Lögberg - 11.12.1924, Síða 5

JjötrjSETRG, FIMTUDAGINN ll. DB9BMBER .1924.
ft
RotnnHood
•ju lij:
Porridge Oat
f þessiim nýja, stóra, fer-
kantaða poka, munuð þér
finna bragðgóða, heilnæma
og kjarngóða morgunfæðu,
sem inniheldur öll gæði og
heilnæmi, sem einkenna
allar hinar Robin Hood teg-
undirnar. — J?ér munuð og
finna í hverjum poka eitt-
hvert þarft eldhússáhald úr
aluminum.

EdbinHood
Mills Ltd.
(Pan-Dried)
MOOSEJAW
ÍREMIUM
PORRIDGE
OATS
við úr Viðey, og er það lltið eftlr
því, sem á ihorfðist, enda hefir
margt fólk þar verið bólusett. f
Reykjavík hefir orðið vart við 1
sjúkling með ibarnaveiki. Yfirleitt
er heilsufar gott um land alt.
22. október, 1924.
G. B.
Baráttan við rotturnar.
öllum er kunnugt um skaða
þann og skemdir, sem rottur valda
á húsum og allskonar vörum og
varningi. Hann nemur stórfé, ef-
laust meira en flesta grunar. Þa
eru og rottur hin mestu óþrifa-
kvikindi, sem ala aldur sinn innan
um alt hið versta skarn. Að lokum
geta irottur flutt ýmsa sjúkdóma
t. d. smitandi gulu og svarta
dauða. Hvervetna þar sem hætta
er á svarta dauða — en það er í
öllum mestu siglingahöfnunum, —
stafar mönnum alvarleg hætta af
þessum kvikindum.
Gagnslitlar varnir. Að sjálf-
sögðu hafa menn reynt áð verjast
þessum ófagnaði, og varið til þess
miklu fé. Allskonar gildrur hafa
menn notað óteljandi ‘eitur,’ og
einnig reynt að iborga dálitla upp-
hæð fyrir hverja rottu, sem drepin
er (10—20' aur.) ógrynni af rott-
um íhafa menn drepið þannig, (t.
d. 2 miljónir á ári í Tókíó), en á-
rangwinn er ekki annar en sá, að
rotturnar eru hvarvetna, þar sem
skip geta lagst að landi. Það sér
ekki högg á vatni.
Þessi rottustyrjöld kostar fé.
Árið 1928 — 24 jhorgar bæjarsjóð-
ur Rvíkur fyrir rottueitrunina um
4500 kr. á ári að meðaltali og
hafnarsjóður áuk Iþess um 3,600
kr. á ári (192(X—24.) Um 8000
krónur borgar því Rvík árlega til
þessa, og hvað það snertir að
vinna ibug á rottunum, þá má ó-
hætt segja, að eitrunin sé einskis
nýt. Einstaka hús geta þó haft
gott af þessu að minsta kosti í
bili.
Til þess að geta gert sér skilj-
anlegt hver ráð séu álitlegust móti
þessum faraldri, verða menn að
gera sér ljóst, hve gteysilega frjð-
söm rottan en. Hún gýtur 2—3 á
ári 5—20 ungum og þeir ná svo
fljótt þroska, að afkvæmi einnar
j-ottu árið yfir geta skift fleiri
hundruðum. Það er aðallega sult-
ur og skortur á æti, sem heldur
þessari geysilegu fjölgun í skefj-
un. Það er sagt að ratíneitur drepi
ekki meira en 40% af irottum, sem
éta það. Ef 40% af rottum er
drepið, fjðlgar þeim, er eftir lifa
jþá hraðar, svo fljótlega er hópur-
inn jafnstór og fyr
Þá er og annað, sem styður mjðg
að útbreiðslu rottanna, nefnilega
að þær eru nálega í öllum skipum,
sem fara á milli landa, og hvar
sem skip legst að hafnarbakka má
búast við því, að skipsrotturnar
gangi á land og auki iþar kyn sitt
með geysihraða.
Tvö ráð. Engin iráð eru einhlýt
gegn rottunum en einkum eru það
tvö, sem að haldi koma. Annað er
að byggja húsin rottutraust”
(ratproof), hitt að svifta þær ö'llu
æti ,að svo miklu leyti sem mögu-
legt er. Allar skynsamlegar ráð-
stafanir gegn rottum verða að
‘byggjast á þessu tvennu, þó flein
geti og að nokkru gagni komið.
