Lögberg - 04.09.1924, Blaðsíða 7

LöGBERG. FIMTUDAGINN, 4. SEPTEMBER. 1924.
Bla. 7
/- ---------------------------------
“Eczema á andlitinu algerlega
lœknuð.’’
Miss Winifred Ernest, Box 46, Blockhouse, N. S., skrifar:
“Frá því eg var bam, þjáðist eg af eczema á andlitinu og
voru komin á það stór sár. Eg hafði reynt fjölda meðala, sem
öll reyndust árangurslaus.
Þannig var ástatt fyrir
mér í tuttugu ár. Loks
ráðlagði lyfsalinn mér að
reyna Dr. j Chase*s Oint-
ment. Eftir að hafa not-
að meðal þetta í nokkra
daga, voru sárin tekin að
gróa og innan skamms tíma
var eg með öllu laus við
þenna þráláta sjúkdóm.”
DR. CHASE’S OINTMENT
OOc. aakjan, hjá lyfsölum eðn, Ixlxnanson, Bntes & Oo., Utd. Toronta
Sitt af hverju.
1.
Blaðið Lögberg, dags. 31. júlí
birtir grein meS fyrirsögninni:
“Eitt og annað”, eftir herra B.
Rafnkelsson ,sem meSal annars
beinir spurningu til mín, út af
greinarstúf, er eg reit í Heims-
kringlu.
Vil eg því allra vinsamlegast
biSja hinn heiðraða ritstjóra nefnds
blaðs um dálitinn blett í blaðinu til
svars, og sem eg á fullan rétt á
samkvæmt algengri sanngirni og
blaðamanna reglu.
Það skal tekiS fram til aS byrja
með, að hinn áminsti greinarhöf.
er mér aS góðu kunnur frá fornu
fari, eSa frá bernskustöSvum mín-
um, Vík í Lóni, ef sá er hinn sami
maÖur, sem Kristján Ásgeir gat
um í ferðapistli til Lundar
hér um áriS, þar sem hann var
að telja fram hina betri búhölda og
atkvæðismenn þar í grendinni og
á Lundar, þar byggi Bensi riki.
“Á ávöxtunum skuli þér þekkja
þá.” Það er sjálfsagt ekki sagt í
niðrunarskyni aö kalla menn ríka,
því um þaS eitt snýst aðal kapp-
hlaupið hér í álfu, og með það í
huga, aS verSa ríkur, er völdum og
mannvirSingum náð í öllum mann-
félagsmálum. Oftast minna spurt
að andans atgjörfi. Hinn fátæki
verður sem fyrri að sætta sig við
molana og bíSa betri tíma.
Nú, ef rétt er til getið, leyfi eg
mér að segja: heill og sæll, kunn-
ingi. Mér er heiSur og sómi, ef eg
má tala við þig opinberlega um al-
vörumál, og þess vegna hefir þér
sjálfsagt sýnst að krefja mig sagna
á almanna færi, að þér hefir þótt
málefniS markvert og þess virSi að
koma fyrir almennings sjónir.
En áSur en eg leitast við að yf-
irvega grein þina, langar mig til að
geta þess, að mér þykir sárt aS
heyra, að þú hefir liðiS heilsu-
tjón. Það getur alla hent, en tjá-
ir ekki um að tala. En eg óska og
vona, að þér auðnist bati hiS bráS-
asta.
Ekki verður séð af grein þinni,
hvaS þungt þú ert haldinn, og
hversu mikið mótlæti þú þolir. Og
enginn frami þykir mér í því, aS
ráðast aö þér i rúminu. En af
henni má ráða, að þinn andlegi
maður sé í góðu lagi, meS því þú
hugsar þér að etja kapp við Dr.
Sig. Júl., og áttu þó mikiS á hættu;
sérstaklega vegna þess, að málstað-
ur þinn í þeirri orSasennu er með
öllu verri. Því, eins og mér skilst,
ætlar þú þér aS verja bjartsynu
hliðina á móti Sigurði með bölsýn-
isvolið, sem þú svo kallar. En þið
um þaS. Vist megið þiS lejSa hesta
ykkar saman fyrir mér.
