Lögberg - 21.05.1925, Page 5

LÖGBERG, HMTUDAGINN.21. MAí 1925.
Bl*. 5

__ _ __ _ • _
Dodds nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt 'bak-
verk, hjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Bille
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu'm lyf-
sölum eða frá The Dodd's Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
Swedish-American Line
HALIFAX eða NEW YORK
Ss Drottingham
2. og 3. farrými
REYKJAVÍK
ISLANDI
Á þriðja farrými $122.50.
Ss Stockholm
2. og 3. farrými
GRIPSHOLM
1., 2. og 3. farrými.
Fáið farbréf yðar hjá næsta umboðsmanni,
eða hjá
SWEDISH-AMERICAN LINE,
470 Main Street,
WINNIPEG,
Phone A-4266
hr. R. E. K. kemur með máli sínu
til stuðnings, segir hann meðal
annars, að í iþjóðkirkjunni Jút-
ersku á Norður-Þý/kalandi fsem
er nú býsna óákveðin stærö), séu
ntargir flokkar, er vel komi sam-
an innan vébanda hennar, og bend-
ir á, að frá 'háskólunum þýzku sé
runnin hin frjálsmannlega trú-
mála-stefna, er geri mönnum með
ólikar trúarskoðanir hægt fyrir að
búa kirkjulega saman undir einu
þaki. Þá getur höf. og þess, aS
slík fordæmi megi og finna, ef
litið er til annara þjóðkirkna.
Við þetta fordæmi virðist mér
ýmislegt að athuga, sem ef til vill
stafar þó að einhverju leyt af van-
þekkingu minni. Finst mér helzt,
að mynd þessi sé bæði höfuðlaus
og fótvana. Það situr einhvern veg-
inn í mér sú hugmynd, að ekki svo
fáir af leiðandi mönnum þýzku
kirkjunnar, ,bæði prestar og leik-
menn, séu alt annað en ánægðir
nieð nýfræðina 'háskólanna, og að
þeir hafi fyr og síðar látið all-
sterklega í ljós vanþóknun sína á
hínum nýja sið, þótt þeir, vegna
hinna rikisbundnu forráða kirkju-
málanna þýzku, hafi orðið að vinna
verk sín eins og í félagi við ný-
móðinsmennina. Slíkt ástand gæti
að sjálfsögðu hvergi viðgengist!
nema í ríkiskirkju.
Þá er og annað, sem mér finst
að geri fordæmið fremur veigalít-
ið málstað höf. til styrktar, það
ncfnilega, að mér vítanlega hefir
þýzka þjóðkirkjan ekki breytt trú-
srjátningum sínum eða kirkjusið-
um eftir kröfum nýfræðinnar, og
þannig ekki viðurkent hana sem
trúarlegan grundvöll sinn.
Skreppi maður svo yfir til Nof-
egs og liti á þjóðkirkjuna þar, þá
vita allir, sem nokkuð hafa lesið
um hennar mál, að stöðugt stríð
hefir staðið yfir í norsku kirkjunni
á milli gömlu stefnunnar og hinhar
nýrri, og er þar enn í algleym-
ingi. — Og tylli maður sér niður
stundarkorrt í höfuðstað ís'lands,
þar sem þjóðkirkja þess lands hef-
ir aðaÞból sitt, þá er ekki ólíklegt
að heyra mætti nið tveggja eða
fleiri trúarlegra fossafalla, því
einnig þar syngja ekki allir sama
lag, ef dæma má af “Trúmálavik-
unni” og öðru skrifi, sem að heim-
an hefir borist. Gamla stefnan er
þar veigamikil enn — líklegast
veigamest,—og hvilir á óbreyttum
trúarjátningum, að þvi er eg frek-
ast veit.
Friðargyðja hr: R. E. K., sú er
hann lánaði hjá þýzku þjóðkirkj-
unni oss hér vestra til fyrirmynd-
ar, staulast því, í mínum augum
að minsta kosti, á einkar völtum
fótum, og eg hygg að dagar henn-
ar yrðu fremur fáir innan vé-
banda frjálsrar kirkju og óháðr-
ar hinum óeðlilegu höftum ríkis-
eða þingsákvæða.
