Lögberg - 30.08.1923, Blaðsíða 3

luGBERG, fimtudaginn
S0. ÁGÚST 1923.
8
' i=
8S2SSS282?SS2S2S2SS8SS2SSS2?SSSgSSSS£SSS28SS2S2SSS28
Sérstök deild í blaðinu
SÖLSKIN
Ákvæðaskáldið.
Foreldrar Hauks höfðu aldrei litið glaðan dag
síðan hann hvarf. Áður hafði sýslumaður verið
gleðimaður mikill og hrókur alls fagnaðar á mann-
fundum, en nú var hann orðinn svo þungbúinn á
svíp og þur á manninn, að fáir vildu yrða á Hann
að fyrra bragði. Og frúin hafði ekki yndi af
neinu öðru en því, að taka rósaleppinn upp úr kist-
unni og skoða hann. pað gerði hún á hverjum
degi. Hrefna litla tók gleði sína aftur þegar frá
leið. Sorg hennar var eins og héla einnar nætur,
sem bráðnar fyrir blíðgeislum morgunsólarinnar.
pa<5 var farið að líða að nóni, og frúin hafði
enn ekki haft tíma til að skoða rósaleppinn, en nú
gat hún ekki stilt sig lengur. Hún fór fram á
dyraloft og tók rósaleppinn upp úr kistunni. Hún
horfði á hann þangað til henni vöknaði um augu.
“Nú væri hjartkæri drengurinn minn sjö ára í
dag, ef hann hefði lifað,” sagði hún við sjálfa sig.
Höfug tár hrundu niður vangq, hennar, og þerraði
hún þau af sér með rósaleppnum.
í þessum svifum var drepið á dyr. Frúin lét
rósaleppinn ofan í kistuna og gekk til dyra. Kom
þá aldurhniginn langferðamaður á móti henni
og heilsaði henni með handabandi.
. Frúin tók kveðju hans kurteislega og bað hann
að ganga í bæinn, en hann kvaðst þurfa að koma
hestinum sínum í haga fyrst. Nú sá frúin að
jarpur kláfahestur stóð á hlaðinu. Bauðst hún
til að láta dreng fara með hann upp fyrir túnið og
hefta hann, en komumaður vildi ekki þigg.ja það og
kvaðst verða að fara með hann sjálfur. “það
er ekki bama meðfæri að fást við Jarp”, sagði
hann, “því hann gerir bæði að bíta og slá.” Teymdi
hann nú hestinn upp fyrir bæinn og tók af honum
kláfana, spretti af honum reiðingnum og fór síðan
með hann á haga.
Frúin beið eftir komumanni og lét hann ganga
inn í baðstofu, en þá stóð svo á að alt heimafólkið
var komið inn til miðdegisverðar, nema Hrefna.
hún var einhverstaðar úti að leika sér. Frúin
bað gestinn að fá sér sæti og lét bera honum mat.
Sýslumaður sat' við skrifborðið sitt frammi í
stofu og var í djúpum hugsunum, en nú kom frúii
til hans og bað hann að koma snöggvast inn í bað-
stofu.
“pað er kominn einhver langferðamaður,”
sagði hún. “Hann hefir ekki gert uppskátt erindi
sitt, en mér datt í hug, að þér þætti gaman að tala
við hann og spyrja hann tíðinda.
Sýslumanni var óljúft að gefa sig á tal við
gesti, en þó för hann að orðum kpnu sinnar. Hann
gekk inn í baðstofu, og komumaður heilsaði honum
virðulega.
“Hvað heitir maðurinn?” spurði sýslumaður.
“Eg heiti Torfi.”
“pað er þó vænti eg ekki Torfi ákvæðaskáld ?”'
Rétt er þar til getið,” svaraði komumaður og
gaut hornauga til sýslumanns.
