Lögberg - 28.02.1918, Síða 5

LöGBERG, FIMTUDAGINN 28. FEBRÚAR 1918
5
KAUPMANNAHAFNAR
Vér ábyrgj-
umst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta tóbak í
heimi.
Ljúffengt og
endingar gott,
af því það er
búið til úr safa
miklu en mildu
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
hár, mð Suðurlandafjörið og feg
urðina í röddinni.
pá verður leikinn smáleikur,
sem heitir “Exemtion” og er
ekki ólíklegt, að nafninu fylgi
aðdráttarafl nokkurt.
vér eigi ávalt atburði þá, sem ské
í raun og veru í lífi meðbræðra
vorra. En til þess að geta skilið
rétt, það sem fram við oss kem-
ur í hinu daglega lífi; eru leikir
sæði verið haldnar, og samkepni
komið í sambandi við plægingar
og útlit á komökrum, alls hefir
verið borgað í verðlaunum
$90,000, þar af hefir stjómin
lagt til $50,000.
Mjólkurbúin.
þeirri grein lanbúnaðarins hef-
hefir fleygt fram; að undan-
fömu var kennarinn í þessari
grein við búnaðarskólann, líka
umsjónarimaður með mjólkur-
fraanleiðslu fylkisins, og er ó-
þarft að taka það fram hér, að
hann hafði iítinn tíma afgangs
frá kenslustörfum sínum til þess
að hafa eftirlit með framleiðslu
í fylkinu. pá var engin sérstök
mjólkurbúadeild við Búnaðar-
skólann. Síðastliðið ár var sér-
stök deild sett upp, með öllum
nútiðar tækjum, og eru fjórir
sérfræðingar í þeirra grein í
sambandi við hana. ]?að er mér
ánægjulegt að geta sagt að 78%
af öllu smjöri, sem búið hefir
verið til í fylkinu, hefir verið bú-
ið til úr hreinsuðum rjóma, sem
er afar-þýðingarmikið, þar sem
vér höfum að keppa við það full-
komnasta, sem þekt er í þeirri
grein á heimsmarkaðinum Vér
sendum burt úr fylkinu 96 vagn-
hlöes af smjöri á síðastliðnu ári
og má það heita góð framför frá
því sem var 1912, þegar vér
þurftum að flytja smjör inn í
fylkið, til vors eigin brúks.
Illgresi í ökrum.
ölhim, sem til þekkja mun
koma saman um það, að það sem
mest stendur akuryrkjunni’ í
þessu fylki fyrir þrifum er ill-
gresið í ökrunum. pó að undan-
tekning eigi sér máske stað í
þessu efni, þá samt munu flestir
bændur hafa komist að þeirri
niðurstöðu, að til þess að halda
löndum sínum þolanlega hrein-
um, þurfi sérstaka aðferð, og
vakandi hugsun, og það er oss
gleðiefni að vita, að stór fram-
iör í þessa átt hehf ir átt sér stað
hér í Rauðarárdalnum. Lönd,
sem fyrir 6—7 árum voru keypt
fyrir $20 hver ekra hafa selst nú
nýlega fyrir $45, og er sú verð-
hækkun mest því að þakka, að
illgresið hefir verið eyðilagt; þó
að hækkun á komverði eigi að
einihverju leyti þátt í henni.
Manitobafylki er sérstakt í sinni
röð að því leyti að það er eina
fylkið í Canada, sem liggur að
sjó og hefir stórkostlega ak-
uryrkju, námaauður í norður
parti þess er að líkindum meiri
en nokkum mann nú dreymir
um. í öðm lagi er það að segja
um þetta fylki, að það hefir tví-
vegis fengið verðlaun fyrir fall-
egasta gripi á alsherjar gripa-
sýningu í Ameríku og hefir þetta
síðasta ár hlotið alheimsverð-
laún fyrir falllegasta, og bezta
hveiti.
