Lögberg - 07.02.1924, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, ■ 7. FEBRÚAR, 1924.
Bls. 7
sT RJDMA
Og verið Fulla Vigt og
Vissir Rétta Flokkun,
Um 24 kl.stunda
ánægju.
Canadian Packing Co.
Li'mited
Stofnaí 1852
eina grundvelli, -sem sönn hag-
fræði hlýtur að byggjast á, og
hann er sá, að eins gróði sá allra
gróði, og eins tap sé allra tap.
Heimurinn er Ihvort sem er sam-
eiginlegt heimili okkar allra, og
hversvegna ætti Ihann þá ekki að
vera sameignar 'heimili okkar all-
ra? Því J>að er enginn gróði fyrir
heiminn þó einn hrifsi frá öðru'm.
Þó við eyðum kröftum okkar í að
toga hver á móti öðruvn, og rífa
hvern annan í okkur. Heldur er
eini sanni gróði fyrir heiminn sá
að við togum sa'man, og í samein-
ingu ihagnýtum okkur náttúruöfl-
in og náttúrugæðin.
WINNIPEG, CANADA
EHBHMmmHi
Erindi flutt í Vatna-
bygðum.
(Framhc. frá 5. bls.)
hann var farið að langa til að
sanna sjálfu'm sér og heiminum
að hann væri meiri maður en
.Rormóður, þá fór hróðurþel
hans að sama skapi þverrandi, og
þá var best að skilja hræðralag-
ið sem fyrst.
þetta nægir til þesis að sýna
okkur og sanna að mönnum á öll-
um öldum og af öllum stigum og
stéttum hefir verið það ljóst, að
það er enginn annars bróðir í
leik. Að sa'múð og samkeppni
eiga enga samleið. Að menningar
stefnan og krisdndómsstefnan,
eru þessvegna andvígar stefnur.
Svo andvígar, að ef önnur er rétt,
'þá er 'hin óneitamlega röng, og þá
jafnframt sérstök tálmun fyrir
fra'mgangi hinnar. Eg lít þess-
vegna svo leiðis á, að ef það eru
aldahvörf í aðsigi, ef það er sann-
leikur, að almenningur isé farinn
að hugsa með alvöru um heims-
málin, þá séu aldahvörfin, í því
fólgin, að það 'muni opnast aug-
un á almenningi fyrir því, að það
sé kominn tími til að vélja og
hafna. Að við getum ekki öllu
lengur burðast með þessar tvær
andvígu 'meginstefnur i lífi okk-
ar. Við rekum okkur alment á
þessi sannindi, sem við höfum
'heyrt svo oft, en gefið svo lítinn
gaum: “Enginn kann tveimur
herrum að þjóna", þegar þeir
'herrar eru andvígir Ihvor öðrum,
og einnig þessa dásamllegu speki,
sem kemur fram i þessum orðum
meitarans, að það ríki, sem er
sjálfu sér sundurþykt getur ekki
staðist. Við hljótum að finna til
þesshvað það er nauðsynlegt, að
við séum isjálfu'm okkur sam-
kvæmir. Til þess að starf okkar
geti borið árangur, verðum við
að vinna að iþví af lífi og sál.
pessvegna er það svo nauðsyn-
legt og óihjákvæmilegt, að það sé
samræ'mi í hugsjónum okkar og
starfi, trú okkar og löggjöf, og af
því að eg geng út frá því, að mað-
urinn sé þó fremur maður iheldur
en dýr. Og að allir menn 'með lífs
reynslu, og ofurlitla þekkingu á
sjálfutn sér og manneðlinu, hafi
komist ag raun um það, að iþegar
þeir eru að starfa í sa'mræmi við
kristindóminn, þegar það er sam-
úðin og velvildin, sem ríkir í hug-
um þeirra o.g athöfum, þá eru
þeir að gera það, se'm þeirra betri
maður segir eins og við alment
köllum það, en ísanleika eru þeir
að gera það, sem 'þeirra innri
'maður, eða innsta eðli segir þeim
pað, isem þeim er virkilega eðli-
legast að gera. Eg er þessvegna
ekki j neinum efa um, að þegar
okkur verður fyllilega ljóst, að
við verðum að velja og hafna
hvor stefnan það verður, sem
verður ofan á. Eg er ekki í nein-
um efa um að þá verður menn-
ingarstefnunni kastað fyrir borð.
