Lögberg - 07.11.1918, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
7. NÓVEMBER 1918
1
Hvernig er að búa nnd-
ir Bolshevíkistjórninni
á Rússlandi?
Grein með þessari fyrirsögn
byrtist í merku tímariti sem gef-
ið er út hér í landinu, og er
greininn eftir 'þektan verzlunar-
mann frá New York, sem er ný-
kominn frá Rússlandi.
pegar að keisarastjórnin á
Rússlendi féll, eða í apríl 1917,
lagði eg af stað frá New York og
á leið til Rússlands, og þar sem
eg hafði ágætis sambönd bæði
við Petograd og Moscow bugðist
eg mundi yeta orðið sambands-
mönnum að nokkru liði, þegar að
Bolslhevikingar náðu völdunum
undir sig var eg fyrir nokkru
kominn til Petrograd og búinn að
búa um mig l>ar, og hygg eg að
eg geti bezt gert mönnum ástand
ið >ar skiljanlegt með því að
segja frá samlbandi mínu við
menn og málefni.
Skömmu eftir að þeir Trotzky
og Lenine voru komnir í dýrð
sína, jþurtfti eg eins og oftar, að
fara á ibanika. Einn af stjóm-
endum bankans, sem verið hafði,
mætti mér í dyrunum. Svipur
mannsins bar með sér að eitt-
hvað 'hiefði gengið alveg fram af
honum. Hann snéri sér að mér
og sagði í kaldranalegum, en þó
raunablöndnum róm:
“[>að er búið að taka bankann
úr ihöndum okkar, Bolsiheviki
stjómin hefir sett hér sinn um-
boðsmann.”
“Manstu eftir stráknum með
fomga kragann, sem við höfðum
til snúninga, við borguðum hon-
um 150 rúblur um mánuðinn?
Hann er nú orðinn aðal-maður-
inn.”
Vikadrengurinn hafði tekið við
stjóm ibankans. peir sem áður
unnu þar höfðu eMci sagt neitt á
móti þessum boðum, það var ekki
til neins. — peir höfðu að eins
tekið yfirhafnir sínar og höfuð-
föt og farið. peir tóku ekki eitt
einasta cent með sér, né heldur
nei-tt annað. Drengurinn lokaði
banlkadyrunum, og tók upp al-
gjörlega nýja verzlunar aðferð,
sem að eins fólk, sem er á vissu
frelsis og framfarastígi býður
sér. Mínir peningar eru þar enn
ef að þeir eru annars nokkurs-
staðar, eg fékk aldrei eitt cent af
þeim, og um það leyti sem öreigi,
var eg farinn að bera mig eftir
hlutunum, svo eg fór til kunn-
ingja míns, sem var í vinsemdum
við yfirvöldin, sökum þess að
hann skaffaði þeim pappírinn,
sem þeir notuðu í bréfpeninga
sína. Við þenna mann urðu þeir
að vera góðir, og þeir sköffuðu
honum alla þá peninga, sem Iiann
þurfti. pessi vinur minn keypti
nokkra víxla af mér.
Bankinn fór, eins og búast
mátti við á hausinn — varð gjald
þrota, og þessi nýji bankastjóri
lét það vera sitt fyrsta verk að
eyðileggja öll tryggingarbréf
sem hann átti og skrá yfir úti-
standandi skuldir, sem voru um
200,000,000 rúiblur. AlI-mikið af
þessari upphæð voru peningar
fyrir baðmull, sern átti að koma
frá Turkeston. Ekki er mér ljóst
hverjir fengu baðmullina. En
þeir sem sendu fá aldrei peninga
sína. Og það voru ekki að eins
Bolshevikingar sem nutu góðs af
Einn af viðskiftavinum mínum
átti nokkrar miljónir rúbla á
banka þegar iþessi breyting varð
á. Hann var hinn rólegasti og
sagðist skyldi ná því öllu saman,
svo hann tók hatt sinn og lagði á
stað til aðal-bankaumboðsmanns
Bolslhevikinga, og fékk leyfi til
þess að draga út 1,000,000 rúblur
með jþví móti að hann gæfi þess-
um herra 80,000. Síðar varð eg
þess vís, að það, að hann átti pen-
inga á bankanum var ekkert
frumskilyrði Iþess að hann fékk
þessa ávísun. Annar vinur minn
frá Englandi, sem var umboðs-
maður í Petrograd fyrir stór
verzunarfélag á Englandi, sagði
mér að einn af hinum rússnesku
jþjónum hans, algjörlega óupp-
iýsitur maður, var gjörður að
ráðsmanni við eina stóra banka
stofnun í Petrograd. pessi mað-
ur kom til fyrverandi húsbónda
síns og bauð lionum að skrifa inn
í reikning hans 1,000,000 rúblur
ef að hann vildi gefa sér 300,000
því þetta væri í rauninni frá eng-
um tekið, þar sem enginn væri
bókfærslan, og bækur allar brend
ar og enginn gæti því gjört kröf-
ur til bankans.
