Lögberg - 05.01.1922, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 5. JANÚAR 1922
Bls. 5
/
gP'DODDS '7S
|KIDNEY|
4 PILLSm
x'jÍSMEísI^/
voru margar og fjárdráttur ríkis-
stjórans sagður að skifta mörgum
miljónum. Frekari rannsókn í
málinu hefst þann 9. þjm. Ekkert
þykir ólíklegt, að Mr. Small muni
hrein-sa sig af öllum ákærum, um
það er lýkur.
Leiðréttingar.
prír menn hafa verið teknir
fastir og sakaðir um að hafa stol-
ið miljón dollara virði af vörum
úr forðabúri hersins í Brooklyn.
Dodds nýrnapillur eru bezta
nýrnameðalið. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabilun, þvagteppu
og önnur veikindi, sem starfa frá
nýrunum- — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c. askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyf-
sölum eða frá The Dodd’s Medi-
cine Co.. Ltd.. Toronto, Ont.
Níu menn voru skotnir til bana
en allmargir særðust í uppþoti, er
fyrir skömmu átti sér stað á
gripasölutorgi Chicago borgar.
“Eg veit ekki af hverskonar völd-
um,” dálítið fjær er “Mústaturn-
ir.n,” þar sem biskupinn af Bing-
en á að hafa iátið Mfið lífið forð-
um.
iNú þegar eg horfi út um glugg-
ann þar sem eg isit sé eg hæðina
og holtin hinumegin við Rínar-
ána sveipuð þokumóðu, 'hinumegin
við götuna er lystigarðurinn og
slotið, sem Vilhjálmur hélt til í
þegar hann heimsótti Colberg.
Hina síðustu mínútur hafa gengið
fram hiá þýzkur lögregluþjónn,
franskur liðsforingi með honum
og barn, tveir Bandaríkja her-
menn, og einn Bandaríkja liðs-
foringi; bifreiðar Bandaríkja-
hersins og sambandsnefndarinnar
(Interallied Commission) þjóta
til og frá. — Alt sýnir þetta
breytinguna sem átt hefir sér
stað, og að stjórnin sem allir lutu
hér í gömlu Colberg fyrir nokkr-
um árum er nú ekki lengur við
stýrið. —
Thórstína S. Jackson.
Julius Kahn, þingmaður frá Ca-
Hforniu, ber fram þingsályktun
þess efnis, að fulltrúar Banda-
ríkjanna, þeir er sæti eiga á af-
vopnunar mótinu í Washington,
hlutist til um að kvatt verði til al-
þjóðaþings í þeim itilgangi að
reyna að útrýma með öllu ópíum-
nautn úr heiminum.
Samkvæmt tillögum þeirra ráð-
gjafanna Weeks, Denlby og Hoov-
ers, hefir Mr. Winston, forseti
þingnefndar þeirrar, er um verzl-
unar og samgöngumálin fjallar,
borið fram frumvarp, er heimilar
stjórninni að kaupa Cape Cod Ca
nal fyrir $11,500,000.
Bandaríkin.
í ávarpi sínu til þingsins í Wás-
hingiton, mælir Harding forseti
með nýrri og enduiibættri löggjöf
um sambandið milli vinnuveit-
enda og og vinnuþiggjenda, enn
fremur um endurskoðun skatta og
siglingalaganna. pá fer forset-
inn og fram á, að vemdartollalög-
unum, sem kend eru við Fordney,
verði þannig breytt, að tilhögun
um hæð hinna ýmsu vörutolla,
megi breyta áf umboðststjórninni,
ef nauðsyn krefur.
Flotamála ráðuneytið hefir á
kveðið, að fækka mönnum í þjón-
ustu sjóhersins um 5,000 til bráða-
birgða. Er mælt, að ráðstöfun
þessi stafi af því, að hermála-
deildin hafi eytt öllu því fé, er
henni hafði fengið verið til um
ráða í þarfir flotans.
Góðfúsan lesara bið eg að Iesa í
málið eftiffarandi leiðréttingar á
prentvillum í broti því af Enpk
Arden, sem birtist í jólablaði Löfe-
.bergs:
3. ljóðlína að ofan lesist: En
glatt sló önnu aldrei negg í barmi
—20. ljóðl.: varð nú í öllu hug-
kvæmst athvarf hennar—26. lj.l.:
Lá við grandi þá; samt skreið hún
skemdalaust — 32. lj.l. :staðvindi
himins blítt og beindi henni — 40.
