Lögberg - 23.10.1924, Blaðsíða 7

LÖGBERG. FIMTUDAGINN.23. OKTÓBER, 1924.
Bls. 7
Copenhagen
Vér ábyrgj
umst þaS aC
vera algjörleg
hreint, og það
bezta tcbak
heimi.
c°'pe'nmagén'#
' snuff *
Ljúffengt og
end,ingar gott,
af því það er
búið til úr safa-
miklu en milan
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
Því að kveljast af
GYLLINIÆÐ
pjgningar þær, er gj’lliniæð fyilgja,
ræna f61k ánægju llfsins og breyta
degi i nðtt, ef svo mætti að orði kom-
ast. Langvarandi reynsla hefir sann-
aS, a'B Zam-Buk er beztu smyrslin við
slíkum kvillum, sem og blæSingu,
bólgu og sárum.—
Mr. Alf. Brown, aS ÍMerritton, skrif-
ar þetta:
"Elg vona, aS/ þessi vitnisburSur frá,
mér nái til þúsunda, er af gylliniæS
þjást. Q sex ár hafSi eg helzt aldrei
viSþol. Enginn hefir eytt meina fé í
•leit eftir lænningu, en eg. Vinur minn
gaf mér dálitiS, sem eftir var I öskju
af Zam-Buk til reynslu. pess var
ekki lengi aS biSa, aS sviSinn hætti.
Hélt eg þvl áfram aS nota Zam-Buk,
þar til g eftin skamman tíma var orS-
inn alheill.”
MeSal þetta er álíka gott viS út-
brotum, blöSrum, sprungum I hönd-
um og brunasárum, o.s.frv.. Allir
lyifsalar hafa Zam-Bug, 50c., askjan,
3 fyrir $1.25.
Scoresbysund-nýlendan.
Eftir viðtali við
Einar Mikkelsen kaftein.
Þegar Danir og Norðmenn
sömdu sín á milli síðastliðinn vetur
um veiðiréttindi Norðmanna við
Austurströnd Grænlands, var það
áskilið í /samningnum að veiði-
réttur isá, sem Norðmönnum var
veittur þar, næði ekki til Angmag-
salikhéraðsins >— dönsku nýlend-
unnar á auisturstrðndinni, né held-
ur til iScoresibysund- héraðsin's,
ef Danir kynnu að stofna þar ný-
lendu á næstunni.
Misklíð nokkur var í danska
þinginu út af samningum þessum,
eins og menn muna, og héldu
sumir iþví ifram, að S'vo lítið væri
varið í land þetta og veiðar, fyrir
Dani, að eigi tæki því, að ybba
sig gegn veiðiskap Norðmanna bar
um slóðir. Aðrir héldu því aftui
á móti fram, að þarna væru aíl-
mikil óunnin auðæfi, þó Danlf
hefðu lítt notfært sér þau. En auk
þess sveið mörgum Dana það, að
hér væri land að ganga úr greipum
þeirra enn, og myndu þeir una þvl
ibetur, ef valdsvið danska ríkis-
ins þrengdist ekki hér, :svo mjög
væri nú farið að “saxast á” útlend
ur hins danska ríkis.
iMörgum fanst valdaórar eiga
illa við útkjálka hann, sem Græn-
landslströnd, þá hina lítt bygðu, en
hinir, ®em héldu fastara gegn
kröfum Norðmanna, þótti rétt, að
sýnt yrði í verki, að hér væri í
raun og veru óunnið byggilegt
land. Og þeir fengu því til leiðar
komið, sem sagt, að Scoresbysund-
héraðið yrði framvegis lokað er-
lendum veiðimönnum — ef ný-
lenda yrði stofnuð.
Danskir Grænlandisfarair hafa
vakið málsi á því við og við undan-
farin 15—20 ár, að Scoresbysund
væri byggilegt og lífvænlegt hér-
að. Einn þeirra manna, sem haldið
hefir máli því vakandi, er Einar
Mikkelsen kafteinn, sem verið hef-
ir oft í Grænlandsförum, og jafn-
vel dvalið þar árum saman. Hefir
hann meðal annars kannað hérað
þetta.
Er samningarnir milli Dana og
Norðmanna voru samþyktir af
þingum beggja þjóðanna, þrátt fyr-
ir andblástur mikinn í Danmörku,
kom þegar til orða, hvort eigi ætti
nú þegar að skríða til skarar með
nýlendustofnun í Scoresbysund.