Verkalýðurinn lætur greipar sópa
Eg bjó á Hotel Astoria í Peto-
grad og fór staður sá ékki var-
hluta af ófögnuði þessum, því
morgun einn þegar að þjönn sá,
er sá um herbergi mitt kom inn
með matinn, setti hann niður
bakkann og byrjaði á aðihalda
f.vrir mér ræðu, og ihafði eg al-
drei heyrt hann gjöra það áður.
Hann byrjaði á því, að nú væri
þúsund ára frelsis og friðartíma-
bilið komið, alt ergelsi og stríð,
verkafóLkið á gestgjafahúsinu
hefði samþykt á fundi kveldið
áður að slá eign sinni á bygging-
una með gögnum hennar og gæð-
um, og skyldað gestgjafann til
þess að vinna fyrir sig upp frá
þessu. En ekki trúi eg því, að
margir gestanna hafi orðið til
þess að segja að sú breyting hafi
orðið til batnaðar. Eftir það fékk
maður hvorki sykur né mjólk í
teið. — Ekkert brauð, ekkert
nema svart te á morgnana. —
Næst fóru fötin mín að týna töl-
unni, og mér var sagt að þýðing-
arlaust væri um það að tala.
Næst var borðsalnum lokað, og
þegar að þjónustustúlkan kom
til mín og sagði að alt væri að
fara til belvítis, félst eg á það og
flutti mig,
Hið sama kom fyrir á Hotel
d’Europe. En þegar að allir gest-
imir fóru í burt þaðan, leizt ekki
vinnufólkinu á blikuna og skilaði
húsinu, og iþví sem eftir var af
húsgögnum aftur til eigandans.
pannig var það með fleiri menn
sem mér voru kunnugir. Einn
þeirra átti bifi*eiðarverkstæði og
þar sem við bifreiðar var gjört,
og eins hafði ihann umboð til að
selja fyrir aðra. Einu sinni kom
ihann inn til mín og sagði sínar
farir ekki sléttar. Hann sagði að
(hópur manna hefði komið inn til
sín með skilríki í hönduraum frá
Bolsheviki ráðaneytinu, að upp
frá þeim degi væru þeir eig-
endur að verstæði sínu, og
öllu sem þar væri inni, og að
hann skyldi hafa sig á burt sem
fyrst. Maðurinn, sem vissi að
ekki var til neins að mótmæla,
tók ihatt sinn og fór, en þó ekki
fyr en formaður þessa flokks var
búinn að segja félögum sínum
fyrir verkum. — peir áttu að
vinna 6 kl.stundir á dag, og fá
nægan tíma til tedrykkju, þrisv-
ar á þessum 6 klukkustundum.
pað var sama sagan allstaðar.
Kunningi minn misti á þenna
hátt baðmullarmylnu, sem hann
var búinn að eiga lengi og hin
nafnkunnu Pontiloff skotfæra
verkstæði urðu gjaldþrota. Samt
var þeim haldið áfram þegar eg
fór, sökuim þess að þar var um
atvinnuspursmál að ræða fyrir
svo marga, en að þeim voru aftur
komnir ihinir fyrri stjómendur
þeirra.
Á meðal viðskiftavina okkar,
var verksmiðjueigandi, sem hafði
margt fólk í þjónustu sinni.