1.: Stafnmyndin barmhvelfd bær-
ast vart er mændi’ún. —
23. ljóðl. í öðrum dálki: En enga,
sigling-------38. Ij.l.: og bjóst þá
hver, sem búinn stóð að finna —
42. lj.l. að neðan: eftir því sem
lengur leið og heyrði’ann — 40. lj.
i.: hans lengi bundna tunga tók
að losna. — 38. lj.l.: pegar er föt-
in voru fylt þeir hurfu — 32. lj.l..:
létu þeir honum föt ag far til reiðu
— 26. lj.'l.: trauðla sjófært; sveif
þá æ á undan — 22. lj.l.: eng-
döggvum höfgan ilmi í morgun-
golu — 4. lj.l.: í gegn um sudd-
ann eins og dauðadrífu.
Þeim frændum, Helga bjólu og enn til í í alþýðu-talmáli (“. . . .
Örlygi, mun hafa þótt beltabergið kona, sem systir hennar, býr fyrir
fágæt sjón, og þá eigi fundið ann-
að líkara en flögusteinsbergið í
Noregi, því þar er ekkert belta-
berg eins og hér.— Siðar hefir svo
uppruna-merking nafsins gleymst.
Þetta mun nú vera uppruni nafn-
anna: Esja og Esjuberg, að réttu
lagi. Hvort Esja er sama og
norska oröið esja : eisa eimyrja,
eða þvi skylt,- geta málfræðingar
einir um dæmt. Ef svo væri, þá
gæti nafnið Esja verið nafn á þeim
samhræringi af ösku og allskonar
norðan”, “hét hann ekki Guð-
mundur, maðurinn, sem þú ert
dóttir hans?”) og nýju ritmáli
(“. . . . vísa sú, er þessi er fyrri
helmingur hennar”, Skí. og nokkr-
porsteinn kaupmaður Arnljó-ts-
son, ;sonur séra Arnljóts heit. ól-
afssonar, andaðist að heimili sínu
í pórshöfn við Langanes 26. nóv-
ember síðastl.
Nýtt þjófnaðarmál er lögreglan
að rannsaka og hefir sett þrjá
Full af lífsþrótti
00
út í fingurgóma
ir staðir í ísl. skemtanir o.s.frv.) menn í gæzluvarðhald, sem grun-
og auk þess verður stundum alls f1>u eru um hafa stolið eggja- j
ekki hjá henni komist, og er þá
hætta á, að menn neyðist til að
nota eignarfall af spurnarfor-
nafni í staðinn, sem er sýnu verra
(“. . . Tómas Sæmundsson, hvers
minning allir blessa”, G.M. í Lög-
tseinrusli, hálfbrunnu og albrunnu réttu) ; samsíða aðalsetning, sem
og ó-lagskiftu, sem svo víða hef-! höf. ráðleggúr að nota í staðinn,
kassa og fleira. Er búist við, að j
málið verði umfangsmikið.
‘Eg læt aldrei af hugas um það
með þakklátum huga, að eg tók
Tanlac,” segir ein Winnipeg-
maður nýlega.
Seinasta línan er breytt frá
minni hálfu en ekki rangprentuð.
Jón Runólfsson.
—o-
Esja og Esjuberg.
(Úr Eimrciðinni.)
1 formálanum fyrir hinni nýju
útgáfu af Kjalnesingasögu segir
meðal annars:
ir ollið upp úr jörðu hér á landi
fyrir alda öðli. B. J.
-----------o-----------
Merkisrit.
“Nafnið Esja er að ölíum lík-
indum búið til af höfimdi sögunn-
ar, því að Esjuberg mun eigi vera
dregið af mannsnafni.”
Bretland
Einkennilegt eftirgjald er það
sem umboðsmenn Georg V. Breta-
konungs veittu nýlega móttöku:
pað voru tvö knippi af við til upp-
kveikju, krókur sem bréfum er
krækt á, sex hestaskeifur, og sex-
tíu og einn hestskónagli. Ár-
lega hefir þessi leiga verið greidd
síðan 1235, að konungur Breta
var að hurtreiðum, þar sem nú
stendur dómsmálahús borgarinn-
Við það tækifæri biluðu
ar.
pingið í Washington hefir sam-
þykt $20,000,000 fjárveitingu
til líknar bágstöddu fólki á Rúss-
landi.
hertýgi konungs, járnsmiður sem
! þar var viðstaddur gjörði við þau
' og gjörði það svo vel, að konung-
ur gaf þessum manni einkaleyfi
i til þess að hafa smiðju sína á
j þessum stað og tók þá fram hverja
leigu hann skyldi borga og hefir
það haldist síðan.
