Lögberg - 06.11.1919, Síða 5

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 6. NÓVEMBER 1919
Bls. 5
Að spara
Smáar upphæðir lag-ðar inn í banka reglulega
geta gert stærri upphæð en stór ínnlög, sem lögð
eru inn óreglulega. Sá sem gerir sér að vana að
leggja inn peninga, hann fær löngun til að sjá upp-
hæðina stækka. Rentur gefnar að upphæð 3% á
ári, lagt tvisvar við höfuðstólinn.
Byrjið nð logsja Inn í sparisjóð hjí.
THE DOMÍNION BANE
Kotre Duine liranch—W. H. HAMII/TON, Manager.
Selkirk Branch—K. J. MANNlNtS. Manamr.

i
g
■
1
■
B]i!BiuiHiinHiniHiriHiiiiH:iiiHiHiinaiiiiHii!ii
1
■
BIIIHIIIIBimiBIMIIBrc
fl
Á flstöð Yðar Eigin
Bœjarfélags
getur sparað yður
50% á eldsneytisreikningnum.
Eldið Við Rafmagn
og gerið yður gott af ódýrasta suðu-
magninu í Norður-Ameríku.,
City Light & Power
54 King Street
rimemuiniHnMHni
IIHIiUI
im>a«l!llH!lllHlli:H:i||H|]||Bii|ia
tækjum, að hann með tárum og kveinstöfum hafi borið fram
bæn og auðmjúk andvörp fyrir guð. Svo hann hefir náttúrlega
Al t ItPT'l A omo-f Q T1 rl 1 IV* oí Ai fiTAirvniti nt/ÍÍCi-i X
Jóns Bjarnasonar skóli.
Gefðu mér það, að eg geti þó öðru hverju grátið — og staðið
svo frammi fyrir þér, miiin guð og faðir, eins og lítið barn.”
Vér sungum í sálminum áðan: “Það er svo oft í daaðans
skuggadölum, að dregur myrkva fyrir lífsins sól; mér sýnist
lokað ljóssins gleðisölum, öll lokin sund og fokið hvert í skjól”
— og svo var meiningin, að vér syngjum biðjandi áframhald
yersins: “ Ó guð, lát enn þó ætíð skína mér opinn himinn þinn,
að dýrð eg sjái þína.” Það liafa líklega flestir sungið þetta
með þurrum augum, en það er líka til að syngja þetta og því líkt
guðs orð með votum augum; það er unt að syngja þetta trúaður
með þurrum augum, en það er ómögulegt með votum augum
að syngja þetta öðru vísi en trúaður. Er ekki vonin meiri, er
ekki kærleikurinn sterkari, er maður ekki nær guði, þeg-
gratiö. Moöirin i æfintýrinu grét úr sér augun, og
svo urðu hin grátnu augu hennar að skínandi perlum niðri á
hafsbotni. En hún fékk aftur augun sín og þá sá hún betur
heldur en nokkru sinni áður. Geti maður biðjandi grátið
frammi fyrir guði, þá er eins og maður á meðan hafi mist sjón-
ar á hinni jarðnesku tilveru með öllu hennar mótlæti og neyð,
öllu sínu eigin liðna lífi með þess mótlæti og neyð. Það er eins
og þessi vanalegu augu séu úr manni. 1 gegn um tárin horfir
maður beint inn í guðs himinn, inst inn í hjarta guðs, eilífðin
blasir öll við manni, með endalausri guðlegri liuggun og von.
Maðurinn grátandi í slíkum sporum er blindur sökum táranna
fyrir öllu, sem á bak við hann liggur. 1 gegn um tárin horfii
Iiann beint inn í eilífðina. Ó. hve hægt er að biðja þá! Ó hve
inndælt er að standa frainmi fyrir guði sínum og frelsara þá!
Maður stendur inni í bænaheiminum og dyrnar, sem þaðan
út í hinn jarðneska mannheim með hans syndum og
sorgum, neyð og dauða, táli og sjónhverfingum, eru lokaðar.
Þar inni í bænaheiminum var móðirin grátna og grátandi
stödd, þegar meginhlutinn af því, sem af henni segir í æfintýr-
inu, gjörðist. Og þegar hún svo aftur fékk augun sín, með öðr-
um orðum, hætti að gráta og gekk aftur út í jarðlífið, þá sá
hún meira og betur en áður, sá svo mikið, að hún út af barns-
missinum og allri sinni miklu neyð og sorg gat beðið eins og
.Tesús í Getsemane: “Verði ekki minn, heldur þinn vilji, himn-
eski faðir!”
