Lögberg - 27.03.1919, Síða 2

Lögberg - 27.03.1919, Síða 2
t LÖGBERG, FIMTUDAGINN 27 MARZ 1919 Hin dauðadœmda Petrograd. “Pressens Magazin” hefir far- ið þess á leit við sendiherrafrú Anna Sofie Scavenius, að hún Kkrifaði grein er gæfi oss ein- hverja hugmynd um ástandið í hinum rúissneska höfuðstað. Frú Soaveniu's hefir .orðið við ósk vorri og sent oss eftirfylgjandi, sem verðsikuldar ahnenna effir- tekt, fyrst, sökum þess hve vel hún skýrir frá því eyimdar á- standi, sem þar á sér stað, og enn fremur af því hve sendiherra- l'rúin er vel þekt hér um land alt sem framúrskarandi heiðvirð merkiskona, — og því óhætt að trúa orðum hennar, — því sjón er sögu ríkari. pegar að þetta er skrifað er frúin í París ásamt manni sínum, þar sem þau voru sæmd riddaraorðu heiðursfylk- ingarinnar frönsku af forseta Poincare, fyrir hið rnikla starf er þau hofðu unnið í þarfir Frakklands. (Scavenius var sendiherra i'ana í Petrograd). Sten Drewsen, Rits'j. “Pressens Magazin. pað sem eftirtektaverðast er við Bolsheviki stjórnina á Rúss- landi, er hið algerða afnám ein- Rtaklingsings eignarréttarins. — •tjómarinnar, og standa þær nú allar auðar í hinurn stóra bæ, sem fyrir stjómarbyiltinguna hafði um 3 miljónir íbúa, en sem nú er tæp ein miljón. — Orsökin til þess hve fólkinu hefir fækkað, er flóttinn úr -borginni, og hin mörgu dauðsföll úr drepsóttum og hungri. — Nú er það bannað með lögum að yfirgefa borgina án leyfis stjómarinnar, og ef leyfið fæst er í því tekið skírt fram, að ef sá, sem leyfið fær geri tilraun til þesS að komast úr landinu iiggi við því hörð refsing. — Eitt sem er eftirtekt- arvert við þessa harðstjórn, er hinn mikli hópur embættismanna Petrograd er full af þeim; — þeir eru í öllum openbemm byggingum, og enn fremur í öll- um hinum fyrverandi höilum og köstulum keisarans. — pað verð- ur að fá leyfi hjá þeim til alls, og alt er skráð í bækur, svo að seg.ja í það óendanlega. — Maður hefir í raun og veru litla hug- mynd um hvernig þessi stjóm vinnur, fyr en maður hefir séð það, — og sérstákíega mun fá- um detta í hug hvílíkt ógrynni fjár stjómarfyrirkomuiagið út- heimtir. pessi stjóm hefir strangar reglur, sem ef brotnar eru, hvort helfiur af embættis- mönnum hennar eða hermönn- um er hegnt tafarlaust með líf láti. Að síðuStu vildi eg minnast það uiun koma dönskum lesend-; meg fáum orðum á hinar opin um á ovart að heyra að enginn , bem bamauppeldisstofnanir, — rússneskur þegn, má eiga meira en eitt borð, einn stól, eitt rúm, og fötin sem hann eða hún eru í. Alt annað er þjóðareign, og er hægr að taka lögtaki; með öðrum orðum, enginn á þar neitt Mað- ur getur setið heima í stofu sinni í þægilegum stól, í bezta skapi yfir hve vel manni líði, en samt er það heldur “óvarkár tilfinn Fólkinu er skipað að senda böm sín þangað, og er ætlast til að þau verði alin upp þar, undir eftirliti stjómarinnar. Hinni fyrverandi keisarahöll “Czarsko- je Seilo”, ‘hefir