Últgjaldaliðirnir 'í fjárhagsá-
ætlun Bandaríkjastjórnarinnar,
fyrir fjárhagsárið, sem endar 30.
júní 1923, nema til samans $3,-
505,754,727, og er það hálfri bil-
jón lægra, en áætlunin fyrir ár-
ið 1922, e, $2,000,000,000 lægra en
útgjöld stjórnarinnar á árinu
1921.
Landbúnaðarráðgjafi Banda-
rí'kjanna, Mr. Wallace, telur í
skýrslu sinni til þingsins, mseut
örðugleikana, er bændur hafi átt
við að stríða um garð gengna,
og að á k^mandi ári muni verða
alimiklu bjartara umhorfs á því
sviði iðnaðarlífsins.
Poka, þykk og verri en komið
hefir áður í Lundúnum, hékk yfir
borginni nýlega. Nínu hundruð
þúsund tonn af sóti fylti loftið,
sem 7,000,000 manns var að
reyna að komast í gegnum og haf-
ast við í. Möguleikarnir til að
rata voru sáralitlir, og urðu menn
að eiga það undir Iukkunni hvern-
ig þeim tækist að komast eftir
götunhi, ef út úr húsum var farið.
Eldliðið sem kallað var út varð
að feta sig áfram eftir götunum
og á undan því fór maður með
ljósker. Sama var að segja um
fólk og vöruflutninga vagna, þeir
slóu sér saman í langar lestir og
fór maður á undan með ljósker í
hendinni.
Federal Reserve Board, hefir
ákveðið að senda erindreka á
fund bankastjóra frá ýmsum er-
erlendum þjóðum, sem Bandaþjóð-
irnar í Evrópu hafa kvatt til í
>eim tilgangi, að reyna að koma á
meiri jöfnuði í peningagengi en
átt hefir sér stað að undanförnu.
Mr. Len. Small, ríkisstjóri í Illi-
nois, hefir verið sýknaður af öll-
um þeim kærum, er á hann voru
bornar, að einni undantekinni,
semsé þeirri, að hafa dregið sér
hálfa miljón dala 'á þeim síðustu
sex mánuðum, er hann gegndi rík-
isféhirðis embætti. Kærurnar
Wonderland.
“The Nut,” “The Miracle of
Manhattan” og “Rip Van Winkle”
eru aðalmyndirnar, ,sem Wonder-
land sýnir þessa viku. Douglas
Fairbanks í “The Nut,” sem. sýnd
verður miðviku og fimtudaginn,
sannarlega hlýtur að vekja hlátur
hjá hverjum sem á horfir. Elaine
Hammerstein, í leiknum “The
Miracle of Manhattan,” er sýndur
verður föstu og laugardaginn, sýn-
ir svo frábæra list að undrun sæt-
ir. — Mánu- og þriðjudag í næstu
viku, gefst fólki kostur á að sjá
hinn hrífandi leik “Rip van Wink-
le.”
Beztu Tvíbökur
Gengið frá þeim í
Tunnum ----- 50-60 pund
Pappkössum - 1 8-20 pund
Smápökkum - - - - 12 únzur
Biðjið Kaupmanninn yðar um þær
SKRIFIÐ EÐA SlMRITlÐ

Quality Cake Limited
666 Arlington St. ■ Winnipeg
Þetta mun rétt til getið. Sagan
er að mestu leyti tilbúningur, Esja
sögunnar hefir aldrei til verið.
Örlygur, bræ'ðrungur Helga bjólu,
var, eins og þeir frændur, ættaður
úr Noregi; með honum munu
nöfnin Esja og Esjubcrg hafa bor-
ist út hingað.
En er þá nokkur sá stcinn eða
berg i Noregi, er nefnist jjessum
nöfnum ?
Ivar Aascn og margir fleiri,
sem bókað hafa bygöamáliö
norska, tilfæra bæði oröin og mörg
önnur, sem af þeim eru mynduð.
Esja er nafn á norskri steinteg-
und, en er þó eigi allsstaöar haft
um sömu steintegundina. Þaö er
þá i fyrsta lagi haft um hinn svo
nefnda tálgustcin (telgjesteinj
þveljustein (klebberstein, steatites
cretaceus, soapstone á ensku).
