Lögberg - 28.05.1925, Blaðsíða 2

Lögberg - 28.05.1925, Blaðsíða 2
Bte. 2 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 28. MAÍ 1925. Læknaðist af gigt og bakverk. Merkur Quebecbúi mælir með Dodd’s Kidney Pills. Mr. George Tremblay, gat ekki unnið, en er nú við bestur heiisu. St. Marie, Que., 25 maí (einka- fregn). “Yðar ágætu Dood’s Kidney Pills, hafa gert mér afar mikið gott,” segir Mr. G. Tremlblay, vel- metinn borgari hér á staðnum. “Um það leyti er eg fékk pillur þessar, var eg með ðllu ófær til vinnu. Alls hefi eg notað tíu öskjur og er nú alheill. Eg get þvi með góðri samvisku mælt með þeim við hvern sem þjáist af bak- verk, gigt og nýrnaveiki. Því hefir alrei verið haldið fram lokið við flutning kvæðisins talaði að Dodd’s Kidney Pills lækni alla | veizlustjóri sjálfur næst. Hafði sjúkdóma. En hitt er víst, að þær hann verið í sameiginlegu brúð- lækna gigt bakverk, þvag sjúk-|kaupi beggja hjóna fyrir tuttugu Lét þá veislustjóri bera fram gjafir þær er silfurbrúðhjónunum hvorutveggja voru gefnar, silfur- iborðbúnað ásamt silfurpeningum (í 25 centa peningum), er nam um eða yfir $100.00 Bað hann um leið að syngja “Hvað er svo glatt” og var svo gert af veizlugestunum Voru þá veitingar frambornar, rausnarlegar, eins og alsiða er i ísljenskum samkvæmum. Mæltu þá fyrir minnum silfurbrúðhjóno beggja þeir séra Jóhann Bjarna- son og Jón bóndi Sigvaldason. Flutti þá næst Guttormur J. Gutt- ormsson skáld, þeim kvæði. Birt- ist það sennilega einhversstaðar á prenti, þó fréttarritari yðar hafi það þvi miður ekki nú við hendina. Var góður rómur gerður að kvæð- inu og ræðum einnig. Þegar Guttormur skáld hafði gift Marinó verslunarmanni, synl Sveins kaupmanns Thorvaldsson- ar og Margrétar sál. fyrri konu hans. Þau eru búsett í Riverton Yngri dætur eru Albertína og Slg- rún, báðar heima með foreldrum sínum. dóma og nýrnaveiki. Dodd’s Kid- ney Pills grafa ibeint fyrir rætur sjúkdómsins og lækna á ótrúlega skömmum tíma. Dod.d’s Kidney Pills lækna, eftir að alt annað hefir brugðist. Fagnaðarsamsœti mikið og virðulegt fór fram í Riverton, við íslendingafljót þ. 4. maí s. 1. Fór samlsætið fram í fundarsal bæjarins. Er salurinn frábærlega rúmgóður og hinn hentugasti til veizluhalda. Tilefnið var silfunbrúðkaup, eða 25 ára giftingarafmæli tveggja hjóna. og fimm árum. Þegar hann hufði lokið ræðu sinni, lét hann syngja “Fósturlandsins Freyja,” er var rösklega sungið af fjölda veizlu- gesta. • $ Rétt um þetta leyti skýrði sam- kvæmisstjóri frá, að í samsætinu væri skáldið og rithöfundurinn J. Börn þeirra Tómasar Sigurðs- sonar og konu hans eru níu á lífl. Elst þeirra er Ethel, kona Þor- steins bónda Þorsteinsisonar á Helgavatni í Geysisbyð. Hin eru á ýmsum aldri, sum um eða yfir tvítugt, önnur nokkuð stálpuð og hin enn á unga aldri. í röð eru nöfn þeirra þessi: Leó Mitchell, Jóhann Tístran, Thelma, Ida Marín, Tómas Gunnar, Allan, Victor og