Lögberg - 24.08.1916, Page 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 24. ÁGÚST 1916
jóns Bjarnasonar skóli.
(Úr skýrslu skólans.)
Saga.—Skólinn var stofnaður af Hinu evan-
geliska lúterska kirkjufélagi íslendinga í Vestur-
heimi á kirkjuþingi 1913, og hóf hann göngu sína
það haust í samkomuhúsinu Skjaldborg í Winni-
peg. pað ár sóktu hann 18 nemendur, annað
árið 28, en þriðja árið 34. Á kirkjuþingi 1914
hlaut hann nafnið Jóns Bjamasonar skóli (Jón
Bjarnason Academy). Síðastliðinn vetur var
stofnunin löggilt af fylkisþingi Manitoba.—í tvö
ár hafa nemendur skólans gengið undir hið opin-
bera próf mentamáladeildar Manitoba-fylkis.
Við hið síðara próf, í síðastliðnum júnímánuði,
stóðust 18 nemendur prófið af þeim 20, er undir
það gengu. Auk þess fengu 5 nemendur skólans,
sem í herinn gengu, viðurkenningu fyrir árs-
námi, sem jafngildir prófi.
Tilgangur.—Skóli þessi er stofnaður til þess
aö efla sem bezt göfgi hins unga mentalýðs þjóð-
ar vorrar í Vesturheimi, að gefa honum hið bezta
veganesti, sem unt er, á braut framfara og nyt-
semdar í þessu landi, ræktarsemi til hins íslenzka
móðurarfs og lotningu fyrir kirkju Krists. Vér
ættum að vera þessu vaxnir, því vér hljótum að
skilja fólk vort öðrum betur. í mentalegu tilliti
ættum vér að vera sjálfstæðir eins og í öðrum
efnum, ættum að veita ekki síður en þiggja, ætt-
um að menta engu síður en láta aðra menta oss.
Stjórn.—Skólinn er starfræktur í nafni kirkju-
félagsins og er æðsta vald í höndum þess, en
framkvæmdarvald alt felur það skólaráði, sem
það sjálft kýs, og öldungaráði og kennararáði, en
öldungaráðið skipa kennarar og tveir skólaráðs-
menn af því kosnir, og hefir það æðsta vald í
höndum í hinum innri málum skólans.
Nemendur.—Nemendur, jafnt utan sem inn-
an kirkjufélagsins, eru boðnir velkomnir á skól-
ann og njóta allir þar sömu réttinda. — þess er
krufist af námsfólki, að það leggi rækt við nám-
ið, hegði sér siðsamlega, hlýði reglum skólans og
fyrirmælum kennararáðsins. Engin tóbaksnautn
eða áfengis má fara fram í skólanum, eigi heldur
ósæmilegt orðbragð, ókurteist framferði, né
skemdir á húsi eða húsmunum. Sé þessu ekki
hlýtt, varðar það burtrekstri. — Félagslíf og
skemtanir námsfólksins eru, að því er skólanum
viðkemur, undir yfirumsjón kennararáðsins. —
Nemendur borga kenslugjald að upphæð $36.00
fyrir alt skólaárið, og verður helmingur þess að
borgast í skólabyrjun, en hinn helmingurinn ekki
seinna en á nýjári. peir sem að eins stunda nám
frá þeim tíma, greiða $24.00.
Nám.—Skólinn kennir alt það, sem menta-
máladeild Manitoba-fylkis ákveður fyrir þá nem-
endur miðskóla (9., 10. og 11. bekk), sem eru að
búa sig undir háskólanám einvörðungu (Arts
Matriculation) og þá, sem bæði sækja um kenn-
araleyfi og leita inngöngu í háskólann (Combined
Course). Kristindómsfræðsla er skyldugrein
fyrir alla þá, sem sækja skólann, nema svara-
menn þeirra óski eftir undanþágu af trúarbragða-
legum ástæöum, eða nemendurnir sjálfir, ef þeir
hafa náð lögaldri. fslenzka er skyldugrein fyrir
alla þá nemendur skólans, sem eru íslenzkir að
ætt, nema svaramenn þeirra óski eftir undanþágu
eða nemendur sjálfir, hafi þeir náð lögaldri, og
skólastjóri viðúrkenni ástæðuna fyrir undanþág-
unni gilda.