Hann er algengur i Noregi (\ Vald-
resi, Guöbrandsdal, Eriörikshaldi
og Þrændalögum; dómkirkjan í
Þrándheimi er því nær eingöngu
bygö úr þeim steinij). Þessi steinn
er grágrænn aö lit og mjúkur
mjög, svo að hann má tálga til
meö hníf og skera út ('veikstein,
eða Vegsten, brauet-grjot); hann
hann er og þvalur átöku ('likt og
sápa); hann stenzt bæöi eld og
sýrur og áhrif lofts; hann er al-
mennast haföur í ofnpípur og
blásturspípur í smiöjum; fyrrum
var hann haföur í krukkur til aö
geyma í brend lík, suöuker, skál-
ar, bökunarofna, eldstór og aöra
húsmuni; útskorinn tálgusteinn er
og haföur til skrauts á ýmsum
byggingum og -vel þykir hann fall-
inn i höfuð á súlur; tálgusteins-
nám er ein iðnaðargrein Norö-
manna, og jafnframt vinna þeir
úr honum áöurnefnda hluti. Nú
er hann mjög haföur í nýbygg-
ingar í Kristjaníu.
í ööru lagi er Esja nafn á leir-
flögusteini, grádökkum aö lit, sem
einnig er algengur í Noregi; hann
er kleyfinn og klofnar í örþunnar
og jafnar hellur; þola þær vel á-
hrif lofts og eru því hafðar í ytri
þök á hús; leirflögusteinsnám er
og iðnaðargrein, en erfitt mjög
aö ná til hans, þvi að hann er viö-
ast hvar langt eöa hátt frá sjó;
miklu er hann harö^ri en tálgu-
steinninn.
Af nafni þessa steins, munu
nöfnin hjá oss vera komin, því aö
sem bcrg er hann kallaður Esjc-
bcrg, en brot, flisar, flögur eöa
hellur úr því kallaðar Esjestein,
Esjehclla og Esjegrjot. Til kvaö
vera esja ("aö klofna) um þennan
stein og esjen (kleyfur, sem er
auðkleyfur í hellur eða flögur).
Esjemark heita blettir, sem flísar
eru í af.Esja, eins og tiðkast í Nor-
égi í fjallahlíðum eöa á sléttum
á fjöllum uppi.
Bergið i Esjunni hjá oss er nú
auðvitað alt annarar tegundar en
i Noregi; en litufinn er svipaöur,
og þar liggur hvert lagiö eöa belt-
ið ofan á ööru, því að það er
bcltaberg ('basalt). En víöa má
það sjá, þar sem beltaberg veröur
fyrir mestum ágangi af lofti og
vatni, þar klofnar þaö sjálfkrafa
i misþykkar hellur, sem nota má
til ýmsra hluta ('arinhella og fel-
hella); þær eru og hafðar til aö
binda brjótveggi, og til að leggja
á hey og húsþök, þarisem svifti-
byljir eöa skrúfbyljir eru tíðir
Ceins og t. d. undir Esjunni).
Jakob Jóh. Smári: Islenzk setn-
ingafræði, gefin út með styrk af
Sáttmálasjóði Háskóla ÍSlands. —
Bókaverzlun Ársæls Árnasonar,
bl. brot; iv—279—x bls.
Sjálfsagt hefir flestum, sem
hafa áhuga á íslenzkum málfræði-
efnum eða gaman af þeim, þótt
vænt um það, þegar Jakobi Smára
var veittur styrkur til samningar
íslenzkrar setningafræði, því að
tilfinnanlegur skortur hefir verið
á ritum, ,sem veitt gætu fróðleiks- a
fúsum mönnum nokkra heildar-
lega fræðslu um íslenzkt orðalag,
einkenni þess og eðli. Á íslenzku
hefir ekki verið að finna meira en
stutt ágrip helztu frumatriða setn-
ingafræðinnar í kenslubókunum,
að eins til þess að kenna mönnum
deili á setningafræðilegum hugtök-
um eða vara menn við útlenzku-
kendum orðatiltækjum, þegar frá
er skilin hin stutta Málsgreina-
fræði Bjarna Jómssonar, er sjálf-
sagt hefir orðið öllum, sem í hana
hafa náð, til mikilla og hollra
r.ota, og smáádrepur um einstök
atriði hér og hvar, helzt í ritdóm-
um og öðrum umvönuargreinum.
