Lögberg - 11.12.1924, Side 7

Lögberg - 11.12.1924, Side 7
LOGBBRG, FJMTUDAGINN, ll. D 3EB .1924. Bto. T I Tíl minningar um SOLVEIG GRÍMÓLFSSON, húsfrú INGIBJÖRGU SKARDAL, sem dnilcnaði í WLnnip^gvatni 13. Júlí 1024. Dáin í Marzinánuði 1924. Ástkæra dóttir mín, alt er svo hljótt; Hrynja af hvörmum tár, í anda eg sé þig, þó koldimm sé nótt. Hnípin eg þreyi, því harmurinn sker; hjörtum blæða sár, það huggun samt eykur, að vel liður þér. þvi fourt er farin ástrík, hugprúð hetja; gáfum prýdd og góð, Guðelskandi fljóð, Þú svifin ert burtu svo saklaus og ung,— er vildi fram hið fagra og rétta hvetja. sannlega skil eg hvaö byrðin er þung. Þitt broshýra andlit mér blasir samt við,— Vinum trú og trygg, þú birtist mér ávalt í heilögum frið. tállaus, einlæg, dygg, helgaði Guöi hugsun hjartans hreina; sárt vér söknum þin; þú sefur, vina mín, Þú elskaðir pabba þinn, sorg hans er sár; þín systkinin mörgu þau helga þér tár. og bót hefir fengið þinna mörgu meina. Vel varstu gefin, svo vitur og dygg, , viðkvæm og einlæg og glaðlynd og trygg. Þú huggaðir hrelda á harmanna stund, — — — og hjúkraðir sjúkum með lipurri mund; þin minning þvi geymist hjá mörgum svo kær, Helköld bára blá ímeð þökk fyrir starfið, þó þú sért oss fjær. þig burtu hreif oss frá, Ástvini1 þína, er harma þig hér, rósin fögur, reifuð æsku blóma. Sæl er sálin þín. huggi Guð Faðir, sem veit alt og sér, sólin Guðs þér skin hjá honum þú lifir nú ljóssins í geim, i allra hæstum himins dýrðar-Tjóma! laus við alt mótlæti’ í táranna heim. Uíndir nafni móSurinnar. Kristjana Hafiiðason. Kristjana Hafliðason. Fyrir þetta Vonda Kvef verður þú að taka peps Niðursett Verð 25c Til R. J. Davíðson. Myndar gæða liðug ljóð lærð í kvæða sesisi, skemtin bæði og greina góð grundin klæða þessi. Forlátsbón. Arnarsetri ofan frá óðinn lét eg detta, virtu betri veginn á vísnaletur þetta. I. I. A. Dagbók “flakkarans”. Með naumindum náðum við lest- inni, sem átti að flytja okkur frá Grand Forks til Seattle. Lestin, er við 'komum á hafði orðið á eftir áætlun meira en klukkustund, að sumu leyti að m. k. var það fyrir ofsa veðrið á móti, einnig var hún látin stansa og gefa öllum flutn- ingslestum aðalbrautina, það hafði eg ekki vitað gjört áður. En að ájStæðulausu er þetta iþó ekki. 1 ár eru fádæmin öll til að flytja bæði út og inn í N. Dak. Járnlbrautar- fðlögin höfðu lofað að gjðra alt sem hægt væri til að sá flutning- ur gengi sem greiðast og hafa efnt það líka, því öll þau ógrynni af korntegundum, sem út hafa flust 1 haust auk gripa og alls annars hef- ir haldið áfram istanslaust, að undantekinni fárra daga tof vio að afferma í Duluth og Superior á meðan þresking gekk hraðast í Ihaust. Nú var komið kvöld og myrkur, vindofsanum var nú að slota og alt var að breytast til batnaðar, sem viðkom ferðalaginu. Nú bar mest á borðallögðum mönnum, bústnum konum, bobbuðum stúlk- um, bísipertum drengjum og bjðrt- um ljósum. Við farseðla-“vind- augað” fengum við fljótt farseðil og tveggja nátta rúmlán tíl iSeattle fyrír 60' spesíur og eitt uppgerðar “thank you Sir” og með því að við þóttumst hafa borgað hátt verð fyrir bælin, þá fórum við í þau í skyndi til að fá sem meist fyrir dollarinn. / Nú lá leiðin þvert vestur