Lögberg - 24.01.1929, Blaðsíða 5

LÖGBERG FIMTUDAGINN 24. JANÚAR 1929.
Bls. 5.
OGILVIE’S
ROYAL
HOUSEHQLD
FLOUR ■
\,Mér gengur öll bökun vel.
"pér hælið brauðinu mínu,
pie-inu og kökunum, Eg
hefi sagt yður alt leyndar-
málið. Og eg er viss um
að kaupmaðurinn hefir
mjölið, sem eg nota
Ogilvie’s Royal
Household."
Nokkur orð um Ingólísmálið
Elzta Eimskipa-samband Canada.
1840—1928
Cunard eimskipafélagið býður fyrirtaks fðlks-
flutninga sambönd við Noreg, Danmörk,
Finnland og ísland bæði til og frá canadfsk-
um höfnum, (Quebec f sumar).
Cunard eimskipafélagið hefir stofnsett ný-
lendu- og innflutningsmála skrifstofu í Win-
nipeg og getur nú útvegað bændum skandi-
navískt vinnufólk, bæði konur og karla.
Skrifið á yðar eigin tungumáli til undirritaðs
félags, er veita mun allar upplýsingar 6-
keypis.
paðSer sérstaklega hentugt fyrir fðlk, sem
heimsækja vill skandinavísku löndln, að ferð-
ast með Cunard skipunum.
Eitt meðal hinna mörgu hlunninda, er Cun-
ard félagið býður, er bað að veita gestuin
tækifæri á að svipast um f London, heimsins
stærstu borg.
Skrifiö til: >
THE CUNARD LINE
270 MAIN STREET,
WINNIPEQ, MAN.
Óviðeigandi mun þaS mega telj-
aat, að eg gangi alveg þegjandi
fram hjá þeim ágreiningi, sem
verið hefir um Ingóilfsmálið. Á
sama tíma langar mig til að fara
fljótt yfir sögu, en þó svo skil-
merkilega, að hverjum gefist kostur
á að gera sér grein fyrir, hvar fisk-
ur liggur undir steini, sem á-
minstum ágreiningi veldur.
Hjálparstarfsemi okkar, til handa
Ingólfi þessum Iðgólfssyni, hefst
hjá íslenzkri konu, í Edmonton;
sem skrifar séra J. A. Sigurðssyni
um, að Ingólfur hafi verið sakaður
um morð, og á hann sé fallinn
dauðadómur, sem fullnægja eigi 4.
febr. 1925. Áminnst bréf fog
blaðaúrklippur) frá konunni, send-
ir séra Jónas til Árna lögmanns
Eggertssonar, til ihugunar. Mjög
bráðlega þar eftir fáum við, sem í
aðal-stjórnarnefnd Þjóðræknisfé-
lagsins vorum, bréf frá Árna lög-
manni, og áskorun frá þjórðæknis-
deildinni í Wynyard, um það, að
við gjörum alt sem í okkar valdi
standi, sem miðað gæti að því, að
gengið yrði úr skugga um hvort
maðurinn væri sekur eða ekki.
Þessi tilmæli bárust okkur um miðj-
an des. 1924. Án undandráttar
kölluðum við nefndarfund og kom-
um okkur saman um að kalla til
almenns borgarafundar, sem svo
var haldinn hér í Winnipeg, 19. des.
1924. Á sama tima sem við ráð-
stöfuðum fundarhaldinu, kom okk-
ur einnig saman um, að við yrðum
að halda frá okkur öllum fjármála-
legum þunga, sem síðar gæti fallið
á Þjóðræknisfélagið. í sambandi
við það, fólum við skrifara okkar,
hr. Sigfúsi Halldórs frá Höfnum,
að flytja fundarmönnum þá ákvörð-
un okkar, og að það væri skylda
fundarins í heild, að gera allar þær
ráðstafanir, sem orðið gætu til að
veita mæðumanninum Ingólfi hina
fyllstu hjálþ — hugsanlega. Við
þessum áminnstu tilmælum okkar
varð hr. Sigfús Halldórs, og var
sú krafa okkar þar (á fundinumj
að fullu tekin til greina. Fundur-
inn kaus nefndina (hm&> ásamt 8
öðrum), er falið var að standa fyr-
ir öllum framkvæmdum málsins.
Fór sú kosning fram án tillits til
þess hvort við værum meðlimir í
Þ/óðræknisfélaginu, eða nokkru
öðru félagi. Einnig kaus fundur-
inn hinn snjalla lögmann, hr.
