Lögberg - 16.02.1922, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 16. FEiBRÚAR 1922.
Bls. 5
Dodds nýmapillur eru bezta
nýrnameðalið. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabilun, þvagteppu
og önnur veikindi, sem starfa frá
nýrunum- — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c. askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyf-
sölum eða frá The Dodd’s Medi-
cine Co.. Ltd.. Toronto, Ont.
fet á hæð, augun djúpblá og
svipurinn hýr og góðmannlegur.
Mr. Collinisi er sagður að vera
framúrskarandi fróður um fjár-
mál, eigi að eins meðál þjóðar
sinnar, heldur og manna kunnast-
ur fjárhagsástandi hinna ýmsu
þjóða út um víða veröld. Hann
er einkar vinsæll á írlandi, en
umfram alt þó á meðal bænda-
stéttarinnar.
fór hann samt aldrei óvirðulegum
orðum um Breta, enda bygði hann
vonir sinar um sigur í barátt-
unni, miklu fremur á innbyrðis
samræmi hinnar írsku þjóðar, en
nokkru öðru.
Fram að heimsstríðinu síðasta,
gætti Sinn Fein manna á fr-
landi, næsta lítið. En úr því óx
þeim fiskur um hrygg með hverju
árinu sem leið, unz lýðveldið var
stofnað og flokkurinn vann svo að
segja hvert einasta þingsæti í
kosningunum 1918. 1 þeim kosn-
ingum, var Griffith kjörinn til
þings í Cavan kjördæminu. Hann
var þá í rauninni málsvari hægri
mannanfla innan flokks síns; tók
hvorki þátt í uppreistinni 1916, né
heldur 'hryðjuverkum þeim, er
framin voru næstu tvö árin þar
á eftir. Samt hafði hann í raun
og veru meiri og víðtækani áhrif,
en nokkur annar maður í sveit
iýðveldissinna. Meðan De Val-
era dvaldi í Bandaríkjunum, réði
Griffith svo að segja öllu heima
fyrir, því er miðaði tíl hins betra
en afsagði með öllu að vera á
nokkurn hátt riðinn við ofbeldis-
verk. Síðastliðið sumar létu
brezk stjórnarvöld taka Griffith
fastan, en eigi er ljóst hverjar
sakir voru á hann bornar. En um
Jeið og friðar tilraunirnar hófust
milli brezku stjórnarinar og Sinn
Fein manna, var hann látinn
laus og varð að lokum sá maður-
inn, er mestan átti í því þáttinn,
að samkomulag fékst.
Arthur Griffith er fimtíu ára
að aldri og var fæddur í Dulblín.
Hann er prentarasonur, en naut
sinnar fyrstii' mentunar á Christ-
ian Brothers School, þar í borg-
inni. Gniffith er fremur smár
maður vexti, en nokkuð þrekinn;
augun dökkbrún, skörp og gáfu-
íeg. Segja margir hann fremur
likjjast þýzikum vísindjaprófessor,
en ínskum blaðamanni. —
Michael Collins.
Hann er í raun og veru forsæt-
isráðgjafi hinnar nýju bráða-
birgðar stjórnar, en gegnir jafn-
framt fjármálaráðgjafa embætti.
Mr. Collins fékk á ungum aldri
stöðu á aðal pósthúsinu í Lund-
únum, en hvarf heim til írlands
árið 1916 og tók drjúgan þátt í
uppreistinni. Hann er full sex
George Gavan Duffy.
Honum hefir fengin verið í
hendur meðferð utanríkis málanna
í þessu nýja Griffith’is-Collins
ráðuneyti og þykir hann vera einn 1
allra víðgáfaðasti istjórnmálamað
ur flokks síns. Mr. Duffy hefir
hlotið ágæta skólamentun og hef-
ir auk þess ferðast mjög um lönd^
Hann stundaði málfærslu í Dublin
og varði meðal annansi Sir Roger
Casement, þann er fundinn var
sekur um landráð meðan á stríð-
inu stóð og tádnn af lífi. Mr.
Duffy, kvað vera maður óvenju
fær í tungumálum og hafa ferða-
lögin að sjálfsögðu aukið mjög á
þekkingu hans á þvl sviði.