Að síðustu óska eg herra for-
seti að stríð þetta hið voðalega,
verði til lykta leytt, og að friður,
sem er hagkvæmur sambands-
þjóðum vorum verði saminn áð-
ur en árið 1918 er liðið, og að
vér megum halda áfram á þing-
um þessa fylkis að lögleiða og
framfylgja ákvörðunum um að
bæta hag bænda, og um aukna
framleiðslu.—Ekki til stríðsþarfa
heldur til þess að fullnægja vax-
andi þörfum hinna friðelskandi
innbyggja þessa fylkis.
Þröngsýn þjóðrækni.
Danir og íslenzk þjóðræknismál.
Svo lítur út, að aldrei eigi því
að skeika, að þegar íslendingar
eru komnir að því að ná þroska
til þess að stíga nýtt sjálfstæðis-
spor í einhverju máli — þá skuli
þvergirðingshátturinn, sem ís-
Iendingum eftir aldagamla
sögulega reynslu, hættir við að
sérkenna Dani með—komast í
algleyming. pá skal ekki hjá
því fara, að þeir menn meðal
Dana, sem sízt skyldu, nái eyr-
um þjóðarinnar dönsku með því
að klæða sig í falskan hjúp þjóð-
rækninnar, hjúp ættjarðarástar-
innar, í hjúp landvarðveitingar
undir hið danska ríki o. s. frv.
petta hefir nú síðast komið á
daginn núna, er sú dirfska henti
oss, íslendinga, að vér töldum
oss eigi að eins heimilt, heldur
líka af praktiskum ástæðum
skylt að fara fram á það við kon-
ung íslands, að okkur væri til-
skilinn réttur til að svíkja ekki
á oss þjóðemismerkin þá er skip
vor fara um höfin í bjargráða-
erindum fyrir land og lýð —
heldur geta siglt undir eigin fána
hvar sem fer.
þegar svo hin praktiska rétt-
arkrafa er borin fram við kon-
ung, að vísu svo linlega, að eigi
er lagt við stjómarafsögn, má
heyra margraddað danskt blaða-
kór um að aldrei megi það ódæði
henda danska stjóm, að hún
leyfi fslendingum að hafa sinn
eigin siglingafána.
J?að er svo sem ekki verið að
taka tillit til þess, að krafan um
siglinga fánann, sem við raunar
teljum oss eiga við konung einan
um, er fram komin sem einróma
ályktun þings og þjóðar. Nei,
nei! Af því að Danmörk hefir
eitthvað 30 sinnum fleiri íbúa
en fsland þykir þeim góðu,
dönsku þjóðeraispostulum alveg
sjálfsagt að halda fyrir oss í
lengstu lög öllu því, sem þeir
mundu þó, er Danmörk væri í
sambandi við 30 sinnum sér
mannfleiri þjóð, heimta sem ský-
lausan rétt sinn—til handa hinni
dönsku þjóð.
pessi þröngsýna þjóðrækni,
eða þjóðernisstefna, virðist nú
ráða mjög um of í Danmörku í
íslands garð og hafa þegar
nokkrar greinar úr dönskum
blöðum, um þetta efni, v^rið
birtar í ísL blöðum (aðallega í
Morgunbl.). Er þar deilt um
'ent: v j k
1. Réttmæti þess, að íslend-
ingar eignist sinn eigin siglinga-
fána.
2. Mikilsvirkni Dana um að
birgja íslendinga upp með mat-
vörum, meðan ófriðurinn hefir
staðið.
peir sem fyrst og fremst hafa
deilt um þessi efni eru Finnur
prófessor Jónsson, sem að vorum
dómi virðist hafa staðið mikið
vel í ístaðinu af vorri háfu, en af
Dana hálfu hafa Knud Berlin
(upp á gamlan kunningsskap)
og prófessor Aage Barléme þeytt
lúðurinn.
Mun ísafold í næsta eða næstu
blöðum víkja nánar að þeim um-
mælum, sem af hálfu hins síð-
ast talda náunga eru rituð í þeim
tón, að hann má blygðast sín
fyrir að haga sér svo, maður,
sem af íslenzkri verzlun mun
hafa þegið miljóna-arf og nú lif-
ir af því að verzla við þá þjóð,
sem hann — að vísu heimskulega
— hæðist að og vill skóinn niður
af á alla lund.