Vinnufólk hans fór fram á það
við Bolsheviki stjórnina að táka
þessa verksmiðju í sínar hendur
og var það velkomið. — pað
fyrsta sem þeir gerðu eftir að
vera búnir að fá þetta leyfi, var
að reka verkstjórana, vélastjór-
ana.farandsalana og bókhaldar-
ana — reka álla nema þá, sem
unnu að óbreyttri daglaunavinnu
Eg veitti þessu sérstaka atriði
mikla eftirtekt, Iþví sjón er sögu
ríkari. Fyrstu vikuna sýndist
þessu fólki ganga þolanlega, en
svo fór nú heldur að fara út um
þúfur, því að iþeir sem að keyptu
vörumar sem þarna voru búnar
til, sáu enga ástæðu til að borga
fyrir þær, efni gekk til þurðar,
þar til svo var komið, að þeir
sjálfir voru í vandræðum með að
fá efni til að hálda verkstæðinu
gangandi þahn og þann daginn.
Vélamar brotnuðu, og þar voru
hvorki verkfæri né efni til við-
gerðar, að síðustu sendu menn
þessir til hins fyrri eiganda og
sögðu honum að alt efni og pen
ingar væru uppgengið, og að þeir
sæu ekki að þer gætu haldið
lengur áfram, og beiddu hann að
taka nú við öllu saman aftur. En
hann neitaði að hafa nokkuð við
þetta að gera frekar og stendur
verksmiðja þessi nú iðjulaus, og
að líkindum nú til einskis nýt.
Skömmu eftir að eg flutti mig
úr Astoria Hptelinu og í bygg-
ingu, sem var nálægt bústað
Bandaríkja sendiherrans, sá eg
einn af þessum viðburðum, sem
svo eru tíðir undir stjóm Bolshe-
víkinganna. Á móti bústað mín-
um, hinum megin í götunni, var
vínsali og hafði kjallara sinn
fullann af öllum mögúlegum teg-
undum af víni. Eitt kveld heyrði
eg óvanalega mikinn hávaða úti
á götunni. Mér varð litið út og
sá þyrpingu af hermönnum, sem
voru að ráðast á kjallara vínsal-
ans, með hávaða og gauragangl.
peim tókst fljótiega að brjótast
inn í hann og eftir svo sem fimm
mínútur voru hermennimlr, &-
samt konum og körlum, er á
gangi voru, og báru þama að,
orðin skemtilega vitlaus. En ein-
hverjum í nágrenninu þótti nóg
um þessar aðfarir og símaði til
Smolney, en svo heitir aðal-
stjómaraðseturstaður Bolshe-
vikinganna í Petrograd, þeir
sendu hóp af sjómönnum til þess
að skakka leikinn, en þegar iþeir
komu á staðinn fanst þeim eng-
in ástæða til þess að amast við
því að fólkið fengi að skemta sér,
slóust isjálfir í leikinn og undu
svo glaðir við sitt fram til mið-
nættis, þá færði allur hópurinn
sig um set og til vetrarhallar-
innar, og létu þar greipar sópa.
Morguninn eftdr voru kampavíns
inum á, á boðstólum f yrir 5 rúbl-
ur.
fátækt og eymd væri horfið, og
því til sönnunar sagði hann aðflöskur frá 1789, með ríkisstimpl
öll lögregla afnumin.
pessi makalausa stjóm hefir
enga löggæzlu. Frá þeirra sjón-
armiði er það þýðingarlauöt,
vegna þess að glæpijýættu sér
ekki lengur stað. pao væri ekki
neitt brot á lögum, þó menn tæku
það sem þeir þyrftu með, hvar
sem það væri, ef það að eins væri
til og þeir gætu náð í það. En á
það er vert að benda, að þessi
lífsskoðun ásamt geðprýði fólks-
ins yfirleitt átti sinn þátt í þv(,
hve lítið var um ofbeldisverk á
meðal þess.
Á rneðan eg var þar, sá eg að
eins þrjú morð framin, tvö þeirra
voru framin af Rauðuvarð-
sveitinni. Hið þriðja stendur
ægilegt fyrir hugskotssjónum
mínum á meðan eg lifi.
