Lögberg - 17.01.1924, Blaðsíða 5

LÖGBERG) FIMTUDAGINN, 17. JANUAR 1924.
5
Guðrun Jánsdóttir
Arnason
Síöastliöiö haust, 6. september,
andaöist aö heimili sínu i Breden-
bury, Sask., Guörún Jónsdóttir, kona
Helga Árnasonar. Er Helgi i
fremstu röö Vestur-íslenzkra bænda-
öldunga og valinkunnur maöur.
Guörún heitin var fædd 13. júii,
184Ó. Foreldrar hennar, Jón Tóm
asson og Rannveig Þorvaldsdóttir,
bjuggu á Uppsölum í Hvolshreppi
Breiöabólstaöar sókn. En Helgi er
Rangvellingur. Þau Helgi og
Guðrún gengu í hjúskap á íslandi.
Bjuggu þau á ýmsum stööum, en
lengst i Hvammi i Ölfusi. Vest-
nr um haf flutust þau 1886. Dvöldust
þg sumarlangt í Norður Dakota, en
fluttu utn haustiö til Þingvallaný-
lendu, í öndveröu landnámi þeirrar
bygðar. Voru þau því i tölu
liinna fyrstu er þ^r námu land, og
ávalt síðan i hópi hinna fyrstu er
þar námu land, og ávalt síöan i hóp
hinna ágætustu og efnuöustu búenda
þar um slóðir.
Kigi voru þau byltingagjörn. 25
ár voru þau búsett á landnámsjörð ]
sinni, en fluttust þá til Bredenbury,
sem er þorp, um 10 milur frá bú-
staö þeirra. Þar höföu þau dvaliö
11 ár.
Af 6 börnum þeirra hjóna, lifa
tvö, þau Guðmundur Camóens Helga-
son, bóndi í grend viö Churcbridge,
og Arnheiðu.r, kona Hjálmars O.
I.optssonar í Bredenbury . Fóstur-
dóttir Helga og Guðrúnar er Sess-
elja kona Steingrims Jónssonar aö
Kandahar.
Hin látna seildist sizt eftir lofi.
Hér veröur því fátt um lof og eng-!
in likræða. Drepið skal þó á að-
aleinkenni hinnar látnu. Ekki
var hún í tölu hinna “nýju kvenna”. j
Látlaus trúmenska og góðvild auö-
kendu hana. Hjálpfús var hún og
vildi standa i skilum viö guö og
menn. Hún kaus aö lifa öörum,
var góð móðir, trúlynd kona og'
kristin sál. Hún hafði gengið
skóla lifsins og auðgast þar að nyt-
samri þekking. Auðugust varj
hun af dygðaarfi ættjarðarinnar og
auömýktri trú guösbarna.
Æfihvörf hennar voru friðsæl,
sein lífsstefna hennaV og lifsstarf.
Hnn dó í svefni, umkringd af ást-
vinum sinum.
Jarðarför hennar fór fram þ. 8.
sept,, frá heimilinu í Bredenbury og
kirkju Þingvallanýlendu safnaðar,
er þau hjón reistu að mestu —öll
ástmenni hennar og flestir bygðar-
manna fylgdu landnámskonunni góðu
og guöhræddu til grafar.
Séra Jónas A. Sigurðsson frarndi
þjónustugerð bæði að . heimilinu ogj
í kirkjunni.
J. A S.
Arni Thorvarðsson.
kappsiglingu okkar landnemanna. Og
skilur því eftir, mjög hlýjar og ein-
lægar endurminningar allra sem
honum kyntust.
Af 14 börnum þeirra stórmerku
Kalastaða hjóna, systkinum Árna,
eru að eins tvö á lifi. Þóra gift Jóni
Austmann til heimilis í Winnipeg, og
Þorvaröur prentsmiðjustjóri fyrir
“Guttenberg” í Reykjavík.
Blessun og þökk fylgir Árna, út
yfir gröf og dauða frá öllum sam-
ferðamönnum.
