Lögberg - 24.08.1916, Side 1

Peerless Bakeries
Heildsöluverzlun
Búa til beztu tegundir af sætabrauði. Ekkert sparað
til að Kafa það sem ljúfferrgast. Giftingar kökur búnar
og prýddar sérstaklega vel af manni sem er meistari (þeirri
ðn. Kringlur og tvíbökur einnig til sölu. Pantanir frá
verzlunarmönnum út um landið fljótt afgreiddar.
C. HJALMARSON, Eigandi,
1156-8 Ineersoll 8t. - Tals. G. 4140
ÞETTA PLÁSS ER
TIL SÖLU
29. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FFMTUDAGINN 24.
AGÚST 1916
NÚMER 34
FRÚ RANNVEIG JÓNASSON
Alvarlegar ákærur.
Plágan breiðist út.
Eins og áður hefir verið skýrt frá í Lögbergi, andaðist merk-
iskona þessi á spítalanum hér í Winnipeg að morgni mánudags 7-
Ágúst 1916.
Frú Rannveig var fædd að Grund í Eyjafirði 2. ágúst 1853.
Foreldrar hennar voru ólafur Gunnlaugsson Briem og kona hans
Dómhildur þorsteinsdóttir. Var ólafur sonur Gunnlaugs sýslu-
manns Briem. Bjuggu þau ólafur og Dómhildur á Grund langan
aldur; stundaði Ólafur trésmíða-iðn jafnframt búskap, og 1851
var hannþjóðfundarmaður Eyfirðinga. Hann var hagorður mað-
ur og eru kviðlingar hans kunnir um alt ísland. Böm þeirra ólafs
og Dómhildar, þau er á legg komust, voru auk Rannveigar: Sig-!
ríður (gift séra Davíð Guðmundssyni) ; Eggert Ólafur, prestur, d.
9. marz 1893; Haraldur, bóndi á Búlandsnesi í Suður-Múlasýslu;
Kristján, verzlunarmaður, d. 21. des. 1870; Jóhann, bóndi á Grund
við íslendingafljót í Nýja fslandi; Valdimar vígslubiskup í Skál-
holtsstifti; Gunnlaugur, d. 10. apríl 1873; ólafur, trésmiður á Sauð-
árkróki í Skagafjarðarsýslu; Jakob, á Gimli í Nýja íslandi.
/ Um árið 1859 misti Rannveig sál. foreldra sína og var hún þá
tekin til fósturs af þeim amtmannshjónum Jörgen Pétri Hafstein
og Kristjönu Gunnarsdóttur, frændkonu Rannveigar. peirra
sonur er Hannes Hafstein, fyrverandi ráðherra fslands, og voru
þau Rannveig fóstur-systkini. Rannveig naut ástfósturs mikils
hjá amtmannshjónunum. Frú Kristjana er enn á lífi og unni
Rannveig sál. henni sem móður til dauðadags.
pá er Rannveig var rúmlega tvítug fluttist hún til bróður síns,
séra Eggerts Briem á Höskuldsstöðum í Húnavatnssýslu; þar
giftist hún 15. júní 1876 Sigtryggi Jónassyni, hinum frækna for-
ingja frumbyggjanna íslenzku í Vesturheimi, sem verið hefir
einhver mesti atorkumaður og ágætis með Vestur-fslendingum.
Lifir hann konu sína og dvelur á búgarði sínum í grend við
Árborg í Nýja íslandi.
Haustið áður en þau Rannveig giftust, kom Sigtryggur heim
úr fyrstu ferð sinni til Ameríku, og hafði þá valið nýlendusvæði
handa íslendingum, þar sem nú heitir Nýja-fsland. Snemma í
júlí lögðu ungu hjónin af stað til Ameríku og með þeim mörg
hundruð innflytjenda. Löng og erfið var ferðin og er hennar getið
Hartley Dewart lögmaSur í Tor-
onto lýsti því yfir rétt fyrir kosn-
inguna á mánudaginn að Frank
Cochrane járnbrautarráöherra i
Ottawa og ráöherrar í Ontario-
stjórninni séu í sambandi viö nikk-
el-einokunarfélagiS, sem selur nikk-
el til ÞjóSverja. Segir hann aS
canadiska koparfélagiS (sem er
hjálparfélag alþjóða nikkelfélags-
ins), Cochrane málmvörufélagið og
Toronto News prentfélagið séu 511
í nokkurskonar sambandi.
