Lögberg - 02.06.1921, Síða 5

LöGBEEG, FDíTUDAGINN, 2. JúNí, 1921.
Bls. 5
Utanbæjarfólk getur fengið
einum degi. parf því ekki le:
Tannlækninga
Sérfrœðingur
Mitt sanngjama verð
er við allra hæfi.
Alt verk ábyrgst skriflega.
allar aðgerðir kláraðar á
?i að bíða.
DrHAROLD cjeffreyi
PBNTIST
w ucnnai wj
205ALEXANDER.
PHONE A7487
Opið á kvöldin. WINNIPEG, MAN. Munið staðinn.
teinssonar fbróöur séra Rúnólfs) á
Hofi í Breiöuvík; Marteinn, nú til
heimilis á Baldur; Gunnlaugur,
bóndi á Laugalandi ' í Breiöuvík,
giftur Sigríöi dóttur Kristjóns
Finnssonar, fyrrum kaupmanns við
íslendingafljót, en nú til heimilis
í Árborg hjá dóttur sinni; Mrs.
Fjeldsted, ekkja Ásgeirs sál. verzl-
unarstjóra Fjeldsted, bróður séra
Runólfs, Guöm. Fjeldsteds þing-
manns og þeirra systkina. Hin
eru: Einar, bóndi í Litla Garöi í
Breiöuvík, giftur Sigrúnu dóttur
Baldvins í Kirkjubæ; Antóníus,
bóndi í Baldurshaga í Árnesbygð.
giftur FriSriku dóttur SigurSar
kaupmanns Sigurbjörnssonar í Ár-
nesi, föður þeirra Sigurjóns kaup-
manns 1 i Árborg og Sigurbjörns
kaupm. í Riverton; Kristbjörg,
gift H. G. McGillivrey i Minnea-
polis, Minn., og Sigrún, kona Odd-
leifs, sonar Gests bónda Oddleifs-
sonar í Haga í GeysisbygS. Árið
1897 misti GuSmundur Kristínu
konu sína. ÞriSja kona hans er
Ingibjörg Helgadóttir, systir Jóns
Helgasonar í Winnipeg, er margir
þar kannast viS. Lifir hún mann
sinn ásamt tveim uppvaxandi son-
um, er heita Jón Edwin og Helgi
Daníel, annar tvítugur, hinn 17
ára, báSir efnilegir myndarpiltar.
ÞriSja barniö höfðu þau eignast,
er dó á unga aldrh
GuSmundur Marteinn var meS-
almaSur á hæS, en býsna þrekinn,
sterkur vel á yngri árum, góöur
glimumaSur. Hann var og gleöi-
maður framan af árum, en þó jafn-
an viö hóf, stiltur maöur og fastur
fyrir. Þegar sundrungin varð í
Nýja íslandi hér á árunum og frá-
fallshreifingin i trúarefnúm fór
sem ákafast yfir, var Guðmundur
einn þeirra manna, er þá stóSu
fastir fyrir móti þeirri nýjung.
Hélt hann og lengst af æfi hús-
lestrum uppi á heimili sinu og hafSi
þann siö, aö lesa sjálfur bænir sín-
ar upphátt fyrir börnum sínum
kVöld og morgna og lét þau gera
hiS sama. Nokkur árin síöustu var
Guömundur blindur. Gat haipi þá
sjálfur ekRi lesiö húslestrana eins
og hann haföi gert, en bœnir sinar
haföi hann yfir upphátt til síöústu
stundar.
Tvær systur GuSmundar eru enn
á lífi: Guöbjörg kona Magnúsar
bónda Jónassonar i Víöi í Nýja ís-
landi, og Kristín, er heinia á í
HöskuldsstaSaseli í Breiðdal í SuS-
urmúlasýslu á Islandi.
JarSarfarardagurinn var n. maí.
Fór fyrst fram kveöjuathöfn á
heimilinu og síöan útfararathöfn i
BreiSuvíkurkirkju. TalaSi lieima-
prestur í bæði skiftin. Eiginkona
og böm öll viöstödd, nema Krist-
borg, er sökum vegalengdar ekki
gat kontiS. Var og margt vina og
nágranna þar saman komiö', þrátt
fyrir stórrigning og afaröröugt
færi þann dag. Jóh. B.