L. G.
Þórdís Emelía lErickson
Etns og áður hefir verið getið í
Logbergi, þa andaðst Árni Þorvarð-
son að heimili sínu í Minneapolis í
Mmmsota , Bandaríkjunum 17 nóv
siðastliðinn.
Árni sál var fæddur árið 1862
síðla árs, var því rétt um 61 árs þá
hann lézt. Sonur þeirra merku
hjóna Þorvarðar Ólafssonar á Kala-
stööum á Hvalfjarðarströnd í Saur-
hæjarsókn, og konu hans Margrétar
Sveinbjarnardóttur prests að Staðar
hrauni í Mvrasýslu. Ólst upp hjá
foreldrum sinum þar til hann fór til
Lgils bókbindara Jónssonar í Reykja-
vík og dvaidi hjá hontim þrjú ár vi
aö ná fullkomnun í bókbandi. Eft-
ir það flutti hann norður til Akur-
eyrar og var hjá Friðbirni Steinssyni
1 eöa 2 ar. Sigldi síðan ti] Kaup-
mannahafnar og dvaldi þar í mörg
ar- Siðan heim til íslands aftur
var aS eins eitt ár. Fór alfarinn
mngað vestur árið 1890 og settist að
yr,r tvö ár 'í Carbery, síðan til
, lnniPeg 0g dvaldi þar um tíma.
r.!i 211 jÚli eif* *> h»n
GníSiumi Guímundsdóttur Gislason-
ar og fluttu þau til Minneapolis. Þau
hjón eignuðustu tvö börn, son sem
andaðist rétt eftir fæSing-, og dóttir
sem er frægur .hljómlistakennari og
hflr hÍá moöur sinni i Minneapolis,
sem hefir venð þeirra stöðugur bú-
staður síðan árið 1895, og farnast
vel. Og syrgja þær mæðgur ást-
ríkan eiginmann og föður, og stað-
fastan og góðan mann i hvívetna.
eins og hann átti kyn til, var hann og
vel skýr og greindur maður.
vallarsýn var Árni meðalmað-
ur að hæð, dökkur á brún og brá,
meö blá fögur augu mjög frítt og að-
laðandi andlit, með alúðarbrosi,
hvort vindur stóð með eða mót, í
andaðist að heimili sínu í Selkirk.
miövikudaginn, 25 sept. 1923, eftir
all-langt sjúkdómsstríð, *og var
banameinið lungnatæring.
Hún var fædd að Steinstöðum í
suðurhluta Nýja íslands, í grend við
Húsavik pósthús, 18. marz 1889.
Foreldrar hennar voru þau hjónin
Albert Þiðrikson og Elín Pétursdótt-
ir. Albert er nú dáinn fvrir nokkr-
um árum, en Elín lifir enn, og er á
Steinstöðum. Emelía ólst þar upp
með foreldrum og systkinum, naut
ástríkis og unaðar hjá fólki sínu og
vinsælda hjá öllum, sem kyntust
"henni. í hýru brosi hennar bjó
mergð gæða en á bak við brosið
var táp og viljaþrek til að berjast
baráttu lifsins i Jesú nafni.
Hinn 9. dag októbermánaðar árið
1911 giftist hún Eyólfi Ericksyni og
var heimili þeirra upp frá því i Sel-
kirk. Þau hjón eignuöust 4 börn.
3 drcngi og eina stúlku, er móöur
sina lifa, auk ekkjumannsins, tveir
drengíjanna, Elmar ffngimar Law-
rence. 10 ára, og Albert Þorkell, 6
ára gamall. Margir gullnir geisl-
ar kærleikans og blessunar drottins
léku tim heimilið og þau sem það
áttu voru sæl í samverunni.
Sjúkdómsstriðið var aðalskugginn.
