okkur stundir nar viS; okkur fanst
ferSalagiS likast æfintýri úr þjóðsög-
um, og höfðum stundum skýli, stund-
um ekki; vorum stundum södd og
stundum hungruS, álíka og börnin í
æfintýrunum; viS fórum yfir ótelj-
andi ár og læki og urðum oft aS bera
alt af vagninum til þess aS ná
honum upp úr. Fallin tré lágu í
vegi okkar og stundum urSum viS aS
krækja langar leiSir til þess aS kom-
ast á fær vöð yfir ámar. Oft vilt-
umst viS út af réttri leiS, er v'iS
kræktum fyrir ófær skógarþykni.
Fyrsta daginn fórum vi'S átta míl-
ur og vorum þá nótt á bóndabæ, og
var það hin síSasta okkar í manna-
bygS. Daginn eftir voru brautir
þungar og sóttist seint leiSin, því aS
hlassiS Var þungt. Um kveldiS
bar okkur aS gistingarstaS, og sagði
konan okkur, sem þar réSi húsum,
að hún gæti ekki látiS okkur hafa
neitt aS borSa, því aS ekkert væri
til. MaSur hennar hefSi fariS í
ferS Jtil Grand RapidsJ’ aS sækja
hveitimél, en ókominn væri hann.
Húsaskjól væri okkur samt velkomiS,
ef ViS vildum þiggja. ViS höfSum
vistir í vagninum, og James sló upp
mélkvartil og tók upp fleskbita.
HúsmóSirin bjó til brauSsnúSa úr
mjelinu, en hágrænir voru þeir á
litinn, af kryddi nokkru er húsfreyja
lét í þá fullríflega, svo aS móSir
mín gat ekki bragSaS þá, vesaling-
urinn. AS afstáSinni máltíS lét hús-
freyja þaS uppskátt, aS engin rúm
væru til.
“Gamla konan getur sofiS hjá
mér,” mælti hún, “og stúlkurnar geta
sofiS á gólfinu. Piltarnir geta fariS
út í hlöSu.”
Hún var sjálf ekkert tilkippileg óg
rúmiS hennar ekkert fýsilegt, og
móSir mín réS þaS af, aS sofa hjá
okkur á gólfinu. ViS höfSum rúm-
fötin úr vagninum og áttum góSa
nótt, en þó aS móSir mín væri ekki
tiltektasöm aS jafnaSi, þá hugsa eg,
aS henni hafi ekki líkaS þaS, að vera
kölluS “gömul”. Henni hefir kann-
ske fundist hún vera þaS, nóttina þá,
en hún hafSi ekki nema átta um fer-
tugt.
Snemma næsta morgun héldum
viS okkar leiS og tókst eftir þaS, aS
komast i hvern áfangastaS aS kveldi,
er til hafSi veriS tekinn, áSur en viS
lögSum í ferSina. MeS því móti
höfSum viS aS minsta kosti skýli
yfir höfuðiS á nóttunni. En einn
daginn vissum við, að dagleiSin
milli manna hýbýla mundi vera um
tuttugu mílur; þann dag höfSum viS
tafist viS aS leita aS grísum, sem
sluppu úr húsi sínu í vagninum; af
þeim eltingarleik vorum viS þreytt,
og þegar viS komum aS kofa nokkr-
um undir sólsetriS, búnum til af trjá-
limi og skógargreinum, þá leysti
James hestana frá vagninum og viS
tókum aS búa til náttv'erSinn og
hugsuSum okkur aS láta þar fýrir
berast. Rétt í þann mund komu þar
aS tveir menn lausríðandi; þeir tóku
bróSur minn á eintal og aS þvi loknu
spenti hanni strax hestana fyrir og
dreif okkur á staS; hann sagSi móS-
ur okkar frá því, sem viS fengum
löngu seinna aS heyra, aS nóttina áS-
ur var maSur myrtur í þessum kofa,
og var nú mannsöfniuður aS leita
morðingjans og af þeim hóp voru
þeir tveir, er aSvöruðu bróður minn.
Jiann þurfti ekki miklar eggjanir til
aS fara frá þeim hvimleiSa staS, þó
aS myrkur væri komiS.
