Lögberg - 28.03.1929, Side 5

LÖGBERG FIMTUDAGINN 28. MARZ 1929.
Bls. 5.
'DODD’S 'V
KIDNEY'
'ODÍi, TRO'-
1 melr en príðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bak-
verk, gigt, þvagteppu og mörgum
fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll-
um lyfsölum, fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beint
frá The Dodds Medicine Co., Ltd
Toronto, ef borgun fylgir.
Enn um fiskisamlagið
15. marz 1929.
Motto: Reynslan æ 11 i að gera
mann hygginn og ríkan.
•
Þá er nú vertíðin á enda, sem
allir vita, og geta ménn nú litið
til baka og athugað, hvernig alt
hefir tekið sig út: hvernig fisk-
ast héfir, hvernig fiskurinn hefir
selzt, hvernig framkvæmdar-
nefndin hefir reynst, og svo fram-
vegis; og skygnst inn í framtíð-
ina svolítið Eg vona, að með-
limirnir geri þetta alt með gætni
og fyrirhyggju, því víða liggja
steinar á veginum, og þarf ef til
vill að velta sumum frá.
Fiskiríið hefir verið lélegt yf-
irleitt, og segja vitrir menn, að
það hafi stafað af því, hvað seint
lagði ísa ogað þá braut upp aftur
og aftur. Gruggaðist vatnið, net
urðu óhrein og vildi fiskur ekki
nærri koma, og gat ekki heldur,
því ókyrð var á ísum og gruggi.
Svo mistu sumir net sín, og urðu
af vandræði mikil fjárhagslega.
í*að er dálítið einkennilegt, að
minsta kosti frá mínu sjónarmiði,
samt, að sumir í þessu umhverfi
hafa fiskað ágætlega, frá byrjun
til enúa, hafa ekki mist nein net,
og löngum haft net sín hrein,
þrátt fyrir alt og alt. Þessir fáu
menn hafa stundað veiðina með
afar miklum dugnaði og með fyr-
irhyggju, svo að með afbrigðum
hefir verið. Eg get ekki annað
en dáðst að slíkum mönnum. ■—
Einhver hershöfðingi sagði fyrir
löngu síðan: “Með slíkum mönn-
um gæti eg yfirunnnið allan heim-
inn.” Eg gæti sagt: Með slik-
um fiskimönnum við stjórnvöl,
gætum við sett upp afar stóra og
farsæla fiskiverzlun að Lundar.
Þessir fáu menn hafa sannað það,
að “veldur sá er á heldur”. Ef
einhver vill reyha að sýna og
sanna, að það geri engan mismun,
hvernig menn stundi þetta —
fiskiríið — og að það sé ekkert í
því, sem eg gef í skyn, þá geri
hann, eða þeir, svo vel.
Fiskurinn hefir selst allvel,
auðvitað fyrir dugnað fram-
kvæmdarnefndarinnar, eða þá
fyrir dugnað aðal mannsins, sem
hefir að nokkru leyti alla sölu á
hendi í þessu sambandi aðallega.
Honum má víst þakka, að alt ætl-
ar að fara vel í þessu efni. —
Heyri eg því fleygt, að félagið
muni geta að lokum, í lok vertíð-
ar skulum við segja, skift mjög
álitlegri upphæð á milli meðlim-
anna, og þykir mér mjög vænt um
að heyra slíkt, því það hlýtur að
gefa mönnum nýjar vonir, nýtt
þrek til þess að halda áfram með
þann félagsskap, sem myndaður
var til heilla allra fiskimanna.
Vonandi er, að meðlimir byrji
næstu vertíð með sterkari vonum
en áður um farsæla framtíð, og
víðsýnni í öllum fiskimálum.
