Lögberg - 23.10.1919, Síða 4

Ble. 4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. OKTÓBER 1919
og þurfum vér ekkert annað en opna hliðin til
þess að fólkstala þessa lands tvöfaldist eða
jafnvel tífaldist, og verðum vér þá ekki ein um
að bera skatta álögur þær, sem stríðið olli.
Framtíð canadisku þjóðarinnar er því bjart-
ari í þessu sambandi en framtíð nokkurrar ann-
arar þjóðar. En það er skylda vor að sjá um,
að hún á þessum tímamótum, sem nú standa yf-
ir, líði ekki hnekkir, sem að auðveldlega gæti
orðið henni lítt bætanlegur skaði.
m.
Ef til vill er sumum forvitni á að vita,
hvernig stjórn landsins varði sigurláninu síð-
asta, en því var varið sem hér segir:
Til hermanna vorra í sambandi við
herþjónustu ................... $312,900,000
Eftirlaun til hermanna ............ 59,000,000
t sambandi við slysið í Halifax .... 9,000,000
m
Gefið út hvem Fimtudag af Th« Col-
umbia Pre*», Ltd.,|Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TAIiSIMI: GARRY 41« og 417
Jón .T. Bíldfell, Editor
J. .1. Vopni. Business Manager
Utaná«krift ti' blaðsins:
TgE C01UMBKV PRE8S, ttd., Box 3172, Winnipag, »lan.
Utanáskrift ritstjórans:
EDIT0R L0CBEPC, Bcx 3172 Winnlpeg, flan.
VERÐ BLAÐSINS: »2 00 um érið.
tiiiiB;illlll|i|||iilll|líllllllllllll!IIIIWIIHIIHIIIII!lll!lli1IIWI"'!l!1lll;lli!i||l:i''l'!::
lll!HllillllllBll||l|il!l!;i|JlHimi|W|!|li:!|][|l^
Sigurlánið.
Nú er rétt að því komið að skuldabréf ríkis-
ins, sigurlánsbréfin, verði boðin út og undir því
hvernig að þjouin tekur þeim er framtíð hennar
á næstkomandi árum að miklu leyti komin, Vér
lieyrum menn spá hálf-illa fyrir þessu nýja láni.
Vér heyrum menn segja, vér gátum skilið, að
Canada þyrfti að taka lán meðan á stríðinu
stóð, til þess að geta beitt sín sem best, að ná því
takmarki sem Canada þjóðin, og samherjar
hennar stefndu að. En nú er öðru máli að gegna,
nú er stríðinu lokið og hermenn vorir komnir
heim.
Það er satt, að stríðinu sjálfu er nú lokið
og hermenn vorir flestir komnir heim. En
afleiðingum stríðsins er ekki lokið.
Óeirðir og lausung í hugsun eiga sér nú meiri
stað heldur en sagan segir frá.
Stærri partur af heiminum liggur nú í sárum
og nærri því máttþrota, heldur en dæmi eru
til áður.
Verzlunarsambönd slitin og peninga lindir
þær er áður voru auðugastar eru nú þornaðar,
ásigkomulag hjá þeim þjóðum sem við verzl-
uðum, og höfðum mest mök við, hefir skapast
svo raunalegt, að þær sem borguðu áður fyrir
allar sínar vörur í vöruskiftum, eða í peningum
eru nú, svo illa staddar, að þær eiga hvorki
vörur né peninga, og geta þess vegna ekki verz-
lað nema uppá lán.
Það er því auðsætt að á meðan að svona
stendur á í Evropu, að þá geta þær þjóðir einar
notið verzlunarinnar sem að geta lánað. Hinar
verða að sitja með það af vörum sínum sem
þær sjálfar ekki þurfa á að halda óselt. En það
hefir aftur í för með sér, þverrandi framleiðslu,
atvinnuleysi og deyfð í öllum viðskiftum manna
Hér er því ekki um að ræða að leggja fram fé
til þes's að ljúka stríði við fjandmenn vora, sem
voru eða eru. Heldur beinlínis til að vemda
líf og þroska vorrar eigin þjóðar heima fyrir —
vernda tilveru rétt og velmegun sjálfra vor,
og barna vorra, hér í kjörlandi voru Canada
framtíðar og tækifæra landinu mesta sem nú er
til í heimi, svo framarlega að við gjörum skyld-
ur vorar gagnvart því, nú og æfinlega.
