Lögberg - 31.08.1922, Page 4

«. 4
LÖGBERG, P1MTUI»AGINN
31. ÁGÚST 1922.

JÖgberg
Gefið út hvem Fimtudag af The Col
uíTihia Press, Ltd./2or. William Ave. &
Sherbrook Str.. Winnipeg, Man.
Talaimari >-B327 oí N-B328
Jos J. tíiídfeiL Editor
Utanáskrift til blaðsino:
THC COlUflHBIH PHESS, Itd., Box 3l72, Winnlpag. M»n-
Utanáakriit ritstjórans:
EOifOK LOCBERC, Box 3171 Winnipog, ^an.
The “i.<;*berg" is printed and publiahcd by The
Oolutubia Preaa, Limlted. in the Columbia Biock.
85? to 8S7 Sherbrooke Street. Winnipeg, Manitoba
—
Sparnaður.
Þœr eru margar óskirnar, sem eru í hug
og hjarta æsikumannsmn, þegar hann er vax-
inn og er J>ess al-búinn að taka sinn þátt í
störfum lífsins og ábyrgðina af þeim sér á
herðar.
En það er ein ósk — ein þrá, sem þá er
sameiginleg öllum æskumönnum og æskumeyj-
um, eða ef lxún er það ekki, þá ætti hún að
vera það, og það er að vegna vel í lífinu og
verða nýtur maður eða kona, og í því sam-
bandi er margt að athuga. því það gjörir sig
ekki sjálft, fremur en nokkuð annað, sem eft-
irsóknar vert er. i
iÞað fyrsta. sem menn skyldu athuga er,
að samband vort við heiminn, eða samferða-
fólk vort í honum stjórnast ekki á reglum þeim,
sem við sjálf setjum, heldur hinum viðtekna
heims vana.
iSvo enginn getur skift við umheiminn eft-
jr sinni eigin vild, heldur verða menn svo
framarlega, að þeir vilji að vel fari, að
skilja að velgengnina verða menn að kaupa
með því, að þekkja og fylgja lögmálinu, sem
lífi mannanna ræður eins og reynsla þeirra
hefir leitt í ljós 4 liðnum árum.

Einn meigm þátturinn í lögmáU lífsins
er sparsemin.
Það er ekk margt, sem er eins þýðingar-
mikið og sparsemin fyrir þá og þær, sem eru
að taka ábyrgð lífsins á herðar sér. Með á-
byrgð lífsins meinum vér ekki nauðsynlega,
að ganga í sérstakar stöður né heldur þátt-
töku manna á hinum stærri og þýðingarmeiri
sviðum mannlífsins. Heldur miklu fremur,
og sérstaklega meinum vér þetta til æsku-
fólks þess, sem er að byrja að vinna fyrir sér.
Vér vitum að á þessu eru erviðleikar. Vér
vitum, að á því tímabili er það sérstaklega,
sem að fólki finst að það þurfi svo undur
margt að kaupa, og þá er það líka, sem kaup-
gjald þess er lægst, og það hefir úr fremur
litlu að spila. En það er einmitt þá, sem það
verður að spara ef vel á að fara.
Það er alveg sarna, hvrað kaupið er lágt,
sem unglingurinn fær, eftir að hann fer að
vinna fyrir sér. Hann á að spara eitthvað
af því, jafnvel þó það sé ekki nema nokkur
cent í hvert, sinn og honum er borgað, og þó
hann verði að neita sér um vindlinga, hreifi-
myndir, silki'sokka og jafnvel máltíð, þá á hann 1 |
að spara og leggja fvrir ofurlítinn, eða eins
míkinn hluta af kaupi sínu og hann getur, því
það er ekki upphæðin, sem spöruð er, sem
mestu varðar, heldur það að venja sig á að
spara.
Sparsemin er dygð, sem enginn getur
staðið sig við að gera lítið úr, eða forsmá.