Fyrir fimm árum siðan fékk Emelía
sáluga brjósthimnubólgu. Eftir all-
miklar tilraunir virist hún fá góða
þgilsu, en fyrir tvgimur árum fór
að hrydda á einkennum tæringarinn
ar. Lifsþrótturinn virtist samt
ætla að bera hærra hlut. Þá bar
að höndum sjúkdómsstríð á heimil-
inu. Síðustu átta mánuðina var
hún algjörlega i rúrninu, með smá-
þverrandi kröftum, en öbiluðutí^
vilja fram aö síðasta andartaki til
að hlynna að ástvinum sínum. Sið-
asta kvöldið er hún lifði, lét hún dreng
ina sína Iesa kvöldbænirnar og kysti
þá góða nótt. Hálfum öðrum klukku-
tíma siðar var hún liðið lik.
Ódauðlegur kærleikur er tengdur
við hana sem dóttur og systur, eig-
inkonu og móður. Guð blessi þeim
öllum dýrmætar endurminningar um
hana; en frá sorgþrungnu hjarta
ekkjumannsins stígur'-;
“Hjartans þakkir, hjartans vinan
kæra,
Hjartað ríka, stóra hvílstu nú.
Glóðheit tár þér grátnir vinir færa:
Guð þér launi dygð og trú.
Þórdís Emelía Erickson
Fcrdd 18 mars 1889.
Dáin 25. sept. 1923
Hjartans vina við þitt leiði
viðkvæm falla þakkartár,
fylgdin þín á förnu skeiði
fáði Ijósum timans ár.
Nú er stirðnuö höndin hlýja
húsið snauða dimt og kalt.
Minning þín á milli skýja
mýkir þó og birtir alt.
Eiginkona, ástrik móðir
ætíö varstu trygg og hrein
gegnuin lán, og grýttar slóðir
gleði vorsins frá þér skein,
von og traust á valdið hæsta
vermdi geislum hverja þraut,
þessi andans auðlegð stærsta
æfi þinnar krýndi braut.
Börnin okkar hafa hlotið
Hjartasárið dýpst og stærst,
þau ei lengur þín fá notið
þeim, isem æ varst ljósið skærst.
Einn eg horfi út á leiðir
aðstoð þinni svifttir hér,
von og traustið götu greiðir
guö er hjá, og bendir mér.
Þegar strið og sorgir særa
syrtir yfir timans höf,
oss er vísuð Ieið að læra
lofa hverja drottins gjöf,
þótt eg beri harm í hjarta
hinstu fram að æfistund,
þinnar ástar blómið bjarta
bendir mér á sælli fund.
f nafni íiyólfs Ericksonar, ntanns
hinuar látnu'.
M. Markússon.
..——————■■ " ■ ——— ———■ ——— .
Fordist vont kvef
hafa ávalt til taks nægilegan íorða af meðali þessu, er
vissan um það, að hafa þó ávalt eitthvað, er reiða má
sig á er á liggur.
pér getið aldrei vitað fyrirfram, nær bamið yðar
kann að hrökkva upp af blundi með hósta eða hálsmeini.
pegar um slíkt er að ræða, er ómissandi að hafa eitt-
hvert ábyggilegt meðal við hé'ndina.
Slík tilfeHi eru of alvarleg til þess, að þau megi
vanrækja.
Dr. Chase’s Syrup úr Linseed og Terpentínu, er
rétta meðalið, einmitt það meðalið, sem bezt hefir gef-
ist þegar mest reyndi á.
pér getið fengið Dr. Chase’s Syrup úr Linseed og
Terpintínu, svo að segja í hverri einustu lyfjabúð.
Biðjið um stærri flöskuna. Reynslan er dýrmætur
kennari, og þess vegna er um að gera, að færa sér hana
í nyt sem bezt.