Nú varð löng þögn, og litu allir í senn til Torfa.
pótti fólkinu ekki lítill fengur í því, að fá nú að
sjá þenna galdramann með eigin augum, því að
margar kynjasögur höfðu borist af honum um land
alt. Hann var líka svo forneskjulegur og frá-
brugðinn öllum öðrum mönnum, er þar höfðu sést
í sveit. Hann var mikill vexti, en nokkuð lotinn
í herðum. Hárið hékk í sneplum á herðar niður,
og var eins og héla hefði á það fallið. Skeggið var
þykt og þyrlaðist niður um bringuna; var það tíl-
sýndar að sjá líkt freyðandi foss. Stórskorinn var
hann í andliti, með kónganef og hátt veðurbarið
enni . Undir loðnum og þungum augabrúnum
glórði í grá og hvöss augu.
Torfi hélt áfram að snæða og lét sér vel líka,
að hann skyldi vekja svona mikla athygli. Sýslu-
maður gekk þegjandi um gólf með töluverðum em-
bættissvip. Hann var að rifja upp fyrir sér alt það
sem hahn hafði heyrt talað um Torfa gamla á-
kvæðaskáld. Torfi hafði lengi verið að flakka
um Suðurland, en þetta vor hafði hann farið fót-
gangandi norður Kjöl, með kláfahest í taumi, og
legið þrjár nætur undir berum himni. Hann hafði
nú flakkað víða um sveitir á Norðurlandi og þótti
hvergi góður gestur. Stóð flestum stuggur af
honum.. Lét hann mikið yfir sér og tók að kyrja
galdravísur, ef bændur syn.juðu honum bónar.
Gerðust þá mörg undur og stórmerki. Urðu vana-
lega þau leikslok að þeir létu undan og urðu fegnir
að gefa honum ull og smjör, og jafnvel peninga, til
þess að losna við hann.
Sýslumanni var illa við alla förumenn eftir
víðureignina við Finn flakkara. Hann var að
hugsa um að taka Torfa fastan, og 'létta þessari
landplágu af Norðlendingum. póttist hann vita,
að hann mundi geta sér almannalof fyrir slíka
röggsemi.
Nú er að segja frá Torfa. Þegar hann haföi
etið sig mettan, bjóst hann til brottfarar, en kvaðst
fyrst ætla að biðja sýslumann bónar.
Sýslumaður tók dræmt undir það, en vildi þó
heyra hvað Torfi hefði í huga.
“pað er að leggja eina spesíu í lófann á Torfa
gamla, og vona eg að engum þyki til mikils mælst.”
Sýslumaður brást reiður við og mælti: “Mér
þykir þessir flækingar vera orðnir æði heimtufrek-
ir nú á dögum. peir gera sig ekki ánægða með
mat og húsaskjó'l, heldur heimta þeir peninga þar
að auki.”
Torfi leit íbygginn til sýslumanns og bað hann
tala varlega. “Eg er nú svo ga'mall sem á grönum
má sjá,” sagðnhann, og hefir enginn dirfst að svara
mér svo. Eg er kallaður Torf ákvæðaskáld, og
það ekki að ástæðulausu, því að marga seiðVísuna
hefi eg kveðið um dagana. Er það almæli að eg sé
fjölkunnugur og viti lengra en nef mitt nær, og
sjaldan lýgur almannarómur.
“Sér er nú hver gorgeirinn í karlinum,” sagði
einn vinnumaðurinn, og varð þá skellihlátur un
alla baðstofuna, en Torfi lét sér hvergi bregða-
“pað miun fara af ykkur hláturinn um það er
lýkur,” sagði hann og lét drjúglega.
“Ekki hræðist eg hótanir þínar,” sagði sýslu-
maður, og muntu a'ldrei sækja gull í greipar mér.
Máttu vera mér þakklátur, ef eg refsa þér ekki
fyrir skrumið.”
Torfi lét brúnir síga og varð allófrýnilegur.
Hann stappaði fætinum í gólfið og mlæti: “Heyri nú
mál-mitt allir þeir, sem viðstaddir eru! Nú er
glaða sólskin og blæjalogn, svo að ekki blaktir hár
á höfði, en hvernig ætli mönnum yrði við, ef eg
gæti alt í einu látið koma ofsastorm, með því að
kveða eina vísu?”