Hún er líka oft og tíðum eina vopnið, sem
getur varið menn frá falli og eyðilegging. Ef
maður lítur í kring um sig, þá sér maður ao
heimurinn er ekki ólíkur mörk, þar sem ræn-
ingjar og rándýr hafast við á. Á móti þeim er
sjtarsemin eina vörnin.
Þegar veikindi sækja menn heim og þeir
eru ekki vinnu færir, þá er sparsemin aðal
stoðin, sama er að segja þegar verkföll bera
að höndum, slys eða eitthvað, sem varnar
mönnum frá vinnu og er þá betra, að hafa
centin, sem maður var búinn að spara sér til
aðstoðar, heldur en svíðandi samvisku út af
því að hafa svikist um eitt af aðal skyldnverk-
um Kfsins og standa þá alls laus uppi.
í blaði einu, sem gefið er út í London,
segr Aírnold Bennett þetta: —
“Það eru tugir þúsunda af fólki, bæði
ungu, miðaldra og jafnvel gömlu í London
og Nefw York, og í öllum öðrum bæjum und-
ir sólunni, hefði hann mátt bæta við), sem
ekkert heldur frá hörmungum annað en cent- I
in, sem það kann að hafa í vösunum og kaup-
ið, sem það fær næsta laugardagskveld. Þetta
er einkennilegur og óaðgengilegur sannleikur,
en sannlgiknr eigi að síður. Meiri parturinn
af þessum tugum þúsunda einstaklinga, eru
hugsunarlausir heimskingjar, sem em sekir \
um brrálæðis tiltæki manns, sem færi inn í
oKubúð með vindling í munninum. Þetta
er í augum uppi. Þó eg riti þetta með kinn- !
roða, bá bið eg ekki afsökunar á því”.
Yæri ekki gott fvrir fólk vort. að hugsa I
dálítið alvarlega um þessa hluti og ekki sfst,
nú undir veturinn.
Bændurnir og bændavaran. *
Á öðrum stað í þlaðinu ritar kunningi vor
G. Jörundsson, frá Stony HUl, um bændamál,
og erum vér honum þakklátir fyrir það, þó á-
drepa hans til íslenzku blaðanna í því sam-
bandi sé, að voru áliti óverðskulduð.
Þá er hitt að engu síður satt, að landbún-
aðarmálin, eru svo þýðingar-mikil, að þau
mega ekki, og eiga ekki, að leggjast undir
höfuð.
IBn það er ýmislegt í sambandi við land-
búnaðinn, helst allt, sem erfitt hefir verið nú
síðan stríðinu lauk og er enn, og þar á meðal
,eru atriði þau, sem Mr. Jörundsson minnist á
í grein sinni.
I. Skattar.
Fjarri er það oss, að lá bændunum þó þeir
beri sig illa undan erfiðleikum þeim, sem þeir
eiga við að stríða — óvanalega mikil útgjöld
annars vegar, en Óhæfilega lágt verð hins veg-
ar, fvrir alt eða flest, sem þeir hafa til að
selja, og það eru þau tvö spursmál, sem um er
að ræða og úr verður að leysa eftir bestu
föngum. — En það er hægara um þessi mál að
tala, heldur en að ráða bót á þeim.
Allmikið af skattabvrðinni er óumflýjan-
leg, bún er bein afleiðing af því, að þjóðin varð
að sökkva sór í skuldir á stríðstímunum
og þær skuldir verða að borgast, og eini veg-
urinn. sem til er til þess, að mæta þeim auknu
útgjöldum, eru auknir skattar, að minsta
kosti fyrst í stað, og eru útgjöld þau því óvið-
ráðanleg.
En það em aðrir skattar, svo sem skóla-
skattar, skattar til vegagerðar og annara fram-
kvæmda heima fyrir, sem menn geta frekar
takmarkað. Einkum em það skólaskattarnir,
sem farnir eru að verða óviðráðanlegir, bæði
í sveitum og bæjum, og hafa menn þar sjálfum
sér um að kenna, að allmiklu leyti. Menn
hafa bygt of dýra skóla á meðan góðærið var.
