Lögberg - 25.02.1926, Blaðsíða 1

R O V I N
TWK/kTKK
ÞESSA VIKU
E
“The Midnight F!yer’, ,
Ein hin mesta járnbrautalests melo-drama
sem sýnd hefir verið.
með CULLEN LANDIS og DOROTHY DEVORfi
Ö Ohcr l§.
pROVINCF
1 THEATRE lj
NÆSTU VIKU
BUCK JONES SPECIAL!
“The Cowboy and the Countess,,
Áreiðanlega sú bezta skemtun
sem hægt er að fá um þessar mundir,
39 ARCANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 23 FEBRÚAR 1926
B
NÚMER 8
Helztu heims-fréttir
Canada.
Hon. Charles Dunning er að
leggja niður embætti sitt sem
stjórnarformaður í Saskatche-
wan, til þess að gerast járnbrauta-
ráðherra í Ottawa. Sambands-
stjórnar þingmaður F. N. Darke
frá Regina, hefir lagt niður þing-
mensku og ætlar Mr. Dunning að
leita þar kosninga til sambands-
þings. Fer útnefningin fram
hinn 16. marz, en kosningin hinn
23. Talið er vafalaust,. að ein-
hver verði til að sækja um þing-
mensku í Regina á móti Mr. Dun-
ning. — Þá er og fullyrt að W.'D/
Euler þingmaður fyrir North Wat-
erloo, muni innan skamms verða
skipaður verzlunarráðgjafi í Mac-
kenzie King stjórninni.
* * *
Félag nokkurt, sem menn vita
enn ekki hvað heitir, enn sem ætl-
ár sér að búa til pappír, hefir
keypt fimm ekrur af landi í St.
Honiface, og er sagt að félagið
ætli að byggja þar strax þegar
leysir í vor og að vélar þær, sem
nauðsynlegar eru' til pappírsgerð-
ar verði komnar á staðinn in’nan
fárra vikna. Félagið ráðgerir að
kaupa meira land þar rétt hjá, en
ekki er það afgert enn. Þeir, sem
peningana eiga í félagi þessu eru
bæði Bandaríkjamenn og nokkrir
heimamenn hér í Manitoba.
Annað félag;, sem býr til bygg-
ingarefni, sem kallað er “þeaver
board”, er einnig að gera ráð fyrir
að'byggja verkstæði í St. Boniface.
Sá bær er að verða mikill iðnaðar-
bær þó hann láti ekki sérlega mik-
ið yfir sér.
• • •
f desembermánuði 1925 komu
7,923 Canadamenn heim aftur frá
Bandaríkjunum, en sem höfðu
verið þar í síðastliðna sex mánuði
eða lengur. Á níu mánuðum af ár-
inu hafa komið þaðan aftur sam-
tals 33,529. Þykir þetta benda til
þess að atvinnumál landsins séu
að færast í betra horf. Innflutn-
ingur fólks til Canada í níu mán-
uði af árinu, sem leið, nemur alls
74,115. Þar af voru 31,004 Bretar,
14,988 Bandaríkjamenn og 28,123
frá öðrum þjóðum.
■* * *
Hon. J. S. Martin, akuryrkju-
málaráðherra í Ontario, segir að
bændurnir þar í fylkinu, hafi tap-
að miljónum tdollara á þann hátt
að kaupa hlutabréf í ýmsum kaup-
sýslu- og iðnreksturs fyrirtækjum,
sem illa hafi reynst og hrunið um
koll þegar minst vprði. Svo mikil
brögð eru nú orðin að þessu að
stjórnin álítur nauðsyn til bera að
hefjast handa og fræða bændurna
rækilega í þessum efnum sVo þeir
geti lært að gera greinarmun góðs
og ills í þessum efnunr. Sem slyend-
ur séu þeir féþúfa óhlutvandra
manna í þessum efnum. Bændurn-
ir séu duglegir að afla fjár en þeir
þurfi að læra betur með það að
fara. Og nú ætlar stjórnin að
kenna þeim það.
er í fyrsta sinn sem kona af svert-
ingjaættum hefir fengið leyfi til
að taka þátt í málafærslustörfum
fyrir hæstarétti Bandaríkjanna.