f þriðja sinnið, sem eg komst
samband við eða sá ofbeldis-
verk framið, sem þó átti sér dag-
lega stað, var eitt sinn þegar eg
var á leiðinni til iþess að heim-
sækja leðurkaupmann einn, sem
Strass heitir. pegar eg var rétt
kominn heim að húsi hans, sá eg
hvar kona kom hlaupandi sem óð
væri. Eg þekti að það var ein af
vinnukonum Strass. Mér varð
litið heim að húsinu og sá þar
þyrpingu af fólki. Eg flýtti mér
að komast í hópinn og sá þá að
þeir, sem þar voru, höfðu hönd-
um tekið mann einn ófrýnilegan
ásýndum. peir ihöfðu komið
honum undir og sátu á honum
einir fjórir. Tveir menn höfðu
komið heirn að ihúsi Strass og
hringt framdyrabjöllunni. pað
er sú aðferð, sem margir þessir
menn nota til þess að komast inn
húsin. Stúlka ein ung hafði
komið til dyranna, ekki litist á
mennina og hrópað upp yfir sig:
“Morðingi!” Fólkið í húsinu, og
eins í nágrannalhúsunum, hafði
heyrt þetta, og ekki verið sam-
mála þesum frelsispostulum, sem
um albjartan dag gengu inn í
hús manna til þess að hjálpa sér
sjálfir til að ná því sem þeir
kunna að sjá fémætt í húsum
fólks, — og ráðist að þessum
mönnum. Annar maðurinn kornst
undan, en á ihinum sátu þeir
þarna í mannþrönginni. Eftir
að þeir höfðu bundið iþenna ná-
unga, kom upp spursmálið um
það, Ihvað gjöra skyldi við hann
Ekki var hægt að kalla á lögregl-
una, því hún var engin til. Flest-
um kom saman um það að réttast
væri að ihenda honum í fljótið, en
það aftók kona Strass með öllu.
Var því ekkert hægt að gjöra við
manninn annað en það að fara
með ihann til yfirvaldanna— fara
með ihann til Smolney — svo til
Smolney var faríð með hann
rétt eins og að eini staðurinn,
sem hægt væri að koma þjófum
og bófum af sér í Bandaríkjun-
um, væri Hvíta húsið. Eg vildi
sjá hver endir á þessu yrði —
hvað væri gjört við þessa stiga
menn, sem fólkið værí að taka
dags daglega; svo eg fylgdist
með til Smolney. pegar við kom
um þangað, voru engar serímoní-
ur notaðar — engin yfirlheyrsla
— ekkert réttarhald, því alt slíkt
námu Bolshevikingar úr gildi og
sögðu dómurunum upp stöðum
sínum. peir tóku manninn og
settu ihann umsvifalaust í tukt-
húsið. Slíkt er ofur einfalt. Af-
leiðingarnar urðu það líka, að
svartholin urðu brátt svo full, að
þar var ekki meira rúm til. En
þeir urðu ekki í vandræðum með
það, Bolsihevikingamir, þeir opn-
uðu bara dyrnar og hleyptu þeim
út, sem þar höfðu verið um tíma,
til þess að geta fylt þau aftur
nýj um óbótamönnu og óróaseggj
um.
Skömmu eftir að stela átti úr
húsi Strass, þurfti hann að fara
til Vassilio Ostrov. par er stað-
ur í útjaðri borgarinnar. En bæði
var leiðin löng, og eins hitt, að
samsafn af allskonar óþverra er
nú komið á götumar, því hrein-
gjömingar, eða hreinlæti, er ekki
sterka hliðin ihjá Bolsheviking-
um. Hann fékk sér því vagn til
til þess að aka í; en áður en hann
var korninn alla leið, stanzaði
ökumaðurinn, reif af sér grímu,
sem slíkir menn> brúka svo mjög
nú í Rússlandi, miðaði byssu á
Strass og sagðist skyldi skjóta
hann, ef að hann ekki borgaði sér
2000 rúblur og afhenti sér hlýja
kápu, sem ihann var í, og varð
hann að gjöra það.
Sjálfur komst eg furðu vel í
gegn um iþenna einkennilega
hrifsinigaleik.. Nokkrum sinnum
kröfðust rússneskir hermenn
þess, að eg afhenti þeim yfirhöfn
mína. En þegar eg sagði þeim
að eg væri frá Ameríku, sefuð-
Ust þeir æfinlega og létu mig í
friði. Og er mér ekki ljóst enn,
hvemig á því stóð. Og aldrei
réðust þeir á íbúð mína; en til
þess hefir máske legið sú ástæða,
að þegar eg sikyldi eftir eitthvað
fémætt þar inni, þá leigði eg mér
ætíð varðmenn. Ein pólsk her-
fylkinig var þar í bænum, sem
hægt var að treysta. pað vom
síðustu leifar hins reglubundna
leigði hana út þeim, sem á varð-1
mönnum þurftu að halda, og datt
engum í hug að ráðast þar að,
sem þeir menn voru fyrir. Bæði
danski og Bandaríkja sendihem-
amir höfðu menn úr varðsveit
þessari, og er það ef til vill á-
stæðan fyrir því, að skrifstofur
þeirra og híbýli vom látin í friði.