Menn segja, og eg segi það með, að tárin sé himneskar
huggunarlindir fyrir manninn staddan í mótlæti og sorgum.
En hvers vegna eru þau það? Þau eru það fyrir þá sök, að hið
gleðilega í sorginni kemnr þá fram. Þegar tár er í mannsaug-
anu, slíkt tár og her er um að tala„ þá mitt í sorginni, hörm-
ungunum og bölinu, speglar kærleikshiminn guðs sig í því
tári, gegn um tárið sér liinn syrgjandi, áhyggjufulli, hræddi
og kvíðandi maður bjarta stjörnu á hinum andlega himni’ uppi
yfir sér eða í sjóndeildarhringnum andlega fram undan sér.
Sú stjarna er stjarna vonarinnar. Það er skugginn af tárinu
eins og hann tekur sig út á þeirri hlið tilverunnar, er að guði
snýr. Það er ljósmyndin af tárinu, eins og hún kemur út á for-
tjaldi eillífðarinnar. Blíða, blessaða, guðlega eilífðarvon. sem
sést svo skýrt eins og stjama af fvrstu stærð, þegar tárið. slíkt
tár og hér er um að ræða, tár, sem er skylt tárunum í augum
frelsarans. tár eins og móðurinnar í æfintýrinu, er í manns-
auganu. — Vér viljum í neyð vorri og sorgum biðja, þurfum
endilega, þegar fokið er eða fokið sýnist vera í öll skjól hér
niðri, öll sund eru lokin, ekki fært að komast lengra áfram eitt
einasta fet, þurfum þá endilega að biðja: “Ó guð lát enn þá
ætð skína mér opinn liiminn þinn, að dýrð eg sjái þína.”
Afbiðjum þá ekki tárin, því í gegn um þau sjáum vér guðs
himinn í skýrari og skærari mynd heldur en hann á nokkurn
annan hátt verður séður af dauðlegum mannsaugum hér niðri.
Þökkum héldur fyrir tárin, af því vér höfum gegn um þau séð
hið inndælasta, huggunarríkasta og himneskasta af því, sem
hér niðri getur borið fvrir manuleg augu.
Eg er, ef til vill, of-lengi búinn að dvelja við tárin, of lengi
búinn að tala út af þessu eina orði í upphafi textans, er segir
frá því, hvað augum Jesú leið, er hann við innreið sína, hina
síðustu, kom borginni Jerúsalem svo nálægt, að hann sá hana.
En það kemur af því að mér finst og eg véit það með vissu, að
tár Jesú hafa svo ómetanlega og óendanlega þýðing fyrir
mannlífið, og eins líka af því, að eg veit með engu ininni vissu,
að tár vor vanalegra manna hafa svo makalausa þvðing fyrir
líf vort í guði. Þð lcemur af því, að tárin, Krists 'tár og'hin
kristilegu mannatár, í trúarmeðvitund minni binda svo algjör-
lega saman himin og jörð, guð við manninn og manninn við
guð, kærleiknn á himnum uppi við kærleikann mannlega hér
niðri á jörðinni. Og það kemur af því, að eg hefi aldrei séð
neina göfugri ^jón á æfi minni, en þegar eg stundum liefi horft
inn f grátandi mannsauga. Og það kemur loks af því, að mig
langar svo oft til að gráta, þegar eg ekki get grátið, langar svo
mikið til að vera drotni mínum eins nálægur eins og eg veit, að
maður getur verið á trúuðum tára-augnablikum sínum, — sem
aftur hefir leitt mig til að skoða slík tár björtustu perlurnar á
liafshotni mannlífsins.