11
Að sjálf sögðu varð Canada þjóðin, að þola
mikið á hinum nýliðnu stríðsárum, og þarf að
þola mikið en Hún hefir orðið að sjá á eftir
mörgum ágætis manni í stríðið sem ekki er
kominn heim, og ekki kemur heim til Canada
aftur.
Þjóðskuldin hefir vaxið úr 300 milj. og upp
í nálega tvær biljónir, sem aftur hefir það í för
með sér að skattar og álögur þjóðarinnar verða
að hækka, og margur maðurinn, og mörg konan
hefir spurt, drottinn minn hvar ætlar þetta að
lenda ?
Oss dettur ekki i hug að gjöra litið úr erfiðleik
um þeim sem þessi þjóð hefir orðið að ganga
i gegnum, en oss virðist þegar að vér berum oss
saman við sumar aðrar stríðsþjóðirnar, þá
verði þessir erfiðleikar, að minsta kosti hvað
fjárhagshliðina snertir, nálega hverfandi.
Tökum Bretland, þar sem stríðskosntaður-
inn hjá þeim eru fjórir dollarar á mann á móti
einum dollar hjá oss; eða vöxtur þjóðskuldar
þetirra í sambandi við stríðið,, sem er um 18
biljónir, þar sem hún hefir vaxið um tvær hjá
okkur, eða nákvæmar, $1,400,000,000.
Þeirra land er gamalt og allar þeirra auðs-
uppsprettur þektar og kannaðar. Landið er
alt bygt og því ekki von um að þjóðinni fjölgi
til þess að bera byrðirnar. En samt er þjóðin
vongóð og vonbjört um framtíð og framfarir.
Vér, Canadamenn, búum í landi, sem er
ungt, í landi, sem er auðugt, en auðsuppsprett-
ur vorar hafa varla verið snertar og sumar alls
ekki.
Vér eigum hin víðáttumestu og frjósömustu
kornræktarlönd í heimi, og grassvörðurinn hef-
ir varla verið opnaður enn.
Vér eigum þau stærstu og auðugstu fiski-
vötn, sem til eru, og í sum af þeim vötnum hefir
öngli aldrei verið rent, né net lagt, og á fiski-
miðin hafa engir nema Eskimóar komið.
Vér eigum vatnsafl í ám vorum og fljótum
og auð í námum, sem mannshöndin hefir enn
ekki snert. Og auður sá er hulinn liggur í olíu-
lendum vorum er ómælanlegur og ómetanlegur.
Og vér eigum menn eins og þá, sem börð-
ust við Vimv Ridge, Passchendaele, Laon og á
öllum öðrum stöðum, þar sem þeir mættu fjand-
mönnunum með þeirri hugprýði og hreysti, að
nafn Canadamanna er nú á tungu allra þjóða,
og verður af sögum ge\Tnt þeim til verðugs
heiðurs eins lengi og nokkur tunga er töluð og
nokkurt hjarta slær.
Og vér eigum stóra fláka af ónumdu landi
Samtals $380,000,000
Lánað Bretum fyrir hveiti og af-
urðir keyptar í Canada .......... 173,500,000
Lánað Bretum fyrir fisk o.s.frv... 9,000,000
Lánað Bretum fyrir aðrar nauð-
synja vörur...................... 30,000,000
Lánað Bretum til að borga skuldir
í Canada ......................... 5,500,000
Borgað fyrir að smíða skip, sem
Canada á ......................... 2,900,000
Lánað samherjum vorum öðrum en
Bretum.............................. 8,200,000
Samtals $229.100,000
Þannig höfum vér $380,000,000 af sigurlán-
inu í fyrra, sem eru bein útgjöld til hermanna,
nema að því ieyti sem þau miða til þess að
byggja upp eða koma fyrir í lífsstöður heim-
komnum hermönnum.
En hin upphæðin, $229,100,000, eru ekkj út-
gjöld, heldur innstæða, sem vextir eru borgaðir
af og sem verður borguð til baka að fullu á sín-
um tíma..