Hún er hvort sem er fúin og feig.
• Og þá verður okkur það einnig
Ijóst, að við verðum að ibyggja
menningu okkar upp á grundvelli
kristindómsins. Á grundvellli sam
úðar og sa'mlyndis, sameignar
og samvinmv. pá verður okkur
það einnig ljóst, að við verðum
að byggja hagfræði okkar á þeim
I ýrur snxkk.
Hið tvöfalda kraftinnihald
^t, Charles mjólkurinnar.
borið saman við venjulega
nýmjólk ,veitir nýjan og
íjúfan smekk, ekki að eins
í kökur, heldur alla aðra
rétti, sem mjólk er notuð f.
'Skrifið eftir ókeypis
Rereipe bók.
^T/ic ’jBottte-tt' Gy.J2miieí£
Montreal.
St. C. 12-24
'Heimurinn þarf ætíð að reka
sig á sannleikann til að sjá hann.
En á síðari árum Ihefir hei'murinn
verið hraðfara. Stórir atburð-
ir hafa verið að gerast, á tiltölu-
lega stuttum tíma, og það er af
þei'm á;stæðun\ að heimurinn hef-
ir rekið sig á meiri sannindi, á til
tölulega fáum árum, en hann hef-
ir stundu'm gert á álíka mörgum
árum áður. Og eitt af því er
einmitt þetta, sem eg var að
benda ykkur á ihér að fra’man, að
eins gróði er allra gróði, og eins
tap er allra tap. Það er ekki ilangt
síðan að Englendingar héldu því
fram, svo að segja einum rómi,
•>ð eini sjáJlfsagði vegurinn fyrir
sig, til þess að komast i}t úr klíp-
unni eftir stríðið mikla, væri það
að láta pjóðverja borga sinn síð-
asta eyrir. Helst að eyðileggja þá
eins fra'marlega og unt væri.. Nú
ihafa þeirra bestu og vitrustu
menn komist á þá skoðun, af því
þeir hafa rekið sig á þann sann-
Ieika, að með því að eyileggja
Þjóðverja væru þeir að eyðileggja
sjálfa sig. Það má segja það sama
u'm auðvaldið og verslunarstétt-
ina ihér í Canada. Þeir hafa á
undaförnum árum og áratugum,
verið að vinna að því af kappi,
að koma bóndanum á kné. Og
þei'm hefir tekist það furðanlega
vel. En hvað skeður? peir eru
ekki fyr búnir að því, en þeir
vakna við vondan draum, og þeir
finna það út að þeir hafa unnið
að að drepa gæsina, sem verpti
gulleggjunum. Og nú hafa jafn-
vel heyrst raddir um að þá sé far-
ið að langa til að blása lífsand-
anum á þesst gæs aftur, til þess
að hún geti Ihaldið áfram að verpa
fyrir þá gulleggju'm. petta sýnir
okkur og sannar að heimurinn er
smátt og smátt að reka sig á þessi
sannindi, sem felast í þessum
'málshætti okkar fislendinga, að
„sér grefur gröf þótt grafi“. Að í
þessu sambýli, sem við köllum
'heim, getum við ekki unnið öðr-
um tjón, án þess að vinna sjálf-
u'm okkur að einhverju leyti tjón.
Eg lít þessvegna svoleiðis á, að
þó við sleppum öllum eilífðar-
hugsjónum og eilífðarvonum (eg
er ekki að segja að við ættu'm að
gera það, eg er að segja þó við
gerðum það) og beinum huga
okkar ekkert úr fyrir takmörk
þessal ífs, þá hljótum við sa'mt að
viðurkenna, að kristindómurinn
í undirstöðuatriðum sínum, eins
og Kristur kendi hann, er eldci
eðeins fegursta kenningin, sem
okkur Ihefir verið kend heldur
einnig sú sannasta og hagkvæm-
asta, og eina úrræðið út úr þeim
vandræðum, sem hei'murinn er í
nú.