verið breytt í eitt slíkt bamaheimili. Börnunum er enginn kristindómur kendur, og auðvitað fara þau aleg á mis við alla foreldra ást,—það fyrsta ing, því á næst augnabliki getur sem þau eru látin gera á morgn- fátækranefndin tékið stólin lög- ana er að syngja hólsöngva um taki, vísað manni á dyr, og jafn-( Bolsheviki og hið nýja fyrirkomu vel tekið matinn, sem maður æll- lag. peir halda því fram að ung- aði að borða næs-ta dag. arnir séu strax teknir frá dýr- ril skamms tima var fólki leyft unum, og þegar að þeir vaxi, að sel.ia eignir sínar til þess að - pekki dýrin ekki afkvæmi sín,— afla sér peninga til að lifa á, en i0g fyrst að þetta náttúrulögmál það hefir nú verið bannað —|eigi við dýrin hljóti það að eiga Enginn má nú selja neitt án leyf is fátækranefnar og ennfremur sérstakrar yfirnefndar, — og ef leyfið fæst, — veður yfimefndin yð sjá um söluna. — Stjórnin vill j við mennina líka. pað er líka eftirtektarvert hve Bolshevikamir hafa óbeit á allri vinnu, — 3 til 4 kl stundir á dag tr af þeim álitinn nógu langur er eins með þessu fyrirkomulagi koma j \ innutími, — það er eins og í veg fyrir að etnað fólk kaupi takmarkið sé að rífa alt niður og meiri mat, en henni þóknast. — i eyðileggja, en setj'a ekkert í stað Maður verður að hafa það hug-1 jrm. pessi tiHaga fer fram á það að allra í slenzkra hermanna sé minnts , fórnar þeirra er þátt töku í stríðinu ægilega. Virðist það vera sanngjarnt, eða 'Öllu heldur sjálfsagt, þegar tekið er tilliít til þess, að mestur hluti þeirra fóru sem sjálfboðar, sem af fúsum og frjálsum vilja lögðu Mf sitt og limi í sölumar fyrir föðuríand sitt og þjóð. Og marg- ir koma þeir til baika, svo lamað- ir, að þeir bíða þess eigi bætur meðan þeir lifa. í öðru lagi er tillagan þess eðl- is, að hugsa mætti að hún gæti íengið ósfciftara fylgi aHra Vest- ur-íslendinga, bæði í Canada og Bandaríkjunum, heldur en flest annað sem ennþá hefur verið bent á í blöðunum, minnisvarða- málinu viðvíkjandi. Vegna hinna mörgu og mis- munandi skoðana okkar Vestur- íslendinga, á trúmálum, stjórn- málum og nálega öllum þeim mál um sem við hugsum nokkuð um, hefur sú orðið raunin að undan- föru, að öll okkar beztu og mestu áhugamál hafa átt mjög erfitt uppdráttar, ýmist mætt beinni mótstöðu, eða þá algjörðu af- skiftaleysi svo margra, að fram- kvæmdir og árangur þeirra, hef- ur orðið svo miklu * minni en hefði mátt vænta ef allir væru 3amtaka. Pessi hætta er enn ekki ómögu ieg hvað minnisvarðamálið snert ir, ef ekki er aUar varhygðar gæt pessvegna svo m.jög áríðandi að það sé ihafið á þeim grundvelli, sem allir geta sameinast um, hvar helst sem þeir eru búsettir pað mun ekki veita af, að alhr Vestur-fslendingar, bæði karlar og konur, hvaða trúmála eða stjórnmálafilokki sem þer til- heyra, leggi saman óskifta krafta sína við það að reisa her- mönnnunum íslenzku það minnis merki sem sé þjóðflokki vorum til sóma, og jafnframt samboðið