Lögberg - 20.07.1922, Blaðsíða 5

ia*s
LÖGHEBG. FIMTUDAGINN 20. júlí 1922
leikanna á þv4 að rækta lönd þar
til korns, eru meiri líkur til þess,
að nýbyggjar munu gefa sig meira
við kvikfjárraekt. Betra land til
mjólkufrarríLeiðslu, er ekki hugs-
anlegt. Ymsir bændur hafa á til-
tölulega mjög skömmum tíma,
komið sér upp stórum gripahjörð-
um í heiðum þessum og efnast vel.
Skjólgott er á svæðum þessum
bæði sumar og vetur, og getur
bóndinn, því nær undantekningar-
laust, felt skóg til húsgerðar og
girðinga, á hvaða tíma árs sem
er. — Nóg er um vatn i þessu
“Park €ountry” til drykkjar fyrir
menn og skepnur, og þa» víðast
gott. Sjaldan þarf að grafa dýpra
en frá 15 til 30 fet eftir neyzlu-
vatni.
Staðháttum í British Columbia,
hagar alt öðruvísi til, en í hinum
Vesturfylkjum. Lanjiið er þar
hæðótt, og víða mikil fjöll. Á milli
þeirra liggja frjósöm dalverpi.
Veðráttufar er þar margbreyti-
legt og afurðirnar að sama skapi
margbrotnar. British Columbia
epli, kirsiber, kartöflur og peach-
es, hafa iðulega hlotið hæztu
verðlaun á alþjóðasýningunni.
Mikið er þar um risavaxna skóga
og silungsganga stórkostleg í vötn-
unum og ám. Fjöllin eru auðug
af málmum, en 4 óbygðum, er
krögt af allskonar dýrategundum.
Láta skyttur og veiðimenn eigi
sitt eftir liggja, og heimsækja
þau héruð, þegar líður fram á
haust. Framh.
peir lesendur Lögbergs, er æskja
kynnu frekari upplýsinga um
Canada, geta snúið sér bréflega
til ritstjórans, J. J Bíldfells, Col-
umbia Bulding, William Ave.. og
Sherbrooke St., Winnipeg, Mani-
toba.
Hugleiðing.
Eg var á leiðinni frá Winnipeg
áleiðis norður, með farþegja lest-
inni, sem var á leið til Steep
Rock.
Lestin var troðfull af fólki og
var því lítið 'um sæti fyrir karl-
menn, því kvennfólkið varð nátt-
úrlega að sitja fyrir að fá sæti í
farþegjavögnunum. Mér varð
því reikað inn í reykingavagninn
og virtist mér að þar ætlaði ekki
að taka betra við. En rétt í
sömu andránni talar enskumæl-
andi maður til mín og segir: “pú
munt vera að líta eftir sæti fé-
lagi, reyndu að troða þér hérna
niður hjá mér þó þröngt sé,” því
unglingsmaður skipaði sama sæti
og hann.
Maður þessi vflcur máli sínu að
mér og spyr mig hvort eg sé kunn-
ugur Skúla Sigfússyni við Lund-
ar. Eg kvað svo vera og að
öllu góðuj — Hann segir mér þá
að hann hafi átt erindi við Mr. Sig-
fússon fyrir nágranna sinn í sam-
ibandi við “Tractor,” sem þessi
nágranni hans þarfnist að kaupa,
en því miður segist hann ekki hafa
tíma nú til að fara af lestinni á
Lundar, því hann þurfi að komast
heim í kvöld. “Eg er búsettur
maður við Steep Rock eða þar í
grend,” segir hann og þekki Mr.