Nú fer eg bráðum að komast að
efninu. Ekkert liggur á. Þú seg-
ist líka þurfa eitthvað til aS lesa,
þér til skemtunar. Og kunnugra
er þaS en frá þurfi að segja, að
stritvinnumenn hafa sjaldan mikiS
frí til bóknáms, utan matmálj. og
veikindatíma sinn.
Langar mig því til aS teygja dá-
lítið lopann, og gjarna vildi eg
gjöra þér þann greiSa, ef gæti eg
haft nokkuð hressandi og upp á
borgar móðinn.
Þú fyrirgefur því sjálfsagt, þó
eg dirfist að benda þér á ósam-
ræmi í grein þinni gagnvart mönn-
um þeim, sem þú sakar um bölsýni
og barlómshátt.
Dr. S. J. J. og fleiri þjóðholla böl-
sýnismenn blöskrar mest og skelf-
ast yfir bölinu í heiminum, og fyll-
ast sorg og kvöl yfir ófarsæld
mannkynsins, sem einn flokkurinn
skapar öðrum, og kannske báðir
sjálfum sér, að vissu leyti.
Þú, góði kunningi, telur búið þitt
ómyndar búskap, sem tekur þó
tylft manna að viðhalda í þinni
fjarveru á spitalanum. Og sann-
arlega áttu þeir þökk skilið. Því
aldrei veit maður betur hvort mað-
ur á vini, en þegar vandræSi ber
að höndum eða líf manns er í
hættu. — Og svo maöur taki gild
þín eigin orð fyrir tiund búpen-
ings, jafnvel þó ekkert sé undan-
dregið, þá finst mér barlómsand-
inn hvergi koma skýrara í ljós, en
einmitt hjá þér sjálfum.
Og svo í síðari köflum greinar-
innar ertu að draga upp dásamlega
fallega mynd af ástandinu, eins og
þaS er, og sem bölsýnin með bar-
lómsandann er að berjast viö að
fá bætt ag lagaö.
Bölsýnismanninn verður aö skil-
greina frá landeyöunni, hann er
þarfari en svo. Það er ekki rétt
að lá honum, þó hann nemi staöar
til að benda á spilling þá og mein-
semdir, sem umhverfi mannlífsins
er baneitrað af. Það gagnar litið
nú orðið, meiningarlausir helgi-
síðir. Nei, Hér þarf einlægni í orSi
og verki, bygða á lifandi trú og
kærleiksríkum og þróttmiklum
framkvæmdum.
Þáttur sá í sögu Canada hlýtur
aS veröa eftirtektaverður um þaö,
þegar beztu bölsýnismennirnir hér
um árið voru dæmdir i tukthúsiö
fyrir landráð, og frelsaðir þaðan
aftur og kosnir á þing til að fara
með ábyrgðarmestu þjóðmálin.
MeS slíkri yfirlýsingar velþóknun
sést bezt, hvað þessir menn eru
virtir hjá fólkinu. Og þama eitt
heillaráSið til umbóta, og blátt á-
fram vantrausts yfirlýsing á réttar-
farið í landinu fyrir aö dæma þessa
menn seka. Já, og hvar er þetta
mikla frelsi, sem svo mjög er gum-
aS af, ef ekki má segja sína sann-
færingu og skoöanir og rétta hluta
alþýðunnar ?
Satt er það, að til eru of margir
slæpingar, sem ekkert vilja hugsa
né gjöra. Sérstaklega bryddib
meira á því nú i seinni tíð á meðal
ungu kynslóðarjnnar, sem mest
lætur sitt litla heilabú snúast um
það í sællegum munaSi, aS sóa og
spila með hinn efnalega og andlega
feðraarf sinn. Því þó mikið sé
gortaS af mentun nútimans, þá
held eg það sé hún, sem er aS fara
meö ungdóminn gandreið út á
villustigu eyðileggingar og glötun-
ar, með bjartsýnismenn í broddi
fylkingar.