En er leitað var til stjórnar-
innar um fjárframlög í þeslsu
skyni, var hún tómlát mjög. Yar
því efnt til samlskota, til þesis að
koma nýlendunni á stofn, og fengu
þau mikinn byr. Um 300 þúsund
krónur isöfnuðust á iskömmum
tíma.
Að því búnu var svo tekið til
óspiltra málanna að gera út leið-
angur til Scoresbysund á þessu
sumri, og var foringi fararinnar
kjörinn Einar Mikikelsen. Skipið
‘Grönland’ lagði á stað í júlímán-
uði frá Danmörku. Kom það við á
Seyðisfirði í norðurleið, en hélt
síðan beina leið til Scoresbysund.
Með iskipinu var fluttur húsavið-
ur til Eskimóa húsa, fyrir einar
10—15 fjölskyldur og aðrar nauð-
synjar. >— Vistir voru meðferðis
handa skipslhöfninni svo mikl-
ar að nægja myndi þó skipið hefði
ekki komiist til baka á þessu sumri.
Hafísinn er sífelt mikill með-
fram ströndinni við Scoresibysund
eins og kunnugt er, og þarf helst
að ®æta dagi að komast þangað.
Gekk alt vel gegnum ísinn fram-
an af. En er skamt var eftir ófarið
á áfangajstaðinn, ienti skipið í ís-
þröng mikilli og svo fór að jaki
mölbraut stýri .skipsins og nokk-
urn hluta af kjölnum. Komust þeir
þó við illan leik inn í Scoresby-
fjörðinn og fundu þar ágæta höfn.
— Tóku þeir þvínæst til óspiltra
málanna að flytja ihúsviðinn og
annað á sinn stað og búa um
nokkra vetursetumenn1, isem þar
eiga að vera í vetur. Eru það sjö
menn, þrír náttúrufræðingar, sem
eiga að gera þar athuganir og
fjórir handiðnamenn sem eiga að
fást við Ihúsagerð og því um líkt.
Er Mikkelsen kafteinn isagði oss
frá hrakningum sínum og vanræð-
um í ísnum skamt undan landi, lét
hann þess getið, að- norskt veiðl-
skip hefði verið þar í nánd. Höfðu
Norðmenn gengið þar á fland, og
til fjallis. Höfðu þeir haft gott út-
sýni yfir ísinn, þar sem ‘Grönland’
var að berjast við að komast leið-
ar sinnar. En eigi hirtu þeir um
það Danirnir, er þeir hittu Norð-
mennina að leita eftir aðstoð
þeirra, þó iskip þeirra væri stýris-
laust og þyrfti þannig útleikið að
komast út úr ísnum aftur.
í Scoresbysund-héraðinu er
veiðiskapur mikill, mun meira en
á vesturströndinni. Þar eru bæði
úlfar og ísbirnir. Hesta höfðu þeir
með sér á ‘Grönland’ héðan til
flutninga. Varð einn þeirra ísbirni
að bráð. Hyggja Eskimóar gott til
dvalar á nýlendu þessari, og hafa
10 sinnum fleiri sótt um að komast
þangað en til var ætlast í byrjun.
Leifar eru þar miklar af Eski-
móábygðum; en eigi vita menn
hve langt er síðan Eskimóar höfð-
ust þar við. Þegar Norðmenn
komu þangað fyrst á land, isvo isög-
ur fari af, árið 1823, virtist þeim
að lEskimóar hefðu ihafst þar við
svo nýlega, að þeir myndu aðeins
hatfa flúið frá ströndinni, er þeir
sáu skipkomuna. Matarleyfar fund-
ust víða í foirðagryfum, svo eigi
hefir isultur og harðrétti knúið þá
til brottferðar.
Að loknu erindi sínu í Scores-
bysund, hélt Mkkelsen skipi sínu
sömu leið til baka. Höfðu þeir
klastráð stýriisúfbúnaði á skipið
en hann reyndist með öllu ónot-
hæfur er til átti að taka. Sigldi
hann skipinu stýrislausu með öllu
gegnum ísinn, og er óhætt um að
það hefir verið hin meista glæfra-
för. En eigi var annað fyrir hendi,
því iþeir gátu ekki búist við néinni
aðgerð eða mannhjálp frá Dan-
mörku, því loftskeytatæki ibiluðu,
þó enn isé eigi séð í hverju bilun sú
er fólgin.
Á istýriisilausu iskipinu tóku þeir
land í Hofsós fyrir nokkru, en
þaðan komust þeir með aðstoð
'Þórs‘ Vestmanneyinga, til Siglu-
fjarðar. Þar er skipið enn, og það-
an mun það leggja eftir vikutíma
stýrislaust til Danmerkur, því ó-
mögulegt er að gera við það ihér.