Matarrán.
Alt 1 sambandi við hinar vana-
legu lífsnauðsynjar komst á ring
ulreið. Á ekkert í því sambandi
var hægt að treysta. Vér Banda-
ríkjamenn mynduðum því nokk-
urskonar matarfélag, sameinuð-
um okkur um matarforða þann,
er við höfðum undir höndum. Og
svo, iíkt og Sherman forðum,
mynduðum við matarránsfélög,
og reyndist Elias Wilner frá New
York, allra manna snjallastur í
þeim leiðangmm. Hann keypti
hermennina til þess að afla hveit-
is, sjálfur fór hann út úr bænum
til þess að ná sér í egg. En þrátt
fyrir þessar tilraunir, var það
sendiherrann frá Bandaríkjunum
sem íhélt í okkur Iífinu.
pað var nálega frágangssök að
fá nokkuð keypt 1 matvörubúð-
um. Ef að slíkar búðir vom
opnar, og þar var mat að fá, þá
stóð þetta þolinmóða fólk í löng-
um röðum, stundum hálfrar mílu
löngum, og beið eftir að komast
inn. pjónn minm beið einu sinni
í einni slíkri röð 36 klukkustund-
ir, til þess að reyna að fá keypta
ögn af steinolíu. Steinolíu var
nauðsynlegt að hafa, svo að menn
þyrftu ekki að sitja í myrkrinu,
því rafmagnsljósin voru öll í ó-
lagi.
ÖIl reglubundin viðskifti fóra
hundana, með bönkunum og
Business and Professional Cards
HVAÐ scm þér kynnuð að kaupa
af húsbúnaði, þá er hægt að
semja við okkur, hvort heldur
fyrir PENINGA UT I HÖND eða að
LÁNI. Vér höfum ALT sem til
húsbúnaðar þarf. Komið og skoðið
0VER-LAND
H0USE FURNISHING Co. Ltd.
580 Main St., Korni Alexander Ave.
Brown & McNab
Selja í heildsölu og smásölu myndir,
myndaramma. SkrifiS eftir verBi á
stœkkuSum myndum 14x20.
175 Carlton St. - TalS. Main 1357
GOFINE & CO.
Tals. M. 3208. — 322-332 ElUce Ave.
Horninu á Hargrave.
Verz\a meS og vir8a brúkaSa húa-
mtini, eldstör og ofna. — Vér kaup-
um, seljum og skiftum á öllu sem er
nokkure virKL
verksmiðjunum. En þó að við-
skiftareglurnar væru þannig í
molum, komu'st gróðabrallsmenn
samt að með sína fingralöngu
hönd.
Bann var lagt á flestar vöra-
tegundir, og óunnið efni og ótal
vörutegundir, sem stjómin á-
skildi sér rétt til þess að taka í
sínar hendur, í gegn um hina svo
kölluðu embættismenn, sem þeir
«öeðu að ættu að vera í þarfir
ríkisins; og voru það sérstaklega
þær tegundir af vörum, sem seld-
ar voru út úr landinu. Aðferðin
var ofureinföld.
Hverju einasta atriði í þessu
sambandi, sem eg varð var við,
og voru þau mörg, var ráðið til
lykta af þeim manni, sem þóttist
hafa með þetta að gjöra fyrir
stjórnarinnar hönd; og var ekki
til neins að mæla á móti því, sem
The Ideal Plumbing Co.
Hori)i Notre Dame og Maryland St.
TmIh. Garry 1317
Gera alskonar Plumb-
ing, Gasfitting, Gufu og
Vatns-hitun. Allar við-
gerðir gerðar bæði fljótt
og vel. Reynið os#.
hún opnaði pjóðverjum dymar
að öllii, sem þeir vildu hönd á
leggja í Rússlandi, og það löngu
áður en að friðarsamningurinn
á milli Rússa og pjóðverja var
undrskrifaður.
pað var margt skrítið í þessu
óreglu og ráðleysislandi veturinn
þann. En það allra einkennileg-
asta af því öllu saman, var að
ferðast með jámbrajutunum, ekki
Dr. R. L. HURST,
Member of Royal ColL of Surgeons,
Eng., útakrlfaCur af Royal College of
Physicians, London. SérírsaClngur í
brjóst- tauga- og kven-sjúkdémum.