Þannig héldurn viS okkar leiS til
hins nýja heimkynnis. Seinustu
nóttina gistum viS á heimili, sent eg
gleymi aldrei. ÞaS var sv'o frábær-
lega hreint og þrifalegt og i kveld-
matinn færSi húsmóSirin okkur þá
strærstu brauðhleifa, sem eg hefi
séS. Hún skar stórar sneiðar af
þessum hleifum, smurSi á þær sír-
ópi og gaf okkur aS eta, og aldrei
þóttist eg hafa smakkaS neitt svo
ljúffengt á ævi minni fyr.
Næsta morgun lögSum viS ttpp í
seinasta sinn á ferSalaginu og hlökk-
uSum mikiS til aS koma til okkar
nýja heimkynnis. ViS áttum öll von
á því, aS koma til sveitabæjar, er
væri aS einhverju leyti likur þeint
fallegu býlum, setp yiS höfSum séS
eystra. Móöir mín átti vitanlega
von> á aS nýi bærinn væri líkur
sveitabýlum á Englandi. Likast til
bjóst hún viS aS sjá rauS hlöSuþök,
grænar engjar, sem brostu v'ið sól,
alþaktar bláum blómum. ÞaS sem
fyrir okkur varS, var allstór bjálka-
skáli, meS ferskeyttum götum fyrir
glugga og dyr; hann stóS í rjóðri,
en ölltt megin gnœfSu yfir hann
skógartrén; ekkert gólf var í honum
og var staSurinn næsta eySilegur og
óvistlegur. Eg gleymi aldrei þeim
svip, sem kom á móður mína, þegar
hún leit hann. Hún steig inn yfir
þröskuldinn, steinjægjandi, stóö
. ft. V rl. A I<| 4 tl, A .1, á itl á .t. A rl. 4.li 4 .t. A rt. é r1i 4 .1. Á rt. A iti * it á ili A * * * * a A ^ A * <
* T 1 T 'I1 T T T T TT ▼ 1 TT ▼ I TT T T ▼fTTTTTTTTTTTi ▼ 1 y T 1 T pl' T *
+
■í-
+
+
-f
i
+
♦
+
+
t
t
I
Sólseturský.
Þti fagra ský, er líSur létt um geima,
og liúfum myndum skreytir hvolfiS bláa;
ef mætti’ eg frjáls þér fylgja’ um vegu háa,
hve fegin vildi’ eg eiga hjá þér heima.
Eg skoSa mundi skýja-sali þina,
og skemta mér í hlíBunr þinna fjalla
er sífelt breyta um lit og lögun alla,
en ljúfast þó i aítanroBa skína.
Þinn svipur oft á yndislegum kvöldum
mér innst í hjarta vekur djúpa lotning,
er svífur þú meS dagsins mildu drotning
um dýrSar braut aS skærum vestur-öldum.
Þitt hreina skraut minn huga til þin dregur,
aS herSum þínum ljósir álfar hlúa,
og logaskæru lini fald þinn búa,
mér lízt hann, einkum núna, tignarlegur.
MeS ljúfri ró þitt bjarta skrúS þú breiSir
um brautir ljósar, fjarri stöSvum mínum.
Hve sælt þaS mundi’ aS svífa’ á bólstrum þímtm
um sóiar braut, og kanna huldar leiSir.
Hve sælt þaS mundi’ aS halda þér í hendur.
og hverfa braut, frá dagsins striti smáu;
frá öllu dimmu, óhreinu og lágu;
er andans flugi þrátt í vegi stendur.
í faðmi þér eg fyndi ei til kvíSa,
en flýgi glöS um bjarta stjörnuvegi.
Eg finn þaS glögt, aS flug þitt tefSi’ eg eigi,
en fremur máske yrSi þín aS bíSa.
Er lít eg þig frá lágu hreysi mínu
í logadýrS viS sjónarhringinn bíða,
og nvarm þinn lýsir lognskær angurblíSa,
sem lítiB bam eg gleSst af yndi þínu.
Eg stari hrærS. Mig hrífur dýrSleg stundin.
Þú hægt og stilt meS tign í fjarlægB brunar.
Eg finn þaS þrátt hvaS þetta stórum munar;
aö þú ert frjáls, en eg er héma btmdin.
Eg sé þig nú í sigurljóma hníga.
Þú signir heiminn friSarbrosi þíSu,
og kveSur alt meS unaösró og blíSu.
I austri dökkvir náttskuggarnir stíga.
Eg sakna þín er sé eg þig ei lengur,
þú svífur braut, og angur mitt ei skilur.