Myndað sameiginleg skólahéruð, þar sem menn
vom ekki færir um að standa straum af þeim,
og eru svo að berjast við að halda þeim við;
nú, þegar þröngt er um gjaldeyri.
Fjarri er það oss, að víta menn fyrir það,
þó að þeir vilji gefa börnum sínum, sem full-
komnustu mentun, en það er skammsýni þeirra
einni að kenna, ef þeir ganga svo langt í þá
átt, að kostnaðurinn verði lítt viðráðanlegur,
eins og hann nú er orðinn sumstaðar hér í
j\fanitoba. Ráðið til að bæta úr þessu, er að-
eins eitt — að spara. Annaðhvort að falla
til baka tii fyrra fyrirkomulagsins, að fjölga
skólunnm og minka skólahéraöin, eins og áður
var; það fyrirkomulag var miklu kostnaðar
minna og borga í sameining skuldir þær,
sem menn em komnir í, í sambandi við hina
dýrari s'kóla, eða þá að stækka hin sameinuðu
skólahéruð svo, að útgjöldin leggist ekki eins
þungt á hvern einstakling, og í þriðja lagi. að
færa útgjöldin í skólabéruðum niður, svo að
menn geti borgað þau, án þess að taka það of
nærri sér.
Það sem sagt hefir nú verið um skólaskatt-
inn. má einnig segja nm skatta til almennra
sveita þarfa. Skattamatsmenn verða um
tíma, að hætta að mæla upphæð þeirra við það,
sem þeim finst að þurfi að gjöra, en sníða þá
meira eftir gjaldþoli manna.
Eitt af því, sem að er hjá okkur, er að
við gjörum okku r ekki eins ljósa grein fyrir
þessari hlið málanna,.eins og þeirri, að vörur
vorar, sem vór höfum til þess, að selja hverjar
sem þær eru, ættu að vera í nægilega háu verði
til þess, að mæta útgjöldum eins og þau eru.
77. Verð á bændavöru.
Það er engin furða þó bændurnir hér í
Manitoba, og rejmdar víðast hvar annarstaðar
á bvgðu bóli, kvarti út af verðinn, er verið hef-
ir 4 flestum afurðum þeirra undan farið, og er
nú þvf engum blöðum um það að fletta, að sú
stétt hefir orðið að þola meiri skaða — beint
tap á síðastliðnum tveimur árum, en nok : r
önnnr stétt mannfélagsins. En við því hefir
ekki verið gott að gjöra, og er ekki enn.
Þær vörategundir, sem Manitoba-basndur
hafa til að selja em aðallega tvær, kora og
nautgripir. Báðar þessar vörutegundir, era
nú í svo lágu verði, að þær borga vart fram-
leiðslukostnað hvað þá heldur, að þær geti
mætt fram-færsluikostnaði framleiðendanna
og þeirra skylduliðs, og mætt auknum þörfum
til almennra útgjalda.
En hór er úr vöndu að ráða, og engin ein
þjóð getur ráðið við að laga það á stuttum tíma
og hór kemur líka svo margt til greina, að
naumast verður á alt bent, sem þessu er vald-
andi, en nefna má fjárskort þjóða, stórra og
smárra, til að kanpa . Tilfinning þeirra og
jafnvel óhjákvæmileg nauðsyn, til að spara alt
við sig, sem ]>ær geta án verið, á meðan að
stærstu sárin, sem þær fengu í stríðinu eru að
gróa. Þess vetma hafa þær þjóðir, sem fram-
Ieiðslutækin höfðu ólömuð, orðið a sitja sjálfar
með framleiðslu sína eða selja hana fvrir sára
lítið.
T sambandi við korn-framleiðslnna vita
menn. að fjöldi af bændum eru hjálparlausir
gagnvari skuldheimtumönnum sínum. Undir
eins og þeir hafa náð korni sínu í hlöður á
haustin verða |>eir að selja það til þess, að
mæta skuldum fvrir hvað helst verð, sem korn-
kaupmennirnir bjóða.