Raymond Marvin. iSamsætið mun hafa setið tals- vert á annað hundrað manns. Flest af veislugestum var úr ná- grenni silfurbrúðhjónanna beggja, sem sé úr fslendingafljót^bygð- inni og úr Geysisbygð. Þó var sumt lengra að, auk þeirra sem áður eru nefndir t. d. frá Árborg, auk prestshjónanna og Stefaníu dótt- ur þeirra, þau dr. S. E. Björnson og frú hans, Mr. og Mrs. H. E. Er- lendsson, Lárus Guðmundsson og ef til vill fleiri. Þessum öllum tók eg eftir. Alt fór samsætið fram hið foesta, ibæði að stjórn og tilhögun Magnús Bjarnason. Var þeirri allri. Tel eg vafasamt, að nokkrir yfirlýsingu tekið með fögnuði og|kunni nu orðið betri tök á mynd- lófaklappi. Á skáldið marga vinil^rlegu veisluhaldi en einmitt Ný- og hlý tök í hjörtum fjölda fólks! íslendingar. Standi aðrar bygðir hér um slóðir, frá því er hann var mörg ár kennari, í gamla daga, á ýmsum stöuðm í Nýja íslandi. Þá las veizlustjóri næst kvæðl til þeirra Mr. og Mrs. Halldórs- sonar, frá Guðrúnu og Sigurði , . ,, . ,,, . Indriðasyni í Selkirk. Birtist kvæði þeirra Baldvms Halldorssonar og!það væntanlega hér j blaðinu. Maríu ólafsdóttur konu hans, er búa í Fagraskógi í Fljótsbygðinni, Var að því búnu mælt fyrir . minni kvenna. Gerði það dr. S. 0. og Tomasar bonda Sigurðssonar Thompson j Riverton. Mælti hann á Svaðastöðum í Geysisbygð, og konu hans, Maríu Halldórsdóttur. á enska tungu, samkvæmt fyrir- mælum veizlustjóra. Mun það hafa Hún er systir Baldvins. En hann i verið bæði vegna þeirra annara er svona um það þjóðkunnur mað- Þjóða manna er þarna voru og „ , .. .* ekki skilja íslensku, og svo með- ur, af visum smum, morgum smð- „ J ® , . fram vegna þess, að læKnmum ugum, er birst hafa í blöðum bæði mun enska tungan tn muna þægí_ heima og hér vestra. legri en íslensk, *þó hann raunar Samsætið hófst síðdegis, nokkru1 tali vel íslensku og noti hana dag- ,, „ , . , .... I lega við störf sín. Mun það vera eftir kl. 3 e. h. Veizlustjori varj , . _ , , , að verða algengt meðal vor her Sveinn kaupm. Thorvaldsson j vestra) ag mentafólk íslenskt kjósi Setti hann veisluhaldið með sköru- !iklu fremur að rita og tala á Í ræðu, bauð gesti velkomna, tnncrn pn íalprwlrn ncr pr legri skýrði frá tilefni samsætisfns, eins og venjulegt er að veizlustjóri geri við slík tækifæri. Ekki er það siður hér í Norður- bygðum Nýja íslands, og eg held að það sé ekki heldur siður í Suð- urbygðum þess, að þó prestur sé visðtaddur í silfurbrúðkaupi eða gullbrúðkaupi, að hann skemti fólki með því að flytja meira eða minna skoplega ræðu um það að einhverjir þættir hjónabandsins hafi raknað upp, og að við það þurfi að gera, og freysta á ný, og geri svo hátíðlega yfirlýsingu um það, að hjónin séu nú vel og tryggi lega gift, eins og borið hefir við í fréttagreinum í folöðum vorum stundum hér vestra. Sennilega hefir annar silfurbrúðguminn haft slíkar látalætis giftingaryfirlýs- ingar í huga, er hann síðar, í veizl- unni