Hin einu rit, sem til nokkurrar
hlítar hafa fjallað um setninga-
fræði íslenzkunnar, eru rituð á er-
lendum málum af erlendum mönn-
um og því mjög fáséð flestum Is-
lendingum og fást auk þess ein-
göngu við fornmálið. En íslenzk
an er meira en fornmálið, og því
má segja, að þrátt fyrir það, þótt
nokkur not megi hafa af þessum
bókum, hafi verið brýn þörf á
gðri, ítarlegri og handhægri setn-
ingafræði, er fjallaði um tunguna
í heild sinni að '•’ornu og nýju. Og
nú er hún fengin.
Fullkomna setningafræði má
semja á tvennan hátt, annaðhvort
svo sem lýsing á oröaskipunarlög-
um málsins; að svo miklu leyti
sem þau eru í samræmi við þá
hugsjón, sem fyrir höf. vakir um
fullkomið og fagurt oraðlag, eða
þá svo sem lýsing málfarsins eins
og það kemur í ljós við hlutlæga
rannsókn. Jakob hefir valið síð-
ari aðferðina, enda er hún fremur
í samræmi við núiega vísinda-
Stefnu, en tekur þó tillit til hinn-
ar, og vinnur hann með því tvent
í senn, að semja í eitt vísindalegt
rannsóknarrit og hagnýtt kenslu-
rit. Til þess, að leikir menn geti
jafnt haft bókarinnar not sem
lærðir, gerir hann fyrst ljósa
grein fyrir hinum setningafræði-
legu hugtökum, og síðan greinir
hann í inngangi frá þeim rithátt-
um, sem mest ber á í bókmentun-
um, og lýsir muninum á þeim, og
síðan kemur aðal efni bókarinar,
hin eiginlega setningaræði ís-
lenzkunnar, í 15 kapítulu, eftir
hinni setningafræðilegu megin-
atriðum. Eru þar í 181 grein orð-
uð lögmál þau um notkun og skip-
un orða og setninga, er höf. hefir
fundið við rannsókn sína, og færð-
ar sönnur á þau með dæmum úr
töluvert á annað hundrað íslenzk-
um ritum frá ýmsum tímum alt á
milli Ara fróða og Halldórs frá
Laxanesi; jafnframt eru tekin
ýms dæmi rangrar eða ófagurrar
orðaskipunar og bent á lýtin til
viðvörunar ófróðum mönnum.
Bókin nýtur þess, að höfundur
hennar er, eins og raunar flest
skáld að meira eða minna leyti,
málfræðingur að eðlisfari, enda má
segja, að samning hennar hafi
tekist afbragðevel. Höf. hendir
það hvergi, sem útlendin^ar hafa
of oft steytt á, að gera iítilsháttar
vangá eða vankunnáttu höfundar
í orðaskipun að allsherjar-reglu
og auka svo ritið með einskisverð-
um undantekningarreglum og út-
úrdúrum né hinu heldur, að hann
geri sér far um að amast að óþörfu
við því, sem breyzt hefir og bæzt
við síðan á hinni fornu gullöld
málsins til þess að gera það lið-
ugra, eða því fornlegu, sem enn
helzt til þess að gera það þrótt-
meira, og virðist rata þar svo vel
meðalhófið, að trauðla verður
betur gert. pó er þar hið eina, sem
sem eg hefi út á ritið að setja hið
innra, er hann varar við notkun
eignarfalls tilvísunarfornafnaij^a
er og sem-. Slíkt er með öllu á-
stæðulaust, því að bæði er hún
myndi ekki nærri ávalt ná full-
komlega hugsun tilvísunarsetn-
ingarinnar og að minsta kosti
aldrei þeim blæ hennar, sem leiðir
af tilvísunar sambandinu, (sbr.
§ 125, a). pað, að menn hafa á
síðari tímum sneitt hjá því að nota
þetta eignarfall í riti, stafar
sennilega bæði af óglöggheyrni
manna á daglegt málfar alþýðu,
sem notað það hiklaust, hvenær
sem hugsanin krefst, og af mis-
skilnings-ótta við, að það færi í
bága við eðli tungunnar að bæta
pensónufornafni eða ábendingar-
fornafni í eignarfalli við tilvísun-
arfornafnið á þeim stað í setning-
unni, sem eignafrallið myndi vera
í tilsvarandi aðalsetningu, en
því fer fjarri, því að þetta er sýni-
iega náskylt notkun bráðabrigðar-
frumlagsins og fleiru slíku, sbr.
S 125, 3), aths. og 127, d) o. v.
Virðist mér miklu fremur þörf á,
að kenna notkun þessa eignarfalls,
en vara við því.