—Skrlfst. 306 Kennedy Bldg, Portage
Ave. (á méti Eaton’s). Tals. M. 814.
Heimlli M. 2696. Tlmt tii viStals:
kl. 2—6 og 7—8 e.h.
Dr. B. J. BRANDSON
701 Lindsay Building
TELXPBœiB GARRY 330
Opficb-Tímar: 2—3
Haimili: 776 Victor St.
Trlbphonr qarry 331
Winnipeg, Man,
Dagtals. St.J. 474. Næturt. »LJ.: 88*.
Kalll sint á nött og degi.
DK. B. GEKZABEK.
M.R.C.S. frá Englandi, L.R.C.P. frk
London, M.R.C.P. 0« M.R.C.S. tr*
Manitoba. Fyrverandi aSstoSariœknir
viS hospital i Vinarborg, Prag, o»
Berlín og fleiri hospftöl.
Skrifstofa í eigin hospltali, 416—41
Pritchard Ave., Winnlpeg, Man.
Skriístofutím'i frá 9—12 f. h.; 3—
og 7—9 e. h.
Dr. B. Genabeks elgið hospítal
415—417 Fritchard Ave.
Stundun og lækning valdra ejúk-
linga, sem þjást af brjöstveiki, hjart-
veiki, magasjúkdómum, innýflaveiki,
kvensjúkdömum, karimannasjúkdöm-
um, taugaveiklun.
Vér leggjum sérstaka áherzlu á a8
selja meSöl eftir forskriftum lækna.
Hín beztu lyf, sem hægt er aS fá,
eru notuS eingöngu. fegar þér komlS
meS forskriftina til vor, meglS þér
vera viss um aS fá rétt þaS sem
læknirinn tékur til.
COLCLEUGH & CO.
Notre Damo Ave. og Sherbrooke St.
Phones Garry 2690 og 2691
Glftlngaleyflsbréf seld.
Dr. O. BJORNSON
701 Lindsay Building
rsLRpaoNBiguRt 32(
Office-timar: a—3
HKIMILIl
764 Victor ItiMt
r»T.KP«l)NBi QARRY T«8
Winnipeg, Man.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
fslenzkir lógfræSisgar,
Skmfstpofa:— Room 811 McArtfaur
Building, Portage Avenue
ábiton: P. O. Box 1656.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
sízt fyrir Bandaríkj amaTm, sem
hann sagði að ætti að vera, því j vanur er greiðum samgöngum á
endirinn varð æfinlega sá sami: < ]andi. Aldrei á æfi minni hefi
maðurinn, isem málum 'sínum fyr séð jámbrautarlest, sem
þurfti að fá framgengt, varð fa- * f
tækari, en emibættismaður ferðast eftir þvi er moíinum þeim
Bolshevikinga ríkari. ,sem henni raða <>« renna’ ^ott
Einu sinni til dæmis var mér þykir, án nokkurs tillits til tíma
sent allmkið af verðmætu leðri.1 eða ábyrgðartilfinningar. Skiln-
Eg fór undireins af stað til þess ingur minn á því, hvemg hrað-
að sækja það. Pegar eg kom á siíreiðar fólksflutningalestir
vagnstoðma, sagði yfirmaðurmn, hl tu að vera og ættu að vera,
umboðsmaður verkamannanna, mk s- !hastariega á þegar að eg
mer að stjormn ætlaði að taka t6k mér far með einni af þeim
þessa voru. Eg vissx að stjom-
in hafði ekki gefið út neina skip-
un um slíkt. Eg vissi einnig að
stjórnaxskipun hafði ekkert að
gjöra við 'þetta mál. Svo eg beið.
Áð síðustu sagði hann mér með
berum orðum, að ef eg vildi selja i
sér einn fjórða part af leðrinu
fyrir hálfvirði, þá skyldi eg fá
það alt, sem eg náttúrlega gekk
að, því, að því er eg bezt veit, er
þetta skilyrðið til þess að hægt
sé að skifta við þessa Bolsihevik-
inga.
Um miðjan vetur, þegar eins
mikil ekla var á brauði í Petro-
grad, eins og ráðvendni fólksins,
bauð einn prangari að selja mér
6 vagnhleðslur af hveiti í Mar-
mansk, sem áttu að fara til Nor-
egs. Eg varð ihissa og spurði
manninn, hvar hann ihefði feng-
ið útflutningsleyfi. Hiann sagð-
ist hafa keypt það í stjórnarráð-
inu.
pað kom vagn, hlaðinn kaffi,
sem sent var í gegn um Rúss-
neska Asíubankann, til manns í
Petrograd, sem Lurie heitir.
