Lögberg - 25.02.1926, Blaðsíða 7

LAG-RKRG FIMTODAGIKN,
25. FEBRÚAR 1926
Bls. 7,
Húsmeðal fjölskyldunn-
ar í meir en 40 ár.
Það Segir Kona frá British Col-
umbia um Dodd’s Kidney Pills.
Mrs. E. Callier þjáðist af bakverk,
en er nú alveg betnaður sá
slæmi kvilli.
Vancouver, B. C-j 22. febrúar,
1926. (Einkafregn)—
“Eg get af heilum hug mælt
með Dodd’s Kidney Pills’’, segir
Mrs. E. Callier, 917 llth Avenue
East. ‘‘Eg var orðin mjög bogin
af bakverk, en eftir að hafa notað
Dodd’s Kidney Pills hefi eg ekki
fundið til hans í tvö ár. Faðir
minn hafði þær ætíð í húsinu,
af því honum hætti við að fá lum-
bago, og bættu þær honum ávalt.
Fjölskyldan hefir ndtað Dodd’s
Kidney Pills í meir en fjörutíu ár.
Fg vona, að Dodd’s Kidney Pills
reynist öðrum eins vel og þær hafa
reynst okkur.”
Það eru vitnisburðir eins og
þetta, sem hafa komið Dodd’s
Kidney Pills í það álit,'sem þær
nú hafa.
Þú munt reyna. að Dodd’s Kid-
nev Pills lækna nýrnaveikij hver
helst sem hún er.
fslenzku kunnátta
dr. Prince.
Það mun hafa verið árið 1922,
eða seint á árinu 1921, að dr.
Prince varð sendiherra í Dan-
mörku. Hann er málamaður mejð
afbrigðum. Áður*var hann prófess-
or við Columbia háskólann. Þegar
til Danmerkur kom kunni hann
sænsku. Byrjaði hann fljótlega á
að lesa íslensku.
Fyrsti íslendingurinn, sem hann
kyntist, var Sveinn Björnsson,
fyrv. sendiherra. En Kristinn Ár-
mannsson(las með hon,um íslensku
um tveggja ára skeið, árin 1922
og ’23.
Morgunbl. 23. jan.
Nýársræða dr. Princt sendiherra
Bandaríkjanna í Höfp, er hann
mun hafa haldið í Ryvangens út-
varpið á gamlárskvöld.
Ræðan.
í upphafi lét hann þess getið, að
þetta væri í fyrsta sinn, sem rödd
amerísks sendiherra heyrðist á ís-
landi. — En sem fyrr er sagt, urðu
það því miður vonbrigði. Að því
er vér best vitum, heyrði enginn
Jjessa ræðu hér á landi.
iFyrir hönd þjóðar sinnar bar
hann ísjendingum kveðju og ósk-
aði þeim farsældar á árinu 1026.
Ræðan var síðan að mestu leyti
miðuð við það, að gefa ókunnugum
hugmynd um helstu atriði þjóðlífs
vors og menningar, vog flutti því
engjar nýjungar fyrir okkur hér,
sem eðlilegt var.
En ræðan var alt fyrir það eft-
irtektarverð fy^jr okkur, því hún
sýnir hvað það er, sem hinn ame-
ríski fræðimaðijr telur markverð-
ast í fari voru.
Hann mintist á hve þjóðin er
Jítil, landið hjóstrugt, loftslag kalt,
ein hafi þessi þjóð haldist við hér
út í hafi, og hafi þrátt fyrir bág
lífskjör, eignast og haldið við bók-
menningu, sem að gildi og.gæðum
standi næst fornbókmentum
'Grikkja og hafi haft mikla þýð-
ingu fyrir heimsmenninguna.
Vék hann því næst að því, á
hvern hátt Bandaríkjamenn sér-
staklega teldu sér skylt að gefa fs-
•landi gaum. Þeir viðurkendu nú,
að það voru íslendingar, sem fyrst
fundu Ameríku; og skoðaði hann
ísland því sem elstu föðurleifð
Ameríkumanna.
En auk þess lét hann þess get-
ið ,að saga þjóðar vorrar væri sér-
lega merkileg í augum Ameríku-
manna því íslenska lýðveldið var
einasta lýðveldi heimsins í hátt á
4. öld, lýðveldi, sem á margan hátt
á engann sinn lika ann í dag.
