Lögberg - 10.04.1919, Síða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 10. APRÍL 1919
t
Mercy Merrick
Eftir VILKIE COLLMS.
Rödd Jiennar breyttist í ekka.
Hann |mut til liennar og tók hana í faÖm
sinn, Juin gat ekkl veitt mótstööu. en hún lét
cnga ástarhvöt í l,jós.
‘ Mercy!” hrópaði haun, “elsku Merev. Við
förum burt — við yfirgefum England — við
Jeitum aðstoðar nýrra manna í nýjum heimi —
eg 'kifti um nafn — eg segi skilið AÚð ættingja,
vini, við alla. Alt, alt, 'lieldur en að missa yður. ’ ’
Hiin lifti höfðinu upp með ihaagð og leit á
hanu.
“Kvemnaður, sem hefir lifað mínu lífi,”
sagði hún í hryggum róm, “kvenmaður, sem hef-
ir liðið J>að, sem eg liefi liðið, getur elskað yður
— eins og eg elska yður — en 'liún má eklci vera
konan vðar. SLík staða er of há fyrir liana.”
Hún lvfti höfðinu upp með hægð og leit á
gaf merki til burtfarar sinnar.
Þegar það var búið, gekk hixn aftixr til Júlí-
ans og nam staðar við hlið hans.
fíún lyfti liöfði hans, u])|> og lagði það eitt
augnablik við brjóst sín, meðan hún kvsti enni
hans þegjandi. Altþað þakkheti sem í huga henn-
ar bjó, og hin mikla fórn, sem það skyldgði hana
til að færa, kom í l.jós í þessu tvennu, sem var
frámkvæmt með svo mikilli blíðu og svo mikilli
siðprýði.
Þegar liún slepti Júlían, fór liann að gráta.
Þjónninn kom inn, og um leið og hann opn-
aði dvrnar, hevrðist kvenmaður segja við hann:
“Láttu barnið fara inn. Eg bíð hérna.”
Barnið kom inn — það var sama vesalings,
btla stúlkan, sem mint hafði Mercv á bernzku
hennar, daginn sem hún var á skemtigöngu með
'I Iorace Holmcroft.
Mercv leit frá Júlían á barnið. Tilfinning
kvenmannsins, sem í þessari afar einkennilegu
tilveru sinni þiúði eitthvað, sem hún gæti elskað
liindrunarlaust, bauð óskilabarnið frá götunni
c elkoiúið sem huggara sinn, er guð liafði sent
henni. Barninu til stórrar undrunar, tók hún
það upp og faðmaði að sér innilega.
Svo gekk hún aftur til Júlíans, sem stóð kyr
i sömu sporum, niðurlútur með hulið andlit.
“Hin yfirgáfu mig án þesá að segja eitt vin-
gjarnlegt orð,” sagði hún. “Getið þér fyrir-
gefið mér ?”
llann rétti henni hendi sína jiegjandi. Jafn
mrkið og liún hafði lxrj’gt liann, skildi samt hin
göfuga s'lcoðun lians hana, og með óbifandi trvgð
- agðihami lágt:
“Guð lilessi og liugigi yður. í heiminum er
ongin eðallyndari kona en þér.”
Hún knéféll og kysti hendina sem þrý$ti
hennar í síðasta sinn.. Svo stóð hún upp, gekk
aftur til barnsins og tók Lxendi þess, og svo leidd-
ust þær fram í stoíúna, þar sem forstöðukonan
beið þeirra.
Heimilisreglan, sem var jafn miskunarlaus
og dauðinn, fylgdi einnig nú sínum ákveðnu tak-
mörkum. Þegar klukkan lauk við að slá, hringdi
dagverðarbjallan. Svo leið ein mínúta — það
var hinn ákveðni frestur. Þá kom þjónninn í
Ijós í borðstofudyrunum og sagði:
“Það er búið að bera mat á borð, herra. ”
Júlíön leit upp. Herbergið vxxr tómt. Það
lá eitthvað livítt á gólfinu við hlið lians. Það
var vasaklúturinn hennar Mercy — merktur tór
um hennar. Hann tók hann upp og þrýsti hon-
um að vörum sínum. Atti 'hann að vera síðasta
endurminningin um hana? Hafði hún yfirgefið
hann fyrir fult og alt?
