Lögberg - 17.03.1921, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 17. MARZ 1921
BU. •
Matthías Jochumsson.
i.
Nú er rdkikur faillinn frá
fjalls á brekku vísinn:
drejrur sefck of sjónir þá
Sokkvabekkjar dísin.
Uim (þaó gjörði yrkja skrá
andan® börð í hleikki;
ValhöU, jörð og 'himnar há
hljómnum vörðust ekki.
Liíkt og skarði-Lauga íhjá
Leon barðist forðuim,
iheimur starði Ihissa á
(hvað ’onum varð að orðum.
II.
Jarlar ungir óðu Gjöll
illa sungu fyrir perl,
Iharla þungu flúða fölil
fylla klungur, ljóða spell.
»
Halla tungu hvergi um ell
ihodl’ ans þungu kvæðin snjöll
gylla bungur gill og fell
gulli þrungin stuðlaföll.
Elli iþungi á hann féll
öll þó sungið gat við full
snjöll um bungur sneyddu og
fell
snililin ung, sem lýsiguW.
III.
Validiction Compatriotic finale
Dona pacem deus ei,
Drottins þjóni, brott af Fróni
Tárvota fífla, úr túni Braga
legg á kuml liðins ljóð-frömuðar,
virði hann vilja verki fremur
lítil gjöld úr léttum sjóði.
Líkaböng liðins Lárviðarská'lds
ómana sendir til óbornra niðja
skilja þeir munu og meta kunna
ódauðlegt iljóð ofurmennis.
Læt hér lokið litlu stefi
Friður guðs hvíli of farins kumli.
Klökku af ihjarta kveðju hinsta.
Hirðskáldi drottjns, héðan sendi.
J. G. G.

Erlendar tungur.
Erindi flutt á fundi í L’Alli-
ance Francaise 24. apr.
1920.
af
André Courmont.
Marianið þessa félags er að
auka þekkinu íslendinga á “hinu
mjúka máli Frakkland's”, og eg
ætla hér 1 kvöld að roinnast á
nám erlendra mála. Ykkur
virðist efnið eflauist heldur þurt,
þegar þið iheyrið það nefmt, og þó
ætla eg einmitt að bregða mér með
ykkur inn í indælusltu skrúðgarða
andams. Hvergi í heimi hugs-
unarinnar er loftið svo tært, fjar-
sýnin svo heillandi, 'blómin svo
fögur og gliitrandi sem þar. pess-
ir skrúðgarðar eru margir og
fjölbneytnin óþrjótandi; h/ver
okkar á sinn; slíkir garðar eru er-
erlemdu málin.
pað er sagt að alt dofni fyrir
valdi vanans. Málið sem vér
námum í æsku er eins og svæði
sem vér þekkjum vel, að ekkert
er þar framar nýtt fyrir oss. Hin
fegursta útsýn, fágætulstu furðu-
verk þar vekja oss ekki hinn guð-
dómlega unað, er að eins fæst þar
sem nýlundan er með.
En útlent mál er altaf undra-
land, þars morgundöggin glitr-
ar án afláts; a<ð v*ísu verða þar
sömiu hlutirnir fyrir oss; vér
finnum þar alstaðar meiri eða
minmi samsvaran við átthagana;
en alt er það í nýju ljólsi; hugtak,
er osa virtist ihversdagslegt, verð-
ur alt í einu að opinherun; frænd-
orð, er áður voru oss þur og and-
Iaus upi>talning, verða blómálfa-
beður, er festir mynd sína í huga
vorum eins og Asflodel-engið, isem
enska síkáldið Wordswortih hefir
gert óigleymanlegt. Hann seg-
ir frá því sonnettu einni, sem er
bladhreln eins og bezta vatnslita-
mynd, að hann á göngu sinni um
dalinn í Vatnahygðinni á Stoot-
landi sá mikinn völll alvaxinn As-
fodelum, er gengu í öldum fyrir
þýðum vorblæ eimn sólskinsmorg-
un- pessi mynd varð honum
®vo ihugstæð, að Ihann síðan um
möpg sár sorgaár þurfti etokki
annað en loka augunum til að sjá
sómu sýnina:
Afsakið þennan útúrdúr, (sem
Then my heart with pleasure fiils
And dances wiith ithie daffodils.
parna er einmitt dæmi þessarar
guðdómlegu nýlundu, er útlend
orð verða oss istundum. Asfodel-
os. petta gríska orð minnir á
grundirnar dapurlegu við Stýg-
jarfljót; þar reika þögular vof-
ur meðail bleikra iblóma í grárri
skímu ævarandi rökkurs. Daff-
odil. par er orðið dubbað upp
með d, s-ið horfið, endingin hljóm-
skærri, og hlómið otokar er um-
myndað. Nú mnnir það á bros-
andi grundir Englandis, sólþotou,
unað og yndisleik enskra ljóða.