Mrs. Jeremiah M. Bigelaw, Bigelow, Ont., skrifar:
—“Eg þjáðist árum saman af áköfum hósta. Eg reyndi
fjölda lækna árangurslaust. Vinur minn ráðlagði mér
Dr. Chase’s Syrup úr Linseed og Terpentínu. Eg not-
aði í alt fimm flöskur, og þær unnu líkt og um töfra
væri að ræða. Síðan hefi eg aldrei kent mér meins og
er nú meira en ár síðan.”
Dr. Chase’s Sy07,p
Linseed and Turpentine
35c. flaskan. prisvar sinnum stærri flaska 75. Hjá öllum lyfsölum eða Edmanson, Bates and Co., Ltd., Toronto.
KVEF er ekki lengi að grafa um sig, því áður en þér
vitið, er það komið í pípurnar og getur stofnað
lungunum í hættu. pótt lungnatæring sé tæpast
eins algeng eins og áður, þá eru lungnabólgu tilfellin
margfalt tíðari. Af
því er um að gera,
að vaka ,á verði
gegn þeim háska-.
lega sjúkdðmi.
Hverng gengur að
lækna kvef, er að
miklu leyti undir
því komið, hversu
skjótt er gengið til
verks. pess ivegna
verður aldrei of
mikil áhersla lögð á
það, að hafa gott
meðal við hendina.
Með þetta fyrir
augum, tókum- vér
að búa til hinar
stærri meðalaflösk-
ur af Dr. Chase’s
Syrup úr Linseed
og Terpintínu. í við-
bót við spamaðinn,
sem því fylgir, að
Minningarstef
Eftir
Mrs. bórdisi Emeliu Erickson,
Fædd 18. marz 1889,
Dáin 26. sept. 1923.
Lauf sem lifna á vori,
lífs til haustsins njóta;
særð, á miðju sumri,
sum þó blikna hljóta.
Alt sem lifna lítum
ltka sjáum deyja,
þegar leik þeim lýkur,
er líf og dauði heyja.
Lánað er oss ekki
alvalds ráð að skilja;
en því örugt trúum,
alt hans lúti vilja.
Sviftir vildarvini,
vor er þungur tregi,
þó lífs á vænna vengi
von og trú hann segi.
Verður skarð fyr’ skildi,
skuggi um heimaslóðir,
nár þá brott er borinn
barna og hússins móðir.
Eins og heiðan himin
hylji skruggufeldur;
dagsins dýrðarljómi
dimmri nóttu seldur.
Hver er mannsins missir
meiri en ástrík kona?
Aðstoð hans og yndi,
óður kærstu vona.
Ljúf, sem Iifs á þræði
lægöi þrauta-örður;
hússins höfuðprýði
heimilisins vörður.
Fár er eins og faðir,
finnst ei neinn sem móðir.
Móðurbrosin blíðu
barnsins dýrstu sjóðir.
Hrygðarský er hylja
hugfrór sunnu bjarta,
er þess bezta athvarf
upp við móðurhjarta.
Hetju, sem í háska
hugardirfsku sýnir,
fjöldinn hávær hyllir,
heiðurssveigum krýnir.
Þó er þrek ei iminna
þess, er á beöi nauða,
lengi hugarhraustur
horfist á viö datiða.
Vitund vor er bundin
vorum eigin heimi;
alt frá æðri svæðum
óglögt, sem oss dreymi
Ef oss auðið væri
ástvin látinn heyra,
kærleiksorð hans kynnu
að koma oss slíka eyra:
Látið jólaljósin
loga skært og gleymið
allri hrygð og harmi;
hugarrósemd geymið.
Vitið: mér er valin
vist með englum hreinum;
sælulifi lifi
laus frá jarðarmeinum.
Ást mín einnig lifir;
ykkur sízt eg gleymi
aðsetur þó eigi
uppi í sælla heimi.
V kkar heillahagur
hverju mér er kærri
ósýnileg einatt
ykkur svíf eg nærri.
