Lögberg - 14.08.1919, Síða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. ÁGÚST 1919
Bls. f
Vane oS Nina
EFTIR
Charles Garvice
“Hvort eg vil það. Eg hefi þráS þaS svo
inni'lega, en eg hélt aS ySur mundi ekki líka þaS.
Þér eruS mentuS heldri stúlka, en eg er aS eins
fátæk vinnustúlka. ”
Níi^a stundi þunga stunu.
“Þér eruS eflaust hvorki eins fátæk né
vinalaus eins og eg,” sagSi hún. “Eg á ekkert
í heiminum — ekki einn einasta vin------”
Polly þaut aftur á fætur, greip litla öskju
á arinhillunni og helti úr henni^ á borSiS.
“Þér eigiS nú helminginn af þessu í öllu
falli,” sagSi hún meS áherzlu, “og þér eigiS
vinstúlku, sem ekki svíkur ySur. GrátiS þér nú
ekki,” því augu Nínu fyltust nú meS tárum.
“ÞaS er ekki þess vert aS gráta yfir því, þó
maSur sé fátækur. Þó eg hafi aldrei veriS al-
veg peningalaus, þá hefi eg oft átt mjög lítiS.
En þaS kemur alt af eitthvaS til hjálpar, þegar
utlitiS er sem verst. Þegar einhver ímvndar
sér aS hann ætli aS drukna, kemur vingjarnleg
bára og flytur hann á land. Ég er ySar vin-
gjarnlega bára. ”
“Já, þaS er'uS þér sannarlega,” svaraSi
Nína. “En eg get ekki veriS ySur til byrSar,
kæra Pollv; eg verS strax aS reyna fá fá mér
\innu.” Hún stundi. “ÞaS er auSvelt aS segja
þaS, en þaS er erfitt aS ná í vinnu.”
Hún sagSi Polly frá óhöppunum, sem hún
hafSi orSiS fyrir, síSan þær skildu, og Polly
tautaSi reiS:
“Mig langar til aS eg hefSi veriS til staSar,
svo eg hefSi getaS gefiS þessum frekjulega
'strák vænan snoppung. AS hugsa sér aS hann
gæti haldiS aS þér viIduS fara út meS honum.
En þaS eru margar leiSir opnar. BíSum nú
viS. Þér viljiS væntanlega ekki snúa ySur aS
Ieikhúsinu?”
Nína hristi höfuSiS og brosti.
“Eg er hrædd um aS mig skorti hæfileika
til þess,” svaraSi hún. “Og — og eg held aS
mér mundi ekki geSjast aS því heldur.”
“Er þaS svo?” sagSi Polly undrandi, sem
var mjög hrifin yfir leikhúss starfi sínu. “ÞaS
er leitt, því þér lítiS út eins og þér væruS skap-
aSar til þess. Slíkan vöxt og slíkt andlit sem
þér hafiS. Já, þér getiS nú brosaS, en þaS er
mitt álit, aS þér séuS ein af þeim fegurstu stúlk-
um er eg hefi séS. Ó, þessi hattur er ómöguleg-
ur, og eg var svo viss uin aS eg gæti skreytt!
hann eins vol og annan hatt, sem eg sá i glugga.
ViS fáum hattana svo miklu ódýrari, ef viS get-
um skreytt þá sjálfar, og þess vegna keypti eg
alt sem til þess þurfti. En samt hefi eg gleymt
hvernig fyrirmyndin leit út.” Hún lét hattinn
á höfuS sitt og skoSaSi sig í speglinum meS
óánægSum svip. “Nei, hann er ómögulegur.”
“FáiS mér hann eitt augnaíbli'k,” sagSi
Nína. Polly fékk henni hattinn og horfSi á
hvernig Nína meS lipru fingrunum sínum kom
fjöSrum og borSalykkjum fyrir. AS því búnu
fékk Nína henni hattinn, og Polly reyndi hann
aftur.
