Lögberg - 25.02.1926, Blaðsíða 2

wwir,-
Bla. 2.
'3d '-rtGBEKG FIMTUDAGINN,
25. FEBRÚAR 1926
Reynsla landnemans.
Eg var tuttugu og fimm ára að
aldri þegar eg yfirgaf ættland
mitt!' Keypti ég þá farbréf til Can-
ada handa sjálfum mér, konu
minni og þremur bðrnum okkar.
Eg kom til Winnipeg 3. september
1892. Næsta mánudag lagði eg á
stað til Gienboro, Man. Fór eg þar
að vinna að uppskeru og þresk-
ingu. Fundust mér félagar mínir
við þá vinnu heldur ruddalegir
menn og ekki vel siðaðir. Það er
tölutert óaðgengilegt að byrja þá
vinnu fyrir mann, sem óvanur er
vinnuaðferðum hér í landi og kann
ekki enska tungu. Eg komst að því
síðar, að eg hafði lært ýms orð og
talshætti, án þess að skilja, af
þessum félögum mínum, en sem
ekki er æskilegt að nota. Ættu ný-
komnir menn að gjalda varhuga
við þessu.
Nokkru síðar fluttist eg einar
j ur í þessum svokalaða “tjaldabæ”'
! yfir sunnudag, og messaði þar
Rev. Johnson, sem þar var þá og
í eg held að allir úr nágrenninu hafi%
verið viðstaddir.
Maður að nafni McKay, hafði
að eg hefði unnið fyrir þeim.
Hinn 2. október um haustið
gerði kafalds byl, er varaði allan
daginn og fram á nótt. Daginn
eftir var snjórinn svo mikill að
það voru ekki hagar fyrir skepn-
byrjað verslun í dálitlum bjálka-1 urnar, svo eg varð að -gefa þeim
kofa'til að mæta þörfum þeirra; hey. Snjóinn tók þó upp eftir
fáu, sem þarna voru. Fékk hann | nokkra daga og kom þá rigning.
vörur sínar frá Dauphin og voni j Þurkarnir voru svo litlir þetta
þær fluttar á vögnum, sem uxar i haust, að ekki var hægt að þurka
drógu og sama leiðin farin eins | heyið fullkomlega. Eg hafðí nóg
og við höfðum komið, svo það var! þurt hey handa mínum skepnum;
ekki furða þó þsdr væru nokkuð j en eg ætlaði að heyja miklu meira,
dýrar. Hveiti hafði hækkað mjög í I svo eg gæti selt þeim hey, sem nú
verði þetta vor og var kent um i voru að koma hópum saman til að
stríðinu milli Bandaríkjamanna j setjast að á þessum stöðvum.
og Spánverja. Komst þá hveiti- Snemma í nóvember bygði eg
ffekurinn flOO pd.) upp í $5.00, sem bjálkakofa til að búa í um vetur-
þá var alveg óvanalegt. inn, jyiosa hafði eg á milli bjálk-
Á stjórnarskrifstofunni fékk pg anna til að gera kofann sem htýj-
að vita að mitt heimilisréttarland , astan. Þakið og gólfið varð að vera
var tuttugu mílur frá þeim stað, j úr torfj og mo!d> þvj unnjn vj5
sem eg nú var kominn til. Eg lagði j var ekki að fá Þegsi kofi var fjórt.
aftur á stað á mánudagsmorgun-1 an fet a þVern veg. Þegar hann
10 mílur suður í bygðina. nálægt! *nn °K. eg Var. tV° JagRa. 6nn að var hérumbil búinn, flutti önnur
Baldur Man Þar komst eg veru- k°maSt Þan?&ð 96m ferðinni var fjölskylda í hann með okkur.