—ísafold.
Laun hlutleysisins.
Hinn 15. þ. m. birtist grein í
blaðinu “Seattle Times”, um á-
standið í Noregi, og átelur blaðið
hina norsku þjóð, fyrir hvað mik-
ið hún hafi þolað pjóðverjum,
síðan að stríðið hófst, og telur
hörmungamar, sem þjóðin hafi
liðið, hin beinu laun hlutleysis-
ins.
Meðal annars, er svo að orði
komist í greininni: “Noregur
hefir greitt of háan toll, af því
að standa hlutlaus, og keypt
væntanlegan framhalds vinskap
við pýzkaland langt of dýru
verði. Fáar þjóðir munu hafa
tekið öðru eins ógnar ranglæti
þegjandi, og um eitt skeið var út-
litið jafnvel farið að sýnast
þannig, að eigi var útilokað að
svo gæti komið fyrir að hin
norska þjóð mundi fara í stríðið
pjóðverja megin.”
pað mega firn kallast, að
nokkurt blað skuli fara svona
greinilega með rangt mál, með
því að alþjóð manna, er löngu
kunnugt um afstöðu Noregs
gagnvart pýzkalandi. Leiðandi
menn norskir, eins og þeir Frið-
þjófur Nansen og Roald Amund-
sen, gáfu pjóðverjum, fyrir
hönd hinnar norsku þjóðar,
svar, sem ekki virðist auðvelt
að misskilja, er þeir afsöluðu sér
öllum nafnbótum og heiðurs-
merkjum, sem þeir höfðu sæmd-
ir verið af þýzkalands keisara,
sem bein mótmæli gegn hermd-
arverkum pjóðverja, með því að
myrða saklausa og friðsama
norska siglingamenn.
Walker.
pað sem eftir er þessarar viku
verða sýndir leikir, sem allir
menn á öllum aldri hafa nautn
af að horfa á; svo sem “Maggie”,
“Pollyanna” og “Peg O’ My
Heart”. Á mánudaginn í næstu
viku verður leikinn kýmileikur-
inn “Are you a Mason ?” og verð-
ur ágóðanum varið til ýmsra
þjóðræknis málefna, og á þriðju-
dagskveldið gefst fólki kostur að
heyra “The University Dramatic
Society” með leikinn “The
Electricity”, sem er ákaflega
fyndinn. Og fjóra seinustu dag-
ana birtist Mr. Harry Lauder á
leiðsviðinu, og verður það í síð-
asta skiftið, er menn geta hlust-
að á hann, áður en hann fer
austur til Evrópu.
PANTAGES.
Á Pantages leikhúsinu verður
margt fallegt til þess að hlusta
og horfa á; stuttir, en skemti-
legir söngleikir, með fyrirtaks
hljóðfæraflokk og ágætis söngv-
urum. Er efni sumra leikjanna
frá Japan, mjög fróðlegt. Einnig
verða sýndir þjóðdansar nútíðar-
innar og standa fyrir því, Mr.
Charles og De Rose systumar.
Á undan leikjunum verða sýndar
skemtilegar hreyfimyndir.
Orpheum.
Miss Leona LaMar, eða “Mær-
in með þúsund augun”, leikur á
Orpheum alla næstu viku. Miss
Leona LaMar, hefir ferðast um
all-flestar stærstu borgir Banda-
ríkjanna, og vakið afarmikla eft-
irtekt hvar sme hún hefir verið
á ferð. Nú gefst Winnipegbúum
kostur á að heyra hana og sjá.
pá má ekki gleyma Perronne
greifa, er syngur stóreflis söng-
verk. Mr. Perronne er hingað
kominn eftir að ihafa særst all-
mikið á orustuvöllum Norður-
ítalíu. Hann er ítalskur í húð og
pESSA VIKU
Síðdegis á miðvikud. og laugard.
