Lögberg - 21.02.1924, Síða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 21. FEBRCAR 1924
Bls. 9
^Hgisiig<«iigaiHiigiisiiH»g|fgiisiigiK:ig»iKi!gigngi8ig!K;i«iR|i«ngiii'g'lBirH;[g!S’iig'ig,r«íg,i?|g1|g!«ig||giig|sisisisi><ll»W><MllBlMBIMB]l8llsilalllBiiglailglsl8
nr««sii>HM«]iKiig[«ii«iKM>^^
SOLSKIN
HS1i81Slg|gl81!gl8gí8íSÍHlSS[8íSISIS[Sig.!SSiS[8iaiSlHl(Hl[SlSlH]lgiaiS!lS]ISliaBlli
ALT VERÐUR pEIM TIL GÓÐS, SEM
GUÐ ELSKAR.
Nokkur orð úr minnisbók fátæks prests
á Englandi.
2. dag janúarmánaðar.
Mér vill Ihvert happið til á fætur öðru.
1 morgun fékik eg aftur peningaböggul með póst
inum, og í honum voru 12 pund sterlings og bréf
frá herra Fleehmann. Þetta er ,þó ofmikið og marg-
fa'lt meira, en eg hafði lánað Ihonum. pað hefir
raknað vel fram úr fyrir honum; það segir hann
mér líka. Því miður get eg ekki sent honuvn þakk-
lætisbréf,, iþvi hann hefir gleymt að skrifa bæjar-
nafnið, þar sem hann á heima. ...... Guð forði mér
við ,J>ví að hrokast upp í velgengninni! Nú vona eg
þó, að eg geti svnátt og smátt og á ákveðnum gjald-
dögum borgað herra Withjel skuld Brooks.
ipegar eg sagði dætrum mínum frá, að eg hefði
fengið bréf frá herra Fleetmann, varð aftur mikið
u'm dýrðir í húsi mínu. Eg veit ekki hversvegna dæt-
ur mínar hafa svo miklar mætur á herra P’eetmann.
Jenny blóðroðnaði og Polly stökk hlæjandi til henn-
ar og hélt með báðum ihöndu'm fyrir augun á henni;
þá lést Jenny verða reið við hana fyrir jþessi barna-
læti.
Eg las nú toréf Fleetmanns hátt fyrir þeím, þótt
mér líkaði það ekki, því að þessi ungi maður lætur
í'myndunaraflið of mjög ráða við sig. Hann slær
mér gullhamra og kann sér ekki hóf. Eins er það
þegar hann minnist á mína góðu Jenny i bréfinu, og
vegna hennar þótti ’mér leiðinlegt að verða að lesa
þeim bréfið, en eg forðaðist að ilíta fra'man í haha
meðan eg las þann kafla hréfsis, sem serti hana.
Annars eru orð hans merkileg og þau hljóða þannig:
,,pegar eg fór frá yður göfuglyndi herra! var eins
og eg fri úr foreldrahúsum út í soll veraldarinnar.
Eg gleymi yður al’.drei 'meðan eg lifi, og það verður
mér jafnan minnisistætt, hve vél eg kunni við mig
hjá yður. Eg sé yður enn svo greinilega í yðar ríku
fátækt, í yðar kristilegu auðmýkt í yðar föðurlega
ástríki. og sú elskulega og glaðlynda Poilly; og sú . .
eg á ekki orð til að lýsa Jenny yðar! hvernig á
að lýsa þeim, sem gera alt jarðneskt skært og dýrð-
legt? ....Eg gleymi því aildrei þegar hún fékk mér
peningana frá yður, og hvernig hún þá hughreysti
mig með orðum sínu'm! ...... Látið yður ekki furða
það, að eg á ennþá tfu krónurnar, sem þér senduð
mér; eg vildi ekki skifta þeim fyrir þúsund gullpen-
inga. Það er 'mögulegt að ,eg geti bráðum sagt yður
upp alla söguna. pað hefir aldrei á æfi minni legið
eins vél . . . og þól að nokkru leyti eins illa á mér.
Heilsið yðar yndislegu dætrum frá mér, ef þær enn
muna eftir mér“.
Af þessu ræð eg að hann 'hafi í hyggju að l«rma
hingað aftur, og mér þætti vænt um það, jþví að þá
gæfist mér færi á að votta honum þakklæti mitt.
Hann hefir líklega látið þakklátssemi sína keyra
svo fram úr öllu hófi, að hann hefir sent mér aleigu
sína, af því að eg þá 'lánaði honum helminginn af
þeim peningum, sem eg átti. Væri þessu þannig var-
ið, þætti mér það illa farið. Það ,lítur út, eins og
hann sé léttlyndur en þó ráðvandur.
Alfred litla líður vel hjá okkur. í dag brosti
hann framan í Polly, þegar Jenny íhélt á honum
eins og ung móðir.. Það gengur yfir mig hve vel og
hönduglega systrunum "ferat að hafa fyrir barninu,
en það er líka bæði spakt og frítt. Við höfum keypt
snotra vöggu handa því, og alt, sem á þarf að halda.
Vaggan stendur hjá rúmi Jennyar, og hún vakir
eins og verndarengill yfir þessum litla fóstursyni
