Lögberg - 24.12.1925, Blaðsíða 2

Bla. 2.
LrtGBERG FIMTUDAGINN,
24. DESEMBER 1925.
Santa Claus.
Hét upprunalega Nioolas. Var
þá biskup í Lyciu í Litlu-Asíu á
dögum Diocletians (245—313)
keisara. í ofsókn þeirri, er keisari
sá hóf á hendur kristnum mönn-
um, var Nicolas biskupi varpað'í
fangelsi, en hélt þó lífi- og var
honum slept út þegar Konstantín-
us (mikli) kom til valda (306).
sér af hjálp góðvinar síns. I né fæðing hans í fjárhúsjötu. Þeir starfrækslu viðkemur, en láta oss ið í uppreisn þei»ri gegn Frökk-
Kvaðst annars vilja vera mjðg’voru ánægðir með það sem þeir litlu skifta aðfinslur og útásetn- um, sem fyr er frá sagt. Hinar
vægur í kröfum, þó hann gæfi,höfðu og þá leitar enginn annars ingar, hvaðan sem þær helztj frjósömu sléttur voru áður þaktar
þá bendingu viðvíkandi nemendum! betra, eins og þið skiljið. En svo kunna að koma. Ivínviði og ávaxtatrjám og hefir
fyrir jólatré, að nauðsyn bæri til
alt frá byrjun að að skilja vel-
borna og gáfaða frá Hinum l'ægra
settu. Helst hafá sinn skála og
sitt jólatré fyrir hvora, eins og
líka ætti sér stað meðal hinna gáf-
uðu þjóða og voldugustu í heim-
inum.
Tommi litli skildi sáralítið í
Segir ekki meira af honum þar, þeasari ræðu, en hitt skildi hann,
til 1087. Voru þá bein hans flutt ag viðl^itni sín var einskis virði,
til Naples og er hann síðan dýrl-j vonakaátalarnir hrundir og jól-
ingur t. d. með RúSsum, en hefir, jn orðin að dómsdegi og fálmaði
þó náð all-miklu afhaldi víðsveg-j hann sig út úr stofunni með barma
ar um Evrópu, sem verndari barna. f unum augum. í eldúsinuj-ak hann
og nemenda, og er þá nafn hansjgig 4 Jonna vin sinn, hamslausan
stafað með ýmsu móti, en kunn-j af reiði: “Við skulum strax farajur að fæðast í fjárhús jötu, sem
ugastur oss undir nafninu Santa^ vcstur að samkomu-skála. Þetta er|sá, að við höfum allir einurð á að
Claus. Kemur hann og mismun-j jjgti Santinn. Eg er viss um að sjá hann þar og skemta okkur hjá
andi fram á ýmsum stöðum eftirimamma rei{ur hann út, þvl ekki
því, hvort áherzlan er lögð á^ Verð eg undir sama þaki og hann
barnást hans, eða réttvísi. Þannig, j nott ”_
birtist hann hér í Iandi sem elsku-j <<En hvas þú ert vænn Jonni>.,
verður,- giaðlyndur, truður og Tommi Bnöktandi stakk
skemt. olíum an mannjafnaðar. | handleggjunum í olnbogabót hans.
En v. a i Evropu kemur hann - þaS skiftiS komust þeir þ6
fram í biskupstign og skruða, gef-| ekki lengra áleiSis
en i eldhús-
ur hann þa gwðum bornum gjafir , . . . f _ , .
^ 6 6J dyrnar þvi jafnsnemma voru þeir
báðir gripnir af sterku örmunum
hennar frú . Zakkeus, sem settist
með þá sinn á hvoru hné. —
Tomi þorði ekki að hreyfa sig
var stór hluti manna, sem ekkertj Með sínum mörgu meðlimum og
sáu af keisaradýrðinni, ems og'umrágUin yfir hveitinu eins og nú
til dæmis smalarnir, sem vöktu er> getur þessi félagsskapur þrif-
nótt eftir nótt yfir fé sínu í nándjia 0g þroskast, hvað s£m gert er
'ffS Betlehem eða menn, sem unnu'
stritvinnu eins og Símon þarna
og aðrir hans líkar. Þó þeim hefði
verið «-boðið til keisarans mundu
þeir hvorki hafa getað notið há-
tíðar hans né kunnað að haga sér
þar fyrir einurðarleysi, enda ef til
vill orðið að athlægi. Eg og mínir
líkar hefðum haft lítið þangað að
gera. Svo þið skiljið hversvegna
frelsari mannanna, þ.e. smælingja
og fáfræðinga eins og okkar, verð
en þverúðugum refsingu.
II.