Skúla Sigfússon að öllu góðu að
nokkru leyti persónulega en mest
þó fyrir hvað nágrannar mínir
hafa sagt mér frá honum, sem eru
búnir að þekkja hann fyrir lengri
tíma en eg, og lætur allur almenn-
ingur þar norður frá vel af Skúla
Sigfússyni fyrir undanfarin við-
skifti í sambandi við bændaverk-
færi, sem hann hefir selt þar
norður frá. Einnig er fólk þar
yfirleitt,” bætir hann við, mjög
ánægt yfir framkomu Mr. Sigfús-
sonar fyrir þenna tíma, sem hann
var þingmaður okkar og hefi eg
frétt að hann sé útnefndur þing-
mannsefni í St. George kjördæmi,
til að sækja um þingmannssætið
við næstu kosningar, og er mér
sagt að allar líkur séu til a)ð hann
nái kosningu. — En heyrðu félagi
•—” bætir hann við þetta samtal,
“mér var sagt hér um daginn að
það hefði staðið einhver óþverra
grein um Skúla og Norrisstjórn-
ina 4 íslenzka conservative blaðinu
sem gefið er/út í Winnipeg.” Eg
spyr hann þá að, hvort hann muni
nokkuð úr þeirri grein, og hvern-
ig hann hafi fengið skilning á
innihaldi þeirrar greinar. Hann
svarar mér að Islendingur hafi
sagt sér innihald greinarinnar, og
skýrir mér frá um leið hvað sú
grein hafi sagt um Skúla Sigfús-
son. pá ránka eg við mér að
það muni hafa verið þessi snotra
grein, sem kom út í Heimskringlu,
i einu af júníblaði hennar, þessa
árs um Skúla Sigfússon og Norr-
isstjórnina með undirskriftinni:
"Nokkrir kjósendur” Eg spyr'
hann þá að hvernig að honum
geðjist að slíkum rithætti? Hann
svarar mér og segir að slíkt sé
reglulegur blaðasaur, eftir sinni
þekkingu. ög svo bætir hann
við. — “pó að eg hafi fylgt con-
servativum að málum, hvað stjórn-
mál áhrærir þá álít eg að íslenzka
sem flutti þessa grein, hafi í alla
staði gert rangt að taka þessa
grein í blaðið, þar sem vel þektur
samlandi þeirra á í hlut, Mr. Sig-
fússon, sem er eftir minni þekk-
ingu að góðu kunnur almenningi,
og verst af öllu er að ritstjórinn
skyldi' ekki gjöra einhverja at-
hugasemd við þessa óþverra
grein, þar sem að samlandi hans
átti í hlut og ofan í kaupið
bætir hann við, — var undirrit-
uð af dulnöfnum. — pað virðist
vera komið illa fyrir okkur fs-
lendingum hér vestan hafs, ef
að enskumælandi menn skyldu
leggja slíkan ritdóm á ritsmíði
þau, sem koma fyrir almennings-
sjónir í blöðum okkar hér vestra,
eins og þessi enskumælandi mað-
ur gjörði um greinina í Heims-
kringlu með undirskriftinni
Nokkrir kjósendur.” En svo vill
nú vel til að þessi enskumælandi
maður, sem átti þetta hér að
framangreinda samtal við mig um
áður téða grein 4 Heimskringlu
var ekki kunnugt að eg hygg, um
meira af slíkri islenzkri blaða-
mensku og er vonandi að svo sé
fleirum varið af hans þjóðar
mönnum. Og er það að undra
þó menn verði hissa, af hvaða
þjóðflokki sem þeir eru, að slíkt
skuli vera borið á borð fyrir les-
endur Heimskringlu, jafn ómerki-*
legur ritháttur sem þessi nokk-
urra kjósenda grein bar með sér,
sm bara átti að rýra gott álit al-
menning á Skúla Sigfússyni.. Slíkt
er í alla staði heimskulegt og
og sannarlega svo ómerkilegt að
það er ekki hægt að koma kurteis-
um orðum að réttri lýsingu á
slíkri ritsmíði. Og sannast á því
hið fornkveðna: “Sér grefur gröf
þó grafi.” pað er óefað að allir
þeir sem þekkja Skúla Sigfússon
rétt og meta hans góðu mannkosti
að verðleikum, munu fylgja hon-
um að málum engu síður við næst-
komandi fylkiskosningar Mani-
toba, þó að nokkrir kjósendur
gjörðu þessa árás á Skúla með
isínum heimskulega óþverra rit-
hætti. — Einn af kjósendum í St.
George kjördæmi.
Systkinin.
Ágústa ólafsdóttir (Mrs T. Tbías-
son). Fædd 3. ágúst 1892. Dáin 25.
febrúar 192C1 og Ragnar Ólafsson
fæddur 17. september 1893. Dáinn
2. rnarz 1920.