En eitt er vert að benda á, og það er, að ef
Canadamenn hefðu ekki lagt fram þessa pen-
inga í fyrra, þá hefði ekki verið hægt að lána
Bretum og sambandsþjóðum vorum þessar tvö
liundruð tuttugu og níu miljónir. Vörurnar,
vorar eigin afurðir, lægju óseldar og vér sjálf-
ir værum án skipa þeirra, sem smíðuð hafa
verið.
Þetta lán, sem nú er fyrir hendi, verður
r.otað til þess sama, sem það síðasta var notað
til.
Stjórnin hefir nú tekið til láns til þess að
mæta útgjöldum í sambandi við hermanna-
lcosntað, hjá bönkum og öðrum peningastofn-
unum, $318,000,000, og verða þeir peningar að
borgast til baka. Því með engu móti dugir að
taka peningaforðann frá hinu daglega við-
skiftalífi, svo að það líði. Um ekkert annað
er því að gjöra, ef vér viljum halda heiðri vor-
um, en að kaupa nógu mikið af skuldahréfum,
Sigurlánsbréfum, til þess að mæta þeirri upp-
hæð.
En ef vér gjörum ekki annað en að mæta
lienni, ef vér leggjum ekki fram nógu mikið fé
til þess að mæta skuldum, sem vér þannig erum
í komnir, og umfram nógu mikið til þess að
borga Canada þjóðinni fyrir vörur þær, sem
hún á og þarf ekki á að halda sjálf, þá getum
vér ekki selt þær. Viðskiftavinir vorir fara þá
til Bandaríkjanna og Argentínu og lána vörur
þar unz þeir geta borgað fyrir þær. Því að
báðar þær þjóðir og aðrar fleiri hafa tjáð sig
fúsar að lána stríðsþjóðunum í Evrópu vörur,
þar til að þær rétti við og geti borgað fyrir
þær. — Ef vér gjörum þetta ekki líka, þá sitjum
við með vörur okkar óseldar, og verðum að
hætta að framleiða, og fátækt fyllir landið í
staðinn fyrir allsnægtir.
Vér verðum að tvöfalda þessa upphæð.
Vér verðum að kaupa ekki að eins $318,000,000
virði af skuldabréfum, heldur 636,000,000 doll.
virði. Þá en ekki fyr er verzlun vorri og verzl-
unar samböndum borgið.
“Enska þóðin og friðarskil-
málarnir”.
Með þessari fyrirsögn birtist grein í “Lög-
réttu” 13. ág. þ. á., sem vér viljum ekki með öllu
láta þegjandi fram hjá oss fara, þótt vér leggj-
um það ekki í vana vorn að skifta oss af því,
hvaða skoðanir og kenningar blöðin á Islandi
flytja um styrjöldina miklu og afleiðingar
hennar.
Greinin er ekki eftir ritstjórann, heldur
eftir einhvern Snæbjörn Jónsson. Finst oss að
vér hálf könnumst við nafnið, í sambandi við
einhverjar aðrar ritsmíðar. En ekki hefir það
fests svo í huga vorum, að vér kunnum að
gjöra nokkra grein á manninum, eða verkum
hans, ef nokkur eru.
Það er svo sem ekkert nýtt, að sjá í íslenzk-
um blöðum og öðrum ritum, samhug með Þjóð-
verjum, en kulda í garð sambandsmanna, þó
undarlegt sé af þjóð, sem sjálf er að berjast
fyrir frelsi sínu og sérréttindum, eða hefir ver-
ið að því alt til þessa. Því ekki var nú þýzka
keisarastjómin sérstaklega þekt að því, að
taka mikið tillit til hinna sérstöku þjóðerna í
ríki sínu.
En þetta kemur nú oft fyrir, að menn vilja
eitt fyrir sig og annað fyrir náungann.
Greinarhöfundinum, þessum “vitra aula-
hárði”, ofbýður “grimdin” og “fávizkan” í
friðarskilmálum þeim, sem Þjóðverjum hafa
verið settir, eftir að loksins var búið að brjóta
hervald þeirra á bak aftur, og telur svo sem
sjálfsagt að þeir brjóti þá við fyrsta tækifæri.
Uonum finst svo fráleitt, að Þjóðverjamir ætti
í nokkru að gjalda þess, þótt þeir réðust á aðr-
ar þjóðir með öllum sínnm ægilegu morðvopn-
um, dræpu fleira fólk, eyðilegðu meiri eignir og
sýndu af sér meiri grimd, heldur en nokkur
dæmi eru til.