Þegar viðhorf er vænlegt, mál-
ar eftirvæntjngin ennþá dýrlegar| en tönglaðist á því, að hann ætí
en raunveran sjálf. Svo fór þeim aði heim.
félögunl 8 ára, Jonna Zakkeusi og Aftur var Jonni kunnari þessu
Tomma Símonssyni. Þvi Zakkeus sæti 0g harðist um alls ófeim-
kaspmaður V3r nýkominn úr, inn aJ reiði 0g. kvaðst ekki vilja
Evrópuför, og hafði heitið Þejm sjá gjafir frá slíkum Santa Kláusi.
félögum jólatré að dæmi stór-.— «Að sneypa mig þó! þó! fyrir
fcorga þar. Auðvitað væntu þeir( aS hjálpa svo litið honum Tomma.
og jólatrés á gamla mcðinn í sam-( jjann sem æfinlega hjálpar mér
komuskála sveitarinnar fyrir ut-, mgti hinum strákunum, og svo er
an þorpið. Að vísu var þeim hann nú líka beztuT á skautum og
hulið hvað Santa og jólatré mundi, teiknar þezt af 0]iurn bekknum.’’
færa þeim, en það hlaut að verða Loksins lét frúin undan þeim
tvöfalt við hið vanalega, kor^ þeim, og ieyfði þeim ag fara þ0 talsvert
saman um, þvi tveir Santar og væri þa farig ag skyggja af nóttu.
tvö jólatré var helmingi meira en — peim fanst það víst alveg eðli-
einn Santi og eitt jolatre. Það var leg.t> eh ein9/0g þeir VOru þá á sig
svo sem auðseð. Svo miklir rel^n_. komnir af harmi og gremju mundu
ingsmenn voru þeir þo. ' þeir hafa vilst af réttri leið, nema
Hátíðin hafði yenð akveðin á f ir þaS eitt> aS un‘dan þeim fór
Þorláksmessu kvöld og svo var þa eSa ,skondraSi einhver vera j
ekkert annað en bua sig undir sindrandi klæðum, og eltu þeir
gjafirnar með þvi að læra no hana heim undir skólann, en þar
ar truarreglur syðferðisþulur, hvarf hún þeim Þetta hlaut aS
vera Santa Claus sjálfur. Dýrðlegt
kom
sem þeim voru fengnar. Dagurinn
•rann upp frotsvægur en iagur. ££££«,'"0* “góðsvith
svo það y|r talsverð areyns a að dm gaman um
hengja skauta og onnur ledctæki ,Þegar hjngaS ^Qm náSj gkap
upp, en setjast i hdgan stem i þeirra jafnvægí. Hér áttu allir , „ ..
miðju skolafru. , En mikið skal þeima Alt yar á j og þysi Eng. lærðir spekmgar, sem eins og haft
----------------- „„ ,nn h . um n. yirtist er eftir froðum monnum - fmst
* ^ A nAiw n aii rvi r i t ,. T iifi rt r. Mi Ittti n aamva
honum þar. En Guð sem er bestur
allra og mestur allra hugsar ein-
mitt’ mest og fyrst um að gleðja
og hjálpa þeim, sem aðrir hjálpa
ekki, þó allir sé velkomnir, sem
vilja. En það er engin frægð að
hjálpa þeim, sem ekki þurfa hjálp-
ar við, það er eins og ef .læknir
færi að lækna heilbrigðan mann.
Nú farið þið að skilja, hversvegna
Guð sendir þetta afarbjarta ljós
yfir Betlehem, Ijps, sem enginn
maður, jafnvel eigi keisarinn sjálf-
ur gat boðið — einmitt til þess að
sýna og sanna að Guð almáttgur
kærleikur, er faðir barnsins, sem
fæddist þar á jólanóttina.* Það er
eins og þar stendur, eftir þann, sem
betur skilur Guð föður en nokkur
annar, vegna þess hyann hallaðist
að brjósti Jesú Krists sjálfs. —
Á sinn máta eins og þú Jitla barn
getur toetur lýst henni mömmu
þinni en nokkur annar, jafnvel
háiærður prófessor. ,— Jæja!
Það er eins og Johannes Zebede-
usson segir. Ljóeið, sem upplýsir
hvern mann var að koma í heim-
inn. Hér er talað um fögnuð og
vissu, sem enginn finnur af lær-
dómi, heldur sjálfur á með tilfinn-
ingnnum, helst þegar honum ligg-
ur mest á. Eins og skáldið segir
svo undra vel frá: “Grátið ef eg
fæ í faðmi þínum, fagra sól eg lít
um miðja nótt.” Got't barn, heil-
brigt barn, sem hefir svo best
gaman af að skemta sér, að leik-
systkiiii hans njóti líka skemtunar.
Þessvegija voru það né eru ekki
að eins fáfróðir smalar, sem fagna
jólum Jesú Krists, heldur líka há-
borginni verið líkt við dýrindis
perlu meðal smaragða. Hinir við-
sjárverðu Tyrkir hafa höggvið
niður mikið af vínviðnum og ald-
honum til hnekkis, ef meðlimirnir intrjánum og er sléttan nú ekki
eru ‘stöðugir í rásinni og missa jafn fögur ,eins og hún áður var.
ekki sjónar á tilgangi félagsins iEnn geymir borgin nokkrar menj-
Vér viljum ekki setja út á eða ar þeirra tíma, er Rómverjar höfðu
dæma óvinsamlega nokkurn fé-
lagsskap eða einstaklinga, sem
eru Smalaginu óvinveittir. Vér
þurfum þess ekki. Hver og einn
hefir rétt til að hafa sínar skoð-
anir. Vér eígum að sýna almenn-
ingi, að vor aðferð að selja hveit-
ið, er áreiðanleg og til mestra
hagsmuna fyrir fólkið, sem land-
ið byggir.
