Lögberg - 30.01.1919, Blaðsíða 1

SPIERS-PARNELLBAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð sem verið
getur. REYNIÐ ÞAÐ!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG
Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
V
490 Main St. - Garry 1320
Frá friðarþinginu.
I ppástunga Wilsons forseta um
stofnun allsherjar þjóða-
sambands — League of
Nations — samþykt
einu hljóði.
Laugardagurinn, hinn 25. janú
ar 1919, verður tvímælalauist
í framtíðinni talinn einn af við-
burðaríkustu dögum sögunnar.
Pá gjörðust þau miklu tíðindi,
að friðarþinigið í Versölum sam-
þykti í einu Ihljóði tiHögu Wil-
sons Bandaríkjaforseta um al-
þjóða friðarsamlband.
Fundur sá hinn stórmerkilegi,
er um máil þetta fjallaði, var sett
ur síðastliðinn laugardag, kl. 3
e. ih., í stórlhýsi utanrlíkisráðu-
neytisins framska. Clemenceau,
vfirráðgjafi Frakka sikipaði for-
sætið. — Á 'hægri hönd honum
sat Wi'lson forseti, ásamt hinum
Bandaríkjafulltrúunum, en til
vinstri Ihliðar sat brezka sendi-
sveitin með Lloyd George í
broddi.
Fyrsta mál á dagskrá var til-
laga Wilsons um League of
Nations, og tók Mr. Wilson fyrst
til miáls. Orðutm hans fylgdi
bæði alvöruþungi og sannfæring
arhiti. Hjann kvað friðarþingi
þessu eigi geta islitið, fyr en
trygt væri og svo um (hnútana
búið, að óhugsandi væri að ein
eða tvær hernaðarþjóðir gætu
steyrt iheimi öllum :í btóðbað, án
þess að nokkrar tilraunir færu
fram áður í þá átt, að gjöra út
um dei'lumálin með yiturlegum
sátta- og samningatilraunum.
‘ Vér erum eigi hingað komnir á
þing þetta, eimungis sem fulltrú-
ar ihilutaðeigandi stjóma, heldur
sem fulltrúar fólksins alls í
heild sinni; og sú niðurstaða, er
vér kumnum að komast að, verð-
ur að fuMnægja — ekki skoðun-
um og kröfum stjórnanna, held-
ur alþjóðarviljanum. —
Forsetinn lagði áherzlu á það,
að þetta fyrirlhugaða alþjóða-
kerfi væri lífsiskilyrði fyrir allar
þjóðir, og slíku misdtti sízt af
Öllu tjalda til einnar nætur,
heldur ætti það að vera örugg
vörn gegn ófriði um allar ókomn
ar aldir.
Hann sagði að Iþessi allþjóða-
friðamefnd ætti að verða auga
þjóðanna —- sívakandi auga.
Á ferðum símum, bæði heima
fyrir og eims austan við haf,
kvað bann almienning allstaðar
hafa tekið hugmyndinmi um al-
þjóða friðarsamband, með ó-
blöndnum fögnuði.
“Fáeinir útvaldir” ráða nú
eigi lemgur einir .mlálefnum ver-
aldarimnar,” sagði forsetinn,
“örlög iheimsins hvíla nú í hönd-
um alþýðunnar.” Hamn sagði
að kröfur fjöldans yrðu að tak-
ast til greina tafarlaust; stríðið
hefði rifið grumdvöllinn undan
hinum eldri venjum, þar sem fá-
einir memn hefðu leikið sér með
fjöldann eins og peð. “Ekkert
nerna gjörbreyting frá hinu
gamia getur skapað varanlegan
frið.”
Hamn kvað friðarþimgið hafa
tvö aðal-markmið; hið fyrra að
jafna ójöfnuð þanm, sem hinar
eimstöku 'þjóðir Ihefðu orðið að
þöla af völdum stríðsins, og hið
I annað að koma á heimsfriði. í
I báðum þessum tilfellum kvað
j hanm ekkert að haldi koma nema
j League of Natioms.