Eg geri ráð fyrir að þeir, sem
lesa kunna þessar athugasemdir
mínar við samkomulagsmál hr.
Ragnars E. Kvaran, álíti mig and-
vigan hugmyndinni, sem þar er
verið að hampa framan í oss, vest-
urdslnezka kirkjumenn. Og það
er bezt að gangast hreinskilnislega
við því, að í mínum augum er slík
kirkjuleg samvinna óhugsanleg til
framkvæmda, hugsjónin henni að
baki of þokukend, stefnan of óá-
kveðin til þess að vér, meðlimir
Hins ev. lút. kirkjufélags Íslend-
inga í Vesturheimi gætum sætt oss
við hana. Vér vorum fyr á tím-
um svo hepnir, vegna ágætrar og
ógleymanlegrar leiðsagnar, að sleppa
sem félagsheild út úr trúmála-
þokunni, sem þá var að læðast
um, og eg get ekki hugsað mér, að
vér kærðum oss um, að lenda nú
inn í nýja þoku með hr. R. E. K.
og bakjörlum hans. ,
S. Sigurjónsson.
ungum börnum, hinn svo nefnda
ekkjustyrk, hverrar þjóðar sem
eru, og án nokkurra vissra skil-
yrða hvað kringuihstæður snertir?
Mundi sú kona einnig fá hann,
sem hefði átt mann, sem ekket
borgarabréf hefði tekið, en hefði
þó verið búinn að eiga heima í
Manitoba mörg ár?
Á hvaða tíma árs er bændum
leyfilegt að lögum að brenna á
löndum sínum, t. d. rusl og annað
sem brenna þarf?
Spyrjandi.
Svör.
Svar við fyrstu og annari spurn-
inunni er nei. Ekkjur verða að
vera breskir borgarar áður en þær
geta orðið þátttakendur I styrk
þeim, §r Manitoba-fylki veitir und-
ir ekknastyrkslögum fylkisins.
Þriðja svar, menn eru ábyrgð-
arfullir fyrir skaða, er eldur gerir
sem þeir hafa kveikt og missa vald
yfir á hvaða tíma árs sem er.
Gjafir til Betel.
Gjöf til Betel maí 2. til
.ninningar um Hans K.
Jónsson frá ættingjum og
vinum .................. $50.00
Framkoma Hansar sál.
frá því hann kom á Betel
og þangað til hann lagðist
banaleguna var að gleðja
og gjöra gagn.
Mrs. Á. Hinriksson, Miss E. O.
Júlíus, O. W. ólafsson.
ónefnd kona í Winnipég $2.50
Innilega þakkað,
J. Jóhannesson, féhirðir
675 McDermot Wpeg.
skollið á mundi þjóðin hafa talið
miljónum fleiri íbúa, en nú á sér
stað og myndu járnbrautarmálin
þá að sjálfsögðu hafa verið i
margfalt betra ásigkomulagi. Þá
fór járnbrautarmálaráðgjafinn
nokkrum orðum um Hudson’s-flóa
brautina og kvað stjórnina hafa
ákveðið, að vesita til hennar $200.
000 á yfirstandandi fjárhagsári.
Mundi það nægja til að koma þeim
hluta ibrautarinnar, sem þegar
hefði lagður verið í æskilegt horf.
Að því loknu mundi að sjálfsögðu,
eins skjótt og efni og ástæður
leyfðu, veitt frekara fé til þess að
ljúka við lagningu 'brautarinnar.
Bændaflokkurinn sjálfum sei
sundurþykkur.
Sökum þess, að J. F. Johnson,
þingm. bændaflókksins frá Last
Mountain kjördæminu í Saskatch-
ewan greiddi atkvæði með fjáríaga
frumvarpi stjórnarinnar, var hon-
um vikið úr eftirlitsembætti því,
er hann gegndi fyrir hónd flokks
síns á þingi, og í hans stað skip-
aður C. W. Stewart, þingmaður
fyrir Humiboldt kjördæmið Ekki
flokknum til þessa, þó fullyrt sé,
hefir Mr. Johnson þó sagt mg úr
að til 'slíks geti komið innan
skamms. Vantraustsyfirlýsing sú,
er bændaflokkurinn bar fram S
hendur stjórninni í san.bandi við
fjárlagafrumvarpið, var feld i
þinginu hinn 14. þ. m., með 110
atkvæðum gegn 33. Fjórtán bænrta
flokksþingmenn greiddu atkvæði á
hlið stjórnarinnar.
