Lögberg - 31.08.1922, Page 3

LOGBE&G, FIMTUDAGimí
31. ÁGÚST 1922.
eut>» as m ff ts> ■ m t» m ** «>
»inawiKaiMimMW*
#;
* Sérstök deild í I Ií < i u
3 ’WH!imRifflP!miH!tni:niiininHitiiiwmwimtiimtirHW!>miiiHHi*,.tí-t-'.i‘!>'^;:*=^rH>^
S Ó L S K I N
n
Fyrir börn og unglir'ga |
Professional Cards

I B 1
ð * » m «

0‘Toole konungur og gæ>in hans.
Rt' þér kannist ekkert við O’Toole ikonung,
getið þér vitanlega en síður kannast við Irland,
því hann var einn liinna voldugustu konunga, er
réði þar nokku sinni ríki. ____
Hann var uppi á þeim tíma, er menn og mál-
leysingjar voru vitrari en nú alment gerist og
um það er sagan í raun og veru..
Hann átti alt land og allar kirkjur, en það
liamlaði lionum samt engan veginn frá því, að
rís*a úr rekkju með afturelding og fara á dýra-
veiðar. lEn slíkt var hans aðal yndi. Meðan
hann var ungur, gekk þetta eins og í sögu. En
með aldrinum varð hann æ stirðari og stirðari
og gat. ekki lengur gefið sig að íþróttum. Það
er ekki unt að segja hvernig farið hefði fyrir
kongi. hefði gæsin (hans ekki sýknt og heilagt
vakað á verði og annast um að fullnægja hinum
nauðsynlegustu þörfum. Jafnvel á föstudög-
um flaug þessi góðhjartaði fugl áleiðis til vatns-
ins, og stakk sér eftir fis’ki handa konunginum.
Þrátt fyrir gigtina og riðuna, var konungur
hinn ánægðasti, en svo fór að lokurn, að gæsin
eltist líka og gat ekki lengur haft ofan af fvrir
honum. Þótti konungi þá heldur en ekki komið
í óefni og komst að þeirri niðurstöðu, að réttast
mundi vera fyrir liann að drekkja sér.
“Vissulega”, sagði hann, “er æfi mín nxi
orðin tilgangslaus, þegar gæsin getur ekki fram-
ar hrakið á flótta hugsanir mínar um sársauka.
vesaldm og hrörnun. Eg hefi nú ekki framar
nokkuð til þess að lifa fyrir”.
Dag nokkurn er konungur staulaðist í hægð-
um sínum með fram vatninu, hitti hann fallegan
ungan mann, sem var hvorki meira né minna, en
ICavin hinn helgi í dularbúningi. Konungur
kastaði á. hann kveðju: ‘ ‘ Guð sé með yður”!
“Huð sé með vður! Ó, Toole konungur”,
svaraði ungi maðurinn.
“Rétt er það, að eg sé O’Toole konungur,
en hvernig gátuð þér 'komist að því?”
“Það skiftir minstu máli. Hvernig Hður
gæsinni yðar, O.Toole konungur?”
Nú varð konungur enn meira undrandi og
gat með engu móti gert sér skiljanlegt, hvernig
þessi skrítni gestur, hafði aflað sér vitnesku um
gæsina. 1
“Hver eruð þér”, spurði 'konungur. “Eg
er aðeins heiðarlegur maður”, svaraði hinn ó-
kunni vegfarandi. “Ef iþér eruð heiðarlegur
maður, Qivernig farið þér. þá að því, að komast
vfir peninga”, spurði konungur, og þóttist nú
heldur en ekki ihafa komið ár sinni vel fyrir horð.
“Það geri eg með því, að endurnýja gamla
hluti. herra konungur”.
“Hverskonar töframaður eruð þér?” spurði
konungurinn. “ Eg er það, sem eg sagðist vera,
og eg get enduryngt gæsina yðar, nær sem vera
vili”.
Þetta fék'k konungi ósegjanlegrar ánægju oe:
hauð hann gæsinni samstundis, að koma til sín.
Hún skjögraðist áfram eins hratt og veslings
gömlu gigtar'fæturnir þoldu, og staðnædist eins
nýlægt húshónda sínum og frekast mátti verða.
“!Ef þér endurvngið gæsina mína”, sagði
konungur, þ'á skal eg sannarlega dátðst að yður
alla mína æfi.”