minningunni um fórn hermann- anna og þær hættur og hörm- ungar sem þeir hafa orðið að ganga ,í gegnum. Um þjóðræknismálið urðu einnig talsverðar umræður og var því vel tekið, og þess jafn- framt óskað, að þessi tvö stór- mál gætu orðið samferða fyrst- um sinn. B. porbergsson fundarskrifari Stefán að nafni, misti hann ung- an, en 5 eru á li.fi, og eru þau þessi: Karl Magnússon, Garðar Guðrún, kona Jóns Jónssonar yngri, Garðar; Elín, kona Hann- esar Walter, Gardar; Kristín, kona Aðalsteins Thorsteinsson- ar, Winnipeg; og Sigríður. kona Jóns Arngrím sson ar, Mozart. Sask. ÖH eru þessi böm Magn- úsar mesta myndar fólk. Magnús sál. var að mörgu leyti einkennilegur maður, og átti hann eitthvað af þeim hæfileik- um, sem gera menn að persónum Ekiki hirti hann endilega um að þræða för annara, eða líkjast þeim sem mest. Ekki hirti hann heldur um dóma annara En hann fór sínu fram. Hann var skír og greindur maður, sem gerði sér far um að fýlgjast með í því sem var að gerast bæði hér í landi og. heima á fslandi. Hann reyndi og að gera sér sjálf- stæðar skoðanir um menn og málefni. Hann var alvörumað- ur mikiH Og þegar hann hafði ‘látið sér til hugar koma að gera eitthvað, þá framkvæmdi hann það. Hann var framkvæmdar- samur mjög og sístarfandi, enda var hanni búinn að afkasta ekki li’tlu um æfina og vinna sig upp. Á deyjanda degi þurfti hann því ekki að barma sér yfir því að æfi hans hefði horfið sem hrím á f.jörusandi og hvergi hafi hann markað spor. Hann markaði spor í Garðarbygð. par lætur hann eftir sig löndin sín ræktuð og prýði myndarlegt bú. Og ó- dauðleg spor hefir hann markað þar sem hann lætur eftir sig myndarleg börn, þegar hann sjálfur er skilin við. Æfinnar upphaf og endir er leyndardómur. Við það levndar- dómanna d.júp bintast menn, sem börn. Á takmörkum tímans og eilífðarinnar var hinn veðurbarni og hörkulegi þrek- og starfsmað- ur, Magnús V. Magnússon, aftur orðinn að viðkvæmu og bljúgu barni, sem mændi til guðs, eins og barn til föðurs. Hann andað- | ist 13 des. úr brjóstsjúkdómi, og fór greftrunin fram á Garðar 19. s. m. árið 1918. Guð blessi minninguna um f hann, bömum, bræðrum og öðr u.m, sem hann þektu. — 1*. S. ekki færi nema ofan í fen í Fen- eyjum. í greininni er einnig nokkuð fjallað um framþróunarkenning- una, en hversu skynsamleg sem sú kenning annars er, hefir hún ætíð verið botnlaus. En Dr. Os- born hefir auðsjáanlega ætlað að rtka botninn í hana, en ekki tek- ist enn, hvað svo sem síðar verður. Taki eg Osborne kenninguna trúanlega, þá álít eg um leið að lífsmyndunin eigi sér stað enn þann dag í daig, að eins í svo smáum stíl að ekki verði tekið eftir henni og einnig að fram- þróunin á fyrstu stigum sé okk- ur ókunn vegna smæddar, og að lífið ha'ldi áfram að fullkomnaet í öllum myndum. • . Vér getum þá ímyndað okkur ð eftir segj um 1,000,000 ár verði hákarlar orðnir að stjömuspek- ingum og tindaskötur að stjóm- vitringum, en þá segi eg satt, að eg g.jöri mig ekki ánægðan með minna en að vera bæði orðinn al- vitur og almáttugur. Tantallon, 14 marz 1919 G. OlafSson. til .fúllt GJAFIH Hjurnasonar skóla. john Eiríksson, Winnipeg . . Arfiur af samkomu, sem Mrs. Kristín SigurSsson, Árnes, Man. hélt . . . . '........ Mr. og Mrs. Ingjaldur Árnason Triiboísfélag Immanuels-stifn- aliar, Wynyard............. Vinur GarSar, N. D............ Kris-tin Uanson, Winnlpeg Kvenfélag VfSirhygSar. VíSir Björn Walterson, Brð, Man . . $40.00 35.00 25.00 25.00 5.00 1.00 50.00 10.00 COPENHAGEN Munntóbak Búið tilúr hin- um beztu, elstu, safa- mestu tó- baks blöðum, er ábyrgst að vera algjörlega hreint Hjá öllum tóbakssölum Þetta er tóbaks-askjan sem hefir að innihalda heimsin bezta munntóbek Mrs. SlgrlSur SigurSson .. .. .. 1.00 ónefndur....................... 1.00 Pftll B. Johnson................ 1.00 Árni Einarson................. 2.00 Frá Cold Spring P. O.: Sv. G. BorgfjörS...............$5.00 Mrs. Sv. G. BorgfjörS........... 5.00 Mundi Nordal.............. . . . 1.00 pessu var safnaS af séra Jón J6ns- syni og porsteini syni hans áS Lundar, Man. og votta þeir kært þakklæti öll- um þessum gefendum, sem svo drengi- lega urSu viS fjánbón þeirra. Stanley Huntley: “Les Incompröhensibles.” Victor Hugo. Prá tJruriiiavatns-safnaðiir t'ólki að Stony Ifill P. O.: Vilborg Thorsteinsson...........$ 1.00 Mrs. Phil. Johnson . . Phil. Johnson Pálfna Johnson . . . . Valtýr Johnson ... . . þorsteinn O. Johnson Tgiufey S. Johnson . . Ónefnd.............. Ónefnd.............. ónefnd . ........... Ónefnd........... . . E. Thorleifsson . . . . . 10.00 ... 10.00 . . . 1.00 . . . 1.00 . .. 1.00 . . . 1.00 . . . 0.50 . . . 0.50 . . . 0.50 . . . 0.50 . . . 2.00 G. Johnson....................... 5.00 örlítil athugasemd. fast að mia’rkmið Bolsheviki stjómarÍTinar er, að aJlir þeir, sem ekki aðhyllast stefnu hennar hverfi smátt og smátt, aða sökkvi svo djúpt að þeir verði öreigar og betiarar, og til þess að koma þessu í framkvæmd svífist hún einskis. — Fyrst og fremst er reynt að halda í þann litla mat sem til er fyrir fylgi- fiska stjórnarinnnar, og er þjóð- inni þá samkvæmt matvælalög- Soavenius er einn þeirra manna unum skift í fjóra flokka. — fjsem fenginn hefir verið til þess fyrsta flokki eru að eins em- að gefa friðarþinginu í París bættismenn Bolsheviki stjómar- upplýsingar viðvíkjandi ástand- Ef hið núverandi ásigkomuiag heldur áfram til lengdar, hlýtur ekki aðeins Petrbgrad að vera auðadæmd, — heldur öll þjóðin. Ég tók mjög nærri mér að þurfa að yfirgefa vinafólk mitt í þessum dauðans bæ, — en það varð að vera eftir, lögin heimt- uðu það, eg er svo hrædd um að eg fái aldrei að sjá það aftur. Magnús V. Magnússon. Gardar, N.