Lögberg - 13.05.1926, Blaðsíða 5

i
Dodds nýrnapillur eru foesta
nýrnameðaiið. Lækna og gigt foak-
verk, fojartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pilla
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu’m 'lyf-
sölum eða frá The Dodd’s Medi-
cine Contpany, Toronto, Canada.
Demetrius endurborinn
Postulasagan skýrir frá því, að
þegar Páll hafði dvalið tvö ár í
Efesusborg í Litlu Asíu og boð-
að þar kristni, var mikið uppþot í
borginni. Orsökin var þessi: Páll
sngði, að það væri einungis hinn
sanni guð, á himnum, er frelsað
fengi mannkjmið, en eigi þeir guð-
ir, er heiðingjarnir gerðu af gulli
og silfri. En í Efesus bjó silfur-
smiður nokkur, sem hét Demetr-
ius. Hann átti stóra verkstofu,
þar sem smíðuð voru guðamust-
eri, og veitti hann mðrgum at-
vinnu við smíð Artemis-mustera.
Voru þau ger úr silfri og var at-
vinnureksturinn mjög gróðavæn-
legur. Demetrius sá nú, að því
fieiri sem tóku kristni, bæði í Ef-
esus og annarstaðar í Litlu-Asíu,
því þunglegar horfði um sölu
guða-mustera hans. Svo var það
einn góðan veðurdag, að Demet-
rius stefndi mönnum saman og
mælti til þeirra á þessa leið:
ÚGóðir menn, þér vitið að á
þessari atvinnu stendur velmegun
vor, og þér sjáið og heyrið, að
ekki einungis í Efesus, heldur
nær um alla Asíu, hefir'PálI þessi
með fortölum sínum snúið fjölda
fólks, þar sem hann segir, að eigi
séu þeir guðir, sem með höndum
eru gerðir. Nú horfir þetta eigi
einungis iðn vorri til smánar,
heldur einnig til þess að helgi-
dómur hinnar hiklu gyðju Artem-
isar verði einskis virtur, já, jafn-
vel að hún, sem öll Asía og heims-
bygðin dýrkar, yerði svift tign
sinni” (Postulas. 19, 26-28).
Þegar lýðurinn heyrði þetta,
varð hann afarreiður, og þeir
æptu: “Mikil er Artemis Efesus-
manna! Og það var rétt með
naumindum að ritaranum (bæjar-
embættismanni) tókst að stilla til
friðar.
Þessi Demetrius, sem Postula-
sagan skýrir, frá, er löngu, löngu
úr sögunni, verkstofa hans einn-
ig horfin, en andi silfursmiðsins
frá Efesus er enn á ferð meðal
vor. Það er eins og Demetrius sé
ljóslifandi enn. Eg sé foann hér,
eg sé hann þar. Hann er öðruvísi
búinn en gamli Demetrius, en and-
inn lifir “æ hinn sami”. Alstað-
ar í heiminum, þar sem talað er
um áfengisbann, þarf Demetrius
að flytja ræðu. Hann stefnir
saman öllum þeim, sem Bakkus
veitir atvinnu: brennivínsbrugg-
urum. ölhitumönnum, vínveitinga
hersveitinni allri, og hann stefnir
einnig saman öllum þeim, sem
tolja Bakkus ómissandi, til þess
að hressa upp á “fína fólkið”. En
Demetrius vorra tíma hagar orð-
um á þessa leið: “Nú horfir til
þess, að guðinn Bakkus verði
einskis virtur, og að dýrð haps og
ljómi hverfi úr samkvæmislífinu,
ef bannið verður ofan á.’ ’
Páll postuli fékk útrýmt Arte-
misardýrkuninni og Demetrius-
arnir mistu atvinnuna við smíð
musteranna.
Bannher vorra tíma ætlar sér
að steypa Bakkusi af stalli, og eg
vpit, að það tekst, hversu margar
ræður, sem Demetrius flytur. —
Templar.
Fréttabréf.
East Lake, Col., 5. maí 1926.
Hr. ritstjóri J. J. Bildfell!
Mig greip sú hugsun, að rita þér
nokkrar línur, með þeim vinsam-
legu tilmælum, að þú birtir þær í
þínu mér kæra; Lögbergi. Eg er
viss um það, að vinir fnínir og
kunningjar í dreifingunni hefðu
ánægju af að sjá línu frá mér, og
virða á betri veg þótt þær verð
ekki sem bezt úr garði gerðar.