Aðrar myndir orðsins daffodil
eru daffodilly og daffodowndilly
og minna þá á Morrisdansara,
mergjuð viðlög úr enskum alþýðu-
kvæðum, hressandi einfeldni
barnaþulunnar.
Afsakið þennan útúrdúr, sem
ykkur hefir ef til viill fundist
helzt til fjarri almannaleið, og
tökum nú hversdagslegra dæmi,
ihið fyrst er flýgur mér í hug. öil
þekkjum við ihugtakið amlbition.
Ef vér gröfum fyrir rætur þessa
franska orðs, þá sjáum vér að það
er komið úr latínu og táknar að
ganga um kring og leita að ein-
ihverju. Latneska orðið amhition
var reyndar í fyrstu haft um það,
er þeir, sem keptu um opinberar
stöður í Rómaborg, voru á þönum
að ’heimsækja menn til að afla sér
atkvæða. Fyrir ihverjum frönsik-
um manni er þetta orð ekki annað
en máður gangöyrir uaglegs málls.
Komi oss nú skyndilega orðið
‘tonetorðagirni” í hug, bregður
nýju og óvæntu ljósi yfir hugtak-
ið: meta — virða, metorð — virð-
ing, heiður; metorðagirni — löng-
unin, þráin að njóta virðingar
annara; þarna er átt við alveg
sérstaka tegund af ambition, og
hvað það er skrítið, að merking
lorðsins skulli vera niðrandi, þar
sem upprunimn bendir á, að það
tákni góðan eiginleifca. En forn-
íslenzkan á sér annað orð um
sama hugtak: >að er “ráðgirni” —
löngurn eftir að ráða öðrum og
stjórna. Sá isem hefir rekist á
þessi tvö orð og ber þau saman,
skilur margfalt betur en áður í
■hverju amlbition er fólgin. Um
leið bregður birtu yfir söigu ís-
lands. Ambition forfeðra ykkar
ihér á ísl. var að ráða og stjórna,
í Rómáborg leituðu metorðagjarn-
ir menn sér atkvæða. Mumur-
inn er lítiill, en merkilegur. Frá
þessu Isjónarmiði líkist ísland á
■vorum dögum miklu meira Róma-
borg Ihinni fornu en íslandi á
söguöldinmi.
En til þess að útlent mál verði
sá dásaml'egi skrúðgarður, sem eg
áður gat um, þá verður að komast
inn í það með góðum hætti. Og
vitið þið hvað eg Ihield að sé bezta
aðferðin til að komast inn í garð-
inn? Hún er sú, að stökkva yfir
múrinn. Reyndar er blið á garð-
inum. par er hlaðið upp málfræð-
ishókunum, teamtallslbókunum, stíl-
efnunum og þýðingnuum. Sá sem
fer inn um þetta hlið og ryður sér
hægt og þunglega ibraut innan um
rykið og þyæluna, verður daufur
í dálkinn, þegar Ihann kemur inn
í garðinn; augu ihans eru þreytt
og greina því ill'a fegurðina; hann
nýtur ekki lengur þess unaðar,
er fylgir fyrstu óvæntu fundun-
um. Gerum þá ráð fyrir, að mað-
ur staldri fyrst ögn við hliðið og
blaði dálítið í skræðunum, en að
þVí ibúnu er einfaldast að snúa við
þeim hakinu og hlaupa sína leið
fram með múrnum, þangað til kenf-
ur að hentugum istað; þá er að
■klifrast einlhvern veginn upp á
brúnina og láta fallast inn fyrir.