Sumir segja sem svo að þetta
sé náttúrulega fögur hugsjon. En
hún sé barnaleg og jafnvel
hei'mskuleg. Áður en hún geti orð
ið nothæf, þyrftum við að breyta
manneðlinu. pað sé þó óneitan-
legt, að manneðlið sé bæði eig-
ingjarnt og iilt, og að mennirnir
þurfi að hafa persónulegann sér-
'hag af ölluþví, sem þeir geri, eða
þeir geri ekki neitt. petta er væg-
ast sagt hálfur isannleikur. pví
hvar mundi mannkynið standa
þann dag í dag ef alllir men hefðu
•hugsað svo. Því verður ekki neit-
að að þeir menn, isem stæstu spor
in hafa-stigið, sem lengst hafa
hrundið heiminu’m áfram hafa
ekki verið menn, sem voru að
hugsa um eigin ihagsmuni, 'held-
ur þvert á 'móti, fórnað eigin
hagsmunum, áliti og jafnvel lífi
fyrir hugsjón sína og starf.
'Sumir kunna að segja sem svo,
að þetta séu aðeins fáir af fjöld-
anum. Það séu aðeins 'mikilmenn-
in. Ög að jafnvel þeir kunni að
hafa gert það af eigingjörnum
hvötum, því á einum tíma þótti
svo 'mfkið í það varið að verða
frægur eftir dauðann, og að þess-
ir menn hafi vitað, að með þessu
imóti miundu þeir verða frægir
eftir dauðann. Eg skal fúslega
viðurkenna, að þeir, sem þetta
hafa gert eru 'mikilmenni, en þeir
eru ekki allir mikilmenni í aug-
um heimsins. Á öllum tí'mum, og
enn þann dag í dag hafa verið
uppi menn, sem ávallt (hafa verið
að fórna eigin hags'munum og á-
liti fyrir hugsjón sína og starf.
Fyrir það, sem þeir álitu sanna.st
og réttast, og það er engu síður
fólk, sem er lágt sett ií mannvirð-
ingarstiganum, og veit vel að
nöfn þeirra verða aldréi skráð í
veraldarsöguna.
Þið, sem eruð alin upp á ís-
landi, kannist við að þar var oft
talað um húsbóndáholl hjú, og
mig langar til að spyrja ykkur:
í hverju var sú ihúsbóndahollusta
fólgin? Var ihún af eigingjörnum
hvötum sprottin? pegar eg var
drengur ,þekti eg nokkrar slíkar
manneskjur. Og þær manneskj-
ur sem eg þekti húsbóndahollast-
ar voru jafnaðarlega manneskjur,
sem höfðu lítið kaup og gerðu sér
lítið far um að það yrði hækkað
við 'sig, eða heldur að þau yrðu
hækkuð í tigninni og sett yfir hin
‘hjúin, heldur unnu þau starf sitt
með þessari elju og umhyggjust'mi
aðeins af velvild til hemilisins og
húsbændanna, og þau unnu starf
sitt betur, en þau hefðu gert,
ihefðu þau verið að ihugsa um
eigin ihagsmuni aðeins.