Hin meðfæddi kjarkur mannsins, studdur
af hinni óbifanlegu ást, vaknaði aftur hjá hon-
uni. Nei, á meðau hann lifði, og meðan lxonum
gafst tími til, skykli hanu aldrei missa vonina
um að eignast hana.
Hann sneri sér að þjóninum án þess að
skeyta um hvað andlit lxans kjmni að benda á,
og sagði:
“Hvar er lafði Janet?”
“í borðstofunni, herra.”
Hann hugsaði sig um eitt augnablik. Hans
eigin áhrif orkuðu engu. Með hvaða áhrifum
gat hann nú gert sér von um að nó henni? Þegar
þessi spurning var borin upp í huga hans, var
sem ljósi brigði fyrir hugakotssjón hans. Hann
-sá leiðina liggja til hennar — með aðstoð áhrifa
lafði Janets.
<“Lafðin bíður, herra,” sagði þjónninn.
____________ \ .
ENDIR.
Minnisgreinar, bréfa og dagbóka.
I.
Kæra ungfrú Rósherry!
Eg hraða mér með að þakka yður, kæra
ungfrú Roseberry, fyrir síðasta vingjarnlega
bréf yðar, sem eg fékk í givr með Canada-póst-
inum. Þér mxjgið hiklaust trúa mér þegar eg
segi,- að eg kunnia ð meta yðar eðallynda vilja
í því, að fyrirgefa og glej’ina hörðu orðunuum,
sem eg talaði til yðar á þeim tíma, sem glæfra-
kvendi gerði mig blindan fyrir sannleikamxm
með lymsku sinni. 1 þeirri velvild, sem þér ’haf-
ið fyrirgefið mér með, jækki eg sannrar heldri
stúlku meðfædda réttlætistilfinningu. Ætterni
og mentun gjörir ávalt vart við sig að síðustu
og íuer gildi sínu, og eg trxíi nú, guði sé lof, enn
þá fastar á þessa kosti, en nokkru sinni fyr.
Þér biðjið mig um að segja yður, hvernig
fásinnu Júlían Grays líður, og hverja stöðu
hann tekur sér gagnvart Mercy Merrick.
Eg skal með fóm orðum segja vður hvernig
sakir standa.
Lafði Janet hefir heimsótt Magdalenu
stofnunina. Og getið þér gizkað á í hverju
skvni? í fyrsta lagi til að biðja fyrirgefningar
á hörðu orðunum, sem hún talaði til Mercy
Merrick, og í- öðru lagi til að styrkja bónorð
frænda síns til hennar, Að hugsa sér. Kona
ein af elztu ættum Englands, hvetur glæfra-
kvendi í Magdalenu stofnun til þess, að sýna
enskum presti þá virðingu að gerast kona hans.
En þeir tímar sem vér lifurn á? Móðir mín
grét yfir þessari vanvirðu, þegar hún heyrði um
hana. En hvað þér munduð elska og virða móð-
ur mína. En eg ætla að lialdá áfram.
Sú áhrifaríka, iðrandi vera (sem vænti
komu lafði Jahets) hafði auðvitað sýnt sig í
hjartnæmilegu ásigkomulagi. í kjöltu hennar
sat ofurlítið óskilabarn og svaf, en sjálf var hún
að kenna afar ljótri flækingsskepnu að þekkja
stafina, sem hún hafði fyrst lcynst á götum líti.
Einmitt slílva hómynd þurfti til að hafa áhrif á
gamla konu. Hefi g ekki rétt fyrir mér ?
Þér getið ímyndað yður sjónleikinn, sem nú
gerðist, þegar lafði Janet flutti bónorð frænda
síns. Mercy Merrick hafði æft sig vel í sinni
framkomu, og maður verður að segja að hún lék
sitt hlutverk snildarlega. Hinar eðallyndustu
tiifinningar. runnu frá vörum hennar, liún sagði
að framtíðar líf sitt væri helgað miskunsömum
störfuum, sem óskilabamið og lit.la ljóta stelp- -
an auðvitað sýndu. Hve sárt hún enn yrði að
þjást og hverja fórn hún yrði að gjöra fyrir til-
finningar s-ína r, gæti hún þó ekki tekið á móti
hinu heiðarlega boði Júlían Grays, semhún ekki ~
væri verðug. Bæði þalkklæti hennar til hans og
hugþokkinn sem hún bæri til hans, bönnuðu
henni stranglega að skaða framtíð ihans með
því að giftast honum, því það mundi niðurlægja
hann og svifta liann allri virðingu vina sinna.