Svo mikils met eg tíðina, að eg
læt efni bréfsins byrja með því,
Tíðin er það sem lífgar og deyðir,
eftir því á hvora sveifina hún
legst. — Þótt eg ekki dveldi hér
veturinn 1924-25, er mér það
kunnugt, að allan þann vetur
héldust í hendur logn og heiðríkj-
ur, ekkert regnfall ,og því sem
næst enginn snjór; áfram héldu
þurkarnir til sept. 1925, að eins
féllu tvær litlar skúrir á sumrinu.
Þurkar þessir tóku yfir allstórt
svæði af Adams Co., sem þessi
bær er í. Ekki er hægt að segja
að alt, sem sáð var til, eyðilegðist,
sumir bændur fengu nohkurt
hveiti, aftur aðrir meðaluppskeru
af sykurrófum; það voru þeir sem
ekki plægðu þær undir. Forðabúr.
vatnsveitunnar entust til að miðla
vatni á grasið, svo yfirleitt voru|
teknar tvær til þrjár uppskerur,
af Alfalfa. Fyrir þessa tilhögun!
á vatninu gafst bændum nægilegt
skepnufóður, og fari menn nokk-|
uð út frá bænum, gefur að líta
meiri og minni heyfyrningar.
Með september fór að rigna, svo
heldur meira regn í oktber. í
logni féll oft snjór frá 13. nóv. til
byrjunar marzmán, náði alls sex
þuml. á dýpt. — Á téðu tímabili
var jörðin oft hulin hvítu ábreið-
unni, sem marzregnið eyðilagði.
Þetta er kallaður óvanalega slæm-
ur vetur hér, en á sama tíma var
auðsætt og viðurkent, að hann var
að búa hina skrælnuðu jörð undir
góða uppskeru næsta haust, sem
nú þegar er komin á það stig, að
aldrei hafa verið betri uppskeru-
horfur, segja kunnugir menn hér.
Aldinatré eru í blóma, lofa mikilli
afurð, ef ekki kemur frost, sem
getur komið fyrir í þessum mán-
uði.
Allmikið flyzt hér i'nn af verka-
lýð frá New Mexico, og svo frá
hinni gömlu; hann vinnur í syk-
urrófunum, vinnur fyrir lægra
kaupi en alment er gefið. Sú
rófnarækt reynist arðberandi; í
flestum árum gefur ekran af sér
frá 12 til 24 tonn; tonnið selst á
átta dollara.
Eins og bændur í þessu bygðar-
lagi, ásamt íbúum þessa bæjar
lifa í góðri von um arðsemi jarð-
arinnar á þessu sumri, hafa þeir
örugga von um góðan árangur
þess fyrirtækis, sem nú þegar er
sett á stokkana tvær og hálfa mílu
frá East Lake. Það skiftir árum
síðan fullyrt var af sérfræðing
um, að þarna væri olía í jörðu.
Síðan hafa bændur og East Lake
búar í kyrþey um það rætt og ráð-
slagað, hvað gjöra skyldi; sú varð
niðurstaðan, að í byrjun vorsins
komu þeir ráðagjörð sinni í fram-
kvæmd. Á tiltöulega litlum tíma
reis þar upp feikna mikil bygging
29. apríl var, var boð úti, skyldu
allir velkomnir 2.30 síðdegis 2.
maí til að sjá, þegar borvélin væri
sett í hreyfingu; og víst var um
það, að fólksfjöldinn, er þar kom
saman, áður en hinn ákveðni tími
kom, bar þess vott, að boðinu var
vel tekið. Samkoman byrjaði með
því, að nokkrir ræðumenn töluðu.
Hér er ekki rúm fyrir þær tölur,
skal þess að eins getið, að ríkis-
menn í Denver eru í og með þessu
mikla fyrirtæki, þess lét getið
fyrsti ræðumaðurinn; og í annan
stað skal þess getið, að einn af
ræðumönnum sagði að þegar væri
gerð áætlun um dýpt ofan að ol-
íu, tvö til þrjú þúsund fet, reynd-
ist það meira, bæri ekki að gugna,
því í Calforníu hefði hann séð
gasolíubrunn, er væri sex þúsund
fet ofan að olíu.
iGufuketeillinn stundi þungan,
varp frá sér gufumökk, og þar
með hreyfðist borvélin, sem bar
vitni um kunnáttu og vandvirkni
smiðanna.