* * *
Stórkostlegt snjóflóð féll á lit-
inn smábæ í ríkinu Utah í Banda-
ríkjunum í vikunni sem leið. Snjór
mikill hafði fallið í fullan sólar-
hring og ákaflega mikill snjór
hlaðist 'isaman í fjöllunum, sem
bærin stóð undir. Þegar snjóflóð-
ið kom sópaði það öllu með sér
sem fyrir varð, braut húsin í spón
og kviknaði í sumum þeirralÁlitið
er að þetta hafi orðið hérumbil
sjötíu manns að bana, auk þess,
stm það hefir valdið eignatjóni
miklu. Nokkrar manneskjur hafti
náðst lifandi úr fönninni. Er þetta
talið stórkostlegasta snjóflóð, sem
átt hefir sér stað í Klettafjöllun-
um.
Töluverðra jarðskjálfía varð
vart í Santa Barbara, California,
og víðar þar suður með strönd-
inni, hinn 18. þ.m. Mikil brögð
virðast þó ekki hafa orðið að
þessum jarðskjálftum, og engu
stórkostlegu tjóni hafa þeir vald-
ið svo frézt hafi.
Þingið í Missouri hefir, með 76
atkv. gegn 32, samþykt lög þess
efnis, að komið só í veg fyrir að
kendar séu þar í ríkisskólum þær
hugmyndir að mennirnir séu
koinnir af áýrum.
Þingið hefir fallist á samninga
viðvíkjandi greiðslu á skuldum
fimm ríkja í Norðurálfunni, sem
nema alls $595,975,100. Ríkin eru
þessi: Belgía, Rumenia, Esthonia,
Latvia og Czecho-iSlovakia. Það
lítur út fyrir, að Bandaríkjamönnr
um gangi furðuvel að semja um
skuldir, sem þeir eiga hjá ríkjum
í Norðurálfu og innkalla þær.
Hvaðanœfa.
Tyrkir hafa samið lög, sem
leggja fjársekt við því, sem nemur
$10.00 að tyrkneskur maður tali
annað tungumál, en sitt eigið þar
innan ríkis, nema því aðeins að
nauðsy beri til. Þessum ákvæðum
er sérstaklega stefnt að tyrknesku
fólki, sem flust hefir inn i landið
frá Grikklandi og er miklu tamara
að tala grísku. Slík lög mundu
þykja nokkuð ósanngjörn í Vestur-
heimi.
* * *
Stúlkurnar á Þýzkalandi gera
sig ekki lengur ánægðar með þeníi-
an svokallaða hlaupársdag, sem
kemur svo sjaldan og er Istrax
búinn þá sjaldan hann kemur.
Þeim finst etyœrt of mikið að hafa
eina “hlaupársviku“ á hverju ári.
Þar, eins og víðar, or kvenfólkið
miklu fleira en karlmennirnir síð-
an á stríðsárunum. Allir vita
hvaða sérréttindi stúlkurnar hafa
á hlaupársdag. Líklega líður að
því að hvað það snertir verði allir
dagar ársins hlaupársdagar.
in, fyr en hann fái þá friðarsanin-
inga, sem sér líki. Það er enginn
skortur á matvælum hjá Abd-El-
Krim og liði hans, eða hjá þjóð-
flokknum þar í landi. Sykur er það
eina, sem þá skortir verulega, af
því sem þar er talin nauðsynja-
vara til manneldis.
Skrifstofa Scandinavian —
American línunnar í Winnipeg,
hefir fengið tilkynningu um að
gufuskipið “Oscar II.” sem fór frá
Kaupmannahöfn hinn |1'9. þ. m.
og frá Osló hinn 20. og er á leið
til Halifax og New York, hafi
marga farþegja á fyrsta og öðru
plássi, og að þriðja pláss sá alveg
fultv Jafnvel þótt mikill hluti far-
þegjanna sé að koma til Canada,
þá er þetta þó bara byrjuhin á
þeim mikla innflutningi fólks frá
Norðurálfurihi til Canada í vor og
sumar, sem Scandinaviani—Amei-
rican línan býst við.
Bandaríkin.
Það er víðar gott veður þennan
vetur, heldur en hér í Manitoba.
1 Oregon er svo milt veður, sum-
staðar, t. d. í Albany, að það er alt
í sumarblóma og blómskrúði, eins
og um hásumar. Snjó er ekki að
sjá i hæstu fjallatinduip.
* * *
Furutré, sem felt var í Langview
Wash. var 10 fet að þvermáli í
annan endann, en 6 fet og 4 þml.
i hinn. Þegar það var sagað, feng-
ust úr því 9,000 fet bygginga-
timburs.
* * *
Mrs. Louis K. Thiers er nýdáin,
111 ára að aldri. Gamla konan var
lítils háttar lasin síðustu vikuna,
en ekki svo mikið ^að álitið væri
hættulegt. Annars var hún jafn-
an mjög heilsugóð. Kona þessi átti
heima í Milwaukee, Wisconsin.