Ameríka
Urherbúðum sambands-
þingsins.
í vikunni, sem leið, flutti ráð-
gjafi járnbrautarmálanna Hon.
George P. Graham ræðu, er sner-
ist að mestu um þjóðeignakerfið -—
Canadian National Railways. Var
ræðan afarsnjöll og áhrifamikil.
Kvað Mr. Graham hag þjóðeigna-
brautanna fara 'batnandi jafnt og
þétt og myndi þess eigi langt að
bíða, að þær bæru sig, eða meira
en það. Rt. Hon. Arthur Meighen,
Ieiðtogi íhaldsflokksins, sem fátc
hefir að jafnaði fundið nýtilegt í
fari núverandi stjórnar, bar lof á
járnbrautarmálaráðg*jafann fyrir
ræðu hans og kvaðst vera honum
sammála í meginatriðum, hvað
viðkæmi 'starfx-æ).i*Iu þjóðeigna-
brautanna, M- Graham benti á,
að áætlað væri að reksturs
kostnaðurinn fyrir yfirstr.ndandi
ár, yrði seytján miljónum dala
lægri en í fyrra, og hlyti slíkt að
verða þjóðinni hið mesta gleði-
efni, því nógu væru nú skattarnir
háir samt. í sambandi við járn
brautarmálin yfirleitt, kvað Mr.
Garham hina canadisku þjóð,
standa betur að vígi, en flestar
aðrar þjóðir. Járnbrautarkerfin
tengdu iborg við borg og sveit við
sveit, stöðugt væru nýjar línur að
bætast við og flutningsgjöldin inn-
anlands væru tiltölulega lægri hér
í landi, en viðgengist annarsstað-
ar.
Innflutningsmál.
Um nauðsynina á auknum fólks-
flutningi inn í landið, fórust járn-
brautarmálaráðgjafanum þannig
orð:
‘Það er öldungis óhgusandi að
þjóð vor geti orðið verulega vel
efnum búin, á meðan hún telur
ekki nema frá átta til níu miljónir
íbúa. Járnbrautarkerfi það, sem
nú þegar er til taks nægir handa
mörgum tugum miljóna íbúa. Eg
er ekki í nokkrum minsta vafa
Spurningar.
Kæri iherra ritstjóri: —
Viljið þér gera svo vel og veita
fáfróðum svar við eftirfylgjandj
apurningum í blaði yðar.
Fá allar konur, sem eiga heima
í Manitoba, og missa manninn frá*
fundin mörgum sinnum áður en
Colubus fann hana.
Eftir Burlon Kline.
Niðurl.
Gullskraut en enginn ilmur.
Aðmírálnum ihefir auðsjáanloga
ekki fundiist til um svarið, því i
hinni þriðju för sinni reyndi hann
að grafast fyrir um til fullnustu
hvernig á gulli þessu stæði. En
svarið varð hið sama og í fyrra
skiftið: “Blökku verslunarmenn-
irnir, sem komu að suð-austan,
fluttu það með sér.” Og atburðir
seinni tíma leiddu ótvírætt í ljós
að Indíánarnir höfðu á réttu að
standa. Hið upprunalega “guan-
ines”, sem Frakkar og Portúgals-
menn fengu á Guinea ströndinni
var ,aldrei hiæint gull. Hinir inn-
fæddu Afríkumenn mátu ekki
gullið sökum verðgildis þess, held-
ur notuðu það eingöngu til
ski'auts. Voru þeir þó engan veg-
inn alls kostar ánægðir með það
til slíkra hluta, sökum þess að
Um daga Cölumbusar og jafn-
vel löngu fyr, er getið um Negra
í all-flestum siglingaskrám kaup-
sýslumanna. Ekki var í rauninni
sózt eftir þeim til vinnu, heldur
miklu fremur til að túlka, því á
því sviði voru þeir beinlínis ó-
missandi.