yfir N. Daícota, en yfir hana sváfum við og sáum ekkert, enda er hún mér vel kunn. A N. D. mold er eg nú búinn að standa flesta daga hátt upp í hálfa öld, þar hefir öll- um manndómsárum mínum verið eytt /)g mestir starfskraftarniir hafa verið þar úttæmdir, þar hefir mér oftast liðið beist á æfinni, en stundum líka lakast. Þar Ihafa vin- irnir flastir orðið til, og eru þar lang flestir, sem enn lifa. Því mun N. D. ætíð eiga mína sterkustu ræktartaug, á meðan nokkur sú táug er til. Næsta morgun vö>knuðum við austarlega í Montana, nú höfðum við skjól að hlífa okkur við öllu utanað ógeðfeldu nema því að nudda olnbogum saman við fjölda af ókunnu fólki af alslags tægi að útliti og reynd. Ekkert var það þó á móti skapi okkar, því nú reið á að eignast málkunningja til stunda styttis á ferðinni. Tala alt- af sjálfir ef þeir væru málstirðir, eða láta þá hafa orðið sem oftast ef þeim líkaði það betur og ihlusta þá á með þoiinmæði. Þessa aðferð þekkja allir sem á járnbrautar- lestum hafa ferðast að mun. Að hafa engann til að tala við eða hlusta á, ier reglulegt hunda líf, þegar til lengdar lætur, þó að stundum komi það fyrir að maður verði sárfeginn að hætta og glápa út um gluggann þegjandi, við þvl er að sjálfsögðu hættast þegar heimskuæ mætir heimskum eins og öft vill verða. Við þessa samtalsviðleitni kem- ur oft ýmislegt einkennilegt í Ijós, sem maður Ibýst varla við, en oft- ast hættulaust, ef varlega er farið út I allar sakir, sem á góma berast, tvent skal eg nefna, sem þarna vakti athygli mína lítillega. Annað var, að í samtali við öldung frá Boston kom það í ljós að hann á- leit alla þá ihalda áfram að vera útlendinga í Bandar., sem ekki befðu talað enska tungu er þeir komu þar, og einnig áleit hann að af öllum þeim istafaði stórhætta og hefði ætíð gjört. Á móti þessu maldaði* eg með Ihægð, en hvor okkar hélt sinu. Hann spurði mig ekki um þjóðerni mitt, svo að eg fékk ekki tækifæri að fræða hann um að ísland værí til, eins og oft- ast verður að gjöra því min reynsla er að fæstir af þeim sem vitrir þykjast, þdkkja ekki það nafn. Annað nýskéð sárlangaðl mig tíl að fræða hann um, það var það að við nýafstaðnar kosningar var einn innfæddur Bandaríkja- maður er eg þekki, spurður hvar hann stæði í stjórnmálunum, og hann svaraði. ‘1Eg hefi ekki fylgst mikið með þeim málum. Hver elg- inlega að “renna” fyrir forseta?” Ekki lét eg þó efltir mér að ,segja honum þessa sögu. Hitt sem vakti athygli mitt var að maður einn á lestinni, í einkennisbúningi, póst- þjónn að eg held, enn þó dóni, tal- aði til mín er eg var í samtali við aðra í reikingaklefanum og segir: “You got your man elected.” Eg skildi ekki í svip hvað Ihann meinti og svaraði: “What man”, “Coolidge” segir hann. Þá mundi eg eftir að eg hafði á mér Oool- idge hnapp, er eg Ihafði gleymt. Eg ispurði hann, “do you not like him,” en hann hreytti nokkrun setningum af ónotum til Coolidge, Republicana, og síðast til míni og fór svo, en eg tók hnappinn og fleygði honum í hrákadallinn, því eg vissi nú að eg var að baka mér óvild iLafollette-sinna og kærði mig ekki um meira af því í þessari ferð. Nú rann lestin gegnum Montana þar sem ein mílan er annari mjög lík yfir heil svæði. Oft hefir