Auðvitað getur maður komið illa
niður og verið ögn ruglaður fyrtstu
augnablikin: manni genigur illa að
átta sig og er ekki eins og heima
■hjá sér, en Ihaldi maður þá hug-
rakkur á stað um göng og lunda
■garðsins, þá uppsker maður brátt
laun dirfsku sinnar. Svo eg sleppi
líkingamálinu, þó er ráðið að fá
sér góða bók og sökkva sér niður
í að lesa hana, hvað sem tautar.
pað skiftir engu, þótt orð, liínur,
heilar blaðteíður, fari í fynstu fyr-
ir ofan garð og neðan. Smám
saman verður andi hins nýja máls
þeim inrHlífur, er svo fer, að hann
fær þá igáfuna sem mest er um
vert, að sjá af hyggjuviti sínu
hvað ókunnugt orð merkir. Hug-
bönd eiga að myndast milli orða
málteins, sem verið er að læra, og
hugmyndanna sjálfra, fremur en
milli orða móðurmálsins og hins
nýja. Sá isem lærir mál með þeim
hætti að festa sér í minni langa
orðalista: hestur—cheval; maður
—homme; tún—ohamp, fer að eins
og sá, er kamnaði garðinn fagra
kensluaðferðina, sem kölluð er, oig ekki væri um annað að gera en jámsdóttir Snædal. Hún var gift Bls. 2, 7. dálki: Karatersblettir
jafnvel þar sem ihenni verðr Ktoki homebrew, homebrew mig hrylti jóhanni Nikulássyni Snædal, og á að vera karaktersblettir.
við komið, t. d. þegar menn læra við nafninu þó það sé orðið al-j lœtur eftir sig ekkjumanninn og' 5. bls. 4. dálki: “trakttéraði.” á
af sjalfum ser, þa verður þo að heims eign. En hvernig gat
telja það óskaráð að lesa skemti-
ilegar bækur undir eins og það er
hægt: það á að stökkva yfir múr-
inn undir eins og Ibúið er staldra
ögn við Ihliðið.
Hivað það er indælt að tekygna
merkingu máltegreinar ibato við
hálfkunn orð; en sá unaður þegar
ein hugsýnin tekur við af annari,
og ekki sízt sú sgurgleði, þegar að
því kemur, að maður finnur til
fullnustu alt sem orð þýðir. Etok-
ert er eins mannlegt og orðin;
■miljarðar heila, hjartna og munna
h'afa myndað þau smám saman,
blóð og rylk hversdagslífisins hefir
laugaist af þeism meir og meir; þau
er því kjarni manneðlisins. pau
færa oiss ilm oig angan ótall æfin-
týra í gleði og sorg. Jafnvel hið
leiða verður ljúft í samstöfum og
menkingu orðs, er lýsir þVí skarp-
lega.
Oft hafla 'skáldin harmað það,
að sálir vorar eru svo harðlæstar
hver fyrir annari. Sully Prud-
homme Híkir þeim við tstjömurn-
ar, er virðast vera nálægar hver
annari, þó miiljónir mflna séu á
■milli:
Rennur stjarna, Iheillög, hrein,
ihlljóðar systur grætur.
Brennur siálin eilíf, ein,
orpin húmi nætur.
Ef mannssállin opinlberast oss
nökkurn tíma hið innra, ef svo má
að orði kveða, og eigi að eins í ytri
athöfnum, er aldrei verður til
fulls, þá er það þegar vér stund-
um útlend mál. pegar vér þekkj-
um eitthvert ihugtak og orð, sem
mótað er af útlendum anda, bregð-
ur istoyndilega nýrri birtu yfir
það, þá sökkvum vér oss í sál ann-
maður komið því inn í íslenzkuna
svo vel færi, eg sá það ekki, egjsunginn af teéra Kögnv
var að verða ráðþrota. En þegariSyui þann 27. febrúar.
tvö ibörn. Hin látna var jarð-,að vera: traktjeraði. 5. dálki:
neyðin er stærst er hjálpin næst
og alt í einu stóð vísan með gullnu
letri á kolsvörtu “skríninu”
Pað má nota er dansinn dVín
að drekika í leyni homebrew,
keyra á autó tovendin fín
og kyissa hreina jómfrú.