---------0---------
Vertíðarlok
heitir bók sem kom út síðastliðið
haust, eftir Magnús Jónsson frá
Fjalli. Mun hennar Ihafa verið
getið af ísijenzku blöðunum fyrir
nokkru.
Eg er nýbúinn að lesa bók þessa
og þykir mér hún að mörgu leyti
svo merkileg, að egr finn hvöt hjá
mér til að bénda þeim Vestur-ís-
iendingum, sem ekki hafa séð 'hana
á, að það er :b(>k, sem vert er að
lesa, sérstaklega fyrir þá, sem lítið
hafa lesið um hin alvarlegri spurs-
mál mannfélags heildarinnar og
lítinn kost eiga jþess að sjá þær
bækur, er um þau efni fjalla.
Bókin er ekki nein skipuleg heild
að eins sundurlausar hugleiðing-
ar og ályktanir, sem höfundurinn
setur fram í skýrum og stuttum
málgreinum. Eitt stærsta gildi
hennar er heinskilin alvara og
sannleiksþrá ásamt fastri sann-
færingu fyrir þeim ályktunum.
sem hann Ihefir gert eftir sínuím
eigin Mfsskoðunum. Ekki er
það minsti kosturinn hvað bókin er
frumleg. J?ar er enginn upptín-
ingur eða innvitnanir frá öðrum*
sem margar slíkar ibækur eru full-
ar af. Höfundurinn skreytir sig
ekki með annarlegum fjöðrum;
hann kemur til dyranna eins og
hann er kliæddur, óskólagenginn
alþýðumaður, tilgerðarlaus og
blátt áfram, með fjöbreyttar nátt-
úrugáfur og vtíðtækt andlegt
glöggsæi, mannúðlegar og göfug-
ar skoðanir og heita réttlætis til-
finningu, laus við Ibeiskju og bit-
uryrði, sem mörgum umbótamlönn-
um hættir stundum við að hafa.
Eg er á engum efa um það, að
aUlir ihefðu gott af að lesa Vertíð-
arlok. ekki fyrir það að þau færi
svo mikinn nýjan fróðleik, heldur
fyrir vitið og hin vekjandi sann-
mæli, sem þau eru þrungin af. par
er að finna margar lífsspekis
greinar, sem ihafa ævarandi gildi
og setningar, sem svo eru spak-
lega sagðar að hver heimsspeking-
ur væri sæmdur af. það er ætl-
un mín að iþetta ísé kjarnmesta
ritið sem gefið .hefir verið út meðal
íslendinga hér fyrir vestan. pað
má heita að flest alvörumál mann-
félagsins séu tekin þar til um-
ræðu og"álita og mörgum hinum
.þyngstu og dularfýlstu úrlausnar-
efnum mannsandans er þar brugð-
ið upp fyrir augum llesendanna,
með skarplegum og rökstuddum
skýringum frá sjpnarmiði höfund-
arins. Hitt er annað mál, að
sumt er þar, sem bæði eg og fleiri
myndu ekki geta fallist 'á athuga-
semdalaúst, en þó margt sem erf-
itt mun að hrekja.
Sannleiksást og mannkærleiki
gengur eins og .rauður þráður
gegnum alla bókina, ætti hún því
að Ihafa góð og bætandi áhrif á
þá, sem lesa hana með velvilja og
skilningi. Hér er ekki um stóra
og skrautbúna bók að ræða, sen
sikrifuð er eftir öllum kúnstarinn
ar reglum. Hún er ofur hvers-
dagsleg að sjá, í mórauðri pappírfi-
kápu, hér ihygg eg mætti snúa við
hinu alkunna snilliyrði St. G.
þannig: “Umbúðinar eru — lóð
innihaldið — vætt”
Já, innilhaldið er ekki hversdags-
legt andlegt fóður, heldur óbreytt
íslenzk kraftfæða, en ,þó heilnæm
og nærandi fyrir þá sem eru létt-
metinu vanastir.