Forsetinn sagði að Banda-
j ríkjahermennimir hefðu ekki
j eingöngu komið au'stur um ver
j til Iþess að berjast — tilgangur-
imn hetfði verið annar og meiri
en sá; sjálfur væri hann einnig
hingað kominn, til Iþess að full-
nægja, ásamit þeim, himum vold-
uga tiigangi, og halda fram mál-
um mannúðar og réttlætis, hvað
sem það kostaði.
Hamn sagði að það mætti ekki
gleymast að þjóðirnar allar,
fólkið yfirleitt, hefði borið sína
þungu byrði meðan istríðið stóð,
engu síður en hermennirnir, og
hið sama væri að segja um af-
ieiðingaraar.
“Fjöldimn, sem um sárast hef-
ir að binda,af vökium ófriðarins,
'hefir trúað oss fyrir því veglega
starfi, að semja frið og koma í
veg fyrir að Ihörmungar undan-
farinna ára geti nokkumtíma
heimsótt mannkynið á ný’’.
Lloyd George styður uppástungu
Wilsons forseta.
pegar forseti Bandaríkjanna
iháfði lokið máli sínu, reis Lloyd
George á fætur og mælti á þessa
leið:
“Eg rís á fætur til þess að
j styðja uppástungu Bandaríkja-
j forsetans.
Eftir að hafa hlustað á hina
fögru og mannúðlegu ræðu for-
setans, skal eg undireins lýsa
yifir þwí, að eg tel allsendis ó-
þarft að mæla frekar með þess-
ari tillögu, hún mælir bezt með
sér sjálf. En ástæðan til þess
að eg stóð upp, í iþeim tilgangi að
styðja þssa mikilvægu uppá-
stungu, var sú, að mér fanst eg
mega til með að skýra friðar-
þinginu frá því, hve einlhuga alt
hið brezka veldi aðhyllist hug-
sjónir þær, er hún felur í sér. —
pó svo hefði Verið, sem að vísu
ekki er, að eg hefði verið í nokkr
um vafa um það, hvemig þetta
merkismál mundi takast í fram-
kvæmd, þá gæti eg fullvissað yð-
ur um, að sá vafi hefði horfið
á einu augnábliki, eftir öll þau
alvarlegu undur, er eg leit með
eigin augum á sunnudaginn var.
Eg var á ferð um Ihérað nökkurt,
sem fyrir fjórum árum var eitt
hið frjósiamasta og fegursta af
öllu fögru, sem heimurimn átti.
Mú var það alt í rústum — átak-
anleg eyðimörk. Eg ók í bif-
reið, fuHar fjórar klukkustund^
ir, uim lendur þessar, er sýndust
með öHu öbyggilegar memskum
mönnum, fconum og bömum.
Landið alt var sundurtætt og
flakandi í sárum. Eg litaðist
einnig um á borg nökkurri, þar
sem að hönd tortímingarinnar
hafði farið um 'báli og brandi,
þar sem mörg f eguhstu listaverk
mannlegs anda og handar höfðu
staðið öldum saman. Nú stóð
þar ekki steinn yf ir steini, minn-
ismerkin jöfnuð við jörðu. f
To our boys.
Oh; weloöme boys home the day is won,
The war has ceased its roar and deadly blasting,
Our Canadia loves every moble son
Who fought her way to glory everlasting,
We jorn in praise to heaven, heart and hand,
’flhat you ihave thriumphed in days so dark and thrilling,
Oh; welcome heroes back from No Mans Land.
YouVe done your ditty faithful, brave and willing.
With gratitude in Sacred Memory,
We think of ithiose, who never are returning.
In silent graves acrosis the rolling sea,
They sleep in peace with lights of glory buming,
They gave their all, for ever ever more,
Their names will live in history undying,
With shining stars of fame on every shore,
Where flags of right and liberty are flying.