Hin nafnfræga enska leikkona
Phyliss Neilson—Yerry
í leiknum “Maggie”
sem sérstaklega er ætlaður til
þess að hlæja að.
Fjögur kveld, 6-7-8-9. marz;
síðdegis á fimtudag, föstudag
og laugardag
Kveðjuferð Herry Lauder
Hann syngur alla gamla og nýja
söngva með góðri aðstoð.
Verð að öllum leikjunum:
Niðri $3, Balcony í miðið (fyrstu
3 raðimar) $2.50, síðustu 3 rað-
irnar $2, Balcony $1.50, Gallery
res. $1, Box sæti $3.50. — Sæta-
salan byrjar á miðvikudagsm.
Hvernig
eru
tennur
þínar?
pín vegna vona eg að þær
séu í góðu lagi. En ef þær
eru það ekki, þá er skylda þín
að láta gera við þær undir
eins. pú verður að taka þessa
aðvörun til greina; enda ó-
þarft að minna þig í annað
sinn. — Lækningastofa mín
er hentug öllum og vinnutím-
anum hagað þannig að allir
geta haft gott af.
Dr.C.C.JefFrey
hinn varfæmi tannlæknir.
Horai Logan og Main St.
Inngangur frá Logan.
Loks verða sýndar eins og að
undanförnu myndimar úr hem-
aðarlífi Breta, sem allir sækjast
eftir að sjá.
Dominion
Vér höfum allir heyrt æfintýr-
ið um úlfinn í sauðargærunni og
skiljum það vel, en samt skiljum
Meðferð & gyltum seinni part vetrar
og að vorinu.
petta ár er jafnvel meiri ástæða en
nokkru sinni fyr að auka svínaræktina
fara vel meS þungaSar gyltur og ann-
ast samvizkusamlega um grisana. Kft-
ir aS gylta er orSin þunguS, er afar-
nauSsynlegt aS láta hana hafa nægi-
legt af góSri fæSu. Um meSgöngu-
tlmann, skyldi hún, einkanlega ef hún
er ung, þyngjast, hér um bil um eltt
pund á sólarhring, þangaS til hún ber.
Gylta, sem er aS eins ársgömul, ætti
ætti aS þyngjast sem svarar hálfpundi
á dag. Hér um bil tveim vikum áSur
en gylta ber, ætti hún aS vera höfS I
sérstakri krubbu, meS nægilegu af
þurru strái og góSu lofti. Rentug-
ustu fóSurtegundir og hollustu fyrir
gyltuna eru muldir hafrar til helm-
inga viS rófur og næpur. Tvö pund
af kornmauki, mun vera nægilegur
skamtur á dag handa gyltu til þess aS
halda góSum þrifum, en hún verSlir
aS hafa rúmgott pláss, til þess aS geta
haft heilsusamlega hreyfingu.
f köldu veSri er áríSandi aS viShafa
fullkomna nærgætni viS hina nýfæddu
grísa, þeir þola ver kulda en flest önn-
ur dýr gera; meS þvl líka aS mæSum-
ar hlynna ekki eins aS þeim og aBrar
skepnur gera, svo sem kýr og kindur,
er sleikja afkvæmi sln, og gera alt, tll
þess aS halda þeim hlýjum. pessi er
ein höfuSástæSan fyrir þvl, aS hygnir
bændur kjósa aS gyltur slnar beri
eigi fyr en á vorin; þegar kuldatlminn
er um garS genginn. Á vorin, þegar
veSriS er orSiS sæmilega hlýtt, getur
fariS vel um gylturnar og hina ungu
grtsa, ef krubburnar eru hafSar þurr-
ar og hreinar og sólin fær aS sklna
inn um þær. En sé ve&rlS ekki gott,
og krubburnar ekki I eins góSu á-
standi og vera ætti; þurfa ungu grís-
arnir alveg sérstaka aShlynningu, ef
vel á aS fara. Mjög gott ráS, er aS
taka grlsinn þegar hann er nýfæddur
og þurka hann vandlega, leggja hann
siSan viS hliS móSurinnar. Ef hon-
um skyldi verSa of kalt, er ráSlegt aS
baSa hann I volgu vatni allra snöggv-
ast og strjúka hann slSan meS mjúk-
um dúk, þar til hann er orSinn vand-
lega Þur. Nýfæddur gris, getuur ver-
samdir og sýndir. pað sem eftir
er viku þessarar verður margt
fróðlegt til sýnis á Dominion
leikhúsinu, meðal annars leikur,
sem heitir: “The Song of Songs”
og leikur Miss Ferguson aðal-
hlutverkið, og er nafn hennar út
af fyrir sig nægilegt til þess að
sannfæra hvert mannsbam um
það, að leik þenna borgar sig að
sjá.