E. J. Dnggan.
Mr. E. J. Dnggan, innanrikis
ráðgjafi, er lögfræðingur og hef-
ir stundað málfærslu í Dublin um
nokkurra ára skeið. Hann er
maður að eins fertugur að aldri,
áhugasamur og einbeittur í hví-
vetna. Hann er þingmaður fyr-
ir South Meath kjördæmið, sat um
hríð í fangelsi ásamt fleirum
samþingsmönnum sínum, en vay
látinn laus nokkru fyrir friðar-
tilraunirnar og sótti Lundúnamót-
ið fyrir hönd flokks síns, ásamt
þeim Gríffith og Collins. ,
William T. Cosgröve.
Hann er einn hinna nýju ráð-
gjafa í Griffith-Collins stjórninni
og hefir verið allmjög riðinn við
ýms fésýslumál í Dublin undan-
farin ár. Mr. Cosgrove er þing-
maður í Kilkenny kjördæminu og
hefir jafnan fylgt flokki hinna
hæglátu lýðveldissínna.
Bryan O’ Higgins.
Mr. Bryan O’ Higgins, er nafn-
kunnur blaðamaður og rithöfund-
ur, þótt kornungur sé. Hann hef-
i ir ritað hvern bæklinginn öðrum
j betri um náttúruauðlegð og fjár-
mál írlands. Embætti Bryan
O’ Higgins í stjórninni, er í raun
og veru það, að rannsaka á hvaða
sviðum helst megi spar fé, og fer
starf hans því að ýmsu leyti saman
við verksvið fjármála ráðgjafans.
prjú ár sat hann í fangelsi, eins
og tíðkaðist með istéttarbræður
hans, en var látinn laus um líkt
leyti og Griffith. Kjördæmi hans
heitir West Clare.
Richard Mulcahy.
Mr. Mulcahy, er sagður að vera
maður bæði djúpvitur og fram-
sýnn, einkum þó að því er viðkem-
ur hermálum. Enda er það haft
fyrir satt, að sjaldan hafi flokkur
hans stigið spor í þeim málum, án
þess að hafa ráðgast við hann
áður. Hann er maður rúmlega
þrítugur að aldri og var tekinn að
stunda læknisfræði, en hætti námi
l!!!!H!!IHI!!!l
Fréttir frá Grundar-
verzlun
Fádæma aðsókn, og pöntunum rignir að úr fjarlægum
héruðum, sem margfaldast með degi hverjum, oger undir-
skrifaður almenningi þakklátur fyrir að taka saman hönd-
um við hann, og með því verður sigurinn vís, að fella
skrím^lið, Rándýrið (nefnilega hina óheyrilega háu prísa),
sem of lengi er búið að sitja að völdum. Og til þess að sem
flestir geti notið kjörkaupanna, hefir undirskrifaður af-
ráðið að lengja tímann til 15. marz áður augl. lágmark með
alla prísa, og þar með sykur, að eins hangikjöt undanskil-
ið, því það verður alt uppgengið 25. febrúar; þó skal þess
getið, að verið er að reykja fyrir verzlunina 2,000 pund af
feitu sauðakjöti, af sauðum, sem gengu sjálfala vestur á
Reiðarfjöllum síðastliðið sumar, með þverhandar þykkar
síður, og skal verð á því auglýst síðar. — Nýkomin 100 pör
af sterkum Muleskin-vetlingum, og kosta 50 c parið. Enn
fremur 180 milliskyrtur, þrælsterkar, er vanal. kosta $2.50
en nú $1.40. — J?á býðst og undirskrifaður til að útvega
raeð lægsta verði þær vörur, sem ekki eru í verzluninni.
G. E. Dalman,
HNAUSA, - Manitoba
!IIH!IIH!I1H!I!I
IIIHIII
!!H!!!H!IHII!H!I!HI!IHIII
S. Sigfússon að Lundar
SELUR NÚ
Titan Tractor og 3. botna Ý. og 0.
Plóga fyrir $839.50.
pessi kostaboð til viðskiftavina hans standa næstu
tvo mánuði. pessir Tractors eru af nýjustu
gerð, og sama er að segja um Plógana. J?eir sem
ætla að kaupa verkfæri í vor, ættu að skrifa hon-
um eða tala við hann bráðlega.