En nú skal eg hætta að tala um tárin og minna á, hvað kom
. á eftir tárunum hjá Jesú. Þér munið, hvað það var, sem kom
út á honum tárunum í sögu texta Vors. Hann leit vfir hina
lielgu höfuðborg sinnar eigin þjóðar, sá syndagjöldin hræði-
logu, sem yfir henni vofðu, liugsaði um ókomna evðilegging
hennar, alla þá sáru nevðartíð, sem fvrir börnum hennar lá út
af því, að fólkið ekki fékst til að þekkja sinn vitjunartíma. Og
svo grét Jesús. Yfir gröf Lazarusar vinar síns grét Jesús líka,
en annars er ekki í guðspjöllunum minst á tár hans. Höfund*-
ur Hebreabréfsins minnist þess um Jesúm á almennum orðatil-
stærri, rís aldrei hærra í andans heimi, en rétt eftir að hann
hefir grátið. Óðar en tárin eru þornuð af augum hans yfir
gröf Lazarusar, hrópar hann fyrst í bæn til guðs, þakkandi
honum fyrir að hann hefði bænlieyrt sig, og síðan með guðlegu
ahnaittisorði inn í gröfina: “Lazarus, kom þú hingað út,” og
tafarlaust opnast gröfin og liinn látni maður kom lifandi út.
— Og svo íí texta vorum: Óðar en hann eftir tár sín yfir ó-
komnum óförum Jerúsalemsborgar og þau orð, sem þar með
fylgdu, var komiim inn í bæinn, gekk hann inn í musterið, og
rak þá út þaðan, er þar voru að vanhelga þennan drotni lielg-
aða stað, með þessum híörðu orðum: Ritað er: mitt hús er
bænahús, en þér hafið gjört það að ræningjabæli. Hugsið yð-
ur kraftinn, eldinn í orðum Jesú, er hann sagði þetta. Enginn
áræddi að segja eitt orð til mótmæla. Musterið er tómt á svip-
stundu.— Svona sterkur, svona óumræðilega mikill og máttug-
ur hefir Jesús auðvitað alt af verið, þegar hann var nýbúinn
að gráta. Það mátti ^ýnast þýðingarlaust að fara að vinna
fyrir guðsríki í Jiessari borg, sem liann var nýbúinn að gráta
yfir sem þeirri, er sjálfsagður dómur vofði yfir. En Jesús
gengur til verks eins og ekkert væri því til liindrunar, að hið
andlega frelsisstarf hans gæti borið fullkominn ávöxt. Hann
vinnur nú hvað harðast og ákafast fyrir guðs ríki, þegar engin
von sýndist vera um framgang þess, vinnur eins og Íífið lægi
við, því liann vissi nú sérstaklega fyrir það, sem hann hafði
horft á gegn um«sín tár, að lífið lá einmitt við. Þau koma aldrei
ávaxtarlaus af augum Jesú, hans tár. Hann er alt af hvað
harðastur í sókninni og vörninni fyrir liið mikla eílífðarmálefni,
seln hann var að berjast fyrir, eftir að tárin hafa runnið af
augum lians. Hann hefir alt af meiri von fyrir sitt málefni
eftir tárin en á undan þeim. Hann grætur þangað til vonar-
stjarnan hans er gegn um tárin alskýr og ljómandi komin fram
á hinn andlega sjóndeildarhring fram undan honum.—Dag eft-
ir dag gengur hann í musterið til þess að kenna þar eftir þessa
musterishreinsun. Óvinir hans eru alt í kring um hann. ’Það
er ráðin atför að honum, sem átti að kosta hans líf. Hann pré-
dikar, vinnur, biður eins og ekkert sé, vegur hans alfær, mál-
efni hans sigurinn vís. Svona sterkur gengur Jesús út í lífið
og dauðann eftir að hann er búinn að láta tárin draga vonar-
stjörnu sína fram lír ]>okunni.
Þau eru ónýt þín tár, maður, ef þú ekki verður sterkari
maður, trúaðri maður, vonarfyllri maður eftir að þú ert búinn
að gráta, heldur en þú varst áður en veikleiki þinn kom út á
þér tárunum. Tárin eru manni gefin af guði, ekki til þess að
gjöra mann að veikari manni, heldur til þess að gjöra mann að
sterkari manni.