Morgunblaðið 23. sept.
---------o—-----
Stjórnarfyrirkomulag
Frakka ogÞjóðverja.
I ritinu Tlhe Statesman’s Year
Book, birtijst eftirfylgjandi grein
um stjórnarfyrirkomulag Frakka
og Þjóðverja: ‘Lögjafarvaldið á
Frakklandi hvílir í höndum tví-
skiftS' þings, en með framkvæmd-
arvaldið fer forseti og ráðuneyti
hans. Forsetinn er valinn til sjö
ára með ákveðnum meiri hluta at-
kvæða í sameinuðu þingi. Forseti
staðfestir lög þingsins og Iber yfir-
ábyrgðina á fullnæging þeirra eða
framkvæmd. Hann velur ráðuneytl
sitt úr báðum þingdeildum og skal
sérstakuir ráðgjafi veita hverri
stjórnardeild forystu. Til hermála-
ráðgjafa velur hann venjulega for-
ingja úr landhernum, en sjóliðs-
foringja í flotamálaráðgjafaem-
bættið. 1 önnur ráðgjafaembætti
má velja mann úr ihvaða stétt sem
er. Þó leiðir það nokkurn veginn af
isjálfum sér að domsmálaráðgjaf-
inn verður að vera iöglærður. Sér-
hver ráðgjafi út af fyrir sig, ber
ábyrgð á embættisathöfnum sín-
um gagnvart þinginu, en ábyrgðln
lendir þó venjulegast mest á stjórn
arformanninum, er getur nær sem
vera viU krafist að þingið lýsi
traustí eða þá vantrausti á stjórn-
inni fyrir gerðir hennar sem heild-
ar eða þá einStakra ráðgjafa.
Forseti lýðveldisins getur ekkí
hrint þjóðinni út í 'stríð, nema þvl
aðeinis, að báðar þingdeildir Ihafi
fallist á að svo skuli gert. Að
fengnu samþykki öldungadeildar-
innar, getur hann leyst upp neðri
málstofuna líka. f því falli að for-
setaémbættið af einhverjum ástæð-
um losni, skal 'sameiginlegt þing
tafarlauist koma saman og velja
nýjan forseta. Forseti ráðuneyt-
isins er kallaðurr yfirráðgjafi og
ræður hann mestu um hverjir
ráðuneytið skipa, þó mælt sé að
vísu svo fyrir í stjórnarskránni,
að islíkt heyri undir valdsvið lýð-
veldisforsetans. Er þar því í
rauninni einungiis' um formsat-
riði að ræða. Þingmenn neðri mál-
stofunnar skulu kosnir til fjögra
ára. Atkvæðisrétt hafa einungrs
karlar, er náð hafa tuttugu og
eins árs aldri og ekki standa bein-
línis í herþjónustu. Sérhver sá, er
greiða vill atkvæði, verður að hafa
dvalið að minsta kosti ®ex mánuði
í hlutaðeigandi kjöirdeild. Skilyrð-
in fyrir framboði til þingmensku
eru þau, að þingmannsefnið sé
franskur ríkiisborgari, eigi fyrlr
neðan tuttugu og fimm ára aldur
og hafi óflekkað mannorð. í neðrl
mál'stofunni eiga sæti fimmhund'r-
uð sjötíu og isjö þingmenn.
í Öldungadeildinni sitja þrjú
hundruð og f jórtán fulltrúar, vald-
ir til níu ára. Mega þeir ekki vera
innan við fjörutíu ára aldur
rýmir þriðjunguirinn sæti þriðja
hvert ár. Öidungarnir eru kosnír
samkvæmt óbundnum kosningum,
eða af nokkuns könar kjörmanna-
samkundu, er skipuð er fulltrúum,
kosnum af 'sveita- bæja- og héraðs-
stjórnum í hlutfalli við
fólksfjölda. Sonum afsettra,
franskra einvaldshöfðngja, er
með lögum bægt frá þing-
setu. Á Frakfclandi er iríkisráð —
Conseil d’Etat, stofnun frá dögum
NapOleons I., er það hlutverk hefir
með höndum, að veita leiðbeining-
ar í sambandi við stjórnarfans-
legt sundurþykki, ef til islíks kæmi
og bera fram ráðgefandi tillögur,
að því eir viðkemur meðferð opin-
berra mála.
Stjórnarfar Þjóðverja.