Framkvæmdarnefndin hefir, að
eg held, meiri hluti hennar að
minsta kosti, reynst fremur vel;
en ef það er reynsla manna að
einhverjir séu í henni, sem ekki
ættu þar að vera, þá er fyrir með-
limi að laga slíkt með hægð og
lipurð en ekki með þjösnaskap og
hávaða; og fasrælli munu reynast
slíkar framkvæmdir í því máli,
en hávaði og sífeldar urgur.
Það væri vel að kjósa í fram-
kvæmdarnefndina menn, sem
þektir eru að ráðvendni, að minsta
kosti menn, sem eru þektir að því,
að hugsa um annara hag eins
mikið eða meira en sinn eigin. —
Eg vil leyfa mér að benda mönn-
um — meðlimum auðvitað — á
það, að hafa einhverjar fram-
kvæmdir í því, sem laga þarf, en
ekki aðeins mas og stóryrði og
engar framkvæmdir.
Eg hefi nú mína reyslu í því
efni, að eiga við fiskimenn, og
jafnvel dálítið við einn í fram-
kvæmdarnefndinni, sém og við að-
alstöð félagsins í Winnipeg. Yfir-
leiþt hafa fiskimennirnir komið
fram prúðmanlega við mig, en
undantekningar eru þó í því efni.
Um það, sem okkur fór á milli,
þessum stóra manni og mér, er
það að segja, að eg fékk þá hug-
mynd um hann, að hann væri
töluverður durgur, og svaraði
honum fullum hálsi. Hefir ekk-
ert nema hógværðin hógværðin
sjálf farið okkar á milli síðan.
Um þessa fáu fiskimenn, sem
hafa gengið með þessum sífeldu
urgum við mig, og um alt og alla,
sem gefa í skyn að alt sé á trefót-
um allstaðar og að þeir séu sífeld-
lega “traðkaðir”, vil eg segja pað,
394 PORTAGE AVE., (næst við Boyd Bldg.)
Vér erum tilbúnir
fyrir mikla verzlun
fyrir páskana

LJÓMANDI FALLEGAR
YFIRHAFNIR—
Pegurstu gerðir og' allir litir, sem
fallegastir þykja einmitt nö
$15.95 til $55
ALFATNAÐIR—
Einkar fallega geröir og gera kven-
fólkið unglegt. Fara dæmalaust
vel.
$22.50 og yfir
Hálstreflar úr tóuskinnum
$39.50 og yfir
ENSEMBLES og
KJOLAR—
til að noia í vor
ent hérl
Framúrskarandi- fallegir! Enn ný
leiS til að láta fötin fara sem bezt.
petta úrval er þess virði aS þér kom-
ið og skoðið það og kaupið það, sem
yður þykir henta..
s12- - »35
Notið vora sérstaklega
|ÆGIR BORGUNARSKILMÁLAR
um páskana.
Opið á firrmdag og laugardag U1 kl. 10 e. h I

að þeir sækja hart fram, og væri
vel, að þeir ættu erindi. Þeir,
sem eru mjög uppástöndugir við
aðra um fé sitt, ættu ekki að
skulda öðrum svo svo mikið, svo
mánuðum skiftir eða árum, ef
þei/þykjast eiga rétt á að verða
húðvondir við framkvæmdar-
nefndina og þá, sem fyrir hana
vinna að einhverju leyti ein-
hvers staðar, fyrir undandrátt á
borgun vöru sinnar um vikutíma
eða tveggja, annars er hætt við,
að einhverjir ófyrirleitnar ná-
ungar myndu kalla þá bölvaða
durga, fyrir hina sífeldu and-
skotans urgur.
Eins og fyrri, óska eg fiskisam-
laginu allra heilla og vona, að
meðlimir þess haldi áfram í fé-
lagskapnum, lagi það, sem aflaga
er og kjósi í framkvæmdarnefnd-
ina menn, sem reynst hafa ætíð
reiðubúnir að leggja alt í söl-
urnar fyrir velferð félagsmanna
í heild, en ekki sýnt neina til-
hneigingu til þess að auðga sjálfa
sig á kostnað allra hinna. Sjálf-
sagt er það ósannað, að slíkt hafi
komið fyrir ál þessu tímabili. sem
nú er að enda; en “eg segi nú
bara svona.”