“Eins og eg hefi b’ent ySur á’’
sagði hann, “er canadiska kopar-
félagið í Sudbury og Cochrane
málmvörufélagið meS aðalstöðvar
sínar í Sudbury. N. T. Hillary
frá Toronto er skrifari og gjald-
keri Frank Cöchranes (ráðherra)
félagsins í Sudbury og einn af
stjórnendunum er A. P. Turner,
sem var árið 1909 formaSur cana-
diska koparfélagsins, sem hann
hafði verið viSriðinn svo árum
skifti. ÞáS er dálítið eftirtektavert
að koparfélagiS og Cochrane félagiS
eru svo nátengd málmvöruverzlun-
inni sem selur canadiska koparfé-
laginu.
Svo er annaS félag i Toronto;
þaS er Toronto News prentfélagiS.
Þar rekur maSur sig á það að hinn
sami Hillary, skrifari og gjaldkeri
Cochranes félagsins á þar sjálfur
472 hluti og hefir umráS 300 hluta
auk þess í News prentfélaginu í
Toronto.”
G. Howar-Ferguson ráSherra í
Ontario kveSur alt þetta uppspuna
og segir aS ef Dewart hefSi hagaS
þannig orSum sinum að hægt hefði
veriS aS taka 'hann fastan, þá hefði
hann ekki gengið laus á mánudag-
inn.
Þegar Dewart hafði lokiS ræSu
sinni og skýrt frá því hiklaust og
ákveSiS aS nikkel hlefði veriS sent
frá Canada til Þýzkalands, þá stóð
upp enskur prestur er John Bennett
Anderson heitir og sagði:
“Eg hefi verið conservative alla
mína dága ; en nú get eg ekki lengur
orSa bundist. Mr. Dewart hefir
alveg rétt að mæla þ’egar hann talar
um nikkelverzlunina. Eg hefi
vitað þaS altaf síSan stríðiS hófst.
Nikkel frá Canada hefir fluzt til
Þýzkalands og frá Þýzkalandi aft-
ur til Canada sem kúlur i dauSum
og lemstruSum líkum drengjanna
sem vér höfum sent í stríðiS.”
UngbarnadauSinn heldur áfram í
New York; deyja þar enn aS meS-
altali á dag 32 böm, en 125 veikjast,
Nú hefir veikin borist vestur og
norSur um alt land; fyrst til Chicago
og svo til Mennisota. Þar hafa
þegar veikst 400 böm og mörg
þeirra eru skemra en 100 mílur frá
Winnipeg. Hér i bænum hafa sex
Frút Rannveig Jónasson.
í annálum- Frú Jónasson varð eftir í Toronto, en maður hennar
fylgdi hópnum alla leið. Kom hann síðar um haustið aftur til
Toronto og fluttu þau bæði þá þegar til Nýja-íslands. Gerðu þau
bú sitt við íslendingafljót og nefndu Möðruvelli. Var það fyrsta
nóv. 1876, að þau settust að við Fljótið. Bráðabirgða-kofi var reist-
ur og höfðust þau þar við til jóla, en á jólum fluttu þau í nýtt hús
all-mikið, er Sigtryggur hafði gera látið, og var það um margt ár
sem nýtt Amtmannssetur þar í bygðinni. Á Möðruvöllum bjuggu
þau hjón þar til um haustið 1880. Fluttust þau þá til Winnipeg,
en dvöldust þar ekki í það sinn nema þar til vorið 1882. pá flutt-
ust þau til Selkirk, því þar var aðal-stöð verzlunar- og flutninga-
félags þess hins stóra, sem Sigtryggur Jónasson nú stýrði. Aftur
fluttust þau til Winnipeg haustið 1887 0g dvaldi frú Jónasson upp
frá því í Wínnipeg til dauðadags. Var heimili þeirra í Winnipeg
lengi eitthvert helzta höfuðból menningar og félagslífs íslendinga
í Winnipeg; var Sigtr. Jónasson blaðamaður og þingmaður lengi.
Hin síðari ár var frú Jónasson svo biluð að heilsu, að hún varð að
láta af hússtjórn. Dvaldi þá maður hennar í Árborg, en hún var
til heimilis hjá dr- Jóni sál. Bjarnasyni og frú Láru. Eftir fráfall
dr Jóns bjuggu þær saman áfram frú Lára og frú Rannveig og
þaðan fluttist frú Rannveig á spítalann viku fyrir andlátið.