Tímabil það, sem hér um ræðir,
var æfintýra tímabil. Að kanna og
sigla ókunn höf, hreif til sín huga
hinna ungu kjarkmanna. Ekki mun
þó siglingafloti þeirrar tíðar hafa
ávalt verið þannig mannaður, því
í þjónustu hans gengu vafalnust
oft og tíðum margir, til þess að
umflýja vönd strangra laga. Marg-
ir þráðu annað loftslag, annað um-
hverfi og þessvegna stefndu þeir
knerri sínum til hafs, með von um
nýtt landnám
Ekki verður sagt að allar ferð-
irnar frá Dieppe yrðu til fjár. Því
þegar til Afríkustranda kom, þar
sem ferma átti knörinn gulli og
fílalbeini, var aðeins fyrirliggjandi
hálffermi, eða varla það. fbúarnir
hófðu annaðhvort eytt æfinni í
iðjuleysi, eða þá að einhverjar ó-
kunnar kringumstæður Ihöfðu orð
ið framleiðslu þeirra þrándur í
götu. Hygginn skipstjóri lagði
ekki árar í bát þótt vonin um gulls
og fílabeins farm brigðist á hin-
um og þessum hafnstöðum, heldur
hélt hann áfram með ströndinni
frá einum stað til annars, uns
hann hafði fengið fullfermi. Skildi
hann oft eftir einn sinna manna í
helstu við'skiftastöðunum, til þess
að hafa eftirlit með starfi hinna
innfæddu manna.
Guð eða keisari í augum hins
innfædda fólks.
Meðan skipið var í burtu, var
pnginn hlutur auðveldari fyrir
umsjónarmanninn, en að ráða lof-
um og lögum og láta hinn inn-
fædda lýð sýna sér lotningu. Með
mentun þá og aðra andlega yfir-
burði, sem slíkur maður hafði, var
tæpast við öðru að búast, en íbú-
arnir tilbæðu hann, sem guð eða
keisara. Blómarósirnar innfæddu,
höfðu sannarlega ekkert á móti því
að taka slíkum biðlum og giftast
þeim, ef svo bar undir. Iðulega bar
það við, að þegar skipið kom til
baka, að “umsjónarmaðurinn” ibað
um framlenging í stöðunni, kunni
því svo vel að láta dýrka sig áfram
þar sem hann hafði verið.' Hvað
svo sem helst um umjboðsmenn
þessa má segja, þá urðu þeir í
mörgum tilfellum innfædda fólk-
inu til blessunar.
Á þeirri tíð, er Dieppe sigling
arnar stóðu í sem mestum iblóma,
höfðu ýmsir af þessum umlboðs
mönnum skipeigendanna orðið að
reglulegum sérfræðingum á sviði
viðskiftalífsins. Margir þeirra
kvæntust innlendum konum.
Mæltu 'bðrn þeirra á tvær tungur.
tungu mæðra sinna og einhverja
Norðurálfutunguna ,helst þó
spönskuna. Mentun barna þess-
ara varð að sjálfsögðu all-víðtæk-
ari, en áður hafði átt sér stað,
enda voru verslunarmennirnir frá
Dieppe ekki lengi að koma á það
auga og færa sér það í nyt. Kom-
um það, að ef stríðið ihefði ekki Columbusi.
það skorti ilm! Blönduðu þeir
gull sitt venjulegast með kopar
Og þegar gullsýnishoi-n þau, er
Columbus flutti með sér frá Ame-
ríku til Spánar voru ranasókuð,
kom það brátt í ljós, hve mjcg þau
voru kopanblandin, alveg eins
og gullblendingur sá frá Afríku,
er verslunarmenn úr Evrópu
höfðu komist yfir á ferðum sínum.
Hinir amerísku Indíánar höfðu
sagt Columbusi allan sánnleikann.