Ytri frágangur bókarinnar er
því miður ekki nærri svo góður,
íslands Falk kom hingað nýlega
ve&tan úr Jökuldjúpi með enskan
botnvörpung, sem hafði verið inn-
an landhelgi með hlera utanborðs.
Sætti hann lægstu sektum, en hélt
afla og veiðarfærum.
Mensa academica, eða mötuneyti
stúdenta bauð í gærkvöldi lands-
stjórninni, háskólakennurum og
ritstjórum blaðanna að skoða
“Eg hefi minst þess þúsund
sinnum þakklátlega, að eg afréð
að reyna Tanlac. pví það hefir
agerlega losað mig við langvar-
andi meltingarleysi og komið mér
til hinnar ákjósanlegustu heilsu,”
sagði Joseph Denmans, sem heima
á að 91 Juno St., Winnipeg, Man.
“Eg er sannfærður um,’ bætti
húsakynni sín. Vilhj. p. Gíslason ! hann%^ "aö‘'þegar maginn’er í
bauð gestina velkomna og skyrði , .7 ., _ ,
stuttlega frá fyrirtækinu, en síð-1 olagl’ er emnig alt annað ur
an töluðu þeir rektor háskólans,
ólafur Lárusson og atvinnumála-
ráðherra Pétur Jómsson, og létu
báðir í ljós ánægju sína yfir því,
•að þetta fyrirtæki skyldi vera
komið á fót og árnuðu því allra
heilla og gengis. Var gestunum
síðan sýnt um herbergin og þótti
alt hið vandaðasta og smekkleg-
asta. í forstöðunefnd mötuneyt-
isins er þeir Björn Árnason, Lúðv.
Guðmundsson og Skúli V. Guðjóns-
son, en ráðskona er ungfrú ólafía
Hákonardóttir.—Vísir.
lagi gengið, að minsta kosti er það
mín eigin reynsla. pað var eins
og að ekkert af því, er eg neytti,
ætti við mig, og þess vegna tapaði
eg dáfclega holdum og styrk.
“Eftir að eg fór að nota Tanlac,
er heilsu minni alt á annan veg
farið. Nú er eg tekinn allmikið að
jafna miig í nýjum lífsþrótti út í
hvern einasta fingur.”
hvern einasta fingurgóm.”
Inn í slátuphúsinu var maður að
fægja skammbyssu í gær en gætti
þess eigi, að hún var hlaðin.
Hljóp skotið úr henni og kom
kúlan fyrst í vegg sláturklefansG | ^uVdTr.TánLbV
hrokk ur honum í unghngspilt,;
sem þar sat á bekk inni og gekk |
Tanlac er selt í flöskum og fæst
í Liggetts Drug Store, Winnipeg.
pað fæst einnig hjá lyfsölum út
um land; hjá The Vopni-Sigurd-
son, Limited, Riverton, Manitoba,
og The Lundar Trading Ccmpany,
kúlan á hol undir herðarblaðinu
og hefir ekki náðst. Drengurinn
sem vert hefði verið, verðið sýnist] var fiuttur á sjúkrahús
og var
Ziska hershöfðingja, hinum ein-
eygða, sem uppi var á dögum Jó-
hanns Húss og áhangandi hans.
hefði getað leyft, og búast liefði: ekki talinn hættulega særður í j Ziskarnir í Færeyjum hafa nú
mátt við frá nýrri prentsmiðju, en
um slíkt er víst of seint að sakast
héðan af, og er ekki heldur eins
dæmi. h. h.
—Tíminn.
-o-
Alkunnugt er, að á Spáni er
flokkur manna, sem er harðsnú-
inn gegn þeim tolli á fiski, sem
stjórnin vill koma á. Með Gull-
foss síðast, kom tilboð frá merk-
um manni á Spáni, um að koma
á samvinnu milli íslendinga og
þeirra Spánverja, sem eru tollin-
um andvígir. Meðal annars send-
gærkvöldi, er Vísir hafði spurnir verið >ar öldum saman, og eru
auðvitað orðnir Færeyingar “í
af honum. Hann heitir Guhnar
Finnbogason, frá Útskálahamri I úúð og há.”
í Kjós, og er 16 ára gamall.
' Um sama leyti sem ofangreind- Búnaðarnámsskeið.
ar slysafregnir bárust um bæinn,
var sagt að maður hefði slasast í arnámsskeið núna í þessum mán-
uði, i Fljotshliðinni, 9.—14. og
Slippnum. En ekki reyndist það
alvarlegt sem betur fór. En
þar hafði þó maður mariist á fæti,
en lítils háttar.