Kæru landar! Sýnið að þið
kunnið að meta fagran hugsunar
ihátt og göfugar lífsskoðanir með
því að kaupa Verbíðarlok. pið
munuð aldrei sjó eftir þeim cent-
um, sem iþið verjið til þess þegar
þið hafið kynst hinum vitra en ó-
lærða öldungi. Og þegar þið á
hvíldarstundum ykkar komið hver
til annars tiil að stytta tímann með
samræðum, eru Vertíðarlok, hin
bezta textahók. Og takið þér
kaflana hvern af öðrum og ræð-
ið þá frá öllum hliðum, trúi eg ekki
öðru en að þér fáið nóg efni í
vetrarlangar kvöldhugvekjur.
Fyrsti þáttur bókarinnar er
fimm sögur. Fyrsta sagan sýn-
'ir tvær ihliðar á makavali karla og
kvenna, aðra sem fyrirmynd eftir
skoðun höfundarins, en hina gagn
stæða. Stórt efni til athugunar.
— Önnur sagan þar kona biður sér
manns sýnir á nokkuð einkenni-
legan hátt jafnrétti kvenna við
karlmenn í hjúskapar stofnunar
málum. Hugisanlegt væri að
spunnist gætu fjörugar umræður
út af þeirri sögu. priðja sagan
um endaslept tiilhugaflif sýnir
mögulegar afleiðingar af póli-
tiskum skoðanamun karls og konu,
þar sem tilhugallífið verður stutt
gaman og skemtilegt. — Fjórða
ságan heitir: Eðlileg afleiðing. Er
hún raunaleg skuggamynd af
röngu fyrirkomulagi mannfélags-
skipunarinnar, með mörgum rök-
studdum ályktunum, sumum sem
erfitt er að mótmæla, og gefur
efni til víðtækra bugleiðinga. —pá
er fimta sagan: Hvernig Jón
var sigraður og hvernig hann sigr-
aði aðra. Hún er lærdómsrík
siðfræðiskenning, sem hverjum
presti væri heiður að hafa flutt
fró prédikunarpallinum, það er að
segja, þann partinn sem ræðir um
stefnuforeyting Jóns. Um sam-
tal hans og prestsins verða víst
deildar skoðanir, eins og æfin-
lega á sér stað, þegar um skýring-
ar kirkjukenninganna er að ræða,
en hógværlega er það framsett
eins og annað í bókinni.
|7að er auðsætt að tilgangur
höfundarins með sögum þessum
hefir ekki verið sá, að sýna list
sína í skáldsagna smiíði, heldur að
gera skoðanir sínar ó þessum efn-
um ljósari og rökfyllri með sögu-
legum dæmum, sem oft er áhrifa-
mesta aðferðin.
Hinir aðrir kaflar bókarinnar
eru ýmislegs efnis. pað sætir
næstum undrun hve víða höfund-
urinn kemur við í jafn stuttu máli.
Hvað glögt auga ihann 'hefir fyrir
meinum mannfélagsins og hve
fundvís hann er á tiidrög þeirra
og orsákir, hve athugull hann er og
næmur að skilja hinn margbreytta
vef orsaka og afleiðinga, og sann
gjarn og hógvær á ádeilum sínum.
pví hann er ádeilumaður, sem nú
á tímum er nefndur ibölsýnis mað-
ur, en “bölsýni” er gersamlega
rangskilið orð ásamt systurorð-
inu “bjartsýni.” Enginn getur ver-
ið umbótamaður nema að !hann
hafi þá náðargáfu að geta séð líf-
ið og allar hliðar þess í réttu
ljósi, að hann þekkji heilsulyfið
frá ólyfjaninni, kjarnann frá
hisminu, skinið fró skugganum, að
hann fái greint gott fíá illu, sé
sannsýnismaður í orðsins rétta
skilningi, og það er höfundur Ver-
tíðarloka. Hann er því bjartsýnn
bölsýnis maður!
Auðséð er bókarhöfundurinn
hefir kynt sér margar hinar nýrri
stefnur, bæði mannréttin'da og
fram þróunar kenningar nútímans,
einnig hinar andlegu rannsóknir
trúar og vísinda t. d. Guðspeki
(Thflosphy), Nýjar bugsjónir
(New Thought) og sálar rann-
sóknir (Psychical Researsh)
Anda sem íslendingar kalla anda-
trú (Spiritualism) og Spirtism
sem er andasamband án trúarkenn
ingar, og sem þeir vísindamenn
aðhyllast, sem gefið hafa sig við
þeim rannsóknum. Ekki verður
þó séð að hve miklu að hann að-
hyllist þessar stefnur, en áhrifin
eru auðsæ.