mér fundi,st að Montana ríkið hafa íheldur lágan séss í hugum margra, foorið saman við margt aooað sem meiri aðdáun hlýtur og sem meiri unað og auð veitir, að það hverfi sjónum margra. Mundi það þó ekkf ganga guðlasti næ,st að Títilsvirða stórhaf jarðar, en dýrka stórvirki manna, við þessu Ihættir þó mörg- um helst þjónum Mammons. Mön- tana ríkið líkist helst stóru isjávar- hafi, öldurnar hafa sama isamræmi og víðáttan er svo ægileg gróður- inn svto fíngjörður, vatnið tært og hreint, og þá loftið — Ihvergi í víðri veröld getur það verið hreinna og heilnæmara. Og enn er eitt sem má telja Montana til gild- is það er, að skílduna þá að “elska náungann eins og sjálfan sig,” er þar að sjálfsðgðu auðvelt að upp- fylla, þar er manntafl guðs teflt á stórum reitum, þar eru menn og það ekki í sífeldum árekstri, þvl útlit alt bendir til að til jafnaðat séu þau margar mílur á milli “ná- unga.” Þegar að Klettafjðllunum dróg var komið kvöld og útsýni þvi horfið, og þó eg hafi áður ferðast yfir þau í björtu þá finn eg það ofurefli mitt að lýsa á víðeigandi hátt þeim alkunna og merkilega fjallgarði. INæsta morgun vðknuðum yið I Spokana, fallegum bæ á milli Klettafjalla og Cascadefjalla 1 IWashington-ríkinu. Yfir hálendið á milli þessara nefndu fjalla, er heldur eyðilegt og fátt ber fyrir augu ferðalangsins, víða eru þar bændafoýli á stangli en öll fremur lítilfjörleg tilsýndar og víst þarf N. Dak. maðurinn ekki að öfunda þá stéttarbæður sína, sem þar foúa, þó frost séu þar vægri og stormar minni en austur frá, þvi landkostir eru þar auðsjáanlega sára litlir. Undir kvöld var íarið yfir Cascade fjöllin í krapahríð og í gegnum dyngju af nýjum snjó, og er vest- ur af þeim dróg, snerist hríðin I hæglátt regn, þetta blessamKyrra- hafsstrandarregn, sem manni dett- ur þó ósjálfrátt í hug að forsjón- in hefði átt að dreýfa jafnar yflr vesturströndina, meira suður til Calif. en minna tif Washington og einnig hefði átt að láta nokkuð aí sólskininu í Calif. ná norður til Washington. Bkki var regnið þó ákaft og enginn getur með sanni annað um það sagt, en að það sé sönn guðsblessun í raun- og veru, þó það sé af mörgum oft vanþakk- að og yfir þvi sé oft moglað. Um kvöldið kl. 9 var eg kominn heim til döttur minnar og fólks hennar í 'Seattle. Hér hefi eg nú dvalið í 3 daga, en fer héðan suður eftir 1 eða 2 daga. Seattle er eins og kunnugt er ein af ein af aðalstór- borgum á Kyrrahafsströndinni, það má lengi þrefa um ihver þeirra er besta borgin, en eg leiði minn hest frá því, því alllar munu þær hafa sína kosti fyrir sig og líka sína galla, þó skal eg ekki leyna því, að mér hefir ávalt litist mjög vel á márgt í Seattle , og ekkert Ihefir það breyst við komu mína hingaðí í þetta skifti. Á parti getur þetta stafað af því að hér eru fleiirí íslendingar en í nokkrum af hinum borgunum, og margir þeirra eru vinir og kunnningjar mínir að fornu og nýju. En orsakir eru til fleiri ,ein er sú að þrátt fyrir al- ment daufa tíma, innflutning fjölda af verkamönnum og þvl talsverðan atvinnuskort yfirleitt j hér á ströndinni næstMðin missiri j virði'st að atvinna í Seattle vera j mjög mikil jafnvel nú þegar vot- viðrin sýnast að mundu standa i vegi. Tími minn foér foefir