“Éf ]>ér haldið að það .sé nóg, skal eg svo
sannarlega, sem eg heiti nafninu mínu, láta gæs-
ina eiga sig. Hvað viljið þér gefa mér mikið
til þess, herra konungur, að veita gæsinni aftur
æsku sína?”
“Alt sem þér óskið”, svaraði konungur í
geðsihræringu. En það er sanngjarnt hoð?”
“iEins sanngjarnt og frekast verður ákosið.
'Hvað viljið hér láta af hendi rakna við mig,
þegar eg hefi veitt gæsinni flugið? Viljið þér
gefa mér allar þær landeignir, sem gæsin getur
flogið yfir?”
Konungur gekk að kostunum, og þeim til
staðfestingar tóku þeir höndum saman.
“Þér standið sjálfsagt við orð yðar.” spurði
Kavin hinn helgi.
“Drengskaparorð mitt ætti að fullnægja”,
svaraði konungur.
Nú kallaði hinn helgi maður á gæsina til sfn
og sagði: “Komdu hingað veslings gamli
krvplingur, eg ætla að veita þér aftur æsku þína”.
Svo tók hann gæsina upp á vængjunum, lagði
yfir hana hlessun og þeytti henni síðan út í loftið.
'Nú þandi gæsin út vængina eins og örn, og
ætlaði varla að trúa sjálfri sér, að hún væri orð-
in ung í annað sinn. Hún réð sér tæpast fvrir
fögnuði. er hún varpaði sér niður við fætur hins
göfuga húshónöa. Þá sagði konungurinn: “Þxi
ert sú langfallegasta lifandi vera, sem eg hefi
nokkru sinni þekt”. Og þarna hefði hann hald-
ið áfram, ef Kavin hinn helgi hefði ekki gripið
fram í fvrir honum.
“iHver er skoðun yðar á mér, og hvaða laun
ætlið þér að veita?” spurði hinn helgi maður.
“Að undantekinni list híflugunnar skarar
líst mannsandans fram úr öllu öðru”, svaraði
konungur.
“Nokkuð meira?” spurði Kaviu helgi.
“Eg d'ái yður mjög og finn að eg stend í
stórri þakkarskuld við ýður”, svaraði konungur.
“Eæ eg alt landrýmið, sem gæsin getur flog-
ið yfir?” spurði hinn helgi maður.
“Já, og það jafnvél' síðustu ekruna”, var
svar konungs.
“Er vður full alvara?”
“Já, eg legg við drengskap minn í annað
sinn”, svaraði konungur.
Þetta hótti Kavin helga vel mælt og hættj því
við um leið. að hefði konungurinn ekki þannig
mælt, mundi gæsin hafa haldið áfram að vera
hrum og hölt til æfiloka. “Eg kom hingað i
þeim tilgangi einuin, að komast að því, hvort
þér væruð ráðvandur og vel innrættur rnaður, og
nú eftir að hafa komist að sannleikanum, finst
mér ekki nema sanngjarnt, að eg skýri yður frá,
hver eg er”.
“Musha!” savaraði konungur. “Látið mig
þá samstundis fá að heyra á þessu dýrmæta
augnabliki, hver þér eruð.
Eftir að Kavin helgi, íhafði kvnt sig, féll
konungur á kné og signdi sig.
“Eg hefi þá verið að hjala við hinn mikla
Kalvin, eins og denghnokka.” Góðan dreng-
hnokka”, bætti hinn helgi maður við.
“Eruð þér í sannleika Kavin helgi, hinn
mesti og göfugasti allra helgra manna”, spurði
konungur.
“Já, það er eg, jafn áreiðanlega og víst er,
að gæsin yðar flýgur núna eins lótt og lævirki,”
svaraði hinn helgi maður.
Svo varð niðurstaðan sú, að konungurinn
sætti sig við að skifta á heilbrigði og æsku gæs-
arinnar, fyrir allar sínar verðmætu landeignir. En
auðvitað sá hinn helgi maður um það, að konung-
inn skorti aldrei neitt.
Gæsinn dó á undan konunginum, og gerðist
það með þessum atburðum: —
“Föstudag einn, flaug gæsin út á vatri venju
samkvæmt, til þess, að veiða silung handa kon-
ungínum. En það varð hennar síðasta veiðiför.