1 vestur eg horfi en horfin
er himinsins birta,
ihin biksvörtu þrumuský þyrp-
ast
sem þungbúnir skarar.
par leyftraði elding en óminn
hinn ógnþunga eg heyri,
hvað sló hún á eikurnar ungu
í æskunnar blóma.
Ó drottinn eg höfuð mitt hneigi,
en hjarta mitt titrar,
eg veit að þinn vilji er beztur
en mér verður að spyrja: *
því voru eikurnar ungu
ei látnar standa?
sem uxu með skrauti og skýldu
í skugganum sínum.
Eg heyri þig herra minn svara,
Ó, hvað ertu að spyrja,
1 trúðu að eg elska þá alla,
sem unga eg kalla.
Trúðu að annað og æðra
er eilífðar landið,
mundu að eg annaat þá einnig
sem eg læt hér þreyja.
Huggast því harmþrungna móð-
ir, —
þó hjartanu svíði.
Guð er sem gefur og tekur
og græðir öll sárin.
Með, ylgeislum eilífrar vonar,
um ástvina fundi
og kórónu lífsins að lokum,
ef lífsþrautir sigrum. J. G.
Skammir til Lögbergs
pakkarávarp til Heimskr. mfl.
(frá Jóni Einarssyni).
Herra ritstjóri Lögbergs!
Kæri vinur!
1 hálfkærings bróðerni langar
mig til að geta þess í fám orðum,
að eg tók eftir hve frámunalega
illa þú, eða einhver annar, hafðir
lesið eða leiðrétt, — réttra sagt
leiðvilt — próförkina af síðustu
grein minni í Lögbergi: “Heims-
kringla og faðir vor.”
Frágangurinn á því verki var
regluleg handarskamm. Alt bjagað
af prentvillum og víða raskað
hugsun. Jafnvel fyrirsögn greinar-
innar snúið við. Eg ætla ekki að
þessu sinni, að biðja um leiðrétt-
ingu á þessu, en óska af heilum
hug, eins og vera ber, þegar við
sannkristna bræður er að eiga, að
rófarkalestur blaðanna megi
lukkast sæmilegar í framtíðinni,
en venja hefir verið til nú í nokk-
ur ár. Síðan verkamenn blað-
sýnt, að olli minkandi kærusemi
að verkgæðum.
Annars eru prentvillur blaðanna
íslensku hér vestra orðnar svo
venjulegar, að mörgu, t. a. m. töl-
um er ekki hægt að treysta, vegna
þess, að prentvillur lesmálsins eru
svo tíðar, en mik'lu vandameira
að setja tölur rétt, eða gæta próf-
arka, að því er þær snertir.
Ritstjórar, sem vanalega eru
hreint ekki verri en aðrir menn,
eru grunaðir um vísvitandi á-
setnings ósannindi, oft og tíðum,
þar sem þeir geta um þús — hund-
ruð 4 stað hundraða; en alt sem
mismunin gerir, er aðeins lítil
prentvilla, sem orsaka stóra 'lýgi,
ef til vill.
1 sambandi við áminsta grein
mína “Heimskringla og Faðir vor”,
er eg ritsjórum kringlunnar stór-
lega þakklátur fyrir athugasemd
þeirra við þéringamál mitt.
pað er hverjum höfundi sómi,
þegar einhverjir, sem “vald hafa”
setja sér að krítiséra mál hans, og
finna þar enga sanna ástæðu til en
annaðtveggja berja þar á stað-
hæfingum, sem aldrei voru gjörð-
ar, eða snúa setningum við til
þess að finna á þeim höggstað.
Mér þótti svo vænt um þessa úr-
lausn mála, að mér dettur f hug
að leiðrétta ritstj. á einu atriði,
sem þó á ekki skilt við “þéringar”
í neinni mynd. En það er máls-
háttur, sem sú kringlótta brúkar
mjög í seinni tíð: nfl. “Margt er
skrítið í harmoníinu”. pessi máls-
háttur er skakt færður, bæði að
stöfun og þýðingu; en er réttur
svona: ‘Margt er skrítið í Harmon-
íu.” pað er ekki átt við harmon-
íum (hljóðfæri), eins og ritst. gaf
í skyn, heldur við gamla bók, sem
alment var kölluð Harmonía.