Vöruskemmur. Það er sérstak-
lega mikilsvarðandi, að rottuir
þrífist ekki í vðruskemmum eða
“pakkhúsum” sem kallað er hér i
Reykjavík. Bæði geta þær valdið
þar miklum skemdum og svo er
þar allajafna fult af ýmsri mat-
vöru, sem gerir rottunum auðvelt
að fjðlga í tryllingi. 1 stórum varn-
ingslhlöðum, kðssum o. fl. geta
dýrin fundið víðsvegar afdrep,
því ekki er hlaupið að því að færa
slíkt til. Þó húsin séu rottutraust
geta dýrin komist inn í þau, hæði
um opnar dyr og í varningi, sem
fluttur er af skipi. Hér þarf þvl
sérstakra ráða ef duga skal. —
Læknadeild Alþjóðafélagsins —
(Norman White) — gefur þessa
forsögn í nýútkomnu riti um ibygg-
ingu vöruskemmu:
iSkemman er gerð rottutraust
eftir venjulegum reglum (stein-
steyptir veggir, loft og gólf) og
þess gætt, að hvergi komist nein
deigla eða raki í hana, því vatn
þurfa rottur eins og öll önnur dýr.
Að utanverðu er steypt brún eða
kragi, sem gangi 25 cm. út úr öll-
um veggjum, sléttur að neðan en
hallandi að ofan, og sé hann í 1
, metera hæð frá jarðvegi, þar sem
lægst er. Hann er til þess, að rott-
ur geti hvorki klifrað eða stokkið
inn í húsið. (Þær geta stokkið um
1 meter upp í loftið!). Framund-
an öllum útidyrum er kraginn
hafður 0,75;—1 m. á breidd, svo
þar myndast vænn pallur utan
dyranna, sem verða þá í 1 m. )hæð
frá jarðvegi. Vagnar geta því ekki
gengið inn í húsin. Þeir ganga að-
einsi að pallinum og vörunum er
lyft af þeim þar, en um húsin má
flytja þær á loftbraut eða öðrum
flutningatækjum. Tröppur eru
engar hafðar við hús þessi.
Nú geta rottur íborist eigi að
síður í varningi og komist þrátt
fyrir alt inn í húsin. Undir gólfinu
eru því lagðar steinsteyptar pípur
meðfram öllum veggjum en hall-
andi pípur liggja upp úr þeim
gegnum gólfið með 4. m. millibil-
um. Rotturnar leita ofan í pípur
þessar að deginum, gjóta þar ung-
um sínum o. s. frv. Einu sinni eða'
tvisvar á mánuði eru svo pípurnar
fyltar af vatni, þegar húið er að
loka opunum, og rottunum drekt.
Yrði of langt mál að lýsa þessu
nánar ,en umbúnaður þessi er
ekki svo dýr, að verulega nemi I
húsverðinu. ,
Það kann nú að þykja óþægilegt,
að vagnar geti ekki gengið inn í
húsin og að ekki séu einu sinni
tröppur eða stigi til þess að kom-
ast inn í dyrnar. Það er þó kleyft
að hæta úr flestum þessum óþæg-
indum svo vel sé. Hinsvegar verð-
ur að taka sérstakt tillit til að-
fennis að húsinu á vetrum, svo
W. B. Scanlan. J. F. McComb
ALFÖT og
YFIRHAFNIR
petta er bú8in, sem vi'Surkend er fyr-
ir beztu kjörkaupin. Sú búSin, er
mesta gerir umsetningu meS karl-
mannaföt.
Komið og litist rnn hjá
Scanlan & McComb
Hafa úrvals fatnaði karla
POBTAGE AVE.
Að norðanverðu, Ifiilli Carlton og
lidmonton.
rottur geti ekki notað skafla fyrir
stiga, en ráð er einnig til þess.
Vöruskemmurnar við höfnina I
Rvík eru flestar upplögð rottuhælí
Þetta þyrfti að breytast, þegar ný
hús verða hygð . Vöruskemmur
eiga að minsta kosti að vera rottu-
traustar. G. H.
Framh.
Morgunblaðið 2. nóv.
Œfintýr eða Glettur.
í Hólaskóla 1747—1749.