Hjálmar A. Bergmann, er fágætu
afreksverki afkastaði, fyrir okkur,
sem varna vild'um því að óverö-
skuldaður vanvirðublettur hvíldi á
hinu umrædda, umkomulausa oln-
bogabarni—Ingólfi.
Alt verk okkar nefndarmanna,
gekk svo vel sem frekast mátti
vænta. Áhugi lands-systkina okk-
ar, og samvinnu-þýðleikur, gat
naumast verið meiri eður ánægju-
legri—allan tímann, sem lögmanns-
starfið og samskotin vöruðu.
Fjáruppliæðín, sem safnaðist,
varð $4,111.50 og þegar allur rétt-
mætur kostnaður var að fullu
greiddur, voru $1,082.67 í sjóði.
Um 19. febr. 1925 barst nefnd-
inni skýrsla lögmannsins ("H. A.
Bergmanns), yfir störf hans til
þess tíma, ásamt bendingum frá
honum um, hvað frekar bæri að
gera í þessu máli, þegar í stað.
Fárra daga hvíldar nutum við svo,
frá því að sú skýrsa barst okkur í
hendur, og þar til ag þing Þjóð-
tæknisfélagsins var sett, sem var
25- föbr. 1925.
I ársskýrslu forsetans, er hann
flutti í þingbyrjun, varð eg þess í
fyrsta sinn áheyrandi, að Ingólfs-
malit5 væri á nol^kurn hátt Þjóð-
r®knisfélaginu viðkomandi, en það
hauð forsetinn, séra A. E. Krist-
jansson, sér að gera, þar sem hann
taldi það eitt af málum félagsins,
°g sem heföi verið eitt af þess mál-
Um> sem mesta áhyggju hefði vak-
ið. Hver, eða hverjir, hafi verið
valdir að því, að hann hagaði svo
orðum, er mér enn hulið, en vand-
aðri þykist eg þekkja hann en svo,
að óþvingaður hefði hann aldrei
boðið sér að halla þannig réttu máli.
Næst ársskýslunni, las forsetinn
upp starfsskrá þingsins, sem innifól
í sér tíu til ellefu mál, og þar á
meðal var Ingólfsmálið, og varð
það til að vekja méi* |enn meiri
undrun; því, eins og okkur bar að
gera, og við gjörðum, bárum við
okkur saman um hvað leggja skyldi
fyrir þingið, og að nokkru leyti
hvernig þeim málum var raðað.
En þá, eða á nokkru öðru okkar
móti, var ekki á Ingólfsmálið minst
i slíku sambandi. Samt skaut því
þar upp. Svo mikið má telja víst,
eftir öðrum fyrirburðum sem gerst
hafa í okkar einkennilega Þjóð-
ræknisfélagi, að þeir skuggavaldar
sem verið hafa þar að verki, að fá
]>að mál slætt inn, sem tilheyrandi
félaginu, mundu alls ekki hafa gert
vart við sig, ef því máli hefði fylgt
eins mikil skuld, eins og nú fylg-
ir því sjóður.
I mál þetta var sett þriggja
manna nefnd, og voru i henni,
Árni lögmaður Eggertsson, ívar
Hjartarson og Guðm. Féldsted.
Siðar komu þeir menn fram með
sitt nefndarálit, sem var í fjórum
liðum, og sem minnst verður á síð-
ar.
í samræmi við það, sem hér er
áður sagt, kom strax fram svo
mikill ágreiningur í þessu máli, að
tvisvar sinnum varð að slíta um-
ræðum, og fresta til síðari tíma.
Áður en það málið kom til um-
ræðu í þriðja sinn. var ýtt undir
forsetann, að gjöra þinginu full
reikningsskil. Og á sama tíma var
samþykt uppástunga um að það
mlál—Ingólfsmálið — skyldi ekki
frekar rætt, fyr en búið væri að af-
henda þinginu sjóðinn. Hann
(TorsetinnJ, kallaði okkur sam-
nefndarmenn sína—í miðjum þing-
fundi—að stíga með sér ofan í
kjallara, til “skrafs og ráðagerða.”