Foreldrar Jóíhönnu sál. voru þau
hjón, Kriistjlán sáH. Hafliðason,
sem druknaði í Winnipegvatni
árið 1891 og kona hans Kristjána
Hafliðason sem nú lifir í Winni-
peg. Jóhanna sál. var góð og
vel gefin í alla staði, trygglynd
Rétt undir daginn rann á mig 0g ihreinhjörtuð, ástrík eiginkona,
höfgi, dreymdi mig >á að eg væri móðir og dóttir. Hið sérstak-
kominn á bak á Sörla hans Skúla
fógeta og þeytti fram allan Eyja-
fjörð með 5 gallona brúsa á
huppnum.
K. N.
lega glaðlyndi hennar og ailúð
gjörðu hana mjög vinsæla, og er
Ibennar sárt saknað af ástvinum
og mörgum fleirum er henni kynt-
ust.
Vinur hinnar látnu.
Und himni gráum við svalan vog”
á að vera: himni grám. 5. dálki
reinsluþekkingu minni, á að vera:
reynsluþekkingunni. 5. dálki:
Eg þykist þetokja, á að vera: Jeg
þóttist þekkja.
J. Einarsson.
4,00
Itlenzkan á förum.
Á fundi Fyrsta lút. safnað-
ar í Winni}>eg, sem haldinn var
á þriðjudagiskv., var samþykt
eftinfarandi meiri hluta nefnd-
arélit með 63 atkv. gegn 40:
“NefndaráTit viðvíkjandi enskum
guðsþjónustum.
“Við, sem á fundi Fyrsta lúterska
- ’ . . o Cheaters með May Allison í að-
safnaðar í Winmpeg 8. februar ... , ,
.. . , . , almu/tverkmu og sjounda kaflann
síðasthðmn vorum kosm i nefnd af <>A Woman in Graf >, alKana.
til aðihuga maliðumenskar guðs- dkstoan leik> skemtil
þjonustur í sofnuðmum hofum Næstu viku ,sýnir Wonderland
komist að þeirn mðurstoðu sem meðal annars *<NeitíWbors.., afar.
her segir:
1. pað er lífsspursmál
Wonderland.
Um þessar mundir eru myndirn-
ar á Wonderiland Ihreinasta fyrir-
tak‘. . . /
Miðviku og fimtudag verður
sýndur leikur, sem nefnist “In the
Hollow of Her Hand,” þar sem^
Alice Brady og Nell Shipman
leika aðal hlutverkin. En á
föstu og laugardag má sjá “The
Gjafir til Betel.
ónefndur...................$20,00
Til minningar um Mrs. Guðlaugu
Thomson, frá nokkrum vinum.
hinnar látnu: ....'....... $26,00
H. Egilison, Swan River .... 5,00
J. A. Vopni, Harlington, ....
G. Helgalson, Swan River
Gefið að Betel í febr. s. L
Mrs. Fletcher, StuTegon
Creek, Wpg............
Mr. S. Árnason Silver Bay
Thodur Thordarson Gimli
Baldursíhaga hræður Gimlil
1 Box Fish.............. 7,00
Indriði Árnason ............ 6,00
Með þakklæti fyrir gjafimar
J. Jóhannesson, 675 McDermot,
Wmnvpeg
F. C. Zuether 1,00
8t, Bjarnason, 1,00
O. S. Anderson 1,00
Mrs. F. Guðmundsson, .... 1,00
Oddur Eiríksson ,50
Helga Josephson, 1,00
S. J. Hoff 1,00
Jo'hn WiTliamson, 1,00
P. P. Jokull 2.00
A. R. Jóhnbon 1,00
Ind. Jolhnson 1,00
Teddy Anderson, 1,00
Theo. H Anderson, 1,00
S. A. Anderson 5,00
J. A. Westdal 1.00
Anna Anderson, 1,00
Jrlhn Ausman, 1,00
Arngr. Johnson, 2.00
Ohris Thorsteinson, 1,00
1 Mrs. Ch. Johnson, 1,00
! G. Gíslason 4,00
P. S. Jökull 1,00
S. Högnason 1,00
1 H. H. Andeilson, 1,00
1 H. G. Johnsoin, 1,00
| Sadie Jdhnson 1,00
GJAFIR
til Jóns Bjamasonar skóla.