Mér kemur til hugar blaða-
grein, sem eg las ’fyrir nokkrum
árum, og sem eg býst við að flest
af ykkur hafi lesið. Það er grein
eftir dr. Guðm. Finmbogason, sem
hann nefnir “Aktaskrift”. Grein-
in er ádeilugrein, og eg er ekki
að minnast á hana hér til að
kveða upp neinn dóm. Eg er ekki
að ha’da því fram að Guðm. hafi
verið algjörlega Óhlutdrægur í
garð þeirra mar^ta, sem ihann tal-
ar um. Eg læt það algjörlega ó-
dæmt. En það felst kenning í
greininni, sem eg álít að hafi mik-
ið sannleiksgildi, og á hana vildi
eg benda. Guðmundur dregur
þar fram mynd af tveknur ís-
lenskum stórmennum. Tveimur
mönnum, sem voru alkunnir í ís-
lensku þjóðlífi. Hann lýsir þeim
á þá ileið, að annar þeirra hafi
ávalt verið að leitast við að skrifa
aktaskrift. Aktasikriftin var í
því fólgin að skrifa svo-svo marg-
ar blaðsíður 'með svo-svo mörgum
línum og svo-svo mörgum orðum
í hverri Hnu fyrir ákveðna upp-
hæð af peningu. pað var meining-
in það minsta sem mátti gera fyrir
vissa fjárupphæð. En maðurinn
var mikilsvirtur og fljótvirkur,
og hann finnur að honum er eðli-
legt að skrifa bæði hraðara og
þéttara en þetta. En ihann er svo
gagnsýrður af iþeirri stefnu, sem
þá var að ryðja sér til rúms 1
heiminum og sáðan hefir gagntek-
ið heiminn, að það sé ótilhlýðilet
að gera nokkurntfma 'meira en það
allra minsta, sem þér er borgað
fyrir, að hann leggur á sig sér-
stakar 'hömlur till að gera ekki
meira. Hinn 'maðurinn aftur á
móti er aldrei að hugsa um neina
aktasrift. Hann er bara að reyna
að gera eins mikið og hann getur
á þeim tí'ma, sem ihann getur til
þess varið. Með öðrum orðum:
Annar maðurinn virðist hafa all-
an ihugann á laununum, en hinn
á starfiu, og árangurinn af starfi
þeirra verður algenlega eftir því.
En það, se'm bendir á að maðurinn
sem er að skrifa aktaskriftina
gerir það ekki algjörlega af eigin
gjörnum hvötum, heldur lætur
'hann af miklu leyti stjórnast af
tískunni og t'íðarandanum, er ein-
'mitt það, að hann með minni á-
reynslu hefði getað afkastað
miklu meiru. Þetta finst mér aft-
ur benda á það, að menirnir eru
ekki í eðli sínu eins eigingjarnir
og ili’.ir eins og oft virðist í fljótu
bragði, 'heldur ræður tíðarandinn
og kringumstæðurnar hér vnestu
um.
Eg liít svolieiðis á, að manneðl-
ið, sé í sjálfu sér ekki ilt, 'heldur
sé það margþætt, og það sé al-
ment ekkert einsdæ'mi, is.em sagt
var um Arnljót ólafsson í þessari
vísu, sem þið kannist við svo
mörg: “Mér er um og ó um Ljót.
Eg ætla ’hann bæði dreng og
þrjót. f ihonu'm er gulil og grjót.
Sem getur unnið mein og bót.“
Eg álít að í öllu'm möjinum sé
bæði gui’l og grjót, sem geti unn-
ið mein og bót, og það sé að mestu
leyti undir atvikum komið, hvor
hliðin það er, sem snýr upp,
hvort það er gullið eða grjótið.
Við erum hvort sem er svo háð
kringumstæðunum. Við erum
herrar kringumstæðanna aðeins
að því leyti, að við og foreldrar
okkar höfum að miklu leyti skap-
að þær kringumstæður, sem við
búum við nú, en, sem einstakling-
ar erum við algerlega á bandi
þeirra, þvi við ráðym fyrst og
fremst ekki hvort við fæðumst,
fhivenær við fæðumst, af ihverjum
við erum fædd, hvaða uppeldi við
fáum, eða nema að litlu leyti
hvaða umhverfi við búum í, en ef
við viljurn öll eitt, þá gætum við
að miklu leyti sett iþær kringum-
stæður, sem okkur ihentar best.
Og í því er ráðningin fólgin. Hún
er fóilgin í breyttu'm kringum-
istæðum og breyttu fyridkomulagi
því þá Ibreytis manneðlið um leið.