Þessi ameríski “guanines” var
þangað kominn frá Afríku. Og sé
það satt að málmblendingur þessi
hafi komið að suð-austan, ætli að
Negrar þeir, sem Colum'bus hitti,
hafi þá ekki komið úr sðmu átt-
inni líka? Annaðhvort þeir, eða
þá forfeður þeirra, hljóta að hafa
flutt með sér gull þetta.
En hvernig komust Aflíku Negr-
ar til Ameríku, löngu fyrir daga
Columbusar?
Eiginlega eru það Negrar þeir,
er hér um ræðir, er slá botninn
í söguna og kippa fótunum undan
ust þeir skjótt að því, að menn
af þessum blandaða kynstofni
voru langtum betri túlkar og lík-
legri til ýþess, að hafa mætti af
þeim góðan hagnað. Gerðu þeir þá
smátt og smátt að þrælum sínum.
Enginn hygginn siglingamaður
i stýrði isvo knerri sínum til hafs að
ment munu hafá gert sér í hugar-
lund. En um það leyti munu fyrstu
siglingar yfir Atlantshafið hafa
átt sér stað. Þótt undarlegt kunni
að virðast, þá er það orðið “Tal-
tec”, sem á mikinn þátt í því, að
rökstyðja þessa skoðun. Upphaf-
lega héldu menn að “Toltec” væri
nafn á sérstökum þjóðflokki, með
sérkennilega menningu. En þá
skoðun hj-öktu þeir Wiener og
Spinden, og leiddu að því gild
rök, að “Toltec” væri nafn, sem
forn-afrískir höfðingjar hefðu
'borið. Um 1190 hefði “Toltec”
nafnið verið algengt í Ameríku,
og hefði þar einnig táknað keisara
eða einhvern annan voldugan höfð-
ingja. Spinden, sem helgað hafði
að miklu leyti líf sitt til rannsókna
á sviði hinnar forn-mayönsku
menningar, hefir komist að þeirri
niðurstððu, að mayanska tímabil-
ið hafi farið á eftir Aztec tíma-
bilinu. Við þessa skýringu á mál
inu fær hið semitíska form í may-
anskri höggmyndagerð og pýra-
mídalögunin á mayönskum minnis-
merkjum, dýpri og umfangsmeiri
þýðingu. Málsmenningin, eða
breytiþróun tungunnar, er ein út
af fyrir sig nægileg til að rök-
styðja skoðun þessa.
Arabisk menning hafði í raun
og veru náð hámarki sínu á seinni
hluta níundu aldar. Um árið 1100
hafði hún rutt sér braut yfir eyði-
mörkina iSahara, eins og glegst
má af því ráða, að allmargar versl-
unarstöðvar höfðu stofnaðar ver-
ið í Mindango fylki á vesturströnd
Afríku. Þaðan fluttust fyrstu á-
hrifin til Ameríku og skutu rótum,
ef isvo mætti að orið kveða, i
Miohoacan, við 'Mexico. Þangað
hafa málfræðingar beint rakið hir
arajbisku einkenni, í forn-amerísku
máli. Og einkenni þess eru svo
glögg, að ekki verður á því vilst,
að þau hafi borist beina boðleið
frá Mindango fy.lki i Afriku.
Hinum fyrstu arabisku orðum
í amerísku máli fylgdi töframagn,
þvi þau bentu á að siglinga eða
æfintýramaðurinn flytti með sér
aukna velsæld, nýja læknisdóma
og nýttlSg betra stjórnarfar. Sögu-
rannsóknir hinna síðari tíma,
beinlínis sanna, að andleg og
verslunarleg mök, hafa verið all-
tíð á því áratímalbili er fyr hefir
verið nefnt, milli íibúanna í MJch-
oacan og Mindango. Hvert ein-
asta sönnunargagn, heilt eða hálft,
mælir með því, að svo hafi verið.