Viða er heppilega að orði kom-
ist í ibókinni og skýrlega ályktað,
t. d. um þekkingarþrána farast
höfundi þannig orð: “Allir menn
hafa í eðli sínu meiri og minni
þrá til að þekkja og skilja. En
þessi þeldkingarhvöt er á mjög
mismunandi stigi. Hjá því fólki
sem tillheyrir fyrsta flokknum.
sem er mjög fjölmennur) er fram-
sóknarhvötin svo Mtið æfð og svo
veik að það æskir að eins eftir að
vita 'hvað gerist hjá nágrönnunum.
Sjóndeildarhringur þess nær lítið
út fyrir bæinn eða sveitina.
f öðrum flokki eru menn, sem
leita eftir að vita ihvað mannkynið
í heild sinni hefir gert á liðnflm
tímum og er að gera í nútíðinni.
Og í þriðja flokknum, þeir sem
þrá að vita og skiilja hvað nátt-
úran eða guð hefir gert og er að
gera. En þessi flokkur er ótrú-
lega fámennur..” petta eru á-
kveðnar staðhæfingar, en hver
treystir sér að hrekja þær?
f einu orði að segja: Ef rök-
ræða ætti öll þau mannfélagsmál,
sem hreift er við í Vertíðarlokum,
yrði það nóg efni í iheilan ár-
gang af -Uögbergi og Heims-
kringlu.
Vafalaust gætu ihinir þefvísu
Krítikusar rekið nefið í ýmsa agn-
úa á inniihaldi þessarar bókar
ekki síður en öðrum ritverkum 'bæði
í bundnu og óbundnu máli, og skal
þeim það eftirlátið.
Höfundurinn sjálfur gerir ráð
fyrir að fundin verði missmíði á
verki sinu þvtí hann segir í eftir-
málanui^i: “Eg höfi íagt meiri
á'herslu á það að reyna að láta
efnið í bók þessari vera satt og
heillbrigt en að fegra þýðing
þess..”
Vonandi er að binn aldraði og
blindi mannvinur, sem er böfund-
ur bóikarinnar fái þá verðugu við-
urkenningu fyrir þetta auka lífs-
starf sitt, sem honum mun kærast
og það er að rit hans verði keypt
og lesið af sem flestum.
Gamalt íslenzkt spakmæli, sem
lengi var í afhaldi á íslandi hljóð-
ar þannig: “Bókvitið vérður ekki
látið í askana.” Og margir hafa
þreifað á sannleiksgildi þess. En
nú er þetta óðuip að breytast.
Bókvit samfara víðtækri lífsþekk-
ingu. er farið að verða arðsamur
eigindómur hjá flestum þjóðum og
jafnvel hjá fslendingum á ætt-
jörðinni. En hvað getum við
Vestur-íslendingar sagt um það?
Að endingu skal þess getið, að
Mnur þessar eru ekki ritaðar fyr-
ir persónulega kynningu af bókar
höfundinum. Eg hefi hann
aldrei séð, en ann bonum fullrar
viðurkenningar fyrir rit bans
sannleiksást og hreinskilni.
Sérhver velyildarfull viðurkenn
ing er hverjum manni kærkomin
En þeim er í myrkrinu dvelur ei
hún geisli sem vermir og lýsir.
Porskabítur.
---------0----j—
Nutíðin í ljósi Biblíunn ar
Eftir norska prestinn Th. Mundus.
P. Sigurðsson, pýddi.
í Skien 4 Norvegi var eitt sinn
flutt svo kölluð hámessa. Hún
hefir niú annars verið endurtekin
fyrir skömmu. Og það er ekki
svo sjaldgæft nú að flutt sé há-
messa í Skien. En það merki-
lega við þessa síðustu var það, að
hún fór ekki fram I kirkju, heldur
í verkamannafélagshúsi, og skó- j
smiður flutti ræðuna í staðinn;
fyrir prest. Hún var nefnd: í
“Rauð hámessa.” Hámessan fór
fram sem hér segir: Fyrst var
sunginn ailþjóðasöngur, þvínæst
var ernsöngur. og sunginn var
mannfélagsfræðilegur lofsöngur:
"Sjá þann hinn mikla rauða flokk’
Að svo búnu flutti þarverandi leið-
togi jafnaðarmenskunnar ræðu,
sem var ákðf árás á trúartbrögðin.