Allar mínar beztu óskir fylgja
félagsskapnum á komandi tíð.
Lifið heilir! J. E.
Æfiminning
Jón Bergson.
Á miðvikudagsmorgun, hinn 24.
október 1928, andaðist á sjúkra-
húsi í bænum New Westminster,
British Columbia, Jón Bergsson,
rúmra 74 ára að aldri. Hann var
fæddur 8. marz 1854 að Galtar-
holti; í Borgarhreppi í Mýrasýslu,
sonur þeirra merkishjóna, Bergs
Sveinssonar og Sigríðar Jóns-
dóttur Föður sinn misti Jón, er
hann var aðeins sextán ára að
aldri; var hann upp frá því fyr-
irvinna hjá móður sinni, var það
stórt heimili að sjá um, lá það í
þjóðbraut og því mikil gestakoma
og allir nutu hinnar mestu gest-
risni. Annaðist Jón heimilið með
dugnaði og ráðdeild; hann hafði
fyrir fjórum systkinum sínum að
sjá, þrjú af þeim yngri en hann
sjálfur; komust þau öll til full-
orðinsára; Jórunn giftist Ólafi
Jónssyni; bjuggu þau hjón lengst
af á Kvígstöðum í Andakíl í Borg-
arfirði; Guðrún giftist Guðjóni
Guðmundssyni að Leiruvík á Mýr-
um; Bergmann giftist Lilju Jón-
asdóttir, ættaðri úr Dölum í Dala-
sýslu, fluttust þau hjón til Can-
ada árið 1897 og settust að í
Minto, Manitoba.
Jón, yngstur þeirra systkina,
giftist Hildi Daviðsdóttur, ætt-
aðri úr Reykholtsdal í Borgar-
firði; bjugg þau hjón í Borgar-
nesi. Eru öll systkini Jóns nú dá-
in fyrir nokkrum árum, nema
Guðrún ein eftir á lífi.
Árið 1886 giftist Jón þóru Þor-
steinsdóttur frá Reykjum í Lund-
areykjadal í Borgarfjarðarsýslu.
Byrjuðu þau búskap sinn að
Stórafjalli í Borgarhreppi, bjuggu
þar í 14 ár g farnaðist vel. um
aldamótin 1960 fluttu þau sig til
Canada og settust að í Nýja Is-
landi, keyptu þar land, er nefnt
var Ekra, og bjuggu þar rúm 20
ár. Þau hjón eignuðust 4 börn,
einn son og 3 dætur; Kristjana,
gift manni af enskum ættum, býr
í New Westminster, B.C., og var
Jón sál. til heimilis hjá henni
síðasta árið, er hann lifði; Þor-
steinn er í Prince Rupert, B. C.,;
dóttur sína, Sigríði v að nafni,
mistu þau hjón fyrir 5 árum síð-
an; var hún mesti harmdauði öll-
um ættmennum sínum. Kristin á
heima í Vancouver, B.C.