Að eg er ekki að tala hér beint út
í bláinn, vildi eg biðja ykkur að
prófa bara á sjálfum ykkur. pvi
mér er sama hvað jafnlynd og
skynsöm þið kunnið að vera, þá
eruð þið samt sem áður mismun-
andi manneskjur, eftir því hvað
að ykkur snýr. pið eruð ekki al-
gjörlega sömu manneskjurnar eft
ir að afa mætt manni, sem sýnir
ykkur samúð traust og velvild,
eða manni, sem isýnir ykkur úlfúð
óvild og tortryggni. Hvor maður-
inn fyrir isig vekur að miklu
leyti hjá ykkur, það sama og hann
sýnir ykkur. pað er ekki til svo
jafnlydur og góðlyndur maður, að
það sé ekki 'hægt að reita hann til
reiði, og með nógu mikilli ósvífni
gera hann »vo að segja viti sínu
fjær. En ef nú að augnabliks
kringumstæður, geta á þann hátt
umturnað eðli okkar svo að segja
á svipstundu, Ihvaða áhrif haldið
þið þá að allar venjur, alt and-
rúmsloft, með öðrum orðum ahl-
ar kringumstæður, hafi á hugsan
ir okkar og líf?
Sumir menn 'hafa líkt manns-
sálinnni við hljóðfæri, og það er
að mörgu leyti vel til valið. Hljóð
færið er í sjálfu sér jafngott
hvort það er klaufi eða suilling-
ur, sem spilar á það, en tónarnir,
sem ihljóðfærið framleiðiT verða
mismunandi eftir því hvernig í
strengina er tekið. Og það er eins
með mannssálina. Tónar sem
mannssálín framleiðir, verða mis-
munandi, eftir því ihvaða öfl og
kringumistæður það eru, sem á
strengina leika, og eftir því ihvaða
strengir það eru, sem fhrærðir
eru. Ráðningin er því í því fólgin
að ryðja úr vegi þeim öflum og
þeim kringu'mstæðum, sem eru að
vekja og knýja fram mikið af því
versta, lægsta og dýrslegasta,
se tiil er í mannseðlinu, og setja í
staðinn kringumstæður, eem aft-
ur á móti vekja og glæða, það
besta, sem með mönnunum býr.
Við þurfum að eyða úr vegi þeim
öflum og þeim kringumstæðum,
sem gera kristnum mönnum svo
að segja ómögulegt að lifa kristnu
lífi, áður en við getum búist við
að það íhafi mikinn árangur, að
prédika mönnum krTstindó'minn
Við þurfum að gera mönnum
mögulegt að „lifa tiil að skrifa",
en neyða menn ekki til að „skrifa
til að lifa, neyða menn ekki til að
rífa hvern annan á hol, aðeins til
þess að hafa eitthvað í sig og á.
Og iþegar við förum að ryðja
veginn, þá liggur beinast við, að
ryðja fyrst úr vegi, því, sem and-
’stæðast er samúðinni, og það er
samkeppnin. Eða kannske réttara
sagt, jþví.sem samkeppninni veld-
ur. pví, sem er bæði orsök og af-
leiðing samkeppninnar, og það er
auðurinn » einstakra manna höna
um. pað er auðurinn í því hásæti,
sem ’hann situr nú. Eg neita því
ekki að auðurinn sé í sjálfu sér
góður, og að mörgu leyti afl iþeirra
ihlpta, sem gera skal, en það má
•segja um ihann eins og um eldinn
að hann er góður þjónn en harð-
ur húsbóndi. En við höfum sett
auðinn í húsbóndasætið, og við
erum öllsaman orðin að ánauðug-
um Iþrælum hans á einn eða ann-
an hátt, og flest af okkur á 'marg
víslegan Ihátt, og með ári hverju
verður sú ánauð erfiðari að bera,
og eg Í'ít svo leiðis á, að ef við
ekki tökum fyrir kverkarnar á
þeim iharðstjóra, þá verði þess
ekki langt að bíða, að iþað fari
fyrir okkur eins og það fór fyrir
manninum í söguni íians Ander-
sen’s um „Sku.ggann".