Þegar keiisarinn lét af völdum,
þann 9. dag nóvembermánaðar
1918, var Þýskaland Opinberlega
lýst lýðveldi, með kjörnum for-
seta til -sjö ára af þjóðinni allri,
eða við almenna atkvæðagreiðslu.
Fyrsti forisetinn varð Frederick
Ebert og rennur kjörtímaibil hans
ekki út, fyr en 30 júní 1825. Lög-
gjafarvaldið er í höndum ríkis-
dags og ríkisráðs, er skipað er full-
trúum frá öllum þeim fylkjum, eða
undirríkjum er mynda hið þýska
lýðveldi. Sérhvert það lagafrum-
varp ,er fyrir sambandsþingið skal
leggjaist, verður að hafa hlotið
samþykki ríkisráðisins áður. í
stórnarskránni, er þjóðaratkvæði
— Referendum, viðurkent. Þá
mælir stjórnarskráin svo fyrir, að
allir skuli jafnir vera fyrir Iög-
unum, hvað uppruna, stéttum og
trúarbrögðum viðkemur. Ritfrelsi
málfrelsi og réttindum til fundar-
hálda, er heitið fullri vernd. Þing-
menn islku’lu kOsnir til fjögra ára,
með leynilegum hlutbundnum
kosningum. Kosningarétt og kjör-
gengi hafa konur og karlar er náð
hafa tuttugu og eins árs aldri, og
hafa óflekkað mannorð. Samþykki
þings þarf til þess að hrinda þjóð-
inni út í stríð og sáttmálsgerðir
um frið hvíla í höndum þingsins.
Ekkert ráðuneyti má við völd sitja
nema því aðeins, að það njóti
trau'sts meiri hluta þings.
f ríkisráðinu eiga sæti sextíu og
sex meðlimir, 26 frá Prússlandl,
10 frá Bavaríu, 7 frá Saxlandi, 4
frá 'Wurtenberg, 3 frá Baden, og
16 frá hinum öðrum fylkjum eða
ríkjum. Ríkjasambandið telur alls
átján fylki eða ríki og skulu
þau hvert um sig hafa stjórnar-
skrá, bygða á lýðveldisgrundvelll.
Samkvæmt ákvæðum stjórnar-
skrárinnar, skal meðferð utanrík-
ismála, hervarnir, tollheimta,
skattamái og járnbrautarmál, hvila
í höndum alríkisstjórnarinnar.
Dánarfregn.
Þann 5. ágúst s.l. andaðist aö
heiinili sínu í Glenboro, Man., öld-
ungurinn Hans Vilhjálmur, 72 ára
og nokkurra vikna gamall. Hann
var fæddur á Grashóli á Melrakka-
sléttu, þar sem foreldrar ihans
bjuggu, sem voru þau Guðmundur
Jónsson og kona hans Halldóra
Einarsdóttir. AnnaÖ veit eg ekki
um ætt Hans sáluga eða hvað hann
var lengi í foreldrahúsum. Hann
var þri-giftur; fyrstu konu sinni,
Kristinu Jónsdóttur, ættaðri úr
Siglufirði, giftist hann árið 1884,
og átti með henni eina dóttur, setn
nú er gift enskum ntanni í Souris,
Man.; þá konu misti hann árið
■1891. Hans sál. kom til Canada
um 1892, þar gifti hann sig í ann-
að sinn og átti þá fyrir konu Lilju
Ivristófersdóttur, dóttur Kristófers
og Sigurveigar, sm bjttggu í Ytri
Neslöndum í Mývatnssveit i Suö-
ur-Þingeyjarsýslu; Lilja sál. var
systir þeirra nterku og vel þektu
manna, Sigurjóns, Hernits, Sigurð-
ar og Péturs Christophrsona, sem
allir eru dánir nú nema Hernit;
hún mun og hafa átt þrjár systur;
ein var kona Bærings Hallgríms-
sonar bónda i Argyle, og önnur var
kona Guðna Jónssonar bónda i
'sömu sveit; svo veit eg ekki meira
urn ætt hennar. Hans sál. gekk að
eiga þá konu sína árið 1899, en
misti hana 1909; þeim varð eigi
barna auðið. Þriðju konu sinni
giftist hann árið 1912, Þorbjörgu
Halldórsdóttur, ættaðri af Slétt-
unni. Hún var dóttir þierra hjón-
oganna ITalldórs Þorgrímssonar og

Gerið
Ráðstafanir
FYRIK
JÓLA-FERÐA SIGLINGAR TIL
GAMLA LANDSINS
SJERSTAKRI
LEST
Frá AVlnnlpeg til W. St. John. N. B.
9-30m Desember 2. og 9.