mest eyðst við að éta, drekka, tala og sofa eins og allir skilja, sem mig j þekkja. Eg hefi þó séð talsvert j marga og haft skemtun af. Einn | þeirra er Fúsi Ólason ungur N. Dak. maður" fyrir skömmu fluttur hingað með konu og foörn. Eg get han<s sérstaklega vegna þess fyrst að hann var nábúi minn í N. Dak. og líka vegna þess að það gladdf mig að vita að foann foefir nú þegar 1 eignast gott heimili á góðum stað í bænum og hefir haft .stöðuga og góða atvinnu við byggingar síðan Ihann kom hér, enda er hann dreng urinn sá með hrauteta sál í stein- steyptum llíkama og stál í vöðvum eins og hann á kyn tíl. Guð blessl hann og alla aðra Dakota-drengl sem fara frá föðurhúsum til að leita gæfu sinnar hvar sem er I heiminum. Meira síðar. ER NÚ í GILDI Austur . Canada TIL SÖLU Daglega allan Desember og þar til 5. jan. 1925. 3 mánaða dvalartími. Yestur ad Kyrrahafi TIL SÖLU Sérstaka daga í Desember Janúar og Febrúar Dvalartími til 15. Arpíl 1925. Til Gamia La tdsins TIL SÖLU Daglega allan Desember og þar tíl 5. Jan. 1925 til strand- siglingastaða. (St.Johns, Halifax, Portland) SJERSTAKAR LESTIR og Svefnvagnar Til skipshliðar í St. Johns fyrir þá sem fara í Desember. LÁTIÐ CANADIAN PACIFIC Haga ferð yðar Jan Mayn. Hver á eyjuna. Bæði í Noregi og Danmörku eru nú talsverðar umræður um Jan Mayn. Og ilítur út fyrir að úr þeim umræðum geti spunnist þrætumál ekki ósvipað Grænlands- málinu. “Nationaltidende” í Danmörku hefir til dæmis nýlega sagt að sú staðreynd, að Norðmaður hefir fyrir stuttu selt eignarrétt sinn yfir einhiverjum hluta af Jan Mayn í hendur amerískum manni, hafi orðið tíl þess að nú sé farið að gera í Noregi þær kröfur, að ríkið lýsti yfir umráðum sínum yfir eyjunni. Þvi nokkur ótti hafi komið fram við það að þetta mundi verða til þess, að Bandaríkin færu að ásælast eyna. En blaðið bætir því við. að engin ástæða sé til að óttast þetta þar sem Jan M'ayn ihafi alla tíð verið álitin tilheyra Grænlandi og standi því undir foirræði Dana. Hafa þessi ummæli blaðsins verið símuð til enskra blaða, og hafa vakið athygli og umtal í Noregi. Benedikt Syemison sýslumaður og Alþingisforseti. Fullhuginn djarfi, Fróns högum þarfi, lif í lífs arfi þó að léttir starfi, sjá þinn andi, sífelt hœkkandi, loga ieiftrandi ljóma yfir íslandi. (Matth. Joch.). Nú tekur fast að líða að 10C1 ára fæðingarafmæli Benedikts forseta Sveinssonar hins eldra, en á það hefir ekki enn verið minst, svo að eg hefi séð. Tek eg mér jþví þann kost að gera það. Þes(s manns má ekki óminst vera. — Hann var borinn 20. jan. 1826, og eru því 1926 liðin 100 ár frá fæðingu hans. Eg hygg að engum manni megi dyljast hve þarft verk hann vann föðurlandi sínu, er hann tók við að Jóni Sigurðssyni látnum að hefja upp ættland sitt og sjálf- stæði þess. — Tel eg honum það mest að þakka hvað nú er á veg snúið, þó að ýmsir góðir drengir hafi þar að unnið, og enn sé mikið eftir. Minning bestu drengja ætt- jarðar verður í heiðri að hafa, og er það skýlt bverri þjóð, en iBene- dikt var einn þeirra manna. Vann hann sér aldrei til fjár né gekk á mála. Þessar línum rita eg til þess að benda öllum mönnum er unna sjálfstæði þessa lands á ,að á 100 ára afmæli Benedikts, 20 janúair 1926, verði hans