Lögberg - 25.05.1922, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINlN
25. MAÍ 1922
bls. 3
§ ________
i
ntiiiniiK'
1
I
flaiiiiHiiiii
Sérstök deild í blaðinu
<<miitifiiiinii[iiimimiiiiniiininiHiHjniDiiinmmmiiimi[si!iiinfliiiiuiii(i
ninmKinwamMn
SÖLSKIN
Fyrir börn og unglinga
Professional Cards
KONAN.
Niðurl.
“Þér getur máski fallið |>að þungt en það
tekur fljótt af, og er ekki síkveljandi eins og ujn
liugsunin, um að verða að gera það, á meðan
maður dregur það á langinn.
“Fátæktin er engum manni eins þung og
það, að látast vera það, sem maður ekki er
— stríðið á milli mikilláts mannsanda og tómra
vasa — að lianga í fölskum vonum um það, sem
verður að taka enda innan skarns. Hafðu þrek
til Iþess, að viðurkenna fátæktina og þú rænir
íhana af sínum sárasta broddi”.
Það þurfti ekki langt mál til þess að sann-
færa Leslie um þetta. Því hann sjálfur gjörði
sér engar fals vonir, og konan hans var áfram
um að þau gjörðu nauðsynlegar ráðstafanir um
þetta sem fyrst, til þess að mæta hinum breyttu
kringitmstæðum.
Nokkrum dögum síðar, heimsótti Leslie mig
kveld eitt. Hann var þá búinn að selja húsið
og var búinn að taka á leigu ofurlítið einlyft 'hús
út í sveit, nokkrar mílur frá bænum. Allan
daginn hafði hann verið önnum kafinn að senda
dót og húsmuni í litla húsið út á 1 andsbyggðinni.
Það þurfti reyndar ekki mikið af innanhús mun-
ulm í það, og þeir, sem hann átti kost á voru af
ódýrustu tegund.
Ajllir húsmunirnir, sem voru í hinu skraut-
lega heimili hans, höfðu verið seldir, nema harpa
sem konan hans átti.
Hún, sagði Leslie, að væri of tengd konu
sinni til þess að seljast, og endurminningun-
um úr tilhugalífi þeirra, þegar hann hefði letið
yfir 'hörpuna og hlustað á hin hreinu hljóð frá
strengjum hennar, er það sameinaðist hinni fögru
<»g þvðu rödd ástmeyjar hans.
Og gat eg ekki annað en brosað að þessum
skáldlegu og uinhyggjusömu endurminningum
hins ástfangna eiginmanns.
Hann ætlaði að fara þá um kveldið heim í
litla húsið, þar sem konan hans hafði verið all-
an daginn að sjá um, að koma hlutujm í lag.
Saga fjölskyldu þessarar, hafði haft mikil á-
hrif á mig, og mér vard ant að sjá framhal
hennar, og af því að veðrið var gOtt um kveldið
bauð eg honum að ganga með 'honu/m heim til
hans.
Leslie var þreydtur eftir dagsverkið og á
leiðinni út var hann hugsi og þögull.
“Vesalings María!” stunidi hann loksins
upp.
“Hvað er með hana?” spurði eg, “hefir
nokkuð komið fyrir hana?”
“Hvað?” sagði hann og leit óþolinmóðlega
til mín. “Er það ekkert að 'hafa fallið í fátækt
og armæðu — að vera króuð inni í ógeðslegum
smákofa og þurfa að gegna 1 öllum vinnu konu
verkum á þessu ógeðslega heimili hennar”.
“Er hún þá farin að verða óánægð út af
breytingunni?”
‘ ‘ óánægð! hún hefir ekki verið annað en
gæðin og gleðin. Mér sýndist liggja betur á
henni síðan þetta kom fyrir en nokkuntíma áður,
síðan eg kyntist henni; hún hefir verið mér kær-
leikurinn, viðkvæmnin og umhyggjusemin alt í
einu”.
“Dásamlega kona!” varð imér að orði.
‘ ‘ Þú segist vera fátaákur vinur minn; þú hef-
ir aídrei verið eins ríkur og þú ert nú — þú þekt-
ir ekki hinn' takmarkalausa og dýra auð, sem þú
áttir í þessari bonu”.
“Ó! vinur minn, ef þessi fyrsta heimkoma
á þetta ræfilsheimili mitt; væri um garð gengin
þá held eg að eg gæti gjört mér þetta að góðu.