•Hominion-stjórnin vildi revna að laga þetta
með þvp að veita vestur-fylkjunum rétt til
þess að selja kora sitt í fólagi, en þvrftu ekki
að sæta hvaða afar kjöram, sem þeim væru

«
I
boðin, og til þess líka, að hægt væri að passa,
að framboðið yrði ekki svo mikið, að
verðið færi ofan úr öliu viti. Hvað gera svo
stjórnir vestur-fylkjanna við þetta?
Duiming stjórnarformaður í Saskatchew-
an, sem ekki tilheyrir bændaflokknum, er sá
eini af stjórnarformönnum vestur-fylkjanna,
se.m í alvöru hefir viljað hagnýta sér þessa bú-
bót. Greenfield, formaður bændastjómarinn-
ar í Alberta, liefir verið hálfvolgur; en Brack-
en í Manitoba, 'beið og beið, unz of sent var, að
gera nokkrar framtkvæmdir í málinu í ár, og
blað þess flokks, Free Press, sagði, að ekki
væri gerandi að kalla þing saman í Manitoba
út af þessu kornsölumáli, því afturhaldsþing-
mennirnir 7! ætluðu sér að tala á móti því.
Hvernig á svo að fara að, þegar bænd-
urnir sjálfir, eða forgöngumenn þeirra eigin
niá»a vilja eikki reyna til þess, að bjarga sjálf-
um sér út úr ógöngunum?
í samibandi við nautgripa söluna og um-
mæli Mr. Jörundssonar, í sambandi við hana,
er rétt að benda á, að stjórnin í Canada er að
beita öllu sánu afli til þess, að aðflutningsbann-
ið á eanadiskum nautgripum til Englands
verði afnumið, og er gott útlit með að það muni
fást áður en langt um líður. En þó að það
fáist, þá mega menn ekki láta sér detta í hug,
að “bjöminn sé unninn” í sambandi við gripa
verðið. Að vísu kaupa Englendingar að
sjálfsögðu eitthvað af sláturgripum frá Cana-
da þegar það er fengið. En það verða aðeins
úrvals sláturgripir. Fjöldan allan af gripum
þeim, sem Mr. Jörundsson talar um, og bænd-
ur svona upp og ofan hafa. til að selja, er e'kki
til neins að senda til Englands, því eigendur
þeirra mundu ökki bera neitt meira úr býtum,
]>ó þeir væru sendir þangað, en þeir gera nú,
með því að selja þá á $25,00 hér í Winnipeg.
Sannleikurinn er sá, að nú, sem stendur, er
ebki tilfinnanlega slæmt verð á verulega góð-
um gripum, þó það gæti og ætti að vera betra.
Fyrsta flokks gripir liafa selst hér í Winnipeg
undanfarandi daga á 5%—6 cent pundið á fæti,
seni gerir $90,00 fyrir naut, sem vigtar 1500
pund. En það sem að er, er það, að slíkir
gripir eru lítt fáanlegir. Mest af gripum þeim
sem á Winnijieg markaðinn berast, eru ekki
fvrsta flok'ks gripir — eru of lítilfjörlegir, til
]>ess að seljast fyrir viðunanlegt verð, og
gjöra það líklega aldrei framar. Eina úrlausn-
in fyrir bændur í því máli er því, að hætta að
ala upp gvipi, sem aldrei geta komist í verð.
en leggja alla stund á að ala upp þær tegundir
nautgripa, sem sózt er eftir.
-------o--------
Stjórnmáladeilan í Ontario.
Hún er byrjuð en ekki enduð, deilan milli
þeirra Hon. (Drary’s stjórnarformanns í Ont-
ario og Mr. Morrisons, ritara hinna samein-
uðu bændafélaga, — þeirra félaga, er studdu
núverandi stjórn til valda.
Um hvað er svo verið að berjast?