Þegar þangað kom, varð lítið um
samþyktir, því eg taldi okkur, sem
Ingólfsmáls-nefnd, að hafa engin
reikningsskil að gera þessu þingi,
og því síður ættum við að láta það
koma fyrir, að við færum að af-
henda því, það sem aðrir hefðu trú-
að okkur fyrir, og við hefðum yfir
að ráða. Fátt var þar um aðrar
umræðum, nema hvað Hjálmar
Gíslason hótaði þvi, að ef hann ekki
fengi af sjónum tvö hundruð dali,
þá yrði þinginu engu skilað. Að
því “tilboði” hans mun hafa verið
gengið. Að þessu loknu, gengum
viö allir af fundi. Sagt er að for-
setinn og Hljálmar Gíslason hafi
strax komið inn á fundinn, gefið
skýrslur, og lagt fram “offrið.”
Að því þúnu var nefndarálitið
rætt, og um það svo mikil orra-
hríð, að ekki urðu nema tveir lið-
ir þess ræddir—af fjórum.
Varnað var strandi þessa máls,
með rökstuddri dagskrá, er þeir
komu fram með, séra R. E. Kvaran
og Dr. Sig. Júl. Jóhannesson, þess
efnis, að leitaS sé upplýsinga um,
hvort ekki megi frekar létta raunir
Ingólfs Ingólfssonar, og í þvi
trausti, að ekki verði varið fé úr
sjóði þeim, sem við nafn hans er
tengdur, í öðru skyni, til næsta
þings, tekur þingið fyrir næsta mál
á dagskrá.
Það, sem mestu varðar er, að það
-sem framsögumaður áminnstrar
þingnefndar hafði þar um mál þetta
aS segja, er ekki birt í riti félags-
ins, og sem var á þá leið, að fyllsta
óhæfa væri það, að félagið skyldi
reyna að ná haldi á sjóðnum, og ó-
líklegt væri að forráðamönnum
þess liðist það.
Eftir að þingi var lokið, og við,
sem kosnir vorum í framkvæmdar-
stjórn þess nýbyrjaSa árs, fórum
að sinna þeim störfum, er þá láu
fyrir, var það eitt með því fyrsta,
er við fundum þörf á að hrinda á-
leiðis, að fá því til vegar komið,
að sérfræðingur væri fenginn, til
að skoða og gefa dóm um það,
hvort Ingólfur mundi ekki vera að
einhverju leyti vitsmunalega veikl-
aSur, og það svo, að honum væri
ekki haldið ábyrgðarfullum fyrir
gjörðum sínum, og hann á þann
hátt losaður við morðsökina. Eftir-
grenslanir um það kvað séra J. A.
Sigurðsson (forseti nefndarinnar)
sér mjög ljúft að gera, svo váð
komum okkur saman um að hann
kæmi því í framkvæmd, og það
hið fyrsta. Á flestum fundum okk-
ar þaS ár, þóttist hann hafa miklar
bréfaskriftir, og annað erfiði, í
sambandi við það mál, þótt drátt-
ur vildi verða á miklum undirtekt-
um. í stuttu máli varð árangurinn
af starfi hans sá, við endir ársins,
að hann gat ekkert sýnt okkur,
ekki einu sinni svo mikið sem eitt
bréf er hann hefði sjálfur skrifað.
Næsta þing fsjöunda ársþing)
Þjóðrækmsfélagsins, var sett í
Goodtemplarahúsinu i Winnipeg,
24. febr. 1926. Að því búnu las
forsetinn (séra J. A. Sigurðsson)
sína ársskýrslu. í henni var margt
röggsamlegt, þar á meöal það, að
nú væri brýn nauðsyn á, fyrir fé-
lagið, að byrja að leggja grunninn
að veglegri fræðslu- og skemtihöll,
og til að mæta kostnaðinum, skyldi
fyrst byrja á að — slá eign sinni á
Ingólfssjóðinn. I það mál var kos-
in nefnd, og í hana voru skipaðir,
séra Rögnvaldur Pétursson, Árni
Eggertsson og Hjálmar Gislason. í
nefndaráliti þeirra er, að “bending”
sem gefin sé í ársskýrslu forseta,
um að taka því haldi á Ingólfssjóðn-
um, aö hann sé sem byrjunarsjóður
til áminstrar húsbyggingar, sé þeim
mjög svo þóknanleg. Var það síð-
an samþykt í þinginu, þótt það
mætti harðri mótstöðu.
Með þessu er fullnaðarráðstöfun
gjörð, af félágsins hálfu, um það,
hvernig verja skuli Ingólfssjóðn-
um.