-Dak. F. 26. Maí 1858 — D.13. Des 1918 innar, sem ennfremur hafa þau inu á Rússlandi hlunnindi að ekki er leyft að taka -----, lögtaiki eignir þeirra. í öðrum flokki ém svo kallaðir verka- menn”, sem aðhyllast kenningu Lenine. f þriðja flokki eru t. d. læknar og mentamenn. í þeim Ritstj. Þjóðernisfundur. Herra ritstjóri Lögbergs! Gjörið svo vel að ljá eftirfylgj fjórða “Bourgeois”, en yfir öll- ’ arrdi línum rúm í yðar heiðraða um þessum flokkum sveima hin-! blaði. ir “Rauðu hermenn” og er nátt- úrlega Séð um að þeir fái nóg að borða, því varasamt væri fyrir vstjómina að treysta á hungrað- an her. — Annars eru það aðeins þeir sem tilheyra fyrsta flokki, sem hægt er að segja að fái nokkum mat, allir hinir flpkk- amirsvelta. — f öðrum flokki er skamturinn einn tíundi úr dörasku pundi af brauði á dag, en í þriðja flokki er sami skamtur aðeins leyifður annanhvora dag- peir sem eru svo óhamingusam- ir að vera méðlimir ‘fjórða flokks ins’ fengu eina litla saltaða síld, annanhvom dag, en nú ihefir því jafnvel veríð breytt, svo að þeim er ekki ætlað neitt framvegis. — Pegar að maðurinn minn fór frá Petrograd var þó leyft að selja saltaðan fisk á strætunum, og Kosfcaði éinn smáfiskur 8 rúblur, og þegar fólkið hefir hvorki kar- töfílur né brauð, er auðvelt að skilja að ekki er hægt að lifa lengi á þeirri fæðu, án þess að veikjast af “skyrbjúg.” — pað er reyndar stundum hægt fyrir þá sém eru vel innundir að fá sérstakt leyfi tii þess að fá einn. poka af kartöflum eða hveiti ut- an af íandinu, ef sá hinn sami gétur sótt það sjálfur, en slíkt leyfi, jafnvel þótt það fengist er. litilsvirði, því fyrst og fremst em bændurnir langt j burtu frá bænum, og ekki tilfcök fyrir t. d. kvenfólk og gamalmenni að fara i slíkar ferðir, og ennfremur er það sannfæríng mín, að bænd- urnir hafi ekkert afgangs, eiga jafnvel fult í fangi með að fæða sínar eigin fjölskyldur. pað er því hægt að sjá af þessu hve nryggilegt ástandið er í Petro- grad. öllum búðum hefir verið Almennur fundur var haldinn í samkomuhúsi Konkordía-safn- aðar 18. þ. m., til að ræða um minnisvarðamálið, yfir fallna ís- lenzka hermenn, og jafnframt þjóðræknísmál vort Vestur-Is- lendinga. Var fundurinn all- fjölmennur. Fundurinn var yfirleitt mót- fállinn hugmyndinni um að reisa eingöngu hinum föllnu íslenzku hermönnium, mmnisvarða úr steini. Áleit, að þó það væri sjálífsögð skylda vor að heiðra minningu þeirra sem best- vér gætum, og halda henni á lofti um ókominn .tíma, þá væri það jafn- framt skylda vor, að minnast á viðeigandi hátt, þeirra annara hermanna vorra, sem lagt höfðu líf sitt «g heilsu í sömu hættu, enda þótt þeir hefðu sloppið lif-, andi úr þeirri eldraun, sem varð hinum, að fjörtjóni Mskilegt væri að sameina þetta tveiit, gera eithvað sem héldi á lofti minningunni um .