Bjartsýnismaðurinn á miklu sælli
daga, honum veitist svo undur létt
að hrista af sér ábyrgðartilfinning-
una. Honum blæSir ekki í augum
hörmungarástandið, sem umkring-
ir mannkyniö eins og geigvænlegur
skógareldur.
Ættbróðir hans aftur á móti fyll-
ist skelfingu og finst eins og
hjartað ætli aö stanza viö aS heyra
t. d. að 60,000 stúlkur hverfi ár-
lega undan verndarhendi laga og
löggæslu í Bandarikjunum, mestu
þjóð heimsins, sem svo er kölluS.
Eða finst þér ekki voðalegur bar-
lómsháttur, að vera að fárast
nokkuð um slíkt?
Sumir þeirra allra bjartsýnustu
segja, aS fólkið sé aS veröa of
margt í heiminum, hvort sem er.
Jæja, nú þarf eg að fara aö
herSa ganginn aS efninu, en alt af
þarf að hugsa vel um þaö, að láta
ekki neitt út úr sér hrjóta, sem
stygt geti náungann eða orðið að
ádeilumáli, þvi blöðin hata alt þess
konar. Hitt hugsa eg minna um,
hvaö langt mál eg skrifa, því ekki
hefi eg svo oft leitaö til blaðanna,
og hefi ekki heldur ekki eins gott
lag á aö þjappa efninu saman eins
og þessir læröu, sem hafa pennann
eins og samgróinn milli fingranna.
Mig minnir þetta sé þriöja greinin
þín, sem eg hefi séS á tiltölulega
stuttum tíma, og er þaö dável að
verið úr hópi leikmanna. Því ef
allur sá aragrúi hinna ýmsu ís-
lenzku mentamanna, sem ungað er
út hér árlega, legði til jafnan skerf,
mætti vona betri daga þjóðræknis-
málinu! okkar til eflingar og við-
halds í framtíðinni. Oft er þörf,
en nú er nauðsyn, því svo mikil tíS-
indi gjörast nú með þjóöbrotinu
hér, aS trautt veröur séð hvað
langlíft það verður, því oftast
meira talaS en minna framkvæmt
í því efni.
II.
í þessum síðari kafla veröur
góöfúslega áréttuð sú umsögn, er
eg gat þess í áminstri Héims-
kringlugrein, að S. Vilhjálmsson
hefði gefið B. L. Baldwinssyni
verðskuldaöan löðrung fyrir þaö,
að hann eitt sinn i tækifærisræðu
hefSi sagt meðal annars níðmælis
í garð íslands, en á sama tima
hafið enskinn til skýjanna, aS á
íslandi heföi ekki einu sinni verið
hægt að feöra mann. Þá var það,
að S. V. sagðist geta sagt B. L. B.
þaö, að sér þætti meiri sómi aS vera
óskilgetinn íslendingur en skilgetr
inn Englendingur. Þessi ummæli
finst Mr. B. Rafnklessyni hin
mesta goðgá, og gefur i skyn, að
eg Ijúgi þar lofi upp á Sigurð, meö
því er eg tilfærði eftir hann. Orð
B. R. eru þessi: “En af ummælum,
sem Helgi lætur falla i stað oröa
Sigurðar”, og svo spyr hann: “Og
fyrir hvað á hann þennan löSrung
skilið ? Máske fyrir alla uppá-
hjálpina aö fornu fari, sem alla
tíð var búinn og boðinn til aðstoS-
ar okkur hér í fyrri daga endur-
gjaldslaust, eða máske fyrir þaö,
að hann er líklega sá mesti Islend-
ingur núlifandi af hinum eldri ís-
lendingum? Eða fyrir þaö, að
hann endurreisti 'Heimskringlu,
svo Helgi gæti komiS þar inn
grein til aö gefa honum löðrung?
Nei, það getur ekki veriS neitt af
þessu. Við skulum segja, að þaö
hafi veriö fyrir hugmyndina um
víkingaskipið, sem er orðið hljóS-
bært um allan heim, íslendingum
til sóma? Mér fellur einkar illa,
þegar ráðist er svona á menn alveg
aö ófyrirsynju, og með allri virS-
ingu fyrir Sig. Vilhjálmssyni, þá
verð eg að segja, aS eg er fullviss
um, aö Sigurður kemst aldrei með
tærnar þangað sem Baldwin hefir
hælana.”