Allr aðflutningar Færeyinga
hafa til þe§.sa verið í höndum
Dana, Sameinaða gufuskipafé-
ir hann fjölda utanáskrifta til la&sins fyrst og frerost. Á ófrið-
merkra manna, sem hann ræður ararunum kom Færeyingum það skeiðahalds í Snæfellsnessýslu í
til, að sent sé skjal um málstað illa> að ei2a enga fleytuna sjálf-i mars aprílmánuðum í vetur,
Islendinga, —Komin er vissa um'ir> um «ítt skeið þóttust þeir, helst á >remur stöðum 1 sýslunni
í ráði er að haldið verði búnað-
við ölfusárbrú 16.—21. deis. Ráð-
gerð eru og búnaðarnámsskeið
síðar í vetur — í janúar og febr-
úar, — norðanlands í Eyjafjarð-
ar-, Húnavatns- og Skagafjarðar-
sýslum.
pá 'hefir Búnaðarsamband Dala-
og Snæfellsness óskað eftir að-
stoð Búnaðarfélagshis til náms-
það, að krafa spönsku stjórnar-1 elclci sl'a annað en hungursneyð
innar mælist illa fyrir með öðrum fram undan, sakir einangrunar,
þjóðum, sem augljóst er af Þvi að ^*1 eyjanna komu þá engin
samþyktunum, sem gerðar voru í| öönsk skip heldur, um hríð. Til
sumar í Kaupmannahöfn, Lau-i mala kom >a> að Færeyingar
sanne og Englandi, eins og skýrt sjálfir tækju á leigu norskt
var frá hér í blaðinu á mánudag- £ufuskrP> (sem kom til eyjanna,
inn. Auk þess er nýlega komiði samningar hófust við eigendur
hingað skeyti um það, að Dr. skipsins, en Rytter, þáverandi
Hercod, aðalstjórnari fundarins ; amtmaður í Færeyjum, taldi þetta
í Lausanne, sé að gangast fyrir; einn 'þáttinn í skilnaðarumbrot-
alþjóðamótmælum gegn kröfu I um Færeyinga og eyddi málinu.
Spánverja á hendur íslandi 0g' petta varð til þess, að Færeying-
þau mótmæli eigi að sendajar hófust handa í fullri alvöru,
spönsku stjórninni. En vissa er; fii að ná samgöngum við önnur
ekki enn fengin um það, að! ion<i í sínar hendur og stofnuðu
krafan mælist betur fyrir meðal | Eimskipafélag Færeyinga. Fjár-
Spánverja sjálfra. | söfnunin gekk greiðlega og var
„ í siðan samið um smíði á vönduðu
Stefán skald frá Hvítadal er
skáld
staddur hér í bænum. Hann er
nú að láta prenta nýja kvæðabók
eftir sig, sem heitir “óður ein-
yrkjans”, og kemur hún út fyr-
ir jólin. Hún verður prentuð í
400 tölusettum eintökum og verð-
gufuskipi við skipasmíðastöð eina
sænska. Byrjað var á smíðinu,
en í ófriðarlokin varð skipasm.-
stöðin gjaldfþrota og Færeying-
ar töpuðu þar miklu fé. —
Yfir þessu varð mikill fögnuð-
ur í innlimunar herbúðunum í
ur ekki aftur út gefin um skálds- Færeyjum. Og í
ins daga.
peir Sveinn Guðmundsson og
Árni Jónsson á Smiöjustíg 7, eru
byrjaðir að selja ýsu og hafa
lsékkað verðið niður í 20 aura
pundið í stórsölu, en 22 í smá-
sölu, en verið getur, að þeir lækki
það eitthvað meira síðar. peir
selja ekki annan fisk en ýsu og
ætla að hafa bát í förum upp á j
sumar var eitt
íslenzka (blaðið (“ísleridingur”
kallað) að fagna þessum óförum
sjálfstæðismanna í Færeyjum.
Bændaskólarnir.
Á Hvanneyri eru nú 52 nemend-
ur, eða isvo margir sem rúmið
leyfir frekast. — par kennir í
vetur Metúsalem ráðunautur
Stefánsson í stað* Páls Jónssonar,
sem er og hefir verið veikur all-
lengi en er nú, sem betur fer, á
góðum batavegi.
Á Hólum eru nemendurnir um
30. Höfðu sótt um inntöku á skól-
ann miklu fleiri, er vegna ein-
hyerra forfalla komu ekki í haust.
par er kominn nýr kennari, Vigfús
búfræðiiskandídat Helgason frá
Ketilstöðum í Dalasýslu.