beindi hálf kýmileitur þeirri spurningu til séra Jóhanns Bjarna sonar, hvort að nokkur vafi leiki á því, að þau silfurbrúðhjón, önn- enska tungu en íslenska, og er það í alla staði eðlilegt, þar sem skóla- mentunin öll kemur í gegnum það mál. Má eitthvað treysta taugirn- ar íslensku í framtíðinni, ef þær eiga ekki að bresta í sundur og bila með öllu. Ræða dr. Thomp- sons var þó hin eina á ensku máli í samsætinu, nema hvað samkvæm- isstjórinn notaði bæði málin, eftir því sem við þótti þurfa. Eftir ræðu læknisins spilaði Guðm. M. K. Björnsson “Trom- ibone” sóló. Spilaði hann og aðra síðar og lék Miss Vilfoorg Eyjólfs- son undirspil með á orgel. í samsæti þessu var stddur dr. Jóhannes P .Pálsson frá Elfros, Sask. svo og frú fhans. Eru þau Baldvin og Mrs. Sigurðsson föður- systkini hans. Talaði dr. Pálsson til silfurbrúðhjónanna beggja og mintist margs frá fyrri tíðum. Kvæði fluttu þeir Böðvar H. Jak- oibsson bóndi í Geysis-bygð og Jón S. Pálsson, ibóndi í Grund við ur eða hvortveggja, hefðu \'erið Riverton. Fyrir minni íslenskra tryggilega gift, eða hvort vissara i landnema mælti Þorvaldur bóndi mundi nú um það að bseta. Svar- Thórarinsson. Mun það hafa ver- jafnfætis þeim í því efni, þá gera þær vel, því framar mun naumast vera um að ræða. Slitið var veisluhaldinu kl. laust fyrir sjö e. h. Talaði samkvæmis- stjóri nokkur orð, bæði á íslensku og ensku, og voru svo sungnir þjóðsöngvar beggja ríkja af veizlu- gestum öllum. Var alment haft á orði, að mótið hefði verið hið á- nægjulegasta. (Fréttaritari Lögb.) Lögberg er heðið að flytja þakk- læti frá silfurbrúðihjjónunum til vina og vandafólks og annara, er tóku þátt í samsætinu, með gjöf- um, eða á annan hátt sýndu þeim sóma við þetta tækifæri. (Fréttar.) aði séra Jóhann því, að síst mundi þurfa nokkurra umbóta í þvi eíni, giftingin beggja hjóna vafalaust svo fast bundin í fyrstu, að end- ast mundi til æfiloka. Brá þá fyrir ofurlitlum glampa í augum silfur- brúðgumans, ef til vill eitthvað svipuðum þeim, er fylgir tækifær- isvísum hans, um leið og hann kinkaði kolli til samþykki3, eða eins og hann segði, áð raunar hefði hann nú vitað þetta áður, eða, að þetta hefði sig nú fylli- lega grunnS. ið síðasta minnið, af þeim er fyrir- fram voru ákveðin. Bauð því næst veizlustjóri orð- Skilningstréð. Herra heimur! Komdu sæll! Þú ert að líkindum vegmóður. Viltu ekki setja þig inn, þó lítið sé bælið. Gerðu svo vel. Lágar eru nú dyrnar, þú verður að foeygja þig. Hérna er kúbbur til að sitja á. Hann er sver eins og þú sérð, engan hefir hann svikið til ’þessa, enda líka úr völdu Tamracki. Gerðu svo vel. Sannarlega fögnuður að fá einhvern til að rabba við á blessaðan sumardaginn fyrsta. Þú hefir náttúrlega séð bælið um leið o^ þú ætlaðir að ganga fram hjá. Það hefir fyrri viljað til. Tveir eru nú brunnarnir að nafninu og lækur líka. Síst er skortur á vatni og það góðu. Gerðu svo vel. Þú ert víst