SafnaS af Vigfúsi Anderson.
spennandi mynd, iþar senr
Keaton ræður lofum og iögum. —
fyrir
söfnuðinn og máletfni kristin- ________________
dómsinis vor á meðal, að yngri og Lagfæring
eldri fylgist að málum og óskiftir Herra rifcstjóri Lög.bergS.
að viðhalda ilútersku trúarlífi hjá Viltu gjöra svo vel að benda
oss og niðjum vorum. orðabreytingar, sem nauðsynleg
2. pað er staðreynd, sem ekki eru til pesS) að grein min “Kris
■verður móti mælt, hvort sem mn stefánS(SOT1. eins ^ ,ecr be]{
manni fellur betur eða ver, að »U-
ars, en engin gleði^ er meiri né margt af Ungu fólki og börnum
fullkomnun æðri en sú, að sjá beint
með annara augum.
Eg ihefi reynt að lýsa þeim un-
aði, er bíður allra þeirra, er kom-
ast alia le.ið inn í undragarðinn,
og finn nú sárt til vanmáttar míns.
En eg veit, að þessi garður er ykk-
ur öllum kunnur, og að reynsla
ykkar bætir upp alt það, aem lýs-
ingu minni er áfátt. Að einu leytil
istandið þið stórum betur að vígi
í þessu efni en eg: þið ihafið orð-
ið að læra frönsku, þar sem eg
'hefi kynst henni smám saman,
jafnóðum og augu mín lukust upp
fyrir iheiminum. Eg mundi öf-
unda ykkur af þessum hlunnind-
um, ef mér hefði ekki veizt hið
mikla lán, að þurfa að læra ís-
lenzku. pað kemur ykkur varíla
á óvart, þegar e» segi, að íslenzk-
an er mér yndiisfegasti garðurinn,
sem eg hefi fundið. pessu hreina,
djúpúðga, máttuga og hljómstoæra
máli á eg að þakka mesta andans
gleði, málinu, sem er strangt og
kaldrænt, eins og jökulbreiðan,
isem norðanvindurinn næðir um,
innan safnaðarins og rneðal þeirra .
sem að söfnuðinum standa skilur Bls 2, fyrsta dálki: verið ólí-
ekki íslenzkt mál svo það geti til legri> lá að vera ólíklegri.
hlítar haft gagn af guðsþjónust- 6 dMki; pað yarð>
sem áður,
um á því máli, auk þess eru nokkr- aitaf hjá ihonum Asna-strik, á að
ar fjölskyldur, og þeim fjölgar vera; pað varð sem aður) alt hjá
með ári ihverju, þar sem annað honum Asna-strik.”
hjónanna og foreldranna er ís- _______
lenzkt, en hitt enskt, sem vilja
gjarnan vera á vegum þessa safn-
aðar og ala iupp börn sín í lút-
erstori trú.
Með ihliðsjón af þetssu, sem nú
hefir verið tekið fram, leggur
nefndin fyrir söfnuðinn þá til-
lögu, að morgunguðsþjónustur
safnaðarins fari fram á ensku, en
kvöldguðsþjónusturnar séu is-
lenzkar eins og verið hefir.