Deiluefnið virðist í fáum orðum sagt vera
það, að Mr. Drury hefir stungið upp á því, að
rýmkva ögn til um flokksfjötrana og gefa öll-
um mönnum, án tillits til stjórnmálaafstöðu
þeirra í liðinni tíð, tækifæri á að ganga inn í
Iiændaflokkinn, cf skoðanirnar á annað borð
færu í flestum meginatriðum saman. Þetta
er nú syndin mikla, sem Mr. Drury á að hafa
drýgt og sem í augum Mr. Morrison’s, er talin
ófyrirgefanleg með öllu.
Þegar1 bændaflokkurinn komst til valda í
Ontario, var hann eins og höfuðlaus her.
Hann hafði heldur ekki beinan meiri hluta í
þinginu og átti víst tæpast innan vébanda
sinna, þótt leitað væri með logandi ljósi, mann,
er hæfur gæti talist til að takast stjórnarfor-
ystuna á hendur. Sú varð því niðurstað-
an, að reyna að svipast um eftir foringja ut-
an við þinghá bændasamtakanna. Eftir
nokkura leit, lenti valið á Mr. Drury, manni,
sem fylgt hafði Sir Wilfred Laurier og frjáls-
lynda flokknum að málum, alla æfi. Með því
að taka verkaflokksmann inn í hið nýja ráðu-
neyti og tryggja sér þar með stuðning verka-
mannaflokksins á þingi, tókst Mr. Drury að
stofna ráðuneyti sitt og halda völdum fram á
þenna dag. Um stjómarstörf hans skal ekki
rætt hér og alla sízt að þessu sinni. En hitt
væri ekki úr vegi að athuga, að þegar í upp-
hafi rýmkaði bændaflokkurinn í Ontario, vit-
andi eða óafvitandi til, er hann sótti stjórnar-
formann sinn yfir í frjálslynda flo’kkinn. Það
sýnist því svo, sem ásakanir Mr. Morrison’s
og blaðsins Farmers Sun, á hendur Mr. Drury
só ekki á sem állra heilbrigðustum grundvelli
bygðar.
Hon. Drury, nýtur ,persónulega all-mik-
illa vinsælda víðsvegar um Ontario fylki, og
honhm einum mun það vafalaust vera að
þakka, að stjóraarskúta bændanna, er ekki
fvrir löngu komin í strand. En nú era það
l>a*ndurnir og }>að jafnvel sjálfir leiðtogarnir,
eins og Mr. Morrison, er í pólitiskum skilningi
sitja um líf hans, fvrir það eitt, að því er bezt
vprður sóð, að hann drýgði sömu syhdina og
þoir sjálfir ger?Su með vali hans, sem só að
vilja rýmkva ögn til um flokltsf.iötrana og
korna þar með í veg fyrir, að bændasamtökin
yrðu sökuð um stéttdrægni.
Ástœðurnar
fyrir því að hugur íslenzkra bænda
hnegist til Canada.
7. kafli.
Sem áframhald af greininni í
síðasta blaði, þykir rétt að fara
nokkrum orðum um höfuðat-
vinnuveg fylkisbúa, sem sé
kornræktina. pað mun óhætt
mega fullyrða, að fá landsvæði
sé betur til kornræktar fallin,
en Saskatchewan. Enda má
fylkið teljast eitt af iheimsins
mestu forðabúrum, að því er við-
kemur framleiðslu hinna ýmsu
korntegunda, svo sem hveitis,
byggs, hafra og hörs. Fimm sinn-
um hefir Seager Wheeler, unnið
heimsvið/urkenn'ingu og verðlaun
fyrir hveiti það, er hann hefir
ræktað á búgarði sínum, nálægt
Rost. Saskatchewan. Hann hefir
einnig hlotið fyrstu verðlaun fyrir
bygg og hafra. Á heimssýn-
ingum hefir Mr. Wheeler einnig
•hlotið verðlaun fyrir ýmsar aðr-
ar korntegundir og meðferð á út-
sæðisfræi. petta sannar bezt
hve loftslag og jarðvegur í
Saskatcíhewan getur famleitt
mikil auðæfi. Mr. Wheeler kom
til Saskatchewan fyrir nokkrum
árum algerlega án æfingar í korn
rækt. Auðvitað hafa margir
menn einnig unnið sjálfum sér
og fylki (þessu heiður, með jrvi
að hafa skarað fram úr, að því
er áhrærir ræktun korntegunda
cg jafnframt einnig á sviði gripa-j
væktarinnar. Má þar til nefna
5 broddi fylkingar þá J. C. Hill
og Sons, frá Lloydminster, er
hingað komu fyrir tuttugu árum, j
þf. öldungis óvanir hérlendum j
búnaðaraðferðum. peir hafa nú j
unnið þrisvar sinnum ‘í <röð silf-
i rbikarinn fræga, (fimtán hund
ruð dala virði í peningum), sem
Oolorado rikið hét þeim, er fram-
leiddu bezta tegund af (höfrum.