En sú mannúð, hjá manninum þessum.
Samskonar mannúð, eins og hjá Gyðingunum
forðum, þegar þeir heimtuðu lausan Barrabas,
sem settur hafði verið í varðhald fyrir upp-
hlaup og manndráp.
Hitt er ekki ólíklegt, að Þjóðverjar kannske
brjóti samningana, ef herneskjan nær sér þar
aftur niðri, Því ekki ástæðulaust að hafa þá
Jiannig, að þeir geti ekki brotið þá.
Annars er ekkert í grein þessari, sem bend-
ir á, að S. J. hafi séð eða heyrt friðarskilmál-
ana. Ekki eitt einasta atriði til að sýna “fá-
vizkuna” og “grimdina,” sem þar eigi að vera.
S. J. skýrir frá því, að nú séu hinir verstu
menn Englands með stjórnina þar, sem brot-
ist ha£i til valda með svikum og yfirgangi,
þvert á móti vilja þjóðarinnar, sem sé sann-
gjörn og þyki vænt um Þjóðverja, og hallist
býsna eindregið að kenningum Bolshevikaanna
á Rússlandi.
Þeir Lloyd George og Wilson, segir S. J. að
hafi ekkert — sem hann viti af — sér til afsök-
unar, nema heigulsskapinn, sem líklega á að
vera þeim ósjálfráður og því til málsbóta.
Til að sanna þetta, þýðir svo S. J. all-langa
grein úr ensku blaði, sem hann kallar “Labour
Leader”, og segir að mörg blöð kveði við sama
tón. Þau “viðurkenni málstað Þjóðverja og
röksemdir þeirra. ”’ Blaðið er að líkindum í
ætt við “Western Labor News” og fleiri ónefnd
blöð, sem maður kannast svo vel við hér í ná-
grenninu. Slík blöð ræður S. J. Islendingum
til að lesa frekar en “Daily Mail,” sem hann
kveður ekki mikið mark takandi á, en talsvert
lesið á Islandi.
Þessu næst varar S. J. íslendinga við slík-
um mönnum sem Rudyard Kipling, Sir Arthur
Conan Doyle og biskupi einum í London, sem
hefir unnið sér það til óhelgi, að vera læri-
sveimi Gyðingsins, sem sagði: “Faðir, fyrir-
gef þeim. ”
En eftir að maðurinn hefir hrúgað upp öllu
þessu moldviðri, þar sem hver heimskan rekur
aðra og engu ljósi er varpað yfir nokkuð það,
sem á þó að vera umtalsefnið, þá setur S. J. á
sig spekingssvip og fer að prédika þann sann-
leika, að það sé Islendingum áríðandi, “að gefa
nákvæmar gætur að þeim hinum mörgu öldum,
sem nú rísa og falla á ólgandi mannkynshaf-
inu”, og það ríði á því “að gjöra það fordóma-
laust.”
Slfkar ráðleggingar eru vitanlega góðar í
sjálfu sér og eiga fullan rétt á sér, en þær fara
dálítið illa innan um og aftan við langa grein,
sem ekkert er nema fordómar og skrifuð í þeim
tilgangi einum að hylja sannleikann og koma
mönnum til að trúa því, sem er sannleikanum
gagnstætt.
* (
Aldrei hefir hinni íslenzku þjóð riðið meir
en nú á því, að gæta allrar sinnar stilingar og
skynsemi, eins og reyndar öllum þjóðum. Aldr-
ei meiri ástæða en nú, til að reka af höndum sér
pólitiska snápa og æsingamenn, sem sjálfum
sér til lofs og dýrðar eru að reyna að binda
fyrir augu almennings og leiða á glapstigu.
Svo er sagt, að Hval-Einar hafi forðum
fiutt svartadauða til Islands. Óhappaverk, sem
mikið ilt leiddi af, sem kunnugt er. En engu
betra væri hitt, að flvtja upp að ströndum Is-
lands þann andlega svartadauða, sem nú herj-
ar víða um lönd, og strá eitri óánægju, öfundar
og tortrygni í huga og hjörtu hinnar friðsömu
og skynsömu íslenzku þjóðar, þangað til hún,
ef verða mætti, yrði æst og örvita og vissi ekki
fótum sínum forráð, frekar en lýðurinn í stór-
borgunum víða um heim nú á dögum.