S. Siáfusson, - I.undar, Man.
niHi:n;Hv.
til þess að geta beitt sér betur í
sj álfstæðl sbaráttu skoðanabræðra
sinna. ,Mr. Mulcahy var hneft-
ur í varðhald árið 1916, en af ein-
bverjum hnldum ástæðum, látinn
laus Innan fárra daga.
Úr fórum Gríms 1 hom-
sens.
(petta uppbaf að æfisögu
Gríms poi-grímssonar á Bessa-
stöðum þykir mér þess vert að
koma fyrir almenningsisjónir; þó
er þetta að eins örsmátt brot,
sem hann hefir verið búinn að
hreinskrifa, en hitt blýtur að hafa
verið margfalt meira, sem bann
hefir átt fyrirliggjandi í handriti,
en átt að líkindum eftir að leggja
síðustu hönd á það, er hann féll
frá. pað byggi eg á hans eigin
orðum:
“petta hefir vakað fyrir mér,
um; strangur og alvörugefin í
kenslutímunum, en ljúfur og ræð-
ínn þar fyrir utan við skóla-
sveinana sem aðra; mikiil í-
þróttam&ð-ur í æskunni, sérílagi
glímumaður, eims og við mátti bú-
ast af gömlum “Hólanus”, og
studdi því mjög að því, að þessi
þjóðlega íþrótt dæi ekki út. —
Sveinbirni Egilssyni er minni
þörf að lýsa, allír vita, að lipur-
leiki og lærdómur, snild og fróð-
lelkur héldust þar í hendur. En
— mildari og þýðari var hann
miklu heldur en Scheving, og því
síður lagaður til að istjórna mörg-
um og ólíkum unglingum. Engum
gat do'ttið í hug að andæfa gamla
Scheving, eða gera sér dælt við
hann; og þó hygg eg að óhætt sé
að fullyrða að nemendur undan-
tekningarlaust unnu honum hug-
ástum. peir vissu, hversu ant
honum var um sóma skólams og
pilta sjálfra, og höfðu reynt það,
að þótt hann væri á stundum þung
var höfðingleg. Hann var nokk-
uð bæði seinmæltur og langorð- j
ur, einkum væri farið út í sögu i
íslands og fornfræði. Aldrei hraut
honum hart orð, hvorki við menn,
né um menn; hýr var hann á brá j
og gleðimaður innan um, að minsta j
kosti var hann bezti reiðmaður. |
pegar eg þekti, var hann silfur- j
hvítur á hár, en beinn og grannur, j
eins og ungur maður.
Árni Helgason var kennari j
minn; var eg hjá honum í fimm
vetur, og hafði því nægt tækifæri j
til aS þekkja hann. Hann var j
einn af þeim mönnum sem prýða i
hverja istétt; lærdómsmaður mik-j
ill, og einkarlaginn í því að beita j
þekkingu sinni rétt; liprasti gáfu-j
maður, orðheppinn, ávalt góður j _
og glaðmr, og það sem mest er i
vert, vandaður bæði til orða og að koma við skipulags bundnum
verka, og brýndi oft fyrir oss snarnaði og gera almenningi fært
lærisveinum sínum að vkja aldrei að verzla áfram félagslega. Er
friá sannleikanum. Hann hafði um það talað, að við hér höfum
sérstakt lag að kveikja upp fróð-.j ekki hagnýtt yfirburði okkar
leiks Jöngun hjá okkur og koma skipulags á þessum þrenginga-
okk.ur til “að kenna okkur sjálf- j timum; ekki fylgt því fram svo
ir”. Heldur var hann þungur sem skyldi, og af því sé ver farið
maður, og svaf mikið, eims og en ejja
Axel Oxensterne. Hann gat ver-j Dálítil óánægja er að vakna hér
ið kátur, og hló þá dátt; hafði meðal þeirra manna, gem er ant
gaman af spilum og tafli, og varl^ kau fé,a gið og samheldnina
ekki frasneiddur vinfongum, þo .. , , _ ,, . . , .
meðan eg þekti hann, alténd í hófi. yflr þvl’ * af *'m>,
peir áttu stundum orðakast sam- ?em eru kallaðlr meiri hattar 1
an hann og Bjarni Thorarinsen; ; búskaP viðskiftum, verja gjald-
en sá v.ar munurinn, að hinn fyr- j e-Vrl s5num me5rn og minna í aðr-
nefndí allajafna var fínn og hnitt- ar ált5r- árlega. Sérstaklega hlýt-
inn í orði, hinn síðarnefndi stór- i ur þctta að koma sér illa á þessu
gerðarí og ekki eins hæfinn, þó j ári, þegar gjaldeyrisvörurnar eru
skeytín værú stærri.---------gullsígildi en íslandsbanka seðl-
—Skírnir. ar ógjaldgengir eríendis. pó að
; þessir menn gangi ekki á bak
---------o-------- ! orða sinna við kaupfélagið, þykir
! þetta ekki bera vott um jafnmik-
! inn samvinnuþroska og stundum
er látið af að hér sé í sýríunni og
Bréf frá Þingeying.