sínum.
3. dag janúar mánaðar.
I dag kom herra Bledhing aðstoðarprestur með
sinni ungu frú, og settist að í gestaherberginu. Hann
gjörði 'mér boð að finna sig, og eg fór til hans.
Hann er viðkunnanlegur og kurteis maður; hann
sagðist vera skipaður eftirmaður minn og ætla nú
þegar að taka við embættinu, ef mér væri það ekki
á móti skapi, en eg mætti vera kyr í staðarhúsunum
þangað til á páskum, því að hann hefði fengið sér
húsnæði anarstaðar. Eg svaraði Ihonum að eg væri
fús tií að skila af mér embættinu þegar í stað, því
fremur, sem eg þá fengi ráðrúm til að útvega 'ine'r
annarstaðar viðlíka stöðu, einungis óskaði eg að
kveðja þá söfnuði, sem eg í svo 'mörg ár hefði 'boðað
Drottins orð. Síðan llofaði hann að koma til mín
seinna í dag, til að skoða í hverju ástandi staðar-
húisin væru. Hann kom líka að áliðnu með konu
sinni, sem sýndist að vera af háum stigum, en stór.
UÞP á sig, því henni líkaði ekkert í Ihúsinu, og hún
^irti ekki dætur 'mínar þess að líta við þeim. Þegar
hún kom auga á Alfred litla í vöggunni, spurði hún
Jenny, hvort hún væri þegar gift. Jenny blóðroðn-
^Öi hristi höfuðið, og stamaði einhverri neitun út
úr sér í hálfum hljóðum, svo eg varð að h-aupa
ondir bagga með henni, vesaling, og segja frúnni
UiPP alla söguna; hún hlustaði á hana, gretti sig og
sneri að mér bakinu. Mér þótti þessi aðferð hennar
ósævnileg, en sagði þó ekkert. Síðan bauð eg þeim
að drekka hjá mér tevatn, en þau þáðu það ekki.
Það sýnist, sem hann verði í öllu að fara eftir vilja
þessarar ungu konu sinnar. Við urðum því fegin, að
þau stóðu ekki legur við.
6. dag janúarmánaðar.
IMér virtist bréf herra Withjells ‘bera það með
'Sér, ag hann sé sóma'maður; í því hughreysti hann
mig með því, að eg skuli ekki vera hugsjúkur út af
skuldinni, þó eg geti ekki borgað hana á skemmri
ima en tíu áru'm, eða jafnvel aldrei. Hann sýnist
vera nákunnur heimilisháttum og högum mínum,
þvi hann minnist á þá með mikilli vægð og var-
Karni. Hann ætlar mér allt hið besta, af þessu gleðst
^,n}esl:’ þetta traust han,s á mér skatl ekki bregð-
„x, 0llurn> því undir eins og eg fæ því við komið,
sení pf íara sjsiíur og ^æra honu'm peningana.
nð e?TÍailn aendi mér- og borga með þeim nokk -
uö upp ^ hma miklu skuld.
AlfnnH0 'r«ny f"llvissi *mi£ um> að þön sofi vært hjá
AHred litla, að hann sé spakur al’a nóttina. og
vaKni ekki nema einu sinni á nóttu til að fá að
re ka er eg þó ekki áhyggjulaus um þessa góðu
ottur mina, því að ihún er fjörminni 0g daufari en
aður, meðan við áttum bágt, þótt hún sýndist langt-
u'm glaðari og sælli nú en þá. Stundum sé eg að hún
situr hljóð og þegjandalleg við sauma sína, eins og
dreymandi með opin augu, og heldur að sér höndum.
Þegar einhver þá ávarpar hana, hrékkur hún sam-
an og þarf tíma til að átta sig og taka eftir því, sefm
sagt er við hana. Þessi kynlega breyting kemur lík-
lega af því ónæði, sem hún hefir á nóttunni, þótt
hún vilji ekki kannast við það. Annars hefði eg
fortekið að Jenny væri eins hégómleg, eins og eg
nú verð var við, að hún er, því henni þykir svo mik-
ið koma til lofræðu Fleetmanns, að hún hefir beðið
mig um bréf hans til þess að geta lesið það aftur,
og hún hefir enn ekki skilað mér því, heldur geymir
það í saumakörfunni sinni. Lofu'm þá blessaða hé-
gómlega barninu að ihalda því!
Sagan af Mjaðveigu.
(Framh.)
En af kóngssyni er það að segja, að hann tekur
‘kóngdóm eftir föður isinn, og líður þannig eitt ár,
að ekkert ber tiil sögunnar, nema að Mjaðveig drotn
ing elur isveinbarn fagurt. Eftir þann tí'ma gekk hún
til lauga með einni af þjóðnustumeyjum sínum. En
þegar 'hún var komin þangað vantar hana sápu, svo
hún sendir þernu sína að sækja hana, en Ibíður ein
við laugar. Þá kemur til hennar kona og heilsar