Þennan kafla fanst mér sjálfsagt
að taka upp úr grein B. R., svo sjá
megi hverju ber aö svara.
B. iL. Baldwinson er sjálfsagt
flestum Islendingum kunnur og
fjölda mörgum að góðu einu hér
vestra. Og sú persónulega við-
kynning, sem eg hefi af honum, er
meö öllu ólastanleg. Og mér kem-
ur ekki til hugar að neita því, að
hann hafi veriö löndum smum
bjargvættur hér í fyrri daga, eins
og B. R. segir. En má þá ekki
einnig álíta, aö B. L. B. hafi orðiö
aSnjótandi endurgjaldsgreiða frá
þeim, með því að spursmál er,
hvort B .L. B. hefði nokkurn tíma
öölast þingmannsstöðu tign og
launabót, ef landinn hefði ekki
jafn-drengilega róiö hann út á
fiskimiðið. Og meðal annars mun
dubbaS hafa verið upp á Heimsr
kringlu gömlu til þess að nota
hana sem þvöru i stjórnmálapott-
um, 'þvi á þeim dögum þótti borga
sig allvel aö vera góSur að hræra i.
Og ótaldar munu allar þær þús-
undir, sem bruölað var í allar áttir
á Roblins tímabilinu. Og haldiS
er því fram, að Heimskringla hafi
fyllilega fengið sinn skerf.
Það mun óhætt að fullyrða, að
B. L. B. hafi vakiS á sér eftirtekt
sem snjall fjárhyggjumaður og
góður merkisberi afturhaldsstjórn-
arinnar, og traustur agent Canada
heim; til Islands. Og ef með þvi er
alt talið, verSur spursmál, hvert
hann fyrir það verður talinn mesti
íslendingurinn, eins og B. R. vill
halda fram.
Afstaöa hans gagnvart íslandi
og sögur hans um þjóöina eru tæp-
lega þesslegar.
Hvort orsakirnar til þess, að B.
L. B. getur ekkert séS nýtilegt á
íslandi, eru þær, aö hann á agents-
ferðum sinum mætti mótspyrnu
heima fyrir af ættjarðarvinum, og
sé því að hefna sín, þá sýnist meS
því of langt gengið. Hitt er með
öllu líklegra, aS hann hafi brugð-
ist ástum móðurinnar, eftir að vera
kominn á stjórnarspenann hjá
henni elskulegu fóstru sínni. Og
heldur ekki tií einskis barist, að
innvinna sér lífstíðarlaun, og meö
því foröa sér frá gamalmenna-
heimilum og liknarstofnunum.
öllum ætti að vera nógu ljóst, að
B. L. B. hefir aldrei látiö tækifæri
ónotað að miklast af auölegð og
vellíðan í Canada ,og jafnan not-
að þær öfgar til lýrðar gamla land-
inu. Mætti þar benda á grein síö-
astliðið vor með fyrirsögn: “ViS
erum matvinnungar”, svar til Dr.
Ágústs H. Bjarnasonar.
En má eg spyrja: Eru þeir mat-
vinnungar, sem sitja flötum bein-
um frá morgni til kvölds á atvinnu-
skrifstofum stjórnanna, og biða
þess óþreyjufullir aö fá eitthvað
aS gjöra til þess aö geta satt hung-
ur og þorsta? Eða geta allar þær
þúsundir, sem ekkert hafa til að
lifa á, en verða aS þiggja hjálp frá
borgarráðinu, talist matvinnung-
ar? Þó nógur auður sé í landinu,
þá sannar það ekkert að- öllum
líði vel.
Menn minnast sjálfsagt þeirra
dásamlegu skrumsagna í Heims-
kringlu frá 1903, þegar Baldvin
lét smíöameistarann Svein Eiríks-
son bláfátækan, þá nýkominn frá
íslandi, vera búinn aö græða $1,250
(sem innstæðu á nýbygðu húsi) á
sex mánuðum, og þar að auki kosta
hingaS til lands konu og sjö böm.