Þið kannist sjálfsagt flest af
ykkur við þessa sögu, sem í fljótu
bragði virðist vera gamansaga
en er í sannleika ein af sorgleg-
ustu sögum, sem eg hefi ilesið,
því mér finst hún fela í sér sorg-
arsögu 'mannkynsins og menning-
arinnar og slíkan fjölda einstak-
linga. Ef það væri eitthvað af
fólki hér, sem ekki hefði heyrt
þessa sögu, eða þá nærri búinn að
gleyma henni, þá ætía eg að segja
ykkur útdrátt úr ihenni í örfáum
^standard^
^?Rmaldehv?J " KILLS
100%Effeciive by aciual iest- SMUT
í haust seldust 300 vagnhlöss af hveiti
llc lægra mæl. en á markaðsverði—
beint tap $41,672.40. Eitt cent af hverj-
um dollar hefði borgað fyrir nóg af
Standard Foi'mald'ehyde til að drepa
myglugerlana í útsæðinu.— Formalde-
hyde aðferðin er nú viðurkend af öll-
um kornræktarmönnum. Álíka gott fyr-
ir ávexti. sem Ihviti og annað korn.' —
Pantið hjá kaupm. Leiðb. á krukkunum
STANDARD CHEMICAL CO.
LIMITED
Monfreal WINNIPEG Toronto
Verðlags breyting á
Df. Chase’s med ulum
Innihald meðala-askjanna er aukið,
en neytendur greiða samt sarra verð
ESSI breyting gildir að eins um þrjár
tegundir af Dr. Chase’s meðulum —
Kidney-Liver Pills, Nerve Food og
Catarrh Powder.
prátt fyrir hinn aukna starfrækslu-
kostnað frá því að Dr. Chase’s meóulin fyrst
komu á markaðinn fyrir mörgum árum, þá
hefir verð þeirra samt haldist óbreytt.
Nú er svo komið, að breyting var óhjá-
kvæmileg, en henni hefir verið hagað þann-
ig, að neytendur meðalanna greiða sama
verð. Kjörorðið, sem nota skal, í sambandi
við Dr. Ohase’s Kidney-Liver Pills, verður
því: “Ein pilla í einu, eitt cent skamtur-
inn”, því þótt verðið sé 35 cents í staðinn
fyrir 25 cents, þá verður innihaldið 35 pillur
í staðinn fyrir 25 áður.
Hið sama gildir um Dr. Chase’s Nerve
Food, er nú selst 60 cents í staðinn fyrir 50
ðents., innihaldið verður 60 pillur í staðinn
fyrir 50.
Að undanteknum Catarrh Powder, sem
nú kostar 35 cents askjan, halda öll hin Dr.
Chase’s meðölin sínu upprunalega verði.
Dr. Chase’s Almanac er nú komið út og
hefir verið sent á flestöll heimili í Canada,
1,550,000 eintök. Ef þér hafið ekki fengið
það, þá skuluð þér láta oss vita og munum
vér þá senda yður ókeypis bæklinginn með
pósti. -Edmanson, Bates & Co., Limited.
Dr. Chase’ Building, Toronto.
orðum. Eg verð að fara fljóttl
yfir sögu, því eg finn að eg er að|
taka 'hér meiri ti’ma en góðu 'hófi i
gegnir.
pað var ungur gáfaður göfug- j
ur maður, sem bjó í framandi;
andi. Hann virðist hafa verið að
reyna að brjóta til mergjar ein-
hver erfið 'mannfélagsmál. Reyna
að leysa einbverja erfiða Hfs-
gátu.
Það var eitt kvöld að hann, sem
oftar sat úti á svölunum fyrir ut-
an herbergi sitt, þreyttur eftir
hita og þunga dagsins, að hann
sá skuggann sinn teygja sig flat-
ann við fætur sér og bann sá
hann teygja sig frá sér legra og
lengra, þangað til slðast að hannj
varf. Og hann kom ekki aftur.