Því óðar en varði bar þur að stóreflis ál, er drap
blessaðan saklausa fuglinn. Ekki fitnaði hann
samt af verkinu, því jafnvel álar eru vitrari en
svo, að ]>eir vogi að leggja sér það til munns er
Kavin hinn helgi hefir blessað yfir með höndum
sínum.
HYGGINDI HUNDS.
Þýtt úr dönsku.
Eg á sjálfur stóran og fallegan veiðihund.
sem eg gæti sagt margt. og mikið um, en eg ætla
að láta mér nægj að taka fram nokkur atriði, sem
sýna fyllilega að mér finnst, að skepnurnar hafi
vit.
Hundinum mínum þykir vænt um ketti. Hann
er alinn upp með nokkrum ketlingum og honum
hefur altaf verið vel til kattanna, sem menn þó al-
mrent skoða svarna óvini hundanna. Það eru
ekki svo fáar skrámur, sem hann hefur fengið
hjá ókunnugum köttum fyrir það, að hann ætlaði
láta vel að þeim; kettiniir eru svo tortrvggir,
af fþví að illa vandir menn hafa gaman af að siga
hundum á þá til að gjöra þeim ýmsar skráveifur.
Þegar hundurinn minn kemur inn þar sem
köttur er fyrir, gengur hann til hans og dillar
rófunni vinalega; ef kötturinn er þá rólegur, fer
hann að gera gælur við hann og þeir verða bráltt
•bestu vinir. Ef kötturinn aftur ó móti gjörir
sig byrstan, 'kernur vandræðasvipur á hundinn
og hann fer þá að smáýlfra af leiða yfir því, að
kötturinn hefur misskilið vinahót hans. En
skemmtilegast er samt að sjá hann hitta ketling;
þá ræður hann sér ekki fyir gleði, og þó að hon-
um sé boðið girnilegasta 'bein, fæst hann ekki
burt frá lionum. Það hefur jafnvel komið fvrir
að hafi hann liitt lítinn ketling á, veitingahúsi,
hefur hann tekið hann með sér, þegar farið var
burt. og borið hann þá í munninum með nærgætni
og umhyggju, rétt eins og það vræri móðir hans,
til þess að skilja hann ekki við sig og hafa hann
sér til skemmtunar heima fvrir.
En einkennilegast finnst mér þó það, sem nú
s'kal greina.
Eg átti heima í nánd við Charlottenlund og
hafði þar ásamt hundinum mínum lítinn hvítan
loðhund, sem eg átti að gæta, meðan húsbóndi
hans var á ferðalagi; hann hér “Kvik”. Einn
dag sem oftar fór eg með járnibrautinni inn til
K’aupmannahafnnr og af því að eg vildi ekki
hafa hundana með, lét eg loka þá inni í biðsalnum
a jámhrautarstöðinni, meðan eg var að komast
burt. En á næstu járnbrautarstöð við Helleru})
voru hundarnir búnir að ná ’þar lestinni og eg
varð að taka þá með til borgarinnar. Til þess
nu að koma í veg fyrir þetta næsta dag, lokaði
eg þá. inni heima hjá mér. íÐn þriðja daginn
þegar eg ætlaði að gjöra hið sama, finnast hund-
arnir hvergi. Eg hugsa ekki meira um það og
held leiðar minnar til járnhrautarinnar gegn um
skóginn. En þegar eg er kominn ó miðja leið,
veit eg ekki fyrri til en “Kvik” verður 'þar á
vegi mínum og heilsar mér geltandi og þýtur svo
■strax af stað til að saakja félaga sinn, sem átti að
lialda vörð á öðrum vegi, er líka lá til jámbraut-
arinnar. — Þetta kom fyrir aftur og aftur og
hafði eg þá: votta að þessu.
Sýnir ]>etta ekki, að hundamir 'hafa eins og
talað sig saman um þetta bragð og lagt það niður
með sér, að fara svo snemma að heiman, að e'kki
næðist í þá til að loka þá inni, halda svo vörð á
báðum þeim leiðum, sem eg gat farið um skóg-
inn og láta svo hvor annan vita af, ef hann hitti
rmg.
mHMii •m-aB..-m ■» .■nwwai'i'B^KiWK
I ÖTULASTI VEGAMEISTARI 1 HEIMI.