Jafnvel hið skjóta hrun Aztec og
mayönsku menningarinna'r, er
bein sönnun þess. Því jafnskjótt
og samgöngunum við móðurlandið
sleit, dofnaði yfir menning þess-
ari, unz hún leið undir lok. Sam-
böndin voru einkum og sér í lagi
bygð á verslunarviðskiftum, er um
eitt skeið hafa verið allvíðtæk og
breiddust víðsvegar út um Ame
ríku frá Miehoacan. Engum blöð-
um er um það að fletta, að áhrif-
in voru arabisk, því á þeim tímum
sat Haroun al Raschid að völdum
í allri sinni dýrð, en djúp rökkur-
móða hvíldi yfir Norðurálfu þjóð-
unum.
Hrvort sá, er fann Ameríku
ir fengið orð fyrir. En hann var
prins annars landnáms, sem að
líkindum stendur ekki miklu fjær
hugarfari Ameríkumannsins,
hann var faðir nýrra hreifingá. á
sviði iðnaðarlífsins.
Bjarmi af degi nýs viðskiftalífs.
Christofer Golumbus átti í rík-
um mæli, hyggindi þau, er í hag
koma. Aðallega höfðu það verið
konungar, er mönnuðu flota og
leituðu erlendrar verslunar. Þvi
ekki að ganga í viðskiftalegt sam-
band við konunginn eða konung-
ana? Það gerði Columbus. En
hann lét sér ekki nægja að selja
konunginum hluti í fyrirtækjum
sínum, heldur “seldi” hann í raun
og veru veröldinni allri hugsjón
ir sínar, eða veitti henni aðgang
að þeim. Landnám hans, hinn nýi
heimur, er hann fann, var heimur
hins nýja viðskiftalífs. Og Colum-
bus vildi með engu móti láta þann
nýja heim liggja í þagnargildi
heldur reyndi hann að útbreiða á
honum alla þá þekkingu, er honum
freakst var unt. Með því vakti
hann á sér þá athygli veraldarinn-
ar, er seint mun fyrnast yfir.
Á því er engin minsta hætta að
Columbus bíði nokkurn fullnaðar
ósigur í mannkynssögunni. Hon-
um verðijr aðeins skipað annað
sæti, — fluttur að líkindum úr
tignarsæti landkönnunarmannsins
yfir í sess hinna framsýnustu
foringja á sviði iðnaðar og við-
ski|talífsins. Margir , jafnvel ó-
teljandi margir, halda vafalaust
áfram að tigna Golumbus
landnámsmann, öldungis án tillitis
til þess, er leitendur sannjeikans
kunna að leiða í ljós
áttina til þess gagi’-
stæða. HjfL honum hafa verið sam-
eiðnaðar í eina heild, svo margar
eftirlanganir mannkynsins, að
nafni hans getur eigi auðveldlega
órðið skapaður aldur. Hvað verð-
ur um Columbus í ljósi hinna nýju
rannsókna og söguskýringa? -Hann
heldur áfram að vera Christofer
Columbus í augum þjóðanna um
ókomnar aldir.
er íann Amerixu á
undan Columlbusi fær nokkru sinni
verðskuldaða viðurkenningu í sög
unni getur verið álitamál, þótt
flestar rannsóknir siðari áia,
bendi að vísu ótvírætt til að svo
muni verða.
SPARAÐ FÉ SAFNAR FE
Ef þér liaftfS ekkj þepar SparÍBjóðsreikning. þá sretW þér ekkl
breytt hygpllcgar, en að leggja peningn yðar inn á eitthvert af yor-
bm næstu frtibúnm. par bíða þcir yðar. þegnr rétti tíminn kemnr til
að nota þá yður til sem mests liagnaðar.
Unlon Bank of Canada hefir starfað i 58 ár og hefir á þeim tíma
koimið upp 345 útlbúum frá strönd tU strandar.
Vér bjóðum yður llpra og ábyggUega afgrelðslu, hvort sem þér
gerið mikil cða lítU viðskiftl.
Vér bjóðum yður að heimssrkja vort mrsta Utibú, ráðsmaðurlnn
og starfsmenn hans, munu flnna aér ljúft og skyU að leiðbeina yftur.
CTIBf; VOR ERU A
Sargent Ave. og Sherbrookc Osborne og Corydon Ave.