Húsnæói og kenslutæki.—Húsnæði hefir skól-
inn héntugt og hlýtt við hom Beverley og Well-
ington stræta í Winnipeg. Eru þar bjartar
kenslustofur, með veggtöflum og hentugum sæt-
um. Enn fremur hefir skólinn góð landabréf,
töfralukt til að sýna myndir, ásamt nokkru
myndasafni, og allmikið safn ýmissa tækja til
eðlisfræðilegra tilrauna. — Bókasafn er komið í
skólann, góð byrjun, sem þegar hefir komið að
töluverðum notum.
Skemtanir.—Námsfólk æfir knattleiki undir
beru lofti þann tíma, sem veður leyfir, en yfir
kaldasta tímann síðastliðinn vetur skemtu nem-
endur sér á skautasvelli, sem gjört var rétt hjá
skólanum. Fundi hélt það hálfsmánaðarlega og
á þeim fóru fram ræður, söngur, hljóðfæraslátt-
ur, upplestrar, leikir, lestur skólablaðs og veit-
íngar.
Kynni og vinátta.—Nú þegar hefir margt
ungt fólk úr ýmsum bygðum kynst hvert öðru í
skólanum og jafnvel myndast vináttu-sambönd.
Getur það haft mikilvæg áhrif fyrir framtíðina,
að hið unga fólk vort úr öllum bygðum komi á
skólann og taki höndum saman um að ávaxta
hjá sér helgidóm kirkju vorrar og það, sem dýr-
mætast er í íslenzku þjóðerni.
Guðsþjónustu-athafnir fara fram í skólanum,
morgunbænir fyrir alla nemendur daglega og
biblíustund fyrir þá sem óska einu sinni í viku.
Skólinn byrjar næsta starfsár sitt föstudag-
inn 2. September.—Allir, sem hafa í hyggju að
sækja skólann í vetur, ættu að tilkynna það und-
irrituðum hið fljótasta. Allir nemendur ættu að
kosta kapps um, að vera komnir þegar skóli byrj-
ar.__öllum fyrirspurnum áhrærandi skólann
svarar undirritaður.
íslenzkir foreldrar! petta er skólinn fyrir
hann son yðar og hana dóttur yðar.
Unga fólk! petta er skólinn fyrir yður.
pessi grein svarar mörgum bréfum og fyr-
irspumum, sem Lögbergi hafa borist viðvíkjandi
skólanum.
Þinghúsið í Ottawa sprengt
í loft upp.
pjóðverjar sprengja upp helgidóma Frakk-
lands og Belgíu. Ottawa-stjórnin lætur sprengja
upp helgidóma Canada-þjóðarinnar. $2,000,000
eyðilagðar.
Sorg og söknuður hertók hugi canadisku þjóð-
arinnar, þegar þinghúsið í Ottawa brann í vetur.
pað er enn ósannað, af hvers völdum eldurinn
kviknaði og sannast ef til vill aldrei fyrir nein-
um rétti.
Að margra miljöna virði brann þar á svip-
stundu og mannslíf urðu eldinum að bráð þar á
meðal einn af fulltrúum þjóðarinnar.
Að sjálfsögðu var farið að undirbúa endur-
reisn þinghússins að vörmu spori. Var þess
krafist af sumum, að menn væru látnir bjóða í
bygginguna og það boð tekið, sem lægst fengist,
ef það kæmi frá trúverðugu félagi.
En verkamála ráðherrann, Robert Rogers, var
á öðru máli. Hann kvað hyggilegra að veita
verkið þannig, að samið væri við vist félag og
því borgað ákveðið hundraðsgjald, enda væri tæp-
lega hægt að bjóða í bygginguna, þar sem að eins
væri um viðgerð að ræða. Hann lýsti því yfir,
að flestir veggir gætu staðið, með því að þeir væru
allsendis óskemdir, og væri það að minsta kosti
$2,000,000 sparaðar. Auk þess. væri með því
flýtt fyrir þinghúsbyggingunni svo árum skifti,
hinni gömlu fegurð haldið og endurminningum
fólksins unnið þarft verk með því að vernda
þann hluta þessa þjóðar-helgidóms, sem óskemd-
ur væri.