“Jæja garmurinn,” sagði sýslumaður. “pað
mun nú ráð fyrir þig að hafa þig á brott, og nenni
eg ekki að eiga orðastað viðþig lengur, því að nú
fyrst er mér ljóst, að þú ert ekki með öllum mjalla.”
Torfi kvaðst ekki fara fet fyr en hann fengi
spesíuná, en sýslumaður sagði að réttast væri að
setja hann í gapastokinn fyrir gikksháttinn og ó-
ráðþægnina.
pá spratt Torfi upp úr sæti sínu og mælti:
“Nú skal stormurinn koma, og mun eg. ekki lengur
láta frýja mér hugar.” Hann leit upp í strompinn og
kvað vísu þessa með þrumandi raust:
Mikinn seið eg magna þrátt,
máttur fylgi tali.
Blási nú af austurátt
yfir fjöll og dali!
Kom þá svo mikill stormur að undrun sætti,
og tók að hvína hátt í strompinum. Allir störðu
agndofa á Torfa, og sáu menn glögt hvernig hárið
blakti á höfði hans, því svo var súgurinn mikill
undir strompinum.
Nú þótti sýslumanni tími til kominn að láta
skríða til skarar og taka Torfa fastan. Hann
eggjaði menn sina fast og bað þá binda Torfa og
draga belg yfir höfuð honum, svo að hann gæti ekki
kveðið fleiri galdravíSur.
“Ekki metið þið nú líf ykkar mikils,” sagði Toríi
gamli og hló kuldahlátur. “Eða vitið þið ekki að
eg er ákvæðaskáld? Eg þarf ekki að kveða nema
hálfa vísu, til þess að láta blóðið frjósa í æðuvn ykkar,
og er hverjum þeim manni bráður bani vís, sem
snertir Torfa gam.’.a ákvæðaskáld!”
Heimamenn höfðu staðið upp og voru þess al-
búnir að ráðast á Torfa, en nú urðu þeir svo skelkað-
ir, að þeir hopuðu á hæl, og settist hver í sitt sæti.
Nú var sýslumannsfrúnni nóg boðið- Hún
reyndi að miðla málum og bað vnanninn sinn blessað-
aðann að láta Torfa fá spesíuna. “Það er ekki
aftur tekið,” sagði hún, “ef stórviðrið sviftir þekjunni
af baðstofunni.”
Hann ska'l aldrei fá spesíuna,” svaraði sýslumað-
ur. “Og er mér ósárt um, þó að þekjan fjúki af
þessu greni. Eg hefi hvort sem er ákveðið að láta
byggja nýja baðstofu í haust, þar eð þessi er orðin
svo gömul og hrörleg, og óvistleg í alla staði.”
“Þá skal eg láta koma grenjandi' norðanhríð,”
sagði Torfi og sótti í sig veðrið. Hann leit aftur
upp í strompinn og kvað:
Burt með vorsins blómatíð,
bliknuð drúpi stráin,
köld og nöpur norðanhríð
næði yfir skjáinn!”
Kom þá ógurleg haglskúr úr heiðskíru lofti og
buldi á baðstofug'lugganum. pað fór kuldahrollur
um fólkið. Karlmennirnir tóku trefla sínu og
vöfðu þeim um hálsinn, en stúlkurnar létu á sig
sjölin og fóru að blása !í kaun-
Frúin bað mann sinn í öllum bænum að láta
Torfa fá spesíuna. “Sérðu ekki hvílík hætta vofir
yfir, ef Torfi lætur þessa norðanhrið haldast í alt
sumar. A'llir verða að hætta heyskap, og það verður
jafnvel ekki nokkur snöp fyrir skepnur um hásumarið.
Og svo kemur hallæri. Fólkið deyr hrönnum saman
úr hungri. — Og Hrefna litla úti í þessu veðri!”