minst "svo sem best má 'kostur á vera. Verði það ekki gert ,tel eg Iþjóð þessa minni en ella. Eg enda þessar línur mð tveim vísum úr eftirmælum, er Hannes Hisftein kvað eftir ÍBenedikt: Hvíldu þig nú ljúft og létt, lands þín,s réttar vörður, faðmi þig nú fast og þétt, fósturlandsins svörður. Þar má ísland minnast manns, muni hann fljóð og sveinar, standa munu á haugi hans háir bautarsteinar. Þá steina verður hin íslensika þjóð að reisa. Ritað 9. okt. 1924. Egill. (< Bezta meðal Keimsins íyrir veikluð stúlkubörn.” Mrs. Johtt Bennett, Boggy Creek Man., skrifar: “Litla stúlkan mín þjáðist af taugaslappleik og fékk ekki notið svefns. Þannig var hún í þrjú ár og þrír læknar fengu engu um þokaS. Eftir að hafa lesiö um hin góSu áhrif Dr. Chase’s Nerve Food, ákvaS eg aS reyna þaS meSal. ÞaS hreif. Nú er stúlkan orSin eins og alt annaS barn, og er nú falleg og vel hraust. “ViS höfum notaS Dr. Chase’s Nerve Food fyrir aSra meSlimi fjölskyld- unnar, svo sem í inflúensu og skarlatsveikis tilfeQ- um, og gefist vel.” DR. CHASE’S NERVE FOOD 60c. askja af 60 pillum, Iklmanson, Batcs & Oo., Ijtcl., Toronto. J hjarta fyrir þess kærleiksríku hjálp og alla þá alúð, sem það sýndi okk- ur; sömuleiöis þökkum við öllu þvi fólki, sem ekki er hér nafngreint, en sem hefir sýnt okkur á einn eð- ur annan hátt bróðurlegan kærleika og síðast, en ekki sizt, þökkum við Mr. Bergmann, nuddlækni, fyrir alla hans góSu hjálp og þá miklu alúð, er hann sýndi okkur.. Við biðjum Guð að blessa ykkur, vinir; því vinur er sá i raun reynist. Mrs. E. Vestman. Einar Vestman. Sextug verður á morgun frú Camilla Bjarnason cand. phil., ^Laugaveg 8. Frú Camilla tók stú- dentspróf 1889 og er því fyrsta ís- lensk kona, em tekið hefir stú- dentspróf. Hún hefir verið ein af nýtustu konum þessa lands og hef- ir komið ýmu góðu til leiðar, m. a. stofnaði hún kvenfélagið Ósk á Isa- firði og setti þar á stofn hús- mæðraskóla, sem hvorttveggja er enn starfandi’. Hún kom auk þess á fót að nokkur hluti af skóginum fyrir innan fsafjörð var umgirtur og grisjaður, íbúum kaupstaðarins til gagns og gleði, og mætti margt annað telja. í seinni tíð hefir hún vegna lasleika ekki tekið þátt í opinberri starfsemi. — Það ættl vel við, að ísl. kvenstúdentar sýndu henni sóma við þetta tækl- færi. K. Guðmundur P. Guðmundsson. Hann lést að heimili sínu í Haukadal. í Dýrafirði 14. septem- ber síðastliðinn rúmlega 52 ára að aldri. Guðmundur heitinn ól allan ald- ur sinn á heimili feðra sinna, fyrst hjá föður sínum, þar til hann hætti búskap 1915, og eftir það hjá Jóni bróður sínum. Hann var hinn mesti dugnaðar- maður, bæði til lands og sjávar, og stundaði hvorttveggja, sjó og land, allan sinn aldur jöfnum höndum. -Var hann fyrirmynd að dugnaði og atorku, og ætíð reiðu- búinn til þess að veita nýjum fram- förum móttöku, þeim, er miðuðu til endurbóta fyrir sveit hans. Og hefir hann sjálfur reist sér minn- isvarða í Haukadal með verkum sínum. G. Tveir menn úr Köldukinn fór- ust i Kinnarfjöllum nýlega. Ganga þar þverhnípt hamrafjöll fram í sjó og er ekki fært fram hjá þeim nema með því einu móti að ganga fjöru. Höfðu menniirnir ætlað að reyna að komast fjöruna, en sjór náði til þeirra og skolaði þeim út. Mennirnir