farinn til að eldast. Ertu ekki kominn eða í þann veginn á raupsaldurinn. Eg trúi því, meir en það. Æ, fyrirgefðu. Eg kijnn að vera dálítið spurull; fyrir því verða einkum gamlingjar, eins og þú lítur út fyrir að vera, sem eðli- legt er. Æ, færðu þig nær ofninum svo ekki slái að þér meðan þú stansar. Ekki geturðu víst sagt mér svo ábygilegt sé, um upphafið. Eg meina hvað hæft sé í því: að Guð hafi skapað heiminn á 6 dög- um? Vitleysa segir þú. Hægt, hægt Heintur, um slíkt getur þú ekki talað án þess að tala vitleysu. ið hverjum er hafa vildi. Stóð bá Jú veist ekki nema lítið eitt um Guð, Engm spyr þig um hans upp- upp Baldvin Halldórsson og bar j fram þakkarorð fyrir hönd konu sinnar, og síns sjálfs. Var gerður góður rómur að tölu Baldvins. Tómas bóndi Sigurðsson bar einn- ig fram þakkarorð og fórst það vel, en kvaðst þó ekki vera æfður ræðumaður og bað dr. Pálsson bæta um það sem sér væri áfátt. Mælti læknirinn þá fram fjörugt En það er annað, sem er um það SKenitierindi, eins og fyrir hönd bil fastur siður í silfurbrúðkaup-1 Tómasar. Var því tekið sem góðu um hér norður frá og }>að er, að I sPau£Í. eins og það var meint, og sungnir eru fagrir giftingarsálm-! 1-tfaklapp á eftir. ar, lesin valin bilbíulexía of flutt | , ræðunum er fluttar vorUi þæði bæn, þar sem bæði sdfurbruðhjona j þeirri er séra J6hann fluttj Qg og veizlugesta allra og jafnvel annara er minst. Svo var og gert í þetta sinn. Voru sungin þrjú vers af sálminum: “Hve gott og fagurt og indælt er.” Las því næst séra Jóhann biblíukafla og mælti fram bænarorð, og var svo sung- ið versið fagra: “ó lífsins faðir láni krýn,” síðan lesið faðirvor sameiginlega af veizlugestum. Þ \lL I |T| H raun út I bl&tnn I me8 þvl a« nota ■■ Dr. Chase’s Ointment vi8 Eczema o*r öSrum húðsjökdSmum. paS jrœBlr undir elns alt þesskonar. Ein Mkja tH reynslu af Dr. Chase 3 Oint- ment send fri gegn 2c frimerki, ef zmJti þessa blaBs er nefnt. 60c. askj- an 1 öllum lyfjabúBum. eBa frá Ed- Mntes * Co., Dtd., Toronto. í sumum hinum, var þess minst, hve stóran og álitlega'i. barnahóp, þessi hjón hvortveggji hefðu alið upp. Þau Halldórssoo hjón eiga sex börn a lífi. Elst þeirra er Kristbjörg, gift Alexander L. Ben- son í Chicago. Þau hjón komu alla leið að sunnan í bíl, til að vera viðstödd silfurbrúðkaupið. Næst- ur að aldri er Herbe^t, giftur Ólafíu Valdheiði, dóttur Halldórs bónda Eastmans við íslendinga- Í>Ú gerir enga tii- T1 jót og konu hans önnu Hálfdán- ardóttur, frá Bjarkarvöllum í grend við Riverton. Þau ungu hjón Herbert og kona hans, búa í Bald- urshaga í Geysisbygð. Næstur Herbert að aldri er Baldvin, ö- giftur ungur maður, heima í föð- urgarði. Þar næst er Ingibjörg, haf, þú veist það ekki, enginn spyr þig um hans tíma, þú veist það ekki. Engum dettur í hug að spyrja þig um tímann eftir stundnklukku hans, því þú þekkir ekki á hana íremur en hvítvoðungur. Vér reyn- um ekki slík