(Dagur)
fyrir mig iborið, sérílagi um mið-
'bik æfinnar.” —
frá því er eg tók fyrir, að teikna or5ur við þá u j eyrun, þá tók
upp það, sem merkilegast hefir hann málstað þeirra á bak Björn
Gunlaugsison var, eins og allir
■!■■■■■■■■
Mer þykir ekki alveg örvænt um réttara sagt þessari jörðu, n,ema
að meira kunm enn aS vera til hvað hann { einu gem öðru eigi
af handritinu, þótt ekki sé það í vHdi vamm gitt vita, en |sérí]agi
m'inum vörslum. - Nú eru það dvald; hann - stjornunum og
vimsamleg tilmæh mín, að hver sá, öUu hinu háleita. hann ^
sem einhverjar bendingar kynm ekkert lágt> og gaf þyí engan
að geta gefið viðvíkjn'adi þessu, gaum Lærisveinar elskuðu
handriti, vildi vera svo góður að hann og og varla mun það
Mrs. Th. Tborvaldsson.
Icelandic River, Man.
.Með lotning í anda við legstaðinn þinn
eg lít yfir veginn til baka,
og alt verður bjartara, fögnuð eg finn,
þar fegurstu draumarnir vaka,
og himininn andar þeim unaðar blæ,
sem ylar mér kvöldið á tímanna sæ.
í stríðu sem blíðu með staðfastri lund
þú starfaðir einbeittum vilja, 1
þin ástúð og göfgi á gefinni stund
er geislinn þar vegirnir skilja;
sú minning er eilíf um ódáirts höf
og aflið með sigur við dauða og gröf.
Við daganna skyldur þín mannúð og mál
bar merkið um heilagar dygðir,
og börnunum okkar af auðugri sál
þú andlega grundvöllinn bygðir;
því elskandi móðir er æskunnar sól
með eldinn, sem brennur frá kærleikans stól.
Hver einasti dagur á liðinni leið
af lánaðri samveru þinni,
var sigur og gæfa, í sælu og neyð,
og sólskinið æfinni minni. 1
Nú þakka eg hrærður, en gjaldið er greitt
frá gjafarans hendi, þar valdið er eitt.
Sem hrimgaður meiður á húmklæddri grund
eg hnípi við líðandi strauminn;
en vonin og trúin er ljósið i lund,
með líf yfir tárin og glauminn;
og því vil eg hugglaður hneigja mig rótt
og helga þér daginn að síðustu nótt.
. Fyrir hönd eiginmanns hinnar látnu,
M. Markússon.
skrifa mér um það. — Eg efa ekki,
að Grímur hafi, eins og hann seg-
ir, verið búinn að skrifa meira
en þetta af æfisögunni; — og að
hann hafi síðar brent handritið,
því á eg bágt með að trúa. —
....Einar Friðgeirsson.
Flos peregrinationis.
hafa komið fyrir, að nokkur móðg-
aði hann viljandi; en piltar höfðu
ekki beig af honum eins og Schev-
ing.
Eins merkir lærdómsmenn eins
og þessir menn voru, eins hæ-
verskir voru þeir og nægjusamir;
þeir lifðu við lítil laun og fremur
léleg húsakynni, og töldu eigi
pótt ýmislegt, sem er í frásög- j eftir sér, hvernig isem veður var,
ur færandi, hafi drifið á dag- að sækja tíma sína. að morgni
ana fyrir flestum, sem víða hafa dags, Egilson frá Eyvindarstöð-
verið, og mörgum mönnum hafa I um, Gunnlögssen frá Sviðholti,
kynst, eða staðið hafanærri meríri-1 sem þó er drjúgur spölur.
legum atburðum, sérílagi á hreyf- Bjarni Thorariusen, sem þá var
ingamiklum tímum, þá virðast assessor í yfirdóminum og bjó á
mér þeir, sem um slíkt hafa skráð, | Gufunesi, kom oft til foreldra
allajafna tala of mikið um sjálfa j minna, jafnvel á vetrardag. Hann
sig. Margur kann, þó ekki sé j var, eins og kunnugt er, gleði-
nema meðalmaður, að hafa lifað og | maður mákill og söngmaður, og
■séð margt, sem frásagnar er vert,
en þá er það ekki hann, heldur
atburðirnir, sem um skyldi ræða.