j ’kvnlni' ví* prf;*r vinn„ ! heitið. Sjálfur varð eg að byggja Hafði hún tekið land þar nærri og
\.L kaUp. Þar var eg lengstaf hjá ! brýr. yfÍr-’ækÍ °g keldUr’ 3em VOrU j bað mig að lofa’ sér að vera með
Creameris Bros þar til 1898 Það ! a ,elðlnnl' Eg komat a heimihs- ; okkur yfir veturínn. Sögðum við
hnfði ■> ir. réttarlandið 15. júlí eftir mánaðar þeim að það væri velkomið. Við
ferðalag. vorum sjö, .en sex í hinni fjöl-
Eg átti kost á að skifta um land,; skyldunni, þegar hún kom, en
sem eg hafði grætt á þessum ár-
um var fyrst og fremst það, að eg
hafði komist nokkuð niður í mál-
e& eíl eftir að bafa vérið fjölgaði um einn í janúar mánuði,
nokkra nautgripi. En það semj^ nokkra daga og skoðað land-, svo eftir það voru fjortan manns
mestu varðaði var það. að fjöl-' ."f eg.^ halda þV1 landl 96m 1 kofanum> sem var eins fyr
skyldan hafði stækkað og voru nú i vaIlð hafðl verið fy™ segir 14x14. En þráttVfyrir öll
börnin orðin fimm er ie^ a ar”a^kanum, Swan Ri*er, þrengslin gekk þó alt vel. Við vor-
Á árunum 1897 og 1898 heyrði j ?g *£ er.,mif1 ak6g,J °g kíarr‘ j um 011 frí&k ^löð ánægð. Við
eg um landsvæði, sem stjórnin var Landlð mj°g °g Þ&r °X mik’ Piltarnir v0rum utl að vinna allan
þá nýbúin að láta mæla >g sern |lð &f VlltUm uvoxtum- daginn. Konurnar bjuggu um rum-
kallað var “Swan River Valley.” Næsti nágranni okkar var sex in strax a niorgnana og börnin
Viséi eg að það var einhverstaðar j mílur í burtu og þar næst svo sem j e u SJ 1 beim allan daginn. Til
norðan og vestan við bygðir sið- tuttugu míl'ur. Eg átti $10.00 í pen- Þe3s að fara fem best með P,ass"
aðra manna, hinum megin við I ingum, fáeina nautgripi og nokkr- lð notuðam vlð bara ema eldavél
Dauphin og Duck Mountaifts. . ar kindur, sem hurfu okkur sjón- fl að •e,cia matinn fyrir báðar
Sigurður Christopherson var þá i um 1 skégarbuskunum, ef við fór- j J os y urnar og or Það alt veL
umboðsmaður sambandsstjórnar- j »m «okkuð frá þeim. Mýflugurn-' ^að voru„m™; sem Þarna "f
innar'og hafði eftirlit með land- í ar voru slæmar, en með því að ; Ufrf Þet a baust; var Þvl tolu;
námi. Fór hann norður til SVan | hafa mikinn reyk alf af nótt og j . ^ íIL
River vorið 1898 til að skoða land-1 daS var hæ»t að halda skepnun-1
urinn. Eg seldi bónda, sem kom
| sunnan'úr Manitoba mikið af hálf-
ið, svo hann gæti sagt folk1 hvert j un> heima vlð- þurkuðu heyi og fékk fyrir það
honum Býndist raðlegt að taka ser Það sem eg fyrst og fremst j gex sekki að hveitj pinst mér
þar heimilisrettarland eða ekkh þurfti að gera, Var að byggja. hafi verig einhver bestu k em
Eg bað hann að nema par land ; bjalkakofa. Þegar það var nærri eg heti gert é æfinni
fyrir mig, ef honum litist vel á sig. j búið og, eg hafði þakið hann öðr-j .
Þegar hann kom aftur fékk eg að um megin með torfi, kom Johnson ' lnur mmn ra Daup m, sem
vita, að hann hefði tekið fyrir j prestur að heimsækja okkur. Með- j
i var hér í nágrenni við mig, svo sem
mína hönd suð-dustur fjórðung af | an hann stóf við skall á þrumu-1 vikutima Þetta sumar, t’1 að
byggja kofa og heyja dálítið, kom
aftur norður í desembermánuði.