Vér gerum oss vonir um að sam-
lagið haldi stöðugt í áttina að
afla sér meiri og meiri tiltrúar
almennings. Það getum vér bezt
þar yfirráð.v ,
Damaskus er verslunarborg
mikil. Þaðan eru allskonar vörur
flutfar yfir eyðimörkina að sunn-
an og austan. Þaðan hefja og
pílagrímarnir frá Sýrlandi göngu
sína til Mecca árlega.
Iðnaður er mikill í borginni, svo
sem silki, gull og silfur-smíði, hús
munir og skrautgripir úr við og
ýmsir munir úr eir og kopar. Sölu-
torg eru þar víðfræg. Samgöngur
við borgÍHa.með járnbraut, eru
sæmilegar. Á sléttunum umhverfis
með því, svo haldgott verði, að borgina er mikil framleiðsla hveit-
haga Starfrækslunni þannig, að is og annara korntegunda og
félagsskapurinn eigi traust skil-jmargs annars. Þar sem samgöng-
ið. Vér álítum, að þegar tímar;ur hafa á síðari árum á ýmsan
líða og efnahagur vor leyfir, beri hátt batnað og breyst, hefir borg-
oss að sjá svo um, að vér getumjin tapað sumum þeim viðskiftum,
séð um geymslu og flutning á[Sem hún áður hafði og ferða-
korni voru. Til að framfylgja manna stramurinn er minni en
þeirri stefnu viljum vér ekki tvö- áður var. En ennþá kunna þeir
falda tölu kornhlaðanna, því vér Damaskus-búar vel til iðnaðar og
álítum, að eins og stendur séu enn framleiða þeir hið 'ágæta stál,
nógar kornhlöður í Saskatche- sem Damaskus sverðin fornu áttu
wan frægð sína að þakka. En þau voru
til mikils vinna.” og þeir lokuðu
sig inni allan daginn. — Jonni
hafði reyndar lokið við námið á
hádegi, var enda stundum kallað-j
ur Jonny “gáfaði” í skólanum,—-
Tomma sóttist róðurinn miklu erf-
iðara. Var ekki sérlega hneigður Jófakiapp> en engum öðrum
fynr boknam, sizt i slíkri veður- ho;m vol aVoin
blíðu. Hann reyndi að þylja utan
þreyttur af undirbúningi. Hvert
barn kom fram á ræðupallinn,
söng, las, talaði'eða leystí, efvir
bezta megni, af hendi eitt-
hvert hlutverk. öllum var
fremur. Tækist þeim vel, skein
sigur méðvitundin á svip þeirra,
en fataðist þeim voru þau niður-
bckar, en í hugsunina læddust
strákar á skautum eða þá í áflog- svo ekki þurfti á að
um jafnel kalfarnir heima. Ef , . hol. h,1(rhr.ovaía ha„
þeim skyldi nú vera hlaypt út!
Samt sem áður: Undir kvöldið á-
bæta, öllu heldur hughreysta þau.
Og svo endurspeglaðist jóla-*1
, . . ,. , , - , dýrðin á hvers manns svip, öld-
litu þeir sig undirbuna og færa í J „ , ,____ „„„
eiAofl x fL, k.v+_ nnK3 J*fnt barns- ~ En-von-
bráðar mundi Santa Claus birtast.
Hér var jafnvel Tommi ókvíðinn
flestan sjó. Á tilteknum tíma birt-
ist biskup Santa Claus á rauðri
skarlatsskikkju með mítur á höfði, ... , ... , . „ - ___
. * , . J. ,., „ ,, , ’ afdrifum, þratt fyrir nyafstaðnar
virðuldgur yfirlitum og tigulegui; £ . ’v. . ... ha(ru{anr,a vav
ófarir. Hér í ríki bændanna var
Símon bóndi æðsta vald og aðal-
á velli. Yfirheyrslan hófst á
Jonna, og fór hann yfir eins og,., , , ,. - , .*
skeiðhestur á ruddum vegi. Sá hJonn 1 senn’ br0Sandl’ með b°*‘ð
þurfti nú ekki að kvíða úrskurði bak eftlr ki-os.sburð.mi sæla og nu
og afleiðingum. Það gekk ekki rogaðlst storefhsstlfa
eins skafið fyrir Tomma. Eh þó
gegnum svörin, svona elns og
kerru-klár á kargabraut, mátti eins 1
inn fyrir tjaldið. Lyftist það von
bráðar, en uppi undir ræfri birt-
ist Santa Kláus, í allri sinni dýrð,
toppi jólatrésins. Þaö
heyra á orðalagi og breyttum mál-| '’ar nn reyndar fremur lítið virðu
róm, að hann hafði notiö Jóns le^ við gamla Santa, nema ef
vinar síns að. I vera ^1?1 STéa skeggið þegar
Með hátíðlegum rómi kvað bislc-' hann hentlst 6108 °g
up upp dóminn: Ekki hægt að oi-' skotlð ofan a PalImn’. bu?aðl S1Jt
lofa gáfur og námfýsi Jóns Zakk-’0? bey?ðl’ sv0 að allar h>°!lur 1
euss. Og að vísu verðskuldaði bunm^ bans.toku að krmgjam-
hann hin hæstu verðlaun, þó það Börmn attu ems og ^áíf bagt með
mætti að honum finna, að hann1 f/aröveita tilhlyðilega lotnmg.