Portago Ave. og Arllngton I.ogan Ave og Sherbrooke
Portage Ave, og Good 8t. og 9 önnur útibú í Wlnnipeg.
aðaijSKRipstofa:
UNION BANK OF CANADA
MAIN and VtTI.IJAM — — WINNIPEG
eigi hefði ihann með sér einn eða
fleiri þesara kynþlendinga á sinnl
fyrstu ferð. Hafði Columbus með
sér allmarga i siglingum sínum.
Flutti hann með sér til Ameríku
sína eigin Negra. En þegar þang-
að kom, hitti hann þar fyrir Negra,
sem bersýnilega ihöfðu flust þang-
að með siglingamönnum, er til
Vínlands höfðu komið löngu á
undan honum. Það voru mennirnir
eða þá forfeður þeirra, blökku
kaupmennirnir úr suð-austrinu
er eigi aðeins fluttu með sér
“guanines”, heldur einnig marg
vísleg einkenni arabiskrar menn
ingar, svo sem málseinkenni, eins
og vísindamaðurinn Wiener getur
um í ritum sínum.
íjú i seinni tíð hafa fornfræð-
íngar gefið sig allmikið við rann-
sóknum hinnar forn-arabísku
menningar í Ameríku, er sýna að
frægðarljóminn um nafn Colum-
busar, er hvergi nærri með öllu
verðskuldaður, þvi land það hið
mikla, er hann kom að og nú
nefnist Ameríka, var áður 'bygt
fólki, sem átti yfir hreint ekki svo
lítilli menningu að ráða. Þessara
arabisku, eða afrísku áhrifa kenn-
ir víðsvegar um Ameríku, enn
þann dag í dag. Er það því ómót-
mælanlega sannað, að hugdjarfir
sægarpar höfðu lagt undir sig
heimshöfin og siglt á milli Afríku
og Ameríku, löngu áður en Col-
umbus og félagar hans, stigu fæti
á hið síðarnefnda land.
Ef svo mætti að orði kveða, var
bæði Aztec og Mayanska menning-
in í Ameríku nokkurnskonar “úti-
bú” frá Afríku, stöfnsett einhvern-
Frá Islandi.
Rvík 7. mar. 1925.
Frá Vestmannaeyjum — Bátar
fengu hér 500—700 á skip í gær
og í dag.
Sæsíminn til Vestmannaeyja
komst í lag í fyrrakveld. “Þór”
R0YAL
YEAST
CAKES
Gerir
Afbragðs
Heimatilbúið
Brauð
var um þrjá sólarhringa að gera
við símánn; slitið var um miðja
vegu milli landá og Eyja. Vafa-
sem láust talið, að tbgari hafi slitið
sæsímann. <
Rvík 9. marz 1925.
' í nótt andaðiát hér í bœmim'
ekkjan Elín Magnúsdóttir, Lihdv
argötu 34, 64 ára að aldri. Hún
var ekkja Þorkels heit. Hreinsson-
ar, trésmiðs. ,. Sornxr hennar er
Þorvaldur yfirp- entari í Félags-
prentsmiðjúnni.
Þorleifur Guðmundsson, ráðs-
maður á Vífilsstöðum, andaðist í
nótt, eftir margra ára sjúkleik.
' ' —Vísir.
Fregnir frá Tokio hinn 14. þ.
m., telja hýlátirtn vera fyrrum
ráðgjafa, Tösuke Hirata, greifa,
einn af hinum nafnkendari stjórn-
málamönnum japðnsku þjóðarinn-
ar.

Siglingar hófust snemma
Myndi nokkur treysta sér til að
neita því, að siglingar yfir At-
lantshafið gætu ekki hafa átt sér
stað löngu fyrir upphaf kristn-
innar? Fönikíumenn leituðu til
Englands eftir tini. Herodót telur
Egypta hafa siglt umhverfis Af
ríku, fyrir Krists fæðing. Mr. R
O. hefir í marz-heftinu af World’s
Work, gert grein fyrir þeirri
kenningu, hvort líklegt væri, að
-hinir ljósu, dariönsku Indíánar
væru afkomendur Norðmanna, er
þangað hefðu flust snemma á öld
um. Hitt liggur í augum uppi, að
siglingamðnnunum hafi í engu
reynst öðrugra að sigla þvert yfir
Kyrraihaf, en Atlantshafið. Sann-
að er það og fyrir löngu, að forn-
Hawaiiar og frændur þeirra á
Nýja Sjálandi er Maoris nefndust,
skiftust á heimsóknum í opnum
bátum, fulla 8,000 mílna fjarlægð.