32—35—28 vestur af fyrsta há-
degisbaug. Fór eg þá þegar að búa
mig undir það, að reyna gæfuna,
sem landnemi og bóndi. |
Eg átti tvo uxa, sem ekki voru
þá tmdir að fullu. Keypti gainlan
vagn fyrir $5.00, sem eg varð þó
að binda saman með vír. í vagninn
lét eg svo fjölskylduna og rúm-
fatnað okkar, en húsmunum þurfti
ekki að ætla pláss. Eg fékk tvo
unga menn til að reka nautgrip-
ina og fáeinar kindur, sem voru
að fara norður í sömu erindum.
Eg varð einnig samferða mági
mínum og fjölskyldu hans.
Við lögðum á stað hinn 15. júní
veður óg rigning, svo, við urðum
öll að leita okkur skjóls undir
þeirri hlið kofans, sem þakið var
komið á og þóttumst viá góð að
Hann færði mér kartöílupoka.
Erosnar voru þær auðvitað, en
dæmalaust voru þær góðar á
bragðið.
Snemma í apríl höfðum við,
| leigjandi minn og eg, lokið við að
vera þó svo langt komin með að
byggj a vfir okkur.
Það var mikið að gera um sum-
arið og það sem eftir var af sumr-, . ,
inu var ekki lengi að líða. Þar sem ! hyif*ja hJalkahus handa honum og
við komum of seint til að sá i folkl hans og flutti hann 1 Hð'
nokkru það árið. þá var heyskap- Peí?ar vlð vofum að by^ja Þetta
hus og að þvi var komið, að setja
á morgnana og vann^til klukkan
níu. Þá slepti eg uxunum á beit,
fór sjálfur heim og borðaði morg-
un verð. Mjólkaði því næst kýrn-
ar og fór svo út að hreinsa land-
ið þangað til um hádegi. Lagði
eg mig þá fyrir í svo sem tvo
tíma og fór svo út og plægði með
uxunum það sem eftir var dags-
ins.
Eg sló sjötíu og fimm ekrur af
hveiti á heimilisréttárlandi mínu,
með uxunum, áður en eg eignaðist *
hesta. Það er seinlegt verk að
vísu, en varlfgast er það fyrir
byrjendur að nota uxana fyrst um
sinn.
Fyrst framan af hafði eg mikið
gagn af veiðiskap. Eg veiddi fisk
í ánni, skaut andir og aðra fugla,
sem þá var mikið af. Við notuð-
j um humal úr skógnum fyrir ger
j til brauðgerðar og sjálf gerðum
j við okkur skó úr skinnunum af
' þeim skepnum, sem eg slátraði.
! Eftir fyrsta árið höfðum við æf(-
inlega mikið gagn af garðrækt.
j En frost skemdi alt hveiti fyrir
j mér fyrstu árin, eins og vanalegt
1 er í nýjum bygðum.
Haustið 1899 var járnbraut
i bygð 'til Swan River. Varð þá alt
I miklu líflegra og þægilegra við-
j fangs.
Konan mín á miklar þakkir
skyldar fyrir alt það mikla, sem
j hún lagði á sig i þesáu frum-
| býlings lífi okkar, og fyrir það,
j hve vel hún bar öll óþægindin,
j sem hún varð að þola og gerði sig
' ánægða með það, sem varð að
vera. Það skorti flest, sem heim-
| ili þarf að hafa. Hún hafði líkaj
j flestum konum meira að gera, |
! meðal annars vegna þess, að Guð
| hafði gefið okkur mörg börn og
j þar á meðal þrenna tvíbura.
I Strax þegar eg hafði fengið
eignarrétt á landinu, varð eg að
veðsetja það, til þess að fá pen-
inga sem eg þurfti til að kaupa
fyrir nauðsynleg áhöld til að
rækta landið. Af því láni varð
eg að borga Sfá rentu. Síðar var
rentað hækkuð upp í 8% prct.
Nú hefi eg borgað þetta lán og
hefi í mínum eigin vörzlum, eign-
arbréf fyrir heimilisréttarlandi
mínu. Fimm önnur lönd hefi eg
líka keypt til viðbótar við heimil-
isréttarlandið. í haust sem lei5
þreskti eg 18,000 bushel af 450
ekrum.
Reynslu landnemans. má rita í
fáum orðum: Guð hjálpar þeim,
sem hjálpar sér sjálfur.,
Harlington, <W febrúar 1926.