Valgerður Oddný Elenor Sveinson
Mrs. Paul Sveinson og dóttir henn
ar, fimm ára gömul, frá Wynyard,
Sask., kom til bæjarins rétt fyrir
Jólin, til þess að heimsækja foreldra
sina Mr. & Mrs. W. G. Johnson
að 1580 Wolsley Avenue, Winnipeg.
Skugga var kastað á Jólagleðina,
því dóttir hennar varð snögglega veik
fjórum dögum fyrir jól, en lést á ann-
an í Jóltim. Hún var sérlega efnileg
og var það þessvegna enn sárari
söknuður fyrir foreldrana! Mr.
Sveinson kom á jóladaginn til að
taka þátt í jólagleðinni, en guð’
þóknaðist að snúa henni í sorg. En
vér treystum á guð, og trúum því,
að hann láti jólagleðina skína í
gegnum tárin og sorgina. Litla stúlk
an var jarðsungin af N. S. Thor-
lakson. hinn 27. desember síðastl. og
var jarðsett í Brookside grafreitn-
um.
Aðstandendur þakka innilega fyr-
ir blómin, sem lögð voru á kistuna,
sem og öllurn þeim mörgu, sem á ann-
an hátt tóku þátt í þeirri djúpu sorg.
Passa Sölva Helgasonar
snúinn í ljóð af
Sæmundi Þorgilssyni.
pagnar tjóður flýja fer
Fagni þjóðir kvœðum
Gagni Óðins mjöður mér
Magni blóð 1 æðum.
Virðu'm gjörir vitanlegt
Vaskur grérinn stála
Lof sem ber af lýðum frekt
Líkams fér og sálar.
Kvaks af storði keyrð skal
Kjalars borða súla \ [því
Af svegir skorða settum í
Sýslu Norður-QVTúla.
Freys um grund og lýsu lá
Ljóma þundur beitir
Helga kundur SÖlvi sá
Sen Guðmundar heitir.
Frá mér kýs sá ferðaskjal
Fljótt um ísagrundu
Sem að vísu^veita skal
Voga lísu þundur.
Gullsmiður og silfur sá
Svegir snari geira
Er mála'ri og hetja há
Hácskeri og fleira.
•
Reisa gerir brfjótur brands
Um bygðir þverar manna
Og öll héruð ísalands
Ætlar sér að kanna.
í önnur landsins umdæmi
Álfur branda glaður
Á mörg vanda erindi
Eins og handverksimaður.
En handverksmaður enginn
ftum það eg greini (er
Eins vel að í öllu sér
Álma glaður reynir.
Frægur bara orðinn er
Að annara sögnum
ísa hvar um frónið fer
Fram úr skarar brögnum.
Málma alla á og tré
ítur falleg klæði
Hann má kalla að hagur sé
Hér um spjallar kvæði.
Hans ímynda konstir kært
Kveikja lyndi manna
Magnar yndi og aflið skært
Uppáfyndinganna.
Mjög orðlagður og frábær
Unda flagða hristir
Finst að bragði firðum kær
Fyrir sagðar listir.
Listir fleiri fylgja þó
Flyst að eyra mínu
Kvistir geira' geðs um mó
Gisting reyri fínu.
Smekk, tilfinning, fegurð;
Flugafl minni gæða t (kraft
Á bókmentinni ber ótapt
Baldu'r svinni klœða.
Listum bundin eðlis' art
örvalundinn prýðir
Og svo undra annað margt
Ei sem fundu lýðir.
Glímum tamur geira bör
Görpum amar veikum
Hans líkama feikna fjör
Frekt í gamanleikjum.
Herðir löngum freys um fljóð
Ferðir, göngu spírum
Og sund um ströngu, laxa lóð
Líka þöngla mýrum.
Fram á sundi fleygir brands
Fjötrum bundinn kífsins
Bjargað hundrað hefir mann
Hvals af grund til lífsins.
pó nam ylja ekki fám
Armóðs bylja rótum
Að draga úr hyljum, elfum, ám
ósifm, giljum, fljótum.