Um leið og nefndin leggur
þetta til, þá vill hún 'lýsa því yfir,
að þetta er ekki gjört vegna þess
að hún sé Menzku máli óvinveitt,
heldur viH hún skora á alla, sem
hafa börn eða unglinga á höndum
sér, að gjöra sitt ýtrasta til að
kenna þeim íslenzku, eða halda
henni við hjé þeim, sem þegar
Gutt. Guttormsson $ 3,00
B. Jones 5,00
Sigv. Johnson, 2,00
Ásgr. Westdal .... 1.00
Mrs. J. M. Strand .... 1,00
J .0. Guðmundson .... 2,00
Paul Sigurdison .... 1,00
Jonas Olson .... 1,00
Mrs. Jonas Olson , .... 1,00
Mrs. 'S. E. Sigurðson .... 1,00
Mrs. A. J. Joihnson, 1,00
MVs. Joihn Hallgrímteson .. .. 1,00
Joseph Johnson 1,00
Mrs. S. M. S. Askdal, .. 1,00
Guðj. Johnson, 1,00
B. Johnson, 1,00
Mrs. Mary Ston-e,' 1,00
Mrs. T. Thoretieinslson ... 1,00
T? Thorsfceimsson .. 1,00
K. S. Askdal .............. 3,00
J. G. Richards............ 1 f>)
C. S. Johnson, ............. L00
G. B. Bjömsson, ........... 3,00
Ernest Magnússon,.......... 1,00
Á. Christirisson.... ..... 1.00
Carl A. Strand............. 1,00
| Sig. Snorrason............. ,50
S. R. Johnson.............. 1,00
| Johanna Hallgrímslson, .... 6,00
| Ónefndur, ........... .... 1,00
| J. A. Johnson, ............ 2,00
Otto Anderson, ............ 5,00
Pete Magnússon, ........... 7,00
Peter S. Anderson, ......... ,50
John Rafnson,..................50
A. H .Rafnson, ............ 1,00
Henry Guðmundsson, ........ 2,00
V. Anderson............... 2 00
Frá ónefndum teafnaðarkon-
um .................... 11,00
Verðmunur á $105,00 frá
Bandaríkjumim _... $120,32
Mrs B. Thorkellson Wpg. $ 5,00
Mrs O. J. Blldfell Wpg.... 3,00
Kvenfðl. Ágústínutssafnað-
ar í Kandalhar......... 20,00
Með innilegu þakklæti viður-
kenni eg þessar gjafir.
S. W. Melsted.
sem er fblítt og draumþrungið, eins|,kunna (það mál að nokkru leyti.
og ilmur .bjarkarinnar á vatns-,,Líka vill nefndin skora á prest
ibakkanum um vor, málinu, sem
eitt istoáldið ykkar lýsir tevo aðdlá-
anlega í ljóði, sem sannar sjálft
það sem hann segir:
Eg ann þínum mætti í orði þungu,
eg ann þSnum lleik í há'lfum
svörum,
grætandi mál á grátins tungu,
gleðimál í ljúfum kjörum.
Eg elska þig málið undurfríða
og undrandi krýp að lindum
þínum.
Eg thlýði á óminn hitra, blíð,
ibrimhljóð af isáilaröldum mínum.
þí. F. þýddi.
—Skírnir.
Endurminningar
“Að eins notið einn eg fæ
unaðs drauma minna”.
Kr. Jónsson.
Eg lá andvaka í rúimi mínu hér
um nóttina, gat ekki sofið fyrir
áhyggjum eins og oft hefir komið
fyrir í vetur. Mér virtist fram-
tíðin eins og “kolsvart Ragna-
rökkurs itjald” svartara en nátt-
myrkrið í kringum rúmið mitt.
Hvarflaði þá hugurinn sér til
dægrastyttingar iheim á æsku-
safnaðarins og forstöðumann
sunnudagsskólams, að beita áhrif-
um sínum hið ýtrasta í þessu efni.
Winnipeg, 5. marz 1921,
Með mestu virðingu,
B. J. Brandson, B. Magnússon,
M. Stepihensen, Finnur Johnson,
B. H. Olson, H. G. Hinrickson,
J. J. Swanson, P. Bardal.W. J.
Lindal, S. J. Sigmar, J. Joihannes-
son, S. W. Melsted, M. Paulson,
T. E. Thorsteinsson.
Til Fyrsta lúterska safnðar í
Winnipeg.”
Enn fremur var söfnuðinum
boðin Tjaldbúðarkirkja till kaups
fyrir $21,000; var<9 manna nefnd
sett í það mál, en umræðum og
framkvæmdum frestað til næsta
fundar, safnaðarins, sem haldinn
verður að tveim vitíwm liðnum.
btöðv^rnar. Eins og oft vill
með þvi að stumra friá einu blómi I verða. Komu þá fyrst fram á leik
DÁN ARFREGN.
til annars, einu tré til annars, með
grasa-nafnaskrá d hendinni. Ann-
ars eru mörg orð óþýðanleg, t. d.
orðið tún, er eg isíðatet nefndi.
Hvað er “tún” |á frönsku? pað
^erða þeir að isegja, sem lærðari
eru en eg, en eg er ameýkur um,
að þeir geti það ekki. pað sem orð-
ið táknar er ekki till á Frakklandi
og Frakkar þekkja >að ekki. Að
rembast við að finna þýðingu, er
ekki til annars en að falsa meric-
inguna. pað er hvorttvteggja, að
“c'hamp” er ekki “tún” og að ekk-
ert orð er til á íslenzku yfir
“champ”.