Hamingjan forði föðurlandi voru frá því
óláni og bægi skipi Hval-Einars frá ströndum
þess.
— Aðsent
Kosningarnar í Ontario.
Afturhaldstjórnin í Ontario er fallin. Fékk
þá óskaplegustu útreið, sem nokkur stjórn hefir
fengið í því fylki. Allir ráðherrarnir, sem til
kosninga gengu, féllu, og þar með stjórnarfor-
maðurinn sjálfur, Sir William Hearst. Þeir
einu af ráðherrum Hearst stjórnarinnar, sem
ekki féllu, eru þeir tveir, sem náðu kosningu
gagnsóknarlaust.
En afleiðingin af þessum kosningúm er sú,
að enginn stjórnmálaflokkur þeirra, sem um
vöidin sóttu, er nógu sterkur til þess að mynda
sijórn. Verður því næsta stjóm Ontario fylk-
is að vera samsteypustjórn. En hvernig að sú
samsteypa verður, er enn ekki ljóst.
Afstaða stjórnmálaflokkanna í Ontario
er nú sem fylgir:
Bændur (U. F. O.) .............. 42
Liberals ....................... 28
Conservatives................... 27
Verkamenn....................... 11
Óháður ......................... 1
Hermenn.......................... 1
Óákveðinn ...................... 1
miHin
mmi
ríiH'inpiiiiHiinaiiiaig
§
The Royal Bank of Canada
HöfuðstóU löggiJtur $26.000,000
Varasjóður.. $16,400,000
Forsetl ...
Vara-forsetl
Aðal-ráðsmaður
Höfuðstöll greiddur $16,100,000
Total Assets over. . $460,000,000
Sir HERBERT S. HOIiT
E. E. PEASE
C. E NEIEIi
*■
AJIskonar bankastörf afgTeldd. Vér byrjum relknlnga vlð elnstakllnga
•8a félöe og RHiioeíerrii'- y'cilrr’élar veittir. Avísantr seldar tll hvaðs
Staðar ser» er & fslar.dt Séi Rtn R r rumur geflnn sparirjóBsinnlögum,
sem byrja má rr,eB I dollar. Rentur ia^Bar viB á hverjum 6 m&nuBum,
WINMPEG (West Enrl) BRANCHES
Cor. William & Shcrbrook I. E. Tho:steinson, Manager
Cor. Sargent & Bevorley F. Thortiarson, Manager
Cor. Portagc & Sherhrook R. L. Paterson, Manager
Cor. Main & Logan M. A. 0’Hara Manager.
iiiipiinpinipiiii
iiiiipiiiii
iinipiiiipiiiipiiimniipiii;
IIIIIPHilPllllPllllPllllPHIII
r
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiim^^
Members Winnipcg Grain and Produce
Clearlng Association.
Membcrs Winnipeg
Grain Exchange.
N0RTH-WEST C0MMISSI0N C0„ LTD.
Islenzkir Hveitikaupmenn
Talsími Main 2874 - 216 Grain Exchange
WINNIPEG, MANITOBA
*
Islenzkir bændur!
Canadastjórnin hefir ákvarðað að $2.15 sé það, sem við
megum borga sem fyrirfram borgun út á hveiti í ár fyrir No.
1 Northern. Fyrir aðrar tegundir verður borgað sem ákvarðað
er. Við viljum einnig minna menn á að við fáum frá stjórn-
inni hluthafamiða (Participation ticket), sem við sjáum um að
senda hverjum einum manni, sem sendir okkur hveiti sitt.
íslendingar! Við viljum mælast til þess að þið sendið
okkur sem mest af korni ykkar í ár. Við erum þeir einu landar
sem rekum þá atvinnu að selja korn fyrir bændur gegn um-
boðssölulaunum. Við höfum ábyrgðar og stjórnarleyfi og
gjörum okkur far um að gjöra viðskiftamenn okkar ánægða.
Ef vigtarútkoma á vagnhlössum, sem okkur eru send, ekki
stendur heima við það, sem í þau hefir verið látið, gjörum við
það sérstaklega að okkar skyldu að sjá um að slíkt sé lagfært.