En þetta er fyrsti dagurinn, sem hún hefir orðið
að dvelja í þessu fátæklega húsi — húi\ hefir ver-
ið önnum kafin í allan dag að koma fyrir þess-
um fáu og fátæklegu húsmunum, sem við eigum
— hún hefir í fyrsta sinn á æfinni reynt hvað
það er, að gera húsverkin með sínum eigin hönd-
utm — hún hefir í dag orðið í fyrsta sinn að líta
í kringum sig í húsi, sem er gjörsnautt af allri
fegurð og nálega af öllum þægindum; og situr
nú máske dauðþreitt og örvæntingar full út af fá-
tæktinni, sem starir okkur í augu”.
Mér fanst ekki óhugsandi að einhver sann-
leiks neisti feldist í þessari mynd, sem vinur
minn háfði dregið upp, svo við héldum báðir á-
fram þegjandi.
Við snerum af veginum og inn í þrönga götu
sem lá í gegnum skóginn, og voru þéttar trjá rað-
ir meðfrain henni. Er við höfðum gengið stund
eftir götunni, sáum við húsið. Það var ekki
háreistara en það, að það gat verið sæmilegt
handa flestum prestum, sérstaklega ef þeir eru
skáld líka, þó var á því geðþekkur sveita bragur.
Vínviður með breiðum laufum vafði sig upp
með öðrum enda þess, nokkur tré stóðu sitt hvoru
megin við það og náðu greinar þeirra nærri sam-
an yfir mænirinn, og eg tók eftir jurta pottum,
sem mjög smekklega var raðað sitt hvoru megin
við dyrnar, og á* grasbletti, sem var framundan
húsinu. iGirðing var í kringum húsið og var
hlið framundan húsdyrunum og frá því lá
stígur upp að húsinu og stóðu hríslur og berja
runnar meðfram honujm.
IÞegar við komum að hliðinu heyrðum við
hljóðfæraslátt. Leslie greip í 'handlegginn á
mér svo við stönsuðum og fórum að hlusta.
Það var María, og var að syngja lag, sem
maður hennar hélt mikið upp á, svo blátt áfram
og undur þýtt.
Eg fann að 'hönd Leslie, sem hann studdi á
handlegg mér titraði. Hann steig eitt eða tvö
spor áfram til þess að heyra betur, en sandur
var á stígnum, svo skó hljóð hans barst að glugg-
anum og inn til Maríu. Hún leit sem snögg-
vast upp og út í gluggann, svo stóð hún upp og
hvarf — en það var ekki lengi, því að vörmu
spori heyrðum við létt fótatak og hún kom hopp-
andi á móti okkur létt eins og fiðrildi. Hún
var klædd í hvítan kjól úr mjög ódýru efni, nokk-
ur vilt blóm bafði hún týnt og fest í hár sér. títi
loftið gerði hana rjóða í kinnum, og á andlitinu
var brosliýr gleðisvipur. Eg hafði aldrei séð
hana eins fagra.
“Elsku Georg minn!” kallaði hún, mér þyk-
ir svo væntum að þú ert kominn! Eg hefi alt
af verið að gá að þér, og 'hlaupa út á brautina að
vita hvort eg sæi þig ekki. Eg er búinn að láta
á borðið undir trjánum á bak við húsið, og svo
týndi eg dálítið af jarðarberjum, sem eg veit þér
þykir góð, og við höfum alveg nýjan rjólma — hér
er alt svo indælt og hljótt. — Ó! sagði hún um
leið og hún smeygði hendinni undir handlegginn
á manni sínum og leit glaðlega framan í hann, ó
það er svo yndislegt hérna!”
Vesalings Leslie varð alveg yfirbugaður.
'Hann tók konu sína í fang sér, og þrýsti henni
að sér og kysti 'hana aftur og aftur — hann
kom ekki upp einu orði, en tárin streymdu niður
kinnamar á honum og oft hefir hann fuUvissað
mig um það slíðan, að þó veröldin ha'fi brosað við
honu|m og lífið leikið við ihann, þá hafi hann al-
drei lifað sælla augnablik, en þegar hann í þetta
sinn kom heim að fátæklega húsinu sínu.
FAÐIRINN.
(Úr dönsku.)
Maður er nefndur Þórður, og bjó í Efra-
ási. Hann var voldugasti bóndi sveitar sinnar.
Einn dag var hann staddur í lestrarstofu prests-
ins. Hann var hár vexti og alvarlegur í bragði.
“Mér er fæddur sonur”, mælti hann, “og
vil eg láta skíra hann”.
“Hvað á hann að heita?”
“Finnur eftir föður mínum”.
íSkýraarvottamir vora nefndir, og voru það
merkustu menn og konur sveitarinnar, af frænd-
liði bónda.
“Eir það nokkuð fleira?” spurði prestur og
leit upp.