Eg vil gefa yður öllum ráð til þess, að tárin verði yður til
blessunar. Lítið eins og móðirin í æfintýrinu niður í brunn
örlaganna, meðan augun eru enn vot af tárum og meðan trúin
brennur enn í hjarta yðar. Þá sjáið þér þar guðs kærleika,
kærleika hans í því. þegar hann kom til yðar með mótlætið,
sorgina, mótspyrnurnar, krossinn og sjálfan dauðann. Og
gangið svo með mynd hins guðlega kærleika á augum yðar burt
þaðan út í lífið, með vonarstjörnuna fyrir yður, sem birtist
yður svo björt og skær gegn um tárin út í stríðið og stritið —
fram á móti nóttinni eins og fram á móti deginum. Lífið er
stríð, á því ef enginn vafi, en sérstaklega er lífið stríð fyrir
öllum þeim, sem vilja lifa og deyja eins og guðs börn, lifa og
deyja sem lærisveinar hins krossfesta. En þá gildir, að missa
ekki sjónar á vonarstjörnunni sinni í því stríði og geta þá líka
grætt fyrir líf og dauða, fyrir tíma og eilífð á hverju tári, sem
kemur fram í augað, geta latið allar sínar sorgarsögur enda eins
og sorgarsaga ,móðurinnar í æfintýrinu endaði með bæn til
drottins um það, að hans vilji verði, geta eins og hún látið tár-
in sín verða að æ fegurri og bjartari perlum, eftir því sem þau
verða fleiri, geta grátandi staðið Jesú eins nærri eins og hann
stóð oss nærri grátandi yfir Jerúsalem.
í skólanum eru nú 49 nemendur.
Einhverjir bætast við síðar, en ekki
víst hvað margir. Af þessum hópi
er 21 nemandi í 11 bekknum og er
það stærsti hópur, sem nokkurn
tíma hefir verið I þeim bekk, og
nokkrir þeirra hafa ekki verið í
skóla vorum áður. í 10. bekk eru
22 nemendur, nokkrir þeirra einn-
ig nýir. í níunda bekk er hópur-
inn minstur, 6. Sérstaklega þar
gætum vér tekið á móti fleiri nem-
endum. Gæti verið tækifæri fyrir
gáfaða nemendur utan af landi enn
í níunda bekknum í vetur. Pilt-
arnir eru í miklum meiri hluta í
skólanum.
Einhver
velviljaður fór um dagin að aug-
lýsa í Lögbergi nöfn þeirra íslend-
inga, sem eru í undirbúningsdeild-
inni í Wesley College. Ekki hafa |
verið birt nöfn nokkurra annara |
íniðskólanemenda og er því sann-'
gjarnt að spyrja: hvers vegna aðj
vera að birta nöfn nemenda í þess-
um miðskóla fremur en öðrum?
Var það gjört af einhverjum, sem
vildi hefja undirbúningsdeildina í
Wesley upp yfir alla aðra miðskóla
og þá sérstaklega Jóns Bjarnason-j
ar skóla? Eða var það gjört til að |
sýna sóma þeirra, sem ganga fraru
hjá skóla kirkju sinnar og þjóðar?
pó held eg skóli vor þoli vel saman-
burð hvað kenslukrafta snertir við j
hvaða annan miðskóla sem er í;
Manitoba. En íslendingnum er svo
fádæmi gjarnt til að fyrirlíta ís-
lendinginn þrátt fyrir alt þjóðern- j
isgumið og allan þann nasablástur. j
i
Hins má geta, að nemendur þeir,
sem frá oss hafa útskrifast, eru að
þokast upp í mentastiganum. Meiri
hluti þeirra, sem nú eru í fyrsta
bekk “college”-deildar í Wesley,1
eru nemendur, sem hafa útskrifast
af Jóns Bjarnasonar skóla.
einn vetur voru f jögur börn hans á
skólanum í einu. Friðrik Guð-
mundsson í Mozart, Sask., átti eitt
sinn þrjú böm sín í skólanum í
einu. Sama er að segja um ólaf G.
Johnson, að Isafold, Man. 1 þetta
sinn eru allir þrír drengir Ásmund-
ar P. Jóhannssonar í Winnipeg.
Fjögur börn Áraa Eggertssonar
hafa verið í skólanum, þó þau hafi
ekki öll verið þar í einu. Auk þess-
ara eru nokkrir, sem hafa sent oss
tvö af börnum sínum í einu: Hall-
dór S. Bardal, A. S. Bardal, S. W.
llelsted, Jón Eiríksson (Mary Hill)
Einar Johnson (Lundar), Jakob
Einarsson (Hekkla, Ont.), Mrs.