Þá fór hann nokkrum orðum um
samband vort við Dani, um það
að með sjálfstæðinu hefðu vináttu
böndin orðið traustari, en áður var
milli þessara tveggja þjóða, og
þar hafi komið fram ein sönnun
þess, að friðsæld og framfarir
þróast best, þar sem er frelsi og
Allir sem “vetlingi gátu valdið”
á sviði mótfökutækja, sem höfðu
nokkra útvegi til að heyra útvarp
hér í bæ, sátu hljóðir og hlustuðu
eftir Daventry-stö?jinni kl. 5.50 á
gamlársdag. Vjíða), þar sem menn
höfðu góð tæki, og þóttust vissir
um, að þeir myndu heyra vel til
Daventry höfðu boðið til sín kunn-
ingjum sínum, tdl þess að- heyra
þessa nýstárlegu ræðu, þeg-
ar þessi ameríski sendiherra og
mentamaður talaði á íslensku, léti
móðurmál vort heyrast út um heim
frá hinni miklu Daventrystöð. En
svo hafði hingað frést, að Daven-
try tæki við ræðunni frá Ryvang-
en, og flytti hana út um víða ver-
öld, því Ryvangenstöðin er þess
ekki megnug.—
En þeir, sem hlustuðu hér þetta
kvöld, urðu fyrir vonbrigðum. —
Daventry sendi jazz-slátt um þetta
leyti og glingurhljóma. Varð engin
stöðvun eða tilbreyting á því er
kom að tiltekinni stund. Og kl. 6
var sent út tímatákn fyrir Green-
wichtíma, og heyrðist þá hin mikla
klukka slá á Westminster Abbey í
London.
IHvernig á þessum mistökum
þefir staðið, vitum vér eigi þegar
þetta er ritað. Um kvöldið þótti sú
tilgáta líklegust, að sendiherrann
hafi orðið að hætta við þetta ein-
hverra orsaka vegna. En í gær
barst hingað símskeyti með aðal-
inntaki ræðunnar, og var þess eigi
getið þar, nema ræðan hafi verið
haldim-á tilætluðum tíma.
Vel má vera, að Ryvangsstöðin
hafi sent ræðuna út, þó það hafi
ekki heyrt hingað, því enginn
skeytti um, að hlusta eftir Ryvang
en vegna þess, að hér er mikið
betra að fá gott hljóð frá Daven-
try, og voru öll áhöld hér því stilt
á byljulengd þeirrar stöðvar.
Eftir skeytinu að dæma, eru það
Berlingatíðindi, sem gengist hafa
fyrir því, að dr. Prince héldi þessa
ræðu. En aðalinnihald ræðunnar
var sem hér segir:
Nýtt Meðal, sem Veitir Orku og
Styrkir Taugarnar.
Það er undravert, hve fljótt þetta
nýja meðal veitir veikluðu
fólki aftur heilsu sína. Það
gerir það sem það á að
gera og það fljótt
Blóðið þarf að hafa járn og taug-
arnar phosphorous. Nuga-Tone
veitir blóðinu og taugunum þessi
efni. Þúsundir manna nota þetta
meðaj, sem er samansett eftir vís-
índalegri reynslu og batnar fljótt
og vel. Lesendur vorir munu
íinna, að Nuga-’Tone er skað-
laust, þægilegt og áhrifamikið
meðal, sem veitir líf og fjör og
góða matarlyst* byggir upp.blóð-
ið og taugarnar og allan líkam-
ann. Það veitir endurnærandi
svefn, styrkir nýrun og lifrina og
kemur reglu á meltingarfærin.
Þeir sem búa til Nuga-Tope vita
svo vel hvað það gerir, að þeir
leggja fyrir alla lyfsala að á-
pyrgjast það og sjiila aftur pen-
ingum, ef þú ert ekki ánægður.
Lítið á ábyrgðina á pakkanum.
Meðmæli og abyrgð og til sölu hjá
ollum lyfsölum. ,
sjálfsforræði. — IMintist hann þá
á íslenskuná, er hann snemma
hefði fengið dálæti á, þá er hann
lærði engilsaxnesku.