En eru þá miklar líkur til, að ís-
lenzkur almenningur geri sig í
framtíðinni ánægðan með slík
málalok, og telji þau samboðin
heiðri sínum?
Arnljótur B. Olson.
Dauðsföll í
Dakota bygðunum
um áramótin.
Guðmundur Guðmundsson, and-
aðist 7. desember á heimili dóttu"
sinnar og tengdasonar, Mr. og Mrs.
Hyerman í Linton, N. D. Var lík
hans flutt hingað til bygðar, og
var hann jarðsunginn frá kirkju
Vídalínssafnaðar 10. des. Guð-
mundur sál. var 83 ára að aldri, er
hann dó. Hafði verið mjög bilað-
ur á heilsu síðustu árin, en hafði
þó fótavist fram að andlátinu.
Hann var hinn vandaðasti maður
og vel látinn af þeim er hann
þektu.
Valgerður Jónsson, andaðist að
Gardar, N. D., 10. desember. Var
hún fullra 96 ára að aldri, er hún
lézt. Hún hafði verið blind um
25 ár eða lengur, annars var hún
mjög heilsuhraust, og hafði fóta-
ferð fram undir það síðasta. Var
hún hetja mikil, dugleg og ötul,
einnig vel gefin og bókhneigð.
Mjög var hún einnig brjóstgóð og
hjálpsöm, og kom það fram jafnt
við málleysingja sem manneskjur,
er hún vissi eiga bágt. Hún var
ættuð af Suðurlandi, en hafði
fluzt ung norður í Þingeyjarsýslu
og gifst þar Sigvalda Jónssyni, sem
dáinn er fyrir mörgum. árum, og
dvaldi þar all-Ianga tíð. Hún var
jarðsungin frá Gardarkirkju 12.
desember.
Metta Elizabet Nissdóttir Jó-
hannson, eiginkona Gísla Jóhann-
sonar að Hallson, N.D., andaðist
á heimili sínu 8. desember s.l„ af
hjartabilun. Var bún fædd 1. jan.
1854 á Njálsstöðum í Húnavatns-
sýslu, þar sem foreldrar hennar,
Niss Peterson, af dönskum ættum,
og kona hans, Soffía, voru búsett.
Metta sál. kom frá íslandi 1876
með Sigtryggi Jónassyni og konu
hans. Hún giftist Gísla Jóhanns-
syni vorið 1880. Fluttu þau þeg-
ar til Hallson-bygðar og- hafa bú-
ið þar ávalt síðan. Hafði Gísli
komið hér suður og tekið land
1878. Voru þau hjón því meðal
frumherjanna, sem sátu fimtíu ára
afmælishátíðina hér á síðastl.
sumri. Mrs. Jóhannson var á
ferli til síðustu stundar, þó heils-
an væri tekin að bila mjög. Var
hún að hlú að yngsta syni sínum,
sem var lasinn, þegar hún hné ör-
end. Sex börn hennar lifa hana og
syrgja ásamt eiginmanninum. Hún
var hin mætasta kona, elskuð af
ástvinum og virt af öllum, er hana
þektu. Hafði hún verið mjög fé-
lagslynd, og starfað í kvenfélög-
um þar í bygð stöðugt, enda var
hún mjög góðgjörn og hjálpsöm.
Hún var jarðsungin frá kirkjunni
í Hallson 13. desember og fylgdi
henni fjölmenni mikið til grafar.
Þau Mr. og Mrs. W. Vivatson við
Hensel, N. D„ urðu fyrir þeirri
sáru sorg, að missa nýfætt barn
sitt 13. desember. Var það jarð-
ungið frá Vídalínskirkju 5. dag
desembermánaðr.
Á jóladaginn andaðist Engilbert
Eiríksson í Walhalla, N. D„ son-
ur þeirra Mr. og Mrs. E. P. Eirik-
son. Hann vár fæddur 8. október
1915 og var því rúmra 13 ára að
aldri. Þessi litli drengur hafði
notið mikilla vinsælda hjá kenn-
urum sínum og skólasystkinum,
auk annara. Líka var hann heitt
elskaður af foreldrum og syst-
kinum. Hann var hinn ljúfasti
sveinn í alla staði. Fljótur og vilj-
ugur að læra, en líka hvers manns
hugljúfi, góðgjarn, glaðvær og
kærleiksríkur. 1 sumar leið fékk
hann hina skæðu barnaveiki, sem
þá kom svo víða við. Eftir það
náði hann ekki heilsu, var líkam-
inn að mestu máttlaus. Bar hann
þann kross með hugprýði og still-
ingu. Fyrir jólin veiktist hann af
inflúensu og varð það banamein
hans. Hans er sárt saknað af for-
eldrum, ystkinum og mörgum vin-
um. (Hann var jarðsunginn 28.
des. frá kirkju Péturssafnaðar
við Svold, N. Dak.