Shine British Flag, and let us one and all,
Be loyal to our öhosen land and nation,
To fight with migfht at every urgent ea'll,
f or higer stand and ibetter generation,
Oh, wtílcome boys, you have won the day
For higher stand and better generation,
Your splendid deeds wiH send a golden ray,
Through years to come in history undying.
M. Markússon.
skjótri svipan sýndist mér engu
líkara, en á þesisum stað hefði
menning margra alda verið af-
höfðuð. Sumt af tjóni því, sem
unnið hefir verið á þessum stöðv
um, er þess eðlis að aldrei verð-
ur úr því bætt.
En átakanlegast af öllu var þó
það, að Frakkar sjálfir, sem
elska heitar 'land sitt en jafn-
vel nokkur önnur þjóð, voru
píndir ti'l að hjálpa hinum sam-
vizkulausu óvinum við hermdar-
verkin. petta er aðeins nokkur
dæmi í sambandi við það sem eg
persónulega sá, og það sem mér
flaug í hug.
pað sem grafirnar minna á.
Ef eg hefði dvalið þrjá mán-
uði á stöðvum þeim, er eg nú hef
minst á, hefði vafalaust eitthvað
það borið fyrir augu ,mín, er
mig mundi íhafa brostið kjark
ti'l að lýsa. En eg leit yfir
ekrur lands, þar sem ekki var
aninað að sjá en hvíta krossa,
gröf við gröf. Og graf imar all-
ar voru árangur gamals, viður-
kends forms, sem þjóðimar því
miður alt frarn á þenna dag,
höfðu notað til þess gjöra út um
deilumál sín. Við þá háalvar-
legu sýn Ihugsaði eg með sjálf-
um mér, hvort nú væri eigi kom-
inn tími til að táka upp nýja,
heilbrigðari og mannúðlegri að-
ferð til þess að ráða fram úr mis
klíðarefnunum, og stryka út af
framtíðarspjöldum sögunnar og
úr hugsanaíífi fólksins allt það,
sem bent getur á hryðjuverk og
stríð. Hvort þetta muni hepn-
ast, get eg ekki sagt um með
vissu frekar en ein'hver annar
maður, en eg trúi þvi i alliri ein-
lægni, að tilraun vor í þessa átt
verði sigursæl, og þess vegna
fær það mér ósegjanlegrar gleði,
að styðja uppástungu Banda-
ríkj aforsetans.”
Yfirráðgjafi ftálíumanna, Vitt-
orío\ Orlaindo, tók því næst til
niáls, og lýisti yfir því, að engin
þjóð gæti verið ákveðnari, að því
er kæmi til þessa atriðis, en ít-
alir.
Leon Bourgaoiise, einn af full-
trúunum frönsku,. tók í sama
streng, og kvað Frakka einhuga
um að fyigja þessu máli fram til
fuHkomins sigurs — fylgja veg-
inum, sem forseti Bandaríkj-
anna hefði svo viturlega bent á.
“Mór þætti vænt um að fá að
vita,” sagði Hughes, forsæt-
isráðgjafi Ástralíu, “hvort oss,
fuHtrúum frá Nýlendunum
brezfcu, gefist ekki kostur á að
láta í ljós skoðanir vorar um
þetta mál síðar.”
“pað fái$ þér alveg tvímæla-
laust,” svaraði Clemenceau, for-
seti friðarþingsins.
Sendlmenn Kínaveldis hétu
málinu einnig fylgi sínu, og
sama gjörði CarmiITe Huysman,
málsvari Pólverja, og ræðismað-
ur þeirra í Belgíu. —
pá var uppástunga Banda-
rílkjaforBetans, um League of
Naltions, borin undir atkvæði og
samþykt í einu hljóði. pví næst
var málið sett í nefnd til frekari
framkvæmda, og er Wilson for-
seti formaður nefndarinnar.
Manitobaþingið sett.
á fimtudaginn 23. þ. m., kl. 3 síð-
degis, með venjulegri viðhöfn.