Að endingu flutti hann þeim
vinurþ sínum kveðju sína, Jóni
Magnússyni forsætisráðherra, og
frú hans, Sveini Björnssyni, fyrv.
sendiherra, og frú hans, og Kristni
Ármannssyni og frú hans. “Það
er ósk mín,” sagði dr. Prince að
lokum, “að hki miklu og marg-
greindu áhrif sem íslenska þjóðin
ásamt hinum Norðurlandaþjóðun-
um hpfir haft á menningu' Evrópu,
mætti haldast til almenns gagns
fyrir heimsmenninguna. Eg óska
þess, að þjóð ykkar megi eflast og
dafna sem best með ári hverju.”
Morgunbl. 3. jan.
Útflutningur
íslenzkra afurða árið 1925.
Árið 1925 hafa verið fluttar út
vörur frá íslandi, sem nema 70,
779,776, þ. e. seðlakrónum, í gull-
krónum er sú upphæð aðeins, hér-
umbil 50,500,000 kr. Því veldur
gengi krónunnar islenzku. Er
þetta einum níu miljónum minna
en árið áður í seðlakrónum, en sex
og hálfri miljón meira í gullkrón-
um. Er það vegna þess að ís-
lenzka krónan hefir hækkað svo
mikið í verði á árinu.
Það er fiskurinn, sem langmesta
peninga hefir fært þjóðinni. ís-
lendingar hafa á árinu 1925 selt
til útlanda verkaðan fisk fyrir
37, 318,502 kr. og óverkaðan fisk
fyrir 7,864,885 kr. og síld fyrir
7,655,749 kr. En þetta er svo sem
ekki alt sem þeir hafa flutt út af
sjávarafurðum. Skýrslurnar sýna
að mikið hefir verið útfiutt af
karfa, lýsi, . síldarolíu, fiski-
méli, sundmaga, hrognum og
þorskhausum og fiski fluttum í ís.
Þessar vörur hafa samtals verið
nálega átján miljón króna virði
(þ. e. seðlakrónur.
Þetta mun flestum eldri íslend-
ingum veBtan hafs þykja stórkost-
legar tölur — miljónir, margar
miljónir, margir tugir miljóna.
Maður náttúrlega kunni að lesa úr
þessum tölum á íslandi í gamla
daga, en manni fanst alt af þær
eiga við eitthvað, einhverstaðar
íjti í heimi, hjá stprþjóðunum.
Vitanlega hafa íslendingar ekki
flutt út sjávar afurðir að eins,
heldur landbúnaðar einnig. En
þar eru tölurnar alt á annan veg
og eitthvað kunnuglegri þeim, sem
fóru frá íslandi fyrir fjórðungi
áldar, eða meir. Tölurnar eru all-
ar lágar, flestar mjög lágar í sam-
burði við sjávarafurðir. Það sem
helst kveður eitthvað að, er salt-
kjöt, 3,636,189 kr., hross 207,230
kr., kælt kjöt 171,075 kr., garnir
1292,328 kr., gæjur 1,337,267 kr.,
ull, 1,381,709 kr. og rjúpur 104,-
811 kr. falt seðlakrónur).
Það er því sjáanlegt, að það
er ekki landbúnaðurinn, heldur
fiskiveiðarnar, Sem flytja íslend-
ingum krónurnar 1 miljóna tali.
Þær eru vitanlega góðar, hvaðan
sem þær koma, en þess þarf þó að
gæta, að landbúnaðurinn, kvik-
fjárræktin, dragist ekki alt of
mikið aftur úr.
iSá, sem þetta skrifar, minnist
Frá Islandi.
Árið sem leið.
Árið 1925 mun mega teljast gott
meðalár hér á.landi. Veðrátta var
mild vetrarmánuðina í fyrra vetur
og fénaðarhöld góð um vorið. Sum-
armánuðina skifti í tvö horn, því
að þerrileysur og rigningar stóðu
að staðaldri sunnanlands frá síð-
ari hluta júnímúnaðar alt til
loka ágúítmánaðar. Olli þetta
mikJum töfum við öflun heyjannaj'
og hröktust þau til skaða, en þerri-
kaflar góðir komu í september og
náðu menn þá heyjum sínum.
Á Norðurlandi og Austurlandi
var sumarið eitthvert hið hlýjasta
og hagfeldasta, sem menn muna.