Eyjólfsson (Riverton) og Jón Sig-
valdason (Riverton).
petta er frábærlega vel gjört og
þakklæti eiga allir skilið, sem hafa
sent oss nemendur, hvort sem þeir
voru fleiri eða færri.
Útgjöld
skólans eru stórum mun meiri nir
en nokkru sinni áður. Stafar það
að nokkru leyti af verðhækkun á
því, sem að skólanum lýtur eins og
öðrum hlutum í þessari dýrtíð og
að nokkru leyti af stækkuðum.
kenslustofum og auknum útbún-
aði. Allir vinir skólans víðsvegar
um bygðir íslendinga verða að
reynast honum drengilega. Ungir
og gamlir, fullorðnir og börn, tak-
ið öll höndum saman um að sjá
skólanum vel borgið. Vér höfum
ekkert að treysta á, nema guð og
íslenzkan almenning, og vér trúum
því að hvorugt bregðist.
R. Marteinsson.
ManitobastjórninogAlj}ýðumá!adeildiii
Greinarkafli eftir Starfsmann Alþýðumáladeildarinnar.
Söguatriði.
Einn vinur skólans sagði: “Bezta
gjöfin, sem nokkur getur gefið l
skólanum, er nemendur.” petta ér
óefað rétt, þótt hitt sé líka satt, að
skólanum verður ekki haldið við
nema með fé og þess vegna þurfa
allir að styrkja skólann á hverju
j ári. Vini, sem veitt hafa skólanum I
fjárstyrk, hefir skólinn átt marga, j
en hann hefir líka átt frábæra vini,
sem hafa treyst honum fyrir börn-
um sínum. Sumir þeirra hafa
jafnvel átt 3 til 4 börn þar í elnu.
Ber þar fyrstan að nefna Sigur-
björn Sigurjónsson í Winnipeg.
Hann var einn hinn allra fyrsti
maður að senda oss nemanda og
Skilvindur á bændabýlum.
Smjörgerð er ein af allrá þýð-
ingarmestu framleiðslu tegund-
um í Manitoba. pað er að vísu
satt, að eins og nú standa sakir,
er mikill meiri hluti smjörs búinn
til í verksmiðjum, en þó er vitan-
lega allmikið af smjöri unnið á
bændabýlum. Árið 1918 áætlaði
landbún.deild Manitoba fylkis að
unnnið hefði verið í fylkinu smjör
er nam sjö miljónum doll. í pen-
ingaverði, en allar afurðir mjólk-
urframleiðslunnar, smjör, ostujr,
rjómi o. s. frv., natn til samans yfir
ellefu milj. dollara. Árið 1918
fluttist út úr Manitobafylki hátt
upp í tveggja milj. doll. virði af
smjöri og er það því sýnt, að út-
fiutningur þessarar einu fram-
leiðslu tegundar hefir stóra þýð-
ingu fyrir viðskifti fylkisins. pað
er því bráðnauðsynlegt fyrir oss,
að leggja sem allra mesta áherzlu
á gæði ’smjörsins, til þess að geta
kept við smjör anmara landa og
landshluta, svo sem Nýja Sjálands
þar sem smjörframleiðslan stendur
hæstu stigi.
í þeim tilgangi að greiða fyrir
arðvænTegri framileiðslu mjólk-
ur afurða í fylkinu sem allra mest
að upt er, hafa prófessorarnir
við Dairy T)epartment í Manitoba
búnaðarskólanum samið og gefið út
bækling (á ensku), er menn geta
fengið tafarlaust, með því að rita
til The Publication Branch, Mani-
toba Department of Agricnlture:
“The Cream Sepanator on the
Farm.” — 1 bæklingi þessum er
gefið glögt yfirlit yfir það, hve
mikiH hagur sé að því að nota
skilvindur, hvaða tegundir skuli
kaupa og ’hveraig með þær skuli
farið og rjómann eftir að búið er
að skilja mjólkina.