þáttöku vorra íslenzku hermanna, í þessu voð- lega alheims&tríði, sem nú er um garð gengið. En það gæti ekki orðið með minnismerki úr steini það benti eingöngu til hinna dánu: . .. . Eftir allanga umræðu, kom fram tillágá til fjjndarálytktunar, sem var’ s’ámþykt með öHum at- kvæðum; hljöðar' hún þannig: -”Að stofnáður sé miriningar- sjóður ísienzkra ''hermanna og settur á vöxtu í ríkisskuldarbréf um eða Trusf Fund, þangað til árlegir vextir nema frá 3—5 þús und dollara upphæð. Höfuðstóll inn sé aldrei skertur, en vöxtun- um varið til verðlauna á líkan hátt og nobeleverðlaunin eru lokað samkvæmt fyrirs'kipunum veitt.’ p. 13. Des. 1918, lést að heim- ili sínu í Gardar-bygð, N. Dak. Magnús Vilhjálmur Magnússon, 60 ára að aldri. Hann var pingeyingur að ætt fæddur 26. Maí 1858. Á unga ald ri fluttist hann til' Vesturheims, ásamt fátæki móður, sem orðln var ekk.ia, og systkynum símim, sem öli voru yngri en hánn, á tyrstu árum útflutninganna frá íslandi. Erfitt áttu þau upp- dráttar fynst framan af í Nýja íslandi, eins og fleiri, og hægt sóttist <róðurinn, sem von var, að verða í fátækt að ryðja sér braut um torfærur allar hér, í framandi landi. En eftir því sem timar liðu fram, fór alt að ganga greið- ar, fyrir fábæran dugnað, fram sýni og þolgæði. Mega þeir nú muna sín aðra, bræðumir hans sem eftir Jifa; eru þrír þeirra í Dakotabygðunum og einn í Sask. og eru þeir þar í fremstu röð, að velmegun og myndaskap AHir tóku þeir bræður sér nafnið Melsted, nema Magnús sál. einn. Móðir þeirra giftist aftur hér í landi ólafi Jónassyni frá HaU- dórsstöðum í Köldukinn í ping- eyjarsýslu og átti í því hjóna- bandi eina dóttur, Ástu að nafni Er það kona Mr- pórðar Sigurðs- sonar á Garðar. Liggur 'hún nú við dauðans dyr af illkynjuðum sjúkdómi. Magnús sál. er meðal þeixra fyrstu, sem land námu, þar sem nú heitir Garðar-bygð. í Iand- námssögu íslendinga í Norður- Dakota, eftir séra Fr. J. Berg- mann, segir svo frá, að á meðal þeirra, sem land námu þar, hafi verið “ólafur Jónasson frá Hall- dórsstöðum í Köldukinn í ping- eyjarsýslu, ásamt stjúpsonum hansi Magnúsi Magnússyni og Jóhannesi Magnússyni (Melsted) Hór er það þá, sem Magnús sál. tók land. reisti bú, kvæntist og eignaðist 6 böm. Hér var það sem hann ól aldur sinn upp frá því ti'l æfiloka. Og hér bar hann beinin. Konuna sína misti'hann' brátt frá böraunum öllum í ó- megð, og kvæntist aldrei ppp frá því. Margt var Magnúsi sál. vel gefið, og margt fórst honum vél úr hendi,.en þó ekki hvað sízt, það sem honum lífs óg liðnum er mesti sómi að, hvemig hann lét sér takast að ala önn fyir böm- upum sínum móðurlausum, og veita þeim uppeldi. pað eru hygg indi sem í hag koma, og hyggindi þau vildi hann innræta þeim og í þessa árs almanaki O. Thor- geirssonar er grein með fyrir- sögninni' “Merkileg skoðun um uppruna lífsins á jörðinni ” Greinin er um skoðun Dr. Os- borne um uppruna lífsins á jörð- inni; og álítur hann að lífið hafi byr.jað af áhrifum sólarljóssins á ýmsar lofttegundir, sem flutu umhverfis jörðina þegar hún var ný mynduð. Galli á þessari hugmynd Dr. Osborns er sá, að hann virðist ekki geta bent á neinar af þess- um lofttegundum, ef til vill hafa þær allar gengið upp í lífmynd- unina og þar