Á þetta voru allir sáttir. Var svo skipuð
nefnd til þess að hafa yfir umsjón yfir verkinu.
í þeirri nefnd voru flest stjómarsinnar og nokkr-
ir úr hópi hinna frjálslyndu.
Alt virtist nú benda á óhlutdrægni og sam-
vizkusemi og búist var við, að samvinna og sam-
eining ætti sér stað í þessu nefndarstarfi.
Verkið var af Robert Rogers falið á hendur
Peter Lyall og syni hans, með þeim skilyrðum, að
þeir eiga að fá 8% af öllu, sem í húsið fer, vera
eins lengi með bygginguna og þeim sýnist og fá
20% á ári hverju af verði þeirra verkfæra, sem
þeir nota, fyrir slit á þeim. Með öðrum orð-
um, þeir geta verið nógu lengi til þess að fá
fylsta verð að öllu borgað fyrir öll verkfæri, sem
þeim sýnist að nota og áttu þau sjálfir eftir
sem áður.
peir geta samið við þau félög, sem búa til
slík verkfæri, að selja sér öll dýrustu og full-
komnustu áhöld, sem við stórbyggingar eru höfð
og kosta margar miljónir dollara, með því skil-
yrði, að þeir borgi 20% af þeim á ári, eða þau öll
á fimm árum. pannig þurfa þeir aldrei að
leggja eitt cent úr sínum vasa—stjórnin borgar
brúsann, en þeir eiga verkfærin.
Margt hefir verið ljótt aðhafst í Canada, en
þetta er með því ljótasta.
En svo er ekki alt búið enn. Alt í einu kem-
ur það upp úr dúrnum, að Rogers safnar liði og
lætur fara að skjóta á þá helgidóma, sem hann
hafði með fögrum orðum lofað þjóðinni að
vernda fyrir hennar hönd. Hann lætur skjóta á
veggi þinghússins og sprengja þá upp á líkan
hátt og pjóðverjar fóru að við kirkjur og aðrar
byggingar í Belgíu og Frakklandi, og ekki er því
verki hætt fyr en ekki stendur steinn yfir steini
og alt er komið í rústir.
Og þetta er gert án ráðfærslu við nefndina og
án samþykkis hennar. Rogers virðist taka þar
völdin þegjandi og hljóðalaust úr höndum nefnd-
arinnar og skipa fyrir ásamt gæðingum sínum,
rétt eins og pýzkalandskeisari gerir með hers-
höfðingjum landsins.
Canadaþjóðin kann illa þessum aðförum, þótt
hún sé orðin ýmsu vön. Byggingameistari hafði
gefið þá skýrslu, að $2,000,000 virði af veggjun-
um væru svo traustir í byggingunni, að enginn
galli væri á, og þannig mætti byggja húsið upp
aftur að ekki sæist að nokkru sinni hefði brunn-
ið, að eins yrði það traustara en áður.
Og liberalar lofuðu stjórnina fyrir það, að
ætla ;*ð taka þessa stefnu og spara fé þjóðarinn-
ar. peir ætluðu að vinna með henni að því eftir
bezta megni.
Nú liggur málið þannig fyrir, að stjórnin hef-
ir leikið tveim skjöldum; hún hefir afsakað það,
að láta ekki bjóða í húsið með því að það væri
tæpast hægt, þar sem að eins ætti að gera við
það og ekki væri hægt að ákveða nákvæma á-
ætlun um kostnað. Hún veitir svo verkið gæð-
ingum sínum undir þessu yfirskyni og með þeim
kjörum, sem skýrð hafa verið.; en þegar það er
búið, þá snýr hún við blaðinu, sprengir upp það
sem eftir var af helgidómi þjóðarinnar og eyði-
leggur $2,000,000 virði af fólksins fé, og verður
völd að margra ára drætti á byggingunni.