Jón var hinn mesti dugnaðar-
og fyrirhyggjumaður, sístarfandi,
átti ætíð góða nágranna og vini,
var gestrisinn og hjálpfús og
mikill reglumaður alla æfi, má
segja myndarmaður bæði í sjón
o g reynd. Hann var sérlega
barngóður og hreinlyndur, sagði
meiningu sína við hvern sem í
hlut átti. Mörg síðari ár æfi
sinnar kendi Jón til brjóstveiki;
hann leitaði sér hjálpar hjá
mörgum læknum, en alt kom fyr-
ir ekkert; gáfu læknar honum
meðöl við hjartveiki, sem virtust
stundum bæta honum í bili, en
gátu ekki læknað, sem ekki var
við að búast, þar sem kraftarnir
voru orðnir svo slitnir, eftir
marga og stranga erfiðisdaga; og
ber þess glöggan vott, hvaða
starfsmaður Jón var, land það er
hann bjó á í Nýja íslandi; hann
hreinsaði þar þrjátíu ekrur af
skógi, er hann hafði fyrir slægju-
land og til beitar; bygði íveruhús,
er kostaði tvö þúsund dollara; líka
keypti hann hús í Winnipeg og
var búinn að borga fimtán hundr-
uð dali niður í því, er hann seldi
það aftur. Jón var áreiðanlegur
í öllum viðskiftum, og skuldaði
engum manni neitt. Getum við
því, sem þektum hann bezt, glaðst
mitt í sorginni, að hafa góða
endurminningu að geyma um
hann, sem nú er oss horfinn sjón-
um; líkaminn er lagður til hinstu
hvíldar. En hinu, sem trú vor
fullvissar okkur um að sé. ódauð-
legt, hefir verið lyft upp í ljósið
og eiLífðina, þar sem við vonum
að mæta öllum okkar ástvinum og
saman að fá að dvelja. Vér þökk-
um og blessum minninguna.
Jón sál. var jarðsunginn 26.
október, af lúterskum presti í N.-
Westminster, að viðstöddum öllum
hans nánustu og mörgu fleira
fólki, er vottaði hluttekningu með
nærveru sinni og lagði blóm á
leiðið. K. B.
Frá Islandi.
Reykjavík, 2. marz 1928.
Eftir tveggja mánaða baráttu,
er kaupdeilunni nú loksins lokið,
segir Vörður frá 2. marz, og bæt-
ir við eftirfarandi ummælum:
Sáttasemjari ríkisins hafði fjall-
að um málið og tvisvar borið
fram tilögur til sátta, en í bæði
skiftin feldu aðliljar þær tillög-
ur. — Þegar hér var komið, mun
forsætisráðherra hafa talið sig
tilknúðan að freista, hvort takast
mætti að sætta málið, og eftir
nokkurra daga þóf tókust samn-
ingar.
Málalok urðu þau, að lágmarks-
kaup háseta er 214 kr. á salt-
fi«kveiðum, en 232 kr. á ísfisk-
veiðum. Lifrarhlutur miðast við
28.40 kr. Kauphækkunin nemur
15—16 prct.
Það ræður að líkum, að alþjóð
manna fagnar því, að farganinu
er af létt, og þessa dagana láta
menn eftir sér að njóta gleðinn-
ar yfir þessu. En þó er eigi því
að leyna, að nokkur skuggi hvílir
yfir lausn málsins. Kaupið er of
hátt. Það er of hátt, miðað við
gjaldþol sjávarútvegsins, og það
er alt of hátt, miðað við gjaldþol
landbúnaðarins, en óhjákvæmi-
legt er að kauphækkanir þær, sem
sósíalistar hafa borið fram hér í
Reykjavík, lendi með sama þunga
á landbúnaðinum.
Lægst launuðu hásetar á togur-
um báru mánaðarlega út býtum
1927 um 377 kr., en um 360 árið
1928. Atvinnan var það árið að
heita má óslitin alt árið. Sam-
kvæmt hinum nýju samningum,
verður afrakstur þessara manna
um 420 kr. á mánuði auk fæðis
og margvíslegra hlunninda. —
Þetta er hátt kaupgjald, það er
miklu hærra en nágrannaþjóðir
okkar greiða. Aðstaða íslendinga
til samkepni við þær, er ekki væn-
leg. Mikið hærra kaup, helmingi
hærri vextir, margfaldur tekju-
skattur, margfaldir tollar á öllu,
sem til framleiðslunnar þarf, og
loks hár útflutningstollur. Slíkt
spáir ekki góðu.
íslendingar verða að fara að gá
að sér. Það er ægilegt auðnu-
leysi er æsingar 'fárra öfgamanna
fá brotið þennan máttarvið ísl.
atvinuulífs. Og ekki verða horf-
urnar glæsilegri, ef kauphæðin
samtímis sligar landbúnaðinn.