Rétt eftir áramótin dóu tvær
barnungar stúlkur af afleiðingum
inflúenzu. Voru það þær Joy
Helgason, dóttir þeirra Mr. og
Mrs. Ben. Helgason, við Gardar,
N.D., og Doris Svanfríður Krist-
jánsson, dóttir Mr. og Mrs. Krist-
ján Kristjánsson við Eyford, N.D.
Báðar voru meyjar þessar 5 ára
að aldri, fagrar, ljúflyndar og
skemtilegar. Eru með fráfalli
þeirra bæði þessi heimili lostin
hinum sárasta harmi. Finnur
bygðarfólkið sárt til með foreldr.
um þeirra og öðrum ástvinum í
þessari þungu reynslu. Hin fyr-
nefnda andaðist 1. janúar og var
jarðsungin frá heimilinu í Gardar-
grafreit 2. janúar. — Hin síðar-
nefnda andaðist 4. janúar og var
jarðsungin frá heimilinu og Ey-
ford kirkju 6. janúar.
íSigríður Dagson, eiginkona
Bjarna Dagsonar við Eyford, N.D,.
andaðist að heimili sínu laugar-
daginn 12. janúar. Hún var fædd
í Húnavatnssýslu á íslandi 20.
sept. 1845, var því rúmlega 83 ára
að aldri. Árið 1872 giftist hún
Bjarna Dagson, og til Ameríku
fluttust þau 1883 og voru því búin
að dvelja hér í bygðinni um 45
ár. Auk eiginmannsins lifa hana
tvær dætur, Mrs. Steinvör Sigfús-
son í Wynyard, Sask., og Mrs. Guð-
ný Sigfússon í Nippiwin, Sask., og
tveir fóstursynir, Bjarni Thor-
steinson Sigússon og Bjarni Sig-
urlaugson Sigfússon. — Sigríður
var vönduð og góð kona og vinsæl.
Hafði heilsa hennar framan af
verið góð, en síðan árið 1918 hefir
hún verið mjög biluð á heilsu. —
Hún var jarðsungin frá heimilinu
og Þingvallakirkju föstudaginn
18. janúar, og fylgdi henni æði-
stór hópur bygðarbúa til grafar,
þó veður væri kalt 0g brautir erf-
iðar.
Um lát önnu Sigurdson við
Gardar, N. D„ 20. des„ hefir þeg-
ar verið skrifað í Lögbergi, og
einnig um lát Magnúsar Bjarna-
sonar bóksala, sem einnig lézt. 20.
dés. á heimili Mr. og Mrs. T. Hall-
dorson við Mountain.
H. S.
Fjársvikin miklu á
Frakklandi
í síðustu erlendum blöðum, sem
hingað hafa komið, er um fátt tíð-
ræddara en fjársvikamyllu Hanau
í Frakklandi. Fjárglæfrakonan er
1 nú vitanlega í fangelsi. Lætur hún
það ekki á sig fá, og er þegar farin
að kunna vel við sig í þvi umhverfi
Mest allan daginn er hún að grúska
í skjölnm sínum og bókum, til þess
að gefa lögreglunn: skýrslur um
framferði sitt. Við yfirheyrslur
allar er hún hin borginmannlegasta,
og krefst þess að lögreglumenn
sýni henni fulla virðingu. Ef henni
finst að á hana sé yrt ókurteislega,
neitar hún að svara.
Fyrstu dágana eftir að Marthe
Planau var tekin föst, var uppi fót-
ur og fit í franska þinginu; Einn
af fulltrúum jafnaðarmanna Cas-
tenach, hélt því, fram, að allmargir
þingmenn, og jafnvel ráðherrar
væri riðnir við fjársvikin.
Poincaré krafðist þess að þing-
maðurinn segði við hvaða menn
hann ætti, og gerði hann það, eftir
nokkra vafninga. Eru eigi komn-
ar nánar fréttir um það hingað, hve
margir þingmenn eru flæktir inn í
Hánau-málið. En sumir þeirra
sem Castenach nefndi, munu hafa
verið lausir úr flækjunni og sam-
bandi við félög Hanau, áður en
svikin komust upp.