Einnig hafa margir bændur í I
fylkinu unnið verðalun á heims-
sýningum, fyrir garðrækt og
gi iparækt.
Jarðvegur Saskatschewan fylk-j
is er mjög svipaður þvi, sem við-
gengst í Manitoba. Hann fel-j
ur í sér afar margbrotið frjó-
magn, og er því vel til kornrækt-1
ar fallinn, án þess að nota þurfi
áburð. Á vetrum fer frostj
alldjúpt í jörðu og safnast þar
með nægur raki saman fyrir
sáninguna að vorinu til. Minstu'
bújarðir eru aldrei minni en 160
ekrur, fjórðungur úr section eins
og það er kállað. Auðvitað
hefir fjöldj bænda miklu meira
landrými, sumir hálfa section og
enn aðrir 640 ekrur eða jaínvel
meira. pað leiðir því af sjálfu
sér, að kornframleiðslan í Can-
ada, verður margfalt meiri áj
bónda hvern, en á sér stað í hin-1
um eidri löndum. Meðal upp-
skera hveitis, verður því sem
næst 16 bushel af ekrunni. hafr.
ar 32 bushel, bygg 24 bushel,
rúgur 13 og hör nálægt 9 bushel-
um. Auðvitað verður uppsker-
an í sumum pörtum fylkisins
nokkuð meiri.
Heita má að sama ræktunar-
aðferðin sé brúkuð, bæði við ný-
lönd og gömul, eins og bent hef-
ir verið á í greinum vorum hér
að framan, í samibandi við Mani-
toba. Væntanlegir innflytj—
endur, þyrftu að hafa það í huga,
að þótt skilyrðin fyrir kornrækt j
í fylki þessu sé góð, þá er ekki
æskilegt að binda sig einvörð- ■
ungu við >á tegund framleiðslu,
og þess vegna reynist griparækt
jafnhliða, venjulegast affarasæl-
asti búnaðurinn.
1 fylkinu eru ágæt skilyrði
fyrir hendi til að koma korni á
markað. Alt korn er selt saim-
kvæmt lögum sambandsjþingsins
og Iætur stjórnin umboðsmenn
sína skoða það og ákveða flokkun
þess. Meginhluti þess korns,
er flytjast skal út, er látinn í
kornhlöður — elevators, sem nú
eru að heita má við hverja ein-
ustu járnbrautarstöð. Allir
kornkaupmenn í Vestur-Canada,
verða að ihafa stjórnarleyfi og
enn fremur næga tryggingu, svo
að þess vegna geta bændur engu
tapað og ekkert átt á hættu, er
viðkemur sölu uppskeru sinnar.
Ymist eru það mylnufélögin,
kornkaupafélög og aamvinnufé.
lög bænda, er eiga kornhlöðurn-
ar Bóndinn getur því ávalt
eftir eigin vild, ýmist flutt korn
sitt tafarlaust tii kornhlöðunnar
of fengið fyrir það peninga út í
hönd, eða ef hann vill halda því
upp á væntanlega verðhækkun,
þá getur hann samt fengið það
geymt í kornhlöðunni og fær við
afhending skírteini, er sýnir hve
mörg bushel hann eigi þar. Kjósi
hann heldur að láta kornið í
vagn, þá getur hann eining gert
svo, því járnbrautarfélögin hafa
bygt samkvæmt lögum, það sem
kallað er loading platform, við
hverja stöð.