Það e rein tegund af rauðu maurunum í Suð-
ur-Ameríku. Þeir draga saman smábúta og
kla>ða með þeim alla ganga, og svalir og vegi af
þúfunni sinni; gera þeir alla fleti hóla og fasta
í sér, eins og þeir væru -steinlímdir. Svo eru
þeir leiknir í list þessari, að þeir byggja á stutt-
um tíma svona vegi, sem er þriðjungur úr röst
(kílómeter) á lengd; á þeim vegi úir og grúir af
vinnumaurum, sem þramrna þarna áfram með
byrgðar sínar, margfalt stærri en þeir eru sjálfir,
hver um sig.
Sé nú líf þeirraathugað á þessu verksviði,
þá má sjá, að allur þessi her er undir ströngum
aga og hefir sínar skipanir. Leiðtogarnir að líta
eftir að skfpa fyrir um vinnuna, bara með því að
snerta höfuðin á vinnumaurunum, sem snöggvast;
nemur þá vinnumaurinn staðar í svip, en hraðar
sér svo í ákveðna átt, annaðhvort fram eða til
baka og er á, því sjáanlegt, að hann framkvæmir
ski]>un foringjans. Aginn, sem þessir maurar
sæta, sést þó enn glöggar, ef þessir maurar rek-
ast á einhverja óvænta fyrirstöðu, t. d. trjábút
eða stein og þvíum líkt, sem er í götunni. Yerð-
ur ]>á alt í einu mesta uppnóm hjá maurunum og
þröng mikil. En augnabliki síðar eru foringj-
arnir komnir ]>angað og rannsaka í snatri, hvað
fyrir er; þeir hlaupa þá ýmist yfir eða undir
þrös'kuldinn fram og aftur, til að sjá út besta
ráðið, og þegar þeir hafa fundið það, þá leiða
þeir vinnuherinn sömu leiðina og þá. er öllu að
nýju úr vegi hrundið.
Þegar mauramir eru búnir að snuðra upp
nýjan stað til að Ibyggja á nýja þúfu, þá grafa
þeir fyrst grvfju, sem oft getur verið alt að 20
sentimetrar að þvermáli og 2% meter á dýpt. Þar
er engin þörf á gangi út né inn, heldur er þetta
loftræsing og vatnsræsing. Frá þessari gryfju
liggja svalir eins og geislar í allar áttir, eins og
staiular í hjóli og enda allir í láréttum skurði,
sem liggur í réttum hring alt í kring (og sam-
svarar hjólhringnum). Ofan á þessum svölum
eða ]>öllum bvggja þeir svo íbúðarklefa sína, ávöl
| eða aflöng í laginu og hér um bil 30 sentimetrar
I á iengd. Þessi hús eru svo sterkbygð og ná
svo djúpt niður,að engin helliskúr í hitaibeltinu
er svo stórfeld, að lnin geti læst sig inn í þau.
— Heimilisblaðið.
DR.B J.BRANOSON
701 Liindsay BnlliH>vt
Phone A 70P7
Offioe tfmar: 1—8
Hdmill: 776 Viotor St.
Phone: A T1J2
Wtnnlpeg, Man.
Dr. O. BJORNSON
701 1 Jnileay Buildinc
Offloe Phone: 7067
Offflce tlm&r: t—i
Helmlli: 7*4 Vlctor 8C
Telephone: A 7686
Winnlpec, Man.
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Blds.
Offloe: A 7067.
ViOtalotfml: 11—12 oc 1.—6.80
10 Thelma Apts., Honu Street.
Phone: Slieb. 58»*.
WINNIPBQ, MAM.
Dr. J. Stefánsson
600 Sterllng Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kverkasj úkdóma. Er að hltta
kl. 10-12 f.h. og 2-6 e.h.
Tals. A3521. Heimili 627 Mc-
Millan Ave. Tals. F 2691
Dr. M.B. Halldorson
401 Boyd BnUdlna
Cor Portafle Ave. og Bdmonton
Stundor sérstnkl.gn berklaeyk:
og aflra lungnaajúkdöma. Br afl
finna 4 skrlfetofunnl kl. 11—
lí f.m. og kl. I—4 c.m. Bkrlf-
stofu tals. A 3521. Helmlli 46
AUoway Ave Talatmt: Sher-
brook 1168
SÖRLI.