spursmál. Heldur myndi mega reyna að fræðast af þér um sköpunarverkið. Sköpun mannsins t. m. þú hlýtur að muna eftir því. Adam og Eva gleymast engum. Ekki viltu vænti eg hressa þ?g á dropa af cocoa. Gerðu svo vel. Eg spyr ekki um efnishyggju eða framþróun. Görkúlur á ha g met eg einki>. Minnumst boðorðið heldur á fyrsta boðorðið, sem í 0g elska Guð.” Já, lifandi Guð eig- heiminn kom — blessuð náð— það um vér að elska af öllu .hjarta. hét: Hlýðni. Vér iskiljum þó þú Hefurðu nokurn tíma mælt þetta grettir þig minna. Þú hlýtur að boðorð í anda og í sannleika? vel. Svo fór sem fór. Fyrsta synd spratt á legg. Biblían kallar það “Syndafall”. Og heyrðu hvað held- urðu? Slkal ekki Andskotanum hafa fundist hann vera að mæla af samvisku-frelsi, eins og haldið er svo mikið á lofti þessa dagana meðal vor, sem á að meina: heil- brigði í meiningum og orðum. Hvað heldurðu? Þú ert orðfár veslingur. Lítum á annað atriði, sem haldið er að oss á þessum tímum og framsett með þessum orðum: “Fyrir Guði höfum vér enga (synd) sekt í sekc við Guð stendur maðurinn ekki — og allar opinberanir sannleikans eru frá mönnum — mannaverk” — Þetta eiga að vera orð mælt í samvisku- frelsi. Viltu, Heimur kalla þessi orð heilbrigð. Hvað viltu kalla þau? Orðfár! Ja ráði nú hver sínu. Eg kalla þessi orð: synda-fullið. Ávextirnir sanna það. Þriðja ac- riðið mætti nefna í þessu sam- bandi. Þú kannast við Kaifas sál- uga, hera Heimur. Og minnisstætt ætti þér að vera, þegar sjálfur Guðssonurinn — Guð — stóð frammi fyrir honum og svaraði þeirri spurningu Kaifasar játandi, að hann væri Guðssonur. Þú manst að Kaifas sagði: “þú guð- lastar.” Dæmdi hann umsvifalaust dauða-sekann. Og fékk svo lands- dómarann Pílatus sál. þvert á móti vilja hans til að staðfesta þann dóm. — Réði hér heilbrigt sam- viskufrelsi, sem þeir mæla fyrir þann dag í dag — Nýguðfræð- ingar og Unitarar, sem boða öld- ungis hið sama og Kaifas gerði. Munurinn einungis sá, að hann hafi verið góður maður? Lítil úr- lausn frá þeim sem þegir. En, æ, heyrðu, kannské þú yirðir !mál- hvatari, ef eg skildi minnast við þig á Skilningstréð, sem í önd- verðu stóð í aldingarðinum Eden. Hver heldurðu að trúi því? Eg skal ekki spyrja hverju menn trúa á því sviði. Hitt ætti að vera heim- ilt, að spyrja: hefir þess ekki ver- ið leitað um víða veröld? Jú, á- rangurslaust. Einmitt það. En heyrðu herra Heimur, hvaða ógnar líkami er þetta, sem eg sé og óta1. fleiri sjá. Ja, skárri er það nú fyrirferðin, öldungis sem manni sýnist það alstaðar foera við him- in, alstaðar rétt fylla út yfir ver- aldarsvæðið. Og hvað það líkist ákaflega feiknastóru tré. Þú séið blöðin og ávextina, eg tala ekki um. Ávextirnir óteljandi. En hvað þeir eru fagrir, ginnandi fagrir langt til að sjá: Vér vitum — af reynslu — að margir ávextirnir eru góðir, aðrir verri, og enn aðr- ir verstir. Yfir höfuð að tala, þá lesum vér þessa auglýsingu uppi yfir hverjum ávexti “með vara- semi.” Hlýðni vill láta taka eftir sér. Hún er guðlegs eðlis. Guðleg aðvörun. Heilög náð! Vér vitum, þó sumir ávextirnir séu góðir með varhygð, þá eru aftur aðrir, verri, og enn aðrir ennþá verri, eitraðir, já baneitraðir, svo langt getur það gengið. Hérna okkar á milli, þá köllum þetta trélíki Skilnings- tré, okkur til minnis. Auðvitað vitum vér nafnið, sem allir mega skilja: Frelsi! ó Heimur! Reyndu að brölta á fætur. Reyndu að læra að girða þig. Spor í áttina til að læra að nota frelsið svo: að það lini ögn á höftunum, sem nú eru, spor í áttina að framvegis leggi það ekki á þig eins þungar viðjar sem þær, er þú nú getur ekki risið undir. Æ viltu ekki svo- lítill dropa í ibollann aftur. Gerðu svo vel. Ó, Heimur! Þú segist vera á hraða hlaupum, að leita eftir sannleika. Eg leyfi mér að spyrja: Er það áður óþektur sann- leikur, sem þú ert að svipast efti**. Eða er það isannleikurinn sann- leikans, sem eiginn fær á móti mælt — og sem gefinn var í upp- hafi, af guðlegri náð, en sem þú hefir varpað moldu; grýtt til heliu og látið koma í staðinn: “Skoðun mannlegrar skynsemi.” Ja, skyld- irðu koma auga á, að þig vanti þenna týnda sannleika, sem eg meina, þá leiðtaðu unz þú finnur. Það verða þér bjargráð. En áður óþektur sannleikur ,sem jafnast á við hann, hann er ekki til. Slík leit því einkis verð. Bendum nánar á þennan sannleika, sem eg meina f—i að tala um —: Þú hefir lesíð Vér eigum að óttast mikið þú elskar Guð. Farðu fyrir mig með hans tíu-laga-boðorð. Eg veit þú kant þau. Ha, ha, slappur ertu í boðorðunum þykir mér. Nú veistu samt að elskan til Guðs þekkist einungis á því hvernig hans boðorð eru haldin, og fyrst vanrækt er að kunna (þau) boð- orðin þá leiðir þar af vanræksla á elskunni — viðurkenningunni—. Þú mátt til að manna þig upp og læra að viðurkenna Guð. Láttu lífið — mannlífið — benda þér á Guð. Gættu að því: Fyrst vér sjá- um lækinn renna, þá má uppsprett- an til með að vera til, þó vér ekki sjáum hana. Lífið má til með að vera komið frá uppsprettunni: Guði! Viðurkendu Guð, viður- kendu lífi§, stærstu náðargjöf hans. Stærstu stærðina allra stærða! Og hvað ferðu svo að sjá næst? Lítu í huga þér. Sérðu nokk- ursstaðar blóðpoll? Kemurða nokkursstaðar auga á tár. Þú lít- ur niður. Fyrst þú lítur undan alþýðumanni tötrum klæddum, þá værirðu ekki upplitsdjarfur frammi fyrir sjálfum Guði, værí hann að tala við þig. Jæja, feng- istu nú til að viðurkenna Guð og lífið, þá mætti svo fara, að fleira skýrðist nú fyrir þér. Kannské þú kæmir þá auga á dómana mann- anna. Færir að gá að, hvort þeir ættu að vera:’ auga fyrir auga, tönn fyrir tönn — ófriður. tíman- legur, andlegur, eilífur —. Eða samkvæmur borðorðinu heilaga af Guðs munni, þessu: “Verið mis- kunnsamir og dæmið ekki hart, svo þér verðið ekki hart dæmdir.” — Fyrirgefning. Friður, líkam- legur, andlegur, eilífur friður! Spor í áttina. Stórt spor, vildirðu gæta