Er fjarlægSin mér fegurS þína hylur
mér finst í hjarta bresta ljúfur strengur.
Moria G. Arnoson.
X
+
+
-f
+
♦
+
-f
+
-f
+
-f
+
•f
+
+
♦
+
-f
+
-f
+
f
+
•f
+
•f
+
f
+
f
+
f
X
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
+
f
.+
S1ORMHURBIR og GLUGGAR
Fljót afgreiðsla. Abyrgst að kaupendur séu ánægðir
The Empire Sash & Door Co.
Limited
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG
grafkyr og leit í kringum sig. Þá
virtist sem henni væri allri lokiö;
hún hneig niSur þar sem hún stóS,
og er hún loksins gat gert sér grein
fyrir, aS þetta var staSurinn, sem
faðir minn hafði útbúiS fyrir hana,
og ætlaSi henni aS eiga þama heima
framvegis, þá tók hún höndunum
fyrir andlitiS og sat hreyfingarlaus í
tvær klukkustundir, og mælti ekki orS
frá vörum. Þá gleymdi hún okkur í
fyrsta sinná á æfinni, og viS, fyrir
okkar leyti, þorðuin ekki aS ávarpa
hana. ViS stóSum uinhverfis hana,
hrædd og kvíðin og hvisluSumst á
öSru hvoru. Okkar litla veröld var
dottin í mola. Aldrei höfSum viS
séS móSur okkar vonlausa fyrri.
Nóttin fór aS. Skógurinn fór að
kveSa viS af hljóStun þeirra, sem
þar áttu heima, og þeir meinlaus-
ustu voru háværastir allra. Uglur
tóku aS væla, villikettir aS hrína —
veina eins og barn í dauöans ang-
ist,—og eru hijóS þeirra þau átakan-
legustu sem heyrast í skógi. Seinna
tóku úlfar undir og þutu meS háu
væli, en þó aS myrkriS dytti á og
viS börnin færum aS kjökra í kring
tim liana, þá sat móöir okkar kyr, og
sinti engu, heldur sat grafkyr í sinu
kynja sinnuleysi.
mér, velti sér á ýmsar hliðar, og
staröi út í myrkriS. Mér fanst við
hafa mist hana rnóSur okkar.”
Liberal fundurinn
Liberal klúbburmn íslenzki hélt
fyrsta málfund sinn á þessum
vetri í Goodtemplarahúsinu á
þriSjudagskveldiS var. Þeir F. J.
Dixon M. P. P. og J. T. Thorson
voru aðalræSumennimir.
Mr. Thorson tók fyrst til máls.
Benti hann á hve ill og óþolandi
væri stefna þeirrar stjórnar, sem
nú hefSi framkvæmdarvaldiö í
höndum sér í fylkjnu. Augu flestra
skynberandi manna væru farin aö
opnast fyrir þessu. Urn þaS bæru
úrslit siðustu kosninga ljósaslan
vott. Þar hefSi stjórnin átt rnest-
um meirihluta aö fagna, sem al-
þýSan væri svo illa upplýst, aS
Roblin og fylgifiskar hans, gátu
kastað ryki í augu kjósendanna
meö rangfærslum og fagurgala ogj
benti á dæmi þessu til sönnunar.
Hrakfarir stjórnarinnar mundu þó |
T , * , i betur hafa komiö í ljós, ef tími oe
Loksins færði broöir minn hrossin I 3 ,’ , «
~ , 1 v i te hefSi unnist til aö ltalda orust-
aS kofanuni og kveikti bal td |>ess aö ; . , . ,,, , . 3
, , ,, T,1 1 unm lengur uppt. blokkurmn hefSi
veria bæSi þau og okkur. Hann var i ^
x v ,, . . venö svo felaus, aö hann heföi ckki
aö eins tvitugur aö aldri, en svndi I . , ’ . ..