Fullu nafni hét hún “Harmonía
Evangeli'ca. — Ef eg stafa ekki
latínuna rétt, þá lesist það sem
prentvilla — eða Guðspjallanna
samhljóðan; og var víst prentuð
á Hólum eftir 1700, ef mig minnir
rétt.
Harmonia mun hafa verið ein af
allra fyrstu myndabókum á ís
lensku máli, og þótt þær myndir
kynnu nú að þykja noldcuð forn-
fálegar var þar um góða byrjun
að ræða. í myndunum þótti margt
skrítið, og þaðan er málsháttur-
inn runninn.
petta var ein af ágætis bókum
þess tíma, guðsorðabók, sem fæst-
ir myndu nú lesa. Um enga að-
ra þess kyns bók, þótti mér eins
vænt, enda var eg látinn lesa
hana í rúmi mínu á kvöldin, ár út
og ár inn, að heita mátti. Á
enga myndina varð mér jafn star-
sýnt, sem myndina af freisting-
unni, nl. myndina af djöflinum.
Höfuðlag og fótalag hans var
nokkuð grófgert og óliðlegt. Hanii
er þar hár vexti mjög með langann
hala og stórt gat á miðjum hálan-
um.
- pað þótti mér skrítnast á
þeirri tíð. Annars hefi eg ekki
séð bókina síðan eg fór frá ís-
landi, yfir 20 ár.
»
Eg ræð ritstj. Heimskr., til að
gera sitt sárasta til að klófesta
sína "kopíuna” hver, og sökkva
sér niður í yfirvegun nefndrar
myndar — ef ekki efni bókarinnar
yfirleitt.
Nú munu fáir rita í né til í
Manitoba, svo að eigi sé drepið á
kosningar þær, er í hönd fara. Eg
hefi lítið átt við pólitískar rit-
gjörðir til þessa, og skal því fátt
um það efni segja nú. En hvar
svo sem um opinberar kosningar
er að ræða í landi, þessu eða öð-
ru, kemur það öllum íbúunum við,
beinlínis eða óbeinlínis. pví er
það, að eg má geta þess hér, að
þótt eg óski Progressives alls ær-
legs fylgis, dylst mér eigi, að nýt-
um mönnum nokkrum væri hafn-
að ef Liberals dyttu úr sögunni.
Jafnvel Conservativar eiga nýta
menn sín á meðal, og Progressives
óefað hafa lélega áhangendur.
þótt færri séu sín á meðal. Mér
dylst heldur ekki, að nokkrir menn
úr gömlu pólitíkinni, slást í lið
með okkur bændum, vegna þess,
að þeir halda, að þar sé um happa-
drýgri framtíð að ræða fyrir sjálfa
sig.
Mynnist eg þar meðal annars
landa okkar, séra Albert Kristjáns-
sonar, sem setið hefir á Manitoba
rökstólum þingsins, kosinn sem
bændaflokksmaður, en sem afneit-
aði þeim flokk, svo að segja strax
eftir að hann hafði náð heimild
til þingsetu, en snerist í lið með
andstæðingum bænda, og annara
flokka, verkamannaliðinu.
Illar fréttir og ómaklegar,
myndu mér þykja þær, ef landi
okkar, Tómas H. Johnson sæti
ekki þing eftir næstu kosningar,
þótt Liberalar, sem flokkur féllu.
Tómas er auðvitað eini íslending-
urinn, sem komist hefir á, og lengi
setið þing í þessu landi, sem allir
landar hans hafa mesta ástæðu til
að þykjast af. Hann hefir kynt
til stjórnmála kemur, enn sem
komið er.
pá mætti eg og drepa á, að bæði
við 'þessar næstu kosningar, sem
aðrar af líkri tegund, ættu kjós-
endur að reyna að íhuga, að það
er fremur þröng hugsun, að muna
ekki eftir nema einu málefni sem
vinna þurfi að. pingmaður, sém
ekki hefir nema þá einu skoðun, og
á einu málefni, þótt sú skoðun
kunni að vera rétt, er einskis-
virði á þingi nema þá ef það vissa
mál er rætt. En þessi þingmað-
ur kostar landið jafnt og hinn,
sem meiri notum ollir í fleiri
málum. Bannmálið er mér al-
vörumál, en ekki eina málið. Fjár-
málin o. s. frv., annað alvörumálið
en ekki eina málið. íslendingar
ættu því aðeins að kjósa landa
sinn á þing, að líkur séu til, að
hann verði þar að notum og þjóð
sinni til sórna. Ella lofa annara
þjóða mönnum að ekipa sætið.