hefði um of miðlað miður verðum Jafnvel bau ynftu’ sem ennf
vini af andlegum yfirburðum sín- hofðu. ekkl. haflð ^f/domsveg sið-
um. Gerði hann mikið að því í menningannnar, hlou upphatt og
framtíðinni, gæti svo farið að kUippuðu saman litlu lofunum, en
sá. er hann hjálpaði, yrði honum hm’ sem mentaðri voru, gættu sin
ofjarl. Mannúðin væri að vísul be ur’ bara ^uðu undur lagt
fögur dygð, en varast bæri að láta' milh tannanna’ effa hvial;
hana koma í bága við hið hæsta, uðu hvert aðíoðru' Sumum fanst
réttvísina, eða gera sér og öðrumihann osköP skrfnn> oðrum að
að þeir séu því fáfróðari, því hærra
sem þeir koma. Það er í því eins
og öðru, að mikill vill alt af
meira. — Einkum þó í ást og vin-
áttu. v
Jæja þá, elsku börn: Eg ætla nú
ekki að hafa þetta mikið lengra
svo eg tefji ykkur ekki um of—að
eins bæta því við: Að jólin okkar
með. ljósadýrð og foreldragjöfum
er aðeins mynd — myhd hlýtur að
vera af einhverju — mynd a!f
himnesku Ijósinu og gjÖfinni Guðs
föbur beztu í heimi, þegar Jesús
fæddist í Betlehem. — Svo þið
og hver sem vill rati heim, þegar
þið eða hann er orðinn þreyttur
af útþrá og fjöri. Því fráleitt
hefði glataða soninn langað heim,
hefði hann ekki þekt og þráð, ást
og ununarfrelsi föður húsanna.
Svo eg endurtaki það. Það er
lífsnauðsynlegt, að þið skiljið
Vér þurfum því að reyna að
semja við félög, sem kornhlöður
eiga um að kaupa eignir þeirra.
Því skyldum vér ekki gera það?
Vér ráðum yfir 73% alls hveitis í
fylkinu að minsta kosti.
Enginn skyldi lita á þetta sem
sönnun þess, að vér séum að nota
svipur á félögin til að koma þeim
til að hætta. Heldur skyldi það
vera álitin sönnun þess frá vorri
hálfu, að vér viljum köma í veg
fyrir, að þeir sem lagt þafa pen-
inga sína í þessar eignir, erði
fyxir tióni.
Dsmaskus.
Borg þessi hefir mjög verið
gerð að umtalsefni í blöðum og
tímaritum, nú fyrir skemstu. Er
sú orsök til þesg, að borgarbúar
og*aðrir þar í landi hófu uppreisn
gegn Frökkum, en þeir hafa sem
kunnugt er, yfirráð yfir landinu
samkvæmt friðarsamningunum frá
1919.
Damaskus er ein af elstu og merk-
ustu borgum í Sýrlandi. Stendur
hún á víðáttumiklu og frjósömu
sléttlendi austan við langan fjall-
garð, sem nefnist Anti-Libanus og
norðan við eyðimörk Arabíu.
Nókkrar ár falla um sléttlendí
þetta og er helst þeirra áin Bar-
ada, sem er liklega sama áin, sem
Abana hét á dögum gamla testa-
mentisins. Er getið um hana þar
sem sagt er frá Naaman hinum
holdsveika* hirðmanni konungsihs
í Damaskus. Þegar honum var ráð-
lagt að baða sig í ánni Jórdan til
að lækna sjúkleik sinn, en hann
svaraði að Abana og Pharpar
mundu taka fram ánum í landi
Gyðinganna. Fleiri ár falla um
sléttlendi þetta.
Svo segir Jósephus sagnaritari
Gyðinga, að borgin Damaskus hafi
fyrst bygð verið af Uz, syni Arom,
jóladýröiiia og skemtið ykkur sem onar Sem> sonar Nóa vigt er um
goð bórn við hana þa er lika for- þaS a& bo jn er mjö gömul> því
eldrunum og Guði foður skemt.1
Því bann og Þan vilja að þið eigið þandi vis Abraham.