Hásætisræða fylkisstjórans
var á þessa leið:
“Eg er sannfærður um að þér
eruð mér alllir samdóma um það,
að á þessum tímum sé sérstök
ástæða til þess að þakka forsjón-
inni með hrærðum hjörtum fyr-
ir það að stríðið mikla, sem stað-
ið hefir yfir meira en fjögur ár,
með öllum þiess ógnum og eyði-
leggingum, er nú á enda fcljáð &
svo ánægjutegan hátt.
Menning sú, er forfeður vorir
létu oss eftir, en sem stofnað
var í hættu í stríðinu, er nú ó-
hult; öfl einveldisins, sem verið
hafa þrándur í götu fyrir mann-
réttindunum, eðlitegum iðnaðar-
þroska og innbyrðis friði, hafa
nú verið ibrotin á bak aftur. —
Og iþó að hinir einstöku liðir
friðarsamningsins hafi enn eigi
verið undirskrifaðir, þá trúi eg
því og treysti, að niðurstaða frið
arfulltrúanna í París fullnægi
vonum manna, — ekki einungis
vonum þeirra þjóða, er saman
stóðu íhlið við hlið í baráttunni
miklu fyrir róttlæti og frelsi, á
hinum ýmsu vígsvæðuim, heldur
og einnig iþeirra þjóða, er utan
við hildarteikinn stóðu, og lagt
hafa á annan hátt skerf sinn til
heimsmenningarinnar. Eg hefi
áður við annað tækifæri bent á
ihina glæsilegu framkomu sona
ManitOba fylkis 'ásamit öðrum
Canadisfcum hermönnum á vest-
urvígstöðvunum, svo að eg h'efi
i raun og veru litlu við að bæta
öðru en því, að þegar að allra
mest reyndi á og hættan var
stærst, þá sýndu Canadaher-
mennirnir svo frækilega fram-
gi'ngu að þeir unnu sér ódauð-
legan orðstýr. peim hafði ver-
ið falin örðugustu og ábyrgðar-
mestu bardagasvæðin, þar sem
ihættan á orustuvellinuu var
mest; og þessi hlutverk leystu
þeir svo drengilega af hendi, að
þeir unnu aðdáun yfirmanna
sinna, og viðurkenningu stjórn-
arinnar um það, að vera í röð
binna allra færustu hermanna
brezka veldisins. Margir þeirra
unnu sér nafnbætur og önnur
virðingannerki fyrir hugrekki
stjónsémi og vígsnilli í orustu.
Vér erum í stórri þakklætis-
skuld við vora hugprúðu her-
menn, sem ókvíðnir fómuðu lífl
sínu fyrir frelisi vort. Og vér
finnum til hinnar dýpstu sam-
hygðar í sambandi við f jölskyld-
ur og frændur hetjumenna þess-
ara.
pað fær oss öllum huggunar,
sð málefnið mikla, er barist var
um af vorri hlið> vann sigur.
Fórnirnar urðu eigi til ónýtis.
Framtíðin mun knýta isigursveig
um nöfn þessara manna, og í
merkilegasta og mikilvægasta
kafla veraldarsögunnar munu
nöfn þeirra standa óafmáanleg,
eins og gullnar minnistöflur.
Innan fárra mánaða verða
Canadahermennirnir búnir að
ljúka skylduverkum sínum í
Evrópu og komnir hieim til fóst-
urlands síns. —Hvenær sem þeir
koma, og undir ihvaða kringum-
stæðum sem er, þá geta þeir
verið vilssir um það, að velkom-
endafögnuðurinn heima fyrir
skal verða í fullu samræmi við
afrek þeirra í harmsöguþættin-
um mikla og ihlutdeild þeirra í
baráttunni fyrir varanlegum
friði.
Hin fylsta og hjartanlegasta
viðurkenning, sem þakklát þjóð
óskar að geta sýnt hetjum þess-
um, verðúr þó aldrei nema lítill
vottur um endurgjald í þjónustu
þeirra fyrir hið Ibrezka veldi. -—
Nú er endurbyggingar og við-
reisnartímábilið aðeins að byrja.