* * *
Bandaríkjamenn ráðgera að eyða
$85,000,000 á næstu fimm árum til
að byggia loftför til hernaðar-
þarfa. Verða þau með ýmsu móti
og sum stærri en áður eru dæmi
til..
* * *
Violett Anderson heitir svert-
ios’.ia kona ein í Chicago. Hún er
lögfræðingur og hefir hún í meir
en þrjú ár sótt og varið mál fyrir
yfirrétti Illinois ríkis. Nú hefir
hún fengið leyfi til að sækja og
verja mál fyrir hæstarétti Banda-
ríkjanna. Hún nýtur þar sömu
réttinda eins og t. d. aðrir eins
menn og Oharles E. Hughes og
.Tohn W. Davis og ekki ólíklegt að
hún hafi þar kannské við þá að
etja í einhverju stórmálinu. Þetta
Bretland.
Sagt er að Henry prins, sem er
þriðji sönur George V. Bretakon-
ungs og Mary drotningar, sé trú-
lofaður Mary Scott, og er hún
dóttir hertogans af Buccleuch.
Blöðin segja, að þau muni “opin-
bera” einhvern tíma í -Cor. Her-
toginn, faðir þessarar tilvonandi
prinsessu, er töluvert vel efnum
búinn. Er auður hans talinn að
vera fimtán til tuttugu og fimm j
miljónir, en þesg þó látið getið, j
að ekki muni hann sjáífur vita>
aura sinna tal.
Hinn 15. þ.m. var opnuð iðnsýn-
ing í London, og við það tækifæri
hélt Edward konungsefni ræðu,1
sem borist hefir út um hið víð-
lenda brezka ríki og viðar. Prins- j
inn er nú orðinn hér um bil jafn-
góður af því meiðsli, er hann varð
fyrir 28. janúar, þegar hann við- j
beinsbrotnaði. — H^nn bauð hina
útlendu gesti velkomna og sagði,
að rátt fyrir það, að Bretar heima ■
fyrir hefðu máske ýmsa illa
drauma, þá mundi þó sýningar-1
gestirnir sannfærast um, að Bret-
ar héldu áfram iðju sinni. “Við
erum ekki á heljarþröminni, og ef
það hefir verið borið út, að brezk-
ur iðnaður sé að falla í kalda kol,
þá er það að minsta kosti, eins og
Mark Twain mundi, hafa sagt,
“talsverðar ýkjur.” Eg er viss
um, að á sýningunni sjáið þið þann
iðnað, sem þið viljið kaupa, bæði
eins vel unninn og ódýran, eins og
nokkurs staðar er að finna. Eg
er ekki\sérfræðingur í iðnaði, en
eg fiefi ferðast meira en fólk flest,
síðustu sjö árin, og alstaðár hefi
eg heyrt talað lofsamlega um
brezkan iðnað og mikla eftirsókn
eftir honum.” .— Prinsinn benti á,
að mikið og gott tækifæri væri til
að selja brezkan iðnað í Suður-
Ameríku. Hvatti hann Breta sterk-
lega til að reka iðnað sinn með
sem mpstum krafti og fii»a nýj-
an markað fyrir hann4 hvar áem
væri út um allan heim.
John Robertson. brezkur þing-
maður tilheyrandi verkamanna-
flokknum,,er ný dáinn í Glasgow.J
Hann var því sterklega meðmælturj
að ríkið tæki kola iðnaðinn í sín-;
ar hendur. Mr. Roberson, varj
sæmdur heiðursmerki að stríðinuj
loknu fyrir það, að stofna sérstak-
an sjóð, sem til þess var varið, að^
kaupa pípur og tóbak og senda(
hermönnunum. —
Fréttir frá Angora segja að
meðan Mustapha Kemel Pasha
haldi heilsu, þurfi enginn annar
til þess að hugsa, að verða for-
seti á Tyrklandi/ En það þykir
vafasamt að hann þoli mikið leng-
ur þá áreynslu, sem hann leggur
á sig. Enn heldur hann sér samt
ve\ og fer lítið aftur. Hann er ekki
mikið austurlenzkur i útliti né at-
höfnum. Hann leggur mikið á sig
og ýmsarv sögur, sem af honum
ganga líkjast mjög sögum um
Pétur Mikla Rússakeisara. Á
morgnana er hann æfinlega hægur
og stiltur og les þá jafnkn eitt-
hvað um hermensku Þjóðverja, ef
hægt er áð ná í eitthvað af því
tægi.