Einnig gæti það verið peningar í yðar vasa að við skoðum
sjálfir kornið í hverju vagnhlassi sem okkur er sent, svo að
rangindi við tegundaflokkun (grading) getur ekki átt sér stað.
petta er nokkuð, sem mörg stærri félög ekki gjöra, því þau hafa
mörgu að sinna og eiga flest sín eigin korngeymsluhús, svo
það er þeirra hagnaður ef flokkunin er gjörð bóndanum í óhag.
petta er ætíð gott að vita, þegar maður sendir korn, að einhver
líti eftir ef óviljandi skyldi vera gjörð röng flokkun, og að
einhver sjái um að slíkt sé strax lagfært.
í sambandi við þær korntegundir, sem að samkepni er
hægt að koma að, skulum vér gjöra eins vel, ef ekki betur, en
aðrir. peir sem vildu geyma hafra, bygg eða flax um lengri
eða skemri tíma, ættu að senda til okkar það sem þeir hafa.
Við borgum ríflega fyrirframborgun og látum hvern vita um,
þegar við álítum verð sanngjarnt.
Við þökkum svo þeim, sem að undanförnu hafa skift við
okkur, og vonum að þeir og allir íslendingar skrifi okkur, þeg-
ar þá vantar upplýsingar um kornverzlun. öllum slíkum bréf-
um er svarað um hæl. Skrifið á ensku eða íslenzku.
Virðingarfylst.
Hannes J. Lindal,
Ráðsmaður.
5%
VEXTIR OG JAFNFRAMT
'O ÖRUGGASTA TRYGGING
Leggið sparipeninga yðar I 5% Fyrsta Veðréttar Skuldabréf með arð-
miða —- Coupon Bonds — í Manitoba Farm Loans Association. — Höf-
uðstóll og vextir ábyrgst af Manitoba stjórninni. — Skuldabréf gefin út
fyrir eins til tíu ára tímabii, í upphæðum sniðnum eftir kröfum kaupenda.
Vextir greiddir viO lok hverra sex mdnaOa.
Skrifið eftir upplýsingum.
Lán handa bændum
Peningar lánaðir bændum til búnaðarframfara gegn mjög lágri rentu.
Upplýsingar sendar tafarlaust þeim er æskja.
The Manitoba Farm Loans Associatjon
WINNIPEG, - - MANITOBA
I GULLBRÚÐKAUPI
Jóseís Davíðssonar og Soffíu Jónsdóttur
að Ba-ldur, Man., 8. okt. 1919.
í fornöld alt var hreint á Breiðablikum
hjá Baldri fagra, Norðurs grátnu von,
og þeir lifa’ enn, sem þekkjast ei að svikum,
og þeirra einn er Jósef Davíðsson.
En fyrst þið eigið heima, hjón, að Baldri,
mun heimur segja að það sé ráðning full,
og því þið séuð cnn á hrúðkaups aldri,
að ykkur var í spunnið hreina gull.
Já, gull, ef það má gæðadygðir meina
og gull, sem táknar samleið hálfa öld;
það gull, sem bezt í eldi er að reyna,
en ekki það, sem kaupir hefð og völd.
Nei, sálargullið: gæðin lífsins æðstu,
við glaðir ykkur þökkum, hjónin kær —
það gull, sem endist yfir f jöllin hæstu
og upp frá dalsins gröfum ljóma slær.
pótt aðrir kynnu eldi betur skara
að eigin köku, fár á hreinna lof
■en þið, á tungu sinna samborgara,
þótt samtíð unni fæstum hróss um of.
pví verður einlæg óskin sú: að farsæl
um eilífð lífsins saman kannið veg,
þótt hætti að syngja sólskríkjan í Argyle
og söngvar allir þagni’ í Winnipeg.
porsteinn p. Porsteinsson.
Gullbrúðkaup.
Miðvikudaginn 8. þ.m. var 50
ára hjónabands afmæli Jóseps
Davíðsonar að Baldur, Man., og
Soffíu Jónsdóttur, konu hans.
Komu þá saman ásamt þeim all-
margir vinir þeirra á heimili séra
Friðriks Hallgrmssonar. Er sung-
inn hafði verið brúðkaupssálmur
og bænargjörð fram farið, ávarp-
aði presturinn hjónin og afhenti
þeim $344 gullbrúðkaupsgjöf frá