Fi éttabréf.
nrinn aðal verkið og svo að eltast
við skepnurnar um skóginn og
koma upp fleiri kofum áður en
veturinn kæmi.
Þegar fyrsti kofinn var bygður
sti
nei
1898. Við áttum hér um bil þrjú
hundruð mílur að fara og vegur-
inn var alt annað en góður. Okk-
ur gekk vel að komast til Dauphin.
Þar hvíldum við okkur í tvo daga,
áður en við lögðum á stað yfir
Duck Mountains. Þó hér sé um lít-
il fjöll að ræða, þá er landið tölu-
vert hátt og við fórum eftir braut,
sem stjórnin hafði látið höggva
gegnum skóglendið veturinn áður.
Leiðin frá Dauphin til Swan River
er hérumbil hundrað mílur og við
vorum siö daga að fara þá leið.
Á þeirri leið höfðum við stundum
örðugleika með að fá vatn. En þó
mjólkuðum við kýrnar, þvi þær
hugsaði eg mér að nú skyldum við
gæða okkur á kindakjöti. En kon-
an sagði mér að ekkert væri saltið
til og ekki gæturfi við geymt kjötið
án þess að borða það. Eg lagði
því á stað á uxunum tuttugu
milna leið til að kaupa fimtíu
centa virði af salti >— og það var
ekki mikið af salti sem eg fékk.
Þegar eg kom heim aftur eftir
tveggja daga ferð voru kindurn-
ar tapaðar, svo við höfðum saltið,
en ekki kjötið. Þrjár af kindun-
um fundust aftur 1 nóvember mán-
uði svo eg ga1> aftur byrjað að
koma upp kindum. Úlfurinn hefir
náð í hinar, býst eg við.
Það voru oft menn á ferð þetta
urðu aldrei þurrar og alt sem vlð j íumar, sem voru að líta eftir heím*
höfðum til að borða ú þesspri leið ilisréttarlöndum. Það var þó að-
var haframélsgrautur og mjólk—j eins í nokkrum hluta héraðsins,
mjólk og haframélsgrautur. j sem hægt var að taka land þá, þó
Einn daginn var hvassviðri mik- það væri nærri- alt mælt. l(fenn
ið og vildi þá svo til að við vorum j komu til mín og báðu mig að brjóta
á leið um gamlan og fúinn skóg, j fyrir sig eina ekru á hverju lanjii
þar sem trén voru að falla niður af þrem löndum, sem þeir höfðu
alt í kring um. okkur og sum rétt i hug á skamt frá mér, vegna þess,
yfir brautina. Urðum við að að það gaf þeim nokkurn rétt-til
höggva sum þeirra úr veginum j landsins, ef þeir höfðu eina ekru
fyrir okkur og seinkaði það ferð- j brotna. Eg átti að fá $4.00 fyrir
inni æði mikið. Við héldum áfram að hreinsa og brjóta hverja ekru.
lengi fram eftir kvöldinu, í von Þarna var tækifæri til að vi»na
um að komast út úr skóginum, en , sér eitthvað inn, sem eg átti þó
loks urðum við þó að setjast að ; ekki von á, og mér þótti vænt um
inni á milli trjánna, sem voru að að fá Jæssa vinnu. Eg greip plóg,
hrynja niður alt í kring um okk-1 sem eg hafði, lét hann í vagninn
ur. Þegar við vöknuðum morgun- j 0g keyrði gegnum skógarbuska og
inn eftir var komið logn og okkur j vegleysu að öðru en því er eg sjálf-
leið öllum vel. Hulin hönd, sem Ur bjó mér til jafn óðum. Landið
sterkari var en stormurinn varð- < fann eg eftir spít’um, sem land-
veitti oss öll. 1 mælingamennirnir ' höfðu rekið
Þegar við loksins komumst í niður og skilið eftir og byrjaði eg
Swan River dalinn, komum við að þegar að vinna.