henni virðulega. Drotning tekur kveðju hennar.
Konan biður drotningu að hafa við sig stakkáskifti,
og gerir Mjaðveig það. Þá 'mælir konan um og leggr
ur á, að hún fái allan svip drotningar, en Mjaðveig
fari til bróður síns, og hvarf hún á þeirri sömu
stundu. Enginn vissi um drotningaskiftin, en eftir
þetta felur öllum illa við drotningu, sem von var.
Svo er sagt að þegar kóngur tók Mjaðveigu úr skál-
anum, hafi honum þótt húsið svo yndislegt, að hann
hafi 'með kunnáttu sinni numið það í 'burt, hafi það
síðan verið hjá sal drotningar, og hafi hin sama
náttúra fylgt því, sem fyr, meðan alt fór vel fram:
þar spruttu laukar
þar göluðu gaukar,
og þar fór hrútur úr reifi sínu .
En nú skifti svo um:
að ekki gala gaukar,
ekki spretta laukar,
og ekki fer hrútur úr reifi sínu,
og aldrei þegir sá ungi sveinn,
sem í vöggu liggur,
og aílt sýndist nú far aflaga í ríkinu. En svo bar við
einhvern dag, að fjárhirðir kóngs gengur nálægt
sjó. Sér hann þá, hvar upp undan hömrunum kem-
ur glersalur, og í honum einn kvenmaður, svo líkur
Mjaðveigu drotningu, að hann hugðist ekki mundi
þekkja þær að; en um salinn var festi ein úr járni
og í hana hélt ljótur þussi, og kipti hann salnum
niður aftur. Maðurinn var hissa við sjón þessa, og
nemur staðar hjá læk einu'm. En þegar hann stend-
ur þar ihugsandi sér hann barn taka vatn í læknum.
Hann gefur barninu fingurgull, og verður það glatt
við gjöfina; síðan hvefur það inn í stein, er þar var
skamt frá. Að vörmu spori kemur út dvergur og
heilsar manninu’m, og þakkar honum fyrir barn sitt
og spyr hann, hvað hannn vilji þiggja af sér í stað-
inn. En maðurinn bið’ur hann að segja sér, hvernig
á því standi, er hann hafi séð koma undan sjóvar-
hömrunum. Dvergurinn sagði að það væri Mjaðveig
drotning, sem sé í glersalnu'm, og sé hún hylt af ó-
vættum, en í hennar stað sé komin tröllskessa, og sé
hún systir risa þess, er hann hafi séð halda ! festina
Enn fremur segir^ dvergurinn honum, að þussinn
hafi látið það að orðum Mjaðveigar, að ilofa henr.i
að ko'ma fjórum sinnum á land, með þeim hætti, sem
hann hefði séð, og skýldi það verða henni til frelsis.
efnokkur væri svo heppinn, að geta á þessum tíma
leyst hana úr klóm hans; en nú væri hún búin að
koma þrisvar á land, og væri það I ®!ð|^ta sinn, sem
hún kæmi upp daginn eftir. Maðunnn biður nú
dverginn að leggja sér góð ráð, til að ná drotnnigu
úr ánauðinni. Dvergurinn fær honu'm öxi eina. og
sagði honum. að hann skyldi höggva á festina, þeg-
ar salurin kæmi upp dáginn eftir. Maðurinn bíður
í steininum um nóttina. Daginn eftir fer hann þang-
að, sem salúrinn var vanur að koma upp. Eftir lít-
inn tí'ma kemur salurinn upp á hamrana; maðurinn
er nú ekki seinn á sér og heggur á festina, og gekk
houm það vel. En nú kemur risinn upp og vill drepa
þann, sem hefir höggvið á festina; en dvergurinn
kemur með ilítinn poka, og sáir úr honum yfir ris-
ann. Verður hann þá blindur svo ihann hrapar niður
fyrir klettana, og lætur þegar lif sitt. En þeir fara
•með Mjaðveigu í steininn til dvergsins og íbíður hún
þar, Nú fara þeir heim til borgar, og leggja mæli-
spjald á drotninguna, sem menn ætluðu að væri; en
hún varð að ljótri tröllkonu, og neyddu þeir hana til
að segja æfisögu sína. Segir hún þá hvernig hún
hafi farið með Mjaðveigu, og hvar bróðir sinn hafi
bústað; einnig segir hún að siðari drotning Mána
kóngs hafi verið systir þeirra. pessvegna segist hún
hafa gert þetta i hefndaskyni við Mjaðveigu drotn-
ingu. En kóngur verður nú reiður mjög, og lætur
velja ófreskju þessari háðuglegan dauða. Nú spyr
s’malamaður kóng, með hverju hann mundi viilja
launa ef noklcur væri svo fær, að leysa drotningu úr_
ánauðum þessum, en kóngur kvaðst mundi sæma
