Lögberg - 10.04.1924, Blaðsíða 5

Lögberg - 10.04.1924, Blaðsíða 5
LÖGJ5ERG, FIMTUDAGINN 10. APRÍL. 1924. 5 Dodda nýrnapillur eru beata nýrnameðaliC. Lækna og glgt bakverk, hjartabilun, þvayteppu og önnur veikindi, sem starfa frá nýrunum- — Dodd’s Kidney Pills Irosta 50c. askjan eða sex öakjur fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyí- sölum eða frá The Dodd’s Medi- Bjarnason setti samsætið og bauð gesti velkomna. En aðalræðuna fyrir minni heiðursgestsins flutti Mr. W. J. Lindal, lögmaður og mæltist vei að vanda. Einn þeirra er gekst fyrir savnsæti þessu á- samt nokkrum íslenskum vinum heiðursgestsins, var Mr. Finnsnes fra'mkvæmdarstjóri Port Nelson fiskiverslunarinnar. Heiðurgesturinn Mr. L. J. Hang, er mörgum íslendingum að góðu kunnur. Mun (hann vafalaust vera einn af á'hrifamestu Norðmönn- um þeim, er byggja Vesturlandið. Kom hann 'hingað með tvær hend- ur tómar, en hefir með atorku og framsýni rutt sér þá braut til vel- gangni, er aðeins fáum auðnast. Til minja um ’mót þetta afhenti Mr. Lindal ihonum fagurlega á- leti-aðan lindarpenna og ritblý frá viðstöddum vinum. 'Skemti fólk sér síðan við söng og dans fram yfir miðnætti. pví má ekki gleyma að konur reiddu fram alskandi- naviskar veitingar, sem gestir gerðu Ihin bestu skil. Samsætið var í alla staði hið ánægjulegasta lágt. Markaðu lágur daginn, sem hann seldi. Frá Islandi. Seyðisfirði 2, marz. Afarmikið norðanveður hér á Austfjörðum föstudagsnóttina og laugardag. Vélbátur einn, sem Stefán Jakobsson átti, sökk á inn- siglingunni til h"áskrúðsfjarðar, vegna þess hve mikið hafði 'hlaðið á 'hann af klaka. Menn björguðust. Símalínan til Seyðisfjarðar, er verið hefir biluð andanfarna daga er nú komin í lag. En á Shetlands- eyjum er síminn slitinn enn, og þau útlendu skeyti, sem hingað koma, eru send þráðlaust * * * Frá Vestfjörðum var símað í gær, að ísinn hagaði sér líkt og fyrir ihelgina, væri hvergi l#nd- fastur, en hvarflaði að og frá. Var sagt i sömu fregninni að sennilega mundi ísmagnið ekki vera eins mikið og orð væri á gert. Við Horn er þó svo mikill Is að Aðalvík og Rekvík eru fullar. | * * * Seyðisfirði 3 marz. Vélbáturinn sem sökk á leið inn til Fáskrúðs- fjarðar á laugardaginn hét Geys- ir og var frá Fáskrúðsfirði. Var hann að koma úr róðri og var hlaðinn fiski. Annar bátur var ekki langt frá á sömu leið og hinn. Bátarnir voru báðir mjög klakað- ir og sjór 'mikill. Þoldi Geysir ekki .sjóganginn vegna þyngsla þeirra, sem á hbnum voru, og sökk. En mennirnir allir, sem á honum voru komust í 'hinn bátinn sem hleypti inn á Stöðvarfjörð og komsit þangað heilu og ihöldnu. * * * Vísir 11. marz. Árni læknir Helgason hefir ver- ið skipaður héraðslæknir í Pat- reksfjarðarhéraði. Þórhallur læknir Jóhannesson hefir verið skipaður héraðslækn- ir í Flateyrarhéraði. SéraHelgi Árnason hefir feng- ið lausn frá embætti. er heimilisfólkiö var að bú^ sig til aftansöngsj á aðfangadagskveld jóla voru tvær gamlar konur, sem á heimilinu voru tvær einar eftir heima, og þá er fólkið lagði af stað voru þær í harðri deilu hvor við aðra vun eitthvað smávægilegt efni. En þegar fólkið kom til baka á jóladagsmorguninn var bærinn og kerlingarnar altsaman sokkið, og eftir aðeins áðurnefnt flag. Vafalaust hefir fólkið heyrt gömlu konurnar blóta, áður en þaS lagði af staS, því hefir staðurinn verið nefndur Blótbjörk. Þorgils Asmundsson. 