þó af sér inanns þrek á þeim frum- ! ^ ‘U SCnt ni!fnn 10 'jönlæmin
býlings dögum í skóginuin. MeSan 1 a ^mna þa a ra nauösynleg-
, . , „ , , , . | asta. Hmir heföu haft féS oe heir
hann starfaSt aö þvi, kom moðir mm , • co’ u& P00
til sjálfrar sín aftur, en þegar hún j ***** c^ust notaS þaö óspart,
leit upp, var svipur hennar átakan-! fyjgifiskar Roblins heföu
legri en þögnin l.aföi veriS. Hún ; aÖ tdja monnunt trú um aö
virtist hafa dáiS. og kontiö til okkar j *«'. SCx eöa SJ0 m>JJun>r fyr-
aftur úr gröfinm, og eg er viss um, j !rl^gjandl .l. skærum skildmgum,
aö lienni fanst svo sjálfri. Frá þeirri *e ,l stJornln notaö séi ófnö |
stundu tók hún upp byröi sína á ný *N°r«nmlfunnar ttl þess aö kalla
og lagtti hana ekki niður aftur fyr s.a!nf,n l)e>s sainþykkja
. en hún fór alfarin; en af andliti j fJar n‘ ;^l,ð\ i>a'b beföi fjarhag-
Ihennar hurfu aldrei aftur til fulls: urinn ,ekkl veriö svo glæsilegur og
; |ver hrukkttr, sem fyrstu stundir! atl, ,e ver>« > veöri vaka.
frumbýlingsltfsins höfSu rist á þa'S. ! btJ0rmn vissi aS allur almenning-
Þá jiótt sváfum viS á laufguðuin !111 ærl næi um ÞeJta- Þess vegna
skógargreinum er viS breiddum á 1 liefÖ1 hun tekie svo snöggum
moldargólfi'S í skálanum, og heugd-1 s»mask,flun> > bmdmdlsmálinu. j
ttm rekkvoöir fyrir glugga og dyra- j 1 111 kos»>»galeytið hefði verið gert
götin, og hélduni varðeldttntnn viS. | "•s Þvi> t>eSar nl>nsJ: hefSi ver-
Hin Ixirnin sofnuðu strax, en eg gat j10 . a takmörkun áfengisveitinga.
ekki sofiö. Eg var' ekki nema tólf Nu heföi stjórnin af sjálfsdáðuim
ára gömul, erv hugttr ininn var full- j >ak»>arkað þær, þó of stutt væri
ur af íntyndunum. Undan rekkvoö- fari®’ tiJ þess aS sleikja sig upp
unum, er blöktú fyrir vindi, þóttist. yiö kjósendvirna. Munúrinn á for-
eg sjá skógardýr gægjast inn og eg >»sj»n"> ílokkanna væri sá, aS ann-j
þóttist heyra þau læöast inni fvrir. ar vilcJi °HU e>nn ráSa, en hinn j
Seinna meir þekti eg betur á villidýr v>l(li fara aö vilja alþýSunnar og'
skógarins og á þaö, sem verra er en sU®ja alt, sem henni mætti aS
þau. En nóttina þá var þaö inni en 1 í?a£»> k<»11a-
ekki úti, sem eg óttaSist mest. MeS Mr. Dixon talaSi um læina iög-
KOL og VIDUR
ALBERT G0UGH SUPPLY C0.
Skjót afgreiðsla. Laegsta verð.
TALSIMI: M. 1246

Komizt átram.
metS þvl aC ganga á Success Business College á Portage Ave.
og Edmonton St., eSa aukaskólana i Reglna, Weyburn, Moose
Jaw, Calgary, Lethbrdge, Wetaskiwin, Lacombe og Vancouv-
er. Nálega ailir lslendingar 1 Vestur Canada, sem stúdéra
upp á verzlunarveginn, ganga á Succeas Bustaess College.
Oss þykir mikiS til þeirra koma. felr eru gdCir nimimeoa
SendiS strax eftir skölaskýrslu til skólastJOra,
P. G. GARBUTT. D. F. FERGUSON,
President Prineipal.
HVERNIG KVEIKJA SKAL Á ELDSPITU
Stöku sinnum er kvartaö yfir því viS oss, aö ekispítur vorar
detti i tvent, þegar kveikt er á þeim. Þetta er ekki eldspýtunum
aS kenna, þ.ví aö Eddy’s Eldspitur eru búnar til emgöngu úr sér-
staklega útvöldum, beinum viS. Þeim til leiBbeiningar, sem enn
þá kunna ekki aS halda á eldspýtu (og þeir eru margir), skulum vér
gefa eftirfylgjandi undirvísun:
Vísifingur liirgri liandar á að setja yfir haus spít-
unnar og klppa honum snögt frá, þegar loginn blossar upp.
Með þessu reynir ekki óhæfilega mikið á eWspttuna og hver
og einn forðast ósjálfrátt brunann af blossanum.