Og nú er einmitt hinn rétti tími
til þess að sameina öll siðferð-
is- og menningarleg öfl vor, i
þeim einum tilgangi að gjöraí
oss að sem hæfustum og beztum
borgurum Manitoba fylkis.
Vér verðum að verja öllum
vorurn öfl'um og efnum til þess
að þeir hermenn vorir, sem vér
höfum verið svo lánsamir að
heimta aiftur 'heila á húfi, geti á
sem ifullkomnastan hátt notið
þæginda þeirra, er fylki vort hef
ir að bjóða, og komið hag sínum
í samt lag, og að ákjósanlegir
inncflytjendur, er kynnu að vilja
velja sér fylki vort sem kjör-
land, mættu verða ánægðir með
lífskjör sín, — verða nytsamur
viðauki við íbúatölu vora.
Landfarssóttin.
pað var ólán mikið, að ein-
rnitt á þessum tíma, skyldi
spanska sýkin útbreiðast um
veröldina, eins mikið manntjón
og hlotist hefir af völdum henn-
ar.
Manitoba fylki ihefir miist mik
ið, en svö er fyrir að þakka, að
sökum sérstakrar árvekni og
umlhyggju heilbrigðismáladeild-
arinnar ásamt alúðarfullri sam-
vinnu almennings í því að hjálpa
þeim, sem bágt áttu, þá hafá
dauðsföllin orðið færri hér hjá
oss, en í flestum öðrum löndum
eða landslhlutum.
Aldrei verður þeim ofþakkað,
sjálfboða hjúkrunarlkonunum —
þessum dætrum miskunnsem-
innar, er lögðu út í sjúkdóms-
hættuna, stofnandi lífi sínu í
háska, með enga von um önmur
laun en sælumeðvitundina, sem
því er ávalt samfara, að líkna
þeim sem þjást. — Hinar kær-
leiksrífcu konúr, er urðu land-
farssóttinni að bráð, þegar þær
voru að inna aif hendi mannúð-
ar- og líknarstörfin í þarfir
hinna sjúku, íhreptu dýrðlegan
dauðdaga, og minningu þeirra
verður í helgi ihaldið, eigi aðeins
hjá þeim er þær líknuðu, held-
ur einnig á meðal aHra íbúa
þessa fylkis.
Landifarssóttin er enn eigi um
garð gengin, en stjómamáð mitt
v'onar og treystir, að aln^nning-
ur gæti allrar hugsanlegrar var-
‘ úðar í þessu tilliti, svo að veikin
úfcbreiðist sem allra minst að
hugsantegt er.
Stjórnarráð mittheldur áfram
í viðbót yið hina ýmsu staf-
semi landbúnaðardeildarinnar,
svo bændalánsfélögin — Farm
Loans Association — og sveita-
lánsfélögin—Rural Credit Socie-
ties—tilraunum sínum í þá átt,
að bæta hag bænda í f ylki þessu;
þrátt fyrir hina miklu erfiðleika
sem bændur áttu við að stríða
síðastliðið ár, sökum þess hve
margir menn voru teknir í her-
þjónustu, (þá tók þó engu að síð-
ur iðnaður og akuryrkja fylkis-
ins allmiklUm framförum. Ekru-
fjöldi undir uppskeru árið sem
leið, var langtum meiri en áður
hefir þekst í sögu þessa fylkis.
Griparæktin hefir eining tekið
miklum framförum, og sama má
segja um smjörframleiðsluna.
Og það er sannartegt metnaðar-
mál fyrir framleiðendur í fylki
þessu, að borið saman við áfurð-
ir annarsstaðar frá, er sýndar
hafa verið á alþj óðasýningunni
tvö síðastliðin ár, þá hefir slík
framleiðsla úr Manitoba fylki í
flestum tilfellum verið talin hin
bezta á ölhi þessu mikla megin-
landi.
Á milli þinga hafa farið fram
tilraunir um að fylkið tæki í
hendur sínar nátbúruauðæfi sín
— Natural resources — og verð-
ur lögð fyrir þetta þing skýrsla
um það efni.