Hún þakkaði honum (með tárum); hún þakkaði
líka lafði Janet (aftur með tárum), en sökum
virðingar hans og gæfu, þyrði liún ekki að taka
þá hendi, sem hann bauð henni.
Tilganginn ineð þenna fyrirlitlega leik, skil
eg vel. Hún neitar að giftast (þvíjúlían ©r, eins
og þér vitið, fátækur maður) þangað til lafði
Janet lætur meðmælum sínum fylgja peninga-
pyngjuna. Með einu orði, Inxn er til sölu. Líti
maður frá hinu guðlausa í framkomu þessa
kvenmanns, og hinni aumkunarverðu trúgirn?
gömlu konunnar, væri þetta hentugt efni í
skrípaleik. ‘
En nú kemur fvrst það sorglegast í þessari
sögu.
Niðnrstaðan, sem Mercy komst að, var auð-
vitað sögð Júlían Grev, sem varð algerlega utan
við sig. Þrátt fyrir öll mótmæli oð leiðbeining-
ar, sagði hann lausu prestembættinu og vinnur
nú, getið þér hugsað yður slíkt, í trúboðsstofn-
aninni Green Ancílior Fields. Svæðið, sem
heitir iþessu nafni, er í afskektum hluta London-
ar, í nánd við Themisána. Þar búa, eins og allir
vita liinn aumasti skríll sem til er í höfuðborg-
inni, og þar er svo fólks margt, að þar er ávalt
einhver umferðarsýki. A jxessum hræðilega
stað, og meðal þessara hættulegxi manneskja, er
Júlían starfandi frá morgni til kvelds. Hinir
gömlu vinir hans sjá haiin aldrei, og siíðan hann
byrjaði á trúboðsstarfsemi sinni, hefír liann
ekki heimsótt lafði Janet í eitt einasta skifti.
Já, þannig standa sakir. Er það rangt af
mér að álíta þetta ísikyggilegt? Hamingjan má
vita hve sorglegar fregnirnar verða, sem eg
skrifa yður næst.
Þér eruð svo velviljaðar að biðja mig að
segja yður eitthvað um sjálfan mig, og mín
áform.
Það er að eins lítið, sem eg get sagt um
jxetta. Eftir {>að, sem eg hefi orðið að líða -r-
eftir að búið er að troða tilfinningar mínar und-
ir fótum og lítilsvirða traust mitt — er eg enn
ekki færum að ákveða hvað eg eigi að taka mér
fyrir hendur. Að snúa aftur til minnar gömlu
stöðu — í hernum — kemur mér ekki til hugar
nú, þar eð sérliver uppskafningur, sem getur
leyst af hendi próf, hefir hehnild til að kalla mig
félaga sinn, og ef til vill orðið yfirboðari minn
einhvern daginn. Ef eg geng inn á nokkra nýja
braut, þá verður ]>að stjórnfræðin. 1 þeirri grein
ríkisembættanna hefir ætterni og uppeldi enn þá
nokkra iþýðingu. En eins og eg sagði, hefi eg
ekki ákveðið neitt enn þá.
Móðir mín og systur biðja mig að skrifa, að
ef þér komið aftur til Englands, væri þeim mikil
ánægja að kynnast yður. Um leið og Ijxær bera
samhygð með mér, gleyma þær ekki hvað þér
hafið orðið að þola. Innileg og hjartnæm orð
bjóða yður velkomna, í fyrsta sinn sem þér heim
sækið heimili okkar.
Yðar alúðlegi,
Horace Holmcroft.
IT.
Kæra ungfrú Koseberry!
Afsakið hina löngu þögn mína. Eg hefi
beðið dag eftir dag í þeirri von að geta sent yður
góðar nýungar. En ]>að er gagnslaust að bíða
lengur; slkylda mín neyðir mig til að senda yður
bréf, sem vekur undrun yðar og skelfingu.