Prestana kallaði 'hann spangól-
andi ihunda, er sulluðu með and-
lega hluti. pá var sálmleg af-
skræming sungin einsöng, “Skriv
dig hölfodt paa mit hjerte,” af
þeim sama er áður söng. Leikur
þessi var frá upphafi til enda
var háðsLeg afskræming á guðs-
þjónustu, og fram fór með tak-
markalausri frekju og ruddaskap,
endaði með því að sunginn var
framsóknar söngur jafnaðarmanna
1 einu af Kristianiuiblöðunum
gefur að ilesa eftirfarandi auglýs-
ingu: Fyrirlestur verður fluttur
um: Lýgí. svik og hégiljur trúar-
bragðanna — Einn af vinum min-
um talaði við leiðtoga svæsnustu
janaðarmanna í bæ nokkrum i
austur Norvegi. pessi sagði þá
meðal annars, að þegar stríðið
fyrir alvöru hyrjaði, skyldu hinir
heilögu verða hinir fyrstu, sem
hengdir yrðu upp í gálgann. (Prest
ar og kennimenn! Er ekki tiími
kominn til, að Mt'a alvarlegum
augum á ástandið, og leita kraftar
til að vinna á móti siðspil'lingunni,
a/lt brýtur á bak aftur? —--pýð-
andinn.)
Nýja guðfræðin er iíka einn á-
vöxtur fráhvarfsins. ekki einung-
is meðal hinna lægri' stétta gerir
fráhvarfið vart við sig, heldur
einnig á meðal hinna svoköiluðu
hærri og mentuðu stétta. í
Jcirkjum, skólum, Iháskólum hefir
fráhvarfið opinberast og borið á-
vexti, í ’hinni svokölluðu “nýtízku
guðfræði.”
Sú fyrsta freisting sem mann-
eskjan mætti hjá djöflinum, hljóð-
aði þannig: Hefir guð sagt? Og
fyrsta skifti sem við mættum djöfl-
inum í nýja testamentinu, er með
orðunum er hann segir við Jesúm:
Ertu sonur guðs? Hér þekkjum
við djöfulsins klaufnafar og raust
í hinni nýtízku guðfræði. pað
er einmitt í þessum tveimur atrið-
um að fráihvarfið á upptök sín:
hefir guð virkilega sagt — Er bib-
lían guðs orð — guðs óskeikula op-
.inberun, var Jesús sonur guðs,
eða bara sonur Jósefs og Maríu?
Fráhvarfið er mikið. peir réttu
nýguðfræðingar, sem ekki hafa
stansað á miðri leið. eru Únítarar.
peir afneita guðdómi Krists, og
fyrri tilVeru hans hljá föðurnum.
peir afneita hans yfirnáttúrlegu
komu til heimsins. peir afneita
öllum bans kraftaverkum. • peir
trúa ekki á hans friðþægingarverk,
eða kraft fórnanblóðs hans. Jesús
féll — eins og margir aðrir sem
fórn fyrir öfund og ilsku mann-
anna. peir trúa ekki heldur
upprisu hans. Líkami Ihans er
orðinn að dufti í gröf Jósefs frá
Arimaþeu. peir álíta að maður
yfirleitt geti vitað mjög Mti@ um
Krist. pektur Únítarí nokkur
segir, að það sem maður með vissu
geti vita ðum Kriist, sé ekki meir
en skrifa megi á nögl sér.
Eg Ihefi 'heyrt um manneskjur,
sem hafa talað svo háðulega um
fæðingu Krists, að djöfullinn hefði
ekki getað gert það betur. peir
hafa gefið mínum dýrmæta frels-
ara nafn, sem/ varir mínar aldrei
skulu nefna, svo saurugt og djöf-
ullegt, að hægt er að gráta yfir
því.