Dálaglegur hagnaöur fyrir 6 mán-
aöa vinnu hér í landi, segir Bald-
vin. Svo, eins og venjulegá, fer
hann að reikna alt út í krónum, og
þessir 1,250 dollarar eru undir eins
orönir 5,000 krónur. Núna mundi
þaS verða 10,000 krónur. Það var
engin furða, þó hinn blásnauði
Lazarus á horlandinu færi að yfta
brúnum, taka saman pjönkur sínar
og leggja á stað í leiSangurinn til
allsnægtalandsins, eftir að búiö var
að silfra það og gylla með mælsku
Baldvins. Skrumsögnum þessum
var samt myndarlega mótmælt af
Selkirk-búa, S. Stefánssyni.
Eitt er víst, að þessi sami S.
Eiríksson hröklaöist skömmu
seinna burt úr Winnipeg, eitthvaS
vestur í land, og eftir því sem mér
er kunnugt, varS minst aðnjótandi
þess mikla gróöa, sem honum svo
rikmannlega var skamtaður á papp-
írnum af Mr. Baldwinson. Það
voru svo margir í þá daga, sem
reiknuöu sér fyrirfram gróða og
brendu margir sig á.því soðinu.
Með samanburSi Ameríku og
íslands hafa menn oft gjört sig
hlægilega, af því inn í hann hefir
verið blandaS auðmanna gorgeirn-
um, en hinu, sem meira er virði,
manngildinu, slept. Alt af hinn al-
máttugi dollar, brúkaður sem egn-
andi afl á þjóðina heima til vest-
ferða. Og þjóöræknislega skoöað
tel eg þá aöferS lúalega, að vera að
narra fleiri burt af íslandi, til að
glatast í svelginn meS hinum, sem
fyrir eru hér.
Þess vegna gegnir furðu, aS árs-
þing Þjóðræknisfélagsins skyldi
stinga undir stól áskoraninni frá
Jóhannesi Jósefssyni um að lýsa
vanþóknun sinni á þeirri aöferð,
sem blöðin notuðu til að narra fólk
^ð heiman.
Þó má alls ekki skilja svo við
hér, að ekki sé minst á hneykslið,
sem kom fyrir á íslendingadaginn
i fyrra.
Forstöðunefndinni fanst vel viö
eiga, aS bjóða öllum viðstöddum,
sem búnir voru að vera hér í landi
50 ár, heiðurssæti. Var B. L. B.
einn þeirra ,og eins og hans var
von og visa, hélt hann þrumandi
ræSu. Þarna bauöst lika ágætt
tækifæri til að sýna gömlu listina.
Hélt hann því fram, að Canada
væri bezta landiö undir sólinni, en
ísland þaS versta, að hann kendi í
brjósti um hræBurnar á íslandi og
óskaöi eftir að þær væru komnar
hér vestur, því hann vill sjá land-
ið í eyði. Það mætti þó sjá, aö
þeir væru fegnir sumir þar heima
að ferðast hér um vestra til aS
kynnast og ef til vill afla sér aura.
Varla heföi mátt minna vera, en
forseti dagsins hefði haft hugsun
á því, að afsaka slika ókurteisi þá
strax. Allra helzt, þegar nú ein-
mitt stóS svo á, að viSstaddur var
hátíSarhaldið heiðursgesturinn Dr.
Ágúst H. Bjarnason.
En því láni var ekki að fagna, aS
tilraun yrði gjörð til afsökunar.
Og blöðin þögSu. Fanst það víst
ekki í sínum verkahring, að blanda
sér i þaS mál.
Ekki er sjálfsálitið neitt smá-
ræSi hjá Mr. B. R. Og það er eins
og hann skoSi Canada, jafnvel
Winnipegborg allan heiminn, þar
sem hann lætur ■ víkingaskipi|S
hljóta heimsfrægð, og náttúrlega
eignar Baldvin allan heiSurinn.