Herra Halldór Brynjólfsson bisk-
up, í hvers tíð eg var í skóla, brúk-
aði mikinn stofu reikning til bú-
skapar sins, og varð oft of reikn-
ings glöggur með þá, en var svo
“prócessa” kær, að til laga vildi
leggja, ef að út af har því, er hann
hafði með pennanum gjört. Kom
nú þetta fram í skólahaldinu eður
vorri forsorgun, að það hann hafði
tilætlað komst aldrei að sínu tak-
marki. Kendi hann um vorum um-
gangi um það, sem þó varð ei be-
vísað, meðal annars, að við réttum
kannske munnbita að hungruðum
aumingja, sem kom að lúkugati
einu, hvar maturinn var inn látinn
í timburstofuna, er þá hafði staðið
í 500 ár eftir Auðunn biskup, hvar
sem við neyttum matar. Hann fékk
hér af þá skikkan af þáverandi amt-
manni, að hverjir þeir skólapiltar,
sem yrSu uppvísir að því að gefa
öðrum af skólafæðinu, skyldu án
vægSar úr skólanum útrekast.
Bjarni Halldórsson var þá sýslu-
maður í Húnavatnssýslu og bjó að
Þingeyrarklaustri. Hann var búl-
duleitur og framþykkur maður, sér-
deilis af ýstru og másaði mikið þá
hann gekk. Pétur Björnsson var
þá í skóla, hafði uppalist hjá Bjarna
og kunni svo vel að herma eftir
honum, að lítið sýndist út af
bregða. Herra Ólafur stiftamt-
maður vissi og alla hans takta og
siði. Hjá Bjarna hafði verið vinnu-
maður í 5 ár, mjög dónalegur og
lurkalegur í vexti, en svo mikið
átvagl, að enginn vissi til, að hann
hefði orðið saddur. Höfuðráðs-
konan eða fata-búrkonan á stóln-
um var ættingi; kom hann nú til
að finna hana. Af unggæðis for-
vitni kom oss saman um að ná til
hans og reyna, hvaS mikið hann
gæti etið. Var til vonar, að um
kveldið kæmi að borði fyrir oss illa
soðinn bygggrjónagrautur, hverjum
við gerðum oft lítinn kostnað nema
fyrir sultar sakir. Var hann bor-
inn inn til vor í 8 trogum, 4 á hvert
borð. Þá viS vorum búnir aS borða
okkar lyst, heltum við grautnum í
tvö trog barmafull, nokkuð var i
þaS þriðja, hrærðum þar svo miklu
smjöri saman við; náðum svo þess-
um kompán, svo enginn vissi af.
Át hann með hægð úr fyrsta trog-
inu og nærfelt úr öðru, því hasaði
upp af smjörinu; var honum þá
fengið brauð aS eta meS, svo lokið
gæti úr því; en við hið þriðja gafst
hann upp. Var hann þá búinn að
spretta öllu frá sér og leit út sem
kálffull kýr. Hann segir: mikiS
blessaðir menn séu hér saman kom-
nir, sem sér hafi gefið svo vel að
eta, að hann muni ei aS hann
hafi fyr fengið slíka saSning. ViS
biðjum hann upp á æru og trú að
segja engum frá þessu, þvi þar
liggi mikið við. Nær hann verði
kallaður til borSs, skuli hann segja,
að hann sé ólystugur í kveld til
þess og biðja því að hafa sig af-
sakaðan, hverju hann með dýrum
eiði lofar, og segir þá sé alt of illa
launaSur slikur velgjörningur.
Komum viS svo honum i væntan-
legt rúm i gestaskemmunni svo
enginn viti af. Við féllum í for-
undrun út af áti hans og trúðum
nú betur það sem Handarpíus skrif-
T a 1 s í in i ð
KOL
COKE
V I D U R
Thos. Jackson & Sons
TVÖ ÞÚSUND PUND AF ÁNÆGJU.
ar um átvagla. Nú kemur að því,
að hann er kallaður til borðs; er
það ei að orðlengja, að hann bregð-
ur öll sín orð, segir við höfum gef-
ið sér svo vel aS borða, að hann
þurfti nú ekki matar við; og skrif-
ar nú biskupinn með þénurum sín-
um alt eftir honum eins og til gekk.