Ekki varð þeim Sigtryggi og Rannveigu barna auðið, en fóst-
urson eiga þau. Er hann af skozkum ættum, Percy Chaloner að
nafni; ættarnafn hans er McGie, en hann ber nafn fósturforeldra
sinna, Jónasson. Kom hann til þeirra þriggja ára og dvaldi hjá
þeim ávalt síðan. Athvarf á heimili Jónasson-hjónanna áttu og
önnur ungmenni og mörg skyldmenni.
Frú Rannveig Jónasson var gáfuð kona með afbrigðum, og
svo vel að sér um alla bókfræði að naumast mun önnur slík. Hún
var dul kona í skapi og kaus sér fremur góða vini en marga. Svo
næma tilfinningu hafði hún fyrir fegurð bókmenta og lista og
ljósan skilning á þeim viðburðum, er gerðust, að mentuðum mönn-
um var hið mesta yndi af samtali við hana. Trúkona var hún mikil,
og var trú hennar hrein og fögur og varpaði dýrlegri birtu yfir
hugsanir hennar. — Frú Rannveigar Jónasson verður jafnan
minst, er getið verður beztu kvenna þjóðar vorrar.—
B. B. J.
John Wesley Allison sviftur
nafnbótum.
Heiöursnafnbótin hefir veriS
tekin af John Westley Allison fyr-
ir óráövendni í skotfærakaupum og
fleiru. Þaö sannaöist fyrir rétti aö
hann og félagar hans slógu hendi
sinni yfir miJjónir dollara af fé
fólksins—réttu nafni heitir þaö
stórþjófnaður. —
Vínbann og velmegun.
Vínbann hefir verið Rússum
fjárhagslegur ávinningur. í janú-
armánuði 1914, áður en banniö
komst á, lagði þjóöin í sparisjóði
$900,000. í janúar 1915 fór það
upp i $28,000,000, og í janúar 1916
voru það $60,000,000. Hvað segja
þeir við þessu sem halda því fram
að vínbann sé fjárhagslegt tjón?
börn veikst síðan seinasta blað kom
út, og sýnist því veikin vera komin
hingaö og búin aö ná haldi, þó hægt
fari.
Áríðandi er að leita læknis ef á
nokkrum lasleika ber í ungbörnum,
því talsvert er hægt að gera til þess
að draga úr veikinni, þótt órækt
meðal sé enn ófundið viö henni.
Matsöluhús sprengt upp
Námuverkfall hefir staðið yfir í
Bandaríkjunum og allmikill hiti i
sambandi viö það; fór svo langt ný-
lega að liftjóni var hótað ef náma-
menn i Biwabik hættu ekki að
vinna. Greiðasöluhús var nokkru
siðar sprengt þar í loft upp, og voru
í því 10 manns. Hafði greiðasalan-
um verið sagt það af sendimanni
verkamanna að ef hann hætti ekki
að vinna, þá vissi hann ekki fyrri til
en að hann vaknaði upp í helvíti.
Maður að nafni Matti Mollenes
hefir verið tekinn fastur í sambandi
við þessa sprengingu, því hann var
einn þeirra er hótanir höfðu í
frammi.
Slys.
Kona nokkur sem Mrs. George
Clydesdale heitir frá Troomefield i
Ontario var á báti í St. Claire ánni
17. ágúst með fimm mánaða gamla
dóttur sina er Jean hét. Eldur kom
upp í bátnum út frá gasolin vél;
konan varð hrædd um aö sprengmg
yrði, þreif bamið í fang sér og kast-
aði sér í ána. Hún synti langa leið ;
en þegar hún var komin rétt að
landi leið yfir hana og hún misti
barnið í ána; það druknaði, en henni
var bjargað.
Sorglegt slys á Winnipeg-yatni.
Fimm Islendingar drukna
leiðis Alfred Bristow; en ekkert
hinna kunni sundtök.
Lengi var leitað og víða en ekki
fanst hitt, var því farið með líkin
tii Gimli. Siðar fanst lik Mrs. Ein-
arsson og var það rekið svo að
segja norður til Mikleyjar. Alfred
Bristow er ófundinn enn.