hétu Jónas Vilhjálms- son frá Torfunesi og Þiðrandi Friðriksson frá Skál. Tveiir menn aðrir voru með þeim, en komust af. í fyrra dag andaðist hér í bæ húsfrú Wilhelmína Magnúsdóttir kona Bergs Rosenkranssonar, innheimtumanns Morgunblaðsins. Banamein hennar var heilahlóð- fall. Vísir. Gimli, Man., 24. nóv. 1924. t tilefni af veikindum mtnum finn eg mig knúðan til að minnast þeirr- ar mannúðar, er Gimli fólkið hefir auðsýnt okkur, og vil eg tilgreina þá, er helzt hafa látið til sin taka að hjálpa okkur, þá eg gat ekki séð fyrir heimilisþörfum: — Mrs. B. Frtmannson sendi okkur 5 til 6 dollara virði af matvöru; kvenfé- lag Sambandssafnaðar 25 dollara; Mr. Th. Thordarson kaupm. um 20 doll. virði af matvöru; Mr. Sveinn Björnsson kaupm. um 6 doll. virði af matvöru; Egill Egilsson $5, Kr. Ásgeir $1, Mrs. S- Kristjánsön $2, Mrs. M. Jakobsson $1, Ketill Val- garðsson $5, Mrs. Ásdís Hinriksson $5, Oli W. Olafson $25. — Öllu þessu fólki þökkum við hjónin af Því læturðu höíuð hanga. þú hafðir ei fyr þann sið — er harmur þinn hug að fanga — er fojarta þitt gagntekið. — Virðist þér vont að hata, þó vorsólin lýsi hér — er ei þín greiðfær gata — er gaddur í iljum þér. — Hefir þig svefninn svikið, svíða þér heitar forár — er alt frá þér yndi vikið — ertu að féla tár. Hugsarðu um horfna tíma — er hjarta þín*s nöguð rót, — ertu við gátu að glíma — eða gengurðu upp á mót —. Heyrirðu klukknahljóma — helfarar þungan óm — hugsarðu um hulda dóma — harmarðu dáið blóm. Hefirðu tafli tapað — teiknarðu kæra mynd — er ljós þér af himni hrapað — forellir þig nokkur synd— Blöskra þér .brennifórnir — er foilaður máttur þinn — meiða þið máské skórnir — er mióti þér vindurinn.— Þvingar þig einnig þreyta — þráirðu vinar-hönd — þú virðist ei veröld skeyta — vefja þig nokkur foðnd. — Er eitthvað sem áður brosti af sínum fallið tind — þig ef til vill þjáir þorsti -— og þú finnir enga lind. — Hefir í hug þér flogið til himins sé vegur mjóri— hvað getur bak þitt borið — er foyrðin þín svona stór.— Hugsarðu um himingeima hafið og auða strðnd — eða þig er að dreyma — ónumin gróðurlönd.— R. J. Davíðson. ------o------ SMÆLKI. dag janúar mánaðar 1905 í ólafs- vík í Snæfellsnessýslu á Islandi, 6 ára gamall fluttist hann með foreldrum sínum til þessa lands, í Winnipeg dvöldu þau rúmt ár en hugurinn mun þó hafa hneigst meira að land en bæjarlífi svo foreldrar han.s fluttu norður að Manitolbavatni og settust að í svo- nefndri Blaffar-tfovgð, þá alsTaus og hefir farnast vel þrátt fyrir þunga ómegð. í Blöff, ólst Brandur sál. upp og við þau árin eru margar minningar bundnar nú þegar hann er farinn fourtu frá föður og móð- ur, má það vera þeim gleði í sorg- ina að vita að ihann var af öllum er honum kyntust álitinn hjarta- hreinn, trúr og vandaður til orða og verka, vildi ekki vamm sitt vita í neinu. Skóllamentun mun hann hafa fengið litla í æsku. en mjög var hann minnugur á alt er hann lærði og las og gerðist æ bók- hneigðari með aldrinum, svo það mun hafa verið með Ihann eins og marga fleiri, sem lítinn kost eiga á skólagöngu að lestur góðra bóka bætir nokkuð upp það sem mist er. Þung hafa þau sporin verið, sem móðir þessa unga manns hlaut að, stíga er hún stóð við Ibanasæng