þess, að hafa einhvern tíma í um mun þó heildaryfirlitið þann-
ungdæmi sínu séð eða heyrt nokk- ig:—
urs konar spádóm frá einhverjum Tíðarfar.—'Fyrstu mánuði ársins
bölsýnum föðurlandsvini, þess var veðráttan hagstæð. Hitinn yf-
efnis, að einhvern tíma myndi ls-’ ir meðallag einkum í jan f2,l gr.*
land ekki verða annað en “eyði- og marz ) 1,6 gr.*. Vorið var gott,
sker, til að þurka á fiskinet útL nokkuð þurviðrasamt á Suður-
lendra sjómanna.” Það er ekk-l landi, framanaf. Sumarið var ó-
ert, sem bendir á, að þessi spá-| venju hlýtt á Norður- og Austur-
dómur sé að rætast. Sjómennirn- landi, en úrkomur miklar fyrir
ir eru langflestir innlendir. En sunnan. Haustveðráttan var góð
það væri svo einstaklega ánægju- um land alt. Fyrst á síðustu mán-
legt, að sjá landbúnaðinn á ís-l uðum ársins brá til hríða um
landi taka álíka framförum eins Norður- og Austurland.
og sjómenskuna og fiskiveiðarn- Ileyafli. Spretta mun hafa ver-
ið í betra lagi um land alt. *—
Óvenju góð heyskapar tið fyrir
norðan og austan, svo heyafli
mun hafa orðið þar með meira
móti. Rigningar töfðu mjög hey-
afla á íSuðurlandi, og verkun
heyja mun hafa orðið miður góð
á möfgum stöðum, en að vöxtum
mun heyaflinn hafa orðið vel í
| meðallagi.
| Garðyrkja. Hún mun hafa hepn-
| ast vel um land alt, svo uppskera
af garðjurtum mun hafa orðið
með meira móti. Víða leggja menn
of litla stund á garðyrkju, og
fara því á mis við þann hagnað,
sem af því gæti leitt.
Skepnuhöld munu yfirleitt hafa
verið góð um lanft alt, og 'væn-
leiki fjár að haustinu vel í með-
allagi.
Smjörbúin. Þau störfuðú 9 í
sumar. Eitt heltisf úr lestinni, af
þeim, sem störfuðu í fyrra. Fram
Segja aldraðir menn það einna leiðsla mun hafa verið lík og síð-
líkast sumrinu 1880 (næsta sumri i astliðið ár. Sýning á mjólkuraf-
fyrir frostaveturinn mikla). Hey- í urðum var haldin s. 1. haust í
afli nyrðra og eystra varð því í
allra besta lagi, bæði mikill og
Reykjavík. Hún sýndi framför
frá því í fyrra. Það, sem dregurj
TT j , úr starfsemi smjörbúanna, er
goður. Haust var gott og vetur; mjólkur.f en einkum rjóma-sala|
hinn besti um land alt fram í des-j Rejrkjavíkur, sem eykst mjögj
embermánuð, en snjóþyngslum : mikið með hve'rju ári.
hlóð niður norðanlands fyrir ára- Gráðaostabúin í Þingeyjarsýslu
mótin. j 0g Flateyri í önundarfirði, störf-j
Aflabrögð voru í betra lagi, en : uðu eigi í sumar, að nokkru vegna’
misjafnari en árið áður. Mun hafa mistaka, sem urðu á framleið?l-|
komið á land nærfelt jafnmikill' unni 1924, enda söluverð ostanna
afli sem 1924, en útvegur var mikl-! en búist var v,ð. Vamtan-
. . , , , lega taka þessi bu aftur til starfaj
um mun mmr, og: agoðmn þv, j . » œsta, sumri. Leifar af góðum
mmn, og ojafnan. Botnvorpuveið- þingeyskum gráðaosti, frá » fyrra.1
ar gengu í meðallagi. Töfðust þær: voru seldar j haust í Reykjavík
mánaðartíma síðastliðið haust sak-! fyrir 9 kr. kg.
ir kaupde^lu. — Síldveiði var meiri I Niðursuða á mjólk. Verksmiðj-
en árið áður, en verðið hrapaði og! an á Beigalda starfaði fyrri hluta
hefir síld verið óseljanleg síðustu ; ársins, en varð að hætta um sum-
mánuðina. Eiga ýmsir óselda síld
enn, og horfir -þeim óvænlega.
m
Bátaveiði hefir víða verið góð,
einkanlega í Grindavík á vetrar-
vertíð. Á Vestfjörðum aflaðist best
á Suðurfjörðum, en mikill fiskur
gekk þó langt inn í ísafjarðardjúp
síðla ársins. Mokfiski var í Gríms-
ey öndvert sumar. Austan lands
veiddist best frá Norðfirði og
Skálum á Langanesi.