litlu þorpi, sem aðeins voru tjöld Þegar eg íór að Ieita að vatn'
en engin hús. Stjórnin hafði þá fann eg stöðupoll. Eg gróf holu
skrifstofu þar í einu tjaKlinu, og j bar skamt frá og lét vatnið seitla
var Hugh Harley heitinn umboðs- hana svo’ það hreinsaðist á leið-
maður henpar og leiðbeindi hann j >'rmi. Af því veðrið var heitt, drakk
þeim, sem þar voru að taka heim-1 3g míkið, en uxarnir vildu það
ilisréttarlönd. Hann kom á móti j efcki. Eg braut þessar þrjár ekrur.
okkur og með sínu glaðlega við i dna á hverju landi. Að því búnu
móti og fallega brosi bauð hann j fékk eg mér þrjá staura, rak þá
okkur velkomin í dalinn. Hann niður, sinn í hverja af þessum
sagði mér að eg gæti keypt brauð i plægðu ekrum; hjó flatan kant á
og smjör í einu tjaldinu. Þegar'eg ! hvern staur og skrifaði þar á nöfn
kom aftu’- að vagninum, stökk beirra, sem eg var að vinna fyrir.
fjögra ára gamall sonur minn upp j \ð Jféssu var eg í þrjá daga. Eng-
og hrópaði upp yfir sig: “Mammaj j an þessara manna hefi eg séð síð-
mamma! pabbi er ( kominn með ! an, en einn þeirra var svo góður
brauð og. smjör.” Vio héldum okk- I að senda mér $4.00 og fanst mér
þakið á það, tók að vandast málið.
Torf vaf- ekki hægt að fá, þegar
jörð var freðin. Tókum við því
það ráð að setja þurt hey ofan á
þakraftinn og þar ofan á lausa
mold, eem við náðum í fram rpeð
ánni. Tróðum við þetta svo niður
sem best við gátum og það var al-
veg furða hve vei það reyndist
næsta sumar til að varna leka. —
Vorið 1899 bió eg til bát og ferj-
aði fólk yfir ána. Margir komu til
mín til að fá upplýsirtgar viðvikj-
andi landinu. Eg vai* orðinn nokk-
uð kunnugur og gat oftast gefið
mönnum hugmynd hvar þeir gætu
fundið það land, sem þeir voru
sérstakléga að reyna að finna.
Maður nokkur frá Brandon kom
til mín um vorið. Hafði hann verið
að skoða.land þar norður frá og
var á heimleið. Eg ferjaði hann
yfir ána og spurði hann mig þá
hvernig vegurinn mundi vera yfir-
ferðar. Sagði eg honum að lækur,
sem væri þar svo sem hálfa mílu í
burtu væri kennské illur yfirferð-
ar. Eg hefði að vísu bygt brú yfir
hann sumarið áður, en eg væri
hræddur um að hún hefði kannské
flotið í burtu í vatnavöxtunum.
Bauð hann mér 25 cents fyrir að
koma sér yfir lækinn. Eg var til
í það. Þegar við komum að læknum
var mest af brúnni farið, en staur-
arnir, sem eg hafði lagt yfir læk-
inn, voru þó eftir, og voru end-
arnir fastir í jörðunni. Á staur-
unum var þykkur börkur, svo þeir
voru ekki hálir, og hugsaði eg mér
því, að bera manninn yfir lækinn
og ganga á staurnum. Tók eg nú
manninn á herðar mér og lagði á
stað. Hefði einhver verið þar
með myndavél, mupdi hann hafa
náð skrítilegri mynd. Staprinn
>ar svo sem tvö fe.t niðri í vatn-
'nu og eg fann fljótt að börkur-
:nn var af honum og hann var
háll eins og gler. Til 'þess nú að
falla ekki sjálfur, slepti eg mann-
inum beint á höfuðið í lækinn og
Lók á því, sem eg hafði til, til að
komast sjálfur að landi Maður-
inn þessi konjst líka úr læknum,
og þegar hann var búinn/að vinda
föti sín og fara 1 þau aftur, la&ði
'iann á stað og sýndist líða vel
iftir baðið.
Þetta sumar hreinsaði eg og
olægði nokkurn blett af landinu. !
Uxarnir þoldu illa vinnuna, þeg- j
ir hitinn var sem mestur. Fór eg
því á fætur klukkan að ganga þrjú !