Sandhu Sundar Sing.
anna urðu sterkir að “Union”
— böndum, sem reynslan hefir 'sig sem mikilhæfasta manninn af
Einkennilegur maður er um
þessar mundir á ferðalagi um
Norðurlönd. Hann er ungur — að
eins 32 ára gamall með postula-
skegg, vefjarhött og í gulri
skikkju.
pessi maður er kristinn Ind-
verji, Sadhu Sundar Singh, sem
frægur er orðinn um allan heim
fyrir fagnaðarerindisboðskap sinn
Sundar er fæddur í Rampur í
Norður-Indlandi og af ríku fólki
kominn. Var hann yngstur sonur
foreldra sinna og ólst upp við
allsnægtir. Móðir hans var góð
kona og vakti drenginn til um-
hugsunar um andleg efni. Hann
var sí-leitandi og rannsakandi lög-
máls lífsins og þessari leit hélt
hann áfram eftir að hann misti
móður sína 14 ára gamall. Hann
leitaði sál sinni friðar og fann
hann ekki í trú feðra sinna og
helgiritum þeirra. Og ekki stoð-
aði það, þó hann ofsækti kristna
menn eins og hann gat, henti
grjóti í kristniboða, brendi biblí-
ur og aðrar helgar bækur. Frið-
urinn kom ekki samt.
pess vegna var hann staðráð-
inn í því að ráða sér bana, þegar
hann var 15 ára gamall. Einn
morgun ætlaði hann að fleygja
sér undir járnibrautarlest. Hann
bað guð — ef nokkur guð væri
til — að vísa sér rétta leið.
Og skömmu síðar sá hann undar-
legt Ijós. Hann só guð og heyrði
hann tala.
Og þá Joks fékk hann sálarró.
Hann var kristinn upp frá því.
Faðir hans rak hann burt af heim
ilinu. En hann var glaður og á-
nægður, thvað sem á móti blés.
Hann var skírður í kristnu kirkj-
unni í Simla, þegar hann var 16
ára gamafl. Hann var kristinn
sadhu — postuli — sem ekkert
átti nema skikkju sína og biblí-
una. Hann er vinur allra, hjálpar
öllum, líknar sjúkum, segir þeim
frá Kristi og flytur boðskap hans
En þeir serti boða kristna trú í
Tíbet líða píslarvættisdauða. —
Búddhatrúarmenn lífláta ekki
kristna menn, því það er bannað
í trúarbrögðum þeirra. En þeir
leika þá svo hart, að þeir hljóta
að deyja af afleiðingunum. Ann-
að hvort kasta þeir þeim fyrir
björg eða í tóma djúpa brunna,
eða þeir sauma utan um þá skinn-
um og láta þá stikna í sólarhit-
anum. Sadhu Sundar hefir oftar
en einu sinni komist lífs af úr
slíkum hörmungum á undursam-
legan hátt. Einu sinni var hon-
um kastað í brunn, þar sem
margir höfðu látist á undan hon-
um. En maður, sem hann hafði
aldrei séð áður, bjargaði honum.
Og hanri hélt ótrauður áfram að
prédika.
Árið 1918 kom hann til Madras,
og eftir það varð hann kunnur
um víða veröld. Fólk hópaðist
að honum í þúsundum saman og
stórfeldar vakningar hafa orðið
fyrir starfsemi hans. En sjálfur
breytist hann ekki, til. orðs né
æðis. Framkoma hans er látlaus
og róin óbifandi, eins þegar písl-
arvættisdauðinn vofir yfir honum.
pannig segir blaðið “Gula Tid-
end” frá þessum manni. Hann
hefir vakið feikna athygli hvar
sem hann hefir komið fram á
Norðurlöndum og allir verða
snortnir er á hann hlýða. Hann
notar ekki sterk orð, eri sigrar
áheyrendurna með hógværðinni.