Landbúnaði til eflingar má
armánuðina, vegna þess að tregt
gekk með sölu mjólkurinnar. í
nóv. vildi það óhapp til, að verk-
smiðjan brann. BænAir hafa þó
í hyggju að endurTeisa hana«
Verðlag á búsafurðum. Ullar-
verðið féll mjög á árinu svoj
bændur munu vart fá hálft verð
fyrir ullina mots við það sem varj
síðastl. ár. Á öðrum búsafurð-j
um mun verðlag hafa verið nokk-
uð líkt og í fyrra.
Samband íslenzkra samvinnu-
- , , , ti , , .... ifélaga lét gera tilraunir með
nefna umbætur; a Ræktunarsjoð,; útflutnin? á frystu sauðakjöti. -
íslands er tok til starfa 1. oktober | yæntanlega verða þessar tilraunir
síðastl. haust, aamkvæmt fyrir-ltil þess að nýr markaður fyrir
mælum laga, er síðasta alþingi j íslenzkt kjöt opnast á Englandi.
setti. Þá voru og gjörðar tilraunir
um sölu á kældu kjöti erlendis, en
ekki er oss kunnugt um, hvern á-
rangur þær hafa borið. — Ull seld-
ist illa, en kjöt var í allháu verði
innanlands. Hrossasala var í
minna lagi til útlanda. Verð held-
ur lægra eij árið áður.
Verslun&rhöft öll voru afnumin
á árinu.
Slysafarir urðu með mesta móti
á sjó, svo að talið er að farist hafi
93 menn. Stórkostlegast var mann-
tjónið í norðanveðrinu mikla 7. og
8. febrúar, er botnvörpuskipin fór-
ust norður á “Hala,” Læifur
hepni” og “Fieldmarshal Robert-
son.” — Fimm menn urðu úti á
Vesturlandi í miklu hríðarveðri 7.
og 8. desember síðastliðinn.
Heilsufar manna var í betra lagi
og gengu engar skæðar farsóttir.
Meðal látinna manna nafnkendra
skulu nefndir Stefán Stefánsson í
Fagraskógi, ólafur Briem frá Álf-
geirsvöllum, Hjörtur Snorrason í
Arnarholti, Jón Jacobson, lands-
bókavörður, Jón Jónatansson fyrr-
um alþm., Sigurður Kristófer Pét-
ursson rithöfundur og Franz Siem
Það yrði til ómetanlegs gagns fyr-
ir búnað vorn.
Kaupgjald var alment hærra
en síðastl. ár. Bændur kvarta
mjög um fólksskort og há vinnu-
laun í sveitunum, sem búnaðurinn
eigi geti borið. Þetta málefni er
mjög athugavert; þvi fari alt
yngra fólkið úr sveitunum um
bjargræðistímann, er eigi að
vænta, að þar verði miklar fram-
kvæmdir. Aðal orsök hinna háu
vinnulauna er dýrtíðin í Reykja-
vík, sem seint ætlar að linna
Jarðabætur Hve mikið hefir
verið framkvæmt af þeim, verður
eigi sagt með vissu. Um það vant-
ar allar skýrslur. 1 sveitunum
virðist vera að lifna yfir fram-
kvæmdunum, bæði jarðfi- og húsa-
bótum. Af stærri framkvæmdum
má benda á:
í Eyjafirði tætti þúfnabaninn
eyfirzki um 75 dagsláttur fyrir
bændur, — það er alt nyyrkja.
Álíka mikið var unnið með þúfna-
bananum hér fyrir Reykjavíkur-
bæ. Það er í hinni svo nefndu
* .Sogamýri. Þar er verið að reisa
nýbýli. 60—70* ha. landspilda er
ætluð til þeirra framkvæmda og
er vel á veg komið. Landið er
ræst, tæpur helmingur tættur, bú-
á 10 vikum, og er það mikill hey-
afli.
Notkun tilbúins áburðar tvö-
faldast nú að heita má með ári
hverju. Það styður mikið að auk-
inni nýyrkju. Á tveim býlum hafa
verið gerðar miklar umbætur síð-
ustu árin, en það er á Vífilsstöð-
um og Korpólfsstöðum. Á Vífils-
stöðum hefir á síðastl. 9 árum
verið unnin 16,000 dagsverk að
jarðabótum. 1916 fengust þar 63
hestar af töðu af túninu; — í
sumar 1360 hestar.—Þessar jarða-
og húsabætur hafa borgað sig
vel. í sumar voru peningshúsin
á Vífilsstöðum stækkuð um helm-
ing. Þar eru nú 36 kýr.