Miörgum árum seinna, eftir að
þessi 'maður var kominn heim til
ættlands síns, þá vair iþað eitt
kvöld, er ,hann sat heima í her-
bergi sínu, þreyttur og lémagna,
og í þungum þönkum, — ,því hann
hafði orðið fyrir mik/lu'm von-
brigðum. Hann hafði leitast við
að segja fólki sannleikann, en
fólk vildi ekki hlusta á hann, og
'hann var í fj'árþröng — að það
kom til hans maður, ákaflega vel
búinn, en mjög svo langur og
'mjór. Hann spyr komumann að
heiti, en hinn svarar honum eitt-
hvað á þá leið, að sig hafi lengi
grunað, að hann mundi ekki
þekkja sig aftur. Sjálfsagt sé hann
orðinn mikið breyttur, enda bafi
margt á dagana drifið, síðan þeir
sáust síðast. Hann sé jafnvel orð-
inn stórauðugdr af fé. Það sé eft-
ir alt saman ekki svo erfitt að
græða fé í bei'minum, en það sé
ekki með þvi að reyna að segja
fólki sannleikann eins og ihann ,sé
að gera. Heldur sé það í iskúma-
skotum heimsins, á bak við tjöfld-
in, sem við gætu'm grætt fé. Segir
hann ihonum að ihann sé skugginn
han*, gamli. Maðurinn verður
mjög hissa á þessu, en tekur hon-
um þó vingjarnlega og finst að
su’.nu leyti eins og 'hann hafi ihitt
þarna gamlan kunningja. Og það
tekst einskonar kunningsskapur
með þeim á ný. Skugginn venur
svo komur sínar til mannsins og
hann fer svðátt og smátt að 'hafa
orð á því við manninn 'hvað hann
sé orðinn þreytulegur og .magur,
og að 'hann þyrfti að taka sérl
hvíld. Og besta hvíldin væri efa-J
laust að taka sér ferð á bendur. j
Segist vita vel að hann ihafi ekki
mikil fararefni, en það geri ekki j
svo mikið til, bann geti ferðast
með sér upp á ga'mlan kunnings- J
skap. Hann hafi nóg fyrir iþá báða
að leggja. En þó með því iskilyrði, j
að hann ferðaðist með sér, sem j
iþjónn og skuggi. Maðurinn er
eðlilega mjög tregur til þess.
Finnur ihvað það er iMtlilækk-1
andi fyrir sig, sevn var þó maður j
aðtaka á sig skuggamynd, og ekki
síst að verða skuggi skugga síns,
en eftir margítrekaðar tilraunir j
lætur hann tilleiðast. Og sagan
endar með því, að í framandi!
(’andi kemur skugginn ár!
sinni svo vel fyrir borð, að bann j
giftist konugsdóttirinni og erfði
ríkið, en ’maðurinn var tekinn af!
lífi.
Skugginn er nú búinn að sitjaf
í hásætinu hjá okkur langan tima j
og ef við látum bann ríkja mikið;
lengur, verður þess ekki langt að
bíða að maðurinn verði úr sög-,
unni.
Þetta er nú orðið lengra mi
en eg ætlaðist til í fyrstu, og i
LANDVINNIIFDLK UTVEEAD
ÓKEYPIS ADSTOÐ ER BÆNDUM NÚ í TJE LÁTIN
Canadian National Railways
INNFLUTNINGA OG UMBÓTA-DEILDINNI
StarfssviS deildar þessarar er nú ðtSum aS brei8ast út I Vestur-Can-
ada og áherzla er lög8 á a8 hún ver8i almenningi sem notadrýgst; og í
gegn um umboísmenn sína I Austur-Canada, á Bretlandi, í Noregi, Sví-
þJóS, Danmörku og Ö8rum Evrópu löndum, ver8ur hún þess megnug a8
fá margt, fólk til þess a8 flytja búferlum til Canada, bæ8i karla og konur,
sem innan lltils tíma munu ver8a aS gó8um búendum. Stærsta hindrun-
in aS undanförnu fyrir sllku fólki hefir veriB atvinnu-óvissan er hinga8
kom, og bændur geta bætt úr þessu me8 þvl aS rá*a vinnufólk sitt gegn
um innflutnings deild vora, og helzt til HEILS ÁRS. ASstoS deildarinn-
ar er ókeypis, og engin fyrirfram borgun er heimtuS upp I farbréf þessa
vinnufólks eSa fyrir aSra aSsteS. Allar upplýsingar eru til þ°ss ætlaSar
aS aSstoBa þá innflytjendur er atvinnu þarfnast þegar I staS.