* * *
Ofviðri stórkostleg hafa gengið
í síðustu viku yfir austurströnd
Norður-Ameríku og á Atlantshaf-
inu. Hafa af því hlotist skaðar
miklir bæði á sjó og landi og einn-
ig nokkurt manntjón, sérstaklega
í stórborgunum. svo sem New York
þar sem margt fólk hefir litla vörn
gegn kulda og vondum veðrum. Á
föstudaginn kom C. P. R: skipið
Empress og France til New York
og sagði að hundrað feta há alda
hefði gengið yfir skipið og gert
$80,000 skaða á skipinu og $25,000
á farangri farþegja.
Manitobaþingið.
Lítið gerist á Manitoba-þinginu,
sem að tíðindum sé hafandi. Þing-
menn eru enn önnum kafnir við
að ræða hásætisræðuna. Þá skeði
sá viðburður á þinginu á fimtu
daginn var, að Sanford Evans,
einn af þingmönnunum frá Win-
nipeg og íhaldsmaður, bar fram
vantrausts yfirlýsingu gegn
stjórninni. Hefir hún verið til
umræðu síðan og er enn (mánu-
dag). Er vantrausts yfirlýsing
þessi.bygð á því, að stjórnin hefir
skipað einn af þingmönnunum, og
fylgifisk sinn, í embætti, sem
launað er með $4,200 á ári, án
þess hann legði niður þingipensku.
Maður- þessi er W. C. McKinnell
og er þingmaður fyrir Rockwood
kjördæmið. Embætti þetta er það,
að vera formaður nefndar, sem
hefir umsjón með sveitafélögun-
um St. Vital, St. James, West Kil-
donan og Transcona. Taldi Mr.
Evans það alveg gagnstætt öllum
góðum og gildum brezkum regl-
um og venjum, að þingmaður sé
skipaður í launaða stöðu. án þess
hann jafnframt legði niður þing-
mensku, en kosningar gæti hann
leitað aftur i kjördæmi sínu, og
þetta hefði Mr. McKinnell átt að
gerar en ógert látið.
Lord Plumer æðsti embættis-
maður Breta í Gyðingalandi fær
orð fyrir að vera mikill ágætis-
maður í sinni stöðu. Það er sagt
að hann hafi fult traust allra jafnt
í Palestínu, hvort sem þeir eru Mú-
hameðstrúar, kristnir, eða Gyðing-
ar og öllum þyki vænt um hann.l
Hann kynnir sér mjög rækilega á-!
standið í landinu og skilur velj
hugsunarhátt og þarfir hinna
sundurleitu íbúa landsins. Það er
liklega eitthvað svipað enn í Jerú-
salem, eins og var á dögum post,-
ulanna, að þar eru menn af “öll-
um þjóðflokkum og tungumálúm.”
* * *
Per Albin Hansson, sem var
kosinn eftirmaður ^Hjalmars Brant
ings stjórnarformanns og leiðtoga
social-demokrata flokksins í Sví-
þjóð, eí að eins fertugur að aldri.
líknn er sonur múrara og var svo
fátækur í æsku að hann gat ekki
notið nema barnaskólamentunar,
og þó ekki hennar fullkomlega.
Þegar hann óx upp fór hann að
gefa‘sig við blaðamensku og stjórn
málum. En með áugnaði sínum,
gáfum og viljáfestu hefir honum
tekist, og það á unga aldri, að ná
æðstu völduip hjá þjóð sinni.
* * * i
Abd-El-Krim er til þess búinn
að halda upipi ófriði við Frakka
og iSpánverja í heilt ár að minsta
kosti og kannské í tvö ár, segir
Gordon Channing, sem er brezkur
sáttasemjari og hefir verjð að
gera tilraunir í þá Att að koma á
friði í Moroeco. Þar suður frá er
þó fjölmennur /lokkur, sem vill
koma á friði og er hann jafnvel
fjölmennari heldur en hinn, sem
halda vill áfram ófriði. En sá
flokkur hefir ekki mikið að segja,
því Abd-El-Krim og þans 'fylgj-
endur ráða algerlega yfir hernum.
Segist hann hafa varalið er nemi
nálega fjörutíu þijsundum manna
og að sér og sínum mönnum detti
ekki í hug að leggja niður vopn-
Stúdentafélagið.