Víða mengið svinnan segg
Svo sem þengil metur
Síðan drengur drógst á legg
Druknað enginn g^tur.
Fráir 'handahlaupi á
Hafa ei, branda meiður
Engin gandreið elta ’ann má
Og ekki fjandinn reiður.
Sinn veg þegar Sölvi rann
Satan fegurð slepti
Illúðlegur lanrmar hann
Langan veg á eftir.
Satan hætti, og sagði um leið
“Svoddan ætti að launa
Eg nú mætti örvalmeið
ALberfættur raunar.”
“Treysti eg mér við málma-
Mótgerð ‘bera slíka” [grér
Sölvi tér, “það sama er
Úr sokkunuím fer eg líka.
Eins forgyllir sinnu svið
Sættir vill ei mölva
Hógværð, stilling, hreinlyndið;
Herra snilling Sölva.
Svo margfaldir fjörkippir
Fylgja baldri sverða
Hans um aldur íþróttir
Ekki taldar verða.
Það ágæti má og með
Manni bæta fína
Lítillæti og gjaffúst geð
Gjörir ætíð sýna. ,
Ef þrýtur gull hjá firða fjöld
Flýtur gull af mundum
Skrítir gulls af skrúðaöld
Sk. . . . gulli stundum.
Svo ráðvandur flegir fleins
Feilar grand ei halinn
Hér á landi er eins
Álfur branda talinn.
Fyrir iblíðu og frægð sem ann
Firða prýðin milda
Allir lýðir elska 'hann
Eins og 'býður skylda.
Mín er skylda að miðla höld
Er mætri af snild fram gengur
Passa er igildir yfir öld
Og ef hann vildi lengur.
Eins ef beimur auðs með
Ægis teymir kassaiin (söfn
Suður í heim um hvíta dröfn
H<ann má geyma passann.
Rúinn kvíða rekkum hjá
Runnur skíða ungur
Passann ,þýða ætti á
Allar lýða tungur.
Mæðukylju mun það fljótt
Mýkja og hylja trega
Sinn ef vilja seggja drótt
Segir skiljanlega.
Því við láð ef leggur rækt
Linna sáða geysir
Skal hann ráða hversu hægt
Hér í náðum reisir.
Klæðarumur föng nieð fríð
Að flestum kunnur gæðum
f næði unnir næstu tíð
Náttúrunnar fræðum.
Fjör ef treynist frægum hal
Finni í Ieyni málma
Grös og steina iskoða skal
Skarpur reynir hjálma.
Œruverður við það starf
Vart er skerðir prýði
Hægar ferðir hafa þanf
Hilmur sverða fríði.
Hvar sem dvelst og dregst á
sveim
i Drengur helzt, það! vitum
Líki felst ei hans um heim
Hvergi í elztu ritum.
Á sumrum fetar fjölnis grund
Frá því letrið greinir
En á vetrum alla stund
íþrótt betri reynir.
Ferðastjá nær fróni á
Fremur sá um vega
Veður sjá hann vel út má
Vaxinn spámannlega.
Hvar urn land sem hjúkrar
Hefir branda sviftir (öld
Fyrir andans öflin völd
Óbotnandi skriftir.
' Skjalaíeikna í bagga ber
Brjótur leikni stála
Út að reikna ætlar sér
Upp að teikna og mála.
Ála grundir allmargar
Eyjar, sund og dali
Hann með undrun útreiknar
Alt í pundatali.
Hann mælt vel gat héðins
Hreina af vélatáli (snót
Fannir, inela, fjöll og grjót
í finu pelamáli.
Rekks ef ýðil reikningar
Réna, er víða nutum
Tekur fríðar teikningar
Af téðum síðar hlutum:
Fossum, hveruim, elfum, ám;
Eyjum, skerjum, dröngum,
Fiskiverirm, gljiúfrum, gjám,
Gýgum, kérum, töngu’m.