Og þeim finst yfirnáttúrlegur
kráftur fylgja orðum hans.
Enski trúboðinn frú Parker hef-
ir ritað bók um Sadhu Sundar
Singh, “postulann með iblæðandi
fæturna”. Hefir bók þessi nýlega
komið út á dönsku hjá Frimodt
bókaverslun og fjórar útgáfur
komið út af henni á skömmum
tíma. Skovgaard-Petersen prestur
hefir ritað formála fyrir bókinni.
Lýsir hún ágætlega trúmálastefnu
þessa mikla manns, sem ýmsir
kunnugir líkja við hinn heilaga
Frans af Assisi.
Sovjetstjómin og kirkjan.
1 vor hefir orðið misklíð milli
sovjetstjórnarinnar og æðsta-
prests grísk-kaþólsku kirkjunnar
í Rússlandi, út af eignanámi
stjórnarinnar á kirkjueignum í
landinu. Afstaða sovjetstjórnar-
innar til kirkjunnar hefir ekki
verið í ljós iátin og réttindi
prestanna í þjóðfélaginu óákveð-
in. Prestarnir rússnesku eru flest-
ir úr munkareglunni. Sá sem ald-
rei hefir verið munkur, getur ekki
gert sér vonir um að ná virðing-
ar sessi innan prestastéttarinnar.
Áhrifanna frá klausturlifnaðinum
hefir því gætt mjög hjá þeirri
stétt, en þar er íhaldsandi ríkj-
andi og óbifanleg vissa um ágæti
keisarastjórnarinnar fram yfir
annað stjórnarfyrirkomulag. Samt
hefir sovjetstjórnin ekki lagt út
í að hrófla við kirkjustjórninni
undanfarin ár.
pegar hungursneyðin dundi yfir
Rússa í fyrra, varð stjórnin að
nejrta allra bragða til bjargráða.
En eigi hefir stjórnin getað af-
rekað mikið sjálf, ef dæma skal
eftir Rosta-skeyti frá 20. mars, er
segir, að 90% af állri hallæris-
hjálpinni komi frá Ameríkumönn-
um. Vanmáttur stjórnarinnar or-
sakast vitanlega mest af því að
hana vantar handbært fé. pá
var gripið til þess að kveða upp
úrskurð um eignarnám á gulli,
silfri og gimsteinum kirknanna.
Og almenningur félst á að þetta
væri réttmætt.
Prestastéttin maldaði í móinn,
en fólkið var á stjórnarinnar
bandi og vildi að hún notaði
tækifærið til þess að láta skera
úr, hver hefði æðstu völd í mál-
efnum kirkjunnar. Lét stjórnin
það uppi, að hver sem ekki væri
með sér væri á móti sér. Prest-
arnir kváðu stjórninni óheimilt að
taka kirkna eignir af því að hún
ryti ekki trausts þjóðarinnar og
tóku þessu illa og hófu.mál á móti
ýmsum helztu mönnum kirkjunnar
Er málarekstr þessi kendur við
Schuja og lá nærri að af honum
leiddi bana 9 presta og 3 leik-
manna. En dauðadóminum 'hefir
ekki verið fullnægt enn.
Meðal vitna í málinu var æðsti
presturinn eða patríarkinn. Hann
tók á sig alla sök fyrir andmælin
gegn eignarnáminu og komst dóm
stóllinn því að þeirri niðurstöðu,
að höfða bæri mál gegn honum.
þetta var og gert með stjórnar-
úrskurði 9. maí. Um leið og málið
var höfðað gegn Tichon ;æðsta-
presti, var einnig málsókn hafin
gegn Nicander erkibiskup og 53
prestum. Hefir stjórnin ákveðið,
að sjálfur dómsmálastjórinn í
Moskva hafi meðferð þessa máls
með höndum.