Eins og nærri má geta voru
þctta mikil sorgartíðindi á Gimli;
var ]>arna höggvið stórt og við-
kvæmt skarð í útlendingahópinn i
íslenzka bænum og átti margur um
sárt að binda; lýsir Steina Stefáns-
son þvi átakanlega í “Free Press”
þegar líkin voru flutt i land á Gimli.
“Tilfinningar fólksins áttu engin
orð ’ segir hún, “en svipur sorgar-
innar þögull og djúpur lýsti því sem
inni fyrir bjó.”
Gömlu hjónuuum Wm Bristow
og konu hans voru flutt þau tiðindi
ð tveir elztu synir þeirra væru dánir
og tveim systrum þeirra voru flutt
sömu tiðindi, þeim Mrs. S. Val-
garðsson og Mrs. J. Sigurgeirsson,
auk margra yngri systkina.
Öðrum öldruðum hjónum G.
Pétursson varð að flytja þá fregn
að elzti sonur Jæirra og dóttir væru
liðin lík og litla stúlkan fjögra ára
frétti að mamma hennar kæmi al-
drei aftur. Systir þeirra Jósefs cg
Mrs. Einarsson er Mrs. G. E. Sól-
mundsson og Karen heitir yngri
systir þeirra.
Og loksins var öldruð ekkja,
móðir nýgiftu konunnar Mrs. Pét-
ursson, sem sorgin snertir ekki sízt.
Hún beitir Sigríður Goodman. Átti
hún heima hér í Winnipeg þangað
til maður hennar dó fyrir 5 árum,
þá flufcti hún til Gimli með 3 bömin,
Margrét sem hér druknaði, Scef-
ing, sem er i 223. herdeildinni, og
Mrs. Dennis Lee, sem á mann í
hemum.
Með Jónasson í seinni ferðinni
fóru G. E. Sólmundarson, Geir Sig-
urgeirsson, Pétur Magnússon og
Hannes Kristjánsson.
Þetta fólk sem fórst var alt sér-
lega efnilegt, tók mikinn þátt í öllu
félagslífi og er því sárt saknað í
litla bænum.
Jarðarför þess sem fundið er fór
fram um helgina og tóku þátt i
henni fjórir prestar. Hafði hún
verið fjölmennari og áhrifameiri en
dæmi séu til áður í Gimlibæ.
Lögberg vottar syrgjendum inni-
lega samhygð og samhrygð.
“Dauðinn er laekur, en lífið er strá
skjálfandi starir það straumfallið á“
M.J.
Fimtudaginn 12. ágúst lögðu
fimm manns af stað frá Gimli
áleiðis út í eyju sem Elk eyja heitir,
hér um bil 24 mílur frá bænum.
Var förin bæði skemtiferð og berja-
leit. Skipið var stór fiskibátur, 20
fet í kjöl.
Fólkið var alt á bezta aldri og
efnilegt; þrent var alislenzkt en
tveir bræður að hálfu leyti islenzk-
ir og íhálfu enskir. Þessi voru
nöfnin : Jósef Pétursson 28 ára,
kona hans 18 ára, Mrs. J. Einars-
son 23 ára, Herbert Bristow 22 ára
og Alfred bróðir hans 18 ára.
Jósef Pétursson og kona hans
höfðu aðeins verið gift í 3 mánuði.
Mrs. Einarsson var systir Jósefs;
maður hennar var ekki heima;
hafði verið við fiskiveiðar í hálfan
þriðja mánuð; áttu þau eina dóttur
fjögra ára.
Þegar skipið sveif frá landi var
hvassviðri beint á eftir og er þá
æfinlega úfið vatnið við eyjuna
þeim megin.
Aður en báturinn hvarf úr aug-
sýn sást að farið var að rifa seglin
og benti það á að enn þá hvassara
væri þegar út á vatnið kom. En
þessir ungu hraustu menn voru all-
ir ágætir sjómenn og var því engin
hræðsla né ótti í landi. Von var á
fólkinu næsta sunnudag þann 15;
en það kom ekki og var fólki farið
að lengja eftir því þegar kom fram
á mánudaginn; þó grunaði engan
neitt; héldu menn aðeins að drátt-
urinn stafaði af mótvindi og var
það eðlilegt. •
En á þriðjudaginn þann 17. kom
Jón Einarsson heim aftur frá fiski-
stöðvunum. Fanst honum töfin
grunsöm og eirði ekki fyr en farið
var að leita. Klukkan 5 á miðviku-
daginn var þvi lagt af stað og var
foringi fararinnar E. Sigtryggur
Jónasson, en nteð honum systir
hans E. Steina Stefánsson og Jón
Einarsson.