Þegar tekið er tillit til uppskeru-
brestsins næstliðið sumar, mætti
ætla að verzlun tengdasona minna
Einars Snydals og Jóns Axdal,
væri langt frá því að vera góð, en
sannleikurinn er sá, að hún er og
hefir verið fremur góð. Fólki
mínu líður vel, og eg hefi góða
heilsu fyrir minn aldur. Mrs. T.
S. Jackson kallar mig í einu bréfi
sínu til mín 80 ára ungan. Jæja’
látum svo vera, eg skal játa það,
að ellin fer vel með mig. Allir,
sem þekja mig, vita, að eg hefi
ekki farið á mis við að bergja af
bikar reynslunnar, þrátt fyrir
það tel eg mig gæfusaman. Lút-
er segir: “Góð börn eru betri en
auðæfi Krösusar”. Aldrei hafa
sannari orð verið töluð; eg get til-
einkað mér þau; börnin mín hafa
gefið sínum börnum gott dæmi til
eftirbreytni, sem eg í minni háu
elli verð aðnjótandi; og sízt skyldi
eg gleyma, þegar eg minnist þess-
arar guðs góðu gjafar, að guð gaf
mér góða og mikilhæfa eiginkonu,
sem eg trega meðan eg dreg and-
ann. ‘Oss þykir sárt að skilja, en
það er guðs að vilja, og gott er
alt, sem guði er frá.”
Heyrt hefi eg því hreyft, að nú-
tíðarfólkið líti niður á gamal-
mennin. Um það skal eg ekki
þræta, að eins skal það sagt, að
slíkt hefir ekki komið fram við
mig; þegar eg kom hér, þekti mig
enginn utan mitt eigið fólk; mér
var yfifleitt vel tekið og kallaður
‘grandpa”; og eg veit að allir, sem
hafa kynst mér, bera hlýjan hug
til mín; þegar eg geng um bæinn,
kalla einatt litlu börnin frá hús-
unum “grandpa!” Þessi áminstu
vinahót eru mér dýrmætari en
gullepli í silfurskál, eins og Saló-
mon orðar það.
Getið hefi eg barnabarna minna
hér fyrir ndkkru síðan. Aftur vil
eg nefna þau, fær þá lesari bréfs
þessa vissu um, að þau eru flest
flogin úr hreiðrinu. Börn dóttur
minnar Helgu og tengdasonar
míns E. J. Snydals eru þessi:
Nina, gift W. Kimsey, flugmanni
og verkfræðing, þau búa í Detroit,
Mich., þau eiga ársgamla efnilega
dóttur. Sigríður Pálína, gift Burt
Johnston; hann er verzlunarmað-
ur, þau búa í Wyola, Mo. Carmen
Stefanía, hún kennir í skóla í
Stirling; þangað teljast 190 míl-
ur, þar eru skóglausar sléttur;
LÖGBEBG FIMTUDAGINN,
13. MAÍ 1926.
kvað hún þar vera næðingasamt í
vetur og gagn-ólíkt því, er hún
átti að venjast hér, þar féll tals-
verður snjór, því þetta er í norð-
austur horni Colorado ríkis. Þá
er Lilian, hún er á söngfræðiskóla
í Greely, 40 mílur héðan; og How-
hard, hann vinnur við verzlunina.
María, 11 ára, og Maxwell 9, þau
ganga á bæjarskólann.
Börn Stebbu minnar sál., Pétur
og Pálína Isabella, sækja sama
skólann, þau eru hjá Jóni og Pál-
ínu, sem annast þau eins og beztu
foreldrar.
Pétur sonur minn gjörir gott
“business”; frá nýári hefir hann
unnið sumpart í Denver, sumpart
út um land; heimili hans er hjá
Jóni og Pálínu; nú er tiann í norð-
vesturhorni þessa ríkis, keyrði
þangað í bíl sinum fullar 400 míl-
ur; um mánaðamótin næstu býst
hann við að koma heim, og fer svo
til Wyoming, þar æt'lar hann að
starfa í sumar. Félag það, er
hann vinnur fyrir, nefnidst The
Service Life Insurance Co. of Lin-
coln, Nebr.