Meðau eg var á Sjónarhóli á Vatnsleysuströnd
átti eg hund af útleudu kyni, sem Sörli heitir. Eg
vandi liann ungan á að verje tún mitt og garða
fvrir öllum skepnum; hann varð brátt eftirlátur
og athugull, og rak oft úr túninu, þótt houum
væri eigi skipað það. En þegar eg svo fluttist
])aðan til Reykjavíkur, skildi eg hann þar eftir
hjá kunnugu fól'ki, í þeim tilgangi, að hann verði
tún og garða, sem hann gerði trúlega; en þegar
frá leið, leiddist honum; kom hann þá hingað til
Reykjavíkur og leitaði uppi, hvar eg var niður-
kominn. Síðann hefur hann haldið þeirri föstu
reglu, að hann fer ótilkvaddur að heiman suður
að iSjónarhól, sem er yfir 2 mílur að vegalengd,
■og er þar nokkurn tíma til að verja tún mín og
garða, en aldrei sikiftir hann sér af því, þótt
skepnur standi í annara manna túnum. Þar er
þéttbýli svo fleiri tiín liggja saman. A sumrin
skreppur hann hingað til Reykjavíkur snöggva
ferð, og fer svo sjálfkrafa suður aftur eftir fáa
daga. I vetur hefur liann oftast farið suðnr
einu sinni í viku, og rekur þá alan fénað úr tún-
inu mínu. En þegar hann kemur heim liingað á
nóttunni, þá klórar hann í skúrhurðina og geltir,
til þess að monn vakni og ljúki upp fyrir houum.
Eg á von á að hann haldi áfram að vori að verja
túnin með sömu ástundun og hingað til.
Ekki sýnist það rétt að neita því, að þetta
dýr hafi vit og hugsun.
— Dýravinurvnn.
Dr. Kr. J. Austmann
M.A. MÐ. LMCC
Wynyard, Sask.
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Beríman
fstenaklr
Skrlfatofa Roon 811 MaArtbur
BuUðDí, Por*afl« Ava.
P. O. Bos 16*6
Phonea: A 6848 »« 6846
W J. LINDAIi, J- H. IjINDAIj
B. STEFANSSON
Islenzkir lögfrceðlnKar
3 Home Investinent Bnlldln*
468 Main Street. Tals.: A 4963
peir hafa einnig skrifstofur að
Lundar, Riverton. Gimli og Piney
og eru þar að hitta á eftirfylgj-
andi tlmum:
Lundar: annan hvern miðvikudag.
Riverton: Pyrsta fimtudag.
Gimliá Fyrsta miðvikudag
Piney: briðja föstudag
I hverjum mánuBi.
Arni Anderson,
iflL 1&C1M0W
1 félAgl TÍC E. P.
Bkriffltofa: 801 ElMtrto
w»y ChAnobflrfl.
ToUphon* A Í19T
ARNI G, EGGERTSSON,
Islenzkur lögfræOinciir.
Hefir rétt ttl »6 flytj* mál bitfi
í Manitoba og Sarkatcbawan.
Skrlfatofa: Wynyaro,
Phono: G»rry 261«
JenkinsShoeCo.
•89 Notre Dame
Avenue
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 6 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Victor Str.
Sími A 8180.
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave eg Donald Streat
Talsfml:. A 888»
DR. J. OLSON
Tannlæknir
602 Sterling Bank Bldg.
Talsími A 3521
Heimili: Tals. Sh. 3217
Vér Iwgjuni Mrataka áharalu 6 afl
Mlja meflöl eftir forakHftum laaks*.
Hln beatu lyf, lera hn*t « at *»,
aru notufl elngönflu. Jegar flér kotnfl
mefl torakrlfttna tll vor, mestC
v.ra vias um fá rfctt þa* aem l««k»lr-
tam tekur tH.
OOLOLBVOH * OO.
Notre Dune Ave. og Sherbroofcu ■
Phonee N 7668—7866
Glftlngalyflabréf ael*
A. S. Bardal
843 Sherbrooke St.
Seiur ltkki.tui og anna.t um útfarir.
Allur útbúnaflur »á bezti. Enafretn-
ur aeiur Kann alakonar minni.varfta
og iegateina.