Vildu svo átta verða sekir, er þeir
fyrir útrekast áttu. Líkindi komu
og til að minna var í trogunum til
offurs, en venjulegt var, Að þessu
gjörðu lét biskupinn alt sitt fólk
hátta og sína þénara, sem voru i
biskupsstofunni, forsiglar svo fyr-
ir allar dyr og hurðir, að enginn
sem vissi skyldi út komast eSa bera
oss nokkra njósn um þetta, Dæt-
ur hans sváfu í lofti þar og fleiri
herbergja stúlkur. En þá alt var
komið í svefn, smeygir sér ein her
bergjastúlkan í nærklæðunum út um
stofuglugga, er var á hjörum í loft-
inu, og hleypur upp að skóla og
nær til þeirra, er hún þekti þar fyr-
irliSa og segir þessar ólukku frétt-
ir, og eftir bænir og lestra á morg-
un eigi skólameistarar aS kallast
inn í stað og að afgerast, hverir
skuli útrekast. Svo fór hún aftur
sína leið. Vel fékk hún launaðan
trúskap sinn.
Nú tókum við að ráðslaga, hvað
til skyldi gera að verja sig föllum,
og láta þennan ólukku kjaftaskúm
og ótrygðarsegg fá nokkra verSuga
forþénustu aftur. Að voru fengin
þar í staðnum hjá trúum siglinga-
manni ,er þar var, rauð klæSi, hatt-
ur, parrúk, korði, stokkur, stígvél,
en larfar af smalamanni. — Um
morguninn, þá nærfelt búnir vor-
um með lestra vora, heyrum vér að
biskups þénari komi, híður á með-
an bar. fram erindi, að skólameist-
arar séu kallaðir inn í stað til bisk-
ups. En þá þeir voru komnir úr
hvarfi, fara tveif, þó torkendir, inn
í stað ná karlinum svo enginn veit
af, bjóða honum meS vinsemd upp
í skóla að sjá hann sér til gamans.
Nær hann kemur, er þar þjófur
bundinn við stoð, og böSull í lörf-
um að hýSa hann, þó ei á bert hör-
und, og læst vera orðinn þreyttur.
Hann spyr hvað þetta sé; honum er
sagt, að þjófurinn sé hestastrákur
Bjarna, sem stolið hafi frá þeim
peningum og tóbaki, en staðar böð-
ullinn se að dusta hann. Hann seg-
ir þá: Mikil skömm er að þér ó-
lukku strákurinn þinn, aS þú skyld-
>r fara að stela frá svo góðum
mönnum, sem hér •ertl.,, Hinn svar-
ar: ‘‘Haltu saman á þér kjaftinum;
Þú manst ei, aS þú varst rekinn frá
Þingeyrum fyrir það og það,.”
Við þetta gremst honum í geði óg
segir: “Eg vildi að eg mætti jafna
nokkuð um belg þinn.” Við biðj-
um hann þess og gefum honum þar
leyfi til, þvi böðullinn var orðinn
uPPgefinn með skyrpum og mási.
fÞetta yoru reyndar 2 af oss).
Mitt i því, er hann var að leggja i
hann 2 eSa 3 högg, æðir sýslumaður
Bjarm Halldórsson inn í skólann í
sínum klæSum með korða og stokk,
og hans þénari uppfærður gengur
á eftir honum (það voru séra Pét-
ur og amtmaður Ólafur), 0g spyr:
“Hvað er hér verið að gera ?” Þjóf-
urinn hrópar upp: “Ó, góði herra,
hjálpa mér, að þessi bannaður
fantur drepi mig ei.” Sýslumaður
þrífur i hár hans og fleygir honum
flötum, ber hann og lemur með
stokknum, trampar hann með stíg-
vélunum, svo hann verSur blár og
blóðrisa. Við berhöfSaðir biSjum
hann af allri alúð að vægja honum
og segjum, að þessi góði maður
hafi gjört það fyrir okkar tilmæli;
þjófurinn hafi og ert hann upp á
sig, svo hann lætur þar af; yfir-
lýsir hvaða fantur hann sé, skipar
að leysa þjófinn, sern skýst úr
bandinu, en karlinn lætur hann upp
standa, rekur fótinn i rass honum
og rekur hann út úr skólanum.