Hinn sami kann og að hafa kynst j syngja með honum tvísöng,
og lifað með framúrskarandi I þá þótti mikið til koma.
kom það oft fyrir á veturna, að
skólapiltum, sem höfðu góð hljóð
var iboðið inn til okkar, til að
sem
Man
mönnum á einhvern hátt, en þá | eg sérstaktega eftir þeim séra Sig-
er það eigi hann, heldur þeir, sem urði Arnþórsisyni, séra Páli Magn-
lýsa skyldi.
petta hefir vakað fyrir mé:’, frá
ússyni (síðar á Sandfelli í Öræf-
um), séra Snorra Sæmundssyni
því að eg tók fyrir, að teikna upp (á Desjamýri), og mig minnir, þö
það sem merkilegast hefir fyrir
mig borið, sérílagi um miðbik æf-
innar, og hefi eg því sjálfur að
eins viljað vera það fband, sem
■steinarnir eru dregnir upp á; en
atburðirnir og mennirnir, sem eg
hefi verið samtíða, eru hið eigin-
lega steinasörvi.
Með því að eg er fæddur og
ólst upp á fjölmennu heimili,
Bessastöðum, meðan latínuskólinn
var þar, gat ekki hjá því farið,
að eg sæi og kyntist við marga
ágætismenn. Tel eg þar á
meðal, auk kennaranna, Dr. Schév-
ings, Sveinbjarnar EgiHssonar og
Gunnlögsens, Árna stiftprófast
Helgason, sem útskrifaði mig til
háskólans, Steingrím biskup og
Bjarna Thorarimsen. Eg þori
að fullyrða, að leit mun vera, við
hvern iskóla og á hverju landi
sem vil'l, að meira- kennara manna-
vali, en þá var á Bessastöðum;
því eins og lærdómurinn var, eins
var dagfarið'. — Dr. Scheving
var sannur Rómverji, einskonar
íslenzkur Cató, strangur og rétt-
látur ibæði við isig og aðra; sjálf-
sagt einn hinn latínulærðasti mað-
ur í sinni tíð, og með þeim lærð -
það væri .síðar, séra Jóni Reykja-
lín (á pönglabakka), sem sam-
söngvurum hans.
Nokkuð istórorður þótti mér,
siem þá var barn, Bjarni vera,
enda var oft á honum að heyra,
að hann vildi vera Skúla fógeta
Magnússyni sem líkastur, en
Skúli siieikti aldrei utan af orðun-
um. Annars gefur að skilja,
að tal hans einatt var bæði fróð-
legt og skemtilegt; sérílagi þeg-
ar hann komst út í söguna, því
hann var mikill sögumaður, og
manna bæði lesnastur og minnug-
astur. Vel man eg það, að vlð
Dagur minn góður! Oft hefir ( a>tti að vera eiUna ábærilegastur
, , ^ ,, ... rJa þeim, sem framarlega standa
mer ognað að sja; hversu faliðað- og láta tals^ert á sér bera. petta
ur þú stendur af þeim, sem beita befir nú raunar ekki ^vo sérlega
pennanum. Einkum ógnar mér mikla þýðingu fyrir kaupfélagið
þó, hvað pingeyingar hafa verið I viðskiftalega, en hitt er ö]lu lak-
hljóðir og afskiftalausir. Varla ara, að það verður þess valdandi,
getur það heitið, að héðan hafi j að misskilningur breiðist hér út
heyrst andlegar stunur né hósti um þessi fjársölumál. Sá skiln-
alt þetta ár. Líklega geta þeir j ingur gerir tálsvert vart við sig,
talið margt upp «ér til afsökun- j að þeir, sem hafi selt kaupmönn-
ar, ef þeir þykjast þurfa að um fé á fæti, séu þeir einu, sem
afsaka sig, svo sem strit og á- j hafi rúmt um hendur efnallega.