Hanau reynir að grípa fram fyrir
hendur blaðarnanna með mútum.
Það er fjármálaritstjóri við
“Action Francaise,” Hervé le
Grand, sem hóf árásirnar á Hanau,
er leiddi til þess að hún var tekin
föst. Þegar fyrsta grein hans kom
út, varö alt í uppnámi i svikahreiðri
við ritstjórn blaðsins “Gazette de
France.” Var maður einn strax
gerður út af örkinni til þess að
hitta Harvé le Grand og fá hann
til að hætta árásunum. Bauð hann
300,000 franka, ef Harvé vildi
þegja um fjársvikin. En því til-
boði var neitað.
En þegar “Action de France”
hafði byrjað árásirnar, komu fljótt
fleiri blöð á eftir.
Aumir aðstoðarmenn.
Fyrverandi eiginmaður Mörtu
Hanau og félagi hennar, Bloch, tek -
ur fangelsisvistinni ekki eins rólega
eins og hún. Hann lætur sem hann
muni eigi geta afborið það, er hann
verður að sætta sig við venjulegt
matvæli fanganna. Meðan hann
hafði fé á milli handa, gerðist hann
óhófslegur sællífismaður. Mælt er
að hann hafi stundum eytt 50,000
frönkum yfir sólarhringinn.
Annar aðalaðstoðarmaður Mörtu j
Hanau, var ritstjóri “Gazette de
France,” Pierre Andibert. En það
blað' var aðalmálgagn svikafélags-
anna.
Áður en lögreglunni tókst að ná
í ritstjóra þennan, var hann Iagst-
ur fárveikur í rúmið af hræðslu, og
ætla læknar honum ekki líf. Er
búist við að hann sálist áður en
lögreglan getur náð tali af honum.
Þykir lögreglunni súrt í broti að geta
ekki yfirheyrt hann. Því hann mun
allra manna best geta leyst úr
svikaflækjunni.
Komist hefir upp, að annað blað
nafnkent, er riðið við svikin, Par-
ísarblaðið “Quotidien.” Aðaleig-
andi blaðsins er landbúnaðarráð-
herrann Hennissey. — Mælt er, að
hann hafi ekkert vitað um samband
blaðsins við Hanau.' En ritstjóri
“Quotidien” hafði selt Hanau fjár-
málabók blaðsins fyrir stórfé, svo
hún hafði frjálsar hendur þar með
að koma út blekkingum sínum.
Ennfremur hafði hann selt henni
afnot af kaupendaskrá blaðsins, svo
umboðsmenn hennar gæti heimsótt
og prangað út í þá hinum verðlausu
pappirum.
Hvaðan kom stofnféð
Óvíst er enn hvaðan Hanau fékk
fé til þess að koma svikamyllu
sinni á fót. En grunur leikur á að
hún hafi sótt féð til Sviss, og þang-
að hafi það komið frá Þýskalandi.
Hún mun hafa narrað um 170
miljónir franka út úr fólki, og
eigur hennar, sem nú er hægt að
handsama munu nema um 20 milj-
ónum. Miklu hefir hún og félagar
hennar eytt. En sennilega hefir
hún falið stórfé erlendis, er hún
hefir lokið fangelsisvistinni.
Talið er að hún muni sleppa með
5 ára fangelsi. Eftir þvi að dæma
eru allar líkur til að hún hafi frá
öndverðu búist við að hún yrði að
þola þá hegningu , en að hegningu
lokinni, hugsi hún sér að njóta f jár-
muna þeirra, er hún hafi aflað sér
með svikunum.
Sennilega flækist fjöldi manna
í mál hennar, áður en öll kurl eru
komin til grafar.
—M orgunblaðið.
Canada.
Ferðamanna straumurinn til
Manitoba er alt af að aukast ár
frá ári, en þýkir þó enn ekki
nærri eins mikill eins og vera ætti,
eða Manitoba þykist ekki fá sinn
hlut af ferðamanna straumnum
frá Bandaríkjunúm sérstaklega.
Talið er, að ferðafólkið, sem til
Manitoba kom árið sem leið, hafi
verið 80,900, og að það hafi eytt
peningum, meðan það stóð við í
fylkinu, sem nemi $3,430,072. N—
Fráleitt eru tölur þessar þó ná-
kvæmar.