Á Korpólfsstöðum byrjaði Thor
Jensen jarðabætur frir þrem ár-
um. Lítil tún vóru þar þá (100
til 200 hesta heyfengur). í sumar
fengust af túninu á 2,400 hestar.
Af jarðabótum hafa verið unnin
um 11,000 dagsverk, og er nú
byrjað að byggja þar hina vegleg-
ustu byggingu, er gerð hef^r ver-
ið á sveitabýli hér.» Byggíngarn-
ar eru í gamla bæjarstílnum. Þar
er íbúð, fjós fyrir 120 kýr. tilsvar-
andi hlöðuf, súrheysgryfjur, á-
burðarhús o. fh Væntanlega verð-
ur þessi bygging langt komin á
næsta ári. _ j
Áveitur. Miklavatnsmýrar- og
Skeiða-áveitan voru starfræktar 1
sumar. Vatn fékst nóg til áveit-
anna, en framræsla hefir reynst
ónóg á báðum stöðunum. Spretta
sæmileg.
Að Flóa-áveitunni var unnið í
alt sumar. Flóðgáttin við Hvítá
er nú fullgerð, og stóri skurður-
inn langt á veg kominn. Menn1
gera sér vonir um, að næsta sum-J
ar verði hægt að ná vatni yfir á-j
veitusvæðið, að minsta kosti nokk-
urn hluta þess. Þing-áveitan
reyndist vel í sumar; góð spretta
þar.
Sjóvarnargarðarnir á Stokks-
eyri, Eyrarbakka og Selvogi féllul
í stóra sjávarflóðinu í fyrrahaust,]
er olli miklum skemdum. Á tveim
hinum fyrnefndu stoðum eru þeir
endurbygðir að fullu, og að nokkru
í Selvogi. — Ríkissjóður veitti
styrk til endurbyggingar garð-1
anna.
Sandgræðslan hefir hepnast vel
þetta ár. Sérstaklega er mjög
góður árangur að sandgirðingun-
um á Klofaflötum og Stóruvöll-
um, er byrjað var á fyrir þrem ár-
um síðan. Innan þessara girðinga
voru í sumar góðar harðvellis-
engjar (1000—1200 hesta slægja)
Þar var lítill gróður áður en girt
var.
Ræktunarsjóður tók til starfa
síðastl. haust, samkvæmt lögum
þeim, er Alþingi samþykti. Með
honum hafa bændur fengið sjálf-
stæða peningastofnun, sem ætti
að gera mönnum hægra um vikj
með framkvæmdir jarða- og húsa-
bóta.'—iMorgbl.
PR0VE0 BY SCIENTIFIC TEST
ramBuk

m
x
r ~ Vjj
Trysgast og bezt ^5«^
við Húðsjúkdómum \
lög. Loks er að nefna diska og
bolla úr postulíni með áletrun-
um, gerða til minja um Græn-
lands-för A. E. Nordenskjölds
1883. Hefir Jón Krabbe umboðs-
herra sent safninu þessa gripi
fyrir skemstu.
Prófessorsfrú Katrín Magnús-
son hefir nýlega gefið Þjóðminja-
safninu ýmsar minjar um mann
sinn, Guðmund prófessor Magn-
ússon, svo sem ávörn frá sam-
verkamönnum hans við háskólann
og frá lærisveinum hans, eldri og
yngri, á 25 ára kennaraafmæli
hans og heiðursgjafir til*hans við
það tækifæri; útskorinn panpírs-
hníf úr fílabeini. mjög vandaðan,
eftir Stefán Eiríksson. meðala-
hylki úr silfri, til að bera á sér,
og útskorna köhnu úr íslenzkum
reyniviði, frá St. Jóseps-systrum;
enrt fremur útskorinn ask úr is-
lenzku birki ffrá þakkl-itum sjúk-
lingi); ‘er kannan'pg askurinn eft-
ir Stefán Eiríksson: enn fremur
eftir sama. útskorið blekstæði.
með vísu til prófessorsins eftir
Þorstein Erlingsson, gjöf frá
nokkrum þakklátum vinum. Enn
fremur afrrtælisritið til prófessors
G. M.,’ er hann var sextugur, frá
ýmpum læknum, stóran silfurbik'-
ar. gjöf^iT þeirra hjónanna á silf-
urbrúðkaupsdegi beirra og silfur-
skildi tvo af líkkisbu hans. Bik-
arinn og skildirnir afhendast
síðar.