hyggjur um efnahag sinn, bar- i Pað á samkvæmt því að vera
áttu við skuldir og stríða veðráttu. j gróðabragð og búhnykkur, að selja
Ekkert af þessu er þó í mínum ! kaupmönnum búsafurðir sínar.
augum fuill afsökun .fyrir því, að [ Vera má að þeir, sem þetta gera,
láta svo sjaldan til ,sín heyra og j hafi af því einhvern stundarhagn-
liðsinna svo litið þér og þeim j að, vegna þess að kaupmenn
manni, sem leggur fram alla I leggja áherzlu á, að fá vænt fé,
krafta, til að byggja upp dugandi
málgagn hér fyrir norðursýslur,
eins og eg þykist sjá að ritstjóri
þinn geri. Án þess að eg telji þig
gallalausan, Dagur sæll, verð eg
að segja, að mér hefir fundist til
um það, hvað vel þér hefir tekist,
að halda þér á kili gegnum storm-
inn og láta aðal stefnu þina vera
framsækjandi þó þú hafir jafnan
sem þeir slátra til sölu innan
lands. JTteir (bjóða því stundum
hærra verð fyrir þetta fé, heldur
en jafnaðarverð kaupfðlaganna
verður, af því að kaupfélögin hafa
ekki hagnýtt sér innan lands
narkaðinn á sama hátt og kaup-
menn.
Náttúrlega er það ekki annað
átt víða í höggi og stundum við tn h.a®’ sem v!® ma buast> að ein-
fióra til sex höfuðféndur tilveru ’ aklf menn 5ltl nieira á sinn
þinnar í einu. En ekki mátt >u fUndarhag’envelferðarmál. kauP'
ofmetnast, þó þú hljótir þessa I te5a£sins °S vl*5 þetta er Htið að
viðurkenningu frá einstaklingi, fthuga annað en þann misskiln-
sem lætuf lítið á sér bera og skal , 1!lg’ sem þessu rís, að betra sé
eg þá jafnframt íláta þig vita, að a<},.vers a V1? kauPmenn en kauP'
eg tel þér hafa orðið á talsvert oft te5og með busafurðir sínar, því ef
og vildi óska, að þú í framtíðinni um no.Hkurn hafirnað dr a« ræða,
iegðir meira kapp á að temja þér er. orsokin natturltega su„ hversu
siðprýði í rithætti við hvern sem fAlr það eru’ sem geta setlð Vlð
þú átt. — En svo eg víki aftur
að sinnuleysi sýslunga minna og
annara að leggja eitthvað af
mörkum til styrktar og eflingar
sómasamlegu málgagni fyrir
Norðurland, þá minnist eg þess,
að um það leyti sem þú varst end-
urvakinn, var talsvert uppi í mörg
um manni um það, að við hér norð-
þenna eld. pað er hætt við að
verðlagið hjá kaupmönnunum
mundi breytast til þess lakara, ef
þeir ættu að taka á móti miklum
hluta af niðurlagsfé bænda. pað
er leitt og ekki vel farið, ef þessi
fáu dæmi um þá, sem hagnýta
sér það, að almenningur er kaup-
félagsskapnum trúr, verða til þess
ur frá þyrftum ð eiga frjálslynt j að vekja slíkan misskillnin^ hja aJ-
og framsækið samvinnumálgagn. 1 menningl' SkaI sv0 ** fjol‘
Jafnvel þó Tíminn sé okkar mál
gagn og að vonum mjög út-
breiddur hér um slóðir, getur
hann ekki í smáum atriðum unn-
ið Mutverk fjórðungy=málgagns.
En þessi orðaþytur virðist ekki
hafa verið studdur af neinni
vrt um þetta meira.
Eg held að mér sé óhætt að
segja, að býsna almenn óánægja
með stjórnarfar landsins geri vart
við sig hér um slóðir. Mönnum
ogar við lántökunni og fjárrteið-
um fslandsbanka, sem að sögn
| befir fengið mestan hluta berzka
verulegri þörf eða áhuga fyrir i,. . , . , .