Lítur ekki svo út, sem þetta hafi verið leikur
frá upphafi? Lítur ekki svo út, sem fagurgal-
inn um verndun á þessum helgidómi þjóðarinnar,
sem er molaður ögn fyrir ögn með sprengiefni og
þýzku ofbeldi, hafi að eins verið blekking til
þess að búa til afsökun fyrir því að veita verkið
sérstöku félagi, en láta ekki bjóða í það? Lítur
ekki svo út, sem hér hafi verið gengið feti fram-
ar í gjörræði gagnvart þingi og þjóð, en dæmi
séu til í sögu nokkurrar þjóðar? Lítur ekki svo
út, sem hér hafi verið unnið það skemdarverk,
sem engum sé tiltrúandi að vinna, ef hann hefir
hag þjóðarinnar fyrst og fremst í huga?
Er ekki líklegt, að þessi stjórn verði í sögu
þjóðarinnar einkend með því að það sé “stjómin,
sem sprengdi upp þinghúsið í Ottawa”?
Víttur fyrir að segja satt.
f blaðinu “Telegram” birtist nýlega skamm-
argrein um búnaðarráðherrann í Manitoba. Ávít-
unarefnið var það, að hann hafði sagt satt, þegar
hann gaf skýrslu um uppskeruhorfurnar hér í
fylkinu.
Eins og sannorðum, samvizkusömum og trú-
verðugum manni sæmdi í hans stöðu, hafði
Winkler svarað fyrirspurnum, sem honum
höfðu borist viðvíkjandi uppskeruhorfum, eins
satt og rétt og hann vissi bezt.
En sökum þess að sannleikurinn sýndi óáran,
heldur blaðið því fram, að skýrsla ráðherrans
hefði átt að vera gefin á öðrum grundvelli.
Blaðið segir, að það komi óáliti á landið og fæli
fólk frá því að flytja hingað, þegar það sjái
þessar skýrslur, og þess vegna eigi Winkler að
vera þvingaður til þess annað hvort að taka þær
aftur og breyta þeim eða fara úr stjórninni.
Með öðrum orðum, sem nákvæmlega þýðir það
sama, segir blaðið, að búnaðarráðherrann eigi
annað hvort að gefa út falskar skýrslur eða hann
eigi að rekast frá embætti.
Svona langt er óheilnæmið’komið á sumum
stöðum hér í landi.
pað er öllum lýðum ljóst, að Canada er ágætt
land og Manitoba með beztu fylkjum ríkisins.
En það er líka öllum lýðum Ijóst, að hér er ým-
islegt að—hér er engin alfullkomin paradís.
pótt því sé slept, að tæpast er í þessu landi
lifandi undir þeirri óstjórn, sem á sér stað frá
Ottawa og allir Manitoba-borgarar bera kinnroða
fyrir það, sem fram hefir farið hér 1 fylki síðast-
liðin 16 ár; fyrir utan það, að lög og réttarfar
virðist hér í landi svo fótum troðið og lítilsvirt,
að slíks þekkjast varla dæmi; fyrir utan það, að
annar réttargangur er hér hafður í málum alþýð-
unnar en í málum hinna svokölluðu háu; fyrir
utan það, að hér er á margan hátt gert upp á
milli borgara landsins og rétti þeirra traðkað, en
öðrum gert auðvelt að komast áfram með klæki
og ódáðaverk, er hér ýmislegt að frá náttúrunnar
hendi, eins og eðlilegt er. Bezta land veraldar-
innar hefir sína galla ,og Canada er eitt þeirra.
það er synd á móti landinu sjálfu, að leyna ó-
kostum þess. pað að stíla allar fréttir hér með
skrumauglýsinga formi skapar ótrú á öllu, þegar
til lengdar lætur. Sá orðrómur kemst á, að ekk-
ert sé að marka fréttir héðan, því að eins sé sögð
önnur hliðin—betri hliðin—og hún margfölduð;
hinnar sé ýmist ekki minst eða hún marg-
minkuð.
pað hefir t.d. verið siður hér, að auglýsa það
út um allan heim, hvílíkum auðæfum bændur
þessa lands hrúguðu saman árlega, þegar þeir í
virkileika hafa stunið hálfsligaðir undir óbæri-
legri byrði allskonar tolla og álaga, sem auð-
valdið hefir hrætt stjórnina til að leggja þeim
á herðar.