með tapast sann- animar fyrir hugmyndinni. f greininni er getið um að raki hafi mikið gengið til þurðar á jörðinni frá því sem var upphaf- lega og að hiti og raki hafi h.iálp- að til að framleiða líf í efnin. Bágt á eg þv með að trúa því að Dr. Osbome finni ekki nógan raka til að famleiða líf, ef hann t. d. færi út á mitt Atlants- eða Mrs. S. Árnason.............. Jóij E. Rafnkelson........... Stffurbjörg G................. Valdimar Eiríksson........... RaBi .Tónasson............... S. Benedictson............... S. Thorsteinsson............. SafnaS af Phil.>I6nsson. IjistT yfir s-efciulnr tiT Jóns ltjanm- snnar skóla Tir Álftavutns-líysö 1111 !l. Frá Dundar: 1.00 2.00 1.00 1.00 1.00 0.50 1.00 S6ra J6n Jónsson .. ., . $ 5.00 Th. Johnson 2.00 Augúst Johnson 1.00 Miss Valfferður Johnson 1.00 S. Johnson 0.50 Walter Breckman . . . . 1.00 G, K. Breckman 10.00 T. II. Odrlson 1.00 Ijfirus 'rhorleifson . . . . 2.00 (J. M. Breckman . . . . 1.00 J Breckm’an • 1.00 A. Svéinbjörnson . . .T6n Einarsson 1.00 íí. Halldórson . . . . ,. 10.00 Miss Salúme Halldúrsson 5.00 St. Dalmann . . .. . . . . 2.00 Onefnd 0.50 H. J. Hallson 1.00 H. F. Oddson 2.00 BTeckman 2.00 Mrs. Guðrön Jðsefson . . 0.50 Mrs. Stefanla H. Oddson 1.00 Mrs. Júlíus Eiríksson . . 1.00 Júlfus Eiríksson 1.00 Bjarni Torfason 1.00 J6h. Halld6rsson 5.00 Jðn Siprfússon 2.00 Gfsli’ Olafsson . . . . . . 1.00 J6n Berftþðrson 1 1.00 KvonfðlagiÖ BJörk . . . . 15.00 Frá Clarkleigh P. O.: D. H. Backman . $5.00 Joh. Vestmann 1.00 Frá Mary Hill P. O.: M. Einvar'Sson Mrs. P. GuSmundson . . 1.00 Mrs. Vilhelmfna ólafson . . 1.00 B. G. ■Nordal 1.00 J. B. Johnson . . • 1.00 E. J. Eirfkson Haildór Thorsteinsson . . E. SigurSson 1.00 J6h. Thorsteinson . . . . 1.00 (pýtt hefir Hávarður Elíasson.) Framhald. legt óveður skall á. Veröldin færði sig í þykka kápu til þess að verjast óveðrinu. Hafið opn- aði þúsund kjafta til þess að gleypa Lippiatt. pað var sólg- ið í hann. Saltið hlóðst í skegg|á hæð. hans og hár. Stórar hendur Sjöunda bók. pegar Lippiatt hafði hvílt sig, fcogaði hanra í kaðalinn. Hann sneri við Mílströmunni, svo það var út, sem inn átti að vera. pá var botninn að ofanverðu. Mfl- ströman isnerist þá eins og skopp arakringla, sem búið er að hafa endaskifti á. Lippiatt rak í hana nagla og festi kaðalinn. Svo sigfldi hann af stað. Mílström- an var þá á eftir honum. “Eg giftist Maronette,” sagði hann. Áttunda bók. Annar maður sat á stauragirð ingunni. pað var Goudenay. Maronette elskaði Goudenay. Goudenays á eitthvað koma inn á höfnina. “Hvað er þetta?” spurði hann, pað leit út eins og trekt á hvolfi. pað var rétt þúsund fet Eg veit það ekki,’ ’ sagði Mar- teygðu sig græðgislega niður til onette. þess að grípa hann Lippiatt bara hló. Alt varð nú hamslausara, ofsa- fengnara og tryltara á sjónar- sviðinu. Hin hræðilegu ferííki ruddust nú að bátnum. pau voru að teygja sig eftir Lippiatt. Hann stýrði bátnum, til