Það getur hent sig, að þú sjáir
línur frá mér seinna, skrifaðar á
Svold, N. Dak.
Guðbrandur Erlendsson. ..
Stórkostleg “Stampede” verður í
River Park frá 29. Júní til 5. Júlí.
Þar gefur að sjá vilta hesta og ágoetis reiðmenn
Kirkjuþing Adventista.
Alheims kirkjuþing há S. D.
AdVentistar í Milwaukee, Wis.,
dagana frá 27. maí til 14. júní.
Fulltrúar frá 91 söfnuði hér í
Vestur-JCanade sækja þetta þing
og má þar fyrsb nefna formann
sambandsins í Vestur-Canada,
séra 'S. A. Ruskjer, formennina frá
fjórum fylkjum sambandsins, séra
J. J. Reiswig frá Alberta, séra W.
A. Clemenson frá British Colum-
bia, C. L. Butterfield frá Saskat-
chewan og séra Lyle C. Shepard
frá Manitoba.
Á meðal annara, er sækja þing-
ið frá Manitoba, verða þessir:
Lyle C. Shepard, D. H. Madsen,
H. Berg, S. Demchuk, G. F. Ojala,
D. Guðbrandsson, Pétur Sigurðs-
son, E. N. Sargeant og Miss Millie
Fisher.
Þing þetta sitja fulltrúar frá
trúboðsstöðvum S. D. Adventista
víðsvegar um heim allan, frá
söfnuðum þeirra, heilsuhælum,
mentastofnunum og prentsmiðj-
um, og verða þar fulltrúar frá
minst 115 þjóðum. Þeir hafa
þingsal bæjarins í Milwaukee og
búist fið, að þar sitji kirkjuþing-
ið 8 til 10 þúsund félagsmeðlimir.
Embættismenn aðal stjórnar fé-
lagsins, framkvæmdarnefndarinn-
ar og annara að’al greina, verða
kosnir þar á ný, og ráðstafanir
gerðar starfi þeirra til eflingar út
um allan heim, jafnt í heimalönd-
unum sem hinum framandi. Nýir
trúboðar og starfsmenn verða
sendir þangað sem þarfirnar eru
mestar. P. g.
Frá Islandi.
Búnaðarnámsskeið var haldið á
Egilsstöðum á Völlum fyrir
skömmu, segir Hænir 27. marz.
Voru þar haldnir alls 14 fyrir-
lestrar.
Methúsalem Stefánsson, ráðu-
nautur Búnaðarfél. íslands hélt
fjóra, þrjá um áburð og einn er
hann nefndi “Hugur og hönd
Hallgrímur Þorbergsson, bóndi á
Halldórsstöðum í Laxárdal, flutti
f jóra, tvo um sauðf járækt, einn um
ullariðnað og einji um nýrækt og
nýbýli. Séra Ásm. Guðmundsson
skólastjóri flutti tvo fyrirlestra
um uppeldi skapgerðarinnar. Guð-
gein Jóhannsson kennari einn, um
félagsskap í sveitum og sveitafeg-
urð. Benedikt Blöndal skólastjóri
einn um peninga, og frú Sigrún
Blöndal tvo, báða um kvennamál
eða kvenfrelsi. ,
Var yfirleitt að fyrirlestrunum
gerðúr góður rómur, þó ekki sízt
að frú Sigrúnar. Tók hún óþyrmi-
lega í lurginn á “snoðkollakenning
unni” og þesskonar óföguði í hátt-
erni kvenna um eftirstælingar af
karlmönnum, og sýndi með rökum
fram á það, að starfssvið kvenna
væri allmjög annað en karla.
Málfundir voru haldnir þrír, og
sungið á undan fyrirlestrum og
eftir, undir handleiðslu Sigfúsar
Sigurðssonar.
Námsskeiðið var laklega sótt
fyrstu dagana, en vel seinni hlut-
ann.
Al. Falconer á bakinu á hesrtinum Bassono, sem verSur aö sjá í Winni
peg dagana 29. júni til 5. júlí á “Stampede” veSrei'ðunum.