Var leitað út með allri strönd en
hvergi sást neitt né fréttist. Þá var
stefnt út til Elk eyjar.
Eftir langa leit þegar komið var
svo nærri eyjunni að ekki var nema
hálf míla í land fanst skipið á hlið-
inni. Siglutréð var brotið og við
það var bundinn einn maðurinn ör-
endur. Það var Herbert Bristow
Sást það glögt að líkið hafði verið
lengi í vatninu, svo var það þrútið.
Leitarfólkið gat ekki reist skipið
við, fór það upp í eyju, en þar hafði
einskis orðið vart og hafði skipið
auðsjáanlega farist áður en þangað
kom á fimtudaginn.
Eftir þetta fór leitarfólkið heim
með likið og fréttirnar. Næsta dag
var lagt af stað frá Selkirk á stærra
skipi og var Mr. Jónasson einnig
foringi þeirrar farar. Á laugar-
dagsmorguninn kom hann aftur til
Gimli og hafði fundið þau hjón
Jósef Pétursson og konu hans. Þau
hafði rekið upp á vesturströndinni á
Elk eyju, bæði bundin við part af
siglutrénu. Hafði Pétursson tálg-
að siglutréð í sundur með hnifi og
bundið konu sina við það og sjálf-
an sig á eftir, i þeirri von að þau
ræki á land, en í rokinu og öldu-
ganginum hafði seglið sem á trénu
var slegist utan um þau og þau
druknað, voru þau svo að segja
þakin af seglinu.
Það ætla menn að grjót sem var
i skipinu til seglfestu hafi runnið
til aftur i skut í ölduganginum og
afturendi skipsins þvi gengið undir,
því þannig var það í vatninu. Er
álitið að þegar Jósef var að búast
um á trénu hafi hann náð í lík
Bristows óg bundið hann við siglu-
tréð, en lagt svo sjálfur út á lausa
partinum ásamt konu sinni, eftir að
hann hafði bundið þau þar bæði.
Jósef var ágætlega syndur og sömu-
l
Stríðsfréttir
Lítið hefir þar gerst markvert
siðan blaðið kom út. Bandamenn
hafa unnið bæði að austan og vest-
an, en ekki neinn stórsigur.
Síðan stríðið hófst háfa Þjóð-
verjar tapað að minsta kosti 33
Zeppelin loftskipum sem banda-
menn vita um.
ÍTtlit er til að Rúmenia sé að bú-
ast til þess að fara í stríðið, eftir
síðustu fréttum, en lengi þykja þeir
vera að hugsa sig um.
Asquitli flutti ræðu i þinginu í
London á þriðjudaginn og lýsti því
yfir að nú væri svo komið að skamt
yrði til friðar; bandamenn væru nú
svo útbúnir að öllu leyti að ekki
kæmi til nokkurra mála að Pjóð-
verjar gætu veitt verulegt viðnám
hér eftir; þeir hlytu því innan
skamms að sjá sitt óvænna. Churc-
hill var á annari skoðun, kvað hann
Þjóðverja aldrei hafa verið fleiri
á vígvelli en nú og aldrei betur búna
hversu lengi sem þeir héldu það út;
væri því lífsspursmál fyrir banda-
menn að búast við löngu stríði og
leggjast ekki undir höfuð með neitt
er til sigurs mætti verða.
Nýlega hafa Bretar sökt stóru
herskipi fyrir Þjóðverjum, og
Þjóðverjar tveimnr litlum herskip-
um fyrir Bretum.
Merkilegur úrskurður.
Þegar vínbannið komst á í Mani-
toba byrjuðu ýmsir á því, að panta
áfengi fyrir menn Þetta var talið
brot gegn lögum og lét stjórnin
kæra eitt iþess konar umboðsfélag
fyrir lagabrot, eins og frá hefir ver-
ið skýrt. Sá hét Noble, er í málinu
dæmdi og var úrskurður hans á þá
leið, aö mönnum væri þesskonar
verzlun heimil í alla staði og kæmi
það hvergi í bága við vínbannslög-
in hér i fylki.