þessu máli. petta hugtak “fjórð- lans!ns up,p a. einhverf,r *?ytur
ungsmálgagn” virðist enn, sem j Eng.,nn havaðl er hér í sysl-
komið er, eiga sér fá ítök í hug- unni‘ Menn eru orðnir >V1 sv0
um manna og allmargir virðast
vera fúsir að beygja sig undir
reykvískan broddborgarahátt, sem
flæðir út yfir landið með fólks-
straumi og blöðum. Mér sýnast
vera horfur á því, að Reykjavík
þrælki ilandið meir og meir, ekki
eingöngu fjárhagslega, heldur
og andlega.
vanir hér, að látast vera dauðir í
pólitík. pó hefir brytt á við-
bragði við bankastjórasldipunina
og er óhætt að segja, að þingmað-
urinn okkar hefir aflað sér nokk-
vð almennrar andúðar með þessu
siðasta stjórnarafreki sínu.
Árgæzka hefir v'erið hér undan-
farin tvö missiri. Búfé gekk vel
Nýtt IeikféUg.
Seint á árinu sem leið tóku
nokkrir Winnipegbúar sig saman
um að gera tilraun til að koma
á heimafélagi til leikiðkunar und-
ir nafninu "Little Theatre” eða
“Association of Community Play-
ers”, og telja þeir fram þessar
fyrirætlanir sem ástæður fyrir
félagsmynduninni:
1. Til að greiða fyrir því, að
sýndir séu leikir eftir canadiska
höfunda.
2. Að stuðla að því að sýndir #
séu frægustu sorgarleikir, sem að
eins sjást nú endrum og eins hjá
beztu leikflokkum, vegna óhag-
stæðra kringumsitæðna.
3. Til þess að leggja grundvöll
að sliku leikmensku fyrirkomulagi
er gefi cnadiskúm leikritahöfund-
um byr undir vængt og geri þeim
mögulegt að fá alþjóðar viður-
kenningu í isínu eigin landi, og
sem stjórnð sé af Canadamönnum.
4. Til þess að lyfta undir iðnir
þær er að leikmemsku lúta. svo
sem senu-mólningar, klæðagerð,
skáldskapar á viðeigandi músík,
fyrirkomulag dar.sa, og útbúnað
ljósa á senu o. fl.
5. Til að auka smekk fyrir
sorgarleikjtfm og hjálpa leikend-
um til fulkomnunar framkomu á
leiksviðinu.
í síðastliðnum desembermánuði
sýndi félag þetta þríþættan leik,
“The Pigeon,” eftir John Gals-
worthy, og tókst það einkar mynd-
arlega, enda fengu leikendur mik-
ið hrós í dagblððunum. Við það
hefir félaginu aukist áræði, og
ætlar nú að sýna þrjá einþætta
leiki á fimtudag. föstudag og
Jaugardag, 16., 17. og 18. febrúar.
l.eikir þessir heita: “Squirrels,”
eftir J. E. Hoare, Canadamann,
og fer leikurinn fram á skrifstofu
verksmiðjumanns eins hér í landi.
“The Little Stonehouse”, sem er
sorgarleikur úr rússnes.ku bænda
Hfi fyrir striðið, o-g “Suppressed
Desires,” gamanleikur úr amer-
ísku nútíðarlífi.
Leikflokkurinn telur sig mjög
heppinn að hafa Mr. O. A. Egg-
ertsson, sem er meðlimur félags-
irs, og sem leikur aðal hlutverkið
í “The Little Stone House”, það
er karlmann þai-f til að sýna.
--------o--------
Dauðadómur.
Varla hefir nokkurt glæpamál
vakið meira umtal eða eftirtekt
hér í álfu á síðari áratugum, en
mál það, isem kent er við Frakk-
ann Landru. Rannsókn hófst í
því fyrir eitthvað þrem árum, en
dómur féll í því um mánaðamótin
nóv. og des. í haust eð var. Land-
ru sá, sem málið er kent við,
var í fyrstu talinn valdur að
hvarf tveggja eða þriggja
kvenna, sem honum höfðu kynst,
en þegar lögreglan hafði tekið
hann fastan, komu fram nýjar og
nýjar ákærur, og loks var svo
komið, að hann var talinn valdur
að hvarfi og dauða 11 kvenna.