Það hélt sína árlegu mælsku
samkepni á mánudagskveldið var,
í Good Templara húsinu, Það má
heita, að það sé orðinn fastur
vani hjá Stúdentafélaginu, að
halda eina slíka samkomu á ári og
þá jafnan Seinnipart vetrar eða
snemma að vorinu. Einstöku ár
hefir þetta þó farist fyrir, af ein-
hverjum ástæðum.*.
Samkoman á mánudagskvödldið
mátti heita vel sótt, þótt ekki væri
fult hús að vísu. Það sýnist bæði
sanngjalnt og ánægjulegt; að fólk
sýndi Stúdentafélaginu þá vinsemd
að sækja vel þessa einu samkomp,
semTiað heldur á ári og selur að-
gang að.
Mrs. W. J. Lindal stjórnaði sam-
komunni, vel og skörulega, eins og
vænta mátti. Byrjað var með því,
að þær Miss Long og Miss, Johnson
léku á piano. Einnig skemtu, á
millhræðanna, með söng og hljóð-
færaslætti: Miss Bjarnason, Miss
Bardal, Hermann Melsted, Jón
Bjarnason os Miss Hermannson.
Fór þetta alt vel fram og var góð
skemtun, þó mælskusamkepnin
væri vitanlega aðal atriðið á
skemtiskránni t henni tóku þátt:
1. Miss G. Geir: “Landið helga”—
land göfpgra hugsjóna. 2. Svein-
björn Ólafsson: “ísland f3(rir út-
lenídinga”—að kynna ísland öðr-
um pjóðum. 3. Heimir Thor-
grímsson: “Wilson forseti. 4.
Miss Aðalbjörg Johnson; hún gaf
ekki eriudi sínu nafn, en saffði, að
tilheyrendurnir gætu sjálfir hugs-
að sér nafn fyrir það. Virðist
ekki illa til fallið, að nefna það
“Þrá”. 5: Ingvar Gíslasonrj
“Skáldið Einar Benediktsson”, og
6. Egill Fáfnis: “Hrælog”.
Dómararnir voru fimm og var
meiri hlutinn prestar, svo ekki þarf
að efast um réttdæmi þeirra, gáfu
þann urskurð, að Ingvar Gíslason
hefði borið sigur af hólmi, og
hlaut hann sigurlaunin, sem var
medalía, er Stúdentafélagið hafði
gefið í því skýni. Einnig verður
nafn hans grafið á Brandson-bik-
arinn, eins og annara, er bezt hafa
gert á mælskufnótum félagsins
nú í mörg undanfarin ár.
Það er óhætt og sanngjarnt að
segja, að mælskusamkepni þessi
hafi tekist mjög vel og verið þátt-
takendum til sóma, os tilheyrend-
um til ánægju. Sumt af því fólki,
sem þarna flutti ræður, talar
prýðis vel fslenzka tungu. Hins
vegar verður því ekki neitað, að
hjá öðrum eru nokkrar fnisfellur
á meðferð málsins. En það er ekki
tiltökumál, þegar tillit er til þess
tekið, að það er flest aliíj upp hér
í landi og “hefir ei ísland né Eyja-
fjörö séð”, en það hefir að tölu-
vert miklu leyti “erft okkar sögu
og numið vor kvæði”, eins og
Stephan skáld hefir komisf að
orði. Manni finst miklu meira til
um, hve vel þetta unga fólk talaði
islenzku, heldur en um smágalla,
sem á voru. M'ælskusamkepmi
þessi hefir vafalaust aukið álit og
vinsældir Stúdentafélagsins og
má vænta að fólk gleymi ekki að
koma á næstu samkomu félagsins,
þó hún verði kannske ekki haldin
fyr en eftir heilt ár.
Frá Florida.
Hr. Árni Eggertsson fasteigna-
sali kom heim á miðvikudaginn í
vikunni, sem leið úr ferð sinni til
Florída. Það er engin nýjung þó
Árni Eggertsson fari langar ferð-
ir. Hann er þeim alvanur, og hefði
líklega verið nefndur “hinn víð-
förli,” eins og Þorvaldur, ef hann
hefði verið einn af fornmönnum.
En til Florida hefir hann ekki
komið fyr en nú.
Mr. Eggertsson kann frá mörgu
að segjá frá Florida sem er sá
staður í Vesturheimi, sem fólki nú
á dögum verður tíðræddast um.
Þangað þyrpist fólkið þessi síð-
ustu ár þúsundum. saman, aðallega
til að græða peninga — eða tapa
þeim, eftir því sem “kaupin gerast
á eyrinni.’*
Mr. Eggnrtsson fór að heiman
23. nóv. og kom aftur 17. þ. m„
Kom hann við og dvaldi nokkra
daga íTivorri leið í Chicago. Þar
eru nú synir hans tveir, Grettir og
Ragnar og margir kunningjar frá
Winnipeg. Heimsótti hann þar ís-
lendingafélagið “Vísi”, eins og
sagt hefir verið frá áður hér í
blaðinu í fréttum frá Chicago.