“ó, þér eruS sannarlegur snillingur,” sagSi
hún gleSigeisIandi. “Hann er yfirburSa fagur.
Hann líkist raunar ekki þeim í búSargluggan-
um, en hann er tuttugu sinnum fallegri og
smekklegri. Eg hefi aldrei átt svona fallegan
iiatt áSur; hann er blátt áfram töfrandi. Og
hve fljótar þér voruS aS skreyta hann. Eg veit
ekki hve lengi eg var aS gaufa meS hann.”
“Mér þykir vænt um aS ySur Tíkar hann,”
sagSi Nína. “Eg hefi ávalt skreytt mína eigin
hatta og saumaS kjóla mína.”
“Já, þaS gætuS þér eflaust gert, ef þér
væruS alt af eins hepnar og meS þennan,” sagSi
Polly. “BíSum viS”--------hún þagnaSi og lok-
aSi vörunum. “Eg fer á æfingu meS þenna
hatt, og eg vona aS hann beri langt af höttum
hinna stúlknanna. Nú held eg verSi aS fara.
Þér megiS ekki sitja sorgmæddar meSan eg er
í burtu — viljiS þér lofa mér því?”
“Eg mundi ekki vera hrygg eSa finna til
einverunnar, e eg hefSi nokkuS aS gera,” sagSi
Nína. “HafiS þér ekki annan hatt, sem þarf aS
skreyta, vinnuskyrtu eSa kjól, sem þarf aS gera
Við?”
Polly dró pappaöskju undan rúminu, tók
upp úr henni vinnuskyrtu og fór í hana í snatri.
“Þessi skyrta var saumuS handa mér, má
eg sýna yður hana,” sagði hún háðslega. “Getið
þér séS hvaS illa hún fer mér, og þó kostaði hún
yfir tuttugu og tvo shillings.”
“Hérna þarf aS grenna hana,” sagði Nína.
“Það ætti að brenna hana,’ sagði PoIIy
reið. “Þér ímyndiS yður þó ekki, að þaS sé
nokkur möguleiki til aS laga hana?”
“Eg get reynt það meðan þér eruS í burtu,
Polly.”
Hún byrjaði strax við skyrtuna, þegar
Polly var farin, og henni var sönn ánægja að
því, að geta gert eittlivaS fyrir ungu stúlkuna,
sem var henni svo ástrík og hjálpsöm. Auk
þess stytti það henni stundir; hún reyndi að
hugsa um nútímann, en við og við sá hún mynd-
ir liðna tímans standa fyrir hugskotssjónum
sínum í þessu kvrláta herbergi — og alt af var
karlmanns persóna fremst á myndinni.
Polly yar burtu í hér um lbil þrjár stundir,
og þegar hún kom aftur, hélt hún á hattöskju í
liendinni, hún var rjóð í andliti og augun geisl-
uðu.
“Þér eruð þó líklega ebkibúnar með vinnú-
skyrtuna?” sagði hún.
“Jú-jú — fyrir einni stundu síðan. Farið
þér úr yfirliöfninni og svo skulum við reyna
hana. Mér finst hún líta betur út.”
“Það er undravert hve vel hún fer mér
*i,” mælti Polly alvarleg. “Þér eruð sannar-
leg listastúlka, Deeima. Og hvað haldið þér að
eg^hafi hérna?”
Hún tók upp hatt, silkibönd og blóm.
“LítiS þér á þetta. Eg sagði einmitt, að
eg mundi bera af þeim öllum. Þær þyrptust í
kring um mig eins og bíflugur um leið og eg
kom inn á leiksviðið. “Nei, hvað þetta er
indæll hattur, Polly, hvar hefir þú náð í hann?”
og svo framvegis. Þær voru alveg grænar af
Öfund. Svo framkvæmdi eg áform, sem vakn-
aði hjá mér, áSur en eg fór að heiman, og sagði
þeim, að eg gæti útvegaS slíkan 'hatt fyrir tólf-
og-sex. Fyrst vildu þær ekki trúa mér, en
Jessy Green sagði að sig langaði til að reyna
þetta, og fékk mér peningana strax, því eg sagði,
að skilyrðið væri að borga strax. Eg keypti það
sem þurfti á heimleiðinni — það er flest ódýrt
í þeirri búð, og þó hafa þeir marga fallega muni.