Því hefir oft verið haldiS fram,
aö þrátt fyrir þaS að margir ferSa-
menn hafi komiS til Wjnnipeg síö-
u^tu árin, þá hafi ibærinn samt
heldur lítið aSdráttarafl hvaS
skemtanir snertir.
Þetta er aðal ástæSan fyrir því
að hver góSur Winnipeg maSur,
ætti aS styðja aS því, að þessi
“Stampede” mætti hepnast sem
allra best.
The Allberta Stampede Co., sem
stendur fyrir þessum leikjum, sem
fara fram í River Park 29. júní til
5. júlí í sumar, hefir fjölda af ó-
tömdum hesturn, hinum bestu, sem
til eru, viltum nautum og f jörugum
kálfum og hina fínustu hestamenn,
sem til eru í Canada eSa Banda-
ríkjnum, sem keppa um há verð-
laun. Fólk má reiða sig á að hér
er nokkuð að sjá, sem er fjífo-ugt og
skemtilegt.
Allir gamlir WJnnipegbúar, sem
nú eiga heima annarsstaöar, ættu
nú að nota tækifærið og koma til
Winnipeg og endurnýja gamlan
kunningsskap og sjá “The Stam-
pede.”
ÞaS er engum efa bundið að nú
er velmegunin að koma. VerSi “The
Stampede” vel tekið af öl’lu fólki
í Winnipeg, þá gefur þaS bænum
miljónir dollara i aðra hönd. Þús
undir manna, sem aS koma, fara
aftur fullir aðdáunar yfir velgengni
þessarar borgar og þeim rnyndar-
skap,' sem hér er aS sjá á öllum
hlutum. ÞaS verður áreiðanlega til
að auglýsa Winnipeg.
Lögberg telur víst aS lesend-
ur þess séu á sömu skoðun eins og
bæjarbúar yfirleitt og þær nefndir,
sem nú vinna með miklurn áhuga
að því að þetta mætti hepnast sem
best, því hér sé um gott fyrirtæki
að ræSa.
Það sem ráSgert ei aö fram fari
við þetta tækifæri er meSal ann-
ars:
1 SkrúSganga kaupmanna.
2. ISnsýning.
5. Sögulegar íþróttir.
4. Piltar, sem ríða héstum berbakt.
5. EndurnýjaS samband frumbyggj-
anna.
6. “Aftur til Winnipeg” í sambandi
viö “The Stampede.”
kr., en inn hefir komiS á árinu 1925
808 þúsund krónur. Þetta er 8.
liSurinn.
Víneinkasala eða ágóöi af vín-
verzlun íslenzka ríkisins var áætlaS-
ur 300 þús. kr., en hann hefir orSiS
500 þúsundb' krómi. ÞaS er 18.
liðurinn.
Tollúr áf innfluttu áfengi og á-
góSi af áfengisverzlun ríkisins áriS
1925 nemur, samkvæmt skýrslu
fjárjmálaráSherra, 1 milj. og 308
þúsundum króna. En hvað lagSi
svo ríkið fram til bindindisstarf-
semi áriS 1925 ? ÞaS vont 6 þúsund-
ir króna! -— ÖSrum megin eru 6
þúsundir, en hinum megin 1308
þúsundir, með öSrum orðum; Rík-
iS ver einum tvö hundruS og
átjánda parti af því fé, sein þaS
fær í ihandraSann af áfengisverzl-
un og tolli, til bindindisstarfsemi,
eSa rúml. fjórum og hálfri krónu
af hverri þúsund króna, er það
grœðir á v&nunum oq fœr í toll af
þcim!
Stjórnin áætlar 6 þús. kr. styrk
til Stórstúkunnar í fjárlagafrv. sínu
fyrir árið 1927. Henni virSist eigi
vera þar úr að aka. Stórstúkan fer
fram á I5 þús. kr. á ári til bindind-
isstarfsemi.
ViS viljum ekki trúa því, aS
meiri hluti Alþingis vilji ekki verja
hér um bil 1 krónu til bindindis-
boSunar af hverjum 100 krónum,
sem rikiS fær í ágóða af áfengis-
sölu og tolli. — Bindindis- og bann-
menn um land alt munu fylgjast
rœkilega mcð framkomu þingmanna
í þessu máli.
því hann þótti til þess hæfastur,
er.da er hér mikinn þardaga aS sjá.