Hagnaðurinn við notkun skiT-
I vindu hvílir að miklu leyti á því.
hve margar kýr eru á þýlinu. f
bæklingnum eru sýndar myndLir
af þremur smjör-hrúgum. Ein
þeirra inniheldur 18% pund af
smjöri, sem bóndinn hefir tapað-
með því að setja mjólkina, ssð
kallað er, í stað þess að skilja
hana. Með öðrum orðum, ef afi
kýr gefur af eér 4,000 pund af
mjólk, sem er lítið meira en það,
• sem meðalkýr gefur af sér á ári,
I og ef mjólkin úr þeirri kú væri
sett í grunnum trogum, þá mundi
tapast 18% pund. En ef sama
í mjólk væri sett í djúpa dunka og
þeir síðan geymdir í köldu vatni,
þá jnundi smjörtapið eigi nema
! meiru en 7% punds. En sé góð.
skilvinda notuð, bapast alls ekki
neitt af smjörmagni mjólkurinn-
ar, eða að minsta kosti ekki þafi
sem nokkru nemur. pað er áætl-
að, að sé um tíu mjólkurkýr afi
ræða. þá sparist á ári $27.00 bori5
saman við aöferðina að setja
mjólkina í djúpa dunka, en $75.60
jtil móts við setningu mjólkur í
grunnum trogum.
Með því að nota skilvindu, fæst
j ávalt meiri og betri rjómi. Og er
höfuðástæðan sú, að mjólkin er þá
ávalt «kilin |ný, 'og þess vegna
Ikemur rjóminn ávalt nýr og fersk-
ur til verksmiTSjunnar — rjðma-
l búsins. Skilin mjólk er miklu
j betri til fóðurs fyrir húsdýr, svo
■ sem kálfa, grísa og hænsnin, og
stafar það einnig aððallega af þvi
að mjólkin'er nýrri.
1 blaði þessu verður bráðlega
frekar skýrt frá ýmsu þessu vifi-
víkjandi, svo sem hvafia skil-
vindutegundir séu hentugastar
og hveraig með þær skuli farið..
Fagnaðarsamsæti
fyrir afturkomna hermenn var
haldið i skólahúsinu á Hnausum í
Breiðuvík í Nýja íslandi þ. 16. þ.m.
Stýrði því Gisli verzlunarstj. Sig-
mundsson og hófst það um kl. níu
að kvöldi. Fóru fyrst fram skemt-
anir og síðan rausnarlegar veiting-
ar, er konur bygðarinnar stóðu fyr-
ir. Fyrstu ræðuna á samkomunni
flutti séra Jóhann Bjarnason. Aðr-
ir, sem töluðu, voru-Sigurjón bóndi
pórðarson, Magnús Magnússon,
Miss Ina Stefánsson, og Eiríkur S.
Einarsson. Er hinn síðasttaldi
heimkominn hermaður, sjálfboði úr
223. herdeildinni. Hinir, sem ver-
ið var að fagna, voru: S. V. Sig-
urðsson, Sigursteinn Albertsson,
Sigurlaugur Jóhannsson og Por-
steinn J. Bergsson. — Sökum for-
falla voru ekki allir þeir, er fagna
átti, viðstaddir. Voru þeir staddir
norður á vatni. Komu þó heim fyr-
ir næstu helgi og var fram'hald
samsætisins haft sunnudaginn þ.
19., eftir messu, og fór það nú fram
í húsi Mrs. Valgerðar Sigurðsson,
ekkju Stefáns heit, kaupmanns.
Var aftur margt manna saman
komið. Fluttu ræður þar þau Mrs.
Sigurðsson, Bjarni Marteinsson og
Mrs. Helga Jónsson. Fór sam-
sætið fram hið bezta, eins og það
hið fyrra. — Einn hinna ungu
manna, er í stríðið fóru úr Breiðu-
vik, kom ekki aftur, Guðni Bjarni
Jónsson, vaskleika maður og vænn
drengur, 25 ára gamall. Féll í or-
ustu í sept. í fyrra. Var hann
sonur Jóns sál. Guðmundssonar
bónda á Gíslastöðum og konu hans
Steinunnar Magnúsdóttur, en bróð-
ir Gunnsteins bónda Jónssonar á
Gíslastöðum, er kvæntur er Elinu,
uppeldisdóttur Stefáns heit. kaup-
manns Jónssonar í Winnipeg. Var
það eini skugginn, sem hvíldi yfir
samsæti þessu, að hinum unga
röska manni, Guðna, hafði ekki
orðið afturkomu auðið. Má að vísu
segja, og það með sönnu, að Breiða-
vík, þó fremur sé hún lítil bygð og
fámenn, hafi sloppið vel, að missa
ekki nema einn mann í stríðinu.