Iíatturinn og þaS sem honum fylgir kostaði
átta-og-níu, — vinnulaunin verða því þrír-og-
níu — en yður þykir það máske of lítið?”
Nína hló glaðlega.
“Fáðu mér hattinn,” sagði hún. “Eg skal
skreyta hann með fljúgandi hraða. Það er
íallegur hattur, og eg vona að geta skreytt hann
vel. ’ ’
“ÞaS efast eg ekki um,” sagði Polly al-
varleg. “Eg er viss um að Jessy verSur hrifin
yfir honum. Og ef henni geðjast vel að hattin-
um, þá er eg sannfærð um að hinar ungu stúlk-
urnar muni biðja yður að skreyta sína hatta
líka, því liún er sú, sem er bezt klædd af okkur
öllum. ’ ’
“Þér eruð sannariega iiprar, Pol'ly,” sagði
Nína og hló aftur. “Finst yður ekki að borðinn
ætti að festast þannig?”
“Hann á ekki að festast á neinn hatt, fyr
en þér hafið neytt hádegisverðar,” sagði Polly
og tók hattinn frá henni. “Eg veit hvernig þér
eruð, — þér eruð af því tagi manna, sem drepa
sig á vinnunni ef enginn stöðvar þá. Þér hafið
skreytt,einn hatt og breytt vinnuskyrtu i dag;
og það ætti að vera nóg — nei, lítið þér ekki
Jiannig á mig; eg ætla alls ekki að spyrja yður
hvað það kosti.”
“Þó það væri nú ekki,” sagði Nína dálítið
gremjuleg.
Polly leyfði henni að fara að vinna aftur
eftir hádegisverðinn, en þótt hatturinn væri til-
búinn, vildi Polly ekki taka hann með sér í leik-
húsiS um kvöldið.
“ÞaS dettur mér ekki i hug,” sagði hún.
“Nei, — vinstúlka mín á svo annríkt með
vinnu sína, að hún gat ekki einu sinni litið á
hattinn í dag,” — þannig verður maður að haga
sér. Ef maður vill hafa gagn af viðskiftalífinu,
má maður ekki vinna fyrir lágt kaup heldur; —
maður verður að vera dálítið kröfuharður. Þér
vitið að margar heldri stúlkur, — jafnvel her-
togafrúr, —stunda sölu tízkubúninga og tilbún-
ing þeirra nú á tímum? Og sumar þeirra hafa
stóra saii til að selja te og kaffi í. ÞaS síðara
mundi án efa eiga vel við mig — það væri fjör-
ugri viðs’kifti. En yður mundi að líkindum ekki
geðjast vel að því?”
“Nei, eg held ekki,” sagði Nína.
“Eg get ímyndað mér það. Þér eruð eins
og einurðarlitla fjólan, sem felur sig í grasinu.
Það en-u ekki margir þannig hugsandi á þessum
tímnm,” sagði hin hagsýna Polly, “því er nú
ver.”
Hún kom heim um kvöldið með tyrkneska
yfirhöfn, og Nína vann við hana allan næsta ^
dag, því erfiðara var við hana að eiga en hatt-
inn. Polly var mjög ánægð með hana, en hún
horfði alvarlega og hörkulega á Nínu.
“Þér eySileggið heilsu yðar með þessari
þiautlausu vinnu, og þér eruð sfhugsandi.”
Nína roðnaði. “Þér þurfið að fá umbreytingu.
KomiS þér með mér í leikhúsið í kvöld; eg skal
útvega yður sæti.”