1 greininni, sem birtist í síð- asta blaði Lögbergs eftir Mr. S. S. Hofteig hefir slæðst inn iþessi prentvilla: ”12 og 13. vísa’’ í staðin fyrir 12. og 13. vers. Frú Ingibjörg Gunnarsdóttir andaðist á heimili sínu hér í bæn- um síðastliðinn laugardag, eftir fjögra daga legu. Banamein henn- ar var hjartasjúkdómur og hafði hún átt við vanheilsu að foúa hin síðari árin. Var hún gift Sigurði Hjálmarssyni, stýrimanni á Ville- moes, áttu þau tvær dætur á lífi. * * * Fullyrt er að konungur hafi 'is símað formanni íhalds- flokksins, Jóni þorlákssyni, til- mæli um, að hann tæki að sér, að mynda nýja stjórn. Reimleikinn í Elmhurst klaustri. S. M. Long. þýddi. CROWN BRAND CORN SYRUP í æfiminningu Mrs. Skardal, sem nýlega birtist í Lögebrgi hefir annaðhvort misritast, eða mis- prentast nafn systur hinnar látnu. Á að vera Sigurbjörg í staðinn fyrir Ingibjörg. petta eru hlut- aðeigendur beðnir að taka til greina. Eggert bóndi Björnsson frá Kanda'har kom til bæjarins í byrj- un vikunnar með vagnhleðslu af sláturgripum til sölu, verðið, sevn hann fékk fyrir þá 'var fremur Guðmundur Þorsteinsson lækn- ir andaðist í fyrradag á heimili sínu í Borgarfirði eystra, hafði hann verið heilsulítill að undan- förnu. Hann var fæddur hér í Reykjavík 14. ágúst 1879, sonur Þorsfeins heitins Guðmundsson- ar fiskimatsmanns og konu hans Kristínar Gestsdóttur. Hann varð stúdent vorið 1900, en lauk prófi í læknaskólanum 24. janúar 1908. Var síðan um hríð í sjúkrahúsum í Kauptmannahöfn. Haustið 1910 var ‘hann settur til að gegna Sauð- árkróksihéraði, en var veitt Þist- ilfjarðarhérað vorið 1911 og fám árum síðar Borgarfjarðarhérað eystra. Hann kvæntist 1911, Mar- gréti Lárusdóttur, bóksala á Seyð- isfirði. Lifir hún mann sinn ásamt einni dóttur. ❖ f f WINNIPEG ELECTRIC CO. selui f f f f f Moffat Ranges Stórnar sem hafa reynst vel, og sem allar góðar húsmæður vilja VELJIÐ YÐUR HVORT HELDUR Electric T X Fjö§ra brennara, með Bakaraofn ♦!♦ uppsett og víruð fyrir $■ X f f f f ♦♦♦ f f X % Cabinet Range, Connected 4 aðfrádregnri X Gömlu stónni - - I t f f ♦> 135.00 $15 út í hönd og $5 á mánuði í 24 mánuði Gas $89 10.00 $ 79 i $1 út í hönd $3.25 á mánuði í 24 mánuði Sérstakur afsláttur fyrir peniuga útíhönd Sjáið sýninguna í gluggunum í Curry byggingunni. ♦> ♦^ R46739 Appliance Department N46775 X | Winnipeg Electríc Co. f f Main Floor, Electric Railway Chambers ♦!♦ V ♦*♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦^♦♦^♦♦^♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦J* Frönsk skúta, “Augusta” að nafni, heimilisfang ékki kunnugt, strandaði aðfaranótt 10. þ. m. í Öræfunum. Af skipshöfninni, sem samtals var 15 manns, dó einn maður af meiðslum, sem ihann hlaut við strandið, en hinir kom- ust klakklaust til bygða. Borðeyri 11. marz. Esjan kom hingað.