Kunnugt er þaö, að hann var í
nefndinni, og hefir sjálfsagt unn-
ið þar vel og trúlega, eins og hann
gjörir æfinlega í samkepninni hér.
En mér er nær að halda, að fleiri
en B. L. B. komi þar til greina, og
ekki síst Mr. F. Swanson.
En hitt skal eg fallast á, að B.L.
B. hafi ráöið rnestu um það, hvern-
ig ágóðanum var varið, því ekki
var hann látinn renna í islenzkan
sjóð.
Hvort meira verk liggur eftir
Baldwin eða S. Vilhjálmsson verða
liklegar skiftar skoönir um. Skil-
yrðin til aö komast áfram, verÖa
þá líklega að takast til greina.
Báðir eru skósmiðir, og báðir hafa
skrifað nægilegt. En hvor þess-
ara tveggja manna sé meiri og
sannari íslendingur frá þjóðrækn-
islegu sjónarmiöi, er ekkert vafa-
mál.
Helgi Sigurðsson.
Bretland hið mikla og
Súdan.
Óánægja sú, sem gert hefir vart
við sig i Sudan upp á siðkastið,
stafar vafalaust aS miklu leyti frá
þeirri ótilslakanlegu kröfu Egypta,
aö ráða landi því aS fullu og- öllu
sjálfir. Siðan 1899 hefir Sudan
veriö stjórnað samkvæmt samningi
milli Egyptalands og Bretlands.
Æðsta umboðsvald í borgara- og
hervamarlegum málum hefir land-
stjórinn, skipaður af Kedívanum
egypzka, eftir tillögum Bretastjórn-
ar.. Landstjóri skal meö tilstyrk
herliðsins, tryggja innnanlandsfrið.
Kostar herinn um eina miljón og
tvö hundruð þúsundir sterlings-
punda á ári og greiða Egyptar
fimm sjöttu þeirrar upphæðar, en
Bretar einn sjötta part. Hefir her
Egypta verið þar alla jafna mann-
fleiri, þótt eigi hafi veriS í jöfnum
hlutföllum viö fjárveitinguna til
hans þarfa.
Nú hafa Egyptar opinberlega
krafist þess, að fá full umráö yfir
Sudan og Bretar kveðji alt^her-
liö sitt heim. Svar Bretastjórnar
við þeim kröfum hefir verið það,
aö senda þangað aukinn liðsafla,
réttindum sínum til varnar, ef á
þyrfti að halda.
Kröfur Egypta til Sudan eru
margar. Er þó meginkrafan bygð
á legu og staðháttum. LandiS hef-
ir hvað ofan i annað lotið Egypt-
um, en svo siðast en ekki sízt, er
það sannað og viðurkent, að yfir-
ráS yfir Sudan er sama sem full-
komin og óhindruö umráö yfir Nil-
árdalnum, en á honum hvílir fjár-
hagsleg velgengni Egyptalands að
miklu leyti.
Frá 1823 til 1883 stjórnuöu
Egyptar Sudan, sem fylki, eftir
hinn mikla sigur Mehemet Ali. Svo
var þá mikilli hörku beitt við ibú-
ana, aS þeir tóku sig saman, stofn-
uöu til frelsishreifingar þeirrar,
sem kend er viö Mahdists, og
stöktu Egyptum úr landi. Var þá
helzt eigi annað fyrirsjáanlegt um
hríð, en að egypzka þjóðin mundi
leysast upp og líða undir lok. En
fimtán ára baráttan, er endaði
1898, og Bretar lögðu fram fé til,
braut Mahdista hreifinguna á bak
aftur. AS visu veittu Egyptar
Bretum liSstyrk mikinn, en mundu
þó upp á eigin spýtur aldrei hafa
unniö sigur á mótstöðumönnum
sínum.