ævarandi gleðileg jol.
fræg mjög í fornöld og á miðöld-
unum. '
Löftslag í Damaskus er gott. Þar
er oft kalt á/vetrum og töluverður
snjór.*En á sumrin eru næturnar
)ávalt svalar, þó hitinn komist
upp í 100 stig á daginn.
Kaupdeilan.
(Eftir Mbl. 13. nóv.)
tJtgerðarmenn samþykkja hina
nýju miðlunartillögu sáttasemj-
ara. Sjómenn og verkamenn
neita.
Miðlunartillaga sáttasemjara,
er fulltrúar útgerðarmanha ann-
ars vegar, og fulltrúar sjómanna-
og verkamannafélagsins “Dags-
brúnar” hinsvegar, samþyktu í
fyrrakvöld, er svohljóðandi:
“Samningur milli Félags ís-
Ienzkra b.onvörpuskipaeigenda og
Sjómannafélags Reykjavíkur dag-
settur.í Reykjavík 1. október.1924
haldist óbrejdtur til 1 janúar’1926.
Frá þeim degi til 1. október 1926
gildi sami samningur með eftir-
greindum breytingum:
gr. Máiíaðarkaup skal vera:
hásetar (lágmarkskaup) kr. 230,00
— tvö hundruð og þrjátíu, krónur
—, matsveinar kr. 302,00 — þrjú
hundruð og tvær krónur —, að-
stoðarmaður í vél kr. 360,00 —
þrjú hundruð og sextíu Icrónur —,
kyndari kr. 336,00— þrjú hundr-
uð þrjátíu og sex krónur —, hafi
hann stundað þá atvinnu samtals
í sex mánuði. Kaup. óvans kynd-
ara skal vera kr 300.00 — þrjú
hundruð krónur. —
2. gr. Aukaþóknun sú fyrir lif-
ur, sem um ræðir í þessari grein
skal vera kr. 27,00 — tuttugu og
sjö krónur — fyrir hvert fult fat.
4. gr. Aftan vjð greinina bætist:
Ennfremur fái hver háseti,
Copenhagen
Ljúffengt og
endjngar gott,
af því það er
búið til úr safa-
miklu en miluu
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
I, 40 á tímann).
Fyrir útgerðarmenn sömdu:
ólafur Thors,. Jón ólafsson og
Páll ólafsson; en fyrir Sjómahna-
félag Reykjavíkur og Sjómannafé-
lag Hafnarfjarðar: Sigurjón Á.
Ólafsson, Björn Jóhannesson, Jón
J. Bjarnason og Jón Bach; og fyr-
ir verkamannafélagið Dagsbrún:
Magnús V. Jóhannesson, Jón Bald-
vinsson og Felix Guðmudsson.
Undirtektir félaganna.
Útgerðarmenn samþyktu á fundi
í gær, að ganga að tillögunni, ef
bæði sjómann^jfélögin o;g verka-
mannafél. “Dagsbrún” samþyktu
hana fyrir sitt leyti.
Fundir voru í sjómannafélag-
inu og verkamannafélaginu í gær-
kvöldi. A fundf sjómannafélagsins
í Bárunni, sem stóð yfir frá klukk-
an 8—11, voru um 500 manns. Um-
ræður voru heita’r. Atkvæða-
greiðsla, er var leynileg fór þann-
ig, að 167 neituðu að ganga að til-
lögunni, en 145 greiddu henni já-
kvæði. 8 seðlar voru auðir. En ná-
lægt 200 manns, sem á fundinum
voru, greiddu ekki atkvæði.
Formaður sjómannafélagsins,
Sigurjón ölafsson, lýsti því yfir,
að atkvæðagreiðsla þessi skæri
eigi úr málinu, þar eð mismunur-
inn væri svo lítill, en sjómenn í
Hafnarfirði eiga eftir að greiða
atkvæði.
Fundur Dagsbrúnar stóð yfir
fram undir miðnætti. Þar greiddu
einir 36 atkvæði með tillögunni,
en um 130 á móti.
Sjómenn í Hafnarfirði hafa síð-
ar felt tillöguna með 102 atkv.
gegn 2.
Morgunbl.
Þjóðrækni Canada-
manna. x
Breskur blaðamaður nolckur,
Arthur E. (Moore að nafni, sem
ferðast h^fir um Canada nýlega,
hefir ritað nokkrar greinar um
land og þjóð og farast hohum orð
meðal annars á þessa leið:
Canada þjóðin er ákveðin í því
|að vera þjóð út af fyrir sig. Hún
ber mikla og ákveðna föðurlands-
ást í brjósti ti^ síns mikla og vold-
uga lands, sem sjálft gæti verið
heilt keisaradæmi út>af fyrir sig.