í kvöld. Var svo mikill lagís á legunni, að skip ið varð að brjóta sig áfram á að giska '150 metra, og lagðist að svo sterkri skör, að farþegar gátu gengið á is frá borði. Á sumum höfnu'm 'hafa samgöngur verið bannaðar við skipið, af ótta við að farþegar bæru með sér inflú- ensu, t. d. á Kópaskeri, Húsavík og Skagaströnd. Á isíðastnefndri höfn var farþegum, sem þangað ætluðu, 'bönnuð landganga, og fóru 'lþeir af skipinu á Blönduósi.' Á Vopnafirði var sóttin svo út- Ibreidd, Iþegar Esja var þar, að erfitt var að fá skipið afgreitt, en mjög var veikin væg. Elínhurst klaustur var afar- gömul eign og skemtileg, sem víð lendar landeignir lágu undir og 'hafði í fleiri ættliði tiliheyrt fjol- skyldunni Vexford. Sjálf höfuð- byggingin, sem var allmikil fyrir- ferðar og hálfskuggaleg til að sjá, tók nafn af afargömlu klaustri. Rústirnar voru enn í garðinum örskamt frá húsinu, milli gamalla og stórfenglegra eikarstofna. -pegar gamli Sir Henry Vexford dó barnlauis, gaf hann eignina með erfðaskrá frænda sínum Robert Langton og þar eð von var á Herbert á j næsta degi, ætlaði ihann að segja j 'honum hvað hann hefði «éð, og I heyra hans meiningu um það, áð-i ur en Ihann opinberaði það fyrir' þeim systrum Helenu og Olgu. j Næsta dag var alt jiágrennið í j upp námi yfir þei'm tíðindum, að stórkostlegur innlbrotsþjófnaður j 'hefði daginn fyrir átt sér stað hjá Lord Neville á Easton Hall, þar höfðu verið margir gestir j samankomnir, og meðan þeir sátu! að miðdagsverði ihafði þjófurinn j læð'st inn í húsið og stolið mörg þúsund krðpa virði af eðalstein-| um og öðrum skrautgripum, þar á meðal Lafði Nevilles nafnfrægu de'möntum, sem út af fyrir sig kostuðu offjár. Lögreglan þar á staðnum hafði ekki fundið nein vegsummerki eftir þjófana, og frá 1 London var með símskeyti pantað- ur leynilögreglumaður af hinum allra færustu. Til Elmhurst barst j fregnin um morgunverðartíma, ein 'mitt um sama leyti og Robert ók I —------ ------— ---- fnn.Sta*' jarnhrfustarstoðvar' og þilveggurinn, sem þær systur mnar a moti Herbert og hvar' Til suðu-- til brjóstsykurs- gerðar og til að láta á brauð. 2, 5 og 10 pd. könnur hjá matvörusala yðar '“"“"nimiimiiiuiUÚ1 við í þorpinu, á voru fyrir innan í myrku og Borðeyri 10. marz. íbúðarhúsið á pingeyrum hrann til kaldra kola síðdegis í dag. Sást eldurinn frá Hnausum og Hjaltafoakka um kl. 4, en klukkan 8 var húsið fallið. Nánari fregnir um upptök eldsins eru enn ó- fengnar, því að eíkki hefir náðst tal af heimilisfólki eða öðru'm þeim, sem voru við fojörgunina. Sömuleiðis er ófrétt um, fovort innanstokksmunir hafa bjargast. (íbúðarhúsið á pingeyrum var með reisulegustu húsum til sveita hér á landi. Var nokkur hlutí þess gamall, en aðalhúsið bygt 1918). * * * Borðeyri. 12. marz. Orsök brunans á Þingeyrum var sú, að kviknað ihafði út Trá ofn- pípu uppi á efsta lofti hússins, og vissi enginn 'fyr en það var orðið nálega alelda. Logn var. þegar forann, og foreiddist eldur- inn því 'hægt út, svo að unt var að bjarga all'miklu af innanstokks- munum, en matvæli öll forunnu. Hiúsið var 1 ágt vátrygt og hefir eigandinn (því orðið fyrir tilfinn- anlegum skaða. Oak Point, Man., 30. marz 1924. Herra ritstj. Lögbergs. JMig langar til að biðja yður að gjöra svo vel að geta um lát litla drengsins míns, í blaði yðar Sonur minn, Magnús John Lin- coln, var fæddur 4. júlí síðastl. Hann veiktist hastarlega af lungna- bólgu, og þó hann væri undir lækn- is hendi á Lundar, þar sem Dr. Sig- Júl. Jóhannesson gjörði alt sem mögulegt var til að bjarga lífi 'hans, þá var það ekki guðs vilji aS hann fengi að lifa. ÞaÖ er mjög sárt að missa góð og elskuleg börn, en þaÖ er huggun að vita þau skína sem sól i hinni eilífu sælu á himn- um. Drengurinn dó kl. ir