Sjómenn á togurunum eru vík-
ingar að dugnaði og alls góðs
maklegir. En það er þeim bjarn-
argreiði að spenna kaupið svo
hátt, að gjaldþol bresti. Það eru
ekki sjómenn sjálfir, sem eiga að
þessu frumkvæðið, heldur eru það
foringjar sósíalista í Reykjavík.
Þeir fara þess á leit vitandi vits,
að takist þeim að koma öllu á kné,
er opin leið að þjóðnýting.
Afstaða útgerðarmanna var
eúfið. Þeir skilja hvert stefnir og
vita, að kaupið er umfram gjald-
getu. En á hinn bóginn blasir
við stöðvun flotans yfir hávertíð-
ina. Af því mundi leiða tjón, er
n mur tugum miljóna króna. Og
í Reykjavik yrði blátt áfram
hungursneyð. Það er von að menn
kveinki sér við að horfa framan í
slíkt ástand. Það er eðlilegt og
mannlegt af útgerðarmönnum, að
láta undan — að ganga inn á að
hækka kaupið umfram getu, svo
deilan leysist. En hvort það er
viturlegt veltur á því, hvort sósí-
alistar geta áfram beitt slíku ger-
ræði sem í þetta skiftið.
Togaraútgerðarmenn eru fáir og
fá um þetta litlu ráðið. En bænd-
ur eru margir og geta miklu ráð-
ið. Á þeim veltur mest i þessu
máli. Ef þeir telja sér voða að
framferði sósíalistaforingjanna,
er rétt að þeir séu á það mintir,
að aldrei hefir vegur þeirra verið
meiri en nú, og frekja þeirra og
offors blómgast hvergi betur en í
ylnum frá valdastól dómsmálaráð-
herrans frá Hriflu. — Vörður.
Lækkun skatta. — Þegar frétt-
in um málalok í kaupdeilunni
barst um bæinn, fylgdi það með,
að afnuminn mundi kola- og salt-
tollur og tekjuskattur lækkaður.
Hið rétta er, að forsætisráðherra
hefir fyrirskipað, að eigi skuli inn-
heimta 25 prct. hækkunin á tekju-
og eignaskatti er samþ. var á síð-
asta þingi sem heimildarlög.
Reykjavík, 2. marz.
Mokafli hefir verið á Vestfjörð-
um undanfarið.
Um fyrri helgi sáu menn bæði
af Norður- og Suðurlandi eldi
bregða fyrir inn til landsins. Og
gizkuðu Sunnlendingar á að eld-
gos vær í Dyngjufjöllum, en Norð-
lendingar töldu að upptök eldsins
mundu vera í Vatnajökli norð-
austarlega.
Sveinn Árnason fiskimatsmað-
ur á Seyðisfirði var staddur hér
fyrir skömmu, en fór utan á
fimtudaginn 21. þ.m. Var för
hans heitið til Spánar til móts við
fiskifulltrúa Helga Guðmundsson.
Ætla þeir Sveinn að ferðast um
Spán og Portúgal og athuga ým-
islegt, er lýtur að verkun og verzl-
un fiskjar. Að því loknu fer
Sveinn til ítalíu og býst hann við
að verða um ’ mánuði í ferð sinni.
Jónas Sigurðsson andaðist að
Helgafelli í Helgafellsssveit 15. f.
m. í hárri elli. Hafði lengi búið
þar sæmdar búi.
Sigurður Þórólfsson, fyrrum
skólastjóri á Hvítárbakka, and-
aðist aðfaranótt 1. þ.m. eftir lang-
vinn veikindi.
Árni Jónsson, verkstjóri í Kveld-
úlfi varð bráðgvaddur í fyrrinótt.