Einnig verður lagt fyrir þing-
ið frumvarp til laga, er ihefir það
markmið að lækka koistnað við
umsjón hinna smærri dánarbúa.
Á meðal annar frumvarpa, er
fyrir þing þetta verða lögð, má
nefna frumvarp til laga um
breytingar á lögum um arftöku-
toll, manntals- og hagfræðislög-
gjöfina, og uppbót verkamanna,
er síysum sæta við vinnu sina —
Workmen’s Oompensation Act
—, ásamt frumvarpi um breyt-
ingar á sveitarstjómaríögunum.
Fjárlögin fyrir árið sem leið,
ásamt fjárhagsáætlun fyrir yf-
irstandandi ár, verða lögð fyrir
þingið við fyrstu hentugleika.”
Ársfundur Fyrsta lúterska safn-
aðar í Winnipeg.
Hann var haldinn eins og aug-
lýst halfði verið, 24. þ. m., og var
fjöisóttur.
Skýnslur embættismanna bám
með sér að hagur safnaðarins
stendur í blóma. ,
Tekjur safnaðarins $5852.23
Útgjöld .............. 5776.03
í sjóði $ 76.20
■Skýrsla prestsins • bar með sér
að alls ihefði verið
síkí rð böm ............... 31
Fermd ..................... 24
HjónaVígslur .............. 17
Úifarir ................... 40
, Til altaris ................354
Skýrtsla kvenfélagsihs:
Tekjur á árinu........... $991.31
Útgjöld .................. 980.96
í sjóði $ 10.35
Auk þessarar safnaðarstarf-
semi hefir kvenfélagið safnað
pemingum í Rauða kross sjóðinn
og verður gjörð grein fyrir þeim
síðar.
Skýrsa sunnudagaskólans:
Kennarar................... 24
Innritaðir nemendur ...... 280
par af fermdir ......... 106
ófermdir ............... 174
Ftestir á skólanum í einu 219
Fæstir...........'....... 38
Meðaltal ................. 136
Sótt skólann á hverjum sd. 18
Fjárhagsskýrsla sunnudaga-
skólans:
f sjóði frá fyrra ári..$ 27.87
Tekjur á árinu ........ 159.93
Samtals
Útgjöld
$187.80
138.12
f sjóði $ 49.80
Skýrsla djáknanna:
Tekjur ................ $102.30
Útgjöld ............... 62.00
$ 40.30
Eftirfarandi uppiástunga var
borin upp af herra. M. Paulsyni:
“1 titefni af hreyfingu þeirri,
er nýlega hefir látið á sér bæra
meðal fstendinga í Winnipeg, og
opinberum tillögum um stofnun
þjóðræknislfélags, er nái til allra
Vestur-íslendinga, lýjum vér,
meðlimir Fyrsta lút. safnaðar í
Winnipeg, samankomnir á árs-
l'undi 24. jan 1919, yfir því, að
vér viljum styðja að framgangi
þess málls með ráði og dáð.”
Var þessi uppástunga borin
upp í tveimur liðum, fyrst sá er
snertir myndun þjóemisfélags-
ins og var hún samþykt í einu
hljóði, svo hin sem snertir fjár-
veitinguna úr safnaðarsjóði og
var hún feld og það réttitega, þó
ekki fyrir þá sök að isöfnuðurinn
sæi eftir þessari upphæð heldur
sökum þess að ekki þótti rétt að
taka peninga fólks, sem lagðir
eru fram til safnaðar þarfa og
verja þeim til annars. En sam-
skot voru tekin málinu til stuðn-
ings.
Emfoættismenn kosnir.
Fulltrúar: Jón J. Vopni. Kári
Frederiökson, Jóhann porgeirs-
son, Friðrik Bjamason, éndur-
kosnir og Halldór Sigurðsson í
stað H. G. Hinnrikssonar, sem
óskaði eftir að fá lausn.
Djáknar: Mre. Finnur John-
son, Mrs. Haraldur Olson, Miss
G. porarineson, Mr. C. Vopnf jörð
og Mr. Jónas Jóhannsson.