18 án án fæSu frá fjórar til átta klukku
stundir fyrst eftir fæSinguna. Ekkl
er rétt aS reyna aS gefa grísunum
fyrstu dagana tilbúna fæSu, ef þeir
ekki þroskast á eSlilegan hátt, meS
eSlilegum tækifærum þá, er lttil von
um þá hvort sem er.
GætiS þess vel, viS nýborna grlsa,
aS elgi sé ofmiklB af strái I kringum
þá, svo þeir geti flækst I þvl, vegna
þess aS bráSnauSsynlegt ér aS þeir
geti haft nægilegt rúm til umferSar.
Er og vissara aS ganga þannig frá
grísunum, aS móSirin geti eigi lagst
ofan á hann eSa troBiS hann undir,
verSur bezt I veg fyrlr komiS aS sltkt
geti átt sér staS, meS því aS hafa slá
á milli, svo sem fet frá gölfinu.
Varast skal að flytja úr staS ný-
borna gyltu; hún %r auSvitaS veik
nokkurn tlma á eftir og sltkt gæti
komiS óþægilega niSur á grísum þeim.
er hún stSar kynni aS eiga.
Eftir aS gylta er nýborin, er bezt aS
láta hana afskiftalausa fyrstu sex
klukkustundirnar; en gefa henni þá
aS drekka volgt bland af vatni og fóS-
urmauki. þrjá fyrstu dagana ætti aS
gefa henni einungis malaS korn, og
þó eigi meira en svo, aS hún gangi eigi
frá leifSum. En þegar lengra líSur
frá, skal bæta viS nokkru af höfrum.
og skal hafa sérstakt eftirlit meS fóSr-
inu, minsta kosti I mánaSarttma.
Bftir þaS má flytja gyltuna og grísinn
úr krubbunni, og búa um þau I hey-
stakk.
Á öSrum mánuSi fer grtsinn aS læra
aS eta úr dallinum meS móSur sinnl.
Á þessum ttma má gefa móSurinni
þykkra mauk, en þó jafnan gott vatn
á eftir. Gyltan og grlsinn, munu þurfa
bæijl til samans, kornblöndu á dag,
sem nemuur frá 12—16 pundum, ann-
an mánuSinn, sem grtsinn llfir. þegar
grísinn er fimm tll sex vikna gamall.
má fara aS kenna honum aS éta úr
sérstökum dalli. þaS getur þá líka
borgaS sig aS búa þá til litla sérstaka
krubbu handa grisnum, þó eigi stærri
en svo, aS gyltan geti eigi komist inn
I hana. í þá krubbu má láta litla dall-
inn og getur grtsinn þá notiS fæSunnar
í friBi. þegar grísinn er orSinn átta
vikna má venja hann undan.
Húðir,
og •
Ef þú óskar eftir fljótri afgreiðalu og haesta verði fyrir ull og loðakirn.akrifið
Frank Massin, Brandon, Man.
Skrifið eftir verði og áritanaspjöldum.
Ull
LDDSKINN
Manitobastjórnin og Alþýðumáladeildin
Greinarkafli eftir starfsmann Alþýðumáladeildarinnar.
4 SÓLSKIN
- ....-■ ■■ ■ ■ ■ ■ H
GAMLAR HESTAVfSUR.
Rauður minn er sterkur, stór
stinnur mjög til ferðalags.