Hann fór til yfirmannanna í
Bolslhevikiráðuneytinu í Smolney
til þess að fá leyfi til að taka
kaffið af jámbrautarstöðinni.
Hann kom til baka með það, en
hann varð að skilja eftir 40,000
rúblur hjá þessum þjóðrækna
byltingamanni.
Að hugsa sér, að þegar fólkið
Iheima fyrir svalt, þá var maður
einn, sem Mr. Anting heitir, að
bjóða útflutningsleyfi á 1.800,-
000 pundum af hverju svo sem
menn vildu. Hann bauð að selja
36 pund fyrir 6 rúblur, sem er
sama og $3.06 í Canadiskum pen-
ingum. Eg spurði hann hvem-
ig í ósköpunum hann hefði getað
fengið slíkt leyfi frá stjóminni.
“Eg fór til Smolney, en hvemig
að eg fékk það, kemur mér ein-
um við; eg bara skal selja þér
leyfi til þess að flytja út hvað
sem er, hvort heldur þú vilt
flytja demanta eða sætabrauð,
eða eitthvað þar á milli, aðeins
ef þú vilt.
Einna skaðlegust var þessi
Dr- J. Stefánsson
401 Boyd Buildirtg;
C0R. PORT^CE A»E. & EDMOfiTOji *T.
Stundar eingöngu augna, eyina. nef
og kverka sjúkdóma. — Er að Kitta
frékl. 10-12 f. K. eg 2 5 e. K.—
TaUimi: Main 3088. Heimili 105
OliviaSt. TaUími: Garry 2315.
Tal*. M. 3142
G. A. AXF0RD,
Málafœrtlumaðnr
503 PARIS BUILDING
Winnipeg
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VBRKSTŒÐI:
Horni Toronto og Notre Dami
Phone —:
Qarry 2988
llelmiU.
Qnrry 890
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Building
Cor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýki
og aSra lungnasjúkdöma. Er aB
finna á skrifstofuniai kl. 11—
12 f.m. og kl. 3—4 c.m. Skrif-
stofu tals. M. 3088. He'imlli: 46
Alloway Ave. Talsimi: Sher-
brook 3158
MáSS HSffi
it5 söiulorgið og City Hall
$1.00 tíl $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
hers. Foringi þessarar deildar ráðleysisaðferð fyrir þá sök, að [ á meðan eg lifi.
frá Petrograd til Moskow. Sú
eimlest 'mun meir en nokkur
maður — meir en Lenine eða
Trotzky — ávalt standa mér fyr-
ir hugskotssj ónum sem ímynd
Bolshevikihugsjónanna, og hin
sanna meining orðsins Bolshe-
viki. Á skrifstofunni, þar sem
farseðlarnir Voru seldir, var ekki
sagt frá því, að vitfirringar ættu
að ráða yfir lestinni, og að vit-
firringar ættu að renna íhenni
að þeir færu ekki eftir neinum al-
mennum reglum — né væru
bundnir við neinn vissan tíma,
svo eg keypti mér farseðil og átti
eg að fá klefa, sem rúmar tvo
menn, fyrir sjálfan mig. Einnig
var mér sagt hvenær lestin ætti
að fara af stað. Umboðsmenn
þeir, sem fyrir málum stóðu
þama á vagnstöðinni, voru hin-
ir hortugustu. Og varla hafa
umboðsmenn Caesans getað tekið
þeim fram í þeirri list.
Lestin fór af stað þegar kvart-
el var af tungli, eða þegar andinn
kom yfir þá. — í klefanum, sem
eg hafði leigt mér, voru 15 menn,
sem kölluðu sig hermenn, þegar
loksins að lestin lagði af stað. í
jámbrautarreglugjörðinni stóð,
að lestin ætti að vera komin til
Moskow eftir 38 klukkustundir.
En hvað lengi við vomm á leið-
inni veit eg hreint ekki. pað var
sannkölluð pílagrímsför. Við
héldum áfram dálitla stund og
stönzuðum svo, og þegar oss fór
að þykja, viðstaðan löng — oft
eftir 2—3 klukkustunda bið —
fórum við að vita Ihvað að væri
— og fundum þá ekki ósjaldan
vélarmanninn liggjandi einhvers-
staðar nálægt eimlestinni, og var
að bíða eftir því að einhver gerði
við hana.