BEINT AÐ SKIBSIIMÐINNI
Fyrir Sigling á S.S. Montclare 5. Des. til Liverpool
Fyrir Sigling á S.S. Montlaurier, 12. Des. til Liverpool
-ALLA LEID TOURIST SVEFNVAGNAR-
Til W. St. Jolin, N.B. Fer frá Winnlpeg ki. 0.30 f.h.
2. Des. á S.S. Montclare, Siglir 5. Des., til Liverpool.
7. Des. á S.S. Minnedosa, Siglir 10. Des., til Cherbourg
Southampton, Antwerp
8. Des. á S.S. Metagama, Siglir 11. Des, til Belfast, Glasgow
9. Des. á S.S. Montlaurier, Siglir 12. Des., til Liverpool.
13. Des. a S.S. Montcalm, Siglir 16. Des., til Liverpool.
Allnr Upplýsingar Iljá IJmhoðsmönnnm
Canadian Pacifíc
UMKRINGIR ALLAN HEIMINN
konu hans Þórbjargar úr sömu
sveit; um hennar ætt veit eg ekki
meira. Hans eignaðist með þess-
ari seinustu konu sinni 3 börn, eina
stúlku, Kristinu Lilju, nú 11 ára;
dreng, Sigurbjörn Sigurð, nú 9. ára
og dreng að nafni Guðmund Einar,
nú 5 ára, alt myndarleg börn og vel
Tefin. — Hans var alla sína daga
heldur fátækur, og vann daglauna-
vinnu, en komst þó af með sig og
sína; hann var vel hraustur maður
alla sína æfi, nema um þrjú sein-
ustu ár æfinnar, er hann var mjög
lasburða og gat þvi ekki unnið sér
brauð, eins og honum líkaði, og
það gerði lundina hálf stirða, því
maðurinn var stórlyndur, en þó
mjög viðkvæmur. Hann var með-
al maður á hæð, en heldur þrek-
vaxinn, fríður sýnum og svipurinn
skarplegur. Hann dó af afleiðingu
af slagi þ. 5. ágúst, eins og áður er
sagt. Það verður með Hans sál.
eins og fleiri minni máttar sam-
ferðamenn vora, að þeirra verður
ekki getið í heimsbaráttunni meðal
fjöldans, en hann, sem situr í há-
yfirdómarasætinu og sem dæmir
alla rétt, ríka sem fátæka, hans
dóm þarf Hans sálugi ekki að ótt-
ast, því hann hafði það í veganesti,
er margan vantar sem hærra standa
í hinum veraldlega mannvirðinga-
astiga, nefnilega ástina til frelsara
síns og hans heilaga orðs. Hann
var sannur trúmaður. Það sem eg
til þekti vissi eg ekki til, að hann
slepti nokkrum sunnudegi eða öðr-
um helgum degi, að hann læsi ekki
húslesturinn sinn, eftir gömlum og
góðum íslenzkum sið.
Friður Guðs hvíli yfir moldum
þínum, Hans.
Vinur.
------o-----—
Dánarminning.
Pétur Gíslason andaðist að heim-
ili sínu í borginni Bellingham í
Wáshington-ríki þ. 9. sept. s. 1.,
eftir langvarandi heilsuleysi.
Pétur sál. var skagfirzkur að ætt
og uppruna, fæddur að Kjarvalds-
stöðum í Hjaltadal í Skagafjarð-
arsýslu 1. dag nóv. 1856 fátján
hundruð fimtíu og sexj. Foreldr-
ar hans voru þau: Gísli Eiríksson
bóndi á Kjarvaldsstöðum og kona
hans Guðrúb Þorsteinsdþttir frá
frá Hofsstöðum í Viðvíkursveit.
Þau Gísli og Guðrún áttu 12 börn
og var Pétur með þeim yngstu.'
Pétpr misti foreldra sína ungur og
fór þá til fósturs að Tumabrekku
í Óslandshlíð til Jóns bónda Jóns-
sonar og Guðrúnar systur sinnar.
Hjá þeim var hann til fullorðins-
ára.
Árið 1883 réðt Jón, mágur og
fóstri Péturs ferð sína vestur um
haf og ætlaði Pétur að fylgjast með
honum og systur sinni, þó hann
hyrfi frá góðri atvinnu, því hann
hafði þá um skeið verið við verzl-
unarstörf á Sauðarkróki.
Beið stór hópur vesturfara þá
skips á Sauðárkróki, en skipið kom
ekki fyr en mörgum vikum á eftir
áætlun og settusl margir aftur og
þar á meðal Jón frá Tumabrekku,
en Pétur lét ekki af ákvörðun sinni
og fór einn sins liðs til Ameríku.