Yfirskoðunarmenn reikninga:
bankastjóramir Th. E. Thor-
steinsson og Jóhann F. Thordar-
son.
Úr borginni
og grendinni.
Fundur verður (haildinn í félag-
inu “Jón Sigurðsson” I. O. D. E,
næstkomandi þriðjudagskvöld,
4. næsta mánaðar, kl. 8 e. h. á
venjulegum stað. — Félagskon-
ur em ámintar um að f jölmenna
á þenna fund, sem er hinn ártegi
kosningafundur félagsins. —
Einnig eru meðlimir ámintir
um að ársgjaldið þarf að borg-
ast á þessum fundi.
Jón Bjarnason bóndi að Húsa-
felli við íslendingafljót, 60 ára
gatnall, lézt að heimili sínu eftir
langvinn veikindi, 4. þ. m. Fékk
heilablóðfall fyrir nátega tveim-
ur ártam síðan. Varð þá að
kaMa máttlaus og misti mál al-
veg og rænu að nokkru. Hann
var Borgfirðingur að ætt, og
hafði um all-langt skeið átt
heima að Kaðalstöðum í Borgar-
firði. — Fyrri konu sína, Guð-
nýju Guðmundsdóttur, misti
Jón fyrir mörgum árum. Böm
þeirra: Bjami bóndi á Húsafelli,
Solveig kona Vilhjálms Johnson
í Riverton og öuðný Helga upp-
eldisdófctir Mr. og Mrs. E. Ey-
mundsisonar í Odda við íslónd-
ingafljót. Síðari kona Jóns,
Ragnlheiður Sigurbjaraardóttir,
er enn á lífi, stundaði ihún mann
sinn í gegnum álla ihina löngu
legu. peirra uppeldisdóttir er
Hellga Jaköbsdóttir, ung stúlka
á Húsafelli. — Jarðarför Jóns
idr fram frá kirkju Bræðrasafn-
aðar við íslendingafljót, og var
margt fólk viðstatt. Séra Jón
Bjamason jarðsöng.
Ársfundur Tjaldbúðarsafnað-
ar verður haldinn á fimtudags-
kvöldið 30.' þ. m., kl. 8. Áríð-
andi að alHir meðlimir sæki fund-
inn og komi stundvíslega.
f æfiminningu eftir Ingibjörgu
Eiríksdóttur hefir þesisi villa
slæðst inn, Ingibjörg sál. læt-
ur eftir sig auk ekkjumanns, 5
böm á lífi öll uppkomin, 3
hamabörn, 1 uppeldisstúlku og
6 systkin; átti að vera 6 böm og
4 systkin.
Á föstudagskvöldið var, þann
24. þ. m., var haldið fjölment
samsæti í únítarakirkjunni, til
að fagna Capt. J. B. Skaptasyni,
er nýkominn er heim frá her-
stöðvunum á Frakklandi, eftir
tveggja og hálfs árs burtveru.
Ennfremur til að fagna öllum
afturkomnum ihermönnum söfn
uðinum tilheyrandi. Var fyrst
komið saman uppi í kirkjunni
og fluttar þar ræður og söngvar
sungnir. Var fyrst flufct ávarp
og mælt fyrir minni Capt.
Skaptasonar, af séra Rögnvaldi
Péturssyni, er í ávarpi sínu gat
og Ihinnar miklu og góðu starf -
semi frú Skaptasonar forseta
Jónis Sigurðssonar félagsins. —
Mælti því næst séra Guðm. Árna
son fyrir minni ihermannanna,
og gat þeirrar óeigingjornu þjón
ustu, er þeir ihefðu laigt fram í
þarfir ríkijsins. Kvaðst hann
eigi geta sýo boðið þá heim-
komnu velkomna, að hann eigi
mintist hinna, er eigi héfði orð-
Jóhannes Kristófersson Johnson
er fæddur 2. apríl 1871 í Hrúta-
firði í Húnavatnssýslu á íslandi.