Suður á land hann feitur fór,
fallegur á tagl og fax.
Hesturinn minn heitir Brúnn
hann er ekki falur,
þótt bjóðist annar beizlahúnn
og banka-ríkisdalur.
Fallega Skjóni fótinn ber
framan eftir hlíðonum.
Af góðum var hann gefinn mér,
gaman er að ríða ’onum.
VerSl vors
aS gelslum j
Veei lffsins á.
P.P.Þ. j
•>
III. ÁR. WINNIPEG, MAN. 28. FEBRÚAR 1918 NR. 9
í HERÐUBREIÐARLINDUM.
Möðrudalsfjallgarður að austan og Dyngjufjöll
ytri (Herðubreiðarfjöll) að vestan. Kverkfjöll
Mjög sig teygði mjóstrokinn,
makkann sveigði gullbúinn.
Steinum fleygði fótheppinn
fögur beygði munnjánin.
Grænland.
Stærsta eyja heimsins er Grænland. pað er
um 42,500 ferhymdar mílur, eða rúmlega 22 sinn-
um stærra en ísland. íbúar em þó aðeins tæp
13 þúsund, eða 6 sinnum færri en á íslandi.
Maríuerla verpur í bát.
Síðastliðið vor dvaldi eg við skipasmíði á Eyr-
arbakka. par er svo háttað, að skerjagarður
liggur fyrir utan ströndina, og djúp lón fyrir inn-
an skerjagarðinn. Á lónum þessum er góð 'höfn,
bæði fyrir hafskip og báta. Að vorinu eru bæði
uppskipunarskip og róðrarbátar látnir liggja í
lónunum. Alla vorvertíðina átti eg oft leið út á
lónin, og veitti eg því eftirtekt að tvær mariuerlur
héldu til í einum bátnum, sem flaut þar. Fór eg
því að grenslast eftir hvemig á þessu stæði, og
vnr^ eg brátt þess vísari, að fuglarair höfðu búið
sér til hreiður undir stafnlokinu í bátnum, snildar-
lega ofin úr stráum og ýmsum smátágum, svo að
eg gat ekki annað en dáðst að fegurðartilfinningu
og hagleik þessara smáfugla. Bát þessum var róið
til fiskiveiða þegar veður leyfði, en þá fóm maríu-
erlumar úr bátnum, og héldu, til í uppskipunar-
skipi, sem lá þar skamt frá. pegar báturinn kom
aftur úr róðrinum, og búið var að leggja honum á
lónið, þá fóru fuglamir strax yfir í bátinn, til þess
að vitja eggjanna sinna og liggja á þeim.
Eg mæltist til þess við róðrarmennina, að
þeir færu gætilega í bátnum, nálægt hreiðrinu,
svo að ekki yrði neitt að þessu fríða og fíngerða
heimili, og er mér ekki kunnugt annað en að þeir
hafi gert það. Tilgangur þessara fugla virðist
hafa verið sá, að forðast hættu á landi^ bæði af
katta- og mannavöldum.
Verið miskunnsamir við dýrið, og lítið ekki
með hroka eða fyrirlitningu á þau, þó þau séu smá.
pau standa, ekki síður en mennirnir, undir umsjón
og vemd hins mikla húsföðurs.
—Dýravinurinn.
Gátur.
Eg er barin, brend og gegnum rekin,
fótum troðin úti æ,
en ómissandi á hverjum bæ.
Hver er sá spegill, spunninn af jörðu,
í honum sér sig enginn maður,
en hugsanir annars hver einn skoðar.
Hver er sú hin unga snót,
sem ugga dýrið stangar,
auga hefir og í því fót
og á vill hausnum ganga.
Málshættir.
Atftans bíður óframs sök.
Aftur hverfur lýgi, þá er sönnu mætir.
Ber er hver að baka nema sér bróður eigi.
Bíðendur eiga byr, en bráðir andróður.
Flest frumsmíð stendur til bótar.
Garður er granna sættir.
Gott er heilum vagni heim að aka.
Hefir hver til síns ágætis nokkuð.