* * *
Sir William Mulock varð fullra
85 ára gamall á laugardaginn,
hinn 19. þ. m. Þrátt fyrir þenn-
an háa aldur, er hann enn yfir-
dómari í Ontariofylki, og forseti
háskólaráðsins í Toronto, og ber
ekki á öðru, en hann sé enn vel
fær um að leysa þau vandasömu
störf vel af hendi.
* * *
Hon. John Bracken, forsætisráð-
herra í Manitoba, kom heim til
Winnipeg á mánudaginn frá Battle
Creek, Mich., þar sem hann hefir
verið á heilsuhæli. síðastliðnar sjo
vikur. Hann lítur allvel út og seg-
ist hafa fengið mikla bót á heils-
unni. Þó segja læknarnir honum,
að hann muni aftur þurfa að taka
sér hvíld þegar þinginu er lokið,
sem nú hefst bráðlega. Hefir
verið talað um, að það verði sett
7. febrúar, en ekki mun það vera
fast á kveðið enn þá.
Agnes Jónatansdóttir Finnbogason
F. 6, júní 1855. — D. 18, des. 1928.
Foldina hylur fölið mjúkt.
Frosið er vatn við sand.
Und íölinu hvílast flestir þ>eir,
sem fyrstir hér námu land.
En' uppi í mannheimum eru jól.
Enn þá hækkar sól.
En ofar og fjær eru englar þeir,
sem oss buðu fyrstu jól.
Hvar er vort íslenzka æfintýr,
sem ólifað dreymt var hér?
Móðir jörð breiðir sitt bjarta íín
á barnið í faðmi sér.
Ármorgni Mfs er í aftan breytt,
aftni í næturgrið,
gullbrúðkaupssálmi í andláts orð
og andláti’ í jólafrið.
pótt gengin séu gleðileg jól
og gamlárið horfið sýn,
bygðin og vinimir ár eftir ár
í ást sinni minnast þín.
Sigurinn okkar og æfilaun',
er alt það, sem dreymt var bezt,
hvort var það í ástum, í verki, í trú,
það verndaði hjartað mest.
Og draumurinn þinn og dýrðin lífs
til daganna enda var
að hjálpa og græða — að gleðja hvern,
sem grátimi í hjarta bar.
Við bjóðum þér dýrðlegt annars lífs ár,
Agnes, og kveðjum þig hljótt,
og þökkum öll gömlu’ árin gengin á jörð.
í guðsfriði :— sofðu rótt.
p. p. p.
INOOJLATION 0F LEGUME CR0PS
Háskóli Saskatchewan fylkis tekur nú aftur, á þessu ári,
^að sér að leggja bændum til þau efni, sem til þess þarf að
hreinsa Sweet Clover fræ, Alfalfa fræ og fræ annara slíkra
tegunda.
Sum þessi efni haldast ekki óskemd nema svo sem tíu
daga, eftir að þau eru send, og það þarf töluverðan tíma til
að undirbúa þau, og ættu þau því að vera pöntuð nokkru
áður en á þeim þarf að halda. Hver sem biður um þessi
efni, taki sjálfur til,hvenær skuli senda þau.
í hverri flösku er nægilegt ;fni til að hreinsa einn mælir
af útsæði, og kostar hún 49 cents. Verður að borgast fyrir
fram.
Pöntunar eyðublöð og allar upplýsingar þessu viðvíkj-
andi geta bændur fengið hjá: Business Manager, University
of Saskatchewan, Saskatoon
F. H. AULD,
Deputy Minister of Agriculture.
1' > V>
| Eiirskipafélag Islands |
sv Hinn árlegi útnefningarfundur í Eimskipafélagi íslands,
£ meðal Vestur-íslendinga, verður haldinn að heimili herra
^ Árna Eggertssonar, að 766 Victor St„ hér í borg, fimtudaginn
& 21. febrúar 1929, kl. 8 að kveldi, til þess að útnefna tvo menn
£ til að vera í vali fyrir hönd Vestur-íslendinga, á aðal ársfundi
Eimskipafélagsins, sem haldinn verður í Reykjavík á íslandi í
júnímánuði næstkomandi, til að skipa sæti í stjórnarnefnd fé-
lagsins, með því að kjörtímabil herra Árna Eggertssonar er þá
útrunnið.
Winnipeg, 19. janúar 1929.
B. L. Baldwinson, ritari.