f.h. laugardaginn þann 1. dag marz- mánaðar s.l. og var jarðsunginn af séra Adam Þorgrímssyni i Lundar grafreitnum þann 5 marz. Blessuð sé minning hans. Mr. og Mrs. J. S. Eyford. innar, ®e*m Sir Henry Vexford hafði átt, er nú var dáin fyrlr löngu; Rofoert var nýlega giftur Helenu Winston, ljóshærðri stúlku ungri og ástúðlegri, sem hann lengi hafði unnað 'hugástum. Hann átti heimili í London, en þegar það varð heyrinkunnugt, að foann hafði erft þetta dýra góz eftir frænda sinn, afréð hann að .setjast að á Elmhurst klaustri, eða í það minsta vera þar yfir sumarið. Elmhurst hafði á seinni árum verið vaphirt, því Sir Ilenry hafði mjög sjaldan verið þar að staðaldri, þar á móti hafði afi hans, sem alment var kallaður ‘‘Sir Anthony vitlausi” alla sína æfi haldið til í El'mhurst klaustri, Ihann hafði verið ómannfolendinn og einikennilegur og einn morg- un fanst hann dauður í myrku herbergi, sem þiljað var innan með afargömlum eikarfletting- um og upp frá því kallað “Sir Anthonys herbergi”. Svo komst sá orðrómur á að hann hefði g^ng- ið aftur og sæist af og til, stund- um í þessu Iherfoergi, en stundum niðri í garðinum 'milli klaustur- rústanna. sem hann kom ... _ __ veitingahúsinu og jafnvel”' á! Prön^u varðhaldi, leit út eins og 'Sjálfri stöðinni í Blackbridge var hann hefði ekki verið snertur um ekki um annað talað, en þjófnað-! marga manssaldra. inn hjá Neville. Þegar þeir Rofoert og Herbert Robert og Herbert voru ekki! komu til baka frá stöðinni og óku væntanlegur til Elmhurst fyr en ! heim að aðaldyrunum á Elmhurst klukkan fimm um eftirmiðdaginn V" >eim >að,. óskiljanlegat að °g Olga Winston sem þráði endur-1 f* hV°rkl °lgU eða HelfU fund við elskhuga sinn, fanst bið-! nems+taðar fnglnn J.1SS1 hlð Hann var dóttursonur einu systur- tíminn óendanlegur Pegar stóra minsta um J’ær °£ þeirra var Thaffelúrið í dagstofunni s!ó leitað 1 husinu og garðinum, en fjögur, kom alt í einu yfir hana aIt tU ÓnýtÍ% SGm elli >eim löngun til að sjá hið illræmda hygKJU og kvlða' ‘ Herbert ’ sagði herbergi í nyrðri hluta bygging- ,HÓ'bert’( “Hvermg getur staðið á arinnar 0g kom upp með það við i ^essu systur sína, að stytta tíman með “Eg vil þó vona að þær hafl því að fara þangað. “Sir Anthony|ékki orðið fyrir neinu slysi” herbergið , 'hrópaði Helena kvíða- svaraði Robert áhyggjufullur. full. ^Já ’ sagði Olga og hló inni-í “Eg hefði ekki verið eins óróleg- ega, um háfojartan daginn er eg j ur,” hélt Robert áfram, “hefði alls ekki hrædd við aumingja 'mér ekki hugkvæmst, að hvarf gamla Sir Anthony þú trúir ekki | þeirra systra gæti verið í ein- a þess'háttar hégiljur, er leynifjöður, enn vertu fljótur Robert, hér eru eimhverjir nálæg- Herbert gerði eins og Olga Stundum hafði eignin verið leigð út, helst ríkum útlending- um, en í seinni tíð hafði hún ver- ið auð og í aumsjón manns nokk- urs, sem lögmaður Sir Henrys hafði ráðið til þess, Hann var ekki . . Helen? I foverju sambandi við það, sem það heila tekið er ekkert þess- kom fyrir mig niður 'hjá klaustur- hattar til, og komdu nú með mér; rústunum í gærkvöld. Ef til vill þvi eg hefi einsétt mér að skoða | eru það aðeins grillur, en eins herbergið í dag.’ Helen brosti, hún. um iþað, eg þoli þetta ekki lengur, mintist; þess líka ’með sjálfri sér, | hvað eigum við að taka til bragðs að frá glugganum í herbergi Sir Herbert?” í sömu svifum kom Anthony, var ihægt að sjá mikinn 1 ein af vinnukönunum og sagði, að hlutá af leiðinni ,til Blackbridge, fyrir hérumbil klukkutíma hefði þar sem von var á þeim Róbert og garð’maðurinn séð frú Winston Herbert, syo lét hún undan syst- j h-orfa út um einn gluggann á ur sinni, eins og hún oftast gjörðij nyrðri hluta byggingarinnar. “En og fylgdist með henni til herberg- við komum aldrei í þann hluta ís Sir Anthony. hússins“, sagði Robert, “hvaða j ið han.s, Olga, sem nú var búin að Að herberginu lá langur gangur erindi gætu þær haft þangað?” koma systur sinni í rúm sitt hrað- á efsta lofti, það var stórt horn-1 “í öllu falli skulum við flýta okk-; aði sér á eftir þeim. ‘Hvað ætlið herfoergi, með einum glugga móti ur þangað,” hrópaði Herbert og þið nú að gjöra, Herfoert?” spurði norðri og öðrum móti vestri, en hljóp við fót gegnum húsið ogjlhún með ákafa. “Rannsaka undir- gluggarnir voru litlir og múrinn Rofoert fylgdi honum eftir; þegarj ganginn”, sagði hann. “Eg á von afarþykkur, veggirnir voru klædd-l þeir höfðu farið eftir ihinum á Rofoert ,á hverju augnafoliki, á ír. sagði, en Ihún var á milli vonar og ótta á meðan. Loksins færðist þilið til hliðar og dagsbirtuna lagði inn til þeirra systra. Robert rak upp undrunaróp, og hjálpaði hinum skelfdu föngum úr varð- haldinu. Um leið og hann sleppti þilinu, rann það í sömu stellingar. Helena fleygði sér kjökrandi í faðm bónda síns, en Olga stóð föl og óstyrk, en með öllum sönsum við hliðina á Herbert, sem horfði á foana með aðdáun. “pú ert hug- * prúð stúlka Olga, haltu þeirrl stefnu, taktu Helenu hurtu með þér, sé það, sem þú segir, að ein- hverjir séu í undirganginum, þá | er engum tíma að spilla, nema rannsaka það.” Olga sagði í sem fæstuvn orð- um hvað foún hafði séð, og hún vœri yiss um að ókendir menn héldu ' til í leynigöngunum. Svo var Helena borin inn í sitt eigið herbergi, og lögð i sæng sína, og þar náði hún sér smám saman eftir hræðsluna. Robert sendi garðrkjumanninn og keyrarann og lagði fyrir þá að vera á verði I garðinum. ef nokkuð foæri til ný- lundu í klausturrústunum, sjálfur fékk Ihann sér ljósibera og fór með vinnumenn sína aftur til herberg- is Sir Anthony, þar ihafði Herbeit verið á verði við málverkið og beð- ir eikarborðum dökklitum, sem dró | langa gangi og stóðu við hurðina úr dagsfoirtunni, og þó sólin skini, á herbergi Sir Anthonys, þreif inn um vesturgluggann fanst þeim Robert hastarlega í ihandlegginn systrum það ískyggilegt og ekki að-! á Herfoert og þeir stóðu við með iaðnandi. Helen sagði að sér forylti það ’sama. “Herbert, hvað var útlitsgóður og hafði fyrir eina tíð við’ 9iga’ sem kio að viðkvæmni þetta?” ihrópaði hann, þeir heyrðu verið rekinn úr þjónustu hjá Lord syslur sinnar-, hlaut að viðurkenna hljóð og fleiri fylgdu á eftir. 