hann stórum fégjöfum, jarlsnafni og landsforráðu'm.
En smalamaðurinn var ekki lengi að sækja drotn-
ingu, og færa hana kónginum, verður þar meiri
fagnaðarfundur, en frá megi segja. pegar drotning
komst aftur í næði,
þá gala gaukar,
þá spretta laukar,
þá fer hrútur úr reifi sinu,
þá þegir ungur sveinn,
sem í vöggu liggur.
Upp frá þessum tíma lifði drotning í farsæld til
ellidaga, og endar hér sagan af Mjaðveigu Mána-
dóttur.
Frá Fornmönnum.
Sviði og Vífill. — Eitt með dýpstu fiskimiðum
á Faraflóa er nefnt Svið. Er þangað sóttur sjór af
öllum Innnesjum, sém að Flóanum liggja, Akranesi,
Seltjarnarnesi, Álptanesi, Hafnarfirði, Hraunum og
jafnvel af Vatnsleysuströnd. Sviðið hefir jafnan
veriö eitthvert fiskisælasta djúpmið á Flóa þessum,
og er til þess isaga sú, sem nú skal greina.
Sviðholt er bær nefndur; hann stendur ’hér um
bil á miðju Álftanesi. Það er talin landnámsjörð,
þó hennar sé ekki getið í Landnámu. Þar bygði sá
maður fyrst, er Sviði hét, og kallaði bæinn eftir sér
Sviðholt. — Bær heitir Vífilstaðir og er ilandná'ms-
jörð þar gaf Ingólfur Arnarson í Reykjavík Vífli
húskarli sínum bústað; en Vífill gaf bænum aftur
nafn af sér, og bjó þar siíðan. Vífilstaðir er efstur
bær og Austastur upp með Garðalhrauni að Norðan,
og lengst frá sjó af öllum bæum í Garðasókn á Álpta-
nesi, og ihér u'm bil hálfa aðra mílu frá Sviðholti.
Það er mælt, að þeir Vífilil og Sviði hafi róið saman
tveir einir á áttæringi, og hafi Vífill, þó hann ætti
margfalt lengri skipgötu en Sviði, sem bjó á sjávar-
■bakkanum að kalla, ávalt farið heim og iheiman i
hvert sinn, sem þeir réru. Sumir segja, að Sviði hafi
verið formaðurinn, en aðrir að Vífill hafi verið það,
og þykir mega ’marka af þvi, sem nú iskal greina, að
Vífill hafi verið formaður. Langt fyrir ofan Vífils-
staði er fell eitt, se'xn Vífilsfell heitir, og liggur þjóð-
vegur ofan fyrir norðan það, þegar farið er Hellis-
skarð að austan eða Lágakarð; en rétt vestan und-
ir fellinu liggur ólafsskarðsvegurinn á þjóðveginn.
Vífilfell er hæst af f jöllum þeim, sevn verða á vinstri
'hönd, iþegar riðið er yfir Hellisheiði suður í Reykja-
vík, og dregst það mjög að sér að ofan. pó það sé
snögt um lengri vegur upp að fellli þessu frá Vífil-
stöðum, en til sjávar, gekk Vífill alt u'm það á hverj-
um morgni upp á fellið, til að gá til veðurs, áður en
hann fór að róa, og reri ekki, ef íhann sá nokkurn ský-
iská á lofti af fellinu, og tók því fellið nafn af ihon-
um. En ef honum 'leizt róðrarlega á loftslagið, gekk
hann til skips og reri vneð Sviða. Og þykir þetta
benda til þess, að Vífill hafi álitið það skyldu sína
sem fomanns, að gá að útliti lofts, áður en róið
væri. —
Einhverju sinni kom þeim lagsmönnu’m, Vífil
og Sviða, saman um, að þeir skyldu búa til 'mið, þar
sem þeir yrðu bezt fiskvarir. Er þá sagt, að Sviði
hafi kastað heiman frá sér langlegg einum, og ko'm
hann niður fjóirar vikur sjávar frá Landi, og heitir
þar nú Sviðabrúnin vestri. Vífilil kastaði og-öðrum
langlegg 'heiman að frá sér, og kom hann niður viku
sjávar grynnra, eða nær landi. Dró hann af því ekki
eins langt út, og Sviði, að vega'munur er svo mikill
milli Sviðholts og Vífilstaða á landi. par heitir nú
Sviðabrún (hin grynnri), sem leggur Vífils kom
hiður. Var þannig vika sjávar milli leggjanna, eins
langt og nú er tai’.ið að Sviðið nái yfir frá austri til
vesturs. Alt svæðið milli leggjanna kölluðu þeir
Svið, og 'mæltu svo um, að þar skyldi jafnan fisk-
vart verða, ef ekki væri dauður sjór í Faxaflóa. Á
þenna hátt mynduðust Sviðsbrúniinar, ,sem nú er
sagt; en áður jafndýpkaði alt af út frá landinu, og
munar það miklu, ihversu grynnra er ó Sviðinu öllu
austur og vestur jafnt, en í ^Djúpinu fyrir sunnan