I stjórnskipulags samningunum,
ei* þar fylgdu á eftir, var Bretum
veitt skilyröislaust vald til þess að
hafa eftirlit meö Sudan og hönd í
bagga meö iönaðar og atvinnumál-
um lýðsins. I öllum samningsum-
leitunum við Egyptaland á hinum
siðari árum, hafa Bretar forðast
að blanda Sudan inn í, eins og
frekast mátti verða. Nefnd sú, er
brezka stjórnin sendi til Sudan
undir forystu Milner lávarSar, er
kynna átti sér ástandiö þar og leið-
beina landsmönnum, tilkynti stjórn
Egypta, aö loknu starfi, að svo
hefSi eftirlit Breta haft í för meS
sér mikla blessun fyrir lýðinn, aö
ekki kæmi til mála að breyta nokkru
til um stjórnarfarið fyrst um sinn.
Þegar stjórn Breta viðurkendi
fullveldi Egyptalands, árið 1922,
áskildi hún sér fullan rétt til
samninga um afstöðu Sudan síðar,
ef svo byöi við aS horfa. Nú er
ráðgert, aö samningsumleitanir
milli þeirra Zaghlul •forsætisráS-
gjafa Egypta, og stjórnarinnar
brezku, hefjist í Lundúnum innan
skamms, þar sem búist er viS, aö
Súd'andeilunni verði TáðiS til
lykta, þótt óvíst sé með hverjum
hætti slíkt kann að verða. Allir
stjórnmálaflokkarnir brezku virð-
ast nokkurn veginn sammála um
það, aö eins og sakir standi, geti
Bretar ekki með nokkru móti slept
hendinni af Sudan-búum, þvi það
væri sama sem aö ganga á bak
gefinna loforða um stjórnarfars-
lega vernd. Aftur á móti halda
Egyptar því fram, að Sudanbúar
séu sár-óánægöir meö núverandi
fyrirkomulag og vilji fyrir hvern
mun losast undan yfirráSum
Breta.
Lávarður Parmoor, einn af ráð-
gjöfum MacDonalds stjórnarinnar,
flutti fyrir skömmu ræðu í efri
málstofunni, þar sem hann lýsti
því yfir, að ráðuneytiö vildi und-
ir engum kringumstæðum bregð-
ast því trausti, sem Sudanbúar
bæru til brezkra stjórnarvalda, eöa
stiga nokkurt þaö spor, er stofnað
gæti umboSsstjórn þess lands eöa
landshluta í hættu. Þessu reiddist
Zaghlul yfirráðgjafi og kvaS ó-
þarft fyrir sig að sækja hinn fyrir-
hugaða Lundúnafund, ef stjórn
Breta hefði fyrirfram lokaS öllum
leiðum, er til samkomulags hefðu
horft.
Nú hafa þeir Zaghlul og Mac-
Donald skifst á bréfum að nýju,
þar sem báðir tjá sig fúsa til s.>m-
vinnu og mun því afráöið, aö þeir
hittist i Lundúnum, ásamt helztu
trúnaöarmönnum beggja, í þeim
tilgangi að reyna að ráöa vandræða-
máli þessu til farsællegra lykta.
Gömul saga frá Danmörku.
Einu sinni var maöur á ferS,
sendur af embættismanni meö
nokkuð af peningum, sem hann
átti að flytja til háyfirvalda í höf-
uðstað landsins, Kaupmannahafn-
ar. En á leiðinni mætti hann stiga-
manni, sem inun hafa haft grun
um hvað hann haföi meðferöis.
Stigamaður segir: “Láttu mig
hafa peningana, sem þú hefir.”
“Nei, það gjöri eg ekki; eg þarf
að skila þeim þangað, sem þeir
eiga að fara,” svaraöi sendimaður.
“Já, þú getur nú gjört sem þú
vilt,” sagSi ræninginn og dró upp
úr vasa sínum skammbyssu; “ef
þú lætur mig ekki hafa peningana
þegar i staö, þá læt eg þig fá kúlu
í gegn um höfuðið.”
“Jæja,” segir hinn. “En eg þarf
að hafa eitthvert skirteini til aö sýna
þaö, að eg hafi veriS neyddur til
að láta peningana lausa, þú gætir
til dæmis skotið nokkur göt á yfir-
höfn mína,” og um leið fletti hann
frá sér kápunni út frá báðum hlið-
um og sagSi hinum svo að skjóta.