að þesu veslingur. Vér telj- um víst ef þú vildir kynnast henni Fyrirgefningu, þá kæmi hún til þín, rjóð og heilbrigð, og með und- un færirðu að kannast við, að hún sú folessaða drottning hefir verið þér að mestu alsendis ókunn, þann dag í dag. Hvílíkt fár á vorum vegum, myndirðu isegja. Slíkt má ekki lengur við gangast. Rétt, öld- ungis rétt. Slíkt má ekki svo til ganga lengur. Réttlætið iheimtar Copenhagen Vér ábyrgj- umst það að, vera algjörlegi hreint, og það! bezta tcbak í| heimi. .“PfNHÁGEN# S.NUFF - 'Ljúffengt og endingar gott, af því það er búið til úr safa- miklu en milun tóbakslaufi. MUNNTOBAK réttarbót. Sjálfur, Guð hrópar: “Komið til mín.” Lærið að hlýða mér skilyrðislaust, þá lærist ykk- ur að elska mig, viðurkenna mig, í orði, í verki og í sannleika. Þá og þá fyrst læriði að meta lífið — mannlífið — sem mína allra stærstu náðargjöf. Og þá fyrst fer að iskýrast fyrir yður Ibróður- kærleikinn. Skýrast svo að þið sjá- ið, að boðorðið: “Þú skalt ekki mann deyða.” hefir og á heilagt gildi. Hefir og á heilagan rétt. Rétt af Guði sjálfum gefinn. Rétt til að skipa! skipa niðurbrot gjör- vallra morðtóla, sem heimurinn á til í sinni eigu. Og það skilyrðis- laust. Þú heyrðir rétt„ það er heil- aður réttur! Viðkvæmt mál. Ja, svo látum oss þá vera ibent að krjúpa fram í bæn. Hrópum til Guðs og biðjum kærleikans ai- mættið — án upphafs og endis — að styrkja oss til þeirra fram- kvæmda. Styrkja oss í nafni hans elskulega sonar frelsara vors Jesú Krists. Láta oss nú njóta hans j kærleiksríku bænar á krossinum, | þessarar: “Faðir fyrirgef þeim I því þeir vita ekki hvað þeir gjöra.” [ Og vitum fyrir víst: að í nafni ÍGuðs heilagrar þrenningar, þá munum vér sigra morðdjöfulinn, eyðileggja morðtólin, bæði sýnileg og ósýnileg. Halda velli með sigri. eilífum sigri. Og heitum þá og framkvæmum að' reisa kirkju. Kirkju á þeim eina grundvelli, ev getur komið til mála að reisa sameiginlega kirkju á þeim grund- velli sem er: Guðfaðir, Guðsson og Guðheilagur andi (Lífiðj — Guðdómsins heilög þrenning. Oss sé bent á einn hirði og eina hjörð! Æ!þú ert aumingihn að svipast eftir húfunni þinni. Hérna er hún. Samtalið hefir verið stutt. Þess hægara að muna. Hægara að að- gæta. Eg vildi þú vildir gæta vand- lega að hvort eg hefi nokkur stað- ar skrökvað að þér. Samt er nú S70 hafi eg gert það að ómögulegt er mér að taka aftur töluð orð, sem ekki er von, alþýðumaður lágt sett- ur. Hvort eg gæti bætt úr því, eg segi það ekki. Ja einungis ef mér yrði gefin sú náð að geta tekið þig til bæna veslingur! Þú gerðir mér þá slíkt hið sama ef þú gætir. Svoleiðis ynnum við best saman. Æ, vertu sæll. Af öllu hjarta óska eg þér iðrunar og afturhvarfs svo þú megir finna frið. Bæði frammi fyrir Guði og sjálfum þér! Vertu sæll. Ritað á isumardaginn fyrsta 1925. Guðmundur Þórðarson. Piney, Man. ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦f* ♦♦♦ T ± f ± ♦♦♦ stjórninni fyrir kattarnef. f f Kosningar 2. Juni í Saskatchewan-fylki. Frambjóðendur andstöðu flokkanna, með margs konar stefnuskrár, eru að leita stuðnings meðal kjósenda í Saskatchöwan í þeim tilgangi, að koma Dunning- 1 vali eru utanflokksipenn, óháðir bændaflokksmenn, óháðir afturhaldsmenn, ♦-♦ Provincial framsóknarflokksmenn, aftur-haldsmenn og þar fram eftir götunum. Atkvæði, greitt á hlið þingmannaefna andstæðra flokka, þýðir: % f f f f ❖ f f 1. Ósamræmi, flokkadráttur, stjórnarfarslegur glundroði, o. s. frv. 2. Pólitisk hrossakaup, í þeim tilgangi, að reyna að skapa þingmeirihluta, sem að sjálfsögðu hlyti að verða samsettur á óeðlilegan hátt. Þetta hvorttveggja er öldungis andvígt, heilbrigðri og ábyrgðarfullri stjóm. Starfsemi Dunning-stjómarinnar, er yður þegar kunn. Stjórnin hefir reynst framkvæmdarsöm og hagsýn, og borið hag allra stétta jafnt fyrir brjósti. Stefnuskrá Dunnings forsætisráðgjafa, er svo skýr, að ekki verður á henni með nokkru móti vilst. Og frambjóðendur stjórnarflokksins, fylgja allir stefnuskrá forsætisráð- gjafans. Greiðið atkvæði framtakssamri, hagsýnni og ábyrgðarfullri stjórn. Greiðið atkvæði Dunning-stjórninni og öllum frambjóðendum hennar. T f f f f f f f f t >♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ muna eftir því: þegar bölvaður Andskotinn smeygði upp á sig fljótu skónum og skundaði rak- leiðis fram fyrir kvennblómið sjálft hana Evu sálugu Þar stans- aði hann. Og stóð nú (býspertur meðan hann ældi í eru konunnar þessum og því um líkum orðum. Engan vegin munu þér deyja þó þið brjótið fooðorðið og etið af trénu; miklu heldur munuð þið mentast, verða vís.” Svona mælti hann og margt fleira. Hvað hann var nú rogginn og hvað honum tókst nú að gera sig sakleysisleg- an. Enda lika hrifu orðin furðu Geturðu sýnt viðurkenninguna? Vér höfum heyrt þig tala um — þegar vel liggur á þér — að foróð- ur elskan sé lítil; það $urfi að auka hana, vér höfum heyrt þig finna að við aðra, að þeir séu illa að sér á því sviði. Mikið rétt. Bróðurelskan er brýnd fyrir oss ! í höfuðlærdómum vorum. En samt þarf elskan til Guðs — viðurkenn- ingin — að vera fyrst. Skipa önd- vegið, því bróðurelskan lærist ekki j til hlýtar, nema í gegnum elskuna til Guðs. Æ! viltu nú gera svo vel fyrst það er sumardagurinn fyrsti, að lofa mér að heyra hve SUM AR EXCURSIONS 1 SUMAR-FRÍINU VESTUR AD HAFI Vanoouvei*, Victorla og ainuira staða frá \Vinni|>cg og heim. ®72 A þossari leið sjáið þér Lianff, I.ake l.ouis og Emerald I.ake Selclir daglega frá 15. Ma tU 15. Sept. AUSTUR CANADA Með jámbraut aUa leið eða braut og vötnum. Canadian Pacific Gufuskip Frá Fort William eða Port Arthur Miðvd. og I.augd. til Port McNlcoU, og Fimtd til Owen Sound. PR.JAR IÆSTIR DAGEEXIA FRÁ HAFI TIIj ILAFS innibindur Trans-Canada Limlted llina skrautlegu Svefnvagna-Iest, (fyrsta lest llt. maí)

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.