Sviðið eða austan það, því þar er venjuleþast 30 til
40 faoma júp, þar sem djúpið er á Sviðinu í beinni
stefnu vestur ekki meira en 20' faðmar. En því er
hér um bi! jafndýpi á Sviðinu miðsreitis austur og
vestur, þó að dýpra sé bæði þegar dregur suður og
norður eftir því, að Sviða þótti ilt að eiga við mis-
dýpið milli Sviðsbrúnanna, og kastaði því út sjóvetl-
ing sínum, og fylti hann ú.t bilið brúnanna, svo alls
staðar var jafndjúpt að kalla á öllu Sviðinu. pað
segja og su'mir menn, að Sviði hafi átt að kasta út
kefli með þeim fyrirmælum, að þar skyldi aldrei
fiskilaust verða, er keflið fyndist. En keflið fanst
nokkru síðar vestur á Sviði, þar sem það er grynst,
og ætla menn, að það hafi borið iþar yfir, sem þu’m-
allinn á vetlingi Sviða var undir á Mararbotni; þar
iheitir nú Mið á Sviðinu, og er þar að eins fimtán
faðma djúp, og þykja fyrirmæli Sviða hafa ræzt á
því migi til þessa. Af því Sviðið ber nafn af Sviða,
en ekki Vífli, halda su'mir, að hann hafi verið for-
maðurinn.
peir Vífill og Sviði reru jafnan á iþetta mið, er
þeim þótti sjóveður, og lágu þá úti, ef þeir fengu
ekki upp á áttæringinn með dægri, og fóru aldrei
þangað fýluferð. — (pjóðs. J. Á.)
Öxará. pað er sagt að öxará verði að víni eina
stund á ári hverju. Svo bar við að prestar tveir
vöktu á pingvöllum á gamlársnótt. Annar þeirra
var ungur maður, og var hann að búa til ræðu til
nýársdagsins. Hinn presturinn var gamall og sat hjá
hinum yngra til skemtunar honum Um miðnættið .
þyrsti hinn unga prest ákaflega; hljóp hann þá með
flösku út í löxará, og tók á hana vatn úr henni. En
þegar hann kOxn heim, og fór að skoða vatnið, sá
hann að það var á því vínlitur.. Hann saup á flösk-
unni, og fann að það var allrabesta vín í henni.
Drukku nú báðir prestarnir úr flöskunni, og settu
hana svo í gluggan hjá sér. Að litlum tíma liðnum
ta'ka ;þeir flöskuna aftur, og ætla sér að gera sér
gott að víndropanum, sem eftir var í henni. En þá
var hreint og tært vatn í flöiskunni. Þeir undruðust
þetta mjög, og töluðu margt um atburð þenna. Hinn
yngri prestur hét að reyna hvernig vatnið yrði !
ánni um sama leyti næsta ár. Leið nú að næstu gaml
ársnótt. Voru þá prestarnir báðir aftur á fótum. U'm
miðnætti fer ungi presturinn, eins og fyrr, og sæk-
ir á flösku í ána. pegar hann kom heim, sýnist hon-
um blóðlitur á því, sem í flöskunni var.. Hann sýpur
á og finur að nú er blóð í flöskunni Setur hann þá
flöskuna frá sér, en tekur hana bráðum aftur. Var þá
vatn í flöskunni en ekkert blóð. Þeir ræddu Vnargt
um þetta prestarnir, og þykjast nú enn síður skilja
í breytingum árinnar. En sú var trú manna, að þeg-
ar 'öxará yrði að blóði, þá vissi það á blóðsúthöll-
ingar á Alþingi. Er það og sagt, að svo fór í þetta
sinn, að á næsta Alþingi varð bardagi og mannfall
mikið.
Þrasaborgir... Efst uppi á Lingdalsheiði standa
hólar nokkrir háir mjög og hallar heiðinni út frá
þerm á alla vegu. Hólar þessir heita; Þrasaborgir, og
er mælt, að þeir, sem land áttu að iheiðinni, hafi
barist þar á fleti þeim, sem liggur vestan undir
hótlunum, og Stríðsflötur heitir. Þar voru þeir bónd-
inn frá Efra-Apavatni, Klausturhólum, Búrfelli og
EfrbBrú og unnu þeir sigur á bændunum frá Neðra-
Apavatni, Björk, Neðri-iBrú og Kaldárhöfða. Nú
eiga hinir síðartöldu bæir ekkert land að Þrasa-
borgum, heldur hinir., og á það að hafa haldist frá
þeim tima, sem þessi (bardagi var.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDIOAIi ARTS BIiDG. Oor. Grataam and Kenneð; Sts. Phone: A-70G7 Office tlmar: 2—3 Heimlli: 776 Victor St. Phone: A-7122 W’lnnipeg, Manitoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrlfstofa: Room 811 MeArUiar Building. Portage Ave. P. O. Box 1656 Phones: A-6849 og A-6646