Mjór er mikils vísir.
Sjaldan veldur einn er tveir deila.
Sjálfs er höndin hollust.
Skjóta verður til fugls áður fái.
þjóð veit ef þrír vita.
í Herðubreiðarlindum dvöldum við ögmundur
nærri hálfan mánuð, og fómm þaðan ferðir vestur
á bóginn til þess að skoða landið. Vegalengdimar
voru miklu meiri en þær sýndust, og vegimir svo
slæmir, að sjaldan entist dagurinn til hverrar ferð-
ar, og urðum við því að bæta nóttinni við.
Nokkm fyrir norðan Herðubreið koma upp
margar smáar lindir undan hraunum; safnast þær
saman og verða að allmikilli á, sem heitir Lindaá,
og fellur hún norður og austur í Jökulsá rétt fyrir
sunnan Ferjufjall. Sléttar eyrar með hnöllungs-
grjóti, mjög víðáttumiklar, fram undir þingmanna
leið á lengd, eru fram með Jökulsá, milli hennar og
hraunsins austan við Herðubreið; þessar eyrar em
allar gróðurlausar, nema á því svæði, er Lindaá
fellur um; þar er lyng og gras fram með kvíslun-
um og hér og hvar dældir með mýrgresi og smá-
tjamir; lang-grasgefnast nyrzt á eymnum norður
undir Ferjuf jalli. f Lindabotnunum er víða hvann-
stóð allmikil og víðir, og sumstaðar stórir blóð-
rauðir blettir af eyrarrós. Hestahagar em þar
ágætir.
Svo má heita að hálendi fslands hallist jafnt
og þétt alla leið sunnan frá Vatnajökli og norður í
Kelduhverfi, án þess að nokkrar mis'hæðir séu til
muna. petta er hið víðáttumesta sléttlendi hér á
landi, því á undirlendunum eru vanalega mishæðir
hólar og dældir, en hér er sléttan alveg marflöt, og
norður á við takmarkalaus eins og hafið. Á báða
vegu sjást úr Lindunum fjallagarðar í fjarska:
blasa við í suðri, og er ægilegt og þó fagurt að sjá
jökulklofann með himinháum harmrabeltum
beggja megin og skriðjökulsbugðum á botninum.
Fjallasýn er úr Lindunum bæði fögur og tign-
arleg; Herðubreið, eitthvað hið fegursta fjall á
fslandi, gnæfir til skýja rétt í nánd; í suðaustri
gægjist Snæfell upp yfir hæðir og hálsa; í suðri
nema Kverkfjöll og bungumar á Vatnajökli við
himin. Kveldin voru, þegar gott var veður, yndis-
fögur í Lindunum; það getur hver maður gert sér
í hugarlund, hve fagurt það er, þegar purpura-
mistri við sólarlagið slær á allar þessar jökulbung-
ur og jökultinda; tilbreytingin er Mka mikil, slétt-
an, ámar, sefjatjamir, hálsar og fjallgarðar í
fjarska, kolsvört og mórauð gljúfur og hamrabelti,
jökulstrýtur og jökulbreiður: alt þetta skiftist á,
og því verða litblettimir svo undra fagrir og marg-
brotnir. Loftið er svo tært og hreint, að fjarlægir
hlutir sýnast mjög nærri, unz sólarmistrið smátt
og smátt færist yfir og takmörkin hverfa, en hátt
á himninum er bláminn svo djúpur og hreinn, að
hver skýhnoðri sýnist mjallhvítur, unz sólin renn-
ur til viðar; þá glóa skýhnoðramir og allur him-
ininn með óteljandi litblæjum, sem enginn getur
lýst, hvorki með penna né pensli. í góðu veðri á
morgnana var sólbrá yfir allri sléttunni, og hvergi
hefi eg séð jafnmiklar hyllingar; í norðri sýndist
oss jafnan, er svo stóð á, öll sléttan eintómar smá-
tjamir með húsum og bæjum og löngum lestum,
eins og þær væm að koma úr kaupstað; en í raun