Sjálfur þrætti hann harðlega fyr-
ir þetssi morð, og lík kvennanna
fundust aldrei, en munir, sem
þær höfðu átt og ýmisleg kjöl,
fundust í fórum Landrus. Var
þess helzt getið til, að hann hefði
brent líkin, og við hús harts fanst
beinaaska og jafnvel mannstenn-
ur, og varð það til þeiss, að hann
var dæmdur til dauða eftir lík-
um. Mál hans var sótt og varið
af mikidli ákefð og er varía um
annað mál meira talað í 'blöðum
frá Frakklandi og Bretlndi.—Vís
Mikill uggur er í mönnum hér fram a!staðar °* sumarif5 var a«
sem víðar y-fir verðfalli landbún- VÍSU mj°R °>urkasamt kalt en
aðarafurða og viðskiftahorfum. >° nh?yskaPur hata ortiö í
Er það alment máll, að nú þurfi
raeðallagi víðast hvar og sumstað-
» . . / ar vel það. Heilsufarið bæri-
að vmna meira til viðreisnar- ,________,______, * . ,,
innar, heldur en að tala um sparn- Ief, nema hvað influenzan flakk-
-* Uppeldisáhrif kaupfélagsins ! ?ðl her um sumar sve,tir um slatí'
mn og veitti monnum þungar bu-
að.
virðast ekki hafa verið nógu
krakkarnir hlökkuðum ávalt til mikil, til þess að kenna mönnum
sifjar.
þegar að hann kom, því honum
var mikið fjör og glaumur sam-
fara; en móðir mín fagnaði eigi
eirís komu hans; hún var stilt
kona og alvörugefin.
Ólíkir Bjarna voru þeir Stein-.
grímur biskup pg Árni Helgason,
og þó sinn upp á hvern hátt.
Steingrímur biskup er . vafalaust
sá kurteisasti maður og hið mesta
nettmenni, sem eg hefi nokkurn-
tíma þekt. Hann var við öll
próf við skólann, og hafði eg
nægt tækifæri til að veita honum
eftirtekt. Góðmenskan skein
að standa á verði og taka í taum
ana við eyðsluna nógu snemma. I
En síðasta ár, með almennu tapi
bænda mun verða eftirminnilegt,
cg hvetja menn til varfærni í
| Eg ,skal svo ekki hafa þetta
| lengra að sinni, en er vís til að
senda þér linu seinna. Vona leg
að þú takir því ekki illa, þó eg
leysi ofan af pokanum þegar mér
ustu í fornmáli voru og bókment- út úr andlitinu, og framgangan
i iisháttar athugasemdir við hugs-
T U V- ! ógnar þögn og fálæti sýslunga
viðskiftum. pað hefir venð látið . ' , .., , ,t.
mikið af kaupfélagsskipulagi okk- minna eða ,angar fl1 gera Ht*
ar pingeyinga og með réttu að , unrhátt eða
sumu leyti SkiPulaglð er gott, ' pingevinga.
vegna þess að gegn um það er Z efa
hægt að beita nauðsynlegum ráð- j J
stöfunum með litlum fyrirvara. i
Er vonandi, að til þess verði tek-
ið, eigi síður en hjá Eyfirðingum,
sem heyrst hefir að í ráði sé að
gera, þó þeir standi lakar að vígi,
vegna þess að skipulagi þeirra
þarf eitthvað að breyta, til þess
þá hugsunarleysii
Bið þig svo að
pingeyingur.
—Dagur
Stjórnin á pýzkalandi fer fram
á það við skaðabótanefnd sam-
bandsþjóðanna að pjóðv. þurfi
eigi að borga neina peninga til
lúkningar iskaðabótunum á yfir-
standandi ári, en býðst til að láta
af hendi í þess stað, eins mikið af
hráefnum og hinum og þessum
vörutegundum, sem frekast megi
verða.
J. Roíbertson, verkaflokks þing-
maður i brezka þinginu, flutti þar
nýlega all-harðorða ræðu í garð
stjórnarinnar, og bar á hana óaf-
sakan.legt fjárbruðl i isambandi
við hin stöðugu ferðalög rfkiserf-
ingja Breta.
Sir Horace Plunkett, hinn nafn-
kunni stjórnmálamaður Ira, kveðst
beirrar skoðunar, að þrátt fyrir
allan andóður, muni hið nýja
Irish Free Stafce, fá staðist alla
storma og blómgast í framtíð-
inni.