Nú í ár hefir hagl og ryð eyðilagt svo upp-
skeru hér í Vesturlandinu, að víða verða akrar
alls e^ki slegnir, og á öðrum stöðum borgar upp-
skeran ekki kostnaöinn.
Búnaðarráðherrann hefir sagt frá þessu í
skýrslum sínum eins og sanorðum manni sæmdi
að gera. Hann hefir skýrt frá því, að meðalupp-
skera hveitis muni verða 5—6 mælar af ekrunni,
og er þao afar lágt.
Til þess að klóra í bakkann og reyna að sanna
að þetta sé rangt, segir “Telegram” frá því, að á
sumum stöðum muni verða um 15 mælar af ekr-
unni. En hvað sannar það, jafnvel þótt vissir
bændur fengju 25 mæla af ekrunni, gætu skýrsl-
urnar verið sannar fyrir því, þegar fjölda margir
fá ekkert.
Ef 10 bændur eru teknir til dæmis, þar sem
einn fær 25 mæla, einn 10, tveir 8, einn 5, einn 4
og fjórir ekkert, þá verður útkoman sú, að allir
til samans hafa bændurnir fengið 60 mæla; þeg-
ar því svo er deilt með 10 (tölu bændanna), þá
verður meðal uppskera þeirra 6 mælar af ekr-
unni, og mun það tæplega vera fyrir kostnaði,
hversu hátt sem verðið kann að vera.
Á auglýsingamáli og því skrummáli, sem
mörgum er hér tamt, mundi í þessu tilfelli að
eins skýrt frá því, að uppskeran í Manitoba væri
góð í ár, þar hefðu fengist 25 mælar af ekrunni.
En Winkler er trúverðugri maður en svo, að hann
semji þannig skýrslur sínar.
Sá er hér beztur borgari, sem allstaðar ann-
arsstaðar, sem sannleikann segir um land sitt og
þjóð.
Látum oss viðurkenna það, að hér er frjáls-
lyndi í sumar áttir eða frelsi meira en í Evrópu-
löndunum, en viðurkenna það einnig, að hér er
rétarfari og réttlæti meira misboðið og þrællyndi
á hærra stigi en víðast annarstaðar.
Viðurkennum það einnig, að Canada er eitt
meðal allra beztu og auðvænlegustu landa heims-
ins, ef það fengi að njóta sín og væri ekki eyði-
íagt af óstjórn og harðstjóm, en þrátt fyrir á-
gæti þess eru hér óviðráðanlegar plágur, til dæm-
is ryð í hveiti, eða frost eða hagl, sem oft og tíð-
um gjöreyðir öllu árserfiði bóndans á feinu auga-
bragði. Akurinn hans, sem blómlegur brosti
við honum í gær, eins og fagur framtíðar grund-
völlur, getur verið breyttur í kolsvart flag á
morgun af völdum einnar haglskúrar, og hann
staðið yfir honum höggdofa og svo að segja ör-
eigi.
Slík eru forlög margra manna hér í landi og
þar á meðal margra Islendinga, sem hægt er að
nafngreina, ef þörf gerist.
petta eilífa auglýsingaskrum í fréttasniði um
það, að hér sé aldinreitur himneskrar sælu, þar
sem ekkert sé nema velgegni, þarf að hverfa
og óblandinn sannleikur að koma í staðinn; ann-
ars er mannorð þjóðarinnar í veði; hún verður
annars álitin ótrú, óáreiðanleg; yfir henni verð-
ur feldur sá dómur, að engu hennar orði sé að
trúa.
Búnaðarráðherrann á þakkir fyrir það, að
hafa tekið þá stefnu að segja satt—ekki einungis
þegar vel gengur, heldur segja satt einnig þegar
miður fer. Hann endurvekur þar með það
traust, sem þjóðin var að tapa; það traust, sem
henni var, er og verður lífsspursmál til þess að
halda mannorði sínu.