1 Neville, heimili hans Easton Hall I með sjálfn sér, að þetta gamla af- flýti opnuðu þeir herbergið, eni ekki inn iþangað Herbert, í það var aðeins 2 mílur frá Elmhurst skekta iieri)ergi> var í raun og veru það var tómt. En köllin héldu á- minsta ekki einsamall”. “Vertu klaustri. Hann foafði eitthvað1 leiðinie£t-Pær gengu saman að fram fast hjá þeim eins og það ekki.srneik, Olga,” svaraði hann rangt aðhafst. Elmhurst 'hafðl! gjugganum, að vita hvort þær sæu væri frá dauðhræddri persónu. I en taktu eftir því sem eg segi. Eft- fremur slæmt orð á sér, því það ^*5^1 kema Rofoert og Herbert, en 1 Þegar þilið hafði runnið til og ir því, sem hér íhefir komið fyrir meðan getur þú með fáum orðum sagt mér, hvernig það atvikaðist að þið voruð hér innibyngðar, og hvað þið annars iheyrðuð og sáuð.” Hún sagði honum það sem gjörst hafði ’með fáum orðum, og bætti svo við alvarlega: “Farðu eru ekki margir, sem eru fúsir til að li¥a einsamlir í gömlu húsi, sem þar til og með er reimt í. Hinn Olga kallaði upp, “þarna koma þeir Olgu varð skiljanlegt hvað fyrir og því, sem Rolfoert hefir sagt mér Helen, eða eru það ekki þeir, se’m hafði komið, var ekki langt frá að er eg sannfærður u'm, að iþeir, sem nuna aka upp á foakkann?” “Jú, foún léti 'móðinn, en hún vissi af framkvæmdu þenna stórkostlega rekni þénari Lord Neville sótti j Það held eg, við skulum fara ofan annari perónu, sem var kjark-j þjófnað hjá Lord Neville hafa um stöðuna og fékk hana og fram j °£ ganga á móti þeim.” Þegar þær minni en hún og sem var nauð- falið sig hér, og líklegt að hinar að þessu hafði engin ástæða verið snéru við til að fara ofan, sagði i þurfandi hjálpar ihennar og hug-í dyrnar á undirganginúm séu í til að klaga yfir umsjón hans. pegar Robert Langton kom til Elmhurst foafði foann hina ungu konu sína, Helenu 'með sér og Olgu isystur hennar, auk margra vinnu- hjúa. Olga var falleg stúlka, há vexti, dökkhærð, Helena var lítil, en fojart yfir foenni, Olga var trú- lofuð frænda Rofoerts, Herbert Wilson, hann var ungur lögfræð- ingur, vel að sér og duglegur, en fátækur, svo það voru engar lík- ur til að þau gætu gift sig að sinni. Herbert var fooðið að vera í Elmfourst klaustri í sumarfríinu og var væntanlegur í ágúst. Vinnufólkinu varð all tíðrætt um “Sir Ant'hony” vitlausa, en þó .1. _ | Olga, “Líttu á Helen, hvað er hreystingar. “Vertu ekki hrædd,; klausturrústunum —en þar kem- þetta?” Það var gamalt málverk, j Helen, sagði hún svo stillilega, j ur Robert, nú skulum við fara.” er sýndi mann í fullri stærð og 1 sem foenni var framast unt. “Við riddarafoúningi. ‘Eg 'hefi ekki tek- getum líklega opnað þilið frá ið eftir þessari mynd fyrri, af þessari ihlið líka, eg ætla að reyna” hverjum 'heldurðu að hún sé”?“Ó, Olga” veinaði Helen í ör- “Kannske af Sir Antfoony sjálf- væntingu, er systir foennar hafði um,’ sagði Helen. “Eg foeld menn margreynt að opna, en alt til hafi ekki verið í þessum búningi; einkis. ”Hvað ætli verði um okk- j til baka, en stóð á verði, svo að á hans dögum”, svaraði Olga og! ur?” “Ekki neitt sérlegt, það lak- ef eitthvað kæmi fyrir, sem snerti 'með vísifingri riddaraspora, asta, sem okkur getur hent, er að j neyddi þá Herbert og Robert til að Hann þrýsti á fjöðrina og þeir fóru inn í göngin, en Olga var, eftir, og hafði foendur á lokunni, hún sá birtuna frá Ijóskerinu smáhverfa og skóh.ljóðið fjarlægð- ist. Svo lét ihún þilpartinn renna sem sýndur var á myndinni, í j hafast hér við í myrkri, þar til við sama bili var eitthvað, sem gafjverðum fundnar.” “Já, en iþeim eftir hinni léttu áþreifing fing-j dettur aldrei í foug að við höfúm ursins, sem fljótast kipti hún að 1 farið foingað.” “Þeir leita alstað- sér hendinni, og sá þá kringlótt j ar,” svaraði Olga ífoyggin og gat á málverkinu og í