Þessi þjóðlegi andi finSt mér tera
mat-|besta tryggingiú fyrir því, að
sveinn og kyndari viku sumarfrí j Canada verði æfinlega tryggur
ir hugsunarhátt og framkomu. Af-
staða landanna, sem liggja hvort
hjá öðfu, loftslag og fleira veldul:
þvíj að menning þeirra verður
svipúð, hugsunarháttur líkur og
daglegt líf þeirra og félagglíf. En
alt er þetta bygt á engil-saxrtésk-
um grundvelli, og málið hið sama,
Það téngir hinar ensku-mælandi
þjóðir saman, þótt í hverju landi
sé einhver dálítill mismunur. En
þessi litli mismunur hefir oft
mikla þýðingu.' »
En í þessu nána og vinsamlega
nágrenni Canada og Bandaríkj-
anna álít eg að heimurinn eigi
tryggan grundvöll varanlegs frið-
ar. Maður segir oft,- að ófriður
milli Bandaríkja þjóðarinnar og
Breta sé óhugsandi. En stríð milli
frænda og vina eru ekki óhugs-
andi og þau eri] bitrari og rauna-
legri heldur en nokkur önnur stríð.
Stjórnkænska engil-saxanna í
þessum efnum, hefir góða kosti,
en er ekki áreiðnleg. Hin veru-
lega friðar trygging milli Bret-
lands og Randaríkjanna er Canada.
Það landið, sem lakar líður og
hefði víggirt, landamæri, er ávalt
Iíklegast til að hefja ófrið.
Canada skilur Bandaríkin »-og
hjálpar oss til að skilja þau betur
en nokkuð annað getur gert. Þetta
er eitt af því merkilegasta, sem
maður getur látið sér detta í hug.
Maður gæti haldið að Canda væri
hrædd við sinn tröllaukna nábúa
og grunaði hann meira heldur en
þeir er fijær búa. En það er ein-
mitt Canada-maðurínn, sem leiðir
Englendinginn til rétts sldlnings í
þessum efnum. Canada varðveitir
þjóðina frá hættu. Frá sjónarmiði
Canada-mannsins er stríð í Norð-
ur-Ameríku ekkert nema herfileg-
asta heimska, og hann^er sann-
færður um að Bandaríkjamaður-
ínn hugsar á sama veg.
Fyrir Canada lærum vér því að
þekkja Norour-Ameríku eins og
hún er og það er líka vegna Cán-%
ada, að Bandaríkjamenn læra að
þekkja Breta. Alt af hafa Banda-
ríkjamenn lært það í skolabókum
sínum, «ð Bretar séu yfirgangs-
þjóð, sem yfir ölluin vilji ráða og
fái þó aldrei nóg. Canadámaður-
inn hefir vitanlega engar- slíkar
hugmyndir. Hann þekkir vorar
stjórnarfarslegu hugmyndir. Hann
hugsar um ríkið aðeins sem frjálst
samband. Hann ber fult traust til
Bandaríkjamanna, og milli þeirra
er enginn múrgarður, hvorki í
hennar er getið í biblíunni í sam-
P. H.
Þessi ritgerð, sem samin yar
fyrir jólablað Lögbergs barst oss
of seint í hendur til þess að kom-
ast í það blað. Ritstj.
erfitt fyrir um
hann væri reglulega fallegur. “Ja,
þjónum hennar , «
réttmætan dóm. - I hetta er h°. ,einh^r s muiJur’ .það
Fátt eitt kvaðst hann hafa að 5**1 e* satt’' \™ aðl Tommi að
segja um sveininn, Tómas Simon-; J°nna,/^rpaði> ondinm og um
feið síðustu “---1---- “ A—
son.. Enda ekki af sínni hjörð. —
Þó gáfur hans væru ekki sem full-j ml,n.nÍ^^_um'.
komnastar, mundi það eitt ekki
útiloka hann frá einhverri gustuka-
gjöf, væri ekki hitt, að honum
hefðf grðið á sú mjög afcvarlega
yfirsjón að sækjast eftir og nota
Nýtt Gleðiefni Fyrir Slitið Fólk
og Taugaveiklað.
Nuga-Tone vinnur verk sitt fljótt
og vel.
\
Nuga-Tone veitir taugum o;;
vö.ðvum aftur líf og fjör. Byggir
upp rautt blóð og sterkar og stöð-
ugar taugar og eyk#r afl þeirra
svo undrum sætir. Veitir góðan
svefn, góða rnatarlyst, góða melt-
ingu og reglulegar hægðir. Mik-
inn áhuga og starfsþrek. Ef þér
líður eícki vel, þá ætti þú sjálfs
þín vegna að reyna meðalið. Hafi
læknirinn ekki þegar ráðlagt þér
það, þá farðu til lyfsalans og
fáðu þér flösku. Enga eftirlík-
ing. Reyndu það í nokkra daga
og ef þér líður ekki betur og lítur
ekki betur út, þá ^kilaðu lyfsal-
anum afganginum og hann fær
þér peningana aftur. Þeir sem
búa til Nuga-Tone leggja það fyr-
ir lyfsalana, að ábyrgjast það ,og
skila yerðinu, ef þú ert ekki á-
nægður. Ábyrgst oo> fæst hjá öll
um lyfsölum. Munið það.