W

THE DOMINION BANK
STOFNSETTUU 1871
IlöfuðstóU borgaður og varasjóður . . $13.000,000
Allar eignlr................. $87.000,000
Beiðni bœnda um lán
til búskapar og gripakaupa sérstakur gaumur gefinn.
Spyrjist fyrir.
Notre Hanie Branch—W. M. HAMILTON, Manager.
Selkirk Brancli—M. S. BUBGEB, Manager.
Halldóra Olson
pér heiðurs svanni hausts á degi blíðum
frá hjartans grunni vinir syngja óð,
og þakka fyrir fylgd á liðnum tíðum
þitt fagra starf er lýsti menta glóð.
Að rétta veikum hönd og göfugt hjarta
í hverju stríði var þín löngun sönn,
þú gafst oss marga glaða stund, og bjarta,
sem gleymist ei þó freyði tímans hrönn.
pú hefir stigið stærri spor en fjöldinn
af sterkum vilja fögru marki náð,
og þó að löngum lítil væru gjöldin
þitt lífsstarf verður helgri minning skráð.
Hið góða pund af herrans hendi þegið
varð hundraðfalt, þú grófst það ei í jörð,
og þegar alt er virt, og mælt, og vegið,
það varðar mestu handan tímans fjörð.
Pú göfga kona, stór í raun og starfi,
er styrk í sæld og þraut oss hefir veitt,
þitt fagra dæmi aldir fá að arfi,
þau andans blóm sem fær ei grandað neitt.
Að heil þú lengi megir með oss vinna
er mál vors hjarta þenna glaða dag,
við haustsins skraut í skjóli vona þinna
sem skíni fram á hinsta sólarlag.
M. Markússon.
Telur stjórnina seka.
Eftirfarandi grein stendur í blaS-
inu “The Ottawa Citizen” 16. ágúst:
“Hinn alvarlegi dráttur á því aö
framleiða kúlur og önnur skotfæri,
og hinn tilfinnanlegi skortur á efni
og vinnufólki, sem J. W. Flavelle
formaður hermála nefndarinnar
dregur athygli að, er stjórninni i
Ottawa aS kenna, ásamt þeim
prívat mönnum, er hervörur búa til
fyrst og fremst til þess aS fita
sjálfa sig og aSeins ríkinu til góSs
ef svo vill til aS þaS ekki komi í
bága viS eigin hagsmuni, eftir því
sem J. C. Watters segir, sem er for-
maSur iSnaSar- og verkamanna
þingsins í Canada.
Mr. Walters, sem sá þaS öllum
öSrum betur hvernig fara mundi,
vakti athygli iSnaSar- og verka-
mannaþingsins í Vancouver í sept-
ember á því að stjórnin hefSi neitaS
aS hafa hemil á þeim, er þyngja
vildu vasa sína; neitaS aS stofna
verksmiSjur er þjóöin ætti sjálf; og
þingiS mótmælti aSgerSaleysi
stjórnarinnar í þessu tilliti.
AS Jivi er skort á vinnukrafti
snerti þá hefSi mátt koma i veg fyr-
ir þaS, ef í tíma hefSi veriS aS gert,
eftir því sem Watters segir”.
Sannleikurinn er sá aS stjórnin
hefSi sjálf átt aS láta búa til allar
hervörur sem bandamenn pöntuSu
héSan og selja þær svo ódýrt aS
einungis borgaSi gott kaup, eSa ef
ágóSi var frekari þá átti þjóðin
heimting á honum.
Ef þaS er satt sem Watters þessi
segir aS stjórnin sé' sek um alvar-
legan drátt á því aS afgreiSa skot-
færapantanir, þá eru þaS alvarlegri
kærur en flestar aSrar sem fram
hafa komiS.
Sinnaskifti
Eins og menn minnast var
Asquith forsætis ráSherra Englend-
inga einn þeirra sem harSsnúnast-
ur var gegn konum þar í landi þeg-
^r þær börSust fyrir jafnrétti,
skömmu áSur en stríSiS skall á.