Næstu ár dvaldi Pétur í Winnipeg
og vann að ýmsu.
Árið 1892 kvæntist Pétur eftir-
lifandi ekkju sinni, Björgu Jóns-
dóttur frá Ásmundarstaðastekk í
Breiðdal. Foreldrar Bjargar voru
þau: Jón Gíslason Gunnarssonar,
ættaður úr Bárðardal í Þingeyjar-
sýslu, og kona hans Guðrún Jóns-
dóttir, ættuð úr Breiðdal.
Sama árið og Pétur gifti sig
fluttu þau hjónin til North Dakota
og dvöldu um hríð í Cavalier bæ, en
ekki mjög löngu síðar nam hann
land 12 mílur suður af Pemhina-
þorpi. Eigi dvöldu þau þar mjög
lengi, en fluttu síðan til Alberta
og námu land skamt frá Tinda-
stóls pósthúsi og bjuggu þar lengi.
Eyrir nokkrum árum brá Pétur
búi og flutti vestur að hafi. Dvöldu
þau hjón fyrst eitt ár í Blaine, en
fluttu því næst til Bellingham og
þar höfðu þau eignast einkar snot-
urt heimili í skógklæddri fallshlíð
utarlega í borginni. Bar þar alt
vott um starfsemi og þrifnað bæði
utanhúss og innan.
Börn þeirra hjóna eru fimm
drengir: Hallgrímur, Jón Edwin,
Jónas Marino, Jón Breiðdal, Her-
bert Martain.
Jónas J. Húnford lýsir Pétri
þannig, í hinni ágætlega skrifuðu
grein, sem hann ritaði um íslenzku
landnemana í Alberta árið 1913
(Almanak O. S. Thorgeirssonar
árið 1913O
“Pétur er skarpgremdur maður,
djarfur og einarður, kappsmaður er
hann og vægir lítt til, ef hann á
sinn málstáð að verja. Pétur er
nýtur félagsnjaður og hefir unnið
sér góða tiltrú .....’J
Pétur sál. var jarðsunginn frá
Harlow’s útfararstofunni í Belling-
ham, sunnudaginn þ. 14. sept., að
viðstöddu miklu fjölmenni af is-
lenzkum og enskumælandi vinum
hins látna.
Séra E. H. Johnson frá Blaine
jarðsöng.
Ekkjan og börnin þakka öllum,
sem sendu blóm eða vottuðu þeim
á annan hátt hluttekningu sína.
H. E. Johnson.
------o-------
Frá Seattle.
í október 1924.
Allgóðir tímar hafa verið hér í
Seattleborg alt þetta ár. Atvinna í
betra lagi, meira gert hér í ár til 1.
“Eczema þakti handleggina
# þjáningar í tólf ár“.
Mrs. Murray Hough, Wiarton, Ont., skrifar:
“Eg hafði eczema í tólf ár, er alt af öðru hvoru brauzt út
á handleggjunum. Eg reyndi á rangurslaust fjölda meðala. Vor
eitt igerðist kvilli þessi svo magnaður, að eg fékk eigi rönd við
reist. Eg fór frá lækni til
læknis, en alt kom fyrir
ekki. Loks reyndi eg Dr.
Chase’s Ointment, og það
læknaði útbrotin á skömm-
um tíma. Nú er meira en
ár síðan og hefi eg aldrei
orðið sjúkdómsins vör.”

DR. CHASE’S OINTMENT
60c. aslcjan, hjá lyfsöliun eða Ednmnson, Bates & Co., I.td., Toronto.
>. ■ -------------------------------■»
þ.m. en gert var alt árið í fyrra, og
var það ár þó talið hér eitt af þeim
betri, hvað byggingar snerti. Stór-
byggingar, sem komið hafa upp
hér í borginni í ár, hafa skarað
fram úr öllu um undanfarin ár;
þar á meðal hið fjögra miljón doll-
ara “Olympic Hotel”, sem nú er
um það að verða fullgert. Að sama
skapi er það með íbúðarhús, þau
hafa sprottið upp í þúsunda tali á
þessu ári. — Þó getur ekkert
'boom” kallast hér, heldur rétt á-
fram haldandi góðir tímar. Margt
er hér þó af vinnulausu fólki, sem
ávalt þyrpist að, þar sem eitthvað
er að gera; en flest af húsettu fólki
hér mun hafa haft stöðuga atvinnu
í sumar, mun því almenn vellíðan
borgarbúa ríkja meðal flestra.