Fyrst vildi Nína ekki samþykkja þetta, en
loks lét hún undan. Polly útvegaði henni eina
stúku til að vera í og hvarf svo.
1 byrjuninni leið Nínu illa; hiín hafði aldrei
verið alein í leikhúsi fyr, og hún var orðin við-
kvæm og hræðslugjörn af því, sem fyrir hana
hafði komið. En þegar liðin var nokkur stund,
varð hún rólegri.
Hr. Hareourt var alls ekki lélegur leikhúss-
stjóri, en þó hafði hann að þessu sinni mjög
lítilsverðan smáleik efst á leikskránni, sem alls
ekki verðskuldaði að vera sýndur, og áhorfend-
ur tóku houum ýmist með kæruleysi eða hædd-
ust að honum. En skoðun þeirra brevttist, þeg-
ar þljóSfærasöngurinn og mannaraddirnar létu
til sín hevra. ‘ÞaS var aðdáanlegur unaður og
Nína skemti sér ágætlega. Hún þekti Polly á
leiksviðinu og sá hana einu sinni eða tvisvar
kinka kolli til sín svo lítið bar á.
“Nú, hvernig geðjaðist yður að þessu?”
spurði Polly, þegar þær komu heim. “ÞaS er
fjörugt og gengur með miklum hraða, er það
ekki ? ’ ’
Nína dáðist að söngleiknum, en mintist ekki
með einu orði á fyrri leikinn. Polly kinkaði
kolli, alveg eins og Nína hefði komið með há-
væraj; íitásetningar um hann.
“Já, fyrsti leikurinn, “Sökum systurinn-
ar”, er reglulegt rugl, finst yður það ekki?”
“Jú”, svaraði Nína. “Hugsunin er í
sjálfu sér fögur, en þeir tala —”
“Alveg eins og fólk í gömlu bókunum, er
það jkki?”
“Og þá furðar aldrei á hinum einkennilgg-
ustu viðburðum,” sagði Nína, sem var orðin
fremur áköf. “Ekkert vekur undrun hjá þeim.
Þegar maðurinn kemur aftur frá Vesturheimi
með eina miljón, hugsast engum að spyrja
hvernig hann hafi náð í hana á fjórum mánuð-
um; þegar hetjukvinnan sleppir systur sinni
við dugnaðarmanninn í bardögum, taka þeir
það eins og það sé eðlilegt, eins og það hafi enga
þýðingu-------”
“ÞaS hefir það heldur ekki fyrir almenn-
ing,” sagði Pollv.
“Og litla stúlkan--------”
“ VerS eg að engli, þegar eg dey, mamma?”
liermdi Polly eftir. “Já, ef skynsöm móðir ætti
slíkan krakka, þá mundi hún annast um að hann
hugsaði á annan hátt.”
“Hvernig gat hr. Harcourt hugsast að taka
jafn heimskulegan leik?” spurði Nína.
Polly ypti öxlum. “ÞaS hugsar að eins um
söngleikinn, fólkið, og það verður að hafa eitt-
hvað til að byrja með, og þetta er nógu gott
fyrir efri stúkuraðirnar og pallaleikhúsið. ”
“Vesalings manneskjurnar — livers vegna
á þeém endilega að leiðast?” spurði Nína.
“ÞaS vekur máske'löngun hjá þeim eftir
hinu síðara. En mér þykir það leitt vegna
þeirra sem leika það. Ungfrú Trancey til dæm-
is, sem leikur heimsku systurina, getur verið
vfirburða lipur, þegar hún liefir hlutverk sem
henni geðjast að.”