Bóndi hikaði 'lítið eitt.
“Eg vil helst að hann vrði skírður á eiginn
'hag”. “Það meinar á virkum degi. Laugar-
daginn næstkomandi, kl. 12. á hádegi.”
Er það nokkuð fleira”? spurði prestur.
“Ekkert fleira”, og bóndi 'handlék húfu sína.
Prestur stóð upp.
“Enn er þó eitt”, mælti hann um leið og
hann gekk tii bónda, tók um hönd hans og horfði
í augu honum.
“Guð gefi að baraið verði þér til blessunar”.
Sextán áram sáðar var Þórður aftur stadd-
ur í stofu prestsins.
“Þú heldur þér vel, Þórður”, mælti prestur,
er hann sá að Þórður hafði ekkert gengist fyr-
ir í milli tíð.
“Eg hefi heldur engar sorgir”, svaraði Þórð-
ur.
Prestur þagði stundarkorn, en spurði svo:
“Hvert er erindi þitt í kvöld?”
“í kvöld kem eg vegna sonar míns, sem á að
fermast á morgun. Hann er ötull drengur. Eg
ætla ekki að borga prestinum, fvr en eg heyri
hvaða númer hann yrði á kirkjugólfinu”.
“Hann á að vera númer eitt”.
“Eg heyri það, og hér eru tíu dalir til
prestsins”.
“Er það annars nokkuð,” sagði prestur og
leit á Þórð”.
“'Annars er það ekkert.” og Þórður fór.
Að átta árum liðnum bar svo til, að óvenju
mikil háreysti heyrðisý, úti fyrir stofuglugga
prests. Þar eru þá komnir allmargir menn og
kendi prestur Þórð fyrstan.
“Þú kemur mannmargur í kvöld Þórður”.
Þórður kvað svo vera, “og vil eg nú láta
lýsa með syni mínum og Karenu í Stóruhlíð,
dóttur Guðmundar, sem 'hér er staddur”.
“Það er eigulegasta stúlka bygðarinnar”,
sagði prestur.
“Menn segja það”, ansaði bóndi og strauk
hárið.
Prestur sagði ekki fleira, en ritaði nöfnin í
l>ækurnar, og aðkomumenn skrifuðu undir; Þórð-
ur lagði þrjá dali á borðið.
“Eg á bara einn”, mælti prestur.
“Það veit eg vel”, svaraði bóndi. “En
hann er eina barnið mitt, og vil eg gera sóma-
samlega till hans”.
Prestur tók við fénu.
“Það er nú í þriðja sinn, að þú ert staddur
hér, sonar þíns vegna, Þórður”.
“En nú er eg líka búinn með hann”, svaraði
Þorður, lagði saman kampung sinn, kvaddi og
fór. fHinir gengu hægt íit á eiftir honum.
Hálfum mánuði síðar, reru þeir feðgar í
blíðalogni, yfir til Stóruhlíðar, að tala um brúð-
kaupið.
‘Þóttan sú arna er ekki bein”, sagði pilt-urinn,
um leið og hann stóð upp til að laga hana. 1
sama vetfangi rann til fjöl, sem hann stóð á, svo
hann misti jafnvægið. Hann fálmaði út hönd-
unum 'hljóðandi og féll útbyrðis.
“Taktu í árina!” hrópaði faðirinn, um leið
og hann þaut á fætur og staklc henni út.
En þegar drengurinn hafði gert tvær at-
rennur, stiraaði 'hann npp.
“Ríddu svolítið!” kallaði faðir hans aftur,
og reri bátnum ögn til.
_ En drengurinn kastaðist á bakið, leit einu
tilliti á iföður sinn og sökk.
Þórður gat ekki trúað, að svo væri komið.
iimiaiiHiiiiaiiiHiiiimiii
IIIKailMUUI
iiiiiaHiiaiiiiB?
Hann hélt bátnum alveg kyrrum og starði á blett-
inn, þar sem drengurinn sökk, eins og hann vildi
horfa hann til baka úr heljar greipum.
Það stigu nokkrar bólur upp á yfirborðið
svo aftur nokkrar, síðan ein stór. Hún brast og
sjórinn lá spegil fagur sem áðnr.
1 Þrjá sólahringa, sáu menn föðurinn róa um
þenna sama blett, án þess að neyta svefns eða
matar, og leitar þar að lfki sonar síns. Að
morgni hins fjórða dags fann 'hann það, og kom
með það berandi heiin yfir bakkann, sem lá
að búgarði hans.
Það var nálægt ári síðar, og komið haust.
Prestur sat á skrifstofu sinni, að kvöldi dags.