Á miðjarðarhafseyjunum bjuggu
um þær mundir Malajar, er yfir-
gefið hofðu ættaróðöl sín það
snemma á tíð, að fullkomin sögu-
rök skortir. En höfuðspurningin
er þessi: Hvað verður um Colum-
þus, í ljósi hinna nýju, sögulegu
uppgötvana? Stenst hann mátið?
Halda ibörn framtíðarinnar áfram
að dá nafn hans og sveipa það
jiýjum bjai-ma?
öldum saman hðfum vér dáð
Columbus, og hlaðið á hann lof:
fyrir afrek, er hann aldrei vann.
Séu gögn þau sönn, er bent hefir
verið á hér að framan, og sem
tæpast mun þurfa að draga í efa,
því þau eru bygð á nákvæmri rann-
sókn sannleikselskra visindamanna
þá er hitt og jafnvíst, að Colum
: ÞUSUNDIR AF D0LL-
\ ARS SEÐLUM GEFNIR
í BURTU
Einn dollar með hverju pari af skóm
sem keypt er á neðsta gólfi
Þetta er afmælisgjöf frá
The Capitol
Boot Shop
til viðskiftavina v
Tiu Daga Sala
hins þriðjaVerzlunar-afmælis
50
DUTEllENT STYITOS
WOMENS SHOES
OP
tíma a arunum 1150—1200. Er :bus var aldrei sá frumherji i
þetta nokkru seinna, en menn al- landnámsiheiminum, sem hann hef-
In light tan, patemts, satins,
suedes, kids, kalfs and oombin-
ations, all heels. — Third Anni-
versary Offering.
With a One Dmllar Bill..
$4
WOSIEN’S FINE FOOTWEAR
You will find hundreds of the
neweet styles in this range, suit-
able for street and evening wear.
Third( Anrniversary Offering
Witlí a One Dollar Bill ...
$6
SUMNIER POOTWEAR
Thogsands of pairs in this range,
indluding all styles and makes
in the newest models.
Third Anniversary Offerlng
With a One DoJlar Bill ...
$5
MEN’S BBACK AVl) BROWN
BOOTS AM) OXFORDS
In a range of different styles.
Third Anniversary Offering
With a Dne Dollar Bill ..
$7.00 and $8.00 Volues
$4
MEN’S BLAOK,
TAN CAJ/F
BliOWN AXD
OXFORDS
The newest toes and modes, also
black and brown vdci kid. Our
Third Anniversary Offerlng
With a One Dollar Bill. .
$6
MEN’S Bl.ACK AND BIU)WN
TAN BOOTS AND OXFORDS
In the latest lasts and styles. Our
Third Anniversary Offering
With a One Dollar Biil ..
$5
Þríðja árs afmælissala í Shuteria vorri
THOITSANDS ÖF PAniiS OF
WOMFXN’S SHOES
Have been sent up to our ShU-
teria Department, consisting of
tans, patents, satlns, suedes. in
all colors and combinations, in
a full range of sizes and In ali
heels. Nothing
higher than..........
300 Pairs INFANT SHOES
Soft soles, button and lace, sizes
1 to 4. Third Anniversary Off-
ering in our Shuteria
Dcpartiment ....
2.95
25c
A <»HOUP OI’ PATENT STR.\P
SUPPERS AND SANDAI/S
AU in low heels, sizes 244 to 7
Third Anniversary Offering
in our Shuteria Dept
1.95
GIRJiS’ ANI) 'IQSSES’ SAN-
DADS lual STRAP SltPI’ERS
Sizes 8 to 10 and 11 to 2. Thlrc
Anniversary offering in
our Shuteria Dept......
1.39
| TheCapitolBootShop
301«
Portage Ave
■'VM «!i'