1 Jarðir til ábúðar.
Allmargar jarðir eru nú sagðar
falar til kaups og ábúðar, einkum
á Snæfellsnesi og enda víðar. —
Skálholt í Biskupstungum, hálf
jörðin, er laus ti'I álbúðar. Einnig
Knararnes á Mýrum. Og á
Snæfellsnesi eru þesisar jarðir,
meðal annars falar: Ytri-Garðar í
Staðarsveit og Arnartunga og
Kálfavellir í sömu sveit. Einn-
ig munu falar til kaups og ábúð-
ar Mávahlíð og Fróðá í Fróðár-
hreppi. Sveinastaðir í Neshreppi
utan Ennis og Kongsbakki 1 Helga-
fellssveit. petta eru alt isæmi-
En Færeyingar létu það ekki á legar jarðir og sumar góðar,
sig fá, og nú í haust hafa þeir
norskt gufuskip frá félagi í
Bergen. Skipið hét “Petschera”,
og er um 700 'smálestir. Verður
það fyrsta millilandaskip Fær-
eyinga. Áður áttu Færeyingar
Akranes til þess að flytja dag-! að eins eitt lítið strandferða-
lega að sér. —Vísir.
Frá íslandi
Seðlar íslandsbanka ganga kaup-
um og sölum í Kaupmannahöfn
fyrir 71 kr. hundraðið.
skip.
Aðalamaður í þessum samtök-
um Færeyinga er Andreas Ziska,
kaupmaður í pórshöfn. Hann er
czekkneskur að ætt, kominn af
'Pá er Innri-Fagridalur í Dala-
sý^lu boðinn til kaups og ábúðar.
Sú jörð hefir verið bætt stórkoet-
lega og er ágætlega setin að öllu
leyti. — Loks má geta þess, að
jörðin Múli í Nauteyrarhreppi 1
N-ísafjarðarsýislu er auglýstur til
sölu. En það er ein af þeim jörð-
um, er mestum stakkaskifturii
hefir tekið til bóta, 30 árin síð-
ustu. Enda er Múli nú orðin
stórbýli, bæði að einu og öðru.
—Freyr.
öALilJJtlJAL.t'AitHeiiíö KONA SEGlK HVERNIG
MÓÐIR OG SONUR FRELSAST FRÁ BLÖÐEITRAN.
Maður getur ekki farið of lofsamlegum orðuni um Zam-Buk”
! agði Mrs. Jane E. Zealley, fyrrum Major í Sáluhjálparhern-
jum, en dóttir Dr. Beven frá St. David’s, South Wales.
M
1 samtali á heimili slnu, 3 Bush-
Iness Ave., Toronto, fórust Mrs.
j/iealley þannig orI5: Fyrir átta
j Vsum rispaði Alfred sonur minn
Isig ð. lá,túnshyiki af skóreimar-
jenda og fékk bléðeitfun. Eg
] eyndi hin og þessi smyrsli árang-
[urslaust þar til loks eg ákvað að
-eyna Zam-Buk, er ,svo mikið
Ihefir verið talað um. J>ér getið
ígsað’ yður, hve fegin eg varð,
|or eftir fáeinar tilraunir með
(Zam-Buk, að sárið tók þegar að
trða. Áframhaldsnotkun græddi
sárið að fullu og ötrýmdi spill-
ngunni. J’á skildist mér hve
i i -n htnriineiim eg liefði get-
að leitt af drengnum, ef Zam-
Buk hefði verið við hendina I
fyrstu.
pegar eg sjálf féll ofan á stál-
slá og meiddi mig I hnénu, not-
aði eg aftur Zam-Buk. Dóttir
mfn, sem var hjökrunarkona,
hélt að eg þyrfti að ganga undir
uppskurð sökum hinnar miklu
hólgu, kringum meiðslið. En eg
hafði ekki gleymt Zam-Buk.
Notkun þess nam bðlguna fljótt
á brott og læknaði hnéð á fáum
di'gum. Slðan hefi eg ekki kent
mér nokkurs meins." — Herbal
Zam-Buk er 60c. hylkifi. Fœst I
h-iuvn nn h ’á h/f.snjum

FREE B0XES!
Send 1 cent. (for retunT*Íl|^ ja\\
posta^e), mention paper, and
Zam-Iluk Co.. Toronto. wili
forward Free Trial Sample.
Une«iualled for eceema.ring-
wotm, ulccrs. pilcs. etc.
1