Nínu hepnaðist eins vel með yfirliöfnina og
hattana, og næstum því á hverjum degi kom
Polly með eitthvað handa henni að starfa. Ilún
hækkaði auðvitað kaupið, og tekjur þessara
ungu stúlkna urðu svo góðar, að þær gátu látið
sér líða ágætlega, og við og við farið stuttar
skemtiferðir, svo andlit Nínu varð líkt því sem
það var áður og fjörglampinn kviknaði aftur í
augum hennar. Polly fékk hana til að lofa því,
að hún skyldi ekki vinna við að skrevta fatnað
á kvöldin, og þegar Polly var í leikhúsinu,
skemti hún sér við að lesa — og dreyma um
liðna tímann. Eitt kvöld baS Polly lianæ' að
koma meS sér í leikhúsið, til þess að tala við
ungfrú Tracey, sam langaði til að eignast nýj-
an hatt og vildi sjálf segja fyrir hvernig hann
ætti að vera, Við viljum ekki að þær komi
hingað, því þá koma þær allar,” sagði Polly.
Nína hikaði fvrst, en samþykti þó að lokum.
Ungfrú Tracey var aS klæða sig fyrir hið
heimskulega hlutverk sitt í fyrsta leiknum, en
þegar hún um stund hafði starað undrandi á
Nínu, tók hún á móti henni blátt áfram og vin-
gjarnlega, og sagði henni hvers hún óskaði, en
þegar liún var hálfnuð með að lýsa því livernig
hatturinn ætti að vera, varð hún að fara inn á
leiksviðiS.
“Farið þér ekki enn þá, bíSið þér þangað
til eg kem aftur, þá eruð þér vænar,” sagði hún.
“Máske yður langi til að sjá leikinn? Ég skal
útvega yður sæti.”
En Nínu langaði ekki til að sjá fyrsta leik-
inn aftur, og kaus heldur að bíða hennar í bún-
ingsklefanum. Hún sat og gleymdi sér við
drauma sína, en vaknaði snögglega af þeim,
þegar ungfrú Traeey kom inn.
“Getið þér hugsað yður nokkuð jafn
heimskulegt og þenna leik?” sagði ungfrú
Tracey ó'ánægð. Mig furðar á því, að fólk sknli
geta horft á hann; en það er harla undarlegt
hvað það orkar að sjá oft og tíðuin. Svo var
það nú hatturinn, ungfrú Wood.”
Nína gat ekki sofið þessa nótt. Það hafði
vaknað hjá henni hugsun á heimleiðinni, sem
hún gat ekki losnað við, og næsta kvöld tók hún
upp ritföng sín og fór að skrifa. Hún átti svo
annríkt við þetta starf, og tíminn leið svo fljótt,
að hún gat að eins tínt blöðin saman og látið
þau ofan í skúffu, áður en Polly kom inn.
Næsta kvöld tók hún þau upp aftur og fór
að skrifa með ákefð. Þegar hún var búin las
hún ritið yfir og ætlaði svo að rífa það í sund-
ur, en hætti við það, eins og einhver bannaði
henni það, og lét blöðin aftur ofan í skúffuna.
Morguninn eftir hafði hún höfuðverk, svo
Polly krafðist þess að hún væri kyr í rúminu.
“Þér verðið nú að gera svo vel og hvíla yð-
ur í dag, ’ ’ sagði hún hörkulega. ‘ ‘ Ef þér verðið
ekki betri þegar eg kem lieim, þá fáið þér ekki
ieyfi til að snerta liatt í fjórtán daga. Þér eruð
næstum því eins fölar og* fyrsta kvöldið, þegar
þér komið til þess að bæta úr einveru minni,
Þegar þér farið á fætur, verðið þér að sveifla
sjali um hálsinn og hvíla yður vel. Mig furðkr
á því, hvers vegna við viljum vefja um okkur
sjali þegar við erum ekki vel frískar. Karlmenn
fara aldrei í yfirhöfn, þó þeim líði ekki vel.”
Hún gekk að skúffunni til að sækja sjal og
sá þá skrifuSu blöðin. Á hið efsta var skrifað:
“ Heitibundin. Leikrit í einum þætti.”
Leikrit er ekki heilagur hlutnr fyrir leik-
meyju, og þegar Polly var búin að færa Nínu
sjalið, gekk hún inn í litlu dagstofuna þeirra
aftur, tók leikritið og las það hiklaust.