Fyrir nokkru var þess getið til
aS hann mundi taka sinnaskiftum í
þessu máli, og í vikunni sem leiS
hafSi Mrs. Fawcett lýst því yfir aS
ef kjörskránum yrSi breytt á annaS
borð, þá yrSu bornar fram jafnrétt-
is' kröfur af hendi kvenna. KvaS
hún þaS einungis “vopnahlé” en
ekki uppgjöf, sem orSiS hefSi þeg-
ar stríSiö skall á og máliS yrSi vakiS
upp aftur í fyilra fjöri en áSur aS
styrjöldinni lokinni.
A laugardáginn kemur sú frétt
aS Asquith hafi þegar snúist hug-
ur og hafi hann lýst þvi yfir i þing-
húsinu á mánudaginn aS skrásetn-
ing ætti helzt ekki fram aö fara á
meöan á stríöinu stæSi; en þegar
hún færi fram væri sjálfsagt aS
)<onur nytu þar sama réttar og
menn.
Þóttu þetta mikil tíSindi og góS,
og þaS er skoSun manna aS sam-
kvaamt þeirri yfirlýsingu verSi kon-
um veittur atkvæSisréttur fyrir
næstu kosningar. Curzon jarl er
enn þá æstur á móti kvenréttindum.
en fylgjendum hans fækkar óöum.
í því máli.
Jón Jónsson Westmann
xvlerkisbóndinn Jón Jónsson
Westmann aS Clarkleigh í Alfta-
vatnsbygö andaSist aö heimili sinu
27. marz 1916.
Hann var fæddur 20. apríl 1853
aS Þverá í Eyjahreppi í Hnappa-
dalssýslu; kom hingaö vestur ásamt
Jóni sál. bróSur sinum áriS 1883,
en kvæntist 12. desember 1888, Sig-
ríöi Jónsdóttur frá Sauöeyjum á
Breiöafiröi í BarSastrandasýslu.
Attu þau tvö börn—tvíbura—pilt
og stúlku sem bæSi lifa; heitir pilt-
urinn Jóhannes og er nú fyrirvinna
hjá móSur sinni, sém lifir mann
sinn; en stúlkan heitir Ásláúg; er
hún útskrifuö af kennaraskóla og
kennir nú úti í NarrowsbygSum.
Jón sál. var sonur Jóns bónda
SigurSssonar, sem um 20 ára skeiö
bjó á þverá og síöar lengi á HjarS-
arfelli í Miklaholtshreppi í Snæfells-
nessýslu; var hann hálfbróöir Jóns
Jónssonar föSur þeirra Hjaröar-
fellssystkina.
Hann bjó lengi hér í bæ og stund-
aöi smíöar.
Jón sál. var gleöimaöur mikill og
hafði jafnan hnyttileg svör á reiö-
um höndum; ihélt hann því fram til
hins sSasta þrátt fyrir margra ara
sjúkdóm, er loks leiddi 'hann til
bana.
ÍSB
NORTHERN CROWN BANK
Höfuðstóll löggiltur $6,000,000 Höfuðstóll greiddur $1,431,200
Varasjóðu..... $ 7)5,600
Formaður.............- - - Slr D. H. McMHjIiAN, K.O.M.G.
Vara-formaður................... - Capt. VVM. BOBINSON
Str D. C. CAMEBON, K.C.M.G., ,1. H. ASHDOWN.
E. F. HUTCHINGS, A. McTAVISH CAMPBELL, JOHN STOVEU
AlUkonar bankaetörf afgreidd. Vér byrjum reikninga við einstaklinga eða
félög og sanngjarnir skilmálar veittir. Avísanir seldar til hvaða staðar scm er
á Ialandi. Sértalcur gaumur gefinn 8pariaj6ðsinnlögum, sem byrja má með
einum dollar. Rentur lagðar við á hverjum sex mánuðum.
T. E. THDRSTEIN9SON, Ráðsmaður
Cor. William Ave. og SherbrookelSt., . Winnipeg, Man.