Heyrði hann þá að einhver rjálar við hurðina og
þreifar varlega eftir lásnum. Prestur opnar
dyrnar og inn gengur hár maður, lotinn í herð-
um, magur í útliti, með silfur hvítt hár. Prest-
ur þekkir hann ekki í fyrstu, kom þó svo, og kenn-
ir þar Þúrð.
“Þú ert 'seint á ferð”.
“Ójá, eg kem seint”.
Þórður settist ,og prestur líka. Góða stund
var hljótt. Þá tók Þórður til máls:
“Eg 'hefi hér dálítið með ferðis, sem mig
langar til að gefa þeim fátæku. Það er dánar-
gjöf, og á að bera nafn sonar míns”.
Hann stóð upp og lagði féð á borðið, sett-
ist svo aftur. Prestur táldi peningana.
“Þetta er mikið fé”, mælti hann.
“Það er helmingur eigna minna; eg seldi í
dag.
\ Prestur sat lengi hljóður, að síðustu spurði
hann þýðlega: “Hvað heldurðu þú takir nú fyrir,
Þórður”?
“Eitthvað betra”.
Þeir sátu hugsi enn um stund, Þórður horfði
á gólfið, prestur á hann, þá sagði prestur hægt
og hljóðlega: * “Nú hygg eg, að sonur þinn sé
orðinn þér til blessunar”.
f‘Já, nú hugsa eg það líka”, svaraði Þórður,
og leit upp, en tvö stór tár runnu niður kinnar
hans.
Rannveig K. G. Sigbjörnson
þýddi
Ert þú mentaður?
Háskólakennari, við Chicago háskólann,
sagði nemendum sínum, að hann myndi álíta þá
mentaða í orðsins fylsta skilningi, þegar þeir
gætu sagt “já”, við öllum eftirfarandi spurn-
inguim, segir “Michigan Advance”. Spuming-
araar eru athvglis verðar.
Hefir mentunin gert þig hluttekningarsaman
við öll góð málefni, svo að þú sért viljugur að
standa fyrir rétti þeirra?
Hefurðu lært að velja þér vini og halda þeim?
Veistu sjálfur hvað er að revnast vinur?
Geturðu horfst í augu við heiðarlegan mann
eða skýrlífa konu?
Sérðu nokkuð elskulegt hjá litlu barni?
Mundi yfirgefinn rakki fylgja þér eftir?
Geturðu hugsað göfuglega og verið ánægð-
ur við hin óálitlegustu störf lífsins?
Finst þér diskaþvottur og maísræktun eins
göfug störf og hörpusláttur og gólf leikur?
R. K. G. S.
Þýddi úr 'The Montreal Witness.
Kæru l>ömin klæðist fljótt,
Komið — tíma ei skerðum,
Hjá er liðin niðdimm nótt
Nú er gleði á ferðum.
Úti fegurð er að sjá,
Alt er lífs á kreiki
Því skulu blessuð börnin smá,
ÍBroshýr hefja leiki.
Sjáið þessi sælu blóm,
Sól og dögg þau baða.
Uppvaxin að eðlisdóm,
Alla til sín laða.
Bamsins augum brosa við
Blómum klæddir runnar.
Fugla-hjörð með fögrum klið
Fjörboð náttúrunnar.
Hefjið leiki um blóma ból
blíðu og kærleik meður.
Hér er yndi, sæla og sól,
sem að alla gleður.
Lífs nær fyllist unað af
Æsku hvert við sporið
Blqssið guð, sem börnum gaf
Blómin, sól og vorið.
G. Le.
DR.B J.BRANDSON
701 I/lndsay BolltHnfl;
Phone A70S7
Oföce tfnuu*:
-3
Hetmlll: 776 Vlctor St.
t'hone: A 7122
Whmipeg, Man.
Dr. O. BJORNSON
701 Undsay Buildlng
Offioe Phone: 7067
Offflce tlmar: 2—3
Heimill: 764 Viotor St.
Telephone: A 7086
Winnlpeg, Man.
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg. .
©fflce: A 7067.
ViOtaktfrni: 11—12 o* 4.—6.80
10 Tiielma Apts., Homt Street.
Pbane: Sheb. S8SO.
WINNIPKQ. MAN.
Dr. J. Stefánsson
600 Sterling Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kverfkasjúkdóma. Er aS hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Tals. A3521. Heimili 627 Mc-
Millan Ave. Tals. F 2691
Dr. M.B. Halldorson
401 Boyd Buildlng
Cor. Portage Ave. og Bdmonton
Stundar sérstaklega barkluýkl
og aifra hingnaaJdkdOma. Br a8
flnna 4 ■krifatofunnl kl. 11—
13 f.m. og kl. 3—4 c.m- Skrlf-
stofu tals. A 3521. Heimlli 46
Alloway Ave. Taleiml: Sh.r-
brook 1168
Dr. Kr. . Austmann
M.A. MÐ. LMCC
Wynyard, Sask.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Victor Str.