Aðsóknin hefir veriS ákaflega
mikil að sjá þessa viðureign, enda
hefir hún ekki brugSist vonum
manna eöa orSiS tiikomuminni held-
ur en jafnvel auglýsingamennirnir
höfSu af henni látiS.
Þar má einnig sjá Anita Stewart,
Russell Simpson, Edith Yorke,
Heibert Prior og Frank McGlym jr.
Dánaríregn.
PROVINCE
Tekjur ríkisins af áfengdsvcrzlun
og framlag til bindindisboðunar.
. Eg hefi hér fyrir framan tnig
ræðu fjármálaráðherra, er hann
flutti á Alþingi 10. f. m„ þar sem
hann að venju gefur yfirlit yfir hag
ríkissjóÖs.
Eg nem staöar viö 8. og 18. lið í
2. gr. fjárlaganna. Áfengistoilur
inn var áætlaÖur í fyrra 430 þús.
George O. Brien, sem er aÖal
persóna í leiknum “Rustling for
Cupid,” sem sýndur verður á Pro-
vince leikhúsinu næstu viku, var
áður fremstur af þeim, sem hnefa-
leiki stundaSi i flota Bandaríkjanna
á Kyrrahafinu meðan á stríöinu
stóð. Hefir hann veriS valinn sem
sérstaklega heppilegur maSur fyrir
þaS lilutverk, sem hann hefir í
þessum leik, sem er af hjarSlifinu
í New Mexico. O. Brien leikur
Brad Blatchford og Blatchford
berst ákaflega viS Mason.. Sid
Jordan var valinn til aS leika Mason
Þann 18. april sígastl. andaðist
við Merid pósthús í Saskatchewan
mergisbóndinn Þórður Kolbeins-
son, eftir langvinna og kvalafulla
sjúkdómslegu. Hann hafði alla
sína æfi verið heilsugóður og
mesti fjör- og hraustleika-maður,
þar til s.l. ár, að hann kendi las-
leika þess, er varð honum að
bana. Hann gekk undir uppskurð
í sjúkrahúsi í Saskatoon á síðast-
liðnu hausti, en fékk litla sem
enga bót meina sinna. Jarðarför-
in fór fram 21. apríl s.l. að við-
stöddu fjölmenni. Aðal athöfnin
fór fram í Presbýtera kirkjunni í
Márengo, og var þessi mæti ísl.
landnámsmaður lagður til sinnar
hinztu hvíldar í grafreitnum, sem
tilheyrir Marengo-bænum.
Þórður Kolbeinsson var fædd-
ur á Hreimstöðum í Norðurárdal
í Mýrasýslu á Islandi. Hann var
sonur Kolbeins Sæmundssonar frá
Laxholti í Borgarhreppi, og konu
hans Guðríðar Guðmundsdóttur
frá Hraunsnefi. Þórður átti sex
stystkini á lífi, að því er eg bezt
veit, 4 alsystkini og 2 hálfsystkini
og eru 3 alsystkinin búsett hér
vestra: Guðmundur, Margrét og
María, en heima á íslandi eru:
Ólafur, albróðir, Torfi hálfbr. og
Guðrún hálfsystir. — Árið 1883
gekk Þórður að eiga eftirlifandi
konu sína, Guðríði, dóttur Jóps
Ólafssonar skálds á Einifelli í
Stafhotstungum og konu hans
Guðríðar dóttur Jóns Pálssonar
frá Haukatungu, og var hún yngst
af 14 börnum þeirra Einifells-
hjóna.
Til Vesturheims fluttu þau
hjón, Þórður og Guðríður, árið
1887, og dvöldu þau fyrst um 2
ára tíma í Brandon, Man. Árið
1889 nam Þórður land norður í
svo kallaðri Vatnsdals nýlenduj
við Tantallon, Sask, og bjuggu;
þau hjón á því landi Jað þriggja:
ára tíma undanteknum, er þau1
dvöldu í Portage la Prairie, ÍMan.)
alt fram að árinu 1909. Þá seldui
þau jörð sína við Tantallon ogi
fluttu búferlum vestur til Meridj
P.O., Sask., hvar þau hafa búiði
síðan. — Þeim hjónum varð níu
barna auðið; 2 tóu í æsku, Kol-
beinn og Helga, en 7 eru á lífi,
öll uppkomin og mannvænleg,
flest búsett í þessu fylki (Sask.),
og eru nöfn þeirra hér sett eftir
aldri: Guðrún, gift enskum manni;
Kolbeinn Stefán, giftur enskri
konu; Jóhannes Torfi ógiftur en
býr með móður sinni; Guðbjörg,
gift enskum manni; Sigurður Jós-
úa, ekkjumaður; Eggert Theódór,
ógiftur; Jónína Margrét, ógift, er
skólakennari.