Eg vil að lokum taka mynd frá
ástandinu í Rússlandi. Eins og
lögleysið befir borið fullþroskaða'
ávexti. svo hefir og einnig frá-
hvarfið gert það. Rússland var
Kaþólskt land, og þar var ekkert
trúfrelsi, þess vegna hefir verið
örðugt uppdráttar fyrir mann-
eskjurþær, sem hafa viljað beygja
sig fyrir því almenna, en viljað
tilbiðja guð sinn í anda og sann-
leika samkvæmt Jjósi því, sem
fagnaðarerindið hefir veitt þeim.
Eitt af hinum rnörgu ákvörðun-
um Bolshevikanna, er að afriema
ihina rússnesku kirkju. Ákvörðun
þessi er ekki afkvæmi augnabliks-
ins. Langt starf liggur að baki
henni. Alþýðumaðurinn á Rúss-
landi hefir verið ihreinskilinn ein-
féldnistrúar maður. Kristindómi
hans hefir á mörgum sviðum verið
ritjög mikið ábótavant. pað mætti
öllu fremur kalla það dýrðlinga-
trú, en hreinskilinn hefir hann
verið. Og ýmsar kristilegar
dygðir, eins og hógværð og misk
unsemi virðist bafa verið honum
samgrónar. En um langa tíma
hefir undirróður byltingandans
unnið að þvi. að rífa niður trú
fólksins. petta varð ,þó að ger-
ast á laun á dögum keisara stjórn-
arinnar.
pegar byltingin braust út og
gaf öJlum öflum lausann taum-
inn, ibyrjaði um leið opinbert anti-
kristilegt reglubundið verk, passu
jukust kraftar við beimkomu hinna
útlægu, sem nú fengu heimfarar
leyfi. í einu komu eitt sinn
600 ‘þvílíkir frá Ameríku í geguum
bæinn Tornea á Finnlandi, og
sem allir sem einn maður skrifuðu
á ferðabréf sín: “Ateister.” pað er
“Guðsafneitari.”
Einn sjáanlega mjög skynibær
maður skrifar frá stað nokkrum í
Rússlandi til “Church Times”
nokkra drætti friá starfi þessu:
Sendir voru til bverrar landsiborg-
ar tveir antikristlegir postular.
Pessir kölluðu bændurnar saman
út á víðavangi undir blóðrauðu
flaggi, og sýndu þeim fram á hé-
gómann í að trúa á guð, svikprest-
anna og þvtí um Mkt. Sérstafc-
lega var unnið að því að breyta
hugmynd áheyrendanna um ilt og
gott. Hinar gömLu dygðir, þol-
inmœðf. hógværð, og miskunsemi
voru sagðar að vera ávöxtur hættu-
legrar þrælslundar. Nú var um
að gera að hjálpa sér sjálfum og
hefna siin. hinar ytri afleiðingar
þessa undirróðurs hafa verið mjög
augljósar. 1918 var mynd hins
krossfesta Krists rifin niður úr
dómkirkjunni í Kronstad, og í
stað þess var sett upp stytta mik-
il, er tákna skyldi “bugsanafrels-
ið.” í þektum sjóliðsibæ nokkrum
ákv'áðu hermnnirnir, að trúin á
guð skyldi afnumin vera. Kirkju
sína útibjuggu þeir fyrir lifandi-
mynda sýningu með fúllífis mynd-
um. Vélinni var lcomið fyrir
uppi á hinu gamla Iháaltari.
Eittihvað svipað þessu heyrist
frá öllum stöðum Rússlands.
Guðsþjónustur eru stansaðar, og
kirkjumar eru smánaðar af ráns-
flokkum undir rauðu flaggi. Stór-
ir hópar slíkra manna hafa sést
á leið til kirkjulgarðanna til að
ræna grafirnar blómum og skarti,
en fjöldinn hrópaði húrra fyrir
líkræningjunum. Hvernig það á
•sama tímá 'hefir hagað til með
siðsemi og reglu, er nú flestum
kunnugt.
Pað er ekki þannig hjá oss, en
það er á leiðinni að verða eins.
Lögleysið og friáhvarfið er starf-
andi í landi voru. já, lí öMutm heim-
inum. Og þetta er ekki upp-
byggjandi, göfgandi eða neinar
mannfélags umbætur. Nei, það
eru tvö niðurriífandi og sundrandi
öfl, og hver sjaandi manneskja
hLýtur að sjá, að þessar stefnur eru
starfandi á vorum tímum, og að
þær ekki eru til blessunar, heldur
bölvunar.
pað var bara þetta, sem eg
vildi benda á sem einkenni tómans,
þessar tvær stefnur, lögleysið og
fráhvarfið 4 ljósi Biiblíunnar.