Hafa prestar, sem hliðhollir eru
stjórinni, fengið æðstaprestinn
til að kalla saman kirkjuþing til
að ræða málið og segja af sér
embætti þangað til dómur verði
kveðinn upp. pykir sennilegt, að
stjórnin gangi með sigur af hólmi
í deilunni, nema því aðeins að er-
lend ríki skerist í leikinn. En það
er eigi talið ósennilegt.
conservative blaðið í Winnipeg, víst í flestuan handverkafélögum okkar þjóð hér í landi, að því er
Fínustu föt
skulu þvegin úr
é
Heldur barnafötunum
hreinum.
Barnahúðiri er svo viðkvæm, eð ekki ætti að nota nema
þau allra mýkstu ullarföt. Haldið barnafötunum
mjúkum og fallegum, með því að nota einungis Lux.
hinar hvítu, þunnu Lux plötur, leysast upp fljótt óg
vel og skilja enga gula sápubletti eftir í þvottinum.
pess vegna ættu fín föt aldrei að vera þvegin úr
nokkru öðru.
Lux aðferðin er afar einföld. Dýfið að eins þvott-
inum ofan í hinn þykka lög, strjúkið úr þeim vatnið
og breiðið til þerris.
Lux skarar fram úr.
pökkum !
Selt í innsigluðum rykheldum
LEVER BROTHERS LIMITED, TORONTO.
MUNICIPALITY OF VILLAGE
OF GIMLI.
SALE OF LANDS FOR ARREARS OF TAXES
By virtue of a warrant issued by the Reeve of the Municipa-
lity of Village of Gimli in the Province of Manitoba, under
his hand and the corporate seal of said Municipality, to me
directed, and bearing date the Tenth day of July, 1922, com-
manding me to levy on the several parcels of land herein-
after mentioned and described, for the arrears of taxes
due thereon with costs, I <^o hereby give notice that unless
the said arrears of taxes and costs are sooner paid, I will
on Saturday, August the Twenty-Sixth at the council
chamber in the Town Hall, Gimli, in the said Municipality
at the hour of two o’clock in the aftemoon, proceed tp sell
by public auction the said lands for arrears of taxes and
costs.
Description R’ge Arrears Costs Total Pat. or unp.
Lot 5 3 $13.85 .50 $14.35 patented
Lots 125, 126 a 26.90 .50 27.40
Lot 60 .... 3 16.30 .50 16.80
Lot 17 4 24.33 .50 24.83
Lot 18 4 24.33 .60 24.83
Lot 116 4 30.15 .50 30.65
Lots 13, 14, 15 .... 5 74.95 .50 75.45
Lots 29—116 6 65.18 .50 65.68
Lots 41, 42 6 53.13 .50 53.63
Lots 41, 42 7 114.05 .50 114.55
Lot 76 7 32.59 .50 33.09
Dated at Gimli, this tenth day of July, 1922
B. N. Jónasson,
Sec.-Treas.
Tyrkneskar konur.
Hugmyndir Vestur-Evrópu-
þjóðanna um konurnar I Tyrk-
landi eru mjög þokukendar. Hef-
ir danskur blaðamaður átt viðtal
við sendiherra Tyrkja á Norður-
löndum um þetta efni, og er hér
kafli úr viðtalinu, sem að ýmsu
leyti er fróðlegur. Sendiherrann
hefir orðið:
Eg hefir orðið þess var, að hér
á Norðurlöndum hugsa menn ■ sér
tyrknesku konuna mjög fáklædda,
og að hún liggi allan daginn á
dívan og geri ekki annað en
hreinsa neglur sínar. — f Vestur-
Evrópu er sú skoðun ríkjandi, að
tyrkneska konan sé eins konar
stofustáss, sem karlmenniruir
geti keypt og selt eftir eigin geð-
þótta. En það rétta er, að kjör
hennar eru mjög lík því sem hér
gerist, hjá bændastéttinni vinn-
ur konan að jarðyrkju með bóuda
sínum, og í bæjunum aflar hús-
bóndinn peninganna en konan
gætir bús og barna. Til dæmis
um það, að konan sé engin undir-
tylla get eg nefnt, að í Tyrk-
landi hafa konurnar aðskilinn
fjárhag. Um dæturnar er það að
segja, að þær eru sjaldan látnar
vinna sér brauð utan heimilis
eins og hér gerist. Að vísu vinna
ungar stúlkur á skrifstofum og
þess háttar, en yfirleitt ern þær
heimasætur í orðsins fylstu merk-
ingu.