Heilsufar alment fremur gott og
veðráttan hagstæð að vanda.
Fjöldi Islendinga hafa flutt hér
til borgarinnar á þessu ári og margt
af þeim keypt heimili og búsett sig.
Flest er fólk þetta frá Canada, en
nokkrir þó frá ríkjunum. Margir
af mönnunum eru smiðir og kon-
traktarar, og allir fengið atvinnu,
eða veitt sér hana sjálfir. Sumir
þeirra, ásamt öðrum, sem hér voru
fyrir, hafa bygt íbúðir upp á eigin
býti til að selja, aðrir “kontrakta”
og allir virðast gera það heldur vel,
hafa í það minsta nóg fyrir stafni.
Nokkrir landar hafa dáið hér í
sumar og vor, og skal eg nafn-
greina þá, sem ég veit um.
Þann 17. marz lézf að heimili
sínu hér í borg ekkjan Björg Lúð-
víksdóttir Schou, 68 ára gömul;
hennar er áður getið í 38#blaði
Lögbregs þ.á.
Þann 10. apríl lézt að heimili
sínu í Ballard, Bergvin Thorláks-
son, 76 ára að aldri, eiginmaður.
Þann 9. júní lézt að heimili sínu
eiginkonan Sigríður Thorsteinsson,
tæpra 73 ára gömul.
Þann 14. ágúst lézt að heimili
Lúðviks Laxdal, Milwaukee, Ore.,
Helga Halldórsson, ógift kona
hnigin á efra aldur. Helga sál.
var á ferð hjá Mr. Laxdal, en hafði
heimili sitt hér.
Og þ. 9. sama mán., (ág.) lézt
að gamalmenna heimili Norðmanna
hér í borg, ekkjumaðurinn Guð-
mundur Sveinsson, 79 ára gamall.
Allir þessir látnu voru jarðsungnir
af enskumælandi prestum.
Ný hreyfing hefir myndast hér í
_þá átt, að fara að halla sér meira
að kirkjumálum og safnaðarstarf-
semi, en gert hefir verið að undan-
fömu meðal íslendinga í Seattle,
Varð sú hreyfing til við guðsþjón-
ustu, er séra Halldór Jónsson frá
Blaine flutti hér hjá okkur 22. júní
síðastliðinn. Að endaðri þeirri
þjónustu var skotið á fundi, til að
leita fyrir um það hvar hugur fólks
hér stæði gagnvart því máli. All-
ir höfðu þar málfrelsi og nokkuð
margir töluðu;tkom brátt í ljós á-
hugi fyrir að fara að gera eitthvað,
svo níu manna nefnd var kosin til
að hafa framkvæmd í þessu máli,
og hefir sú nefnd nú áorkað því,
að loforð hefir fengist fyrir því, að
prestur kómi hingað í janúar í vet-
ur frá N. Dakota, séra Kristinn K.
Olafsson, forseti kirkjufélagsins,
til að starfa hér um eins til tveggja
mánaða tíma að viðreisn og upp-
bygging ísl. safnaðarins hér, sem
legið hefir í rústum undanfarin ár,
og því sem rtSst genginn úr sér.
Tilgangurinn með komu séra
Kristins hingað og dvöl hans hér,
er að reyna að koma á fót söfnuði
meðal Islendinga í Seattle, sem
starfi eins og kristnum söfnuði
sæmir; en það er svo bezt hugsan-
legt, að fastaprestur sé þar drif-
fjöðrin. Vonandi er, að árangur-
inn af komu séra Kristins hingað
verði mikill og góður, og að hann
finni hér marga og góða styrktar-
menn og konur, erindi hans til efl-
ingar.
Nokkrar skemtisamkomur hafa
íslendingar haft hér í sumar, flest-
ar stofnaðar af kvenfélaginu “Ein-
ing”. Uppbyggilegastar finnast
mér þær' ávalt, þegar þær hafa
prógram, en sumt af unga fólkinu
virðir það að vettugi, vill heldur
dansinn, og svo fær það hann við
og við.
Ein okkar stærsta samkoma var
10. ágúst, þá er við höfum okkar
árlegu skemtiferð á skipi vestur yf-
ir fjörðinn. Hátt á þriðja hundrað
landar sóttu þá samkomu. Þar var
etið og drukkið lcaffi óspart,
hlaupið og stokkið, glímt og reynt
sig á kaðli. Ejnnig sungið og tal-
að. Ræðumenn voru þeir herrar,
Jakob Bjarnason og Hallur Magn-
ússon; sá fyrnefndi mælti fyrir
minni íslendinga i Ameriku, en sá
síðarnefndi fyrir minni Islendinga
heima, og rakti sögu þeirra til
fornmanna. Báðum mæltist vel.