Þá hafa þau hjónin, ólafur
Kvaran símastjóri og frú hans„
orðið fyrir þeirri sorg, að missa
dreng fjögra ára, Gunnar Bene-
dikt að nafni. — Vörður.
“Árangur reynslu minnar” heit-
ir bók,' sem Theodóra Þórðardótt-
ir á Kambsmýrum nyrðra hefir
gefið út. Eru í bók þessari ræð-
ur, ljóð o. f 1., sem hún hefir ritað
ósjálfrátt á tveimur árum, (1926
og 1927), og eru nafngreindir
höfundar við hvað eina, sem eiga
að hafa stjórnað hönd hennar. Má
þar á meðal nefna skáldin Þor-
stein rlingsson, Steph. G. Steph-
ansson, Kristján Jónsson, Hall-
grím Pétursson, Jónas Hallgríms-
son, Matthías Jochumsson, Egil
Skallagrímsson og Stgr. Thor-
steinsson. í formála segir Theo-
dóra, að hún hafi aldrei getað
gert vísu sjálf. 1 bókinni eru líka
ræður og fyrirlestrar, sem eiga
að vera eftir séra Pál Sigurðsson
í Gaulverjabæ og Jón Sigurðsson
forseta. — Mgbl.
Letigarðurinn á Eyrarbakka var
vígður 26. febr.. Framkvæmdi
dómsmálaráðherra þá athöfn og
var boðið nokkrum gestum að
vera við. Láta þeir mjög pf því,
hvað húsið sé að öllu fullkomið,
rafl^ýst, með baðherbergi, mið-
stöðvarhitun, dúkum á öllum gólf-
um og klefar vel málaðir. Minn-
ir þar ekkert á fangavist, nema
járnrimlar þar fyrir gluggum. —
Fangarnir, sem þangað eru send-
ir, eiga að byrja á því að vinna
að netagerð, en með vorinu eiga
þeir að stunda jarðrækt á Liltla-
Hrauni. — Hefir landstjórnin
keypt þá jörð og lagt hana undir
letigarðinn.—Mgbl.
Úr Berufirði eystra.
Heyfengur var síðastliðið sum-
ar mikið minni en í'fyrra, einkum
af útheyi, en bót í máli að nýting-
in var ágæt, og það, að sumir áttu
fyrningar, svo þeir þurfa minna
að kvíða vetrinum. En heyfyrn-
ingar þurfa allir að eiga.
\v &
CUNARD LINE
1820—1929
Elzta eimskipafélagið, sem siglir frá Canada-
Cunard línan veitir ágætar sam-
göngur milli Canada og Noregs,
Svíþjóðar og Danmerkur, bæði til
og frá Montreal og Quebec.
Eitt, sem mælir með því að ferð-
ast með þessari línu, er það, hve
þægilegt er að koma við í Lon-
don, stærstu borg heimsins.
Cunard línan hefir sérstaka inn-
flutningaskrifstofu í Winnipeg,
fyrir Norðurlönd. Skrifstofu-
stjórinn er Mr. Carl Jacobsen,
sem útvegar bændum íslenzkt
vinnufólk vinnumenn og vinnu-
konur, eða heilar fjölskyldur. —
Það fer vel um frændur yðar og
vini, ef þeir koma til Canada með
Cunard línunni.
Skrifið á yðar eigin máli, eftir
upplýsingum og sendið bréfin á
þann stað, sem gefinn er hér að
neðan.
öllum fyrirspurnum svarað fljótt
og yður að kostnaðarlausu.
LINE
I
I
1
l
10053 Jtwper Are.
EDMONTON
100 Plnder Block
SASKATOON
401 I^aneaster Rldg:.,
CALGARY
270 Main St.
VVINNIPEG, Man.
Cor. Bay & Welllnaton Sta.
TORONTO, Ont.
230 Hospital St.
MONTREAL, 0“®-

Sumaraflinn var rýr og svo ey
um alla Austfirði, enda óstilling-
ar miklar, einkum á smástraum-
ana, en það gegnir verst.