Já, stigamaðurinn var fús til aS
gjöra það fyrir hann, að skjóta
sundur yfirhöfnina hans, skaut svo
nokkrum skotum á báðar hliSar
viö manninn í gegn um kápu hans.
Loks segir ræninginn, aö þetta ætti
aö vera nóg.
“Já,” segir hinn, “en þvi fleiri
sem götin eru, þess gildari og fleiri
eru skilyrðin,” og hélt um leiö
hattinum sínúm upp og sagði hon-
uin að skjóta göt á hann, ein tvö.
Stigamaðurinn sendi skot í hatt-
inn, en það varð að eins púöur-
reykur og smellur.
“Hvi gerirðu þetta? Það sannar
ekkert,” sagði sendimaðurinn. .
“Ja, eg get ekki skotiö fleiri göt
á þig,” segir stigamaður, “og láttu
mig nú hafa peningana undir eins.”
“Nei, nú erum viö orðnir jafn-
ir og nú skulum viö sjá hvernig
leikar fara,” svaraöi séndimaður.
Stigamaðurinn varð þá ösku-
vondur og réð þegar á hinn. En
hann var viö öllu búinn og urðu
því harðar sviftingar. En svo lauk
með þeim, að ferðamaðurinn haföi
yfirhönd og lúbarði ræningjann
svo hann varö aö lötra burt sem
hýddur og halakliptur rakki.
Svona fer þaö jafnan, að rétt-
læti, ráövendni og trúmenska við
guð og menn, samfara sönnum
hyggindum, vinnur sí og æ sigur
að lokum. En það stendur líka ó-
haggaö, sem Davíð segir í Sálm. 1,
6. v., að “vegúr óguðlegra er slys.”
N. A. H.
Mestur ÁgóSi og Fljót-
astur með því að
senda oss
RJDMANN
Baendur hafta reynt af reynst-
unni að afgreiðsla vor og við-
skifta aðferðir hafa orðið þeim
til mests hagnaðar og þess
vegna senda þeir oss rjómann.
Skrifið eftir merkiseSlum.
Canadian Facking Cd.
LIMITKD
Stofnsett 1852
WINNIPKG CANADA
HER FÆST BŒÐI GŒÐIOG ÞJONUSTA!

.í okkar
8 Service Stöðum
No. 1 Cor. Portage og Maryland
Main St. ámóti Unionjárn-
brautarstöðinni.
McDermot og Rorie Street
á móti Grain Exchange
No. 2
No. 3
?
T
T
T
T
f
T
T
T
T
T
T
±
T
T
T
T
T
T
T
X
T
T
♦♦♦
?
T
T
t
t
T
t
t
T
t
t
T
t
T
t
t
?
♦;♦
▼^T Wa
No, 4 Portage Ave. og Kennedy
No. % Rupert og King, bak við
McLaren Hotel
No. 6 Osborne og Stradbrooke St.
No, 7 Main St. North & Stella Ave.
No. 8 Portage Ave. & Strathcona
♦V>V^.V^V*V*V*V*V*V*V*V*V/V*V*V»V*V*V*V*V*V*V*V*V*V*V*t.
?
t
t
T
T
t
t
t
T
T
t
t
?
T
t
t
T
t
♦;♦
Veitið Bílnum Tœkifœri.
Byrjið nú þegar og látið oss hreinsa
gömlu olíuna og fituna úr bíl yðar.
Loftþrýsting ókeypis
Fjórar loftlínur á hverri stöð,
stöðug loftþrýsting.
150 pd
Alemite Service
Byssur með 5000 punda þrýstingi,
gera oss kleift að hreinsa bíl yðar á
fám mínútum.
Grease Rack Service
Olíunni skift á fáum mínútum.
“Distilled” vatn ókeypis
alt af við hendina fyrir Batteríið
66
ELECTRO GASOLINE”
Best by Every Test
Praipie City Oil Company
Áðal Skrifstofa: 601-6 Somerset Block,
WINNIPEG, MAN.
?
T
?
?
T
?
?
f
f
!
!
f
♦;♦