Þótti honum það félag myndarlegt
og sá fundur þess, er hann sótti
skemtilegur.
1 Florida dvaldi Mr. Eggertsson
í tvo mánuði, mest allán tímann í
borginni Miami. Fann hann þar
þegar nokkra landa vora, og fyrst
af öllum Walter Eggertsson frá!
Winnipeg og konu hans. Er Walterl
Eggertsson fyrsti íslendingur, sem
sest hefir að í Miami, svo oss sé
kunnugt. Hefir hann þar góða
stöðu og Iíður ágætlega. Þar hitti
Mr. Eggertsson frænda sinn Ingólf
Líndal, ungan mann, sem vérið
hefir í Chicago og ætlar þangað
aftur áður en langt líður. í Miami
voru í vetur þau Mr. og Mrs. Alex
Johnson frá Winnipeg. Eiga þar
heima tvær systur frúarinnar, sem
giftar eru innlendum mönnum.
Sagði Mr. Eggertsson að dvölin í
Miami hefði orðið sér óendanlega
miklu skemtiiegri fyrir það, að
þessi hjón voru þar stödd og skyld-
fólk þeirra. Mun engin, sem þekkir
Mr. og Mrs. Alex Johnson draga
það í efa. 1 ' • ,
Frá Chicago til Miami keyrði
Mr. Eggertsson í bíl og urðu hon-
um samferða þeir Byrop Tait og
Joseph Johnson frá Winnipeg. Sá
fyrnefndi vintiur nú þar sera yfir-
skoðui\armaður reikninga og liður
vel. Joseph Johnson hefir nú
fengið til'sín þrjá syni sína. Hyggj-
a3t þeir að setjast að í Miami og
stunda húsabyggingar eins og hér.
Allar líkur taldi Mr. Eggertsson
til þess, að Joseph mundi ,þar vel
farnast og mundi dugnaður hans
og kjarkur ve^ duga honum Jj,ar
sem annarsstaðar.
Veðrið í Miami sagði Mr. Egg-
ertsson að verið hefði meðan hann
dvaldi þar, eða frá 15. desember
til 15. febrúar rétt ámóta og best
væri hér í ágústmánuði. Sá Væri
aðal munur veðurs í Florida og
California að næturnar væru
miklu k^ldari í Cajifornia. Þar
væri nauðsynlegt að fara í^fir-
höfn á kveldin, ef maður væri úti,
og gæta sín vel fyrir mismun hita
og kulda. Þess væri miklu minni
þörf 1 Florida, því þar væri mun-
urinn svo lítill. Landið, sem Mi-
ami stendur á, og öll ströndin þar
um slóðir, er kóral myndað. Ekki
hæft til ræktunar nema með mikl-
um áburði. *TöIuvert langt inni í
landinu er aftur frjósamt land,
sem þó þarf að skera fram og
þurka. Það- er skki landið, sem
veldur hinu afar háa verði á fast-
eignum í Miami og öðrum stöðum
,í Florida, heldur loftið. Þessi
staður er líka svo sérstaklega
hentugur til vetrarsetu fyrir fólk
í austurhluta Bandarikjanna. Það
er svo þægilegt að komast þang
að á bílum, því Bandaríkjamenn
em ekki lengi að búa sér til
keýrsluvegi, þar sem þeir vilja
hafa þá. v
Borgin Miami hefir nú um tvö
hundruð og fimtíu þúsundir íbúa
Fyrir þremur árum voru þar að
eins um tólf þúsund. manns. Fasb-
eignasala er sú atvinnugrein, sem
þar ber langmest á. Allir tala um
að kaupa og seTja fasteignir, og
margir gera það. í borginni Mi
ami einni er sagt að séu um tutt-
ugu og fimm þúsund fasteignasal-
ar, sem stunda þá atvinnu að eins.
Byggingalóðir eru þar dýrari held-
ur en í nokkurri annari borg í
Vesturheimi, eða líklega nokkurs
staðar í veröldinni. En samt eru
þær keyptar og seldar. Húsin í
Miami eru flest öll bygð úr múr-
steini eða einhvers konar stein-
steypu. Hvergi er þar kjallari
undir húsum, og hvergi er gert
ráð fyrir að þau séu hituð með
ofnum eða öðrum eldfærum.