Eg segji frá viðburðunum í sömu röð og
j>eir hafa átt sé stað, og vona á þann hátt að
undibúa yður smátt og smátt fyrir aðalefninu.
Hér um bil 3 vikum eftir að eg skrifaði yður
síðast, varð Júlían Grey að gjalda sinnar fljót-
róðu óvarkárni, með því að veikjast af hinni
hættulegu umferðarsýki. Stuttu eftir <xð hann
var farinn að starfa í héraði sínu, byrjaii vond
veikst, fyr en of seint var að flytja hann úr húsi
veikst, fyr en of seint var aðflytja hann úr húsi
því, sem hann hafði tekið á leigu í nágrenninu.
Eg fór sjálfur og spurði um líðan hans, þegar
eg vissi að hann var veikur, og sagði læknirinn
uxér, að hann væri alls efeki viss um að hann
gæti lifað.
Undir þessum Ikringumstæðum vildi vesal-
ings lafði Janet, óforsjál eins og venja hennar
> r, úndir eins flytja í nánd vdð þenna frænda sinn
Þégar mér tókst ekki að sannfæra hana um
jiað -heimiskulega í þessu áformi, áleit eg það
skyldu mína að fara með henni. Við leigðum
okkur nokkur herbergi í greiðasöluhúsi niður
við ána, þar sem skipstjórar og umferðasalar
xn-u vanir að taka sér ’aðsetur'. Eg tók að mér
að útvega einn af þeim beztu læknum, sem til
var, þar eð lafði Janets heimskulegu hégiljur
gegn læknastéttinni, nevddu hana til að fela mér
það starf ó hendur.
Eg skal eikki þreyta yður með smáatriðum
um veikindi Júlíans. \
Eins og vant er rénaði og versnaði hita-
veikin á víxl. Ilann talaði hvíldarlaust um
Mercy Merric, og eina bónin, sem hann bað lækn j
ira sína um, var, að senda boð eftir Mercy Mer-
i'ick, svo liún gæti stundað hann. Dag og nótt
var Jietta nafn í huga íians og á vörum hans.
Læknirinn réði til þess að senda eftióMercy
Merrick. Það væri að líkindum eina ráðið til að
frelsa líf hans.
Til allrar ógæfu var lafði Janet til staðar,
jægar hann isagði jætta, ogþarf eg ékki að segja
vður hvað þá skeði! Hún lieimsótti Magdalenu
stofnanina í annað sinn, og tveim stundum síðar
sat Mercy Merrick við rúm Jútíans.
Hún notaði auðvitað ]>á afsökun að hún
. gæti ekki tokið tillit til sinna eigin kringum-
stæðna og skoðana, þegar læknirinn segði að hún
gæti máske frelsað lif ■ sjúklingsins. En yður
mun ekki furða að heyra, að eg dró migþá í hlé
Eg hefi naumast kjark til að segja meira.
Ef eg mætti breyta eftir mínum eigin vilja mundi
eg hætta sögninni hér.
En eg s'kal samt með fáum orðum geta um
j»að, sem svo skeði. Tveim eða þrem dögum
seinna, fékk eg fyrstu fregnina um sjúklinginn
og hjúkrunarkonu hans. Lafði Janet sagði
mér, að hann hefði ijiokt hana, og þegar eg heyrði
Jrnð, vissi eg hvað á eftir myndi fylgja. Næsta
fregnin var að hann væri að hressast, og litlu
síðar, að hann væri úr allri haútu.
Lafði Janet fór aftur lieim til sín. Eg heim-
sótti hana fyrir viku síðan og heyrði þá, að hann
væri farinn til baðstaðar við sjóinn. I gær fór
eg til hennar aftur, og sagði hún mér þá — mig
bryllir við að skrifa það — að Mercy Merrick
hefði samþj’kt að giftast honum, ogþað er eng-
um efa bundið,.aö þessi óvirðandi gifting muni
tram fara. Lafði Janet var enda svo vingjarn-
leg að sýna mér bréfin — eitt frá Júlían og ann-
að frá Mercy.