Þegar hún var búin að lesa það, fór hún í
yfirhöfn sína og lét á sig hatt og stalst svo nið-
ur á næsta gólf, þar sem ung stúlka vann fyrir
sér með vélritun.
“Hve langan tíma þurfið þér til þess að
vélrita þetta?” spurði hún.
“Þér getið fengið það aftur eftir fáa daga.”
sagði unga stúlkan þreytulega.
Polly hló. “Ef þér getið gert það á þrem-
ur stimdum, skuluð þér fá tvo shillings auk-
reitis.”
Unga stúlkan kinkaði kolli, og Polly gekk
ánægð til æfingarinnar.
Nína fór ekki á fætur fyr en síðari hluta
dags; henni fanst'v hún vera svo undarlega
þreytt — Og þegar hún kom inn í dagstofuna,
gekk hún að skúffunni, tók upp úr henni liand-
íitið og brendi það til agna. Hún stundi því
næst allþungt, tók svo bók og fór að lesa. En
við og við leit hún hnuggin til ofnsins, þar sem
hún hafði brent leikrit sitt.
Polly fór til leikliússins með vélrituðu af-
skriftina. En hún fór ekki beina. leið til leik-
búss-stjórans í því skyni, aS segja honum að
hún hefði fundið snildarrit. Hún var of hyggin
til þess. Hún vissi aS í því tilfelli mundi hr.
Harcourt láta í ljós, að orðið “leikrit” þýddi
lnS sama og “höggormur”.
ÞaS er raunar tilfellið að leikhúss-stjórar
lifa af leikritum, en það er hægra fyrir miljóha-
eiganda að losna við miljónir sínar, heldur en
fyrir nýjan rithöfund að fá leikhúss-stjóra til
að lesa fyrsta leikritið sitt.
R. S. ROBINSON
StafiMtt 18U
NlhMiH 8130.000.M
Kaupir og selur
eoMi
SMttK, Wuk.. ■.(.«.
L» Pu, lu.
Kmti, lit
Húðir, Ull og Seneca Rót
HRAAR HÚÐIR OG SKINN
Saltaðar nauts-
húCir .....
SaltatSar Kip
húBir .......
.28-.32
.35-40
.50-.55
Sendið beint
tU
HEAD OFFICE: 157 RUPERT ST
Einnig 150-152 Pacific Ave. East
$7—$12
.43-46
Pr“ra S1-S1.10
HrosshúSir,
hver & ...
Ull ________
Saltaðar hálfs-
húðir .....
Hœzta verð fyrlr klndagærur.
WINNIPEG
TIL. ATHUGUNAR
500 menn vant&r undir eins tll þess aC læra að stjðrna blfrelBum
og ffasvélum — Tractors á Hemphllls Motorskðlanum I Winnipeg,
Saokatoon, Edmonton, Calgary, Lethbrldge, Vancouver, B. C. og Port-
land Oreg:on.
Nú er herskylda t Canada og fjölda margrir Canadamenn, am
stjörnuCu bifreiöum og gas-tractors, h&fa þegar orðlö aö fara f h.rþJOn-
ustu eöa eru þá & förum. Nú or tlml tll þess fyrir yÖur aö læra
lön og taka eina af þeim stööum, sem þarf aö fylla og f& t laun frft
( SO—200 um mánuölnn. — P&0 tokur ekki nema fáelnar vlkur fyrtr
yöur, aö læra þessar atvinnutreinar og stööumar btöa yöar, aem Vél-
fræöint&r, bifreiöastjörar, og vélmeistarar & sklpum.
NámiB stendur yflr 1 0 vikur. Verkfæri frt. Og atvtnnuskrlf-
stofa vor ann&st um aö trygrtja yöur stööumar aö enduöu nlml.
Sl&iö ekki & frest heldur byrjiö undlr elns. Veröskrá eend ökeypls.
KomiÖ tll skölaútibús þess, sem næst yöur er.