Jöklum, hyljum, jarðföllumr
Élju'm, byljum, svipum,
Skógum, giljum, grafningum,
Grund og þiljuskipum.
Eyðisöndu'm, öræfum,
Ægisströnd og björgum
Vogum, gröndum, vatnsföllum,
Víti og fjöndu’m mörgum.
Stöðum, fjörðum, fyrnindum,
Fjöllum, skörðu’m, dölum,
Bygðum, jörðum, búsgögnum;
Búu'm, görðum, sölum.
Afturgöngum, útburðum,
Ormum, slöngu’m, músum,
Birting, löngum, brattfuglum,
Baulusöng og vanhúsu’m.
Höfnum, stöðum höndlunar
Hlaupum, vöðum, fenjurm,
Fjörum, svöðum fjörgýnar,
Fáku’m, tröðum, venjum.
Tíðir allar teiknar og
Týrinn snjalli geira
Skemmur, hjalla, skápa trog,
Skrínur, dalla, og fleira.
Fiska, bifur, fénað lands
Fugla þrifinn skara
Upp að skrifa er áform hans
Ef hann lifir bara.
Af teikning undra týs á 'mey
Týrar þundar rasta »—
Nefna mundi eg þó ei
Einn part hundraðasta.
Lætur málverk mönnum falt
Mætur álfur geira
En kostar sjálfur upp á alt
En þó hálfu 'meira.
Mín rótgrónust ólsk það er
Til allra, og bón ófölva
Að alt um frónið lsa hér
Allir þjóni Sölva.
Enda iþó menn hafi hér
Heldur sljóvan forða
Elda sjóar glæstum grér
gefi nóg að borða.
Gefi og láni gull óspart
Geirs hver máni óragur
pá mun dánu- af Jmanns art
Yðar skána hagur. ,
Hvar helzt sönn 'hans hátign
• Heims í rönnum dvelja [fer
Silfrið mönnum sjálfisagt er
Sölva í hrönnu'm telja.
Eins þótt fari úr landi í land
Linna skara yggur
Menn ei spari svofnis sand
Sölvi ef bara þyggur.
Vlða fer' hans fraegðin spurð
Firðum beri saman
Passinn ver hans vitnisburð
Víða hér að framan.
Gjarnan skyldi greina frá
* Geðs i fyldu’m ranni
Hann eins gildir himnum á
Handa snildarmanni.
Ef hættir ganga hei'msstrindi
Hels og fangar dægur
Og ættí þangað erindi
Ullur spanga frægur.
Hverja ranna heimi i
Hetjan kannar milda
Passa annan iþarf ei því
pessi kann að gilda.
Lista halur fangar frí
Ferðaskalið vinna
Fyrsta alið Ágúst í
Innan sala minna.
Tuttugu alls ár tvo þrjú
Týrar fals það vita *
Átján tals 'með öldum nú
F. Oh. Valsöe ritar.
Af því að eg sá nýlega ritgerð
um Sölva í Lögbergi og “Reisu-
passa” hans, þá datt mér í hug að
senda Lögberg þenna passa í
ljóðum, því eg tel vist að 'margur
hafi gaman. af að sjá hann, og
hann er óvíða til. Einnig er
mynd Sölva óviða, þó 'mun hún fá-
anleg. —Með virðingu
Halldór Steinmann.
SCANDINAVI
-AMERICAN
Hafið þér í hyggju að flytja hingað
vini yðar frá íslandi? Ef svo er, þá hafið
í huga vor nýjil siglinga sambönd. frá
Kaupmannahöfn í Danmörku til Halifax N. S. Samböndin
milli Islands og Kaupmannahafnar, eru ágæt. Að eins ein
skifti milli Islands og Canada.
..Niðursett fargjöld frá Halifax til Vestur-Canada.
Umboðsmenn vorir munu með ánæglju veit yður allar
upplýsingar, og aðra hjálip.
Scandinavian-Ámerican Line,
123 S. Third Street. Minneapolis. Minxu