Iðnsýning var haldin 19. júní í
sumar í Berufirði, sem er mynd-
arheimili við fjarðarbotninn. Þar
voru 260 munir sýndir, þar á með-
al spunavél ný, eftir hagleiks-
manninn Guðmund hreppstjóra í
Berufirði. En mest bar þarna á
kvenhannyrðum og var þar fag-
urt inn að líta, og sýndi það, að
enn eru konur iðjusamar margar
og að þær geta margt og mikið
fagurt gert. Þar voru saman
komnir 109 menn, og hefir svo
aldrei verið fyr, síðan þetta land
var bygt.
Á sýningunni mætti frú Sigrún
Blöndal í Mjóanesi á Völlum og
tvær blómarósir Héraðsins með
henni. Frúin mætti þar sem að-
aldómari á sýningunni, og flutti
hún lapgan fyrirlestur, og kom
víða við, og fann mjög að því,
hvað lítið væri nú unnið af vað-
málum heima o. fl. í samanburði
við það, sem áður var. Átaldi
hún mjög og hversu menn sækt-
ust eftir útlendum hégóma og
tildri, og hvað menn eltu um of
tízkuna. Það væri ekki alt menn-
ing, sem nú væri kölluð menning,
heldur hrein og bein — já skað-
leg ómenning. Ungu stúlkurnar
eltu útlendu tízkuna og tildrið
með því að klippa af sér fallega
hárið, sem drottinn hefði gefið
þeim, gengju í stuttpilsum, að
maður nú ekki talaði um fótabún-
aðinn, eins og hann væri nú orð-
inn. __ Þótti frúnni mælast mjög
vel.
Þá höfum við nú mist frá okkur
Ólaf lækni Thorlacíus og frú hans
og verður þeirra alment mikið
saknað úr þessu héraði. Læknir-
inn hefir stundað embœtti sitt
samvizkusamlega, og eftir beztu
getu, vilja og mætti, og aldrei a
honum staðið, þegar til hans hef-
ir verið leitað, svo betra getur
ekki verið.
Þau hjónin hafa alt af verið á-
gætir samborgarar, boðin og bú-
in ætíð til styrktar og hjálpar
alls hins góða og mestu sóma- og
velgerðarhjón, skemtin og alúð-
leg og mikið er það, sem ó. Th.
hefir gert til umbóta á jörðinni
Búlandsnesi, jarðabóta, girðinga
og húsabóta.
Þeim hjónum, ásamt fjölskyldu
þeirra, hefir nú verið haldið
kveðjusamsæti, fyrst í Breiðdal,
svo á Djúpavogi og voru þar 150
mann , þá í Papey hjá Gísla bónda
var og síðast á Berunesi. — Héð-
an fylgir þeim heill samúðarhug-
ur allra héraðsbúa. G. S.
—Tíminn, 16. fébr.
I
I
Scarfi
er nokkuð sem
kvenfólkið þarf
á vorin
Tízkan hefir hagað því
þannig, að hálstreflar,
tilbúnir úr tóuskinn-
um, þykja nú aftur ó-
missandi, enda er ekk-
ert fallegra og þægi-
legra til varnar gegn
ónotalegum kuilda, áð-
ur en sumarið kemur.
Holt Renfrew hafa á boðstólum sérstaklega’fallegt
úrval af hálstreflum úr ýmiskonar loðskinnum, þar
á meðal Silver Fox. Komið og sjáið þá.
GEYMSLA Á FURKÁPUM
Ef þér komið yðar dýru Fur Yfirhöfnum í geymslu
hjá áreiðanlegu félagi, eins og Holt Renfrew, þá
þurfið þér ekki að óttast um þær. Kostnaðurinn er
hverfandi, aðeins 2%. af verðinu. — Spyrjið um
geymslu á Furfatnaði yfir sumarið og áhyrgð alt
árið.
Portage og Carlton
A Fox