elsta barnsins síns og svona ó- vænt sem það var og svo Tnnilega sem hún elskaði góða drengfnn sinn, Nú er hjálpfú,sa höndin stirðnuð en um gröfina hans leiftra minningar foréldra og sist- kyna hins látna mann,g í þakklætí til Drottins. Guð huggi þau. Vinur hins látna- Til Iðunnar. Frægt þú rómar feðra-mál földu dóm að göllum, hneptu úr dróma hnipna sál hlúðu að folómum öllum. Til Björgvins. Hafðu fest í huga þinn — heilræðið hið dáðaríka — sem þú dæmir drengur minn— þér dómur verður kveðinn líka. Við stóra dóm þinn brjóttu bla,ð — þitt bölsýni ei veldur bótum. *— Þú hefir borað bitrurn nað bróður þíns að hjartarótum. Blöðin. Oft þau særa sárum klóm, að synd og skærum leita, þessum ærið þunga dóm, ei þú etrt fær að neita. i. Daviðson. Œfiminningar, Eins og áður hefir verið frá skýrt andaðist að Reykjavík P. O. Man. ungur og vel látinn maður að nafni Guðbrandur Brandsson, þetta óvænta dauðsfall bar að 16. marz s. 1. eftir fárra daga þunga og þjáningafulla legu. Guðbrand- ur sál. var þá um tíma til heimilis hjá Mrs. G. Erlendson og naut þar góðrar aðhilynningar og læknls- hjálpar. Endirinn varð þó þessi, Guðbrandur sál. var fæddur 13. Sonarminning. Hórð var fréttin flutt að. norðan, fregn sú olli táraregní. Sonurinn elsti sáru lostinn sverði feigðar á dauðans báru,. lá þá og foeið að Tífið unga liði í burtu en þung var biðin. Hugsaði um skarð í heima garði, harða fátækt og margt hvað annað- Ástrík móðir, sem alið hafði ótal vonir um góða soninn kraup í auðmýkt að kvalabeði, kallaði Drottinn sér til hjálpar, bað þennan súra burtu að taka foikar svo eigi drekka þyrfti, En dauðinn (hafði dóminn harða dregið á vegg með köldu neggi. 1 Nú er hann liðinn ljóss í sólum, lifir andinn firtur grandi. Hann sem fyr í heima-ranni, hjálp var mqst og traustið besta, hátta prúður, hlýðinn föður, 0g hjartagóður við sína móður. Sú er minning sæl þá geymir, sofnað holdið ísköld moldin. Harmþrengd móðir, hugann láttu hvSla í von þó mistir soninn, gerðu sætt við sjálfan dauðann. því sendur var hann af Drottins hendi, bræðstu ei þó himin skýist, hækkar sól á bak við póllnn, sendir yl og endurlífgar andað hold úr aldri moldu, Vinur hins látna. Blaðið Isafold er vin^samlegast beðið ,að taka upp þessa æfiminn- ingu. G. B. Stórkostlegt Hjarta- og Nýrna- Meðal. Ijicknar eru nndrandi yfir, hve skjótt rni-íial þetta verkar í slíknm tilfellum. þúsundir manna nota meðal þetta á hverjum einasta m&nuSi og fá fulla heilsubót. Bf þér kenniS hjartveiki, andarteppu, stlflu, meltingarleysis eða taugaveiklunar, þá skuiuð þér reyna Nuga-Tone. Yfiur mun undra á, hve fljótt þáS læknar. Nuga-Tone styrk- ir taugarnar,, skerpir m'eiltinguna, hreinsar blóðið og veitir væran svefn Ef yður líSur ekki reglulega ve,l, þá ættuS þér að reyna þaS me'Sai. þaíS kostar yóur ekki neitt, ef yóur ekki batnar. MeðaliS er ljúft afgöngu og veitir framúrskarandi fljótan bata. Batni ySur ekk skulu'S þér skila lyf- salanum því, shm eftir er af meSal- inu og fá peningana ,til baka. Fram- leiSendur Nuga-Tone hafa lagt ríkt á viC iyfsala, aS ábyrgjast meSallS og skila peningunum aftur, séu menn ekki ánægSir. Fæst hjá ölium lyf- sölum. 1

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.