Nú var sýslumaður í vanda staddur, og runnu
á hann tvær grímur, en þó var hann tregur til að láta
Torfa fá spesíuna, og kvað sér lítinn sæmdarauka að
því, að láta undan þessum flakkara. “Nei spesíuna
læt eg ekki fyr en í fulla hnefana.”
“Þá skal eg 'láta koma sólmyrkva,” öskraði Torfi.
Hann ranghvolfdi augunum og var svo ægilegur á
svipinn, að öllum stóð ógn af- Og enn leit hann
upp í strompinn og kvað:
Töfrastyrk ‘í tungurót
Torfa skortir eigi.
Verði myrk og svört sem sót
sól á himinvegi!
“Hvað er að tarna?” sagði frúin. “Mér dinfmir
fyrir augum.”
“Og mér líka,” sagði sýslumaður.
“Ykkur mun dimma betur fyrir auguvn um það
er lýkur, ef eg fæ ekki spesíuna,” sagði Torfi og
glotti við tönn.
í sama vetfangi datt á þreifandi myrkur, og sá
ekki nokkur maður handa sinna skil. Alt fólkið stóð
á öndinni af ógn og skelfingu, og héldu sumir að nú
væri kominn heimsendir.
“Œ, hva rætlar þetta að lenda?” sagði frúin ang-
istarfull og varpaði sér í fangið á manni sínum-
“petta grunaði mig lengi, að síðasta plágan mundi
verða verst. Vertu nú ekki að halda í spesíuna
lengur. Það er betra að bogna en bresta. Manstu
ekki hvernig fór fyrir honum Faraó? pú ættir að
láta ógæfu hans þér að varnaði verða.”
Nú féll sýslumanni allur ketill í eld, og sá þánn
kost vænstan að láta undan, þó að hann ætti bágt með
að brjóta odd af oflæti sínu.
Framh.

Fyrir börn og unglinga
io*o«oéo*o*o«o*o<
Úr Talmud.
Flettu ritningunni og flettu henni aftur, því
hún segir frá öllum hlutum.
Gefðu guði þökk fyrir mótlæti jafnt sem með-
læti pegar þú heyrir að einhver hefir dáið þá segðu:
“Blessaður sé hinn réttláti dómari.”
Jafnvel þegar hlið himinsins er lokað fyrir
bænum þínum, þá er það opið fyrir tárum.
pegar réttlátir menn dey.ja, þá eru það jarðar
búarnir sem tapa. Perlan tapaða heldur áfcam
að vera perla, en vel má sá tárast sem hefir tap-
að henni.
Ef orð í tíma talað er virði eins penings þá er
það tveggja peninga virði að þegja þegar þegja ber-
Asninn kvartar um kulda jafnvel í júlímánuði.
Fjórir eru þeír, sem aldrei fá inntöku í Paradís:
Spjátrungurinn, lygarinn, hræsnarinn og sá er last-
málugur er. — Lastmælgi er morð.
Úlfaldinn vildi hafa horn, svo eyrun voru tekin
af honum.
Hermennirnir berjast, en konungarnir eru hetj-
urnar.
Andi skólabarnanna er lífgjafi heimsins.
Þegar þjófur á ékki kost á að stela, þá heldur
hann að hann sé fróvnur. Þjófurinn ákallar guð, á
meðan hann er að brjótast inn í hús manna-
Œskan er rósabeður; ellin þyrnikóróna.
Vinnutíminn er stuttur, en verkið mikið. pað er
ekki lífsspursmál að ljúka við verkiðj en þú mátt ekki
þess vegna slá slöku við það. Ef þú hefir unnið
mikið og gott verk þá eru laun þín mikil; því herranií
sem réði þig í þjónustu sína svíkur engan um laun.
En veistu að þau laun eru ekki af þessum heimi.
í Talmud er mikið tálað um eiginkonur bæði góð-
ar og vondar þar stendur á meðal annars.
Velþóknun guðs er yfir þeim manni, sem giftist
góðri blíðlyndri konu svo friður geti ríkt í húsi hans.