Á þennan hátt skröltum vfð á-
fram eftir brautinni oft á undan
keppinautum okkar, en stundum
á eftir; altaf vakandi, og allstað-
ar var íeitað á okkur.
Um tímann, sem við vorum á
leiðinni til Moskow, er ekki að
tala. Að við skyldum komast
þangað, er yfimáttúrlegt krafta-
verk, sem eg verð þakklátur fyrir
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somercet Ðlock
Cor. Portage Ave. eg Donald Street
Tal*. main 5302.
BIFREIÐAR “TIRES”
Goodyear ogr Dominion Tires ætiS
& reiSum höndum: Getum út-
vega.6 hvaSa tegund sem
þér þarfnist.
Aðgerðum og “Vulcanizing’’ sér-
stakur gaumur gefinn.
Battery aSgerSir og bifreiSar til-
búnar til reynslu, geymdar
og þvegmar.
AITO TIRE VULCANIZING CO.
309 Cumberland Ave.
Tals. Garry 2767. OpiS dag og nótt
V’erkstofu Tals.:
Garry 2154
Heim. Tals.:
Garry 204«
G. L. Stephenson
PLUMBER
Allskonar rafmagnsáhöld, svo sem
straujám víra, allar tegundlr aí
glösum og aflvaka (batteris).
VERKSTQFA: 676 HOME STREET
J. H. M
CARSON
Byr til
Allskonar llini fyrir fatlaða menn,
einnig kviðsiltsumbúSir o. fl.
Talsími: Sh. 2048.
338 COLONY ST. — WINNIPEG.
J. J. Swanson & Co.
Verzla meS faiteignir. Sjá um
lcigu á húoum. Annaot lán og
eldsábyrgðir o. fl,
604 The Kenstngton.Port.ASndtb
Phene Main 25*7
A. S. Bardal
843 Sherbrooke St.
Salur likkittur og annast um útfarir.
Allur útbúnaSur aá Kezti. Ennfrem-
ur telur hann alskonar minniavarSa
og legateina.
Heimilis Tala - Qarry 2161
8krifatefu Tala. - Qarry 300, 375
Giftinga og , ,,
Jarðarfara- blom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST. JOHN 2 RING 3
Williams & Lee
Vorið er komið og sumarið f nánd.
Islendingar, sem þurfa aS fá sér
reiShjói, eSa láta gera viS gömul,
snúi sér til okkar fyrst. Vér höf-
um einkas’lu á Brantford Bycycles
og leysum af hendi allskonar
mótor aSgerSir. Ávalt nægrar byrgS-
ir af "Tires’’ pg ljómandi barna-
kerrum.
764 Sherbrook St. Horni Notre Dame
JOSEPH TAYLOR
LÖGTAKSMAÐUR
HeimiUs-Tals.: St. John 1844
Skriístofu-Tals.: Maln 7978
Tekur lögtaki bæSi húsalelguskuldir,
veSskuldir, vixlaskuldir. AfgreiBir alt
sem aB lögum lýtur.
Koom 1 Corbett Blk. — «15 Main St.
Skilyrðislaus uppgjöf.
Eiturgerlar em ávalt að minna
eða meira leyti í líkama manns-
ins og taka þeir sér helzt bústað
inn..flunum og því er vont að
varast umganigsveiki, ef þeir
partar líkamans eru ekki í góðu
ásigkomulagi. Triners American
Elixir of Bitter Wine er meðalið
sem útrýmir þeim. pað meinar
skilyrðislausa uppgjöf af eitur-
gerlanna hálfu. pað hreinsar inn-
ýflin algerlega. Búið til úr bitr-
um grösum og rauðu víni og er
bæði gott til inntöku og ljúffengt
í öllum lyfjabúðum $1.50. Gamli
óvinurinn1, gigtin, era enn við
garðshliðið. Verið viðbúnir og
fáið yður Triners Liniment. Verð
70 cents. Ef lyfsali yðar ekki
hefir Triners meðul á hendi, þá
getur hann fengið þau. — Takið
ekki önnur. — Joseph Triner
Company, 1333--1343 S. Ashland
Ave., Chicago, 111.