Ekki kvaðst Mr. Eggertsson
Lincoln sigrihrósandi.
Eftir Edwin Markham.
Lincoln dó eigi. .— Hann lifir
í linkind — blessar oss yfir. —
Hann reis, og hóf andans ^ldi
Sitt ættland í hærra veldi.
Sem lífs, mun hann ávalt leiða
Frá lágum hvötum er deyða. — ^
Já, hann gerir hérvist fegri
Og heim allan bróðurlegri.
•í . I
Jónas A. Sigurðsson.
Á fæðingardag Lincolns,
12. febrúar, 1926. —
vilja ráða handverksmönnum, t.d.
smiíium, til að fara til Florida.
Þar mundi nægilegt fyrir. Húsa-
ekla er þar ekki nærri eins tilfinn-
anleg nú eins og verið hefir. Samt
er húsaleiga mjög há enn, en að
öðru leyti ekki mjög mikið dýrara
að lifa þar heldúr en annars stað-
ar. í Miami gæti maður t.d. keypt
sæmilega máltíð fyrir 50 cents.
Gott þótti Mr. Eggertsson að
ferðast um Suðurríkin. Þar væri
fólk framúrskarandi alúðlegt, gest
risið og greiðvikið. Væri sízt of-
sögum sagt af gestrisni Sunnan-
manna. Víða í Bandaríkjunum
kvaðst Mr. Eggertsson hafa orðið
þess var, að fólki þar sýndist nú
álitlegt að flytja til Canada, sér-
staklega til að stunda hér land
búnað. Landið væri fyrst og
fremst ódýrt og búskapurinn sjá-
anlega að færast í miklu betra
horf, en verið hefði síðustu árin
En þeim suður þar fanst þess ekki
vanþörf, að auglýsa Canada bet-
ur en gert væri.
einn getur látið af hendi til stuðn-
ings þessa góða málefnis.
A. C. Johnson.
Heimssýning kvenna
í Chicago 1926.
Fólk hér í bænum og annars
staðar, hefir efalaust lesið í ís-
lenzku blöðunum “Ávarps-bréf”
félagsins íslenzka í Chicago, sem
nefnir sig “Vísir”, út af fyrirætl-
aðri hluttöku fél^gsins í heims-
sýningu kvenna, sem þar byrjar
þann 17. apríl og endar þann 24.
sama mánaðar.
Hafði félagið skrifað mér og
æskst þess, að eg (fts einhverju
leyti reyni til að vekja áhuga ís-
lenzks kvenfólks á þessari fyrir-
ætlan þess. Leiddi eg Íví þetta 1
tal við nokkrar konur hér og varð
þess þá vís, að ávarps- bréf fé-
lagsins hafði verið sent hingað
til útbýtiiígar og að það var í hönd-
um, æði margra. Erindi mitt var
því kunnugt þeim, sem eg talaði
við. Og nú er svo komið, að kven-
fólk hér í bænum, tilheyrandi ýms-
Hveitisamlagið.
Ráðstefna með erlendum þjóðum.
Hinn 16. þ.m. var stór ráðstefna
haldin í St. Paul, Minnesota, þar
sem fulltrúar mættu ftá hveiti-
samlögunum í Canada, ÁstraJíu og
Bandarríkjunum. Einnig idætti
þar fulltrúi frá samvinnufélags-
skapnum á Rússlandi. Það eru
níu hveitisamlög vinnandi í Ban-
daríkjununj, fjögur í Ástralíu og
þrjú í Canada. FuHtoráar fr£ öll-
um þessum félögum voru þarna
saman komnir og enn fremur full-
trúar frá þeirri nefnd, sem hefir
það á hendi, að selja hveitið fyrir
samlögin í Canada.
iÞetta er ef til vyill hin þýðingar-
mesta ráðstefna, sem haldin hef-
ir verið í mörg ár, frá sjónarmiði
akuryrkjunnar. Samvinnu-hug-
myndin, hvað snertir sölu korn-
tegunda, hefir nú náð slíkum
þroska, að slíkur fundur sem
þessi, er ekki að eins æskilegur,
heldur líka nauðsynlegur. Þessi
ráðstefna kynti ér og bar saman
þær stefnur og starfsaðferðir,
sem ráðandi eru í hinum ýmsu
hveitisamlögum, með því augna-
miði að finna þá beztu aðferð, sem
mögulegt ér til að höndla hið af-
armikla hveiti, sem hveitisamlög-
in hafa til að selja. Auðvitað er
aðstaðan nokkuð mismunandi í
hinum ýmsu löndum, svo ekki er
við því að búast, að ein aðferð
dugi öllum hveitisamlogunum, en
enginn efi er á því, að eitt getur
þar eitthvað af öðru lært, sem að
gagni má koma.