Auk þess 'gaf frú Katrín Magn-
lisson safninu jafnframt tvö mál-
verk eftir mag. Benedikt Grön-
dal. ísl. eggiatal með litmvndum
(frá 19041 og skrautritað ávarp í
ljóðum, frá 1906, hvorttveggia
eftir sama. og mynd af föður sín-
um, teiknaða af Sigurði málara
Guðmun/issyni 1854. og aðra af
Sigurði siálfum, eirinig eftir hann
og hiná þriðju af Guðmundi ól-
afssyni í ^Vindhæli, móðurföður
Guðm. prófessors Magnússonar;
er það ljósmyrtd eftir gamalli
teikningu.
Eru þessir gripir allir merkir
og flestir dýrmætir, en gjöfin í
heild sinni hin veglegasta.
Fyrir nokkru fundu bræður tveir
í Þorkelsgerði í Selvogi, Guðniog
Andrés Bjarnasynir, fingurhringa
tvo úr silfrl í rústum á Strönd; er
mynd Maríu á öðrum hringnum og
mun hann forn, en G E á hinum.
Sendu bræðurnir hringana að
gjöf til safnsins.
Áður hafði frú Ingibjörg Jens-
dóttir hér í bænum afhent safn-
inu sem gjöf, upphaflega frá Jo-
sephinu sál. Thoroddsen, merki-
legan steinhring úr gulli, sem
Bjarni amtmaður Thorarensen
átti fyrrum.
Mannamyndasafnið hefir ný-
lega móttekið fjölda ljósmynda af
íslenzkum mönnum; flestar eru
úr eigu Björns prcf. Olsens fyrr-
um og frú Margrétar systur hans:
hafði hún ánafnað þær safninu.
Allmargar sendi Jón Finsen, dóm-
ari í KhÖfn; eru þær úr eigu Hil-
mars föður hans. Frú Kristín
Sveinbjarnardóttir, prests Hall-
grímssonar, hefir gefið safninu
stóra eft'rmynd, úr eigu1 Svein-
bjarnar sál. bróður síns. af teikn-
inu eftir Sigurð málara Guð-
mundsson af föður sínum, séra
Sveinbirni Frummyndin er senni-
lega glötuð. M. Þ.
ÍSLENSKI SÖFNUÐURINN I
HÖFN 10 ÁRA.
í “Kristilegu dagblaði” er þess
getið. að tiu ár séu liðin síð'an sr.
Haukur Gíslason hélt fyrstu ís-
Iensku guðsþjóónustuna í Höfn.
Fyrst í stað voru þessar guðs-
þjónustur haldnar í Abel Katrín-
arkirkjunni. íslenski söfnuðurinn
hefir slfelt eflst og þróast öll
þessi ár. Ilefir séra Hauk Gísla-
syni tekist að fá sérstakan íslensk-
an grafreit í Bispebjergkirkju-
garði.
Síðustu 2—3 árin hafa guðs-
þjón\|sturnar verið haldnar í St.
Nikulásar kirkjusal. Þar hafa að
jafnaði verið 200—300 manns við
kirkju. Háfa nokkrir íslenskir
prestar prédikað þar auk séra
Hauks, m. a. dr. Jón Helgaáon,
séra Friðrik ^Friðriksson og séra
Bjarni Jónsson. í greininni er
minst á starf séra Hauks í þágu
íslínsks félagsskapar í Höfn á
kristilegum grundvelli. Heldur
hann fundi í þeim tilgangi í húsi
K. F. U. M. þar í borginni.
GJAFIR TIL
ÞJÓÐMINJASAFNS ÍSLANDS.
(Eftir Morgbl.)