Júlían skrifar eins og sósíalisti. Eftir
niinni skoðuun ætti að láta biskupinn vita það.
Að þ ví er hana snertir, þá er hún eins fim með
pennann og tunguna. “Eg get e'kki dulið það
fyrir sjálfri mér, að eg geri rangt í því að slaka
til,” skrifar liún.—“ Sikuggalegur grunur hvílir
vfir huga mínum, þegar eg hugsa til framtíðar-
> innar. A ineðan eg var í fjarlægð frá lionum,
gat eg borið mitt hlutskifti. En hvernig á eg að
geta veitt Ihonum mótstöðu, eftir að hafa vakað
vikum saman við rúm hans, á meðan hann
smáttog smótt lirestist, unz hann varð albata.”
A þennan 'hátt skrifar hún f jórar 'þéttletrað
ar blaðsíður, fullar af angurværri auðmýkt og
viðkvæmu rugli. Það er nóg til þess að vekja
hjá manni fvrirlitningu á kvenfólki. En, guði
eé lof, eg hefi aðrar þúsund sinnum betri kven-
persónur í huga mínum og fyrir augunum, sem
skyldar mig til að bera virðingu fyrir kyninu.
Eg finn að móður mín og systur eru mér tvöfalt
kærari nú. Og leyfið mér að bæta því við, að
með engu minna þakklæti virði eg leyfi yðar, til
að skiftast á bréfum við yður.
Verið þér sælar að þessu sinni. Eg er svo
skelkaður yfir minni kærustu sannfæringu, eg
er of hnugginn og dapur til þess, að geta skrifað
meira. Eg óska yður alls góðs, elskulega ung-
frú Roseberrv, iþangað til við sjáuipst aftur.
Eg er yðar auðsveipni,
v Ilorace Holmcroft.
III.
ÚRTtNINGUR ÚR DAGBÓK JÚLIANS GRAY
Fyrsti úrtíningur.
t dag fyrir mánuði isfðan, vorum við Mercy
gift. Eg get að eins sagt þetta: Eg vildi með
‘ sannri ánægju þurfa að líða aftur allar þær
þrautir, sem eghefi orðið fyrir, til þess að mega
lifa þenna mánuð upp aftur. Nú veit eg fyrst
hvað gæfan er. Og eg Qiefi sannfært Mercy um
að það er henni að þakka; eg hefi dreyft hinum
illa grun 'henuar; hún er neydd til að sjá livað
fram fer, neydd til að viðurkenna að hún héfir
skapað gæfu mína.
Við förum til London á morgun. Hún vill
siður yfirgefa þenna rólega verustað hérna við
sjóinn—hún er hrædd við umbreytingu. Að því
er mér viðkemur, þá er mér sama hvar eg er, á
meðan kona mín er hjá mér.
Annar úrtíningur.
Fyrsta skýið er komið í ljós. Fyrir augna-
bliki kom eg óvænt inn í herbergið. Mercy grét.
Með nokkrum erfiðleikum fékk eg liana til
að segja mér, hvað fram hefði farið. Eru nokk-
ur takmlörk fvrir því hvað orð heimskrar konu
geta orsakað? Húsmóðir mín er sii kona, sem
vg hér á við. '
Húðir og skinn!
Hæsta verð fyrir: Vor-rottuskinn,
Húðir, Ull, Seneca-rætur
IWWBHHWWiíllllllWlllílllllllliillilllilii,,illllílii illiBSWI,lllilHBIIIIIIIIHIIIIIWIIIIIIIIII!ii'i,lll!K^|
Sendið alt til vor. Þér getið átt von á réttu
og hæsta verði og fljótri borgun.
Skrifið eftir verðlista.
B. LEVINSON & BROS.
281-3 Aiexande*- Ave.
WINNIPEG
R. S. ROBINSON
** Stofnsett 1883
Höf«8stóll $230,000.00
Gærur
Ull
Kaupir ofl selar
RAW FURS
Seneua
rætur
Ctlbú:
Seattle, Wash.,
Edmunton, Alta.
Le Pas, Man.
Kenora, Bnt.
U. S. A.
No. 1
Vor
No. 1
Vor
Mjög stór
Rotta ...