sömu svip- i hugsaði til Herberts. “Engin hverfa sömu leið til foaka, væri hún til staðar að opna fyrir þeim. pað mátti foeita myrkt í herberg- inu. En hin huigprúða stúlka vildi ekki eiga það á ihættu, að vinir hennar yrðu innifoyrgðið, eins og an rann stórt ferhyrnt stykki af j hætta er á ferðum, góða mín, þú j þær systurnar, og enginn við Blótbjörk. hafði enginn séð eða heyrt neitt veggfóðrinu fyrir neðan til folið- j verður aðeins Helen mín að kapp- j hendina til að opna fyrir þeim, í miðjum Grímsneshreppi í Ár- nessýslu stendur bær, sem nefnist Björk, nálægt landamerkjum |>ess bæjar og Minniborgar í sama hreppi er dálítill valllendisflötur á að giska hálf önnur ekra að stærð í þessuni fleti miðjunt er dæld ná- lægt 60 faðmar á breidd og um 100 faðmar á lengd og hérumbil 4—5 fet á dýpt. Þessi dæld er flag, sem ekkert gras sprettur í; um- hverfis flötinn sést sumstaðar merki til fornra girðinga, þessi staður er jiefndur “Blótbjörk”, um hana heyrði eg þessa munn- mælasögu, en ekki veit eg til þess að hún hafi neinstaðar verið birt á prenti', þó má vera að svo sé. Þarna átti bærinn Björk að hafa staðið á fyrri tímum. Eitt sinn, þá yfirnáttúrlegt og þetta umtalaða 'herbergi var í öðrum foluta bygg- ingarinnar, sem ekki var notaður og ekkert kom fyrir sérlegt, fyi en daginn áður en Herbert Wil- son var væntanlegur. Um kvöldið var Robert Langton einn á gangi í garðinum. það var indælt og kyrt sumarkvöld. Á foeimleiðinni gekk hann fram 'með hinum gömlu klausturrústum. Tunglið var ný- farið að skína og hann var ein- mitt að hugsa um hvað hann hafðt iheyrt um reimleikann, alt í einu finst honum hann sjá mannsmynd eða skugga, sem læddist milli hinna hálfföllnu múrveggja. Hann stansaði fljótlega, og það gerði skugginn líka og Rofoert fann að þeir horfðu 'hvor á ánnan skarp- lega, það var hálfdi’mt inn á milli rústanna og þegar skugginn stans- aði gat hann naumast greint hann frá öðru, þegar hann var nbkkurvegnn búinn að jafna sig, eftir fyrstu áhrifin, gekk hann djarflega fram til að sjá hvað þetta væri, þá dró lítilsháttar ský- flóka fyrir tunglið, það var aðeins um augna'blik, en þegar varð bjart- ara, var ekkert að sjá, þetta fyrir- forigði var alveg horfið. Robert var alveg forviða, og gekk foeim án þess að geta gjört sér grein fyrir þessu, hann var hraustur og vel foy^ður, og foonum kom ekki til hugar að trúa á vofur eða aðra yfirnáttúrlega fyrirburði, en. þó gat ,hann ekki gert sér grein fyrir hvernig þetta íhafði atvikast. Ro- ar, Helen rak upp hljóð en Olga kosta að vera þolinmóð.” 1 um stund stóð hún grafkyr og hrópaði glaðlega: “Nei, sjáðu! pær stóðu þarna í myrkrinu og; folustaði, en svo varð foenni hverft Helen við höfum uppgötvað göm- kyrðinni og gátu ekki að iþví gjört við, að heyra foá köll úti í garðin- ul leynigöng, var það ekki merki-! að þeim fanst tíminn óbærilega j um, se*m færðust nær og nær. legt?” “Olga við skulum fara j seinfara. Ekkert foljóð foeyrðist , Litlu síðar sá foún Herbert og héðan,” hvíslaði Helen angurvær, utan frá og þó þær kölluðu, var Rofoert og hina þrjá koma drag- Olga hló. “Þú ert ihuglaus Helen, j viðbúið að það heyrðist ekki. j andi tvo menn, sem gjörðu hvað hvað ertu hrædd við? þér líkar Hverjum mundi detta í hug aðjþeir gátu til að sleppa áður en þó ekki að við segjumst hafa