óþægilegum endur-
- “Þekkirðu hann
ekki Tommi? Sá sami, sem fór
meþ okkur í gegpum skóginn” —
sagði Jonni.
Samtalið varð ekki lengra, því
nú kvaddi Santá Kláus sér hljóðs:
Blessuð verið þið! Nú ríður á,
ríður lífið á, að þið skemtið ykt-
ur, sem allra best, svo þið gleyqiið
aldrei því, sem hér fram fer, held-
ur langi ykkur alla æff að verða
aftur börn og njóta jólagleðinnar.
Það er sjálfsagt satt, sem fróðir
menn álíta, að jólin séu æfagömul
hátíð, og þessvegna gátu menn
-kilið fcín fullkomnu iól Jesú
'r-i<itq er ]Ika á+eiðanlegt. að
• Hveitisamlagið,
Stefna hveitisamlagsins við-
víkjandi kornhlöðum.
Nú sem stendur er mikið talað
um stefnu Samlagsins í því máli,
að eignast sínar eigin kornhlöður
úti um land.
Mr. A. J. McPhail, sem er for-
se^i hveitisambandsins í Saskat-
chew^n og einnig forseti aðal-
nefndar Samlaganna, gerir gípin
fyrir stefnu Samlagsins í Saskat-
chewan í skýrslu ný-útkominni.
Má óhætt gera ráð fyrir, að hið
sama eigi við um hveitisamlögin í
hinum fylkjunum:
. “Árið sem leið hefir hveitisam-
lagið í Saskatchewan fylgt fast-
settri st^fnu í öllum . gi;einum
starfrækslu sinnar, stefnu, sem
hefir það markmið fyrst og fremst
að byggja upp eins öflugan fé-
lagsskap eins og verða má og sem
bændur éiga og stjórna, þar sem
’þeir geta selt korn sitt á þann
hátt, sem þeir sjáfir hafa ákveðið
Var þjónn
hans ættaður frá Damaskus.
Eftir þetta er ekkert getið um
borg þessa þangað til á dögum
Davíðs konungs. Er þá og lengi
síðan oft getið um konunginn frá
Damaskus. Var hann oft í herferð
um og ófriði, en svo fór að lokum,
að borg hans var yfirunnin og
eyðilögð, konungurinn af lífi tek-
inn og fólkið hernumið og flutt úr
Iandi burt. Það er ekki kunnugt
hvenær Damaskus var endurbygð.
En Strabo, sagnaritarinn gríski
getur þess, að á blómaöld Persa
hafi Damaskus verið helstB borg
á Sýrlandi.
Á dögum Páls postula er borgar-
innar oft getið. Tilheyrði hún þá
líinu rómverska ríki og réði þar
fyrir arabjskur prins. Þangað var
Sál,— síðar Páll postuli — að fara
með umboð frá æðsta prestinum
í Jerúsalem til að ofsækja kristna
menn, þegar hann varð fyrir vitr-
un þeirri, er gerði hann að kristn-
um manni og postula. Var hann þá
leiddur inn í borgina og gisti í
húsi manns þess er Júdas hét; en
húsið var við götu þá, er kölluð
var “Straight”. Hér byrjaði Páll
postuli starf sitt. Þaðan varð
hann að flýja og var liann látinn j
öíga j%örfu úr húsinu, sem líklegaj
hefir staðið við borgarmúrinn, j
niður á strætið. Enn í dag, er
þeim sem • til Damaskus f koma,
sýnt húsið þa’r sem Páll postuli
hafði átt að vera og sagan segir að
hann hafi sloppið úr í körfunni.
Stendur hús þetta við breiða og
fjölfarna götu, sem kölluð er
“Straight.” -Staðurinn, þar sem
með fullu kaupi, ef hann hefir j meðlimur hins breska ríkis. Trygð hugarfari né á landamærum. Eins
unnið samfleytt í tíu mánuði hjájCanada til ríkisheildarinnar erjog Canada þjóðin lítur á Banda-
sama útgerðarfélagi. engu minni fyrir það, þó þjóðin1 rikjaþjógina> lærum vér að þekkja
( Miðlunartillaga þessi er að því viljj hafa sína' eigin fulltrúa í hana og skilja.
leyti frábrugðin tillögunni þeirri Washington og gera sína eigini
um daginn, að kaup háseta var j utanríkissamninga, og þótt tals-1 —>—1----------
þar ákveðið 226 krónur á mánuðii'verð'ur hluti hennar eitt sinn vildi!