Skrlfst. talsUMl N
HeimlUe talsíml N
Tlvað er það þá annað en óstæðulaust hjal,
að skepnurnar hafi aðeins einhverja eðlishvöt?
Því fyrirverða mennirnir sig fyrir því að þurfa
að jáía, að það eru aðrar skepnur til, sem líka
hafa vit eins og þeir? Hve margir eru það ekki,
sem eiga hægt með að viðurkenna, að mannæturn-
ar í Afríku standi á mikið hærra stigi en dýrin,
en sem glevma því, að þær eru samt menn eins
og þeir, þó að ómentaðir sóu, hafi enga vísinda-
lega þekkingu og s'kilji ekki hvað rafurmagn er
eða gnfuvélar — en menn eru þær samt. Það er
að eins megi'nsmunur á vitinu og þroska þess, en
hæfileikarnir eru samkynja.
— Dýravinurinn.
DÖMARI ER VARÐ VITNI.
Niðurlag.
Það var troðfult a,f fólki; dómarinn einn var
eVki kominn inn. Maintree stóð á sínnm stað ogi
litaðist nm. Hann sá Denton hvergi og þótt hon-
um bað furðu sæta. 'Hvað var orðið af honum?
Þá var lokið upp hurð fyrir innan dómgrind-j
urnar. Þá gekk inn maður léttklæddur. lítill ■
vexti og settist á stólinn. Maintree einbMndi á bann
rétt eins og bann vræ,ri vofa. !Þá rifjaðist alt t
einu upp fyrir honmm nafnið. sem bann gat ó-
mögnlega komið fvrir sig alla liðlanga nóttina,
hvernig sem hann lagði að sér með það. Nafnið
var Rroddoclc.
Orðið slapp fram af vörum hans og dómar-
inn leit upp forviða; kemur bann þá auga á saka-
manninn. hann Maintree, fvrir framan grindurn-
ar: beir horfðust í augu og bektu hvor annau.
“Hvað í ósköpunum er þetta!” sagði maður-
inn, “það er enginn annar en maðurinn með
fiðrildið.”
Maintree greip um brúnina á grindunum fvrir
framan dómarann. Nú var vitnismaðurinn
j fundinn.
— Heitn ilisblað ið.
DR. W. E. ANDERSON
307 Kennedy Bldg. Ph. A 7614
(gagnvart T. Eaton Co.)
SérfræSingur í augna, eyrna,
nef og kverkaajúkdómum.
ViCtalstími: 9-12 f.h. 2-6 e.h.
Heimili 137 Sherbrooke Street,
Sími Sher. 3108
Vér geymum reiðhjól yflr v«t-
urinn og gerum þau eio* eg nf.
ef þe»* er óekaS. Allar tegund-
ir af skautum búnaor til sam-
kvæmt pöntun. Áreiöaniegl
verk. Lipur afgreiöala.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
V wlíHiln T»la.:
A 8383
HLeim Tala :
A 8384
G. L Slephenson
PLUMBER
AllaLonar rRtmiRinilKMd. avo
■traujáni víra. állar teguiuUr »1
fliwnra 06 aHvaka 'hattoria).
VERKSTOFA: G7G HOME 5THEET
Lafayette Studio
G. F. PENNY
LjósmyndasmlSur.
Sértræftlngur 1 aft taka hópmyndir,
Giftingamyndir og myndlr af heU-
um bekkjum skðlafölkj.
Phone: Sher. 4178
489 Portage Ave. Wlnnlpe*
Phones:
Office: N 6225. Heirn.: A7»*«
Halldór Sigurðsson
General Contraeter
808 Great Weet Permanent Lean
Bldg., 966 Mais Bt.
Giftinga og , ,A
JarOarfara- D,oin
með litlum fyrirvarn
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST IOHN 2 RIMG 3
J. J. Swanson & Co.
Verzla meft fastelignlr. SJá um
leigu á húsum. Annast lán oc
eldjsábyrgS o. fl.
808 Parte Buildlng
Phonee A 6349-A 6310
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMAÐUR
Heimillstals.: St. John 1S44
Skrifstofu-'Dals.: A 66Si7
Tekur lögtakl bæfti húealeltruskuldjt
veftskuldir, vlxlaskuldir. AfgTelftlr at
sem aft iögum lýtur.
Skrllatof* 865 Mata tkram