leita þeirra í herbergi Sir Ant-j þeir kovnu í foúsið. Um kvöldið fundið þetta eða foitt, en verið 1 foonys, þó þeir leituðu alstaðar; varð það heyrinkunnugt, að búið svo hræddar, að við Ihöfum ekki annarstaðar?. Loksins fanst þeim væri að foandsama þjófana, sem þorað að athuga það til hlítar.” ^ þær heyra hljóð, Olga ihélt niðri í; stolið höfðu á Easton Hall, og Helenu varð úm og ó, hún fovarfl- sér andanum og hlustaði og var í annar þeirra væri fyrverandi aði milli hræðslu og forvitni, en j þann veginn að segja systurl umsjónarmaður á Elmhurst Olga dró hana með sér, ihún lautj sinni, að nú væri hjálpin nærri,! klaustri áður vinnumaður hjá áfram og neyddi systur sína tiljen orðin dóu á vörum ihennar, | Lord Neville. Jafnframt. uppgötv- að koma með sér inn í foið myrka j hljóðið kom ekki frá henberginu' uðu þeir leyniherbergi undir rúm bak við Iþilið, hún var svojhinum megin við veggjinn, þarj byggingunni og leynigðngin, se*m ihrifin af þessu óvænta leyndar-1 sem þær foöfðu verið, það kom máli, og áhuganum fyrir því, sein lemgst neðan úr dimmunni, undir hún mundi sjá, að hún hafði þrek fótum þeirra. Helen þrýsti sér að til að fara nokkur fet inn í leyni- ganginn eða svo langt, sewi skímu lagði frá opinu á þilinu, það var nóg til þess að þær sáu nokkur mjó tröppustig, sem láu niður á við, meira gátu þær ekki séð fyr- ir foiksivörtu myrkri. “Olga” sagði Helen og þokaði sér til baka, við skulum fara héðan.” í sama vet- fangi heyrðu þær klikkjandi 'hljóð á bak við sig, Helen herti takið um handlegg systur sinnar, og hrópaði: “Hvað var þetta?” En áður en Olga gat svarað, vissu brjósti systur sinnar og fann gjörla hvernig hjartað í henni barðist. “'Olga” hvíslaði Helen, “heldurðu að þeir komi?” Meðan foún talaði, sáu þær glóra í ljósbirtu niðri í djúpinu og skuggamyndir foar fyYir á múrn- um. Á sama augnafoliki r»k Helen upp gegnúmþrengjandi angistar- vein, en ljósið hvarf um leið. Helena hélt áfram að hljóða, en Olga var sem steini lostin og hugsaði um einihverskonar ósýni- lega hættu, sem nálægðist þær í þær hvað komið hafði fyrir. Læs-I myrkrinu, en þá heyrði hún þá ingin eða fjöðrin, sem útbúnaður-j kalla Herbert og Robert í her- inn í þilinu var bygður á hafði af bergi Sir Anthonys: “Helena, Olga sjálfu sér folaupið til foaka og opið hvar eruð þið?” “Við erum hér á þilinu var lokað. Herfoergið var Robert“, forópaði Olga, “þrýstu á bert afréð, að tala ekki um þetta, eins útlítandi og það hafði verið i riddarasporann á málverkinu, þar láu frá foúsinu, undir jörðinni og klausturrústirnar, þar var hvelf- ing og útgangur og þar fundu þeir hinar rændu gersemar. pessa hvelfingu foafði umsjón- armaðurinn fundið fyrir tilviljun og notað sem geymslustöð fyrir þýfið. Lord Neville, sem gladdist vfir því að þjófurinn var fundinn og ekki síður yfir því að konan foans fékk alla sína kjörgripi með heilu og höldnu. Lávarðurinn batt innilegan vinskap við fjölskylduna á Elmhurst klaustri. pað var hans meðmælum að þakka, að Herbert þessi ungi löigmaður varð innan skammstíma vel efnaður mála- færslumaður, svo þau Olga og foann gátu gift sig. paðan í frfl skrifaði Olga æfintýri sitt í leyniganginum; upphaf gæfu sinnar. Eftir það varð aldrei vart við reimleika á Elmhurst klaustri.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.