Fluttist bam að aldri nieð for-
eldrum sínum til Canada, og hef-
ir dvalið í Winnipeg síðan og
stundað mest tinsmíði. Hann
gekk sem sjálfboði í í 197. her-
deildina 2. apr. 1916. Fór til Eng
lands 18. janúar 1917, og til
Frakklands 24. maí sama ár, og
hefir unnið í Oanadiiskri skögar-
höggsdeild síðan. Jóhannes
kvæntist árið 1902 ungfrú Agn-
esi Halldórsdóttur, sem ættuð er
úr pistilfirði í pingeyjarsýslu,
og hafa þau hjón eignast 7 böm.
börn, 3 stúikur og 4 drengi. Lifa
aðein® 2 af þeim, en 5 eru dáin.
Dó það síðasta á liðnu ári. óska
allir vinir og kunningjar þeirra
hjóan Jóhannesi fljótrar og
góðrar heÍTnkomu, og þó sérstak
lega kona ihans og böm, sem um
svo lángan tíma hafa orðið að
sjá á bak ástríkum eiginmanni
og föður.
ið afturkomu auðið. — Var þá
fut^t kvæði, ort af porst. p. por-
steinssyni, þeim. Capt. J. B.
Skaptasyni og konu hans. Söng
stýrði próf. Jónas Pálsson, en
forseti safnaðarins, hr. Thorist.
Borgfjörd, stýrði samfcomunni.
Að loknum ræðhhöldum uppi í
kirkjunni var gengið niður í
fuhdarsaUnn, og þar sest að
horðum. Voru allskyns veit-
ingar frambomar af kvenfélagi
safnaðarins. Fóru þar enn fram
nokkrar ræður, og meðal þeirra
er töluðu voru séra Magnús J.
Skaptason, Jóhannes Gottskálks
son, Dr. M. B. Halldórsson o. fl.
— Samkomunni sleit undir mið-
nætti, með þjóðsöngvunum
“God save fche King” og “Eld-
gamla fsafold’’.
Mr. ;S. K. Hall prófessor, sem
að undanfama mánuði hefir
verið mjög heilsulasinn, af völd-
uim spönsku veikinnar, lagði af
stað suður til St. Paul á miðviku-
daginn, og æfclar að leita sér
heilsulbótar við Parkmount Sani-
tarium. Honum fyilgja velfam-
aðaróskir Ihinna mörgu vina, er
þrá að foifcta foann, sem fyrst
foeimkominn, heilann á húfi.
Á fösfcudagskvelMið vál- varð
Ilon. Thos. H. Jofonison snögg-
lega veikur. Hann var að halda
ræðu á skafctamála fundinum al-
kunna og alræmda, sem borgar-
stjóri Gray fooðaði til, þegar að
hann fékk aðsvif og féll í ómeg-
in. Síðan 'hefir foann legið rúm-
fastur, en er nú, sem betur fer
Öðum að ná sér affcur.
Mr. B. G. Thorvaildson kau
maður frá Piney, Man., kom
hæjarins á mánudaginn í ver
unarerindum. Hann skiMi é
ir á skrifistofu vorri Ijómar
fállegt veggalmanak, sem ha
hafði géfið út 'í ár, eins og
undanfömu, sem vér þökki
hér með.
Séra Björn B. Jónsson hefi
verið veikur og nátega rúmfast
ur í tvær vikur og er nú þfega
blað vort fer í pressuna á lifcl'un
eða engum batavegi.
Bandaríkin.
Jarðarför Th'eodors Rosevelt
fór fram 8. þ. m., og eftir stutt:
minningarafchöfn í Biskupakirk
unni, var foann lagður til hinsti
fovílu í Oyister Bay grafreitnum
að viðstöddum flestum leiðtog
um þjóðarinnar. Á meðan
jarðarfararafcfoöfninni stóð va
alt hið mikla iðnaðarkerfi Band;
ríkjanna kyrt og ‘hljótt í virð
ingarskyni við hið látna miki]
menni.