Þannig skýrði dómarinn þennan
úrskurð, að með því að sá er við
peningum tæki frá pantanda sendi þá
i burtu út úr fylkinu til annars
manns er vöruna seldi fyrir þá, væri
þetta ekki verzlun innan fylkis
og ekki lagabrot.
Úrskurðurinn þýðir það, að
hversu margir sem vilja, geta leyfis-
laust og óátalað selt áfengi hér í
fylki undir því falska yfirskyni, að
það sé pantað.
Jón og Bjarni geta farið í félag
og sett upp brennivínsverzlun þann-
ig, að Jón sezt að í Keewatin, en
Bjarni í Winnipeg; vínsöluhús setja
þeir upp í Keewatin en skrifstofu í
Winipeg; svo koma menn til Bjarna
og panta; hann tekur við fénu, send-
ir það austur, eða þykist senda það,
og gerir Jóni aðvart um að senda
áfengið.
Þetta er regluleg svikamylna.
Málinu verður skotið til hærri rétt-
Sigur fyrír framsóknarflokkinn
Dewart lögmaður var kosinn með
500 meirihluta atkvæða fram yfir
stjórnarkandídatinn í Toronto á
mánudaginn. Er þetta talinn óræk-
ur vottur um það, að menn séu al-
ment snúnir á móti conservatívum
yfirleitt, því þetta hefir æfinlega
verið óvinnalegt vigi þeirra.
Hagalagðar.
heitir kvæðabók nýútkomin eftir
Júlíönu Jónsdóttir; prentuð af O. S.
Thorgeirssyni. Hennar verður minst
í næsta blaði.
Islenzku skipin.
Arni Eggertsson fékk bréf frá
íslandi í gær, þar sem honum er
skýrt frá því að Gullfoss' fari frá
New York í kring um 20. septem-
ber til Islands, en Goðafoss um 15.
október.
Það voru mikil þægindi fyrir
fólk að fá þessar fréttir, því þeir
sem heim ætla vissu ekki áður hve-
nær þeir þyrftu að vera komnir til
New York. Nú vita þeir að ef þeir
hugsa sér að fara með fyrri ferð-
inni verða þeir að vera komnir til
New York fyrir 20 næsta mánaðar,
annars fyrir 15. október.
Fargjald með skipunum er 250
kr. aðra leiðina á fvrsta farrými en
150 á öðru; en 350 báðar leiðir á
fyrsta farrými og 250 á öðru. Far-
gjaldið alls fram og aftur frá
Winnipeg til tslands en $148.30, og
er það sérlega ódýrt.
Þrjátíu og tveir höfðu þegar
pantað far með skipinu í gær og
flestir þeirra að fara heim alfarnir.
Snjór í Alberta.
A föstudaginn var féll talsverður
snjór í vestur hluta Alberta, þar á
nieðal í Banff, Cochrane og sér-
staklega í Midnapore. Veður var
kalt og hvast og korn skemdist víða,
af hagli og snjó fsligaðist af snjón-
um).
Einhver Þorsteinn Sigurðsson i
Reykjavik hefir tekið sér viður-
nefnið Manberg. — Það þýðir
þrælgrýti á góðri íslenzku.
“Vér eigtim þetta land jöfnum
höndum við alla aðra sem hér búa”.
— Steina Stefánsson.
“Telegram” stingur upp á því að
atkvæði séu tekin af öllum “útlend-
ingum” v'ið næstu sambandskosning-
ar. — Ekki vantar frjálslyndið þeim
megin !
Robson dómari sagði það í opin-
berri ræðu að eins mikil þörf mundi
vera á að rannsaka atfarir bæjar-
stjórnarinnar og verið hefði að rann-
saka verk fylkisstjórnarinnar, þegar
Roblin sat við stýrið. Bæjarstjórnin
lofaði að svara þessum kærum, en
hún hefir ekki gert það enn. Mönn-
um er farið að leiðast eftir því svari.
Þegar alþýðumaður er grunaður
um eitthvað rangt, er hann tekinn
fastur og málið rannsakað fyrir lög-
reglurétti. Þegar háttstandandi mað-
ur er sakaður um glæp, þá er það
bara athugað af konunglegri nefnd.
Eru þetta brezk lög?
BITAR