DR. o. BJORNSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Grataam and Kennedy Sta. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 Heimiil: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manltoba W. J. IiINDAD, J. H. UNPAIi B. STEFAN8SON Islenzkir lögfræðlngar 3 Honie Investment Bulldlng 468 Main Street. Tals.: A 4663 þeir hafa einnig skrlfstofur a8 Lundar, Riverton, Gimll og Plney og eru þar aC hitta & eftlrfytgj- andi tlmum: Lundar: annan hvern mtBvlkuda* Riverton: Fyrsta flmtudag. Gimliá Fyrsta miBvlkudat Piney: þriBja föstudag I hverjum mánuBi

dr. b. h. olson 216-220 MEDICAIi ARTS BLDfi. Cor. Graham an<i Kennedj Sts. Phone: A-7067 ViBtalatmi: 11 -12 0g 1—5.30 Heimili: 723 Alverstone 8t- Winnipeg, Manltoba

ARNI ANDERSON ísl. lögmaður í félagi við E. P. Garland Skrifst.: 801 Electric Rail- way Qhambers Talsími: A-2167

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy 8ta. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdðma.—Er a6 hltta kL 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsimi: A-1834. Heimili: 373 River Ave. Tals. F-2691.

A. G. EGGERTSSON LL.B. 1 ísl. lögfræð*ngur Hefir réfct til að flytja mál bæði í Mán. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sask.