þess að forð- ast þau Hún hafði rétt fyrir sér. Hún vissi það ekki. Níunda bók. pað var ekki langt þangað til Lippiatt lenti. Hánn tók Míl- strömuna á öxl sér. Svo fór hanra upp að hinu dimma húsi. Hann hengdi Mílströmuna á Bára er að meðaltali 20 fet á| stauragirðinguna. hæð. í henni em 800,000 pund; íHvernig líður þér, Goude- af vatni. Hún er breiðari að; nay?’’spurði hann. neðan en að ofam Að því leyti! Hann þekti Goudenay. Hann líkist hún pýramída. Samt er j hafði brugðist honum einu sinni, hún ekki þríhymd. Hún er egg- mynduð. Sívöl bára er kölluð skýstrokkur. Skýstrokkur er stór um sig að ofan og neðan, en mjór í miðjujvni. Lippiatt vissi þetta þegar hann átti að sauma hon- um buxur. “Mér líður vel,” sagði Goude- nay, “eg ætla að giftast Maro- riette.” “Já,” sagði Maromette, “eg Hann var hræddur við bárur. j ætla að giftiast Goudenay í dag.’ Hann ótfcaðist skýstrokka. Sjötta bók. Á fjórum dögum komst Lippi- att til Milströmunnar. “Eg ætla að fara með hana til Maronette,” sagði biann. Mílströman er í lögun eins og jarðgöng. Lægri endinn er að neðanverðu, en munnopið að of- an. Sjávarstraumaroir mynda hana. Norðmenn héldu að hún orsakaðist af því, að gat væri í gegnum jörðina. Lippiatt vissi betur en það. Lippiatt fór ofan í Mílström- una, og hnýtti kaðli um neðri enda hennar. penna kaðal færði hann svo í lag á hnyðjum, triss- um og blökkum. Svo klifraði hann upp úr gryfjunni og festi hinum enda kaðalsins í siglutréð. Blakkimar vom bonum liðsafli miikill. Hann hvíldi sig. Tíunda bók. Lippiatt fór í brúðkaupsveizl- una. Hann gaf Maronette spila ker úr silfri. Maronette brosti. Lippiatt fór aftur að staura- girðingunni. Hann át alla Míl- strömuna. Ellefta bók. pegar veizlufólkið var á heim- leið, rakst það á lík, sem lá hjá stauragirðingunni. Endinn á Mílströmunni stóð út úr munn- inum á því. Hamingjan hjálpi okkur,” sagði Maronette. ‘“Hver óvinurinn er iþetta?” hrópaði Goudenay. pað var Lippiatt. Hann var dáinn. (♦♦♦t------------—-------------------------------------------------------------------------- | | !♦!♦■ ífi ff ! y! jf f ±\ fí Yj Tj f y i f f if i !f íf ff ff IV || '|i ilí »f f| y| Y->- LÍTIÐ í KRING UM YÐUR HOLUNSWORTH’S kvenfatabúðin mikla, hefir nú til sýnis fullkomnustu byrgðir af kven-kápun), alklæðnaði, morgunkjólum, dolmans treyjum, pils- V , I, , • • • • ♦ I . • . »' • ■ \ I úm og millipilsum. Þetta er mesta úrvalið, sem vér höfum nokkru sinni getað boðið Winnipeg- i ’ *• . *!*■ ; • búum. — Allar nýjustu gerðir sem hugsanlegar eru, finnast í vorri nýendurbættu búð. Allir hjartanlega velkomnir að skoða úrval vort. HOLLINSWORTHfiGa LIMITED WlNHTPEGr if! itj LADIES AND CHILDRENS READY-TO WEAR AND EURS xl jíj ♦♦♦f »| | iZj ? 5 .j.i :l! ,♦!♦» íh íf * fY m if M : t » t Y» X1 gerði það Mka. Eizta bamið sitt j.4f*!fffffffffffffffffff!^l^ffffffffffffffffffffffffffff Y.’

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.