HemphJlls Motor Schools, 220 Padfic Ave, Winnipeg.
Otibú t Begina, Saskatoon, Edmonton, Letbbridgje, Calgary, Vancouver,
B. C. og: Portland Oregron.
IT/* .. 1 • ape timbur, fialviður af öllum
Nyjar yorubirgðir tegun<ium, geirettUT og ala-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumaetíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
------------------- Limltad------------------
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG

í
The Campbell Studio
Nafnkunnir Ijósmyndasmiðir
Scott Block, Main Street South
Simi M. 1127 gagnvart iðnaðarhöllinni
Stœrsta og clzta ljósmyndastofan í Winnipeg og
ein af þeim stærsta og beztu í Canada.
Áreiðanleg og lipur afgreiðsla.
Verð við allra hœfi.
•' •wéVVéWéVVé
Bráðum fer ekran upp í $100.00
prjátlu og: flmm til fjörutlu mllur austur af Winnipeg og skamt
fr&Beausejour, lig-gur óbygt land, meB slbatnandi j&rnbrautum, nýjum
akvegum og skólum, sem nemur meira en tuttugu og fimm þúsund
ekrum, ógrýtt slétt og eitt þaö bezta, sem til er I RauÖar&rdalnum, vel
þurkaö I kringum Brokenhead héraöiö og útrúiö fyrir plúg böndans.
Viltu ekki n& 1 land þarna, &öur en veröiö margfaldast? Nún.
m& f& þaB meö lágu verCi, meB ákaflega vægum borgunaraktlm&lum.
Betra aö hitta oss fljött, þvl löndin fljúga út. fetta er sfíasta afbragös
spildan I fylkinu.
Leitiö upplýsinga hj&
The Standard Trust Company
346 MAIX STBEET - WINNIPEG, MAN.
c
VIÐSKIFTABÆKUR
(COUNTKR BOOKS
Hérna er tækifœri sem borgar
sig að athuga!
Samkvæmt verzlunar-löggjöf landsin*, þurfa
kaupmenn að nota viðskiftabækur, (Counter Books)
Vér höfum nú tekið að oss EINK^UMBOÐSSÖLU á
VIÐSKIFTABÓKUM fyrir alla Vestur-Canada. Og er
þetta einmitt sú tegúndin sem yður vanhagar um.
Það er beinn peninga sparnaður fyrir íslenzka Mat-
vöru- og Álnavöru-kaupmenn að panta viðskifta-
bækur aínar hjá oss.
SITJIÐ VIÐ ÞANN ELDINN,
SEM BEZT BRENNUR.
SENDIÐ PONTUN YÐAR STRAX!
TIL
Wi)t Columbta $reöö
LIMITED
Cor. Sherbrooke & William, Winnipeg
ThIh. Garry 416—417
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAG ISLENDINGA I VESTURHEIMI
P.O. Box 923, Winnipeg, Manitoba.
1 stjómarnefnd félagsins eru: séra Rögnvaldur Pétnrsson, foreeti,
(60 Maryland str., Winnipeg; Jón J. BQdfeil, vara-forsetl, 2106 Ponage
ave., Wpg.; Sig. Júl. Jóhannesson, skrifarl, 957 Ingersoll str., Wpg.;
Asg. I. Blöndahl, vara-skirifari, Wynyard, Sask.; S. D. B. Stephansom,
fj&rm&la-ritari, 729 Sherbrooke str., Wpg.; Stefán Elnarsson, vara-
fj&rm&larltari, Arborg, Man.; Asm. P. Jóhannsson, gjaldkeri, 796
Victor str., Wpg. ; Séra Albert Kristjánsson, vara-gjaldkeri., Lundar,
Man.; og Sigurbjöm Sigurjónsson, skjalavöröuir. 724 Beverley str.,
Winnipeg.
Fastafundl hefir nefndin fjórða föstudag hvers mánaðar.
» ................................................... --....- ---------‘
»