Tveir fylgja honum með vinalát-
um og meðaumkvan og segja hon-
um aS flýta sér upp í rúm sitt og
láta ei sýslumanninn sjá sig fram-
ar. — Hér stóSst svo á, að þessi
kómedía var búin, aS biskup með
sínum skólameisturum að taka sinn
frúkost og tedrykk á eftir, sendir
nú biskup til karlsins og kallar
hann fyrir sig. Hann kemur svo
útleikinn sem sagt er; biskup spyr
hver hafi svo útleikið hann. Karl-
inn svarar: “Sýslumaðurinn Bjarni
Halldórsson.” — Biskup svarar :
“Ljúgðu ei uþp á sýslumanninn,
hann er hér ei.’.’ Hinn svarar:
“Það var enginn annar en hann;
mun eg ei þekkja hann, sem hjá
honum hefi verið í 5 ár.” Segist og
hafa þekt hestastrák hans, sem
staðarböðullinn hafi verið að hirta,
og brigslyrði hans hafi hann slík
frá honum fyr fengið. Biskup
spyr enn þá meir hvar þetta hafi
fram farið. Hinn svarar; “í skól-
anum.” Hinn spyr, hvort þetta
hafi eigi skólapiltar verið. Hinn
svarar þaS sé fjarri. . “Þeir eru
betri menn en svo, eg afsaka þá að
ölltr leyti; þeir fara öðru vísi með
mig; eg ætla að sýslumaðurinn
hefði drepið mig, hefðu þeir ei
beðið fyrir mig og friSstilt hann.”
Biskup áminnir hann um, að aftur-
kalla orS sín og frá ganga að sýslu-
maSur Bjarni hafi svo útleikið
hann. Hann svarar: “Eg veit þið
eruð vinir og viljið þér fylgja hon-
um í þessari vondu athöfn við mig,
og eg bæti enn við: hann laug upp
á mig lýtum og skömiuum í áheyrn
blessaðra skólapiltanna, sem eng-
inn af þeim kunni að vita; hafði
hann mér það sama fyr gjört í
drykkjurússi sínu, og þó hann sé
hér ei heima við bæ, þá er hann þó
hér í grend einhvers staðar, og ætl-
aði eg ei, aS eg myndi sækja þetta
til yðar.”
"'v
dodd’s
IKIÓNEYI
Dodds nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu*m lyf-
sölum eða. frá The Dodd’s Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
Nú varS biskup reiður og segir:
“Farðu burtu frá mér, þú bannað-
ur fantur og lygari. Ilt er heimsk-
um að leggja lið”. Og þar snaut-
aði karlinn burtu. Eyn svo var til-
stilt, aS tveir af oss skyldu heyra
hvernig þetta tilgekk, því öndverðu
var sigtið i öllu leikspili þessu, að
gera hann aS lygara. svo hann
heyrðist um ekkert; líkingar, en
engar bevísanir fengust. Við kunn-
um ei að bera í sjálfs okkar sök,
og ei falla án votta eSa órækra rök-
semda. — Svo komu skólameistar-
ar aftur frá biskupi glaðir af
brennivíni og gengu í hús sitt. —
Eftir er grenslað hvað þeir segi um
þetta tilfelli. Skólameistari segir:
“Eg veit til svo eða svo mörg ár,
og hef i eg aldrei heyrt né vitaS að
svo sniðugt skelmisstykki hafi ver-
ið gjört í skóla.” — Hinn skóla-
meistarinn svarar: “Satt er þetta,
verkið var ilt, en skarpleikinn að
verja það er svo mikill.og með for-
undrunarlegu snarræSi, að það
gengur langt yfir biskupsins og
okkar skarpleika. Við .verðum að
láta af og þegja, þó við þykjumst
sjá sannleikann, ellegar verða okk-
ur til skammar með þá sókn. ÞaS
er auðsjáanlegt, að af þessum
drengjum, sem nú eru i skóla, verð-
ur eitthvert stórt höfðingjaefni, og
enn fleiri, því trautt hefir einn alt
þetta svo tilbúið, að fleiri hafi ekki
í ráðum verið.” — Hefir þetta orS-
ið sönn spá, því fyrirliðinn fyrir
öllu þessu var herra Ólafur stift-
amtmaður. Man eg og hverjir
hinir voru.
-------o-------
Ljóðabréf
Kveðið af Gesti Jóhannssyni.
Sönn ánægja og sérhvað er,
sorga lægir hrynur;
gleði haginn gefi þér
og góðan daginn, vinur.
Löngun hef, en minni mátt
mál í stef að binda;
þánkinn sefur, furSu fátt
fléttar vef hugmynda.
Rétt er það, eg þekki svar
þitt, sem að hér lýtur;
sér er hvað, ef þú ert þar,
sem þankinn skaða hlýtur.
Móins láða meið eg spur
minn hvert hrjáður andi
var svo áður víötækur,
var hann bráðlifandi?