Mr. Magnsson mælti af munni
fram alt kvæðið “Gunnarshólmi’J
og fékk mikið lof fyrir snjallan
flutning á þvi. Fleiri töluðu og
lásu. Gunnar Matthíasson stýrði
söngnum, en A. S. Sumarliðason
stýrði prógramsathöfninni. Allir
héldu heim að kvöldinu glaðir og
syngjandi.
Um 80 íslendingar frá Seattle
sóttu annars ágújsts samkomu
þeirra Blainebúa og skemtu sér
þar hið bezta. Þá héldu Blaine-
menn sinn þjóðminningardag af
mestu rausn og myndarskap;
þeirrar hátíðar hefir rækilega ver-
ið minst í íslenzku blöðunum, af
einhverjum viðstöddum, og ætla eg
því ekki að lýsa henni neitt hér. En
líklega hefir hún verið einhver hin
stærsta og tilkomumesta þjóð-
minningar hátíð, sem tslendingar á
Kyrrahafsströndinni hafa haft. Is-
lendingar í Blaine og umhverfinu,
hafa áunnið sér heiður og sóma
með því móti.
H. Th.
Nuga-Tone
Arangurá 20
dögurn eða pen-
ingunum skilað.
pegar heilsa y8ar er biluð, og þér er-
uS þreyttir á að taka meðöl, sem ekkert
gag-n gera, þá skuluö þér reyna Nuga-
Tone, meSaliið, se.m styrkir líffærin og
hjálpar náttúrunni til að láta þau
starfa eins og vera ber.
Nuga-Tonc hetfir þau áhrif á inn-
ý,flin, að hægðirnar ganga fyrir sér á
eðlilegan hátt, blóSrásin örvast og
matarlystin eykst. Gasólga í magan-
um hverfur meS öllu, tungan hreins-
astog andardrátturinn léttist. Lækn-
ar einnig höfuSverk og húSsjúkdðma,
sem stafa af slæmri meltingu. Reyn-
iö það í nokkra (laga og finnið htam stór-
kostlega mismnn.
Ntiga-Tone inniheldur sérstök sambönd
af járni, er styrkja iblóSiS til muna. þaS eru
járnefnin, sem skapa fagran litarhátt og
veita vöSSvunum mátt. Nuga-Tcme innihalda
einnig PHOSPHCKRUS—efni, sem hefir stóra
þýSlngu fyrir taugakertfiS og allan likamann.
AS auki hefir Nugo-Tone inni aS halda sex önnur lækningaefni, sem notuS
hafa veriS af beztu læknum um vlSa veröld til þessa aS aSstoSa náttúruna
ViS starf hennar mannslíkamanum til viShalds.
Nuga-Tone er óyggjandi læknis forskrift, sem hann hefir notaS I 35 ár.
Ttúsmulir karliv og kvenna hirln Nuga-Tone, og ekki meira en ein manneskia
af 300 hefir beSiS um peninga slna til baka. Hvi? Vegna þess, aS meRSaliS
hefir veitt þeim heilsu og hamingju. Nugn-Tone inniheiiur beztu læknislyf
og verSur aS sanna ySur gildi sitt, eSa þaS kostar ySur ekki neitt
Vor endurgreiðslusamningur! KiTóVnpSs7rí.
Sérhver fiaska inniheldur 90 töflur—mánaSar lækningaskerf. þér getiS
fengiS 6 flöskur fyrir $5.00. TakiS Nuga-Tone I 20 daga, og ef þér eruS ekki
ánægSir, þá sendið þér pakkann aftur meS þvl, sem eiftir er. og peningunum
verður skilaS. Nuga-Tone fæst einnig hjá lyfsölum gegn sömu skilyrSum.
LesiS samningana á pakkanum.
20-DAGA ENDURGREIÐSLU ÁBYRGÐARSEÐILL.
NATIONAL LABORATOITS, Dept. M-l, 1018 S. Wabash Ave„ Ohicago, III.
HBRRiAR:—iHér fylgja meS $.......... er nota skal fyrir ..... flösk-
ur af Nuga-Tone. pðstfrítt og'tollfrltt. Eg ætla aS nota Nuga-Tone I 20 daga
og ef eg er ekki ánægSur, sendi eg afganginn, en þér skiliS aftur penlngunum.
Nafn...................................................................
Utanáskrift............................................................
Bær....................................Pylki ..........................