Hvert stefnir rás viðburðanna?
það er næsta spuraing. Með
þessum tveimur stefnum. sem
táknum tímanna, fyrir auga, fæ eg
ekki séð að rás viðburðanna bendi
á betri og bjartari tiíma. Skynse'mi
mín segir mér, að sMkt geti ekki
átt sér stað. Og það segir hin
gamla bók, Biblían Mka. Eg vil
svara spurningunni þannig: pró-
un allra hluta í iheiminum leiðir
að fullkomnri sundrung og gjör-
eyðing þess núverandi mannfélags
skipulags. Eins og eimreiðin
þýtur 'áfram á 'tveimur teinum,
þannig mun heimurinn fleigjast
áfram á þessum tveimur teinum:
lögleysi og fráhvarfi inn í bylt-
ingar og stjórnleysi. Heimurinn
á í vændum byltingu, tímabil sem
mun binda fullkominn enda á
vort mannfélags fyrirkomulag.
Manntfélagsvélin gengur með há-
spenningi. Flokka baráttan
magnast. Hatrið fer vaxandi
Kröfurnar mSargfaldast. Látibragð
og orð manna verða ógnandi. Dag
nokkurn mun það enda með
sprengingu, ibraki, brestum og
hrúni. Hve fjarlægt það er. veit
enginn, en hraðinn ó áttina er
ógnandi mikill.
Endir.
------:--o---------
Æfminning.
Mrs. Helga ThomsOn fædd 25.
maí 1868. dáin 4. nóvemfoer 1920,
52 ára að aldri.
Helga Thomson, var dóttir
Bjarna sáluga Bjaroasonar, sem
lengi bjó á Bessatungu i Dala-
sýslu á Islandi. Bjdrni var fað-
ir Torfa sáluga, búfræðings í Ó-
lafsdal í isömu sýslu og þeirra
systkina. Eftir fráfall föður
hennar fluttist Helga með móður
sinni, SaLbjöngu Jónsdóttir, vestur
til ísafjarðarsýslu, þar giftist bún
Guðmundi Vifoorg Jóuatanssyni, í
Bæum á Snæfjallaströnd. Með
honum eignaðist hún fimm börn.
af þeim eru þrjú á Lífi, tvær dæt-
ur og einn sonur, ölL gift.
Til Canada fluttist hún 1903 og
sama ár giftist Ihún Einari Thom-
son, nú til iheimilis í Reykjavík á
íslandi. HeLga þdáiði að flytja
til ættjarðar sinnar til að eyða þar
elMinni, enda átti hún þar mann
sinn og dóttur, en svo var heilsa
hennar bág að hún treysti sér ekki
að framkvæma þá ósk kína.
Helga heitin stundaði hjúkrun
og liánaðist það vel. Hún var
lengi veik og mjög þjáð af tæringu
þrjá seinustu mánuðina og attdað-
ist 4. móvember 1920 á heimili
Jóns Pálmasonar, og konu hans
Sparibanaka-innlög.
Fé, sem lagt er inn á Sparisjóð þcssa banka, gefur af
sér 3 prct. vöxtu á ári. Og eru vextir reiknaðir út og
færöir til inntekta á hverjum sex mánuðum.
THE CANADIAN BANK
OF COMMERCE
Arlington Street og Notre Dame Avenue
V G. G. Sutherland, Manager.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^^^♦♦♦♦♦♦♦♦$M'**
♦♦♦
T
♦>
T
T
X
t
t
x
T
f
f
t
>
f
f
f
<♦
t
f
f
♦:♦
♦$♦♦:
Til
Þórðar Jónssonar og Guðnýjar
konu hans
í silfurbrúðkaupi þeirra 20. maí 1921.
Hver stund sem að láður er lögmáli háð,
er Mfgjafi mannanna setur,
oig atvikin sælu og söknuði skráð
með sólgeisla leifttrr, og vetur,
en ástvina trygðin er aflið á braut
með eilífan sigur við kærleikans skaut.