THE E. B. EDDY CO., Ltd., Hull, Canada
Pathe Freres Pathephones
BYLTING I TÓNANNA VERÖLD
Bylting í tónanna veröld. Pathephone er eina áhaldiö, sem læt-
ur mannsröddina heyrast með öllum hennar hreina og skæra hljóS-
hlæ og hljóðfæraslátt meö öllum hans einkennum, Ijósum og skugg-
tim, jafnvel þeim allra fínustu.
Pathephones eru seldir meS öllu VerSi frá $18.00 til $500.00.
Pathe Disc Repertoire hefir meir en 20,000 plötur á öllum tungu-
málum og allar tvísettar, og seldar á sama verSi, hvort sem lista-
maSurinn er frægur eSa ekki.
Pathe plötur leika án nálar, en hljóSiö næst meö hinum fágaSa, ó-
slítandi sapphire, sem kemur i veg fyrir þann kostnaö og fyrirhöfn, er
því er samfara aö kaupa og breyta alla tíS um nálar.
Pathe tvísettu plötur rná leika á hvaöa phonograph sem er, aS-
eins meS þvt aö setja á liann Pathe sapphire hljóöstokk.
YSur er vinsamlega boöiS aS koma til sýningarstofu vorrar og
mun hverjum og einum þykja gaman þar aS koma.
THE CANADIAN fHDNDGRAPH & SUPPLY DISC CD.
I
204 Builders Exchange Building
(Á öðru lcfti)
Horninu áfPortage og Hargrave, Winnipeg
Bæklingar og verSskrár ókeypis.
einhverju móti, sem eg skildi ekki i,
þóttist eg finna aS hiö eina vísa at-
hvarf okkar í þessari nýju veröld,
var frá okkur tekiS. Eg þekti varla
hina þögulu konu, sem lá rétt hjá
gjöf. Var ræSa hans fjörug og full j
af fyndni og fróöleik. Hann kvaS
hverja góSa stjórn hafa heill og
hag allrar þjóSarinnar fyrir aug-
um, en ill stiórn skaraöi aS eins
eld aS sinni köku og gæSinga sinna.
Þetta gerSi stjórnin sem nú sæti
aS völdum og 'bún gæti gert þaS
vegna þess, aS Ivenni væri fengiS
of mikiB vald i hendur. Engin
stjóm ætti aS geta gert neitt nema
þaS, sem væri aS vilja meiri hluta
þjóöarinnar. Stjornln væri í
fylsta skilningr þjónn þjóöarinnar.
Hann spurSi hvernig stjóm fylk-
isins hefði farið meS eignir fylk
isbúa. Hún heföi, meöal annars,
gefið margar þúsundir ekra af
ágætu landi, borgaö mörg þúsund
dali fyrir telefóna fram yfir sann-
gjarnt verS og flest eftir þessu.
Þetta ættum vér jafnan á hættu að
gæti komiS fyrir, hvaBa stjóm sem
sæti aS völdum, þangaö til vér
fcngjum beina löggjöf. Þá skýrSi
hann stuttlega frá hvaS bein lög-
gjöf væri og sagöi aS lokum, aS
þeir sem illir væm óttuSust hana.
Liberal flokkurinn hefSi tekiö
þetta mál á stefnuskrá sína því aS
hann áliti þaS eitt af aöal velferö-
armálum fylkisins. ÞaS væri líkt
á komiö meS pólitísku frelsi og
hreinu lofti: af hvorugu gætum vér
haft of mikiö. Bein löggjöf kæmi
| i veg fyrir þaö, aS lögum sem
þjóöin ekki vildi hlíta, væri tfoS-
iö upp á hana og henni synjaS um
aS koma þeim lögum á sem hún
vildi hafa. Bein löggjöf væri upp-
eldismeSal Almenningur tæki bein-
línis þátt í ljöggjöfinni og yröi því
að kynna sér stjómmál. Ef þau lög
sem hún krefBist reyndust illa, þá
ætti hún sjálfri sér um aö kenna
og engum öSrum. Þaö mundi
knýja menn til aS hugsa sig um
| oftar en einu sinni og oftar en þeir
gera nú, áSur en þeir greiddu at-
kvæBi. Svo miklar umbætur væru
í beinni löggjöf frá þvi sem nú
i væri. aS engum sem vinna vildi aS
heill og velferð mannkynsins gæti
veriS lienni andvígur. e h