Landhsöfðingjafrú Elínborg
Thorberg hafði ánafnað Þjóð
minjasafninu eftir sinn dag mynd
af föður sínum, dr. Pétri biskupi
Péturssyni, teiknaða af Sigurði
málara Guðmundssyni; enn frem-;
ur merkilegt hljóðfæri, dýrindis
spiladós, sem prins Jerome Nap-
oleon hafði gefið dr. Pétri sem
heiðursg'jöf 1856. Fer hún með 8
sen fyrrum sýslumaður. 1— Tveir í ið að leggja vegi og reisa þrjú
alþingismenn sögðu af sér þing-! nýbýli- Hverju býli er ætluð 2
mensku sakir heilsubrests, þeir 3 ha. stór spilda.
Ágúst Flygenring og Sigurður ^ þessu ári hafa ra v ar
Jónsson fyrrum ráðherra. vfrule8a veri ® \
Allmikið koif. út af bókum á ár- .f . ^h°l Thor jen
• „ , ,, . , , Mosfellssveit, a bui hr. inor. jen-
inu og eru nystarlegastar “Mynd- gen> yar unnið með þrem dráttar-
ir” Einars Jnssqnar listamanns
Þá er og að nefna doktors-ritgerð
Jóns Helgasonar málfræðings um
Jón ólafsipn Gunnvíking.
Góður rekspölur komst á endur-
heimt íslenskra skjala úr söfnum
í Kaupmannahöfn, sem fram kom
samkvæmt tillögu neðnri deildar
alþingis, þótt mál þetta sé eigi enn
til fulls á enda kljáð.
Landbúnaðurinn 1925.
Eftir Sigurð Sigurðsson,
búnaðarmálastjóra.
vélum, einkum við herfing og
tilfærslu. 4A .
í Eyjafirði keypti féJagið 1 Arð-
ur” dráttarvél sumarið 1918. -—
Með fyrstu tilraunirnar urðu mis-
tök. Aftur var farið að nota vél-
ina 1922, til að herfa með henni
land, sem búið var að tæta með
þúfnabana. Þetta hepnaðist vel.
Síðan hefir verið unnið með þess-
ari dráttarvél hvert sumar, bæði
við herfing eftir þúfnabana og á
plægðu landi. 1 sumar voru herfr
aðar með henni 110 dagsláttur.
Að'herfa eina dagsláttu af plægðu
landi var selt á 36 kr.
Verkafólksskorturinn knýr menn
Þetta ár má telja eitt með betri til að útvega sér betri verkfæri
árum, í búnaðarlegu tilliti, sem en áður, til jarðyrkju og heyafla.
komið hafa um langt skeið. —
Skýrslum er eigi safnað um fram-
leiðslu búnaðarafurða eða húsa-
og jarðabætur, fyr en eftir á, svo
eigi er hægt að dæma um, hvern-
í ár mun hafa verið útvegað
meira af þessum verkfærum, —
stærri og minni —. en nokkru
sinni áður. Mönnum er farið að
skiljast, hve mikla þýðingu það
ig heildarútkoman er, nema eftir! hefir að hafa góð verkfæri við
fréttum og umsögnum manna úr! búskapinn; sem dæmi þess má
ýmsum feveitum landsins, og sem! nefna. að bóndi einn, sem á góð
eru að meira’eða minna leyti óá-| heyvinnutæki (fyrir hesta) heyj-
byggilegar. Eftir þessum heimild-1 aði um 3000 hesta með sex manns
Ef þú hefir komist vel af
\ í Canad a
Því þá ekki að fá frændur
og vini til að koma líka?
Stjórnin í Canada býður alla velkomna, sem koma hingað til að
búa eða vinna að landbúnaði eða heimilisverkum.
Innflutningslögunum er ekki erfitt að fullnægja, fyiir þá sem koma
frá sínu eigin landi og sem hafa góða heilsu.
Hvernig fara skal að:
Innflutningadeild stjórnarinnar í Canada, hefir gert samninga við
bæði járnbrautakerfi landsins, um að höndla allar umsóknir, þessu við-
víkjandi, án endurgjalds.
Ef þú vilt hjálpa landa þínum, sem er hinumegin hafsins, til að
koma hingað, og ef þú vilt gefa honum, eða henni vinnu á þinni eigin
bújörð, eða útvega honum eða benni vinnu hjá öðrum bónda, þáaflaðu
þér upplýsinga hjá næsta C.N.R. eða C.P.R. umboðsmanni.sem verða
látnar í té alveg endurgjalds laust.
í*ar sem þetta á ekki að kosta neitt. ætti enginn að borga peninga
fyrir upplýsingar eða aðstoð í þessum efnum.
Department of Immigration and Colonization
OTTAWA.