Hitt þó vitanlega jafn satt, að
harmur þeirra, sem sérstaklega
áttu hann og fengu hann ekki heim
aftur, er eins þungur fyrir því, þó
bygðin í heild sinni slyppi svona
vel. Harmssaga þessi hins vegar
endurtekin svo undúr víða um
^bygðir og heimkynni vor íslend-
[ inga eins og kunnugt er.
í'VrÁftar T-ncrh.T

%i
f: 9
f ; '

LÁNSTRAUST
ER SKILYRÐI FYRIR ÞVl AÐ
KLÆÐAST VEL
Mestu fjármálafræðingar þjóðarinnar segja, að undir góðu lánstrausti sé framtíð hennar komin.
Hví skyldi þá eigi sama reglan gilda, þegar um einstaklinga er að ræða? Og þér hafií) nákvæmlega sama rétt til
þess að njóta góðs af lánstraustinu og sérhver annar. Ver vitum, að þér farið ekki fram á að fá meira, en þér getið
borgað fyrir, og þess vegna er oss áhugamál að þér opnið hjá oss reikning.
' Látið það sannast og sjást á útliti yðar, að yður lí$i vel. Og jafnvel þótt þér kynnuð að hafa tiltölulega lágt kaup,
þá getið þér samt fengið hjá oss nýtízku klæðnaði gegn mjög vægum borgunarskilmálum unz skuldinni er lokið.
pað er mjög einfalt mál að fá föt hjá oss; vér erum ekki með neina rosmu af fyrirspurnum eða í neinni upplýsinga-
leit; vér trúum því eindregið, að þér séuð öll áreiðanlegt fðlk, sem treysta megi út í æsar.
pegar þér kaupið hjá oss, þá skuluð þér að eins sannfæra sjálfa yður fyrst um það, hve mikla peninga þér megið
missa á hverjum borgunardegi, og vér högum greiðsluskilmálunum eftir því.
pér getið komið með afborganirar í búðina, eða vér skulum senda eftir þeim, ef yður hentar sú aðferð betur.
Petta eru að eins Hrein og Einföld Viðskifti, þar sem engra vaxta er krafist.
Vér gætum yðar hagsmuna í öllum tilfellum jafnt og sjálfra vor.
Ef þér hafið ekki skift við oss áður, þá skuluð þér umfram alt ekki láta yður detta í hug, að vér seljum lakari vörur
en aðrir, þótt vér veitum lán. Nei, svo langa langt í frá— Vér veitum yður einmitt tækifæri til þess að reyna vöruna
á meðan þér eruð að greiða fyrir hana með mjög auðveldum afborgunum.
(pað gera ekki búðirnar, sem selja út í hönd). (
Oss er ánægja að fá viðskifti yðar, og núna er tækifærið til þess að opna við oss reikning.
TÉE STORE IN THE AIR — TAKE ELEVATOR
Komið og skoðið nýtízku fatnaði vora fyrir konur og karla. Snið og frágangur er þannig, að lengra verður eigi
náð í fullkomnun. — Verðið er ótrúlega lágt, og sðrhver fatnaður ábyrgstur.
Lítil borgun út í hönd nægir. Vér trúum yður fyrir afgangium.
Kvenfatnaður
frá $35.00 til $250.00
Kven-Yfirhafnir
frá $32.00 til $160.00
Kvenna Loðkápur
frá $350.00 til $585.00
Kvenkjólar
frá $20.00 til $87.00
Kven-Pils
frá $9.50 til $37.50
lllll!lllll!!IHIIII!llill!lllllllllill

ii !iii ■ i
Hl
NEW YORK OÖTFITTING
Company
215 Mclntyre Block - - Phone Main 6297
Klæðist vel með hœgu móti.
■jllllllllMlllllllllllllMIIM
IW WWII—WilM ilBi||llii!i!lBllBWIIII»!Wlini:ff ffB^miWllllWBWBflWWflWflflBflWWflWWMWWWflflWWWWWflB^
Karlmanna föt
frá $29.00 til $85.00
Karlm. Yfirhafnir
frá $27.00 til $65.00
Karlm. Loðkápur
frá $200.00 til $$600.00
Karlm. Regnfrakkar
frá $22.00 til $45.00
h'-
Karlm. Buxur
frá $8.00 til $16.50