«
J. A. Vopni.
Skömmu fyrir síðastl. jól fór
eg suður til 'Cincinnati, Ohio, að
heimsækja tvær dætur mínar, sem
þar eru búsettar. Hjá þeim dvaldi
eg í rúmar sjö vikur. Á þessu
tímabili notaði eg tækifærið til að
skoða mig um bæði í borginni Cin-
cinnati, sem nú telur yfir hálfa
miljón íbúa, og einnig í ýmsum
öðrum bæjum í Ohio og Ken-
tucky. Hvarvetna leizt mér frem-
ur vel á mig, einkum í Ohio rík-
inu, sem er talið að vera með
auðugustu ríkjunum þar syðra.
Allir aðal vegir eru þar ágætir,
og samgöngufæri* í bezta lagi. Á
því tímabili, sem eg dvaldf þar
syðra, var tíðarfar mjög gott. i—
Mr. L. O. DeHaven, tengdasonur
minn, stundar ísrjómaverzlun í
Cincinnati, og farnast mjög vel.
Á heimleiðinni til Winnipeg kom
eg til Chicago, og dvaldi þar í f jóra
daga hjá kunningja mínum Svein-
birni Árasyni, sem flestir Winni-
peg íslendingar þekkja. Hann
stundar nú smíðavinnu þaf í borg-
inni. Naut eg aðstoðar hans, og
einnig Gunnlaugs Björnssonar,
úrJkniðs, sem eitt sinn bjó hér í
Winnipeg, að sjá suma helstu staði
og byggingar í Chicago, og fanst
mér mikið til koma. Sérstaklega
hafði eg mikla ánægju af að heim-
sækja hr. C. H. Thordarson; hann
tók mér mjög alúðlega, og sýndi
mér alt 1 gegn um hið mikla verk-
stæði, þar sem hann rekur verzl-
un sína í stórum stíl. Mikið fanst
mér til um hið afar merkilega
bókasafn hans, sem mun vera það
stærsta safn, sem nokkur íslend-
ingur á hér megin hafsins.
í Chifcago eru um 300 Islend-
ingar i alt; hafa þeir mýndað fé-
lag, sem þeir nefna “Vísir”, og
var eg svo heppinn, á þeim tíma
sem eg dvaldi í borgiríni, að fund-j
ur var haldinn í þessu félag:.i
Þar voru' ,70-100 manns, karlar ogj
konur, og gafst mér þar gott
tækifæri að sjá marga gamla
kunningja mína, sem áður hafa
búið hér í Winnipeg. Allir voru
þeir glaðir og alúðlegir og virð-
ast una hag sínum aljvel: — Fé-
laginu ‘Vísi” flutti eg eftirfylgj-
andi erindi:
/ /
TIL “VÍSIS”
Ó, heill. sé þér, “Vísir”, með vík-
inga sál,
að vernda og glæða hið norræna
1 | mál
með sögunnar fróðleik og feðr-
anna dáð,
við frostið og báliÖ um aldirnar
skráð.
»
Ef Viljinn ög einingin haldast í
hönd,
má helga og styrkja vor þjóðrækn-
is bönd
og geyma það bezta, sem eðli
vort á
’Uel oirdi Lins litla
kostnadar’
Sjóðandi heitir
SNÚÐAK!
LEGGUR af þeim anganina —
lilfagrir .... og Ijúffengir.
Heitir snúÖar, búnir til úr Robin
Hood hveiti.'uppáhald fjölskyld-
unnar á hverjum bökunardegi.
ROBIN H00D FL0UR

frá ískrýnda hólmanum norður
í sjá.
Þó Frónið vort heima sé fátækt
^ og grýtt.
í feðranna sögu skín vorljósið
blítt;
sá auður sé' kraftur á komandi
stnnd
í kapphlaupi lífsins á framandi
grund.
Eg óska þess, “Vísir”, að vaxir þú
hátt,
að vorgróður tímans hér sýni
þinn mátt.
Þó liðið sé fáment og leiðin vor j
hál,
skal lifa tg geymast vor saga og
mál.
M. Markússon.
Æfiminning.