Vér lítum til baka á blikandi haf
með brosandi vortíða glanmi.
þá heimurinn ljómaði unaði af
í æfinnar vonblíðu draumi.
hann “pórður” og “Guðný” þá unnu þann eið
í eining að fylgjast um daganna skeið. ..
Og trúlega heit það var haldið og geymt.
þess hjartikæru vinirnir njóta,
og aldrei var skyldu nm æfina gleymt
að unnast og vinna til bóta,
í fámennu liði á framandi strönd
þér fylgduð oss jafnan með ráði og hönd.
Því óskum vér hjónum til heilla í kvöld
með hjartifólgnum þökkum og trausti,
er hjá oss við fullnaðar f jórðung af öld
nú fagna á silfruðu 'hausti,
og lofa vorn guð fyrir æfinnar ár
sem ástvinnm blessaði gleði og tár.
T
f
f
f
♦:♦
f
f
X
f
f
M. Markússon.
►♦♦^♦^♦♦♦♦♦^♦♦♦♦^^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦^♦♦^^♦♦♦♦^♦♦♦♦í^
♦♦♦-♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦J
Heimkoman.
f
f
f
T
f
f
f
♦♦♦
f
f
f
t
f
<♦
f
X
Nú rís úr ægi eyjan snævi krýnda,
á ýmsa vegu skína 'klæðin góðn,
er drottinn gaf. Nú glitrar sem í móðu
eitt gleði-tár í djúpi iþess hins týnda,
sem aftur berst nú upp að sröndnm þánum,
þú undraland með bemskuvonum mínum.
Nú rennur gnoðin rétt með ströndum þínum,
þú rsavaxna, himmborna drotning,
er allir sýna einverntíma lotning^
með æfi sinnar fyrstu’ og hinstn hnum,
því rúnaletur rist á f jöll og kletta
eins risti guð á sálir allra stétta.
Og hér við sandinn hörpu þína slærðu;
æ, hér er aftur hernslku minnar friður.
1 lofti heyrist heima^barna kliður,
og heima aftur vængi þeirra færðu,
við skeljasand og bémhljóð og bunu,
við bergið kalt og foss og lækjar stuuu.
Og blómið döggvað dropum margra tára
í dalnum mínum, sagði: Kominn aftur!
Ó milál reyuist mildi Guðs og kraftur
að mundir skilnað okkar iþenna sára,
Iþví guði heima g'astu ofið vefinn,
við gótum hæði fléttað saman stefin.
Og blómið hneigði höfuð mér að barmi
er hallast lét eg iþað á ný að kyssa:
Eg vil þig ekki vinur aftur missa,
þú verður hér og Mður engum armi
þér opna gröf með úthafs fauga böndin,
þú átt mig hér og 'þessi dalalöndin.
Já, satt var það, eg sá það einatt betur,
og seint var þenna reikning minn að jafna,
því liðin æfi lét mig skuldum safna;
en löngun mína drottinn sér og metur,
og því eg hrestur huggast lét og kysti
alt heima, sem eig átti fyr en misti.
Nií stafa geislar guðs á sólu mína,
og gott er það að standa’ á feðragrundu
þó að eins sé um ofurlitla stundn,
því æfin mín er þegar stöfuð Mna.
En svæfill minn, þín mold, er sæluvirði,
um meira ekki framar þó eg hirði.
Ó, heilagt, ó,heilagt, er bú þitt og bær;
ó, bjartari enginn er himinn né sær.
Nú hlusta þar skelj^r, nú hlusta þar blóm,
og heilsa mér aftur, með fuglanna róm.
t
t
t
t
X
t
t
t
t
t
t
t
T
t
t
t
t
t
t
t
x
t
t
y f.
♦♦♦
*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*♦♦♦♦
Ingibjargar, sem
Helgu sálugu.
var liálfsytir
Við undirskrifuð vottum okkar
innilegasta þakklæti tii allra
þeirra sem sýndu ýms merki vel-
vildar um stundir veikinda henn-
ar. Við erum og mjög þakklát
þeim sem sýndu velvild sína á
iþann hátt að senda kransa og
blóm, og fylgdu henni til hennar
hinstu hvilu.
Blessuð sé minning bennar.
Jón og Ingibjörg Pálmason.
Keewatin, Ontario.