Málfræðisibækurnar eru ágætar
bækur að lesa......þegar maður
veit áður efnið í þeim. Við lestur
þeirra fá fasta mynd ýmsar regl-
ur, sem vér þektum áður, að vísu
án þesis að ihafa nokkurn tíma
komið orðum að þeim.
Augljóst er, að það sem eg nú
hefi istegt, er vörn fyrir beinu
sviðið gömlu góðu alþýðu skáldin
svo kölluðu -sem nú eru köiluð
hagyrðingar eða leirskáld. Fór eg
þá að bera saman fyrri tímana
þegar eg var að alast upp, við nú-
tíimann, og sjá það var mikil breyt-
ing á orðin. Datt mér þá í hug,
að gaman hefði verið að sjá fram-
an í sum þeirra á andasamkomu
ef hægt væri að kalla þá fram,
einkum þá, sem skemtu fólki með
heimslista vísum sínum, hvað
mundu þeir halda um þá breyt-
ingu sem orðin er. pegar gullnu
tárin eru hætt að glóa og guða-
veigar að lífga teálaryl og ekki
einu sinni nafnið vín eftir hvað
þá meira, ekkert nema ihomebrew
einis fallegt og sfcáldlegt eins og
það nú er. Út úr þessum hugleið-
ingum fór eg að hugsa um hvort
n'okkur vegur væri til þess að
halda áfram starfi þeirra, nefnil.
yrkja heimslista vísu undir nú-
verandi kringumstæðum, þegar
■porsteinn Sigurðsteon bóndi á
pingeyrum í Geysisbygð í Nýja
íslandi, andaðist eftir langt sjúk-
dómsstríð á St Boniface spítalan-
um þ. 4. marz siðastl., 62 ára gam-
all. porsteinn var úr Skagafirði,
átti um eitt skeið heima á Sauð-
árkróki. Var þjóðhagasmiður,
prýðilega greindur og yfirleitt
myndarmaður mikill. Lætur eft-
ir sig ekkju, Margrétu Jónsdótt-
ur frá Sauðadalsá á Vatnsnesi í
Húnavatnssýslu. Giftust þau por-
steinn og ihiún nokkru eftir að
hann fluttist frtá ísilandi, sem
mun hafa verið fyrir ellefu eða
tólf árum siðan. Með porsteini
kom að heiman einkabarn hans,
þá unglingspiltur, Hrólfur að
rtafni.. Býr hann nú á pingeyr-
um og er giftur Oddnýju Björgu,
dóttur Margrétar og fyrri manns
hennar Guðmundar sál. Guð
mundsonar.— Jarðarför porsteins
fór fram frá heimili hans þ. 10.
marz. Séra Jólhann Bjarnason
[ jarðsöng. — Blöð á lslandi eru
beðin að geta um lát porsteins.
Dánarfregn.
pann 19. flelbr. s. 1. andaðist að
heimili -sínu vi, Lillesve í Grunna-
vátns bygð, Ihúsfrú Jóhanna Krist-
Áreiðanleiki Ford Bíls
SANNLEIKUR verður það samt, livað sem sagt er
um að aðrir bílar komist, Ford Bíllinn kemst lengra.
Þú veizt það — hefir reynt það sjálfur oft og
En veiatu'vegna hvers ?
—Vegna þess að Ford vélin
er nógu sterk til að knýja
Ford Bílinn hvert sem þú
vilt.
— Léttleiki Ford - Bílsins,
samlhliða hinni sterku vél,
gerir' það áð verkum, að í
þeim bíl kemstu lengra en í
nokkrum öðrum.
—Sá Bí'll e^ þannig bygður,
að hann flýgur áflram, þar
sem aðrir sitja fastir.
—pess vegna kemst Ford-
Bíllinn lengra en nokkrir
aðrir bílar og eyðir miklu
minna af eldsneyti.
—pess vegna er það rétti
bíllinn, er sá þarfnast, eem
langt vi/1'1 ferðast, og vili
eiga bíl, sem aldrei bregzt.
Ford Motor Company of Canada, Limited
Ford, Ontarío