(hér 230), matsveina 297 kr. (’hérjgera verslunarsamninga við
302), þóknun fyrir lifur var 26 Bandaríkin, Sem máöké voru ekki
krónur á fat, (hér 27). Og samn-ÍEnglandi í hag.
ingurinn-sem verið hefir átti eftir Eftir að hafa ferðast um landið,
fyrri miðlunartillögunni að gilda og jafnframt lært að þekkja land
til 1. febrúar 1926, en á eftir þess-, og þjóð miklu betur en áður., þá
ari aðeins að gilda til nýársj. ! dáist eg mest-að því, hve vel Can-
“Samningarnefndir Félags ís-jada menn skilja það nú og alt af
lenskra botnvörpuskipaeigenda oglbetur og betur, að þeir eru þjóð,
Dagsbrúnar, hafa orðið sammálaj út af fyrir sig og aðskildir frá
um að mæla með þfí, að nefnd
félög aðhyllist eftirfarandi kaup-
taxta fyrir þá, er stunda vinnu
við fermingu og affremingu skipa
og alla hafnarvinnu.
Dagtímakaup sé kr. 1.25, og
gildi samningurTiessi tií 1. janúar
1927 en þó skal samið að nýju um
kaupgjald á árihu 1927 í septem-
ber 1926 og er ætlast til að þeim
samningum sé lokið fyrir 1. októ-
ber 1926.”
(D^gSbrúnar kaupið er nú kr.
LAUSAVISUR) ,
Þegar vetur, frost og fjúk
fara ffir dalinn,
og á bak við brattan hnjúk
blessúð sól er falin.
Bandaríkjaþjóðinni. Þetta er áríð
andi að skilja, bæði fyrir þjóðina1
sjálfa og ríkið alt. Þegar þjóðin
skilur það til fulls, hefir hún ennj
meira traust á sjálfri sér og landij
sínu o’g veit að engin nema húnj
sjálf getur samið um mál sín viðj
Bandaríkin, því hún sjálf skilur
afstöðu nína best.
‘Canada þjóðin og Bandaríkjá-
þjóJSin skilja hvor aðra og kemur
veí saman. Vafalaust eru þær
líkar Bretum, að því er snert-
Hvar á þá að finna frið
fyrir hjörtun ungu, ,
þegar enginn leggur lið
lífs í stríði þungu.
Ágúst Sigfúnson,
frá Uppsölum
Hálsinn, skola- mér er mál, w
mín því hol er kverkin;
eg mun þola þessa skál,
það eru svola merkm.
Skarða-Gísli.
Láttu ekki’ illa liggja á þér,
lundina berðu káta,
óánægju eykur mér,
ef eg sé þig gráta.
, „ Gömul
og eru vissir um að sé þeim hag-
enn trúðu á Guð á ýmsan háttjkvæmastur. Vér efum ekki, að
alda öðli. þessvegna var þeim vissasti vegurinn til að ná tak-
möpuileg* að fagna opinberan! marki voru, er að vinna að því
"'”’ðs v’ð fæðíng Jesú Krists, “íjmeð kostgæfni, að byggja upp fé-| sagt er að Páll hafi snúist til krist-
'’v’fc’ng tímans.” — Þið getið ekki. lagsskap vorn og gera hann semjinnar trúar er skamt frá borginni
heldur far’ð á háskólann fyr enj tryggastan o/g haga oss sjálfumiog er grafreitur kristinna manna.
W-’ð lokið námi við hina lægri:0g starfrækslu vorri þannig á all-| Damaskus eins og hún er
■'kóla. x 'an háttt, að hann geti unnið traust hefir um tvö hundruð þúsund íbúa.
Um það leyti sem Jesús fæddist meðlimanna og einnig þeirra, er Þar af,eru hér um bil fimtíu þús-
’ B''‘-Iehf>m bélt keisarinn voldugi enn ^kki eru meðlimir og svo alls'und kristnir menn og Gyðingar. Á
'ie'defira’- hátíðir .í Rómu. En þær almennings. jsléttunum umhverfis borgina eru
V’Hðir voru ekki nema fyrir örfáa Vissasti vegurinn til að halda 140 þorp og í þeim búa 50,000
menn,- háiærða. hrausta og ríka, fullu trausti og gera sem mest manns. Er sumt af því fólki krist-
sem voru svo hrifnir af keisara- gagn og halda í áttina stöðugt og ið, en langflest hinir svo kölluðu
nrr dýrð hens að þeir mundu gætilega, er sá, að gefa sem bezt- Drússar og eru það þeir, sem upp-
•. skki líta við jólum Jesú Krists, ar gætur að öllu sem. vorri eigiri hafsmenn og fyrirliðar hafa ver-
F X QJJBSLON
■i F^lRBRÉF fáanleg NÚ ÞEGAR 1
AUSTUR VESTUlt Til Gamla
CANADA ' AD HAFI LANDSINS
Farbrjrf nrlil Farhrjef Farbrjef S«ld
Dagrlegratil 5. Jan. VISSA DAGA DES. JAN. FEB. Daglegratil 5. Jan.
GILDA ÞRJÁ MÁMUÐI Gilda til 15. Aprfl, 1926 C ilc’e 3 n #rvti
Svefnvagmir alla leid til W. Saint John(
Fyrir Desember fyrir gamla lands siglingar
Allar upplýsingar gefnar viðvíkjandi ferðum gefur
umboðsiriaður Canadian Pacific ílailway
jCANADIANJj
LFACIFIt
é