Meðal
Rotta
No. 1 Mjög stór
Vetrar Rotta
No. 1 Mjög stór
Haust Rotta ....
*2.50
H.50
J1.90
*1.50
No. 1 S'tor
V<or Rotta
No. 1 Mjög stórt
Svart Mink
No. 1 Mjög stör
Fin Ulfa ......
No. 1 Mjög stór
Vanaleg Ulfa ...
'2.00
J 12.00
*22.00
*20.00
Smærri og lakari tegundir hlutfallslega lægrl.
Bfðið ekki meðan eftirspum er mlkil.
^ Ver borgum óvanalega hatt verö fyrir Fisher og Marten
NautshuBir .15 lluttir af ungiim nautiim .10 Kalfsk. .30
SENDID BEINT TIL sr HEA* K7„r«T„8TE«r.............................
Ánœgðir Viðskiftamenn eru mín
Beztu Meðmæli.
Hundruð af þeim eru reiðubúnir að staðfesta að verk
mitt er sama sem sársaukalaust og verðið dæmalaust sann-
grjamt.
Með því að hafa þetta hugfast munu menn sannfærast
um að það er óhætt að koma til mín, þegar tennur þeirra
eru í ólagi.
Dr. C. C. JEFFREY,
,,Hinn varfærni tannlæknir'*
Cor. Loúími Ave. ojJ Main Street, Winnipeé
Tlt, ATHUGUNAR
500 menn vantar undir eins til þess að læra atS stjörna blfreíðum
og gasvélum — Tractors á Hemphills Motorskólanum I Winnipeg,
Saskatoon, Kdmonton, Calg-ary, iiethbridge, Vancouver, B. C. og Port-
land Oregon.
Nú er herskylda I Canada og fjölda margir Canadamenn, sem
stjðrnuöu bifreiSum og gas-tractors, hafa þegar orSið aS fara I herþjön-
ustu eSa eru þá á förum. Nú er tlmi til þess fyrir ySur aS læra góSa
iSn og taka eina af þeim stöSum, sem þarf aS fylla og fá 1 laun frá
$ 80—200 um mánuSinn. — I>aB tekur eklci nema fáeinar vikur fyrxr
ySur, aS læra þessar atvinnugreinar og stöSurnar blða ySar, sem vél-
fræSingar, bifreiSastjórar, og vélmeistarar á skipnm.
NámiS stendur yfir I 6 vikur. Verkfœri rn. Og atvlnnuskrif-
stofa vor annast um aS tryggja ySur stöSurnar aS enduSu náml.
SlálS ekki á frest heldur byrjiS undir eins. Vyðskrá send úkeypls.
KomiS til skólaútibús þess, sem næst yður er.
Hemphills Motor Schools, 220 Pacific Ave. Winnipeg.
Útibú 1 Begina, Saskatoon, Edmonton, Bethbridge, Calgary, Vancouver,
B. C. og Portland Oregon.
1T/* •• 1 • timbur, fjalviður af öllum j
Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og ai.- j
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér crumætíð glaðir
að sýna þó ekkcrt sé kcypt.
The Empire Sash & Door Co.
------------------Limltad-------------------
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG
Nefnið Lögberg þegar þér verzlið við
þá eða þau félög sem auglýsa í blaðinu
c-----------------------------
VIÐSKIFTABÆKUR
(GOUNTÉR BOOKS
Hérna er tækifœri sem borgar
sig að athuga!
Samkvæmt verzlunar-löggjöf landsins, þurfa
kaupmenn að nota viðskiftabækur, (Counter Books)
Vér höfum nú tekið að oss EINKAUMBOÐSSÖLU á
VIÐSKIFTABÓKUM fyrir alla Vestur-Canada. Og er
þetta einmitt sú tegundin sem yður vanhagar um.
Það er beinn peninga sparnaður fyrir íslenzka Mat-
vöru- og Álnavöru-kaupmenn að panta viðskifta-
bækur »ínar hjá oss.
SITJIÐ VIÐ Þ*NN ELDINN,
SEM BEZT BRENNUL
SENDIÐ PÖNTUN YÐAR STRAX!
TIL
Œf)t Columtjía $Jress
LIMITED
Cor. Sherbrooke & William, Winnipeú
Tals. Garry 416—417