Heim til Islands fór Þ. K. skemti-
ferð árið 1913, að sjá sínar ást-
kæru æskustöðvar og forna vini
og kunningja, en hingað kom hann
vestur á sama ári, dvaldi að eins
eitthvað 5 til 6 mánuði á ættjörð-
inni. Þó mun hugurinn allajafna
hafa stefnt til fslands; hann fylgd-
ist ætíð vel með öllu, sem þar var
að gerast, og bar velferð föður-
landsins æ fyrir brjósti. Það mun
hafa verið um 1878, að farið var
að gera allmiklar vegabætur hér
og þár í Borgarfjarðar héraði og
var þá Þ. K., liðugt tvítugur að
aldri, valinn til að vera verkstjóri,
fyrst á Holtavöruheiði og alla leið
suður að Sanddalsál, og mun
mörgum, sem nú eru orðnir gaml-
ir, minnisstæðar þær umbætur, |
sem þá voru gerðar á svo kölluðum
Kattarhrygg í Kattarhryggsgili,
sem er á milli bæjanna Forna-
hvamms og Sveinatungu. Einnig
var Þ. K. verkstjóri á Bjarnadal
og Bröttubrekku, og eitt sumar
var hann verkstjóri við vegavinnu
á svokölluðum Geldingadranga, og
enn fremur í Hreðavatnshrauni,
sem þangað til mátti heita ófært
yfirferðar. Holtavörðuheiðar veg-
urinn var varðaður alla leið ofan
að 'Sveinatungu og var langur og
mjór steinn látinn stnda út úr
þeirri hlið hverrar vörðu, er til
norðurs vissi, til þess að vísa vilt-
um vegfarendum áttirnar. Sann-
spurt hefi eg, að sum þessi verk
standa óhögguð til þessa tíma; ó-
líklegt er ekki, að enn um langan
ókominn tíma beri fsland vegsum-
merki handaverka Þórðar Kol-
beinssonar.
Þetta fáa, sem nú hefir hér ver-
ið getið, sýnir ótvírætt hvers álits
og trausts að Þ. K. hefir notið í
sínu héraði heima á gamla land-
inu. Póstflutning hafði Þ. K.
einnig á hendi á allra síðustu ár-
unum, sem hann var heima: úr
Reykjavík og nórður að Stað í
Hrútafirði, að mig minnir. Þ. K.
var mörgum góðum mannkostum
gæddur; hann var svo viðkvæmur
og brjóstgóður, að hann gat helzt
ekkert aumt séð, hvorki menn né
málleysingja, og svo tryggur og
vinfastur, að sá, sem honum varð
einu sinni verulega hlýtt til, við
bá hélt hann óslitinni trygð alla
þá hélt hann óslitinni trygð alla
æfi til dauðadags. Að áttúrufaril
var hann vel skynsamur maður,
og ekki fús að láta hlut sinn fyrir
neinum, og er það raunar alltítt
einkenni á mörgum góðum fslend-
ingum. Ekki mun hann hafa ver-
ið mjög íhaldssamur í trúarskoð-
unum síðari hluta æfinnar, og olli
því eitt og annað, sem ekki er þörf
á að minnast; taka má þó fram,
að ekki voru þau áhrif frá konu
hans, sem er einlæg og heit trú-
kona, og heldur fast við sína barna
trú. En hvað sem um það er, þá
er það eitt víst, að allir, sem náin
kynni höfðu af Þórði Kolbeins-
syni fyr og s’íðar, geyma góðar og
hlýjar endurminningar um hann,
ekki síður austan hafs en hér
vestra.
Að endingu vil eg biðja alla
nánustu aðstandendur og ættingja
þessa framliðna merkismanns, af-
sökunar á því, hvað línur þessar
eru ófullkomnar og flýtislega af
hendi leystar.(— Friður drottins
hvíli yfir moldum og minningu
þessa framliðna íslendings.