HVER NÝR LANDTAKANDI LJETTIR YDUR BYRDINA
ALLIR C.N.R. AGENTAR HAFA NAUDSYNLEG EYDUBLÖD
OG TAKA PANTANIR UM VINNUFOLK, (Aa skrtftS
D. R. JOHNSON, K. C. W. LETT,
Gcneral Agricultural Agent General Agent,
WINNIPEG HDMONTON.
Colonizationa nd Oevelopment Department
er ykkur 'mjög þakklátur fyrir þá
ágætu áheyrn og þolinmæði, sem
þið bafið sýnt mér. En að endingu
vildi eg aðeins benda ykkur á eitt
og það ‘er þetta: Ef það er sann-
lei'kur, sem eg hefi verið að leit-
ast við að benda ykkur á hér í
kvöld, sem er í stuttu máli (þetta
þrent: Fyrst; Að það er beimsku-
legt og ótilhlýðilegt fyrir okkur,
að vera að burðast með tvær and-
vigar meginstefnur í lífi okkar,
því við erum með iþví 'móti að gera
það svo að segja tilgangslaust.
Við erum að rífa niður jafn harð-
an og við erum að byggja ^pp.
Við erum að tína grjótið úr göt-
unni með annari hendinni og
henda því til baka með binni, og
það sýnist vera mjög svo þýðing-
arlítil vinna.
Annað: Að manneðlið er í sjálfu
sér ekki illt, 'hef.dur er það marg-
þætt. En við höfum með heimsku-
legri löggjöf, og óeðHlegum lifn-
aðarháttuXi verið að framleiða
kringumistæður, sem aftur á móti
hafa vakið og knúð fram, mikið
af þvi lægsta versta og dýrsleg-
asta, sem til er í manneðlinu.
Ráðningin er því í iþví fólgin, að
setja í staðinn kringumstæður, er
vekja og glæða það bezta, sem
með mönnunum býr. Og það þriðja
og þar veit eg að þið eruð mér öll
samdóma, er: Að ef krist-
indómurinn í undirstöðuatriðum
sínum, eins og Kristur kendi
hann er sannur og réttur. Ef 'hann
er þess virði, að það sé varið til
hans miljónum árl’.ega. Að hann
sé prédikaður á bverjum sunnu-
degi, og að bann sé inrættur
börnum okkar frá blautu barns-
beini. pá er hann iþess verður, að
bann sé gerður að ráðandi aflinu 1
lifi O'kkar og löggjöf. Ef þetta er
sannleikur. Og ef heiminum verðJ
ur það ljóst að þetta sé sannleik-
ur. pað er: Alþýðu manna
þarf að verða það ljóst, þá er eg
ekki í neinum efa um, að þá
koma fram menn, sem kunna að
ráða málum til lykta á ihagkvæm-
ann og beillavæm’egann hátt.
Menn, sem aftur mun takast, aö
setja manninn í búsbóndasætið
og skuggan undir fætur bans, þar
sem hans rétta piláss er.—
Eg þakka.
SPARAÐ FÉ SAFNAR FÉ
Ef |>ér liafi'ð ekki þegar SparisjóStereikning', t>á getiS |>ér ekki
breytt liygírilegar, en að loergja peningn yðar inn á eittlivert af \or-
nm næstu Utibúum. par liíða þeir yðar. |>egar r«*tti tíniinn kenmr til
að nota þá yður til sem mests liagnaðar.
Union Bank of Canada liefir starfað í 58 ár og liefir á þehn tínia
komið npp 345 átibúuni frá ströml til strandar.
Vér bjó'ðuni yður lipra og ábyggilega áfgreiðslu, livort sem þér
gerið ínlkil eða lítil viðskifti.
Vér bjóðiun yðnr að lieinisjvkja vort niesta f'tibó, ráðsinaðuriiin
og starfsmenn bans, munu ftnna sér Ijúft og skylt að lelðbeina yður.
ÚTTBC VOR KKU A
Sargent Ave. og Slierbrooke Oslionie og Corydon Ave.
Portage Ave. og Arlington I.ogan Ave og Slicrbrookc
4»1 Portage Ave. og 0 önnur útibú í Winnipcg
ADAT.SKRI FSTOFA:
UNION BANK OF CANADA
MAIN and WILLIAM — — WINNIPF.G