Þegar menn missa fyrstu konu sína, þá missa
peir með henni helgidóm lífsins-
Ef maður skilur við konu sína, þá grætur altari
sjálfs guðs yfir gjörðum hans.
Alt í lífinu má bæta, nema missir konu, sem hefir
verið fyrsti förunautur þinn.
Heiðarlegur maður virðir konu sína. Sá er sýnir
konu sinni vanvirðu er fyrirlitlegur.
Ef kona þín er lág vexti þá beyg þig ofan að
henni til að tala við hana, framkvæmdu aldrei neitt
án þess að leita hennar ráða.
Hjón, sem vel ke'mur saman, hafa gleði himins-
ins fyrir förunaut. En í kringum tnann og konu,
sem illa eru saman valin brennur eldur eyðilegging-
aripnar-
lífsánægju og alla blessun.
Professional Cards
'T
Demöntunum skilað aftur.
Meistari Meir, var í musterinu að kenna
á hvíldardegi. Á meðan dóu synir hans tv<
báðir voru efnilegir og vel að sér í lögmálinu.
hans bar lík drengjanna sinna upp í herbei
var uppi á lofti í húsi þeirra og breiddi ofi
hvítt lín.
yfir þá,” sagði hann.
'Meir. Konan rétti manni sínum bikar með c
Hann gjörði guði þakkir og drakk. Svo spurði
aftur: "Hvar eru drengirnir mínir, eg vil að
drekki líka af þessum vígða drykk.”
"Þeir geta ekki verið langt í burtu,” s\
móðir þeirra um leið og hún bar kvöldverðin á
fyrir mann sinn. Þegar hann hafði gefið
svaraði meistari Meir.
“Fyrir nokkrum dögum isíðan, bað maður mig
um að geyma fyrir sig nokkra de'manta, og nú vill
hann fá þá aftur,” á eg að láta þá af hendi við hann?”
“Konan mín ætti ekki að þurfa að spyrja að slíkri
spurningu,,” svaraði meistari Meir. “Mundi þéi
geta komið til hugar að halda fyrir öðrum mönnum
því sem er þeirra eign?” “Nei! nei!” svaraði konan, en
eg vildi ekki sktla þeim án þess að þú vissir.”
Skömmu síðar leiddi hún mann sinn upp í her-
bergið þar«^em 'lík drenfgjanná lágu og dró hún línið
frá sjónum þeirra. “ó drengirnir mínir, braust fram
af vörum föðursins. “Synir mínir dánir!”
Konan hans snéri sér undan og grét.
Eftir að þau höfðu staðið nokkra stund í hinu'm
þungu sorgarsporum við dánarbeð drengjanna sinna,
tók konan í hönd mannsins og sagði: Meistari, hefir
þú ekki kent mér, að við séum skyldug að skila því
aftur, sem okkur hefir verið trúað fyrir að geyrna?
sjáðu, drottinn gaf og drottinn tók; hlessað veri nafn
drottins.”
““Blessað veri nafnið drottins,” tók meistari Meir
undir. “pað hefir verið vel sagt, að sá sem á góða
konu er ríkari en hinn auðugasti gimsteinaeigandi. í
munni hennar er vísdómur og á tungu hennar eru
lög kærleikans rituð.”
DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDICAI/ ARTS BId>G. Oor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Office tímar: 2—3 Ileimili: 776 Victor St, Phone: A-7I22 Winnlpeg, Manltoba

DR. O. BJORNSON 216-220 MEDICAU ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 Helmili: 764 Viotor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manitoba

DR. B. H. OLSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDR. Cor. Graham and Ivennedy Sts. Piione: A-7067 Vlðtalstmi: n—12 og 1—5.30 Hebnili: 723 Aiverstone St. Winnipeg, Manitoba

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAU ARTS BLDG. |— Cor. Graliam and Kennedy Sts. Stundar aug;na, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er að hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsími: A-3521. lleimili: 627 McMiIJan Ave. Tals. F-2691

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd Building Cor. Portago Avo. og Fximonton jj" Stundar sérstaklega berkiasýki og aðra lungnasjúkdóma. Er að finna á skrifstofunni kl. 11—12 | f.h. og ?—4 e.h. Simi' A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave, Tal- sími: B-3158.