Leið er slögótt lífs um haf,
láni mjög því týnum;
fáar sögur fara af
fyrri dögum mínum.
Lítinn fékk eg fróðleik sníkt,
furðar rekka’ að heyra,
jeg nenni ekki’ aS nöldra um slíkt
nú hvort þekki fleiri.
Eitt eg veit, þó minst sé mér
menta heitir forðinn,
talsverð breyting á mér er
að ýmsu leyti vorðin.
Hitt má vera, virðist þér
vafann gera ljóta,
hvert hún er í sjálfu sér
sannra mér til bóta.
Eg veð í svíma vonin hvað,
viö sem rímist blíða,
' fráleitt skíma fæst um það
fyr en tímar líða.
Og hversu háttar hérna til,
um hagnaðs mátt útvega,
sára fátt eg sjálfur skil
og sé það náttúrlega.
Það skyldi’ óringum rökum stutt,
er rekka syng af högum,
ef eg hingað hefði flutt
á hinum yngri dögum.
Mörg aðhlynning mannúðleg,
mjög þó grynni trega,
gamla minnist íslands eg
og tilfinnanlega.
Við fossa nið að fá ei þar
og fugla kliðirm vakna,
eins og liðins ástvinar
eg því miSur sakna.
Hugann særa má í mynd,
mína kæru drauma,
sárt þín ærið sakna, lind,
og silfurtæru strauma.
Raun skal kjörð af meining min
máls þó umgjörð tapi:
sauðfjárhjörð, eg sakna þín,
svás og hörð í skapi.
Eg sakna allra söngfugla,
er svífa of hjalla og bala;
eg sakna vallar sóleyjar,
eg sakna fjalla og dala.
Hafís vörðu veðrin þá
vorin hörð sem Þorri,
burt oss gjörðu flæma frá
fósturjörðu vorri.
Margt þar bagar bóndans hag,
beiskum daga röðum,
skulda rag og skatta jag
skreytt með laga kvööum.
Mörgum bjóst þar betri dvöl,
en bragna þjóstur spáði,
þeim er hrjóstugt þreytti böl
á þeirra fósturláði.
Hér er fagurt frjálsum lýð,
flestum baga smærri,
efnahagur, hægri tíð
og hungurs dagar færri.
Frelsið hríðum hrindir meins,
helgur lýða auður,
sem að þíðir sálu eins
og sumars blíðan hauður.
Frelsis hetjum hósanna
hæfa metur skjalið,
okkur betri innlenda
ekki get þó talið.
Meining annars mín ófróð,
meiður hrannar bála,
verða kann um þessa þjóð,
það er sannast mála.
Hér frábærri hræsni slíkt
held ei nærri meira,
dygðir hærri, einnig ilt
öllu stærra og fleira.
Fátækt snauðum færir rögg
og ferill nauðum háður;
fýkn i auðinn er svo glögg
eins og rauður þráSur.
Enginn hikar fé að fá,
flest eru svik hér brölluð,
góS og mikil má þó sjá
manna stryk svo kölluð.
Frelsis kvenna kjör svo góð
og kjarkur mennilegur,
bezt einkennir þessa þójð
—og það er hennar sigur.
Þó reynast megi mitt ástand
mjög svo beygist hreldur,
þgtta eigi lasta landí
líka þegi heldur.
Mér blöskra gjöld, ef bréfmiðann
býður höldum léðan,
þá spésöldin ætlar hann
að æra f jöldann héðan.
Vill hann líka ljóða skrá
látast flíka prúðri,
til að svíkja okkur á
Ameriku slúðri.
Hart er blendin heim til hans
hnútu sendum valda,
svo skal féndum fööurlands
fullu endurgjalda.
Eg skal ei hrína þó mér þá
þessir týnist vinir,
skoðun mína einn eg á,
eins og sína hinir.
Og þó fengin sé mér sök,
sízt við drengi ræði.
Eg hefi enga tíð né tök
til að lengja kvæSi.
Örfa nérður, athuga,
ósk þá verður brýna:
kært ef sérðu kunningja
kveðju berðu mína.
Eg vil þú innir vinskaps þá
vors tilfinning svöraum
kærri minni kveöju frá
konu þinni og börnum.
Heilsaðu lóu, heitt eg bið,
hennar sóa bönum,
heilsaðu spóum hreiðrin við,
heilsaöu ótal svönum.