Síðan 1908 hafa tyrkneskar
stúlkur aðgang að háskólunum og
hafa margar notað sér það, og
aðrar hafa stundað nám í Sviss,
pýskalandi og Frakklandi. 1
Tyrklandi koma konur aldrei fram
á leiksviðið, en þetta er að breyt-
ast og nú eru stúlkur farar að
sækja leikskólana.
Er það ekki móti landsvenju?
spyr blaðamaðurinn.
Jú, eiginlega er það. Við höf-
um álitið, að réttast væri að varð-
Með því að sumarfegurðin
hefir nú náð hámarki sínu, ætt-
uð þér að hafa Kodak og taka
myndir af landslagi, heimilum
skemtiferðafólki og öllu því
öðru er fegurst fyrir auga ber,
á þessum tíma ársins.
Kodaks frá $6.50 og upp
Brownie Camera $2.50 og upp.
Komið með eða sendið oss
mýndir yðar til framköllunar
og fullkomnunar. Fljót og á-
reiðanleg afgreiðsla.
DUFFIN & CO. LTD.
472 Main St., Winnipeg.
veita konurnar á heimilunum eins
og hverjar aðrar gersemar. En
áhrfanna frá Vestur-Evrópu gæt-
ir svo mikið, að þau verða ekki
bæld niður.
Álítpr sendiherrann rétt, að
bæla þau niður?
Að vissu leyti álít eg það, því
með tilliti til konunnar og stöðu
hennar í mannfélaginu er eg hug-
sjónamaður. En vitanlega er það
eðlilegt að frelsisþráin geri vart
við sig hjá tyrkneskum konum
eins og annarstaðár. Lundarfar
þeirra er líkt, og þær ekki gáfna-
sljórri en konurnar í Vestur-
Evrópu.
Hvernig er kvennabúrunum í
Tyrklandi varið nú á dögum?
Sendiherra hlær og spyr: Haf-
ið þér nóg rúm í blaðinu? pví
ætti eg að leiðrétta allar þær vit-
leysur, sem ganga manna á milli
í Tyrklandi, þá gæti eg talað
stanslaust í marga klukkutíma.
En í stuttu máli skal eg taka það
fram: Samkvæmt lögum frá
timum Múhameðs máttu menn
hafa fjórar konur. Áður höfðu
Arabar, Rómverjar og Egyptar
mátt hafa hundrað konur, og
þetta fyrirmæli var því aðeins
gert til þess að tákmarka töluna.
Seinna komu þau fyrirmæli, að
maður mætti því aðeins fá sér
nýja konu, að fyrra hjónabandið
hefði verið barnslaust. Nú eiga
aðeins örfáir Tyrkir tvær konur,
en al'lir aðrir eina. — En hvers-
vegna hneykslast Vestur-Evrópu-
menn eiginlega svo mjög á því,
að menn skuli geta átt tvær kon-
ur á löglegan hátt; er það ekki
betra, en að hafa margar konur
á ólöglegan hátt? pað er óhætt
að hafa það eftir mér, að Tyrkir
hafa alveg eins gott siðferði og
Vestur-Evrópuþjóðirnar, að staða
konunnar í mannfélaginu, er ekki
nærri eins aumkunarverð og
haldið er.
Sundkensla.
Allir kannast við Pál Erlings-
son sundkennara í Reyjavík. Hann
er maður rúmlega hálfsjötugur,
og er nú hættur að kenna sund.
Á árunum frá 1902—1920, að þeim
báðum meðtöldum, er tala þeirra
er hann hefir kent sund, 6516.
Árin 1904—1905 og árið 1907 falla
úr, með þvi að þá var lítáð um
sundkenslu. Flestir voru sund-
nemendurnir árið 1912, 638. Og
um það tímabil, 1911—1913 og
aftur 1915, voru þeir, sem lærðu
sund, um og yfir 600 á ári.
Sundnemendur Páls hafa verið
“úr öllum áttum”, jafnvel úr
fle^tum eða öllum sýslum lands-
ins. Og margir ,þeirra hafa verið
og eru ágætir sundmenn.
Sund er fögur og gagnleg íþrótt
Fyrir iþví eiga allir að læra að
synda.