I)R. A BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og þ barna sjúkdóma. pL Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 5 e. h. Office Phone N-6410 Heimili 806 Victor Str. Sími A 8180.

DR. Kr. J. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h- Heimili 469 Simcoe, Office A-2737. res. B-7288-

DR. J. OLSON Tannlæknir . 216-220 MEDICAD ARTS BIJ)G. Cor. Graiiam and Kennedy Sts. Talsími A 8521 Heimili: Tals. Sh. 3217

J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. Talsími: A-8889
VTér leggjum sérstalta áherzlu á að . seija nieðul eftir forskriftum lielaia. 1 Hin beztu lyf, se.111 hægt er að fá eni r notuð eingöngu, . pegar J>ér komið með forskrliftum til \or megið þjer vera viss nm að fá rétt það sem lækn- i irlnn tekur tll. ð COLCLEUGII & CO., Notre Dame and Slierbrooke Phones: N-7659—7650 1 Glftlngalcyflsbréf scld
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 McArtbw
Building, Portago Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6846
W. J. tlNDAL, J. H. r.ixnAij
B. STKFANSSON
Islenzklr lösfrivðingar
3 Home Investment Butlding
468 Main Street. Tals.: A 4863
andi tímum:
ndar: annati hvern mlðvikudi
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Gimliá Fyreta mlðvikudag
Piney: þriðja föstudag
I hverjum ínílnuðl
ARNI ANDERSON
ísl. lögntaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Chambers
Talsími: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. Iögfræð;ngur
ir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phone: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
3S9 Notre Dams
Avenue
f
£
A. S. Bardai
84-3 Sherbrooko St.
Selur líkkistui og annast um útfarir.
Allur útbúnaðut sá bezti. Ennfrem-
ur sclur hann alskonar mínnisvarða
og lcgsteina.
Skrlfgt- talsimj
lieimilia taltlml
N 6e08
N ?S07
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í bnrginni
Hér þarf ekki að bíða von úr vitl.
viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af
hendi fijött og vel.
C. Goodman. J A. Jóhannson
644 Burnell Street
F. B-5'á60. Að baki Sarg. Fire Hali
THE EMPIRE CYCLE CO.
634 Notre Dame.
Agents for Perfect Bicycle3,
second hand wheels on Sale.
Lawn Mowers, Knives and
Scissors sharpened. — This
business is now for Sale and
and everything will be sold at
wholsále pnce.
J.E. C. Williams.
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiS meðöl yðar hjá oss,- —
Sendið pantanir samstundis. Vér
afgreiðum forskriftir með sam-
vtzkusemi og vörugæði eru óyg^j-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdómsrlka reynslu að baki. —
Allar teg^hdir lyfja, vindlar, Is-
rjómi, sætindi, ritföng, tóbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store!
Cor Arlington og Notre Dáme Ave |
raisímar:
Skrifstofa:
HeimiU: ...
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMACUR
Heimilistaís.: St. John 1844
Skrlfstofu -Tals.: A 6557
Tekur lögtakl bæðl htiaalelguakuld^
veðskuidir, vtxlaskuldir. Afgr«iðlr al
aem að iögum lýtur.
SkrUstofa 255 Maln St
Giftinga og ...
Jarðarfara-
með litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tals. B720
ST IOHN 2 RING 3
I
Verkstofu Tais.: lleima Tala.
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonnr rafmasnsáliöld. svo sem
straujnrn víra. nllar tegundlr »1
rlösum og aflvaka (Ivitierirei)
Verkstofa: 676 Ilome St.
Plione B-1558 Til taks á
öllmu tínuim.
Exctiange ftuío Transfer Co.
Flytja Húsgögn og Pianos
Annast flótt og vel um allar teg-
undir flutninga; jafnt á nótt sem
nýtum degi
A. PRUDEN. Eigandi
57? íherbrooke St. Winnipeg