Kyrjaðu tröllum kveðjurnar
í kletta höllum svölum;
heilsaðu öllum heima þar
hálsum, fjöllum, dölum.
Lífs þér ei um sorga sæ
svipir fleygi bráðir,
farsæld hneigist að þér æ.
Amen gegjum báðir.
-------o-------
Meira af þriðja farrýmis skip-
um í framtíðinni.
Áætlan Cunard — Anchor — Don-
aldson fyrir 1925.
Montreal, 25. nóv. “Árstíð sú,
er nú er að enda, hefir ótvírætt
leitt í ljós þörfina á auknu þriðja
fari-ými fyrir fólk, sem ákveðið
hefir að ferðast héðan úr landi til
Evrópu.
Skilyrðin fyrir því að geta ferð-
ast ódýrar til Evrópu, en átt hefir
sér stað fram að þessu hafa dregið
svp mjðg að sér Ihugi stúdenta,
I kennara og fólks yfirleitt að undr-
| um sætir eftir því sem einum af
j umboðsmðnnum Cunard eimskipa-
1 félagsins segist frá.
Umiboðsmenn téðs félags í Mont-
real, hafa lýst yfir því, að ferðaá-
ætlanirnar fyrir næsta ár, hafi
samdar verið með tilliti til hinna
auknu krafa um aðgang að þriðja
j farrými. Hefir það því verið á-
: kveðið að haga þannig ferðum til
| á árinu 1925, að sem allra flestir
kennarar og námsmenn geti í sum-
| arleyfinu heimsótt vini sína aust-
| an við hafið, með sem allra minst-
í um tilkostnaði.
Fyrsta farþegaskipið, í samræml
við áðurgreindan tilgang, Athenia,
eign Anchör — Donaldson llínunn-
ar, siglir frá Montreal til Glasgow
undir umsjón Guy Tombs Limited
og heimsækir frægustu sögustaðí
í fimm Norðurálfulöndum, sem
sé á Skotlandi, Englandi, Hollandi,
Belgíu og Frakklandi. Ferðalag
þetta iheimilar þriggja vikna dvöl
í Evrópu og koma ferðamennirnlr
tiil Ibaka úr ferðinni til Montreal
frá Southampton á skipinu “Au-
sonia” þann 17. júli.
önnur skemtiför, undir umsjón
W. H. Henry Limited hefst frá
Montreal hinn 27. júní, með Cun-
ard eimskipinu “Ausonia”, en far-
þegar koma heim aftur þann 24.
júlí með einu allra fegursta skip!
Cunardfélagsins “Ascania”. Ferða-
mannaflokkur þessi lendir fyrst I
Cherbourg og fer svo í hægðum
sínum um Frakkland, Belgíu, Hol-
land og England og siglir heim
á leið frá Liverpool.
Lagt verður upp í þriðju skemti-
förina héðan hinn 3. júlí undir um-
sjón Guy Tomlbs Limited. Hið
nýja og veglega skip Anchor —
Donaldson fél. ‘Letitia’, er bygt
hefir verið við Clyde, flytur fólkið
til Skotlands, en heim kemur það
aftur með Cunard-skipinu “And-
ania”, er siglir frá iSoutihampton
31. júlí áleiðis til Montreal.
Allar þessar ferðir eru með
svipuðu sniði. Fylgja hverju skipi
þaulæðir leiðsögumenn.
Hið tórhrífandi útsýni meðfram
St. Lawrence fljótinu og víða ann-
ars staðar hlýtur að heilla huga
fjölda Ameríkumanna og má þvi
ganga út frá því sem gefnu, að
fleira fólk ferðist eftir hinni fðgru
Canadaleið á næsta ári, en nokkru
einni fyr.
ASTR0NG
RELIABLE
BUSINESS
SCHOOL
D. F. FERGUSON
Principal
Prcsident
It will pay you again and again to train in Winnipeg
where empíoyment is at its best and where you can attend
the Success Business College whose graduates are given
preference by thousands of employers and where you can
step right from school into a good position as soon as your ’
course is finished. The Success Business College, Winni-
peg, is a strong, reliable school—its superior service has
resulted in its annual enrollment greatly exceeding the
combined yearly attendance of all other Business Colleges
in the whole Province of Manitoba. Open all the year.
Enroll at any time. Write for free prospectus.
THE
BUSINESS COLLEGE Limited
38S'A PORTAGE AVE. — WINNJPEG, MAN.