Fulltrúarnir frá Ástraliu komu
til Vancouver hinn 5. þ.m. og
eyddu nokkrum dögum á skrif-
stofum hyeitisamlaganna f Cal-
um félagsskap, ætlar næstu daga, gary, Alta^; Regina, Sask. og Win-
að bindast samtökum með þvi á- J nipeg, Man. Einnig komu þeir á
formi, að hjálpa til að hvetja fólk j skrifstofuna í Winnipeg, sem sér
til framkvæmda, svo hluttaka is-lum sölu’hveitisins. Þeir létu í
lenzkra kvenna í Chicago í þess-
ari sýningu, geti orðið því til sóma
og þá um leið öllu islenzku kven-<
fólki.
Aðallega getur stuðningur
kvenna hér í Canada verið sá, að
senda til sýningarinnar íslenzkar
hannyrðir, bæði hér unnar og
hejma á fslandi, svo sem: rúm-
ábreiður, útsaum allskonar, klæðn-
að, blúndur o.s.frv., alt, sem er
vandað og vel unnið. Gæti svo ís-
lenzka sýningarnefndin, ef hún
svo áliti, skift deildinni í sundur
þannig, að önnur deildin væri þér-
lendar hannyrðir, en hin hannyrð-
ir frá íslandi. En þetta er að eins
bending. - ,
Til þess að að gera fólki hæg-
ara fyrir með sending þéssara
muna, virðist æskilegt, að nefnd
kvenna sé hér sett í bænum, sem
annist um flutning á þvi, sem fólk
góðfúslega viltli senda, og sem
sömuleiðis hvetti konur til að
verða drengilega við tilmælum
félagsins “Vísis.”.
Hvert það fyrirtæki, sem frægt
getur hina íslenzku kvenþjóð og
hina islenzku þjóð, ætti að fá
drengilegan stuðning allra; svo
þetta fyrirtæki félagsins “Visis”
ætti því að fá óskiftan stuðning
alls fólks, ekki síður karla en
kvenna.
Nefndin, sem hér er getið um,
er ekki enn þá mynduð. En beðið
eftir, að kvenfélögin hér komi sér
saman um nefnd. Verður hennar
getið í næstu blöðum. Á þessu er
nú vakið máls, svo fólk geti haft
tíma til þess að yfirvega hvatn-
ljós undrun 'Sína yfir vexti og við-
gangi hveitis^rtilaganna í Canada
og yfir þeim afar miklu áhrifum,
sem þau nú hefðu á hveitimark-
aði heimsins.
“Ákveðin viðurkenning” (Eft-
ir Farmers Advocate).
Hveitisamlögin í Vestur-iCanada
fengu ákveðna viðurkenningu á
fundi, sem haldinn var í Winni-
peg nýlega, milli Canadian Natio-
nal Millers’ Association og Can-
adian Co-operative Wheat Pro-
ducers. Þar var nákvæmlega rætt
um sölu á Canada-hveiti og í ræðu
sinni hafði forseti Millers’ Asso-
ciation þetta að segja:
“Félag vort byrjar í smáum
stíl, en vonar, þegar tímar líða, að
hafa mikið að gera við hveitisam-
lögin í Canada. Við vonum, að
þar komi, að við verðum þeirra
stærstu viðskiftavinir, þar sem
við mölum árlega 100,000,000 bus.
af hveitiframleiðslunni í Can-
ada.
Þetta er hin eftirtektaverðasta
viðurkenning,. sem hin stórkost-
lega samvinna um hveitisöluna
hefir fengið, en sem bændurnir
hafa jafnan haft mikla trú á. Það
er vanalegt að tala um Danmörku
eða Californíu þár sem rætt er
um samvinnumál, en á meðal
bændanna í Canada höfum við
samvinnu félagsskap, sem er stór-
kostlegri og gefur meiri vonir,
heldur en flest annað af því tagi,
sem nokkurs staðar þekkist.
Það er tími til þess kominn, að
við breytum skoðun vorri á sam-
vinn’uhugmyndum, viðvikjandi því
ingu félagsins “Vísis” um hluttöku að selja hveitið; tími til þess, að
kvenna hér í sýningunni, og eins setja trú í stað efa, framsókn í
hins, að ráða við sig hvað hver og; stað íhalds.