Umboðslaun fyrir eftirlit og
vigt, nemur því sem næst einu
centi á bushelið.
í viðbót við hinar algengu
k)ornh(löður, hefir Canadastjórn
sett upp kornþlöður í Moose
Jaw og Saskatoon og ennfremur
í Calgary, Alberta. Undir eins
eftir þreskingu, fer kornið að
hlaðast á markað, og koma þá
þessar stóru, stjórnarhlöður sér
vel. Uirl þær mundir liggja járn-
brautarfélögin ekki heldur á liði
sínu. Hafa þau flutningalest-
ir á hverri megin- og hliðarálmu
svo ávalt má koma korninu
frá sér, nær sem vera vill. Meg-
inið af korni því, sem til útflutn-
ings er ætlað, er flutt með járn-
brautinni til Port Arthur og
Fort William, þar sem það bíður
í hlöðum þess tíma, er senda
megi það á skipum til Liverpool
og annara stærstu kornmarkaðs-
borga. Kornhlöðurnar i Port
Arthur og Fort William, rúma
54,000,000 busihela af korni. í
Vancouver eru einnig kornhlöður
— elevators, þar sem geyma má
korn það, er flytjast skal til
Asíu, þess hluta Kyrrahafsins,
er með ströndum Bandaríkjanna
liggur, eða þá gegnum Panama-
skurðinn og til Norðurálfuríkj-
anna.
pað mun ekki ofmælt, að hvergi
í heimi, sé fyrir hendi fullkomn-
ara kerfi, er til þess þarf að
koma stórum byrgðum korns til
markaðar, en einmitt i Canada.
Griparækt og framleiðsla
mjólkurafurða.
pótt Saskatcrewan fylki, sé
heimsfrægt fyrir hveitiræktina,
þá ber þess að gæta, að iþar eru
fyrir hendi óvenjulega góð skil-
yrði, fyrir það sem kallað er
“mixed farming,” þar sem gripa-
ræktin er viðhöfð jöfnum hön(Þ
um við kornræktina. í því falli
að uppskera af einhverjum ástæð-
um mishepnist, er hag bóndans
þó alla jafna borgið, þar sera
griparæktin er stunduð jöfnum
höndum. Enda er ®ú 'búnaðar-
aðferð, að ryðja sér æ meira og
meira til rúms, á hinum síðari
árum. í Saskatchewan fylki
eru um 1.379,000 nautgripir,
þar af um 375,000 mjólkurkýr, yf-
Electro Gasoline
“öfcst öy Every Test”
pessi Gasolía endist yfir mestan mílufjölda og
fyrirbyggir ólag á mótornum.
Skjót Afgreiðsla hjá vorum Sjö
Service Stations:
Sérstök þægindi við fylling og hreinsun Transmissions
og Crank Cíise
No. 1. Corner Portage og Maryland.
N. 2. Main Street, gegnt Union Depot.
No. 3. McDermot og Rorie, Sts., gegnt Gr. Exchange.
No. 4. Portage Ave. og Kennedy St.
No. 5. Rupert og King, bak við McLaren Hotel.
No.6. Osbome og Stradbrooke St.
No. 7. Main Street North og Stella Ave.
Einnig til sölu hjá eftirgreindum Garages:
Willys-Ovérland, Cor. Portage og Marylana.
Cadillac Motor Sales, 310 Carlton.
Imperiaí Garage, Opp. Amphitheatre.
«
Biðjið kaupmann yðar um:
Buffalo English Motor Olíu, Tractorlene OIíu og Greaaes.
Prairie City Oil Co., Ltd.
Phone A 634? 601-6 Somerset Building
i