21. september síðastl. andaðist
á heimili dóttur sinnar í Argyle-
bygð, eklcjan Þorbjörg Gunnlaugs-
dóttir, 82 ára gömul, eftir lang-
varandi veikindi, var búin að
liggja rúmföst í fjögur ár.
Þorbjörg heitin var fædd og upp
alin í Breiðdal í Suður-Múla-
sýslu á íslandi; foreldrar hennar
voru þau Gunnlaugur » Sveinsson
og Ingibjörg Bjarnadóttir.
Árið 1877 giftist hún Sveini
Björgúlfssyni bónda á Gilsárstekk
í sömu sveit. Bjuggu þau þar til
1887, að þau fluttu til Ameríku á-
aamt f jórum börnum sínum. Sveinn
nam heimilisréttarland í Argyle-
bygð og settist þar að með fjöl-
skyldu sinni og farnaðist fremur
vel, þó landið væri heldur lélegt.
Tvö af börnunum Björgúlfar og
Ingibjörg voru alt af hjá foroldr-
unum og voru þeirra ellistoð.
Sveinn létst 22. maí 1921, og
Ingibjörg dóttir þeirra dó 8. júlí
sama ár, þetta var þung sorg fyrir
Þorbjörgu heitina, aldurhnigna,
og heilsulitla, enda reyndist. það
henni um megn, því skömmu
seinna fékk hún slag, gerði það
hana máttlausa og mállausa að
heita mátti. Tvö ár var hún hjá
Björgúlfi syni sínum eftir að hún
veiktist en er hann brá búi 1923
fór hún til dóttur sinnar Þórunn-
ar og tengdasonar síns Eðvalds
Ólafssonar fhann dó 11. marz
1925). og var þar það sem eftir var
æfinnar.
Hún eftirlætur þrjú börn á lífi
Þórunni, Björgólf og Gunnlaug,
(sem nú býr á landi f-oreldra
sinna). Líka sjö barnabörn og eina
aldurhnigna systur. Þau hjónin
Sveinn og Þorbiörg héldu fast við
sína barnatrú, þaU iðkuðu hús-
lestra á heimili sínu meðan kraft-
ar entust, og vildu innræta börn-
um sínum alt það, sem var gott
og gpfugt, við minnumst þeirra
því með þakklæti og virðing.
Guð blessi minnjng þeirra.
Börnin.
Þessir eru embæj;tismenn St.
Heklu fyrir þennan ársfjórðung.
F. Æ. T. Stefanía Eydal.
Æ. T. Jón Marteinsson.
V. T. Salome Backmann.
R. Jóhann Th. Beck.
A. R. Alla Guðmundsson.
F. R. B. M. Long.
G. (Sigríður Jakobson.
G. U. Joh. Th. Beck.
K. Sigríður Sigurðson.
D. Sigurveig Christie.
A. D. Lára Blöndal.
V. Helgi Marteinsson.
V. Guðm. K. Jónatansson.
Umboðsmaður H. Gíslason.
VERDBREYTING
* Cacsr
i • |
Aukin eftirspurn hefir stafað af framleiðslu hirra nýju gería af Jok-
uðum Ford-bílum af mismvnsndi litum. I samræmi við stefnu Ford
Motor Company of Canada að láta kaupendur njóta allra loekkana á
framleiðslukostnaði, auglýsir það nú mikla verðlœkkun á öllum lok-
uðum bílum nema Coupe. Þessar verð ækkanir gilda frá 11. febrúar
FORDOR
TUDOR
®CHÁSSIS
Nýtt Verð
$755
695
325
Áður
Loekkun
$895
755
■ 335
Sökum endurbóta á hinum nýju gerðum af Runabout, Touring Car og Light Delivery,
er nauðsynlegt að hækka veríið á þeim lítið eitt. Verð á þeim er nú sem fylgir:
Nýtt Verð
®RUNABOUT . - $410
®TOURING - 440
®LIGHT DELIVERY 435
Truck Chassis og Coupe eru óbreytt
COUPE - • $665
' ®TRUCK - 485
©Með Starter $85,00 að auki.
'v , /s ' ■/ * t
Ford Motor Company of Canada, Limited
7 , Ford, Ontario N
Verð f.o.b, Ford, Ontario
«