M. I.
Reykjavíkurblöðin eru vinsþm-
lega beðin að taka upp þessa dán-
arfregn.
WALKER.
Leikurinn “No, No, Nanette”
verður lejkinn í Walker leikhús-
inu alla vikuna sem byrjar hinn
17. maí. Það var til þess ætlað,
að þessi söngleikur yrði leikinn í
Walkerleikhúsinu í haust sem
leið, en vegna þess hve þessum
leik var afar vel tekið í Los Ang-
eles og San Francisco, þá voru
leikendurnir þar í allan vetur og
höfðu alt af mjög mikla aðsókn.
En nú er hann hér og verður leik-
inn af beztu leikendum Edward D.
Smiths félagsins. Er Taylor
Holmse þar í broddi fylkingar.
Þetta félag hefir leikið þennan
skemtileik í heilt ár í Chicago, með
afar mikilli aðsókn og aðdáun
fólksins. Eins hefir leiknum ver-
ið tekið í sjö mánuði í Los Angel-
es og í þrjá mánuði í San Franc-
isco. Þessi sami leikur, “No, No,
Nanette”, er einnig jafnan leik-
inn fyrir fullu húsi í stærstu leik-
húsum í New York, London, Paris,
Berlin og Sidney.
Mr. Smith send;r þingað hina
sömu ágætu leikendur og söng-
fólk, sem svo prýðilega hefir skemt
Bls. 5.
Magic
baking
POWDER
Magic bökunarduft,
er ávalt þaÖ bezta í
kökur og annað katfi-
brauð. það innibeldur
ekkert alum, né nokk-
ur önnur efni, sem
valdið gætu skemd.
þeim sem le'khús sækja í tos An-
geles, og San Francisco. Það værí
ekki nægilega getið um “No, No,
Nanette”, nema minst sé á hína
tvo ágætu söngva eftir Vincent
Youman i þesum leik: “I want to
be happy” og “Tea for two”. En
þessir söngvar eru að eins tveir;
sextán alls.
Aðgöngumiðar til sölu á föstu-
daginn.
MÁLVERKASÝNINGU
hefir Ásgrímur Jónsson í Good-
templarahúsinu uppi—segir Lög-
rétta 30. marz. Hann var í sumar
í Borgarfirði og hefir gert fjölda
málverka af fögrum stöðum þar í
héraðinu. Stærst er þar mynd,
sem Hvítá heitir. Er hún frá efri
hluta héraðsins og gér upp eftir
ánni á nokkru svæði og svo langt
fram til fjalla. Þarf hún stærri
sal en þarna er til þess að njóta
sin fyllilega. Nokkrar myndir
eru frá Húsafelli og þar um
kring. Ein heitir Húsafellskýrn-
ar og sýnir þær þar við túngarð-
inn; önnur sýnir kýr á túni.
Skarðsheiði og Hvanneyri heitir
ein myndin, Skarðsheiði og Hvít-
árvellir önnur og Skarðsheiði frá
Ferjukoti sú þriðja. Baula er
sýnd á einni myndinni og um-
hverfi hennar. Svo eru margar
myndir af Fljótsdalshéraði, en þar
var Ásgrímur sumarið 1924. Þar
eru sýnd hin einkennilegu fjöll
milli Hjaltastaðaþinghár og Borg-
arfjarðar: Dyrfjall og Beinageit-
arfjall, enn fremur bærinn Snjó-
holt í Eiðaþinghá og Lagarfjót frá
Breiðavaði. Þá eru og myndir úr
Hornafirði, frá Þingvöllum og úr
''■ngárvallasýslu: Hekla séð frá
Odda 0. s. frv. 'Margar eru mynd-
ir þessar mjög fallegar. Fimm
voru seldar fyrsta daginn. Stærstar
og dýrastar eru myndirnar:
Beinageitarfjall (2,000 kr.) og
Hvítá (1,800 kr.) Af Beinageitar-
fjalli er einnig önnur mynd minni
(200 kr.).—Lögr. 30. mars.
Alveg óviðjafnanlegur
drykkur
Sökum iDess Kve efni og útbúnaður ei
fuílkominn.
Kievel Brewing Co. Limited
St. Boniface
Phones: N1178
N117 9