Sími A 8180.
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Bergman
talenoklr jSgfiw>(»»>|par
Skrifstofa Room 811 láaArthur
Bulldlng, Portage Are.
P. O. Box 1666
Phonea: A684Í og «84*
W. J. IJNDATj & co.
W. J. Lindal. J. H. L4ndal
B. Stefánsson.
Ij8gfrϒ51*gar
1207 Unlon Trust Pttdg. WlnnkM*
er elnnlg aB flnna A eftirfyigf-
andl tímum og stöBum:
Lundai' — A hverJiHn mthvlkuáogl
Rlverton—Pyrsta og OriSJa
brlBJudag hvers minaBar
Oli vll—Pyrsta og þrlBJa n#-
rikudag hvers mlma*ar

MwwgeaMaee!
Arni Anderson,
ísL lögmathur
í félagi við E. P
Skriflitofa: 801 Blectrie
way Chamhara.
Telephona A 21t7
ARNI G. EGGERTSSON,
tslenzkur lögfræOingur.
Hefir rétt til að flytja mál ba»«
í Manitaba og SackAtchewan.
Skrifstofa: Wynyaro, Saak.
Phone: Garry
JenkinsShoeCo.
039 Notre Dame
Avenue
Vér leggjum aérataka Aharaiu * aB
aatja mAtH aftir torakriftum laekna.
Hln bastu lyf, aam haegt ef »1 “
eru notuB eingttngu. Pagar þé»
meö forskriftlna tll vor. mt|U
vera vias um fA rétt þatS eem 1.
inn tekur ttt.
OOI/CIjKTJCíH * OO.
Notro Dame Ava. og Sherbroolaa
PhocM N 785Í—7616
Gttftingalyflabréf aeld
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNR
614 Somerset Ðlock
Cor. Portage Ave. ag Donald Streat
Talsími:. A 8889
DR. J. OLSON
Tannlæknir
6C2 Sterling Bank Bldg.
Talsími A 3521
Heimili: Tals. Sh. 3217
DR. W. E. ANDERSON
307 Kennedy Bldg. Ph. A 7614
(gagnvart T. Eaton Co.)
Sérfræðingur í augna, eyrna,
nef og kverkasjúkdómum.
Viðtalstími: 9-12 f.h. 2-6 e.h.
Heimili 137 Sherbrooke Street,
Sími Sher. 3108
A. S. Bardal
84S Sherbrooke St.
Selur lfkkistui og annaat um útfarir.
Allur útbúnaður aá bezti. Enafrem-
ur aelur hann alakonar minniavarða
og legateina.
SkrifBt. taisiuai N fco08
Hetmilis ta.l8Ími N 6607
Vér geymum reiðhjól yfir v«t-
urinn og gerum þau eins og ný,
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skautum búnair til sam-
kvasmt pöntun. ÁreiCanloft
veric. Lipur afgreiðsla.
BMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
Lafayette Studio
G. F. PENNT
Iijósmyndasmiður.
SérfræCingur 1 að taka hépmyndir,
Giftingamyndir og myndir af heil-
um bekkjum skölafélks.
Phone: Sher.'4178
489 Portage Ave. Winnipeg
\
Verkstofn Tals.:
A 8888
Heim. Tala.:
A 9384
G. L. Stephenson
PLUMBER
Afhkniukr ratmigTmáhiild, avo sera
■t.raujárn víra. allar tegundir af
giösum og aflvaka ‘hntterls).
mmm: 676 hqme street
Giftinga og , ,,
Jarðarfara- biom
með litlum fyrirvars^
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST IOHN 2 RtNG 3
Phones:
Office: N 6225. Heim.: A7996
Halldór Sigurðsson
General Contractor
808 Great West Permapent
Bldg., 856 Main St.
J. J. Swanson & Co.
Verzla meS fastelignir. Sjá um
leigu S. húsum. Annast lán og
eldsábyrgiS o. fl.
808 Parts Building
Phones A 6349-A 63Í0
JOSEPH TAVLOR
LÖQTAKSMADUR
Heimilistals.: St. John 1844
Skrtfstofu-'Uals.: A 6557
Tekur lögtaki bæSi húsalelguskuldir,
vetiskuldir, vixlaskuldir. AfgreiSir alt
sem aS lögum lýtur.
Skrifstofa 255 Main Street