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Bojd Bnilding Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýkl og a6ra lungnasjúkdöma. Er a8 flnna á skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 2—4 e.h. Sími: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. Tal- etml: B-3158.

Phon«: Garry 261« JenkinsShoeCo. «39 Notre Dam« Avenue

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega kvenna eg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 5 e. h. Office Phone N-6410 Heimili 80« Victer 9ta>. Siml A 8180.
A. S. Bardal 843 Sherbrooke St. Selui Ifkkistui og annait um útfarír. Allur útbúnaður aá bezti. Ennfrean- ur aelur Kann alskonar minniavarða a og legateina. skrifat. uinfiai N 6e08 1 HeimlUs talsiml N f 307 |

DR. Kr. J. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h- Heimili 469 Simooe, Office A-2737. res. B-7288-

EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Hér þarf ekki aB biBa von úr vitl. viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af hendi fljótt og vel. J. A. Jóhannsson. 644 Burnell Street F. B-8164. A8 baki Sarg. Fire Hal

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDIOAD ARTS BIiDG. Cor. Graham and Kennedj Sts. Talsími A 8521 Heimili: Tals. Sh. 8217

Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor 316 Avenue Blk. Winnipeg Phone: Office: N-8487 House: B-3465 Hours: 11-12, 2-6 Consultation free.
J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. Talsími: A-8889

V’ér leggjum scrstaka áherzlu & að selja meðul eftir forskrlftum lu-kna. Hin beztu lyf, sem li;>'gt er að fá eru notuð eingöngu. . pegar þér komlð með forskriiftum til vor megið þjer vera viss nm að fá réfct það sein lækn- irinn tebur tll. COLCIiEUGH & CO., Notre Danie and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Giftlngaleyfisbréf seld talsímar: Skrifstofa: N-6225 Heimili: A-7996 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Loan Bldg. 356 Main St. JOSEPH TAYLOR LÖGTAK6MAÐUR HeimlUstals.: St. Jobn 1844 Skritstofu-Tale.: A 6554 Tekur lögtaki bæBl húeatelKueknliSt ve'ðskuldir, vtzlaakuldir. AfgreiBit k. sem aB lögum lýtur. Skrilatofa 255 Mnin Stiws
: Munið Símanúmerið A 6483 > og pantið meðöl yðar hjá oss. —: ! Sendið pantanir samstundis. Vér : afgreiðum íorskriftir meö sam- \ vízkusemi og vörugæði eru öyggj-! ; andi, enda höfum véT magrra ára : [ lærdömsrlka reynslu að bakl. — ; Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-; rjömi, sætindi, ritföng. tðbak o. fl. McBURNEY’S Drug Store: \ Cor Arlington og Notre Dame Ave ;
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteiguir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 Verkstofu Ti'ls.: Helma Tals. A-8383 A-9384 G. L. STEPHENSON Plumber Aliskonar rnfinagnsáliöld, svo eeni straujárn víi-a. allar tegundir »f glösum og aflvaka (Imtteriee) Verkstofa: 676 Home St.

í sambandi viðviðarsölumína veiti eg daglega viðtöku pöntun- umfyrir DRUMHELLER KOL, þá allra beztu tegund, sem til er á markaðnum. S. Olafsson, Sími:N7152 619 Agnes Street
Giftinga og , Jarðarfara- D 10,11 með litlum fyrirvara Birch hlómsali 616 Portage Ave. Tal*. B720 ST iOHN 2 RING 3